Λεξικὸν Σουίδα ἤ Σοῦδα
On Line Ἔκδοση 2018
Τὸ μὲν παρὸν βιβλίον Σουίδα ἤ Σοῦδα, οἱ δὲ συνταξάμενοι τοῦτο ἄνδρες σοφοί·
Εὔδημος ῥήτωρ περὶ λέξεων κατὰ στοιχεῖον.
Ἑλλάδιος, ἐπὶ Θεοδοσίου τοῦ νέου, περὶ λέξεων κατὰ στοιχεῖον.
Εὐγένιος Αὐγουστοπόλεως τῆς ἐν Φρυγίᾳ, παμμιγῆ λέξιν κατὰ στοιχεῖον.
Ζώσιμος Γαζαῖος λέξεις ῥητορικὰς κατὰ στοιχεῖον.
Κεκίλιος Σικελιώτης ἐκλογὴν λέξεων κατὰ στοιχεῖον.
Λογγῖνος ὁ Κάσσιος λέξεις κατὰ στοιχεῖον.Λούπερκος Βηρύτιος Ἀττικὰς λέξεις.
Οὐηστῖνος Ἰούλιος σοφιστὴς ἐπιτομὴν τῶν Παμφίλου γλωσσῶν, βιβλίων ἐννενήκοντα ἑνός.
Πάκατος κατὰ στοιχεῖον περὶ συνηθείας Ἀττικῆς.
Πάμφιλος λειμῶνα λέξεων ποικίλων, περιοχὴν βιβλίων Ϟε΄. ἔστι δὲ ἀπὸ τοῦ ε στοιχείου ἕως τοῦ ω, τὰ γὰρ ἀπὸ τοῦ ἄλφα μέχρι τοῦ δέλτα Ζωπυρίων ἐπεποιήκει.
Πωλίων Ἀλεξανδρεὺς Ἀττικῶν λέξεων συναγωγὴν κατὰ στοιχεῖον.
Σουίδα ἤ Σοῦδα.
[Ἂ ἄ:] παρ' Ἀριστοφάνει ἐπίῤῥημα μετ' ἐκπλήξεως καὶ κελεύσεως. ἂ ἂ, τὴν δᾶδα μή μοι πρόσφερε. τὸ ἄ ἄ κατὰ διαίρεσιν ἀναγνωστέον, οὐ καθ᾿ ἕνωσιν· ἀλλὰ καὶ ψιλωτέον ἀμφότερα. εἰ γὰρ ἓν μέρος λόγου ἦν καὶ κατὰ σύναψιν ἀνεγινώσκετο, οὐ χρείαν εἶχε τῶν δύο τόνων ἤτοι τῶν ὀξειῶν. καὶ τοῦτο μὲν ἐκπλήξεως ὂν ψιλοῦται. τὸ δὲ ἇ ἇ θαυμαστικὸν δασύνεται, ὡς ἐν Ἐπιγράμμασί φησιν Ἀγαθίας· ἇ μέγα τολμήεις κηρὸς ἀνεπλάσατο.
[Ἀάβ.]
[Ἀαγές:] ἄθραυστον, ἰσχυρόν.
[Ἀαδεῖν:] ὀχλεῖν, ἀπορεῖν, ἀδικεῖσθαι, ἀσιτεῖν.
[Ἀάλιον:] ἄτακτον, ἀκρατές. [Ἅλιον] δὲ τὸ μάταιον.
[Ἄαπτος:] ἀβλαβής. Ἡρωδιανός φησι περὶ τοῦ ἄαπτος, ὅτι γίγνεται ἀπὸ τοῦ ἰάπτω τὸ βλάπτω, καὶ μετὰ τοῦ στερητικοῦ α καὶ κατ' ἔλλειψιν τοῦ ι ἄαπτος, ὃν οὐδεὶς δύναται βλάψαι. ἢ οὐχὶ κατὰ στέρησιν ἐκληπτέον τὸ α, ἀλλὰ κατ' ἐπίτασιν, ἵν' ᾖ ὁ μεγάλα δυνάμενος βλάπτειν. ὥστε τὸ μὲν πρῶτον δηλοῖ πάθος, τὸ δὲ δεύτερον ἐνέργειαν. λέγεται δὲ καὶ ἄαπτος κατὰ στέρησιν ὁ ἄψαυστος.
[Ἀαρών:] ὄνομα κύριον.
[Ἀασάμην:] ἥμαρτον, ἐσφάλην· ἐβλάβην, οἷον ἄτῃ περιέπεσον.
[Ἀάσαι] τέσσαρα σημαίνει· κορέσαι, καθυπνῶσαι, βλάψαι, λυπῆσαι.
[Ἀάσχετος:] ἀκράτητος.
[Ἀββᾶ:] ὁ πατήρ. οἱ μὲν παλαιοὶ ἐκάλουν πατέρα τὸν θεὸν ἐξ οἰκείας διανοίας, ὡς Μωϋσῆς· θεὸν τὸν γεννήσαντά σε ἐγκατέλιπες· καὶ Μαλαχίας· ὁ θεὸς εἷς ἐγέννησεν ἡμᾶς καὶ πατήρ· οἱ δὲ ἐν χάριτι, ἀπὸ πνευματικῆς ἐνεργείας κινούμενοι. ὥσπερ πνεῦμα σοφίας εἶναι, καθ᾿ ὃ σοφοὶ οἱ ἄσοφοι ἐγένοντο (καὶ δηλοῦται τοῦτο ἀπὸ τῆς διδασκαλίας) καὶ πνεῦμα δυνάμεως εἶναι, καθ᾿ ὃ καὶ ἀσθενεῖς καὶ νεκροὺς ἤγειρον, καὶ πνεῦμα προφητείας, καὶ πνεῦμα γλωσσῶν, οὕτω καὶ πνεῦμα υἱοθεσίας. καὶ ὥσπερ ἴσμεν τὸ πνεῦμα τῆς προφητείας, ἀφ' ὧν ὁ ἔχων αὐτὸ λέγει τὰ μέλλοντα ὑπὸ τῆς χάριτος κινούμενος, οὕτω δὴ καὶ πνεῦμα υἱοθεσίας, ἀφ' οὗ ὁ λαβὼν πατέρα καλεῖ τὸν θεὸν, ὑπὸ πνεύματος κινούμενος. ὁ δὴ βουλόμενος δεῖξαι γνησιώτατον ὂν καὶ τῇ τῶν Ἑβραίων ἐχρήσατο γλώττῃ. οὐ γὰρ εἶπεν ὁ πατὴρ, ἀλλ' ἀββᾶ ὁ πατήρ· ὅπερ τῶν παίδων μάλιστά ἐστι τῶν γνησίων πρὸς πατέρα ῥῆμα.
[Ἀβάκησαν:] ἠγνόησαν, ἠσυνέτησαν.
[Ἀββακούμ:] πατὴρ ἐγέρσεως. τὸ μὲν γὰρ ἀββᾶ σημαίνει πατήρ, τὸ δὲ κοὺμ ἔγερσις· ὡς καὶ παρὰ τῷ θείῳ εὐαγγελίῳ· ταληθὰ, κούμ, ἤγουν ἡ παῖς ἐγείρου. ὅθεν δῆλον, ὅτι διὰ τῶν δύο ββ γραπτέον τὸ Ἀββακούμ.
[Ἀβάλε:] εἴθε ἀβάλε.
[Ἄβαλεν:] ἀντὶ τοῦ ἔβαλεν.
[Ἀβάντειος:] ὁ τοῦ Ἄβαντος. καὶ [Ἀβαντιάδης]
[Ἄβαξι:] τοῖς παρ' ἡμῖν λεγομένοις ἀβακίοις. ὁ Λογοθέτης ἐν τῷ τῆς ἁγίας Θέκλης μαρτυρίῳ· Τρύφαινα δὲ πάθει ληφθεῖσα νεκροῖς ὁμοία πρὸς τοῖς ἄβαξιν ὡρᾶτο κειμένη. οὕτω φησίν.
[Ἄβαπτος:] ἀστομώτατος. καὶ [Ἀβαπτότατος:]
[Ἄβαρις·] Σκύθης, Σεύθου υἱός. συνεγράψατο δὲ χρησμοὺς τοὺς καλουμένους Σκυθινοὺς καὶ Γάμον Ἕβρου τοῦ ποταμοῦ καὶ Καθαρμοὺς καὶ Θεογονίαν καταλογάδην καὶ Ἀπόλλωνος ἄφιξιν εἰς Ὑπερβορέους ἐμμέτρως. ἧκε δὲ ἐκ Σκυθῶν εἰς Ἑλλάδα. τούτου ὁ μυθολογούμενος ὀϊστὸς, τοῦ πετομένου ἀπὸ τῆς Ἑλλάδος μέχρι τῶν Ὑπερβορέων Σκυθῶν· ἐδόθη δὲ αὐτῷ παρὰ τοῦ Ἀπόλλωνος. τούτου καὶ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἐν τῷ εἰς τὸν μέγαν Βασίλειον Ἐπιταφίῳ μνήμην πεποίηται. φασὶ δὲ ὅτι λοιμοῦ κατὰ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην γεγονότος ἀνεῖλεν ὁ Ἀπόλλων μαντευομένοις Ἕλλησι καὶ βαρβάροις τὸν Ἀθηναίων δῆμον ὑπὲρ πάντων εὐχὰς ποιήσασθαι. πρεσβευομένων δὲ πολλῶν ἐθνῶν πρὸς αὐτοὺς, καὶ Ἄβαριν ἐξ Ὑπερβορέων πρεσβευτὴν ἀφικέσθαι λέγουσι κατὰ τὴν γ΄ Ὀλυμπιάδα. ὅτι τοὺς Ἀβάρις οἱ Βούλγαροι κατὰ κράτος ἄρδην ἠφάνισαν. ὅτι οἱ Ἀβάρις οὗτοι ἐξήλασαν Σαβίνωρας, μετανάσται γενόμενοι ὑπὸ ἐθνῶν οἰκούντων μὲν τὴν παρωκεανῖτιν ἀκτήν, τὴν δὲ χώραν ἀπολιπόντων διὰ τὸ ἐξ ἀναχύσεως τοῦ Ὠκεανοῦ ὁμιχλῶδες γινόμενον, καὶ γρυπῶν δὲ πλῆθος ἀναφανέν· ὅπερ ἦν λόγος μὴ πρότερον παύσασθαι πρὶν ἢ βορὰν ποιῆσαι τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος. διὸ δὴ ὑπὸ τῶνδε ἐλαυνόμενοι τῶν δεινῶν τοῖς πλησιοχώροις ἐνέβαλλον· καὶ τῶν ἐπιόντων δυνατωτέρων ὄντων οἱ τὴν ἔφοδον ὑφιστάμενοι μετανίσταντο, ὥσπερ καὶ οἱ Σαράγουροι ἐλαθέντες πρὸς τοῖς Ἀκατίροις Οὔννοις ἐγένοντο. κλίνεται δὲ Ἄβαρις, Ἀβάριδος, τοὺς Ἀβάριδας, καὶ κατὰ ἀποκοπὴν Ἀβάρις. ζήτει περὶ τῶν αὐτῶν ἐν τῷ Βούλγαροι.
[Ἀβαρνίς:] ὄνομα πόλεως.
[Ἄβας·] σοφιστὴς, Ἱστορικὰ ὑπομνήματα καὶ Τέχνην ῥητορικὴν καταλιπών.
[Ἀβασάνιστος:] ἀγύμναστος ἢ ἀνεξέταστος, ἀδοκίμαστος. εἴρηται δὲ ἀπὸ τῆς βασάνου τῆς χρυσοχοϊκῆς λίθου, ἐν ᾗ δοκιμάζουσι τὸ χρυσίον. ἐχρήσατο δὲ Αἰλιανὸς ἐν τῷ περὶ προνοίας τῷ ἀβασάνιστος ἀντὶ τοῦ ἄνευ ὀδύνης.
[Ἀβάσκανος:] ἀψευδὴς, ἀνεπίφθονος. ὁ δὲ μάρτυς ἀβάσκανος γίνεται πρὸς Καίσαρα τῶν Ἀντιπάτρου κατορθωμάτων.
[Ἄβατον:] ἱερὸν, ἀπρόσιτον, ἔρημον· καὶ ὁδὸς ἄβατος, ἡ ἀπόρευτος.
[Ἀβαχθανῆ:] λέξις Ἑβραϊκή.
[Ἀβδέλυκτα:] τὰ μὴ μιαίνοντα, ἃ οὐκ ἄν τις βδελυχθείη καὶ δυσχεράνειε. τραγικωτέρα δὲ ἡ λέξις. Αἰσχύλος Μυρμιδόσι· καὶ μὴν, φιλῶ γὰρ, ἀβδέλυκτ' ἐμοὶ τάδε.
[Ἄβδηρα:] ἡ θάλασσα, καὶ ὄνομα πόλεως καὶ [Ἀβδηρίτης] ὁ πολίτης. καὶ Φάληρα καὶ Κύθηρα. Γάδειρα δὲ καὶ Στάγειρα καὶ Τόπειρα καὶ Δόβειρα.
[Ἀβδιού:] ὄνομα κύριον.
[Ἀβέβαιος:] ὁ ἀσταθὴς καὶ εὐμετάτρεπτος.
[Ἀβέβηλα:] τὰ μὴ βάσιμα χωρία, ἱερὰ δὲ καὶ ὅσια. βέβηλα γὰρ ἐλέγετο τὰ μὴ ὅσια μηδὲ ἱερὰ, παντὶ δὲ βάσιμα. καὶ [Βέβηλοι,] οἱ μὴ κεκοινωνηκότες ἱερῶν. καὶ [Λόγοι ἀβέβηλοι,] οἱ ἀπόῤῥητοι. καὶ [Ἀβέβηλος,] ὁ καθαρός.
[Ἄβελ:] υἱὸς Ἀδάμ. οὗτος παρθένος καὶ δίκαιος ὑπῆρχε καὶ ποιμὴν προβάτων· ἐξ ὧν καὶ θυσίαν τῷ θεῷ προσαγαγὼν καὶ δεχθεὶς ἀναιρεῖται, φθονηθεὶς ὑπὸ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ Κάϊν. ὁ Κάϊν δὲ γεωργὸς τυγχάνων καὶ μετὰ τὴν δίκην χειρόνως βιώσας στένων καὶ τρέμων ἦν. ὁ γὰρ Ἄβελ τὰ πρωτότοκα τῷ θεῷ καθιερῶν φιλόθεον μᾶλλον ἢ φίλαυτον ἑαυτὸν συνίστη, ὅθεν καὶ διὰ τῆς ἀγαθῆς αὐτοῦ προαιρέσεως ἀπεδέχθη. ὁ δὲ Κάϊν δυσσεβῶς ἑαυτῷ ἀπονέμων τὰ πρωτογεννήματα, θεῷ δὲ τὰ δεύτερα, εἰκότως καὶ ἀπεβλήθη. φησὶ γάρ· καὶ ἐγένετο μεθ' ἡμέρας, προσήνεγκε Κάϊν ἀπὸ τῶν καρπῶν τῆς γῆς. ὥστε διὰ τοῦτο Κάϊν ἐλέγχεται, ὅτι μὴ τὰ ἀκροθίνια γεννήματα προσήνεγκε τῷ θεῷ, ἀλλὰ τὰ μεθ' ἡμέρας καὶ δεύτερα.
[Ἀβελτεροκόκκυξ:] ὁ κενὸς καὶ ἀβέλτερος.
[Ἀβέλτερος:] ἀνόητος, ἀσύνετος. βέλτερος γὰρ ὁ φρόνιμος. οὐ μὰ Δί' οὐχ ὁ πλεονέκτης καὶ ἀγνώμων, ἀλλ' ὁ ἀνόητος καὶ εὐήθης μετὰ χαυνότητος. Μένανδρος Περινθίᾳ· ὅστις παραλαβὼν δεσπότην ἀπράγμονα καὶ κοῦφον ἐξαπατᾷ θεράπων, οὐκ οἶδ' ὅ τι οὗτος μεγα λεῖόν ἐστι διαπεπραγμένος, ἐπαβελτερώσας τόν ποτε ἀβέλτερον. λέγουσι δὲ καὶ ἀβελτήριον τὴν ἀβελτηρίαν. Ἀλεξανδρίδης Ἑλένῃ· ἄγκυρα, λέμβος, σκεῦος ὅ τι βούλει λέγε. ὦ Ἡράκλεις ἀβελτηρίου τεμενικοῦ. ἀλλ' οὐδ' ἂν εἰπεῖν τὸ μέγεθος δύναιτό τις. καὶ [Ἀβελτηρία,] ἡ ἀφροσύνη. ἢ ἀνοησία. Μένανδρος· εἰς τοῦτο δὲ ἀβελτηρίας ἤλασεν αὐτοῖς ὁ νοῦς, ὥστε θάτερον μέρος τὴν κατὰ θατέρου μᾶλλον ἢ τὴν κατὰ τῶν πολεμίων εὔχεσθαι νίκην.
[Ἀβελτερώτατοι·] Ἀριστοφάνης· τέως δ' ἀβελτερώτατοι κεχηνότες Μαμμάκυθοι Μελιτίδαι κάθηνται.
[Ἀβέρβηλος:] ὁ ἀκατάστατος. λέγεται δὲ καὶ [Ἀβύρβηλον,] ἀναίσχυντον, ἀπεχθές.
[Ἀβεσαλώμ:] ὄνομα κύριον. ὃς τοῦ ἰδίου πατρὸς Δαβὶδ κατεξανέστη καὶ ἀνῃρέθη ὑπ' αὐτοῦ ἐν τῷ πολέμῳ.
[Ἀβειρών:] ὄνομα κύριον.
[Ἀβηρωθαῖος:] ὄνομα κύριον.
[Ἀβής:] ὁ ἀσύνετος.
[Ἀβιά·] ὄνομα κύριον.
[Ἀβιαδηνός:] ἀπὸ πόλεως Ἀβιαδηνῆς.
[Ἀβιάθαρ:] ὄνομα κύριον.
[Ἀβίας·] υἱὸς Ῥοβοὰμ, τοῦ υἱοῦ Σολομῶντος, ὃς ἐπολέμησεν Ἱεροβοὰμ τῷ δούλῳ Σολομῶντος καὶ ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ ἀνεῖλεν ἄνδρας δυνατοὺς ͵αφ΄.
[Ἀβίγας:] ποταμός.
[Ἀβιέζερ:] ὄνομα κύριον.
[Ἀβιμέλεχ:] ὄνομα κύριον. υἱὸς Γεδεών. οὗτος ἐπάταξε τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν ἐλευθέρων ἄνδρας ἐβδομήκοντα ἐπὶ λίθον ἕνα, ἐξ ὧν οὐκ ἀπελείφθη πλὴν Ἰωάθαμ τοῦ νεωτέρου διαδράντος. ὃς καὶ παραπορευομένου τοῦ Ἀβιμέλεχ μετὰ τοῦ λαοῦ ἀνῆλθεν ἐπὶ τὴν κορυφὴν τοῦ ὄρους, καὶ ἐπάρας τὴν φωνὴν αὐτοῦ ἔφη πρὸς αὐτοὺς παραβολὴν τοιαύτην. ἀκούσατέ μου, ἄνδρες Σικίμων, καὶ ἀκούσει ὑμῶν ὁ θεός. πορευόμενα ἐπορεύθησαν τὰ ξύλα τοῦ χρίσαι βασιλέα ἐφ' ἑαυτῶν. καὶ εἶπαν τῇ ἐλαίᾳ· βασίλευσον ἐφ' ἡμῶν. καὶ εἶπεν αὐτοῖς ἡ ἐλαία· ἀφεῖσα τὴν πιότητά μου, ἣν ἐδόξασεν ἐν ἐμοὶ ὁ θεὸς καὶ οἱ ἄνθρωποι, πορευθῶ ἄρχειν τῶν ξύλων; καὶ εἶπον τὰ ξύλα τῇ συκῇ· δεῦρο, βασίλευσον ἐφ' ἡμᾶς. καὶ εἶπεν αὐτοῖς ἡ συκῆ· ἀφεῖσα τὴν γλυκύτητά μου καὶ τὸ γέννημά μου τὸ ἀγαθὸν πορευθῶ ἄρχειν τῶν ξύλων; καὶ εἶπον τὰ ξύλα πρὸς τὴν ἄμπελον· δεῦρο, βασίλευσον ἐφ' ἡμῶν. καὶ εἶπεν αὐτοῖς ἡ ἄμπελος· ἀφεῖσα τὸν οἶνόν μου καὶ τὴν εὐφροσύνην τῶν ἀνθρώπων πορευθῶ ἄρχειν τῶν ξύλων; καὶ εἶπον πάντα τὰ ξύλα τῇ ῥάμνῳ· δεῦρο, σὺ βασίλευσον ἐφ' ἡμᾶς. καὶ εἶπεν ἡ ῥάμνος πρὸς τὰ ξύλα· εἰ ἐν ἀληθείᾳ χρίετέ με ὑμεῖς τοῦ βασιλεύειν ἐφ' ὑμᾶς, δεῦτε, ὑποστῆτε ἐν τῇ σκιᾷ μου, καὶ εἰ μὴ, ἐξέλθοι πῦρ ἀπ' ἐμοῦ καὶ καταφάγῃ τὰς κέδρους τοῦ Λιβάνου. καὶ νῦν εἰ ἐν ἀληθείᾳ καὶ ὁσιότητι ἐποιήσατε μετὰ τοῦ πατρός μου καὶ μετὰ τοῦ οἴκου αὐτοῦ καὶ ἐβασιλεύσατε τὸν Ἀβιμέλεχ υἱὸν τῆς παιδίσκης αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς ἄνδρας Σικίμων, εὐφρανθείητε ἐν αὐτῷ, καὶ εὐφρανθείη καί γε αὐτὸς ἐν ὑμῖν· εἰ δὲ μὴ, ἐξέλθοι πῦρ ἐξ Ἀβιμέλεχ καὶ καταφάγοι τοὺς ἄρχοντας ὑμῶν καὶ τοὺς οἴκους αὐτῶν· καὶ ἐξέλθοι πῦρ ἐκ τῶν ἀνδρῶν Σικίμων καὶ καταφάγοι τὸν Ἀβιμέλεχ. καὶ ἀπέδρα Ἰωάθαμ ἀπὸ προσώπου Ἀβιμέλεχ ἀδελφοῦ αὐτοῦ. ὁ δὲ Ἀβιμέλεχ ἦρξεν ἐπὶ τὸν Ἰσραὴλ ἔτη τρία. καὶ ἐξαπέστειλεν ὁ θεὸς πνεῦμα πονηρὸν ἀνὰ μέσον Ἀβιμέλεχ καὶ ἀνὰ μέσον ἀνδρῶν Σικίμων. καὶ ἠθέτησαν οἱ ἄνδρες Σικίμων ἐν τῷ οἴκῳ Ἀβιμέλεχ τοῦ ἐπαγαγεῖν ἀδικίαν καὶ τὸ αἷμα τῶν ο΄ υἱῶν Γεδεὼν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν Ἀβιμέλεχ. καὶ γὰρ ἀπελθὼν πολεμῆσαι πύργον καὶ προσεγγίσας τῇ θύρᾳ τοῦ πύργου ἐμπρῆσαι αὐτὴν, ἔῤῥιψε γυνὴ κλάσμα μύλου ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ συνέτριψε τὸ κράνιον αὐτοῦ. καὶ ἐπιβοήσας ταχὺ εἶπε πρὸς τὸν αἴροντα αὐτοῦ τὰ σκεύη· σπάσον τὴν ῥομφαίαν σου καὶ θανά τωσόν με, μή ποτε εἴπωσιν· γυνὴ αὐτὸν ἀπέκτεινε. καὶ κεντῆσαν αὐτὸν τὸ παιδάριον ἀνεῖλε. καὶ ἐπέστρεψεν ὁ θεὸς τὴν πονηρίαν Ἀβιμέλεχ, ἣν ἐποίησε τῷ πατρὶ αὐτοῦ ἀποκτείνας τοὺς ο΄ ἀδελφοὺς αὐτοῦ. καὶ πᾶσαν τὴν πονηρίαν ἀνδρῶν Σικίμων ἐπέστρεψεν ὁ θεὸς εἰς τὴν κεφαλὴν αὐτῶν κατὰ τὸν λόγον καὶ τὴν παροιμίαν Ἰωάθαμ.
[Ἄβιννα:] ὄνομα πόλεως.
[Ἄβιος·] Ἀντιφῶν τὸν ἄβιον ἐπὶ τοῦ πολὺν τὸν βίον τάττει κεκτημένου. ὥσπερ καὶ Ὅμηρος τὸ ἄξυλον ἀντὶ τοῦ πολύξυλον.
[Ἀβιούδ:] ὄνομα κύριον.
[Ἀβίωτον:] κακὸν ἀηδὲς, ὀδυνηρόν. ὁ δὲ ἀβιώτως εἶχεν, εἰ μὴ κρατήσοι τῆς πόλεως. καὶ [Ἀβίωτος,] ὁ μὴ ζῶν.
[Ἀβίωτος:] ὁ πολυβίωτος, μακροβίωτος, βιωτικός· πλὴν τοῦ βίοτος, βιοτὴ καὶ βιοτεύω ῥῆμα.
[Ἀβισάκ:] ὄνομα κύριον.
[Ἀβίσαρος:] ὄνομα τόπου.
[Ἄβιτος:] ὄνομα κύριον. Ἄβιτος τὴν ἀσκητικὴν καλύβην ἐπήξατο.
[Ἀβλεμέως:] ἀφροντίστως.
[Ἀβλεπτήματι:] ἁμαρτήματι. ὁ δὲ φέρων ἐκαρτέρει τὰ τῶν ἰδιωτῶν ἀβλεπτήματα, τὰ δὲ τῶν λογικωτέρων αὐτὸν ἠνία. καὶ [Ἀβλεπτοῦντες.] οἱ δὲ ἀβλεπτοῦντες καὶ αἰδούμενοι ἀντοφθαλμεῖν πρὸς τὸν Φίλιππον ἐβοήθουν.
[Ἄβληρος:] ὄνομα κύριον.
[Ἀβλῆτα:] βέλη, τὰ μὴ πεμφθέντα εἰς τρῶσιν. καὶ ἀβλῆτα ὀϊστὸν, τὸν κακόβλητον ἢ τὸν μήπω βεβλημένον. κλίνεται δὲ ἀβλὴς, ἀβλῆτος.
[Ἀβληχρήν:] ἀσθενῆ. βληχρὸν γὰρ τὸ ἰσχυρόν. Αἰλιανός· κατέστρεψεν οὖν τὸν βίον πράως τε καὶ σὺν γαλήνῃ καὶ ἀβληχρῷ θανάτῳ, ὅνπερ οὖν ἐπαινεῖν καὶ Ὅμηρος δοκεῖ μοι.
[Ἀβολήτωρ] καὶ [Ἄβολις. ἢ Ἄβολος,] ὄνος ὁ μηδέπω βεβληκὼς ὀδόντας, ἐξ οὗ γνωρίζεται ἡ ἡλικία τοῦ ζῴου. ἐκ δὲ τούτου ὁ νέος οὐδέπω γνώμονα ἔχων. γνώμονα δὲ ἔλεγον τὸν βαλλόμενον ὀδόντα, δι' οὗ τὰς ἡλικίας ἐξήταζον· τὸν δὲ αὐτὸν καὶ κατηρτυκότα ἔλεγον, ἐκ μεταφορᾶς τῶν τετραπόδων. καὶ ἀπογνώμονας τοὺς ἀπογεγηρακότας, οἷς ἐλελοίπει τὸ γνώρισμα. καὶ [Ἀβόλους πώλους,] τοὺς μηδέπω βεβληκότας ὀδόντας.
[Ἀβουλεί:] ἀβούλως, ἀφρόνως, ἀμαθῶς. ὁ δὲ οὐ σφόδρα στοχαζόμενος τῆς τοῦ βασιλέως γνώμης ἀβουλότατα διεπράξατο.
[Ἀβουλεῖν:] μὴ βούλεσθαι, ἢ μὴ βουλεύεσθαι. Πλάτων.
[Ἀβούλητον κακόν:] ἀθέλητον, ὃ οὐ θέλει τις. καὶ [Ἀβούλητος,] ὁ μὴ βουλόμενος, [Ἀβούλιτος] δὲ ὄνομα κύριον, διὰ τοῦ ι.
[Ἀβουλία:] ἀπαιδευσία, ἄνοια. καὶ μωρία.
[Ἀβούλως:] ἀφρόνως, ἀμαθῶς. στίχος· κακῶς, ἀβούλως, ἀφρόνως, ἄνευ λόγου.
[Ἀβωνοτειχίτης:] ὄνομα κύριον.
[Ἄβωρα:] ὄνομα τόπου.
[Ἀβωριγῆνες:] ἔθνος. Ἀβοριγῖνοι δέ.
[Ἄβρα:] οὔτε ἁπλῶς θεράπαινα οὔτε ἡ εὔμορφος θεράπαινα λέγεται, ἀλλ' οἰκότριψ γυναικὸς κόρη καὶ ἔντιμος, εἴτε οἰκογενὴς εἴτε μή. Μένανδρος Ψευδηρακλεῖ· μήτηρ τέθνηκε ταῖν ἀδελφαῖν ταῖν δυεῖν ταύταιν. τρέφει δὲ παλλακή τις τοῦ πατρὸς αὐτὰς, ἄβρα τῆς μητρὸς αὐτῶν γενομένη. Σικυωνίῳ· καὶ ἄβραν γὰρ ἀντωνούμενος ἐρωμένην, ταύτῃ μὲν οὐ παρέδωκ' ἔχειν, τρέφειν δὲ χωρὶς, ὡς ἐλευθέρᾳ πρέπει. Ἀπίστῳ· ὤμην εἰ τὸ χρυσίον λάβοι ὁ γέρων, θεράπαιναν εὐθὺς ἠγορασμένην ἄβραν ἔσεσθαι. Ἰάμβλιχος· ἐπεὶ δὲ τοῦτο χαλεπὸν ἦν καὶ σπάνιόν τι τὸ τῆς οἰκουροῦ φυλαττούσης καὶ ἄβρας τινὸς ἄλλης συμ παρούσης, ἀναπείθει τὴν κόρην λαθοῦσαν τοὺς γονεῖς ἀποδρᾶναι.
[Ἀβραάμ·] ὁ πρῶτος ἐν πατριάρχαις· εἰς ὃν ἀπεσεμνύνετο δῆμος ὁ τῶν Ἑβραίων τὸ πρότερον, πρὶν ἢ θεοῦ ἀποσκιρτῆσαι καὶ γενέσθαι τούτου ἀλλότριοι καὶ τὸ τοῦ μονογενοῦς υἱοῦ αὐτοῦ αἷμα ἐφ' ἑαυτοὺς ἐπισπάσασθαι. οὗτος ἐκ μὲν τῆς Χαλδαίων γῆς ὑπῆρχεν ὁρμώμενος, τῶν περὶ τὰ μετέωρα καὶ τοὺς ἀστέρας τὸν βίον ὅλον καταναλισκόντων. ἀσκηθεὶς οὖν κατὰ τὸν πάτριον νόμον τὰς τῶν ἐπουρανίων ἀστέρων κινήσεις καὶ στοχασάμενος ὡς οὐκ ἐν τούτοις ἵσταται τὸ μεγαλουργὸν τῆς φαινομένης ταυτησὶ κτίσεως, ἀλλ' ἔχει τινὰ τὸν δημιουργὸν τὸν καὶ κινοῦντα καὶ διευθύνοντα τὴν ἐναρμόνιον τῶν ἀστέρων πορείαν καὶ τοῦ κόσμου παντὸς τὴν κατάστασιν, καὶ διὰ τοῦ μεγέθους καὶ τῆς καλλονῆς τῶν κτισμάτων τὸν γενεσιουργὸν αὐτῶν, ὡς ἐνῆν, θεωρήσας οὐκ ἔστη μέχρι τούτων, οὐδὲ τὴν ἔφεσιν εἰς ταῦτα κατεδαπάνησεν, ἀλλὰ τῶν οὐρανίων ἁψίδων ὑπεραρθεὶς καὶ πᾶσαν διαβὰς τὴν νοητήν τε καὶ ὑπερκόσμιον σύμπηξιν οὐκ ἀπέστη τοῦ ζητουμένου, ἕως οὗ ὁ ποθούμενος ἑαυτὸν αὐτῷ ἐφανέρωσε τύποις τε καὶ μορφώμασιν, οἷς ἑαυτὸν ἐμφανίζει ὁ ἀφανὴς καὶ ἀόρατος. καὶ μετανάστην αὐτὸν ἐκ τῆς πατρίδος λαβὼν ἐπὶ τὴν Χανανῖτιν κατέστησε, τὸν ἐνενηκοστόν που καὶ ἔνατον ἤδη χρόνον παρέλκοντα· καὶ ἄπαιδα μέχρι τότε τυγχάνοντα γεννήτορα τοῦ θαυμασίου καὶ μάκαρος κατέστησεν Ἰσαὰκ, ἵν' ἔχοι μονογενῆ υἱὸν καὶ πρωτότοκον, τοῦ μονογενοῦς καὶ πρωτοτόκου μυστικὴν εἰκόνα προδιαγράφοντα· τοῦτο γέρας αὐτῷ κατ' ἐξαίρετον χαρισάμενος, τὸ δοῦλον καὶ φίλον καὶ πατέρα χρηματίσαι τοῦ μονογενοῦς υἱοῦ κατὰ σάρκα, τοῦ τὸν κόσμον ὅλον δημιουργήσαντος. οὗτος εὗρε μὲν ἱερὰ γράμματα καὶ γλῶσσαν ἐμη χανήσατο, ἧς Ἑβραίων παῖδες ἐν ἐπιστήμῃ ἐτύγχανον, ὡς ὄντες τούτου μαθηταὶ καὶ ἀπόγονοι. ἐκ τούτου καὶ τὰ Ἑλλήνων γράμματα τὰς ἀφορμὰς ἔλαβον, κἂν ἄλλως καὶ ἄλλως ἑαυτοὺς διαπαίζοντες ἀναγράφωσιν Ἕλληνες. καὶ τούτου μαρτύριον ἡ τοῦ Ἄλφα φωνὴ τοῦ πρώτου στοιχείου καὶ ἄρχοντος, ἀπὸ τοῦ Ἄλεφ Ἑβραίου λαβόντος τὴν ἐπίκλησιν τοῦ μακαρίου καὶ πρώτου καὶ ἀθανάτου ὀνόματος. ἐκ τούτου καὶ τὰ ὀνείρων βιβλία ἐσφετερίσαντο Ἕλληνες. καὶ μάρτυς Ἰωσὴφ ὁ πανθαύμαστος ὁ τούτου ἀπόγονος, ὁ τοῦ Φαραὼ τὰ ἐνύπνια ὡς ἔμελλον ἀποβήσεσθαι διηγούμενος. τοῦτό μοι καὶ Φίλων, ἐξ Ἑβραίων φιλόσοφος, ἐν τῷ τοῦ Πολιτικοῦ βίῳ συνεπιμαρτυρήσεται, Φίλων, περὶ οὗ ἐῤῥήθη, Φίλων πλατωνίζει, καὶ Πλάτων φιλωνίζει. ὅτι ἤρξατο ἡ εἰδωλολατρεία ἀπὸ Σεροὺχ ἕως τῶν χρόνων Θάῤῥα τοῦ πατρὸς Ἀβραάμ. ὃς Ἀβραὰμ ὑπάρχων ἐτῶν ιδ΄ καὶ θεογνωσίας ἀξιωθεὶς ἐνουθέτει τὸν πατέρα αὐτοῦ, λέγων· τί πλανᾷς τοὺς ἀνθρώπους διὰ κέρδος ἐπιζήμιον (τουτέστι τὰ εἴδωλα); οὐκ ἔστιν ἄλλος θεὸς εἰ μὴ ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ὁ καὶ πάντα τὸν κόσμον δημιουργήσας. ὁρῶν γὰρ τοὺς ἀνθρώπους κτισματολατροῦντας διήρχετο διαπονούμενος καὶ τὸν ὄντως ὄντα θεὸν ἐκζητῶν ἐκ φιλοθέου καρδίας. ὁρῶν δὲ τὸν οὐρανὸν ποτὲ μὲν λαμπρὸν, ποτὲ δὲ σκοτεινὸν, ἔλεγεν ἐν ἑαυτῷ· οὐκ ἔστιν οὗτος θεός. ὁμοίως καὶ τὸν ἥλιον καὶ τὴν σελήνην, τὸν μὲν ἀποκρυπτόμενον καὶ ἀμαυρούμενον, τὴν δὲ φθίνουσαν καὶ ἀπολήγουσαν, ἔφησεν· οὐδ' οὗτοί εἰσι θεοί. καὶ μέντοι καὶ τὴν τῶν ἀστέρων κίνησιν, ἐκ τοῦ πατρὸς γὰρ ἐπαιδεύετο τὴν ἀστρονομίαν, καὶ ἀπορῶν ἐδυσχέραινεν. ὤφθη δὲ αὐτῷ ὁ θεὸς καὶ λέγει αὐτῷ· ἔξελθε ἐκ τῆς γῆς σου καὶ ἐκ τῆς συγγενείας σου. καὶ λαβὼν τὰ εἴδωλα τοῦ πατρὸς καὶ τὰ μὲν κλάσας τὰ δὲ ἐμπυρίσας ἀνεχώρησε μετὰ τοῦ πατρὸς ἐκ γῆς Χαλδαίων· καὶ ἐλθόντος εἰς Χαῤῥὰν, ἐτελεύτησεν ὁ πατὴρ αὐτοῦ. καὶ ἐξελθὼν ἐκεῖθεν ἐν λόγῳ Κυρίου ἦλθε σὺν τῇ γυναικὶ Σάῤῥᾳ καὶ τῷ ἀνεψιῷ Λὼτ μετὰ πάσης αὐτῶν τῆς ἀποσκευῆς εἰς τὴν ὀφειλομένην γῆν Χαναὰν, ἣν οἱ Χανα ναῖοι τυραννικῶς ἀφελόμενοι ᾤκησαν. λιμοῦ δὲ γενομένου καταλιπὼν τὴν Χαναναίων γῆν εἰς Αἴγυπτον ἀπῄει, οὗ τὴν γυναῖκα Σάῤῥαν Ἀβιμέλεχ ἥρπασεν ὁ βασιλεύς. τοῦτον ὁ θεὸς ἐκδειματώσας καὶ πάρεσιν τῶν μελῶν ἐπάξας, ἀπόδος, ἔφη, τὴν γυναῖκα τῷ ἀνθρώπῳ, ὅτι προφήτης ἐστὶ καὶ προσεύξεται περὶ σοῦ καὶ ζήσεις. εἰ δὲ μὴ ἀποδῷς, γνῶθι ὅτι ἀποθανῇ σὺ καὶ τὰ σὰ πάντα. καὶ οὕτως ἀπολαβὼν τὴν γυναῖκα ἀμίαντον καὶ προσευξάμενος ἰαθῆναι ἐποίησε τῆς παρέσεως Ἀβιμέλεχ καὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ. ἔκτοτε τιμῶν αὐτὸν ὁ βασιλεὺς καὶ προσέχων τοῖς ὑπ' αὐτοῦ λεγομένοις, διδάσκαλος εὐσεβείας καὶ πολυπειρίας Αἰγυπτίοις ἐγένετο. ὁ αὐτὸς Ἄβραμ ὑποστρέφων ἐκ τοῦ πολέμου τῆς εὐλογίας τοῦ Μελχισεδὲκ κατηξίωται, τοῦ βασιλέως Σαλὴμ, ὃς ἐξήνεγκεν αὐτῷ ἄρτους καὶ οἶνον. ἦν δὲ καὶ ἱερεὺς τοῦ Ὑψίστου. καὶ ἔδωκεν αὐτῷ Ἄβραμ δεκάτην ἀπὸ πάντων. ἦν δὲ ὁ Μελχισεδὲκ ἀπάτωρ, ἀμήτωρ, ἀγενεαλόγητος, ἀφωμοιωμένος τῷ υἱῷ τοῦ θεοῦ. τῷ δὲ Ἄβραμ ἀτεκνίαν ὀλοφυρομένῳ καθ᾿ ὕπνους ἐπιδεί ξας ὁ θεὸς τοὺς ἀστέρας κατὰ τὸ πλῆθος αὐτῶν ἔσεσθαί οἱ τὸ σπέρμα προεδήλου. ὁ δὲ ἐπίστευσε τῷ θεῷ, καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην. ἡ δὲ Σάῤῥα στεῖρα οὖσα συνεχώρησεν Ἄβραμ ἀπὸ τῆς παιδίσκης παιδοποιήσασθαι· καὶ ἴσχει τὸν Ἰσμαήλ. ἐνενήκοντα δὲ καὶ ἐννέα ἐτῶν ὄντι τῷ Ἄβραμ ἐπιφανεὶς ὁ θεὸς Ἀβραὰμ μετωνόμασεν· Ἄβραμ γὰρ πρώην ὠνομάζετο· ὁμοίως καὶ τὴν Σάραν Σάῤῥαν, προσθεὶς καὶ ἕτερον ρ. καὶ περιέτεμε τὸν Ἰσμαὴλ καὶ πάντας τοὺς ἐξ αὐτοῦ. Κύριος δὲ τῷ Ἀβραὰμ ἐπιξενωθεὶς ἐπηγγείλατο τέξεσθαι Σάῤῥαν αὐτῷ παῖδα. ἡ δὲ ἐμειδίασε, καὶ Ἰσαὰκ τὸ γεννηθὲν προσηγορεύθη, φερωνύμως τῷ μεθ' ἡδονῆς γέλωτι κατὰ τὴν Ἑβραΐδα διάλεκτον. καὶ [Ἀβραμιαῖος:] ὁ ἀπόγονος Ἀβραὰμ, ἢ γιγαντιαῖος, ἱεροπρεπής.
[Ἁβρὰ βαίνων:] θρυπτόμενος, βλακευόμενος. ἐκεῖνος ὄντως ἁβρὰ βαίνων ἐδόκει ἔχων τὰς ὀφρῦς ὑπερηρμένας ἄνω.
[Ἀβέλτερος νοῦς, χαῦνος, εὐήθης, νέος. Ἀβρανῖτις:] χώρα.
[Ἁβραῖς:] ἁπαλαῖς, τρυφεραῖς. Αἰλιανός· ἐπὶ κλίναις μάλα ἁβραῖς καὶ στρωμναῖς ὕφει τινὶ ὑπερηφάνῳ κεκοσμημέναις ἐπιθέντας.
[Ἀβρέας:] ὄνομα κύριον.
[Ἀβρεττηνή:] χώρα, ἡ λεγομένη Μυσία.
[Ἀβρηλία:] χώρα. καὶ [Ἀβρηλιανὸς] καὶ [Ἀβρήλιος,] ὀνόματα κύρια.
[Ἀβρικέστερον:] τὸ ἀληθέστερον.
[Ἄβρικτον:] τὸ δύσκωφον. ἤτοι τὸ ἐκ μέρους ἀκοῦον.
[Ἀβρίξαι:] τὸ ἀπὸ βορᾶς νυστάξαι ἢ κοιμηθῆναι.
[Ἀβριόρηξ:] ὄνομα κύριον.
[Ἀβρογάστης:] Φράγγος, ὃς κατὰ ἀλκὴν σώματος καὶ θυμοῦ τραχύτητα φλογοειδὴς ἦν, δευτεραγωνιστὴς τυγχάνων Βαύδωνος. ἄλλως τε ἦν καὶ πρὸς σωφροσύνην πεπηγώς τε καὶ διηρθρωμένος καὶ πρὸς χρήματα πόλεμον πολεμῶν ἄσπονδον. διέφερε γοῦν τῶν εὐτελῶν στρατιωτῶν ὅσον γε εἰς πλοῦτον οὐδέν. καὶ διὰ τοῦτο ἐδόκει τῷ βασιλεῖ Θεοδοσίῳ χρήσιμος, ὅς γε πρὸς τὸν Οὐαλεντινιανοῦ τρόπον ἀῤῥενωπὸν ὄντα καὶ δίκαιον, καὶ τὸ παρ' ἑαυτοῦ βάρος ἐπετίθει, καθάπερ ὀρθὸν καὶ ἀστραβῆ τὸν κάνονα τοῖς βασιλείοις, πρὸς τὸ μηδὲν τῶν περὶ τὴν αὐλὴν παραβλάπτεσθαι ἢ ἁμαρτάνεσθαι.
[Ἁβροδιαίτῃ:] τρυφερᾷ ζωῇ καὶ ἁπαλῇ. καὶ [Ἁβροδίαιτος:] τρυφητὴς, τρυφερόβιος. τοῖς δὲ Ῥωμαίοις οὐκ ἐς τὸ ἁβροδίαιτον ὁ βίος· ἄλλως δὲ ὡς φιλοπόλεμοί τέ εἰσι καὶ φερέπονοι. σημαίνει δὲ καὶ τὸν πλουσίως ζῶντα. καὶ [Ἁβρότητι:] τρυφερότητι, ἁπαλότητι.
[Ἁβροκόμας·] οὗτος σατράπης ἦν Ἀρταξέρξου τοῦ Περσῶν βασιλέως.
[Ἀβρόμιος:] χωρὶς οἴνου. ἢν ὀλοοῦ διὰ κῦμα φύγω πυρὸς, εἰς ἑκατόν σοι ἠελίους δροσερᾶν πίομαι ἐκ λιβάδων, ἀβρόμιος καὶ ἄοινος. ἐν Ἐπιγράμμασιν.
[Ἄβρομος:] ὁ θορυβώδης.
[Ἁβρόν:] παρὰ Ἡροδότῳ καλὸν, αὔθαδες, σεμνὸν, τρυφερόν.
[Ἁβρός:] λαμπρὸς, τρυφερὸς, ἁπαλός. ἐν Ἐπιγράμμασιν· ἁβρὸν ἐπιτρύζων κιθάρας ὕπερ ἕζετο τέττιξ. ὅμως δὲ ὁ τρυφερὸς ἐκεῖνος καὶ ἁβρὸς καὶ ὑπὸ μαλακίας τοῦ σώματος κατεαγὼς καὶ λελυγισμένος καὶ τάς τε κόμας ἀναδούμενος, ὥσπερ αἱ τῶν ἑταιρίδων ἀσελγέστεραι, καὶ ἁβροσταγὲς ἔχων ἀεὶ τὸ μέτωπον καὶ τοὺς βοστρύχους, λαβὼν χρυσίον ἐκ τῶν κοινῶν συμφορῶν, ὅσον ἱκανὸν ἦν ἐμπλῆσαι καὶ τὸν ἐκ τοῦ μύθου Μίδαν, εἰσέῤῥει πρὸς τὸν βασιλέα.
[Ἁβρὸς λειμὼν καὶ νοτερὸς καὶ εὐθαλής.] πάντας δὲ ὡς ἁβρότατά τε καὶ ἅμα ἐς ἔκπληξιν κατὰ πλοῦτον, τῷ γε δὴ πλοῦτον θαυμάζοντι, ἐσταλμένους.
[Ἁβροσύνη:] φαιδρότης.
[Ἀβροτάζω:] ἁμαρτάνω.
[Ἁβρότερον·] ἀλλ' ἁβρότερον αὐτῶν εἶχον καὶ Συβάριδος μεστοὶ ἦσαν.
[Ἀβρότη:] ἡ νύξ. παρὰ τὸ ἐστερῆσθαι βροτῶν.
[Ἀβροτήμων:] ἁμαρτωλός.
[Ἄβροτον:] ἄψυχον, ἀναίσθητον.
[Ἀβρότονον:] εἶδος βοτάνης.
[Ἁβροχίτων:] τρυφερὰ φορῶν.
[Ἄβρων·] Φρὺξ ἢ Ῥόδιος, γραμματικὸς, μαθητὴς Τρύφωνος, σοφιστεύσας ἐν Ῥώμῃ, γεγονὼς δὲ ἐκ δούλων, ὥς φησιν Ἕρμιππος.
[Ἄβρωνος βίος:] ἐπὶ τῶν πολυτελῶν· Ἄβρων γὰρ παρ' Ἀργείοις ἐγένετο πλούσιος. ἢ καὶ ἀπὸ τοῦ ἁβροῦ. καὶ [Ἀβρώνειος. Ἁβρύνεται:] κοσμεῖται, θρύπτεται, καυχᾶται.
[Ἀβυδηνὸν ἐπιφόρημα:] ὅταν ἀκαίρως τινὸς ἐπιφανέντος ἀηδία τις ᾖ, εἰώθαμεν λέγειν Ἀβυδηνὸν ἐπιφόρημα. διὰ τὸ τοὺς Ἀβυδηνοὺς, ὅταν τινὰ τῶν πολιτῶν ἢ ξένων ἑστιῶσι, μετὰ τὸ μύρον καὶ τοὺς στεφάνους τὰ παιδία περιφέρειν φιληθησόμενα. τῶν τε τιθηνῶν θορυβουσῶν τῶν τε παιδίων κεκραγότων ἐνοχλεῖσθαι τοὺς παρόντας. ἀφ' οὗ εἴθισται λέγειν τὸ προκείμενον.
[Ἄβυδος:] πόλις. ἐπὶ συκοφάντου τάττεται ἡ λέξις, διὰ τὸ δοκεῖν συκοφάντας εἶναι τοὺς Ἀβυδηνούς. καὶ ἐπίῤῥημα, [Ἀβυδόθι,] ἐν Ἀβύδῳ. καὶ [Ἄβυδον φλυαρίαν,] τὴν πολλήν. καὶ [Ἀβυδηνὸς,] ὁ ἀπὸ Ἀβύδου.
[Ἀβύρβηλον:] ἀναίσχυντον, ἀπεχθές. καὶ [Ἀβύρβηλος,] ὁ πολὺς, ὁ μέγας ἢ ὁ κατακορής. λέγεται δὲ [Ἀβέρβηλος] καὶ ὁ ἀκατάστατος. ὡς καὶ πρὸ ὀλίγων γέγραπται.
[Ἀβυρτάκη:] ὑπότριμμα βαρβαρικὸν, κατασκευαζόμενον διὰ πράσων καὶ καρδάμων καὶ ῥόας κόκκων καὶ ἑτέρων τοιούτων, δριμὺ δηλονότι. Θεόπομπος Θησεῖ· ἥξει δὲ Μήδων γαῖαν, ἔνθα καρδάμων πλείστων ποιεῖται καὶ πράσων ἀβυρτάκη. ἔστι καὶ ἐν Κεκρυφάλῳ Μενάνδρου τοὔνομα.
[Ἄβυσσον:] ἣν οὐδὲ βυθὸς χωρῆσαι δύναται· Ἴωνες δὲ τὸν βυθὸν βυσσόν φασιν. ὅθεν δοκεῖ λέγεσθαι καὶ βυσσοδομεύειν, παρὰ τὸ δύνω, τὸ ὑπεισέρχομαι, κατὰ τροπὴν βύω, βύσω, βέβυσμαι, βέβυσαι, βυσὸς καὶ ἀβύσσος, οὗ οὐδεὶς εἰσέρχεται διὰ τὸ βάθος. Ἀριστοφάνης Βατράχοις· εὐθὺς γὰρ ἐπὶ λίμνην μεγάλην ἥξεις πάνυ ἄβυσσον. καὶ οὐδετέρως φησὶν ὁ αὐτός· ἕως ἂν ᾖ τὸ ἀργύριον τὸ ἄβυσσον παρὰ τῇ θεῷ, οὐκ εἰρηνεύσουσιν. ἐν γὰρ τῇ ἀκροπόλει χίλια τάλαντα ἀπέκειτο. [Ἄβυσσον] καλεῖ τὴν ὑγρὰν οὐσίαν ἡ θεία γραφή. ἐπεὶ οὖν ἡ γῆ πανταχόθεν ὕδασι περιέχεται μεγάλοις καὶ μικροῖς πελάγεσιν, εἰκότως περιβόλαιον αὐτῆς εἴρηκεν ὁ Δαβίδ. καὶ, ἄβυσσος ἄβυσσον ἐπικαλεῖται, ὁ αὐτὸς προφήτης φησίν· τὰ στρατιωτικὰ λέγων τάγματα καὶ τὴν τοῦ πλήθους ὑπερβολὴν τροπικῶς. ὡς ἐν ἀβύσσῳ τινὶ ὑποβρύχιος ἐγενόμην. [Ἄβυσσος] οὖν ὑδάτων πλῆθος πολύ.
[Ἄβυσσος·] ἱερὸν ἦν τῆς Περσεφόνης πολὺν χρυσὸν ἐκ παντὸς τοῦ χρόνου πεφυλαγμένον ἄθικτον ἔχον. ἐν ᾧ χρυσός τις ἄβυσσος, ἀόρατος τοῖς πολλοῖς κατὰ γῆς κεκρυμμένος.
[Ἀγάγης:] αὐθυπότακτον. καὶ [ἀγάγωμεν. Ἀγάζω·] γενικῇ.
[Ἀγαθά·] ἐπὶ τῶν πρὸς ἀπόλαυσιν καὶ εὐωχίαν σιτίων καὶ ποτῶν ἐχρήσατο Ξενοφῶν τῇ λέξει. καὶ [Ἀγαθὰ Κιλίκων,] λείπει τὸ ἔχει. Κιλίκων δὲ ὄνομα κύριον. εὔπορος δὲ ἦν.
[Ἀγάθαρχος·] ὄνομα κύριον. ἦν δὲ ζωγράφος ἐπιφανὴς, Εὐδήμου υἱὸς, τὸ δὲ γένος Σάμιος.
[Ἀγαθὴ καὶ μάζα μετ' ἄρτον:] ἐπὶ τῶν τὰ δευτερεῖα διδόντων ἢ αἱρουμένων. μάζα ὀξεῖαν ἔχει· ἐπάνω γὰρ θέσει μακρᾶς περισπωμένη οὐ τίθεται· ὁ δὲ Ἀριστοφάνης περισπᾶ τὴν μάζαν· αἶρ' αἶρε μάζαν ὡς τάχιστα κανθάρῳ.
[Ἀγαθῆς Τύχης νεώς:] οὐκ ἄδηλον τὸ σημαινόμενον.
[Ἀγαθίας·] σχολαστικὸς, Μυριναῖος, ὁ γράψας τὴν μετὰ Προκόπιον ἱστορίαν τὸν Καισαρέα, τὰ κατὰ Βελισάριον καὶ τὰς ἐν Ἰταλίᾳ καὶ ἐν Λιβύῃ πράξεις, τουτέστι τὰ κατὰ Ναρσῆν ἐν Ἰταλίᾳ καὶ τὰ ἐν Λαζικῇ καὶ Βυζαντίῳ. οὗτος συνέταξε καὶ ἕτερα βιβλία ἔμμετρά τε καὶ καταλογάδην, τά τε καλούμενα Δαφνιακά, καὶ τὸν Κύκλον τῶν νέων Ἐπιγραμμάτων, ὃν αὐτὸς συνῆξεν ἐκ τῶν κατὰ καιρὸν ποιητῶν. συνήκμασε δὲ Παύλῳ τῷ Σελεντιαρίῳ καὶ Μακεδονίῳ τῷ ὑπάτῳ καὶ Τριβουνιανῷ ἐπὶ τῶν Ἰουστινιανοῦ χρόνων.
[Ἀγαθικά:] τὰ σπουδαῖα.
[Ἀγαθοεργία.] Δαμάσκιος· ὡς δὲ ἑνὶ λόγῳ τὸ πᾶν συλλαβεῖν, ὅπερ ἔφη ὁ Πυθαγόρας ὁμοιότατον ἔχειν τῷ θεῷ τὸν ἄνθρωπον, τοῦτο σαφῶς ἐπὶ τῶν ἔργων αὐτὸς ἐπεδείκνυτο, τὴν ἀγαθοεργὸν προθυμίαν καὶ τὴν ἐς πάντας ἐπεκτεινομένην εὐεργεσίαν, μάλιστα μὲν τὴν ἀναγωγὴν τῶν ψυχῶν ἀπὸ τῆς κάτω βριθούσης παντοίας κακίας· ἔπειτα καὶ τὴν σωτήριον τῶν σωμάτων ἐκ τῆς ἀδίκου ἢ ἀνοσίου ταλαιπωρίας· τὸ δ' αὖ τρίτον, ἐπεμελεῖτο τῶν ἔξω πραγμάτων, ὅση δύναμις.
[Ἀγαθοεργοί:] αἱρετοὶ κατ' ἀνδραγαθίαν. ἐκ τῶν Ἐφόρων.
[Ἀγαθοθέλεια:] ἡ τῶν ἀγαθῶν ἐκλογή. οὐκ ἀρκεῖ τοῖς πράγμασιν ἡ ἀγαθοθέλεια μόνον, ἀλλὰ δεῖ καὶ ῥώμης καὶ ἐπιστρεφείας.
[Ἀγαθοκλῆς·] οὗτος ἐγένετο τύραννος καὶ, ὥς φησι Τίμαιος, κατὰ τὴν πρώτην ἡλικίαν κοινὸς πόρνος, ἕτοιμος τοῖς ἀκρατεστάτοις, κολοιὸς, τριόρχης, πάντων τῶν βουλομένων τοῖς ὄπισθεν ἔμπροσθεν γεγονώς. ὃς ὅτε ἀπέθανε, τὴν γυναῖκα φησὶ κατακλαιομένην αὐτὸν οὕτω θρηνεῖν· τί δ' οὐκ ἐγὼ σέ; τί δ' οὐκ ἐμὲ σύ; ὅτι δὲ ἐκ φύσεως ἀνάγκη μεγάλα προτερήματα γεγονέναι περὶ τὸν Ἀγαθοκλέα, τοῦτο δῆλον. εἰς γὰρ τὰς Συρακούσας παρεγενήθη φεύγων τὸν τροχὸν, τὸν καπνὸν, τὸν πηλὸν, περί τε τὴν ἡλικίαν ὀκτωκαίδεκα ἔτη γεγονὼς, καὶ μετά τινα χρόνον ὁρμηθεὶς ὑπὸ τοιαύτης ὑποθέσεως, κύριος μὲν ἐγε νήθη πάσης Σικελίας, μεγίστοις δὲ κινδύνοις περιέστησε Καρχηδονίους, τέλος ἐγγηράσας τῇ δυναστείᾳ, κατέστρεψε τὸν βίον βασιλεὺς προσαγορευόμενος.
[Ἀγαθόν:] κοινῶς μὲν τό τι ὄφελος, ἰδίως δὲ ἤτοι ταὐτὸν ἢ οὐχ ἕτερον ὠφελείας· ὅθεν αὐτήν τε τὴν ἀρετὴν καὶ τὸ μετέχον αὐτῆς ἀγαθὸν τριχῶς λέγεσθαι. οἷον τὸ ἀγαθὸν, ἀφ' οὗ συμβαίνει, ὡς τὴν πρᾶξιν καὶ τὴν ἀρετήν. ὑφ᾿ οὗ δὲ, ὡς τὸν σπουδαῖον τὸν μετέχοντα τῆς ἀρετῆς. ἢ οὕτως· τὸ ἀγαθὸν, τὸ τέλειον κατὰ φύσιν λογικοῦ, ἢ ὡς λογικοῦ. τοιοῦτο δ' εἶναι τὴν ἀρετὴν ὡς μετέχοντα τάς τε πράξεις τὰς κατ' ἀρετὴν, καὶ τὸ σπουδαίους εἶναι. ἐπιγεννήματα δὲ τήν τε χαρὰν καὶ τὴν εὐφροσύνην καὶ τὰ παραπλήσια. ἔτι τῶν ἀγαθῶν τὰ μὲν εἶναι περὶ ψυχήν, τὰ δὲ ἐκτός, τὰ δὲ οὔτε περὶ ψυχὴν οὔτε ἐκτός. τὰ μὲν περὶ ψυχὴν ἀρετὰς καὶ τὰς κατὰ ταύτας πράξεις· τὰ δὲ ἐκτὸς τό τε σπουδαίαν ἔχειν πατρίδα καὶ σπουδαῖον φίλον καὶ τὴν τούτων εὐδαιμονίαν. τὰ δὲ οὐκ ἐκτὸς οὔτε περὶ ψυχὴν τὸ αὐτὸν ἑαυτῷ εἶναι σπουδαῖον καὶ εὐδαίμονα. ἔτι τῶν ἀγαθῶν τὰ μὲν εἶναι τελικά, τὰ δὲ ποιητικά, τὰ δὲ τελικὰ καὶ ποιητικά. τὸν μὲν οὖν φίλον καὶ τὰς ὑπ' αὐτοῦ προσγινομένας ὠφελείας ποιητικὰ εἶναι ἀγαθά· θάρσος δὲ καὶ φρόνημα καὶ ἐλευθερίαν καὶ τέρψιν καὶ εὐφροσύνην καὶ ἀλυπίαν καὶ πᾶσαν τὴν κατ' ἀρετὴν πρᾶξιν τελικά. ποιητικὰ δὲ καὶ τελικὰ, καθὸ μὲν ποιοῦσι τὴν εὐδαιμονίαν, ποιητικά ἐστιν ἀγαθά· καθὸ δὲ συμπληροῦσιν αὐτὴν, ὥστε μέρη αὐτῆς γενέσθαι, τελικά· οἷον φίλος καὶ ἐλευθερία καὶ τέρψις. ἔτι τῶν περὶ ψυχὴν ἀγαθῶν τὰ μέν εἰσιν ἕξεις, τὰ δὲ διαθέσεις, τὰ δὲ οὔτε ἕξεις οὔτε διαθέσεις. διαθέσεις μὲν αἱ ἀρεταί, ἕξεις δὲ τὰ ἐπιτηδεύματα, οὔτε δὲ ἕξεις οὔτε διαθέσεις αἱ ἐνέργειαι. κοινῶς τῶν ἀγαθῶν μικρὰ μέν ἐστιν εὐτεκνία καὶ εὐγηρία. ἁπλοῦν δέ ἐστιν ἀγαθὸν ἐπιστήμη. καὶ ἀεὶ μὲν παρόντα αἱ ἀρεταί, οὐκ ἀεὶ δὲ οἷον χαρὰ, περιπάτησις. πᾶν δὲ ἀγαθὸν λυσιτελὲς εἶναι καὶ συμφέρον καὶ δέον καὶ χρήσιμον καὶ εὔχρηστον καὶ καλὸν καὶ ὠφέλιμον καὶ δίκαιον καὶ αἱρετόν. ἀγαθὸν δέ ἐστι τὸ πᾶσιν ἐφετόν. ἀγαθὸν οὖν ἐστιν, εἰς ὃ πάντα ἀνήρτηται, αὐτὸ δὲ εἰς μηδέν.
[Ἀγαθόν:] ὁμώνυμός ἐστι φωνή. κατηγορεῖται δὲ τὰ ι΄ γένη τοῦ ἀγαθοῦ, τουτέστιν αἱ ι΄ κατηγορίαι. καὶ τὸ μὲν ποιεῖν, ἐπεί ἐστί τινα ἀγαθὰ ὡς ποιητικά, λέγεται γὰρ τὸ ἀγαθοῦ ποιητικὸν ἀγαθόν, οἷον τὸ ὑγιείας ποιητικὸν ἢ ἡδονῆς καὶ ὅλως ὠφέλιμον, τὸ γὰρ ἐν τῷ ἐδές ματι ἀγαθὸν ὡς ποιητικὸν ἀγαθοῦ ἀγαθόν· τὸ δὲ ποιητικὸν ὑπὸ τὴν τοῦ ποιοῦ κατηγορίαν. ποτὲ δὲ τὸ ποιὸν ἐπὶ ψυχῆς· ὅταν γὰρ κατηγορήσωμεν τὸ ἀγαθὸν ψυχῆς λέγοντες αὐτὴν ἀγαθὴν, τὸ ποιὰν αὐτὴν εἶναι σημαίνομεν, οἷον σώφρονα ἢ ἀνδρείαν ἢ δικαίαν· ποιότητος δὲ παρουσία τὰ ποιά. ὁμοίως καὶ ἀνθρώπου· ὅταν γὰρ τὸ ἀγαθὸν κατη γορήσωμεν, τὸ ποιὸν αὐτὸν εἶναι σημαίνομεν· οἷον σώφρονα, ἀνδρεῖον, δίκαιον, φρόνιμον. ἐνίοτε δὲ τὸ ἀγαθὸν τὸ ποτὲ σημαίνει· τὸ γὰρ ἐν τῷ προσήκοντι καιρῷ γενόμενον ἀγαθὸν λέγεται. σημαίνει δὲ ἀγαθὸν καὶ τὸ ποσόν· τὸ γὰρ μέτριον καὶ μὴ ὑπερβάλλον μήτε ἐνδέον εἴη ἂν ποσὸν, καθόσον τοσοῦτόν τι λέγεται. καὶ ὡς οὐσία τὶ ἀγαθόν· ὡς θεὸς, νοῦς. λέγεται δὲ καὶ ὡς πρός τι· τὸ γὰρ σύμμετρον οὕτως ἀγαθόν. καὶ ἐν τῷ πάσχειν, ὡς τὸ θεραπεύεσθαι καὶ διδάσκεσθαι. ἔστι τι τοῦ ἀγαθοῦ καὶ ἐν τῷ ποῦ, οἷον τὸ ἐν Ἑλλάδι εἶναι, τὸ ἐν ὑγιεινοῖς χωρίοις εἶναι, τὸ ἐν ἡσυχίαν ἔχουσιν ἢ εἰρήνην. εἴη δ' ἂν καὶ ἐν τῷ κεῖσθαι, ὅταν ᾧ μὲν λυσιτελὲς τὸ καθέζεσθαι, καθέζηται, ᾧ δὲ τὸ ἀνακεῖσθαι, ἀνάκειται· τῷ πυρέττοντι φέρε εἰπεῖν.
[Ἀγαθός:] παρὰ τὸ ἄγημι, ἄγαμαι, ἀγαστὸς καὶ ἀγαθός.
[Ἀγαθός:] ὁ φρόνιμος. οὐκ ἐπίσης δὲ ὁ φρόνιμος καὶ ὁ ἀγαθός. ἐπιπλέον γὰρ ὁ ἀγαθός. ἀγαθὸς γὰρ ὁ σώφρων, ὁ ἀνδρεῖος καὶ οἱ λοιποί. ἀγαθοὶ λέγονται καὶ οἱ ἐπιστήμονες. τοὺς δὲ Δάους ἀγαθοὺς μὲν ἀκοντιστὰς, ἀγαθοὺς δὲ καὶ ἐν χερσὶ ποιήσασθαι μάχην.
[Ἀγαθοῦ Δαίμονος:] ἔθος εἶχον οἱ παλαιοὶ μετὰ τὸ δεῖπνον πίνειν Ἀγαθοῦ Δαίμονος, ἐπιῤῥοφοῦντες ἄκρατον, καὶ τοῦτο λέγειν Ἀγαθοῦ Δαίμονος, χωρίζεσθαι δὲ μέλλοντες, Διὸς Σωτῆρος. καὶ ἡμέραν δὲ τὴν δευτέραν τοῦ μηνὸς οὕτως ἐκάλουν. καὶ ἐν Θήβαις δὲ ἦν ἡρῷον Ἀγαθοῦ Δαίμονος. ἄλλοι δέ φασι τὸ πρῶτον ποτήριον οὕτω λέγεσθαι. ὅτι περὶ τἀγαθοῦ βιβλίον συντάξας Ἀριστοτέλης, τὰς ἀγράφους τοῦ Πλάτωνος δόξας ἐν αὐτῷ κατατάττει. καὶ μέμνηται τοῦ συντάγματος Ἀριστοτέλης ἐν τῷ πρώτῳ περὶ ψυχῆς, ἐπονομάζων αὐτὸ περὶ φιλοσοφίας.
[Ἀγαθῶν ἀγαθίδες:] τάττεται ἡ παροιμία παρὰ τοῖς κωμικοῖς ἐπὶ τῶν πολλῶν ἀγαθῶν. καὶ [Ἀγαθῶν θάλασσα,] ἐπὶ πλήθους ἀγαθῶν. καὶ [Ἀγαθῶν μυρμηκίαι,] ἐπὶ πλήθους εὐδαιμονίας. καὶ [Ἀγαθῶν σωρὸς,] ἐπὶ πλήθους ἀγαθῶν καὶ πολλῆς εὐδαιμονίας.
[Ἀγάθων·] ὄνομα κύριον. τραγικὸς δὲ ἦν· διεβέβλητο δὲ ἐπὶ μαλακίᾳ. Ἀριστοφάνης· Ἀγάθων δὲ ποῦ 'στιν; ἀπολιπών μ' οἴχεται. ποῖ γῆς ὁ τλήμων; ἐς μακάρων εὐωχίαν. οὗτος ὁ Ἀγάθων ἀγαθὸς ἦν τὸν τρόπον, ποθεινὸς τοῖς φίλοις καὶ τὴν τράπεζαν λαμπρός. φασὶ δὲ ὅτι καὶ Πλάτωνος Συμπόσιον ἐν ἑστιάσει αὐτοῦ γέγραπται, πολλῶν ἅμα φιλοσόφων παραχθέντων. κωμῳδιοποιὸς Σωκράτους διδασκαλείου. ἐκωμῳδεῖτο δὲ εἰς θηλύτητα.
[Ἀγαθώνιος:] ὄνομα κύριον. ὃς ἐβασίλευσε τῆς Ταρτησσοῦ. καὶ [Ἀγαθώνιος αὔλησις:] ἡ μαλακὴ καὶ ἐκλελυμένη· ἢ ἡ μήτε χαλαρὰ, μήτε πικρὰ, ἀλλ' εὔκρατος καὶ ἡδίστη.
[Ἀγαθοὶ δ' ἀριδάκρυες ἄνδρες:] ἐπὶ τῶν σφόδρα πρὸς ἔλεον ῥεπόντων.
[Ἀγακλειτός:] ὁ ἄγαν ἔνδοξος. καὶ [Ἀγακλειτή. Ἀγάλακτες:] ὁμογενεῖς, ὅμαιμοι, ἀδελφοί. ἄλλοι δὲ τοὺς ἱερείων κοινωνοὺς καὶ συγγενεῖς. οἱ δὲ συντρόφους.
[Ἀγαλεών:] ὄνομα ὄρους.
[Ἀγάλλει:] ποιεῖ, σκευάζει, κοσμεῖ.
[Ἄγαλμα:] πᾶν ἐφ' ᾧ τις ἀγάλλεται. καὶ δίδωσιν ἀργύριον, ἵνα ἐκπονήσῃ τὸ ἄγαλμα ἄκρας τέχνης, προσθεὶς τὸ μέγεθος καὶ προςειπὼν τῆς λίθου τὴν φύσιν.
[Ἄγαλμα Ἀθηνᾶς·] ζήτει ἐν τῷ Ἀθηνᾶς· καὶ ζήτει ἄγαλμα βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως ἐν τῷ Ἀντίοχος· καὶ ζήτει ἄγαλμα Ἀπόλλωνος ἐν τῷ Ἀπόλλωνος ἄγαλμα· καὶ ζήτει ἄγαλμα Διονύσου ἐν τῷ Αὐξέντιος.
[Ἀγάλματα:] τὰ τῶν θεῶν μιμήματα, καὶ πάντα τὰ κόσμου τινὸς μετέχοντα. Ὅμηρος· βασιλῆϊ δὲ κεῖται ἄγαλμα. καὶ Ἡσίοδος τὸν ὅρμον ἄγαλμα καλεῖ· Πίνδαρος δὲ τὴν ἐπὶ τάφου στήλην οὕτω καλεῖ, Εὐριπίδης τὸν ἐπὶ νεκροῖς κόσμον. καὶ ἐφ' ᾧ τις ἀγάλ λεται. καὶ τὸ εἴδωλον, βρέτας, χάρμα, καλλονὴ, κόσμος, καύχημα, θαλλοὶ, ἀνδριάντες, ἐπιγραφαί. [Ἀγάλματα] δὲ καὶ τὰς γραφὰς καὶ τοὺς ἀνδριάντας λέγουσιν. [Ἀγαλμάτιον] δὲ ὑποκοριστικῶς.
[Ἀγάλλομαι·] δοτικῇ.
[Ἀγαλματοποιοί:] τουτέστι χειρουργοί· οὗτοι ἀκριβεῖς Λύσιππος, Πολύκλειτος, Φειδίας.
[Ἀγαλματοφορούμενος:] ἀγάλματα ἤτοι τύπους τῶν νοηθέντων φέρων ἐν ἑαυτῷ. οὕτως Φίλων.
[Ἀγάλλων:] ἑαυτὸν σεμνοποιῶν.
[Ἄγαμαι καρδίας:] Ἀττικῶς, ἀντὶ τοῦ θαυμάζω. Αἰλιανός· ἐπεὶ καὶ τὴν τοῦ Μενέλεω πρὸς τὸν τοῦ Πριάμου Πάριν οὔτε ἐπαινῶ οὔτε ἄγαμαι. ἐγὼ δὲ ἄγαμαι καὶ τούσδε τοὺς ἄνδρας· τὸν δὲ Ἀκαρνᾶνα μέγιστον καὶ πρὸ τούτων. ἃ γὰρ πεισομένους ἐγίνωσκε, τούτων ἐπεθύμησε τοῖς ἀνδράσι κοινωνῆσαι.
[Ἄγαμαι·] κατὰ περιποίησιν γενικῇ· τὸν φίλον ἄγαμαι τῶν τρόπων καὶ τοῦ χρηστοῦ ἤθους ἕκητι· αἰτιατικῇ δέ· οἶμαι δὲ τὸν πόλεμον θεῶν τινα ἀγασθῆναι. ὅταν ἔχῃ τὴν σε αἰτιατικῇ, καὶ ὅταν ἐξακούηται τὸ ἕνεκα γενικῇ συντάσσεται.
[Ἀγαμέμνων·] Ἀγαμέμνονος καὶ ὦ Ἀγάμεμνον. καὶ [Ἀγαμεμνόνειος οἶκος,] καὶ [Ἀγαμεμνονεία ναῦς. Ἀγάμενος:] θαυμάζων. ἀγάμενοι τοῦτον τῆς εὐψυχίας ἐποχοῦσι τῷ ἵππῳ.
[Ἀγαμήδης:] ὄνομα κύριον. καὶ θηλυκὸν [Ἀγαμήδη. Ἄγαν ἐγκεῖσθαι τῷδε:] οἷον αἰτιᾶσθαι καὶ ἀποτείνεσθαι.
[Ἀγάννιφον:] Ὅμηρος, τὸ ὄρος τὸ λίαν χιονιζόμενον.
[Ἄγανον:] προπαροξυτόνως τὸ κατεαγὸς ξύλον. ἢ τὸ φρυγανῶδες καὶ ἕτοιμον πρὸς τὸ κατεαγῆναι. οἱ δὲ τὸ ἀπελέκητον. [Ἀγανὸν] δὲ ὀξυτόνως καλόν. ἢ ἀγαθὸν ἢ ἱλαρὸν, οἱ δὲ ἀθάνατον. ἔνθεν καὶ ἀγανοφροσύνη. καὶ [Ἀγανοῦμεν,] ἀντὶ τοῦ κοσμήσομεν. καὶ αὖθις· ὡς ἄν τοι ῥείῃ μὲν ἀγανὸς Ἀτθίδι δέλτῳ κηρὸς, ὑπὸ στεφάνοις δ' αἰὲν ἔχοις πλοκάμους.
[Ἀγανόφρονος:] τό τε τῆς ἀγανόφρονος ἡσυχίας εὐήμερον πρόσωπον. τῆς πράου καὶ προσηνοῦς.
[Ἀγανοφροσύνη:] προσήνεια, πραότης.
[Ἀγανώπιδος:] πραέα βλεπούσης.
[Ἀγανώτερον:] ποθεινότερον, πραότερον.
[Ἀγαπᾶν:] ἀποδέχεσθαι. [Ἀγαπᾶν·] τὸ ἀρκεῖσθαί τινι καὶ μηδὲν πλέον ἐπιζητεῖν. ἐξ οὗ καὶ τὸ ἀγαπῴην ἄν.
[Ἀγαπήνορος:] τὴν ἀνδρείαν ἀγαπῶντος.
[Ἀγαπησμός:] ἀγαπησμὸν λέγουσι καὶ ἀγάπησιν τὴν φιλοφρόνησιν. Συναριστώσαις Μένανδρος· καὶ τὸν ἐπὶ κακῷ γινόμενον ἀλλήλων ἀγαπησμὸν οἷος ἦν.
[Ἀγαπητὰ ἤθη:] τὰ καλὰ καὶ ἀγαθά.
[Ἀγαπητόν:] τὸ ἠγαπημένον ἢ τὸ μονογενές. καὶ οὕτω δὲ ἄρα πολὺ τὸ ἀνόητον ἐν τοῖς ἡγεμόσιν αὐτῶν ἦν, ὥστε ἀγαπητῶς εἶδον, εἰ μὴ μετὰ πάντων ἀγωνιοῦνται τῶν συναραμένων τῆς στρατιᾶς. Ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, ὁ ἀπόστολος Παῦλός φησι· τουτέστιν οὐ προπετεύεται.
[Ἀγαπητός·] ἐπίσκοπος Συνάδων, ὃν ἐν ἐπαίνῳ πολλῷ τίθεται Εὐσέβιος ὁ Παμφίλου καὶ θαυμάτων αὐτοῦ ἐξαισίων μνήμην ποιεῖται, ὁρῶν μεταστάσεις καὶ ποταμῶν καὶ νεκρῶν ἐγέρσεις. καὶ ὅτι στρατιώτην ὄντα ἠβουλήθη Μαξιμῖνος ὡς Χριστιανὸν ἀποκτεῖναι, διὰ τὸ πυνθάνεσθαι πολλοὺς τὰ πρὸς αὐτοῦ τελούμενα ὑπεραγαμένους. [Ἀγάπιος·] Ἀθηναῖος φιλόσοφος, μετὰ Πρόκλον ἀποιχόμενον, ὑπὸ Μαρίνῳ. ὃς ἐθαυμάζετο ἐπὶ φιλομαθείᾳ καὶ ἀποριῶν προβολῇ δυσεπιβόλων.
[Ἀγάπιος·] οὗτος ἦν Ἀλεξανδρεὺς μὲν τὸ γένος· ἐκ παίδων δὲ λόγοις ἐντραφεὶς ἐλευθερίοις καὶ ἰατρικῶν μαθημάτων ἐξηγητὴς γεγονὼς ἀνελθὼν ἐς τὸ Βυζάντιον διατριβήν τε συνεπήξατο μάλα διαπρεπῆ, φύσεώς τε μεγέθει καὶ δεξιότητι τύχης χρησάμενος, ἔνδοξός τε ἐπὶ τῇ τέχνῃ γέγονε καὶ χρήματα μεγάλα συνείλοχεν.
[Ἀγαπῴην:] εὐκτικῶς.
[Ἀγαπῴην:] ἐπὶ τοῦ ἀποδέχεσθαι, ἀγαπᾶν καὶ ἀρκεῖσθαι.
[Ἀγαπῶ:] τὸ ἀρκοῦμαι δοτικῇ· ἀγαπῶν τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτῷ ἀγαθοῖς· αἰτιατικῇ δέ· ἀγαπήσεις τὸν θεὸν ἐξ ὅλης ψυχῆς.
[Ἀγγαρεία·] λίαν ἀγγάρων ἡμιόνων. καὶ [Ἄγγαρος]· ἐργάτης, ὑπηρέτης, ἀχθοφόρος· ὅθεν ἀγγαρείαν ἀνάγκην ἀκούσιον λέγομεν καὶ ἐκ βίας γινομένην ὑπηρεσίαν.
[Ἄγγαρος·] καὶ [Ἀγγαρεία,] ἡ δημοσία καὶ ἀναγκαία δουλεία. ὥσπερ γάρ τι αὐτῷ πάρεργον τὸ ἐσθίειν τῆς φύσεως αὐτὸν ἀγγαρευομένης περὶ τὰ βρώματα ἐφαίνετο εἶναι.
[Ἄγγαρος:] οὕτως ἐκάλουν οἱ Πέρσαι τοὺς βασιλέων ἀγγέλους. πέμπει τῶν πιστοτάτων ἄγγαρον παρὰ τὸν Βαβυλώνιον διὰ Παρσώνδην τὸν ἄριστον.
[Ἄγγαροι:] οἱ ἐκ διαδοχῆς γραμματοφόροι. οἱ δὲ αὐτοὶ καὶ ἀστάνδαι. τὰ δὲ ὀνόματα Περσικά. Αἰσχύλος Ἀγαμέμνονι· φρυκτὸς δὲ φρυκτὸν δεῦρο ἀπ' ἀγγάρου πυρὸς ἔπεμπε. τίθεται τὸ ὄνομα καὶ ἐπὶ τῶν φορτηγῶν καὶ ὅλως τῶν ἀναισθήτων καὶ ἀνδραποδωδῶν. καὶ τὸ
[Ἀγγαροφορεῖν] ἐπὶ τοῦ φορτία φέρειν. καὶ [Ἀγγαρεύεσθαι] καλοῦσιν ὥσπερ ἡμεῖς νῦν τὸ εἰς φορτηγίαν καὶ τοιαύτην τινὰ ὑπηρεσίαν ἄγεσθαι. Μένανδρος καὶ τοῦτο ἐν τῷ Σικυωνίῳ παρίστησιν· ὁ πλέων κατήχθη; κρίνεθ' οὗτος πολέμιος. ἐὰν ἔχῃ τὶ μαλακὸν, ἀγγαρεύεται.
[Ἀγάσαιτο:] θαυμάσειεν. καὶ [Ἄγασθαι] παρ' Ὁμήρῳ ἐπὶ τοῦ θαυμάζειν καὶ φθονεῖν.
[Ἀγασθέντος:] ἐκπλαγέντος, θαυμάσαντος. τοῦ δὲ ἀγασθέντος ἐπὶ τῇ προαιρέσει. καὶ [Ἀγασθείς.] ὁ δὲ ἀγασθεὶς ἐπί τε τῇ πόλει καὶ τοῖς ἀνθρώποις ἐπέμενε τρεῖς ἡμέρας.
[Ἀγασθῶ τινι:] ἀντὶ τοῦ θαυμάσω τινά. Ξενοφῶν· ὅταν τινὶ ἀγασθῶ τῶν στρατιωτῶν.
[Ἀγασικλῆς:] ὄνομα κύριον. ὃς λέγεται Ἁλιμουσίνοις συνδικάσαι καὶ διὰ τοῦτο ξένος ὢν ἐγγραφῆναι τῇ πολιτείᾳ.
[Ἀγάσματα:] σεβάσματα, ἃ ἄν τις ἀγάσαιτο. Σοφοκλῆς κέχρηται.
[Ἀγάστονος:] πολυστένακτος.
[Ἀγάστορες:] ἀδελφοὶ, ὅμαιμοι, δίδυμοι. οἱ ὁμογάστορες.
[Ἀγαστός:] θαυμαστός.
[Ἀγάστου:] θανάτου.
[Ἀγαυρίαμα:] ἔπαρμα.
[Ἄγαυρος:] ὁ κομψός· οἱ δὲ κακός· ὑπὸ Ἰώνων δὲ ἄπορος, ὑπὸ δὲ Ἀττικῶν τρυφερός.
[Ἄγβαρος:] ὄνομα κύριον. ὁ τῆς Ἐδέσσης βασιλεύς. ζήτει ἐν τῷ Αὔγαρος.
[Ἀγαίομαι:] φθονοῦμαι. καὶ [Ἀγαῖος,] ὁ ἐπίφθονος.
[Ἀγγαῖος:] ὄνομα κύριον.
[Ἄγε δῆτα:] φέρε, κόμιζε, δεῦρο. καὶ ἐπίγραμμα εἰς Διογένην τὸν Κύνα· Διόγενες, ἄγε, λέγε, τίς ἔλαβέ σε μόρος ἐς Ἄϊδος; ἔλαβέ με κυνὸς ὀδάξ. τὸ δὲ ἐπίγραμμα διὰ βραχέων.
[Ἀγέλαστα:] τὰ μὴ γέλωτος ἄξια, ἀλλ' ἀγανακτήσεως.
[Ἀγέλαος:] ὄνομα κύριον.
[Ἀγελάρχης:] ὁ τῆς ἀγέλης τῶν βοῶν ἄρχων.
[Ἀγελαία σταφυλή:] ἡ εὐτελής. καὶ [Ἀγελαῖα,] τὰ οὐ γενναῖα.
[Ἀγελαίη:] ἡ Ἀθηνᾶ.
[Ἀγέλαιος:] προπαροξυτόνως μὲν ὁ ἀμαθής· [Ἀγελαῖος] δὲ ὁ ἐκ τῆς ἀγέλης.
[Ἀγελαῖος:] ἰδιώτης. ἢ ὁ ἐν ἀγέλῃ διάγων. καὶ [Ἀγελαίων,] ἰδιωτῶν, ῥεμβωδῶν. τῶν ἀγελαίων ἔοικεν ἀνθρώπων εἶναι ὁ τοιοῦτος. ἀντὶ τοῦ εὐτελῶν. καὶ [Ἀγελαίων,] τῶν πολλῶν καὶ τυχόντων. εἴη δ' ἂν ἐκ μεταφορᾶς τῶν ἀγελαίων ζῴων ἢ ἀπὸ τῶν ἰχθύων, οὓς βόσκεσθαι ῥύδην καὶ ἀγεληδόν φασιν.
[Ἀγελαιών:] ὁ τόπος τῆς ἀγέλης.
[Ἀγελαῖοι ἰχθύες:] οἱ εὐτελεῖς καὶ μικροί.
[Ἀγελείη:] ἡ Ἀθηνᾶ. ἀπὸ τοῦ ἄγειν λείαν· τουτέστι στρατιωτική.
[Ἀγεληδόν:] ἐπίῤῥημα.
[Ἀγελήτης βοῦς:] ὁ ἐξ ἀγέλης.
[Ἀγέληφιν:] ἐκ τῆς ἀγέλης.
[Ἀγγελιαφόρος:] πρεσβευτής.
[Ἀγέλιος·] οὗτος ἐπὶ Οὐάλεντος ἦν Κωνσταντινουπόλεως ἐπίσκοπος, βίον ἀποστολικὸν βιούς. ἀνυπόδητος γὰρ διόλου διῆγεν, ἑνί τε χιτῶνι ἐκέχρητο, τὸ τοῦ εὐαγγελίου φυλάττων ῥητόν.
[Ἄγγελος·] οἱ ἄγγελοι μόνοι τῇ τοῦ νοὸς καταλήψει εἰσὶ περιγραπτοὶ, οὔτε δὲ ἐν τόπῳ, οὐδὲ ἐν σώματι, οὐδὲ ἐν χρόνῳ· πρὸ γὰρ τοῦ ἡλίου ἡ γένεσις αὐτῶν. ἀγγέλους πονηροὺς τοὺς τῆς τιμωρίας ὑπουργοὺς ἡ γραφὴ καλεῖ· ὥσπερ ἡμέραν πονηρὰν τὴν τῆς τιμωρίας. ὀργὴν δὲ καὶ θυμὸν καὶ θλίψιν ἐπὶ Θεοῦ τὰς πικρὰς τιμωρίας καλεῖ. οὐ γὰρ φύσιν οὐδὲ προαίρεσίν φησιν.
[Ἀγένεια:] ἡ δυσγένεια.
[Ἀγεννῶς:] ἀνάνδρως. καὶ [Ἀγεννὲς,] ἐπὶ τοῦ ἀσθενοῦς καὶ ἐπὶ δυσγενοῦς. καὶ [Ἀγεννία,] ἡ ἀνανδρία καὶ ἡ δειλία. ἔθεντο οὖν Ῥωμαῖοι σπονδὰς ἀγεννεῖς διὰ δέος πρὸς Οὔννους.
[Ἀγενής:] Ἰσαῖος ἀντὶ τοῦ ἄπαις.
[Ἀγέραστος:] ἄτιμος.
[Ἀγέροπτος:] ὁ σπανίως ἐρχόμενος.
[Ἀγερωχία:] ὑπερηφανία. ὅτι οἱ Σκύθαι εἰσὶν ὑπεροπτικοὶ καὶ λίαν ἀγέρωχοι. παρὰ τὸ ἄγαν αὐχεῖν ἢ παρὰ τὸ ἄγαν γερουχεῖν. [Ἀγέρωχος,] ἔντιμος, ἀνδρεῖος. Ἀγαθίας· ἵππου ἐπιβὰς εὐηνιωτάτου τε καὶ ἀγερώχου καὶ οἵου οὐκ ἄτακτα ἐξάλλεσθαι καὶ σκιρτᾶν. καὶ αὖθις· ὡς ἂν ἔσοιτο εὐκλεὴς τοῖς μετέπειτα καὶ ἀγέρωχος. ἢ [Ἀγέρωχος,] ὁ ἀλαζών.
[Ἄγεστα:] πολεμικὸν μηχάνημα ἐκ λίθων καὶ ξύλων καὶ χοῦ ἐγειρόμενον. οἱ δὲ ἄγεστά φασι τὸ τοιοῦτον μηχάνημα. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἔγεστα.
[Ἄγεται:] μνηστεύεται, ἐπὶ γάμον λαμβάνει. Αἰλιανός· τὴν δὲ ἀδελφὴν αὐτῷ Ἰόβας ὁ Μαυρούσιος ἄγεται.
[Ἄγετε:] τὸ ἡγεῖσθε καὶ οἴεσθε.
[Ἄγετος:] ὄνομα κύριον.
[Ἄγευστος θοίνης:] ἀστείως βίου ἔχων. καὶ [Ἄγευστοι,] ἄπειροι. [Ἄγευστον,] τετραχῶς· ἢ γὰρ τὸ ἀχύμωτον μὲν τέως, δυνάμενον δὲ χυμωθῆναι, ὡς τὸ ὕδωρ· ἄποιον γὰρ ὂν δύναται χυμωθῆναι· ἢ τὸ ταῖς ἄλλαις αἰσθήσεσιν ὑποκείμενον, ὡς ὁ ψόφος, ἢ τὸ μικρὰν ἔχον γεῦσιν, ὡς τὰ ὑδαρὰ τῶν ῥοφημάτων, ἢ τὸ κακὴν ἔχον γεῦσιν, ὡς τὰ δηλητήρια. καὶ δῆλον τίνων τούτων ἀντιλαμβάνεται ἡ γεῦσις, καὶ τίνος μή. καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων δὲ αἰσθήσεων τὰ τέσσαρα ταῦτα γινώσκεται σημαινόμενα. ἀρχὰς δὲ τῶν γευστῶν τὸ ποτόν φασι καὶ τὸ ἄποτον. εἰς ταῦτα γὰρ πρώτως διαιρεῖται τὸ γευστόν. καὶ γὰρ ἐν τῷ ὑγρῷ μάλιστα καὶ ὁ χυμὸς ἐκ τῆς ἐπιμιξίας τῶν ξηρῶν προσγενόμενος· καὶ ὥσπερ τὸ ποτὸν πότιμον γίνεται διὰ τὴν ἐπιμιξίαν τοῦ χρηστοῦ χυμοῦ, οὕτω καὶ τὸ ἄποτον διὰ τὴν ἐπιμιξίαν τοῦ ἀπότου χυμοῦ. ἀμφότερα δὲ, τό τε ἄποτον καὶ τὸ ποτὸν, γευστά. γευστὸν δὲ τὸ ἄποτον, οὐχ ὡς τελειωτικὸν, ἀλλ' ὡς φθαρτικὸν τῆς γεύσεως διὰ μοχθηρίαν χυμοῦ. τὸ δὲ ποτὸν ὡς σωστικόν τε καὶ τελειωτικὸν τοῦ κατὰ φύσιν γευστικοῦ. ἄρχει οὖν τῶν γευστῶν κατὰ τοῦτον τὸν λόγον τὸ ποτὸν καὶ τὸ ἄποτον. ἐπεὶ δὲ τὸ ποτὸν ὑγρὸν, τὸ δὲ ὑγρὸν τῇ ἁφῇ ἀντιληπτὸν, ὡς μὲν ὑγρὸν ἁπτὸν, ὡς δὲ τοιόνδε χυμὸν ἔχον γευστόν. τοῦτο οὖν κοινὸν ἁφῆς καὶ γεύσεως, τῆς μὲν ἁφῆς ὡς ἴδιον αὐτῆς αἰσθητὸν, τῆς δὲ γεύσεως ὡς ὕλη καὶ ὄχημα τῶν γευστῶν.
[Ἀγγείδιον:] τὸ μικρὸν ἀγγεῖον.
[Ἄγειν καὶ φέρειν:] τὸ λῃστεύειν καὶ ἁρπάζειν. ἄγειν δὲ καὶ ἀπάγειν χρήματα καὶ ἐπὶ ἀψύχων καὶ κομίζειν ἀδιαφόρως. ὁ δὲ ἐπεὶ ἐπεραιώθη ἐς τὸ κατ' ἀντικρὺ τοῦ ῥείθρου, παραχρῆμα τάς τε κώμας ἐνεπίμπρα τῶν Σκλαβηνῶν καὶ ἐσίνετο τοὺς ἀγροὺς, ἦγέ τε καὶ ἔφερεν ἅπαντα, οὐδενός πω τῶν ἐκεῖσε βαρβάρων θαῤῥήσαντός οἱ εἰς χεῖρας ἐλθεῖν, εἰς τὰ λάσια καὶ κατηρεφῆ τῆς ὕλης καταπεφευγότων.
[Ἀγείρας:] ὁ χωλός.
[Ἀγείρει:] συνάγει. καὶ [Ἀγείρουσιν.] ὁ γὰρ τρόπος ἱερὸς ἦν καὶ οὐδὲν ἐοικὼς τοῖς ἀγείρουσιν. καὶ αὖθις· ὁ δὲ λαθεῖν θέλων ξυρεῖται τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ γένειον, καὶ στολὴν Αἰγυπτίαν ἀναλαβὼν, ἣν οἱ τῆς Ἴσιδος θεραπευτῆρες ἤσθηνται, καὶ σεῖστρον ἐπισείων καὶ πόλιν ἐκ πόλεως ἀμείβων, καὶ τῇ θεῷ ἀγείρων καὶ ἀναγκαίας τροφὰς, λιμοῦ φάρμακα, ἀγαπητῶς λαμβάνων.
[Ἄγη.] ἄκλιτόν ἐστι. θαῦμα, χαρὰ, ἀπιστία, ζῆλος, παρ' Ἡροδότῳ βασκανία, παρ' Ὁμήρῳ ἔκπληξις, πληγὴ, θραῦσις, κλάσις, ἀπώλεια· ἔνιοι, ἱερεῖα. [Ἄγη] μὲν οὖν παροξυτόνως ἡ ἔκπληξις· [Ἀγὴ] δὲ ἡ κλάσις τοῦ κύματος.
[Ἀγηγέρατο:] συνηθροίζοντο. [Ἀγείρω], ὁ μέλλων ἀγερῶ, ὁ παρακείμενος ἤγερκα, ὁ παθητικὸς ἤγερμαι, τὸ τρίτον ἤγερται καὶ τὸ τρίτον τῶν πληθυντικῶν Ἰακῶς ἀγηγέραται· εἶτα ὁ ὑπερσυντελικὸς ἠγέρμην, τὸ τρίτον ἤγερτο καὶ ἀγήγερτο καὶ τὸ τρίτον τῶν πληθυντικῶν Ἰακῶς ἀγηγέρατο.
[Ἀγηλατεῖν:] διώκειν, φυγαδεύειν, ἐπιτάττειν. Ἡρόδοτος, ὑβρίζειν.
[Ἀγηλατεῖν:] ὡς ἄγος καὶ ἐναγεῖς τινας ἐλαύνειν. ἐὰν μὲν δασέως, τὸ τὰ ἄγη ἀπελαύνειν· ἐὰν δὲ ψιλῶς, ἀντὶ τοῦ ἀπελάσειν. κλαίων δοκεῖς μοι καὶ σὺ χ'ὡ συνθεὶς τάδε ἀγηλατήσειν. καὶ Ἡρόδοτος· ὁ δὲ σὺν μεγάλῃ χειρὶ ἀπικόμενος ἀγηλατέει ἑπτακόσια ἐπί στια Ἀθηναίων.
[Ἀγηλατοί:] οἱ κεραυνοί. [Ἀγηλατοῖ] δὲ ῥῆμα, ἄγει, κεραυνοὶ ἢ διώκει.
[Ἀγῆλαι:] τιμῆσαι θεὸν ἀγλαΐαις. οὕτως Εὔπολις Δήμοις· ἀναθῶμεν νῦν χἡμεῖς τούτοις τὰς διττὰς εἰρεσιώνας καὶ προσαγήλωμεν ἐπελθόντες. χαίρετε πάντες, δεχόμεσθα. Ἀριστοφάνης Εἰρήνῃ· καί σε θυσίαισιν ἱεραῖσι προσόδοις τε μεγάλαις ἰδίᾳ πάντες, ὦ πότνι', ἀγαλοῦ μεν ἡμεῖς ἀεί. Ἕρμιππος Ἀρτοπώλισι· φέρε νῦν ἀγήλω τοὺς θεοὺς οἵους ἐγὼ καὶ θυμιάσω τοῦ τέκνου σεσωσμένου.
[Ἀγήλειεν:] τιμήσειεν. ὅτι Μουκιανὸς ὁ Ῥωμαῖος τιμᾶσθαι ὑφ᾿ ἁπάντων ὑπὲρ πάντας ἤθελε καὶ ἤχθετο, εἰ καὶ ὁστισοῦν οὐχ ὅτι ὑβρίσειεν αὐτὸν, ἀλλ' ὅτι μὴ οὐ μεγάλως ἀγήλειεν.
[Ἄγημα:] τὸ προϊὸν τοῦ βασιλέως τάγμα ἐλεφάντων καὶ ἵππων καὶ πεζῶν. οἱ δὲ τὸ ἄριστον τῆς Μακεδονικῆς συντάξεως· κραταιὸν ὁπλίσει καὶ σωμάτων εὐεξίᾳ.
[Ἄγημα:] τὸ ὅλως τάγμα εὕρηται κατὰ πολὺ παρὰ Ἀῤῥιανῷ.
[Ἀγηνορίη:] ἡ αὐθάδεια.
[Ἀγηνόριον:] ὄνομα τόπου.
[Ἀγήνωρ:] ὁ ἄγαν ἀνδρεῖος, ἢ ἀγαστὸς ἐν ἀνδρείᾳ. σημαίνει δὲ καὶ τὸν ὑπερήφανον καὶ αὐθάδη. ἔστι δὲ καὶ κύριον ὄνομα. παρὰ τὸ ἄγαν τῇ ἠνορέῃ ὅ ἐστι τῇ ἀνδρείᾳ χρῆσθαι.
[Ἀγηοχώς:] ἐνέγκας. [Ἄγω], ἄξω, ὁ παρακείμενος ἦχα καὶ ὁ Ἀττικὸς ἄγηχα· καὶ ἐπειδὴ ὁ Ἀττικὸς παρακείμενος θέλει ἔχειν ἐν τῇ δευτέρᾳ καὶ τρίτῃ συλλαβῇ τὸ αὐτὸ σύμφωνον, πλεονάζει ἡ γο συλλαβὴ καὶ γίνεται ἀγήγοχα, εἶτα πάλιν ἀποβολῇ τοῦ γ ἀγήοχα, ἡ μετοχὴ ὁ ἀγηοχώς.
[Ἀγήραον:] ἄφθαρτον.
[Ἀγηρηναῖοι:] ὄνομα ἔθνους.
[Ἀγήρω:] τὰ μὴ γηρῶντα. καὶ σὺν τῷ ν ἀγήρων. οἱ δὲ ἄνευ τοῦ ν θηλυκόν φασιν εἶναι, οἱ δὲ τὸ μὲν σὺν τῷ ν τὴν αἰτιατικὴν δηλοῦν πτῶσιν, τὸ δ' ἄνευ τούτου, τὴν γενικήν τε καὶ δοτικήν. καὶ [Ἀγήρως,] ὁ ἄφθαρτος Ἀττικῶς· καὶ οὐδετέρως [Ἀγήρων. Ἀγησαγόρας:] ὄνομα κύριον.
[Ἀγησίλαος:] ὄνομα κύριον. ἦν δὲ Λακεδαιμονίων ἐπιφανὴς καὶ γενναῖος βασιλεὺς καὶ ᾄδεται παρὰ πολλοῖς τῶν ῥητόρων.
[Ἀγήτας:] ὁ τῶν Αἰτωλῶν στρατηγός.
[Ἀγητός:] ὁ θαυμαστός.
[Ἁγιάσατε:] προευτρεπίσατε, κηρύξατε.
[Ἁγιάσαι:] καρπῶσαι, καῦσαι ἁγίως.
[Ἁγίασμα:] ὁ θεῖος νεώς. Δαβίδ· ἐγενήθη Ἰουδαία ἁγίασμα αὐτοῦ. καὶ [Ἁγιαστία,] ἡ ἁγιωσύνη. ἀγιστεία δὲ διφθόγγῳ.
[Ἁγίζων:] ἁγιάζων. βούθυτον ἑστίαν ἁγίζων ἵκου. καὶ [Ἁγιαςθέντων,] ἀφιερωθέντων. καὶ [Ἁγιάζω], αἰτιατικῇ.
[Ἀγιναργεῖος:] ὄνομα κύριον.
[Ἀγίνεον:] ἔφερον. [Ἀγινῶ] γὰρ ὁ ἐνεστώς.
[Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος κύριος:] ὅτι τοὺς λέγοντας, μυριάκις ἐστὶν ἅγιος ὁ θεὸς, καὶ τοὺς παρερμηνεῦσαι τοῦτο τολμῶντας, λαμπρῶς ἐλέγχει τὸ· ἐξεζήτησα τὸ πρόσωπόν σου, τὸ πρόσωπόν σου, κύριε, ζητήσω, μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ' ἐμοῦ. τὴν ἁγίαν ἀνακηρύττει τριάδα. καὶ τὸ, θῦσον τῷ θεῷ θυσίαν αἰνέσεως καὶ ἀπόδος τῷ ὑψίστῳ τὰς εὐχάς σου, καὶ τὰ ἑξῆς. καὶ διὰ τούτων καὶ δι' ἄλλων πολλῶν ἡ παλαιὰ κηρύττει, ὅτι οὐχ ἑνὸς προσώπου σημαίνει δεσποτείαν, ἀλλὰ τριῶν μὲν ὑποστάσεων, μιᾶς δὲ οὐσίας. οἱ δὲ λέγοντες, ἅγιος ὁ σταυρωθείς, ἐπιστομιζέσθωσαν ἀπὸ τοῦ· ἐδίψησεν ἡ ψυχή μου πρὸς τὸν θεὸν τὸν ἰσχυρὸν, τὸν ζῶντα.
[Ἄγις, Ἄγιδος.] ὁ Παυσανίου. οὗτος ἐμβαλών ποτε ἐς τὴν Μαντινεικὴν, αὐτοὺς μὲν κατέκλεισε, τὸν δὲ παραῤῥέοντα ποταμὸν ἐς τὸ τεῖχος παρατρέψας παρέλυσεν· ἦν γὰρ ἐξ ὠμῆς πλίνθου, ἥτις πρὸς μὲν τὰς ἑλεπόλεις ἀσφαλεστέρα ἐστὶ τῆς ὀπτῆς καὶ τῶν λίθων. οἱ μὲν γὰρ κατάγνυνται καὶ ἐκπηδῶσι τῶν ἁρμονίων· ἡ δὲ ὠμὴ πλίνθος οὐχ ὁμοίως πονεῖ. διαλύεται δὲ ὑπὸ ὕδατος οὐχ ἧσσον ἢ ὑπὸ ἡλίου κηρός.
[Ἁγίσαι καὶ καθαγίσαι:] τὸ καρπῶσαι. [Ἁγίζω] γὰρ ὁ ἐνεστώς.
[Ἁγιστεύειν:] ἁγιάζειν. καὶ [Ἁγιστεύσαντες,] τὰ τῆς θυσίας ἐπιτελέσαντες.
[Ἁγιστείας:] ἁγιωσύνης, καθαρότητος, λατρείας.
[Ἀγκαλίδα:] μερίδα.
[Ἀγκάσασθαι:] ταῖς ἀγκάλαις βαστάσαι.
[Ἄγκεσι:] συνδένδροις καὶ ὑλώδεσι τόποις. ἐν Ἐπιγράμμασι· θηροβολεῖ τούτῳ δ' ἄγκεσι θηροτόκοις.
[Ἄγκεινθ' Ἡφαίστοιο:] ἀντὶ τοῦ ἀνάκεινται.
[Ἀγκιστρεύει:] δελεάζει.
[Ἄγκος:] ὑψηλὸς τοῦ ὄρους τόπος. ποσὶ δ' αὖ ἐλθεῖν ἄγκος ἐς ὑψικάρηνον ἐδίζετο.
[Ἀγκών·] ἐν τῇ βασιλικῇ αὐλῇ τοῦ Γελίμερος οἴκημα ἦν σκότους ἀνάπλεων, ὃ δὴ Ἀγκῶνα ἐκάλουν οἱ Καρχηδόνιοι· ἔνθα ἐνεβάλλοντο ἅπαντες οἷς ἂν χαλεπαίνοι ὁ τύραννος. ἐνταῦθα ἐπὶ Βελισαρίου πολλοὶ καθειργμένοι ἐτύγχανον τῶν ἑῴων ἐμπόρων, οὓς μέλλοντας κατ' ἐκεῖνο καιροῦ ἀναιρεῖσθαι ὑπὸ τοῦ τυράννου ὁ φύλαξ τοῦ δεσμωτηρίου ἀπέλυσε. καὶ διετίθει τὰς μηχανὰς ᾗ μάλιστα ἐδόκει καίριον, ἀγκῶνας τε καὶ τάφρους ἐβάλετο ἑκατέρωθεν. καὶ [Ἀγκῶνες,] μέρος τι τῆς οἰκίας. ἀγκῶνες δὲ καὶ πάντα τὰ προσπησσόμενα κατ' ὄναρ τὸ κόσμιον τοῦ βίου σημαίνει. [Ἀγκῶνες] καὶ αἱ τῶν ποταμῶν ἐξοχαὶ, αἱ παρὰ ταῖς ὄχθαις. οὐ δυνατὸν ἦν πρὸς ἀντίον τὸν ῥοῦν ἀναπλεῖν διὰ τὸ μέγεθος τῶν προσπιπτόντων ἀγκώνων, οὓς ἔδει κάμπτειν παρέλκοντας τὰς ναῦς. καὶ [Ἀγκῶνας,] τὰς ἄκρας τῶν ὀρῶν. οἱ δὲ σπείρουσιν ἀγκῶνας, οἱ δ' ἀντηλίους ζητεῖτ' ἰόντες τ' ἀνδρὸς ἔξοδον κακήν. καὶ παροιμία· τῷ ἀγκῶνι ἀπομυσσόμενος. Βίων φησὶν ὁ φιλόσοφος· ἐμοῦ ὁ πατὴρ μὲν ἦν ἀπελεύθερος, τῷ ἀγκῶνι ἀπομυσσόμενος· διεδήλου δὲ τὸν ταριχέμπορον. ζήτει καὶ ἄλλην παροιμίαν, τὸ γλυκὺς ἀγκών.
[Ἀγκράτος ἐλαύνοντα:] Ξενοφῶν, ἀντὶ τοῦ πάνυ ἐλαύνοντα.
[Ἀγκύλη:] εἶδος ἀκοντίου. καὶ [Ἠγκυλωμένος,] ἀγκύλην ἔχων. σημαίνει δὲ καὶ ἔργον τι τῆς σκηνῆς τοῦ Μωϋσέος.
[Ἀγκύλια:] οἱ κρίκοι τῶν ἁλύσεων.
[Ἀγκυλομήτης καὶ Ἀγκυλομήτεω. καὶ Ἀγκυλομῆται,] οἱ σκολιόβουλοι.
[Ἀγκύλον:] καμπύλον, ἐπικαμπές.
[Ἀγκυλοχείλης καὶ Ἀγκυλόχειλος:] σκολιόχειλος, ἐπίθετον τοῦ ἀετοῦ, ἐπικαμπεῖς τὰς χηλὰς ἔχων. ἐπὶ δὲ Κλέωνος, ἀγκύλας τὰς χεῖρας ἔχων πρὸς τὸ κλέπτειν καὶ ἁρπάζειν.
[Ἄγκυρα πλοίου·] ζήτει ἐν τῷ ἐμβρύοικος.
[Ἄγκυρα:] πόλις· ζήτει ἐν τῷ Γαλάται.
[Ἄγκυραν·] ὅτι Ἀνάχαρσις Σκύθης φιλόσοφος εὗρεν ἄγκυραν καὶ τὸν κεραμεικὸν τροχόν. ἦν δὲ ἐπὶ Κροίσου.
[Ἀγκυρανῶν πόλις·] ὅτι οἱ νῦν Ἀγκυρανοὶ Ἑλληνογαλάται πάλαι ἐλέγοντο.
[Ἀγκυρηβόλιον:] τὸ σιδήριον τοῦ πλοίου.
[Ἀγκύρισμα:] εἶδος παλαίσματος. καὶ [Ἀγκυρίσας,] ἀντὶ τοῦ καταπαλαίσας ἢ τῇ ἀγκύλῃ καταβαλών. ἔστι δὲ ἀγκύρισμα καὶ σκεῦος ἀγρευτικὸν σύκων. Ἀριστοφάνης· διαβαλὼν, ἀγκυρίσας, εἶτ' ἀποστρέψας τὸν ὦμον, αὐτὸν ἐκολάβησας. τουτέστι προσέκρουσας.
[Ἀγλαΐα:] λαμπρότης. καὶ [Ἀγλαΐαις,] λαμπρότησιν.
[Ἀγλαϊεῖσθαι:] καλλωπίζεσθαι. δοτικῇ. ὁ ἐνεστὼς ἀγλαΐζω. δοτικῇ.
[Ἀγλαόκοιτος:] πάνυ τίμιος.
[Ἀγλαομητία:] ἡ μεγάλη βουλή.
[Ἀγλαότιμον:] λαμπρὸν, τετιμημένον.
[Ἀγλαοφῶν:] ὄνομα κύριον.
[Ἄγλαυρος:] ἡ θυγάτηρ Κέκροπος. ἔστι δὲ καὶ ἐπώνυμον Ἀθηνᾶς.
[Ἀγλευκές:] τὸ ἀηδές. Ξενοφῶν εἴρηκεν ἐν τῷ Οἰκονομικῷ. δοκεῖ δὲ ξενικὸν εἶναι τὸ ὄνομα, Σικελικόν· πολὺ γοῦν ἐστὶ πάλιν παρὰ Ῥίνθωνι. καὶ [Ἀγλευκέστερον,] ἀντὶ τοῦ ἀηδέστερον. Ξενοφῶν Ἱέρωνι.
[Ἄγλιθες:] αἱ κεφαλαὶ τῶν σκορόδων. Ἀριστοφάνης· ὡς ἀρουραῖοι μύες ὀρύσσετε πασσάλῳ τὰς ἄγλιθας.
[Ἀγλωττία:] ἡσυχία, σιωπή. καὶ [Ἄγλωσσος,] ὁ ἄναυδος, ὁ ἄφωνος. νῦν εἰς γᾶν ἄγλωσσος, ἀναύδητός τε πεσοῦσα, κεῖμαι, μιμητὴν ζῆλον ἀνηναμένη.
[Ἄγμασι:] κλάσμασι, τροπαῖς. ἄγματα ἀμφορέων ἐς τὰ ἑλώδη τῶν χωρίων λάθρα ἐβεβλήκεσαν.
[Ἀγναπτότατος βάτος αὖος:] ἐπὶ τοῦ σκληροῦ καὶ αὐθάδους τὸν τρόπον.
[Ἁγνεία:] καθαρότης· ἐπίτασις σωφροσύνης.
[Ἁγνίας:] ὄνομα κύριον.
[Ἁγνίζω·] αἰτιατικῇ.
[Ἀγνοεῖ δ' ἀράχνη παῖδας ὡς παιδεύεται. θρέψασα γὰρ τέθνηκε πρὸς τῶν φιλτάτων:] ἐπὶ τῶν καθ᾿ ἑαυτῶν τι πραγματευομένων.
[Ἀγνόημα·] ἀγνόημα τοσοῦτον ἠγνοηκότας, ὅσον οὐδεὶς ἂν ἠγνόησεν, ὀλίγα διαλεκτικῆς ἁψάμενος καὶ ὅσον ἐπαΐειν ὑπὲρ αὐτῆς ἔχων.
[Ἄγνος:] φυτὸν, ὃν καὶ λύγον καλοῦσιν. ἔστι δὲ καὶ εἶδος ὀρνέου.
[Ἄγνον:] οὐχὶ λύγον καλοῦσιν. καὶ ἀρσενικῶς Χιωνίδης Ἥρωσι· καὶ μὴν μὰ τὸν Δί' οὐθὲν ἔτι τέ μοι δοκῶ ἄγνου διαφέρειν ἐν χαράδρᾳ πεφυκότος. Πλάτων· ἥ τε γὰρ πλάτανος αὕτη μάλα ἀμφιλαφὴς καὶ ὑψηλὴ, καὶ τοῦ ἄγνου τε τὸ ὕψος καὶ τὸ σύσκιον πάγκαλον.
[Ἁγνὸς] δὲ ὀξυτόνως, ὁ καθαρός.
[Ἁγνότερος πηδαλίου:] ἐπὶ τῶν ἁγνῶς βεβιωκότων· παρ' ὅσον ἐν θαλάττῃ διὰ παντός ἐστι τὸ πηδάλιον.
[Ἀγνούσιος·] Ἀγνοῦς δῆμος ἐστὶ φυλῆς τῆς Ἀκαμαντίδος, ἧς ὁ φυλέτης Ἀγνούσιος.
[Ἀγνώμονες:] ἐναντιογνώμονες, ἀσύγγνωστοι. Σοφοκλῆς· Φοίβῳ τε κἀμοὶ μὴ γένησθ' ἀγνώμονες.
[Ἀγνωμόνως:] ἀνοήτως, ἢ ἀχαρίστως. λέγονται δὲ παρὰ Πλάτωνι ἀγνώμονες, ἀσύγγνωστοι, οἱ ἀμαθεῖς. καὶ Δημοσθένης ἐν τοῖς Φιλιππικοῖς ἀντὶ τοῦ ἀλογίστως καὶ ἀβούλως. καὶ ὁ Θεολόγος· ὦ καὶ Ἰουδαίων ἀγνωμονέστερε. ἀντὶ τοῦ ἀνοητότερε.
[Ἀγνώνειος:] ὁ τοῦ Ἄγνωνος παῖς. καὶ [Ἀγνωνίδης. Ἄγνωτα:] ἀπὸ τοῦ ἄγνωτος. οὐ γὰρ παρασχηματίζει ἀπὸ τοῦ ἀγνὼς εἰς οὐδέτερον γένος. ῥήματα ἄγνωτα τοῖς θεωμένοις. Ἀριστοφάνης Βατράχοις.
[Ἀγνῶτας:] μὴ ἐπιγινωσκομένους. ἀγνῶτα δέ μοι προσεκόμιζεν ἄνθρωπον, ὃς καὶ ἑαυτοῦ ἀγνὼς ἐτύγχανεν ὤν. οἱ δὲ ἄρτι τῆς γεωργίας ἀφέμενοι, ἐς κίνδυνον τοῦ πολέμου κατέστησαν, ἀγνῶτα σφίσι τὰ πρότερα ὄντα. καὶ αὖθις· φάσκουσα εἶναι μίσθωμα τὸ ἑαυτὴν παραβαλεῖν ἀνδρὶ ἀγνῶτι. φησὶν Αἰλιανὸς ἐν τῷ Περὶ προνοίας. [Ἀγνὼς] γὰρ ἀγνῶτος, ὁ ἄγνωστος.
[Ἄγνοια·] εἴ τις λέγοι ἄγνοιαν εἶναι στέρησιν ἐπιστήμης, ἁμαρτάνει. ἔστι δὲ ἄγνοια ἕξις μοχθηρὰ καὶ ἠπατημένη.
[Ἀγνύθες:] οἱ λίθοι τοῦ ἱστοῦ.
[Ἄγνυται:] κλᾶται. καὶ [Ἄγνυτον,] ὁμοίως. καὶ [Ἀγνυμενάων,] συντριβομένων.
[Ἀγολαῖος:] ὄνομα κύριον.
[Ἀγόμενος διὰ φρατέρων κύων μαστιγοῦται. Ἀγομένων τῶν ἡμετέρων:] ἀντὶ τοῦ ἁρπαζομένων καὶ λῃστευομένων. ἄγοντες καὶ φέροντες, διὰ πάσης ἰδέας λεηλατοῦντες καὶ πορθοῦντες τὴν χώραν. καὶ αὖθις· οὐδενὸς ἀμυνομένου κατὰ τὴν πολλὴν ἄδειαν ἄγοντες καὶ φέροντες διετέλεσαν.
[Ἀγόμφωτον:] τὸ ἀνήλωτον.
[Ἀγονία:] ἀτεκνία, ἀγεννησία. Αἰλιανός· διεφθείρετο ἡ νεολαία, καὶ ἦν ἀγονία καὶ μέντοι καὶ γυναικῶν καὶ τῆς ἀγέλης τῆς τετράποδος. Ἀγωνίσονται· γενικῇ.
[Ἀγόνων χοῶν.] διφορεῖται ὁ Θεολόγος φησί· τουτέστι τῶν ἐπὶ τοῖς νεκροῖς χεομένων καὶ διὰ τοῦτο ἀγόνων. καὶ [Ἀγονία,] ἡ ἀφορία. τὴν Ἄρτεμιν μηνίσαι καὶ μετελθεῖν δικαιοῦσαν αὐτὴν γῆς ἀγονίᾳ.
[Ἀγγοπήνια:] τὰ τῶν μελισσῶν κηρία. τουτέστιν ἀγγεῖα ὑφαντά· ὡς τὸ χρυσεοπήνητα.
[Ἀγορά:] ἡ ἐκκλησία, ὅθεν ὁ Νέστωρ ἀγορητής· καὶ ὁ τόπος, ἔνθα πιπράσκεται τὰ ὤνια, καὶ αὐτὰ τὰ ὤνια.
[Ἀγοράζειν:] τὸ ὠνεῖσθαί τι καὶ τὸ ἐν ἀγορᾷ διατρίβειν. Ἀριστοφάνης ἐν Πλούτῳ ἐπὶ τοῦ συνήθως ἡμῖν ἀντὶ τοῦ ὠνήσασθαι. καὶ ταῖς ἀδελφαῖς ἀγοράσαι χιτώνιον.
[Ἀγορὰ Κερκώπων·] οὗτοι ἐν Ἐφέσῳ ἦσαν, οὓς ἔδησεν Ἡρακλῆς, Ὀμφάλης κελευούσης· οὓς ἀποκτεῖναι ᾐδέσθη, τῆς μητρὸς δεηθείσης. ἡ δὲ παροιμία εἴρηται ἐπὶ τῶν κακοήθων καὶ πονηρῶν ἀνθρώπων.
[Ἀγορανομίας:] λογιστίας. εἴρηται δὲ ἐπὶ τῶν ἐπισκοπούντων τὰ τῶν πόλεων ὤνια. καὶ [Ἀγορανόμοι,] οἱ τὰ κατὰ τὴν ἀγορὰν ὤνια διοικοῦντες ἄρχοντες. Ἀριστοφάνης Ἀχαρνεῦσιν· ἀγορανόμους δὲ τῆς ἀγορᾶς καθίσταμαι τρεῖς τοὺς λαχόντας, τοὺς δ' ἱμάντας ἐκ λεπρῶν. τουτέστι λώρους, φραγγέλια. τὸ γὰρ παλαιὸν φραγγέλοις ἔτυπτον οἱ λογισταὶ τῆς ἀγορᾶς. λεπρῶν δὲ οἱ μὲν ἀπὸ τοῦ λέπειν, ὅ ἐστι τύπτειν· οἱ δὲ ἀπὸ Λεπρέου πολίσματος τῆς Πελοποννήσου, ἧς μέμνηται καὶ Καλλίμαχος ἐν Ὕμνοις· Καυκώνων πτολίεθρον, ὃ Λέπρειον πεφάτισται. οἱ δὲ ἐκ λεπρῶν βοῶν, διὰ τὸ τὰ ἐκ λεπρῶν βοῶν δέρματα ἰσχυρὰ εἶναι. οἱ δὲ ὅτι οἱ Μεγαρεῖς λεπροὶ τὸ σῶμα, πρὸς οὓς σπένδεται. ἄμεινον δὲ λέγειν, ὅτι τόπος ἔξω τοῦ ἄστεος Λεπροὶ καλούμενος, ἔνθα τὰ βυρσεῖα ἦν. οὗ καὶ ἐν Ὄρνισι μέμνηται· τί δ' οὖν τὸν ἥλιον Λέπρεον οἰκίζετε. καὶ [Ἀγορανομῶ]· γενικῇ.
[Ἀγοράς:] Ὑπερίδης ἀντὶ τοῦ συνόδους. λέγει γὰρ ἐν τῷ κατὰ Πολυεύκτου· οὗτοι πολλάκις ἀγορὰς ποιοῦνται. δηλοῖ δὲ καὶ ἄλλα τοὔνομα.
[Ἀγοράσαι:] Ὑπερίδης τὸ ὠνήσασθαι. [Ἀγοράσω] λέγουσι, τὸ δ' ἀγορῶ βάρβαρον· παραδειγμάτων δὲ μεστὰ πάντα, εἰλήφθω δ' ὅμως Ἀριστοφάνους ἐξ Αἰολοσίκωνος· ἀλλ' ἄνυσον· οὐ μέλλειν ἐχρῆν, ὡς ἀγοράσω ἁπαξάπανθ' ὅσα κελεύεις, ὦ γύναι. καὶ [Ἀγοράσματα] αὐτὰ τὰ ἠγορασμένα.
[Ἀγοράσω:] ἀντὶ τοῦ ἐν ἀγορᾷ διατρίψω. Ἀριστοφάνης· ἀγοράσω τ' ἐν τοῖς ὅπλοις ἑξῆς Ἀριστογείτονι. ἀντὶ τοῦ ἐν τῇ ἀγορᾷ διατρίψω μετὰ Ἀριστογείτονος, ἐγγὺς Ἀριστογείτονος. τουτέστιν ἐν μυρσίνῳ κλάδῳ τὸ ξίφος φορέσομεν, ὥσπερ Ἁρμόδιος καὶ Ἀριστογεί των. οὗτοι γὰρ ἀπὸ τῶν μυρσίνων κλάδων τὰ ξίφη ἀνασπάσαντες τὸν τύραννον κατέβαλον.
[Ἀγορᾶς ὥραν:] οὐ τῶν πωλουμένων, ἀλλὰ τῶν ἄλλων πράξεων τῶν κατ' ἀγορὰν ἕωθεν, ἢ καὶ πρὶν ἀγορὰν πεπληθέναι. Φερεκράτης· πίνειν ἀεὶ καὶ μεθύειν πρὶν ἀγορὰν πεπληθέναι.
[Ἀγοραίαν δίκην:] τὴν δικαιολογίαν.
[Ἀγοραῖος νοῦς:] ὁ πανευτελὴς καὶ συρφετώδης καὶ οὐκ ἀπόῤῥητος οὐδὲ πεφροντισμένος. καὶ [Ἀγοραῖος Ἑρμῆς]· Ἀριστοφάνης. νὴ τὸν Ἑρμῆν τὸν Ἀγοραῖον κἀπιορκῶ γε βλέπων. τουτέστιν ὁ ἐν ἀγορᾷ τιμώμενος.
[Ἀγοραῖοι:] προπερισπωμένως· οἱ ἐν ἀγορᾷ ἀναστρεφόμενοι ἄνθρωποι. Δαμάσκιος· ὁ δὲ παρίστατο καὶ ἐξῄτει τοῖς ἀποστεροῦσι μέχρι καὶ δικαστῶν ἀγοραίων. προπαροξυτόνως δὲ [Ἀγόραιος,] ἡ ἡμέρα ἐν ᾗ ἡ ἀγορὰ τελεῖται. Ἀγορεύω· δοτικῇ.
[Ἀγορῆθεν:] ἐκ τῆς ἀγορᾶς.
[Ἀγορήν:] ἐκκλησίαν.
[Ἀγορηταί:] σύμβουλοι, φρόνιμοι.
[Ἄγος:] μίασμα, ἢ ἀγκών. λέγεται δὲ ἄγος καὶ τὸ τίμιον καὶ ἄξιον σεβάσματος, ἐξ οὗ καὶ αἱ ἱέρειαι παναγεῖς, καὶ ἄλλα τινά. Θουκυδίδης· πέμψαντες οἱ Λακεδαιμόνιοι πρέσβεις ἐκέλευον τοὺς Ἀθηναίους τὸ ἄγος ἐλαύνειν τῆς θεοῦ. ἦν δὲ τὸ κατὰ Κύλωνα τὸν Ὀλυμπιονίκην τὸν Ἀθηναῖον τὸν πάλαι. καὶ ἤλασαν τοὺς ἐναγεῖς. [Ἀγὸς] δὲ ὀξυτόνως ὁ ἡγεμών.
[Ἀγοστῷ:] τῷ ἀγκῶνι. ἐν Ἐπιγράμμασι· οὐκ ἔλαθες χάριτας, οὐδ' Ἀκαδημίαν πολυγαθέα, τῆς ἐν ἀγοστῷ σὴν εὐεργεσίην τῷ προςιόντι λέγω.
[Ἄγουσαν:] ἰσοσταθμοῦσαν. διόπερ κατασκευάσας Νίκην χρυσῆν, ἄγουσαν ὁλκὴν χρυσίων μυρίων, ἐξαπέστειλε πρεσβευτὰς εἰς τὴν Ῥώμην τοὺς ταύτην κομιοῦντας τῷ δήμῳ.
[Ἄγουσιν ἑορτὴν οἱ κλέπται:] χαριεστάτη ἡ σύνταξις καὶ ἱκανῶς πεπαισμένη κατὰ τὴν κωμῳδικὴν χάριν. σημαίνει δὲ τοὺς ἀδεῶς κλέπτοντας. Ἄγω· αἰτιατικῇ.
[Ἀγωγεύς:] ὁ ἐνάγων τὴν δίκην, ὁ διώκων. καὶ [Ἀγωγεὺς,] ὁ λῶρος. καὶ [Ἀγωγεῖ,] ἱμάντι, ᾧ ἄγεται ὁ ἵππος.
[Ἀγωγή:] φορὰ τινῶν, ὃ καὶ παρακομίζειν λέγεται, ὡς λέγεται σίτου ἀγωγὴ ἢ οἴνου.
[Ἀγωγή:] ἀναστροφὴ, τρόπος· ἢ ἡ κομιδή. καὶ τὸ ἀγόμενον βάρος. [Ἀγωγὴ] λέγεται καὶ ἡ διὰ τῶν ἠθῶν τοῦ τρόπου κατακόσμησις, ὡς λέγεται παίδων ἀγωγή· καὶ ἡ μεταβολή· ἐφ' οὗ σημαινομένου ὁ ὁριζόμενος οὕτως τὴν γένεσιν κέχρηται τῷ τῆς ἀγωγῆς ὀνόματι. Πολύβιος· ἤγαγε δὲ ὁ ξενολόγος καὶ Λακεδαιμόνιον ἄνδρα τῆς Λακωνικῆς ἀγωγῆς μετεσχηκότα καὶ τριβὴν ἐν τοῖς πολεμικοῖς ἔχοντα σύμμετρον.
[Ἀγώγιον:] τὸ ἀγόμενον βάρος ἐπὶ τῆς ἁμάξης. οὕτως Ξενοφῶν.
[Ἀγώγιμον καὶ Ἀγώγιμος:] ἄγων, ἀγόμενος. φερόμενος. καὶ [Ἀγωγίμων,] φορτίων ἐμπορικῶν. αὐτοὺς μὲν τοὺς ἐμπόρους ἀπαθεῖς κακῶν ἀποσῶσαι, τὰ δὲ ἀγώγιμά σφισιν ἀνασώσασθαι.
[Ἀγωγόν:] ἐπακτικόν. καὶ Πισίδης· πρὸς τοὺς ἀγωγοὺς ἐτράπη τοῦ Τίγριδος. περὶ Χοσρόου ὁ λόγος. καὶ [Ἀγωγοὺς,] προπομπούς.
[Ἀγωαῖος·] ἐν Ἐπιγράμμασι· ἀγωαῖόν τε κυνάγχαν.
[Ἀγώμενος:] θαυμαζόμενος. [Ἀγόμενος] δὲ φερόμενος.
[Ἀγών:] ἡ πρὸς τοὺς ἀγῶνας ἄσκησις. [Ἀγῶνα]· καὶ Ὅμηρος τὸν τόπον αὐτὸν ἐν ᾧ ἀγωνίζονται. Θουκυδίδης πέμπτῃ· προελθὼν ἐς τὸν ἀγῶνα ἀνέδησε τὸν ἡνίοχον.
[Ἀγωνάρχαι·] Σοφοκλῆς· καὶ τἀμὰ τεύχη μήτ' ἀγωνάρχαι τινὲς θήσουσ' Ἀχαιοῖς μήθ' ὁ λυμεὼν ἐμός. καὶ παροιμία· [Ἀγὼν οὐ δέχεται σκήψεις.] τάττεται ἐπὶ τῶν μηδὲν ὀνιναμένων εἰ σκήψαιντο. καὶ [Ἀγὼν πρόφασιν οὐκ ἀναμένει.] ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν φύσει ῥᾳθύμων καὶ ἀμελῶν· ἢ ἐπὶ τῶν μὴ προσιεμένων τοὺς λόγους τῶν προφασιζομένων.
[Ἄγγωνες:] ἐπιχώρια δόρατα παρὰ Φράγγοις.
[Ἀγωνίᾳ:] Ξενοφῶν ἀντὶ τοῦ ἀγῶνι.
[Ἀγωνιᾶν·] Ἰσοκράτης ἀντὶ τοῦ ἀγωνίζεσθαι.
[Ἀγώνιος:] ὁ ἐν ἀγῶνι. καὶ θηλυκὸν [Ἀγωνία,] ὁ φόβος. [Ἀγονία] δὲ διὰ τοῦ ο μικροῦ, ἡ στείρωσις.
[Ἀγωνιούμενοι:] εἰς ἀγῶνας ἐμβαλοῦντες. τοὺς πολεμίους ἀγωνιούμενοι ἀποτράποιντο ἀμαχεί.
[Ἀγωνιῶ:] κινδυνεύω· καὶ τὸ φοβοῦμαι. Πολύβιος· πολλαὶ δὲ πόλεις προσετίθεντο τῶν μεσογαίων τοῖς Ῥωμαίοις, ἀγωνιῶσαι τὰς πεζικὰς δυνάμεις. καὶ [Ἀγωνιῶν,] δεδιώς. ἀγωνιῶν δὲ τὴν ἀθεσίαν τῶν Κελτῶν καὶ τὰς ἐπιβουλὰς τὰς περὶ τὸ σῶμα. ἠγωνία δὲ τοὺς στρατιώτας, μὴ ἐπιλείπῃ τὰ ὀψώνια. καὶ [Ἀγωνιῶντες,] ἀντὶ τοῦ ἀγωνιζόμενοι. Ἰσοκράτης.
[Ἀγωνίς:] ὄνομα ἑταίρας.
[Ἀγώνισμα:] σπουδήν, ἐπιμέλειαν. ἀγώνισμα τίθεται συλλαβεῖν αὐτόν. Ἀριστοφάνης· ἐγὼ δ' εὐξαίμην ἂν ἐντυχεῖν τινι (λείπει θηρίῳ) λαβεῖν τ' ἀγώνισμ' ἄξιόν τι τῆς ὁδοῦ. ἔπαθλον.
[Ἀγώνων χοῶν·] διφορεῖται· ἀγώνων δὲ ἐπιταφίων.
[Ἀγωνοθέτης:] ὁ ἐν τοῖς σκηνικοῖς, [Ἀθλοθέτης] δὲ ὁ ἐν τοῖς γυμνικοῖς.
[Ἄγρα:]Δήμητρος ἱερὸν ἔξω τῆς πόλεως πρὸς τῷ Ἰλισσῷ.
[Ἀγναπτότατος βάτος αὖος:] ἐπὶ τοῦ σκληροῦ καὶ αὐθάδους τὸν τρόπον.
[Ἄγραυλοι:] οἱ ἐν ἀγρῷ διανυκτερεύοντες ἢ αὐλιζόμενοι.
[Ἄγραφα ἀδικήματα:] οἱονεὶ ὑπὲρ ὧν νόμος οὐ γέγραπται.
[Ἀγραφίου:] εἶδος δίκης κατὰ τῶν ὀφειλόντων μὲν τῷ δημοσίῳ καὶ διὰ τοῦτο ἐγγραφέντων, πρινὴ δὲ ἐκτίσαι ἐξαλειφθέντων. οὕτως Δημοσθένης καὶ Δείναρχος καὶ Λυκοῦργος.
[Ἀγραφίου δίκη:] τῶν ἐκ καταδίκης ὠφληκότων τῷ δημοσίῳ γράφουσι τὰ ὀνόματα ἐν σανίσιν οἱ κατὰ καιρὸν περὶ τούτων διοικοῦντες, προστιθέντες ἀνὰ πόσον ἐστὶ τὸ ὄφλημα. ὅταν δὲ ἀποδιδῷ ἕκαστος, ἐξαλείφεται τῆς σανίδος τὸ ἐπίγραμμα. ἐὰν οὖν τις ἀναγραφῇ μὲν ὠφληκέναι, δόξῃ δὲ μὴ ἀποδεδωκέναι, καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐξηλειμμένον ᾖ ἐκ τῆς σανίδος, συγκεχώρηται τῷ βουλομένῳ τῶν ἀστῶν εἰσάγειν κατ' αὐτοῦ δίκην ἀγραφίου.
[Ἀγράφου μετάλλου δίκη:] οἱ τὰ ἀργύρεια μέταλλα ἐργαζόμενοι ὅπου βούλοιντο καινοῦ ἔργου ἄρξασθαι, φανερὸν ἐποιοῦντο τοῖς ἐπ᾿ ἐκείνοις τεταγμένοις ὑπὸ τοῦ δήμου καὶ ἀπεγράφοντο τοῦ τελεῖν ἕνεκα τῷ δήμῳ εἰκοστὴν τετάρτην τοῦ καινοῦ μετάλλου. εἴ τις οὖν ἐδόκει λάθρα ἐργάζεσθαι μέταλλον, τὸν μὴ ἀπογραψάμενον ἐξῆν τῷ βουλομένῳ γράφεσθαι καὶ ἐλέγχειν.
[Ἀγρέμιος:] ὁ ἀπὸ τῆς ἄγρας. ἀγρέμιον πολιᾶς ἐξ ἁλὸς εὑράμενος.
[Ἀγρεσία:] ἡ ἄγρα. ἐν Ἐπιγράμμασι· οἱ τρισσοί τοι ταῦτα τὰ δίκτυα θῆκαν ὅμαιμοι, ἀγρότα Πὰν, ἄλλης ἄλλος ἀπ' ἀγρεσίης.
[Ἀγρεύς:] ὁ ἐπὶ τῆς θήρας.
[Ἄγρει:] ἄγε δή.
[Ἀγρεία ἀοιδή:] ἡ ἀγροικική. τὸ σκύτος ἀγρείης τ' εἴνε κατὰ πλατάνου. ἐν Ἐπιγράμμασι. καὶ [Ἀγρεῖος, ὁ ἄγροικος,] ὁ ἀμαθής. ἢ ὁ ἀπὸ τοῦ ἀγροῦ. Ἀριστοφάνης Νεφέλαις· ἀγρεῖος εἶ καὶ σκαιός. ὁ ἄγροικος καὶ μέγαν πώγωνα ἔχων. καὶ αὖθις· ἄλλως τ' ἄμουσόν ἐστι ποιητὴν ἰδεῖν ἀγρεῖον ὄντα καὶ δασύν.
[Ἀγρεῖφνα:] γεωργικὸν ἐργαλεῖον, δι' οὗ συνάγουσι τὸν χόρτον. ἄλκιμος ἀγρεῖφναν κενοδόντιδα καὶ φιλοδούπου φάρσος ἅμα στελεοῦ χῆρον ἐλαϊνέου.
[Ἀγρία μέλιττα:] ἐπὶ τῶν σφόδρα πονηρῶν τε καὶ ὠμῶν.
[Ἀγρία συκῆ·] ζήτει ἐν τῷ ἀνερίναστος.
[Ἀγριᾶνες:] τάξις στρατιωτική.
[Ἀγρίδιον. Ἀγριόθυμος:] ἄγριος τῇ ψυχῇ.
[Ἄγριον ὑποβλέπει με:] μᾶλλον χρηστέον ἢ ὑποβλέπεται. οἱ δὲ ἐλέφαντες ἀνέτρεχον καὶ ἐβόων ἀγριαίνοντες. καὶ ἄγριον ὑποβλέποντες. καὶ αὖθις· ὁ δὲ τὸ θηριῶδες καὶ ἄγριον ὑπεκίνει καὶ διηρέθιζεν, εἴ που κύριος γένηται τοῦ χωρίου.
[Ἀγριοποιόν.] καὶ ἄνθρωπος ἀγριοποιός. ἀγρίους εἰσάγοντα τοὺς ἥρωας. Ἀριστοφάνης περὶ Αἰσχύλου· ἐγᾦδα τοῦτον κἀξεπίσταμαι καὶ διέσκεμμαι πάλαι, ἄνθρωπον ἀγριοποιὸν, αὐθαδόστομον, ἔχοντ' ἀχάλινον ἀκρατὲς ἀθύρωτον στόμα, ἀπεριλάλητον, κομποφακελοῤῥήμονα.
[Ἄγριος:] ὄνομα κύριον. καὶ [Ἄγριος,] ἄμικτος, ἀνήμερος. λέγεται δὲ καὶ ἐπὶ κακίας ὑπερβολῇ. Αἰλιανός· ἀποστείλας τοὺς ἀγριωτάτους τῶν δορυφόρων ἐξήρπασε τὴν γυναῖκα καὶ πρὸς βίαν ᾔσχυνε ποτνιωμένην καὶ θρηνοῦσαν. καὶ, ὁ ᾍδης, δημιουργὸς ἄγριος.
[Ἀγρίους:]Αἰσχίνης ἐν τῷ κατὰ Τιμάρχου τοὺς σφόδρα ἐπτοημένους περὶ τὰ παιδικὰ οὕτως ὠνόμασε. καὶ Μένανδρος δὲ ἄγριον εἶπε κυβευτὴν τὸν λίαν περὶ τὸ κυβεύειν ἐσπουδακότα. ἀγρίους καὶ κολλοποδιώκτας ἐκάλουν οἱ παλαιοὶ τοὺς παιδεραστάς. ὅτι ἐκω μῳδοῦντο οἱ Ἀχαρνεῖς ὡς ἄγριοι καὶ σκληροί· καὶ ζήτει ἐν τῷ δραχαρνεῦ.
[Ἀγριότης:] ὁρμή. θαυμαστὴ γάρ τις κίνησις, ὡς ἔοικε, τἀνθρώπου πρὸς τοῦτο τὸ μέρος ... ἀγριότης. ἐπὶ φιλαργυρίας. καὶ [Ἀγριώτατος,] ὁ ἀνήμερος.
[Ἀγριωπός·] τὴν ἀγριωπὸν ἀκρατῶς γαυρουμένην. λέγει δὲ τὴν ἁμαρτίαν. ἐκ τοῦ ὤψ ὠπός, ὃ σημαίνει τὸν ὀφθαλμὸν, τουτέστιν ἡ ἀναιδὴς καὶ ἄγριος.
[Ἀγρίππας:] ὄνομα κύριον.
[Ἄγριππος:] ἡ ἀγρία ἐλαία. καὶ παροιμία· ἀκαρπότερος ἀγρίππου.
[Ἀγρίφη:] δίκελλα, σκεῦος γεωργικὸν πολύγομφον.
[Ἀγρολέτειρα:] ἡ Ἄρτεμις.
[Ἀγρόμενοι:] συναθροίζοντες. ἀγρόμενοι πᾶς δῆμος. σύνταξις πρὸς σχῆμα· ὁ δῆμος ἀγρόμενοι· ἐπεὶ ὁ δῆμος πλῆθος σημαίνει.
[Ἀγρονόμοι:] οἱ ἐν ἀγροῖς διάγοντες. ἠχήεις τέττιξ δροσεραῖς σταγόνεσι μεθυσθεὶς, ἀγρόνομον μέλπεις μοῦσαν ἐρημολάλον. ἐν Ἐπιγράμμασι.
[Ἀγρότας:] ἀγροίκους. καὶ [Ἀγρότης]· ὁ ἐν ἀγρῷ διαιτώμενος. ἀλλ' ὡς πάροινος ἀγρότης ἀνεκλίθης. καὶ ἐν Ἐπιγράμμασι· οἱ τρισσοί τοι ταῦτα τὰ δίκτυα θῆκαν ὅμαιμοι ἀγρότα Πὰν, ἄλλος ἄλλης ἀπ' ἀγρεσίης. θηλυκὸν δὲ [Ἀγρότις.] ἐν Ἐπιγράμμασι· ἄνθετο δέρμα λέοντος Τεῦκρος Ἄραψ, καὐτὴν ἀγρότιν αἰγανέαν.
[Ἀγροτέρας:] ἀγρίου. ἐν Ἐπιγράμμασι· τοῦτό σοι ἀγροτέρης Διονύσιος αὐτὸς ἐλαίης θῆκε ῥόπαλον.
[Ἀγροῦ πυγή:] ἐπὶ τῶν λιπαρῶν καὶ ἐπιμόνως ᾡτινιοῦν ἔργῳ προσκαθημένων.
[Ἀγρωνίδης:] ὁ Ἄγρωνος παῖς.
[Ἀγρώσσω:] τὸ ἀγρεύω. καὶ [Ἀγρῶσται,] οἱ κυνηγέται, ἀπὸ τοῦ ἀγρώσσω ῥήματος. Ὅμηρος· ἰχθῦς ἀγρώσσων.
[Ἄγρωστις:] εἶδος βοτάνης.
[Ἀγροικίζω.] καὶ [Ἄγροικος,] ἄφρων, δύσκολος· σκληρὸς καὶ ἀπαίδευτος, ἢ ὁ ἐν ἀγρῷ κατοικῶν. κατὰ μεταφορὰν δὲ ὁρίζονταί τινες τὴν ἀγροικίαν σκληρότητα ἤθους· ἡ γὰρ σκληρότης κυρίως ἐπὶ σωμάτων.
[Ἄγροικος ἐξ ἄστεος:] οὐκ ἀργῶς τῇ παραθέσει νῦν ἐχρήσατο· οὐ γὰρ ὀνειδίσαι βουλόμενος ἑαυτὸν ἄγροικον καλεῖ· ἀνόητον γὰρ καὶ ἄγροικον παντάπασι διαβάλλειν ἑαυτόν· ἀλλὰ πρῶτον μὲν διὰ τούτου λεληθότως τὴν εὐπορίαν παρίστησι τὴν ἑαυτοῦ. οὐ γὰρ ἂν, εἰ μὴ πάνυ ἦν πλούσιος, ἐπεδικάσατο ἂν αὐτοῦ ἡ γυνὴ καὶ τῇ δόξῃ αὐχοῦσα τοῦ γένους καὶ τῇ ἐν ἄστει διατριβῇ. ἀδοξεῖν γὰρ εἰώθαμεν ἐπὶ τοῖς ἀγροίκοις. ἔπειτα δὲ κἀκείνην θεραπεύει τὴν ἀντίθεσιν τὸ ὑποτετάχθαι αὐτὸν τῇ γυναικί· δεσπόζειν γὰρ εἰώθασιν οἱ ἄνδρες τῶν γυναικῶν. ὁ δὲ τῇ ἀντιπαραθέσει καὶ τοῦτο ἐπιστώσατο, φήσας ἄγροικον αὐτὸν εἶναι, τὴν δὲ γυναῖκα πολιτικήν. θαυμαστὸν γὰρ οὐδὲν, εἰ ἄνθρωπον ἰδιοπράγμονα καὶ μέτριον τοὺς τρόπους διὰ τὴν ἐπὶ τῆς ἀγροικίας διαίταν γύναιον ὑπέταξε πολιτικὸν καὶ κατεδουλώσατο.
[Ἄγροικος ὀργήν:] φιλόδικος, ἀκρόχολος, εἰς ὀργὴν εὔκολος. Ἀριστοφάνης· νῶιν γάρ ἐστι δεσπότης ἄγροικος ὀργήν. καὶ [Ἀγροίτης,] ὁ ἀγρός.
[Ἀγροίκου μὴ καταφρόνει ῥήτορος:] ὅτι μηδὲ τῶν εὐτελῶν χρὴ καταφρονεῖν.
[Ἀγροιλῆθεν:] Ἀγροίλη δῆμός ἐστι φυλῆς τῆς Ἐρεχθεΐδος. ὁ δὲ δημότης πάλαι ἐλέγετο Ἀγροιλεύς.
[Ἀγροιώτης:] ὁ γεωργικὸς λεὼς, ὁ ἐν ἀγρῷ. ἀγροιώτᾳ τῷδε μονοστόρθυγγι Πριήπῳ. στόρθυγξ γὰρ τὸ ἄκρον τοῦ δόρατος ἢ τὸ τοῦ βέλους σιδήριον. θηλυκῶς δὲ [Ἀγροιῶτις] διὰ τοῦ ι.
[Ἄγοι:] πολλὰ σημαίνει. Ἰσαῖος δὲ ἀντὶ τοῦ φέρειν καὶ ἐνάγειν καὶ ἕλκειν ἔλαβεν· ἔβλαψε γάρ με, φησί, Ξενοκλῆς ἀφελόμενος Εὐμάθην εἰς ἐλευθερίαν, ἄγοντος ἐμοῦ εἰς δουλείαν. Ἀντιφῶν δὲ τὸ ἄγοι ἀντὶ τοῦ ἡγεῖτο παρείληφε· φησὶ γὰρ ἐν τῷ περὶ ἀληθείας· τοὺς νόμους μεγάλους ἄγοι.
[Ἀγυιάν:] τὸν στενωπὸν Ξενοφῶν. καὶ ὅλως πολλὰ τὰ γλωσσηματικὰ παρ' αὐτῷ.
[Ἀγυιαί:] ἄμφοδα, ῥύμαι, ἢ ἐπιμήκεις ὁδοί· παρὰ γὰρ τὸ μὴ ἔχειν πως γυῖα καὶ μέλη καὶ κάμψεις. τὰ δὲ ἄμφοδα ἔχουσιν ἑκατέρωθεν διεξόδους καὶ ταύτῃ διαφέρουσιν. [Ἀγυιᾶς] δὲ ἔνιοι μὲν ὀξύνουσι θηλυκῶς χρώμενοι, οἷον τὰς ὁδούς· βέλτιον δὲ περισπᾶν, ὡς ἀπὸ τοῦ ἀγυιέας. ἀγυιεὺς δέ ἐστι κίων εἰς ὀξὺ λήγων, ὃν ἱστᾶσι πρὸ τῶν θυρῶν. ἰδίους δέ φασιν αὐτοὺς εἶναι Ἀπόλλωνος, οἱ δὲ Διονύσου, οἱ δὲ ἀμφοῖν. ἔστιν οὖν τὸ ὁλόκληρον ἀγυιεύς, καὶ τὴν αἰτιατικὴν ἀγυιέας, ἐν συναλοιφῇ δὲ ἀγυιᾶς. ἔστι δὲ ἴδιον Δωριέων. εἶεν δ' ἂν οἱ παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς λεγόμενοι ἀγυιεῖς οἱ πρὸ τῶν οἰκιῶν βωμοὶ, ὡς Σοφοκλῆς μετάγων τὰ Ἀθηναίων ἔθη εἰς Τροίαν φησί· λάμπει δ' ἀγυιεὺς βωμὸς ἀτμίζων πυρὶ σμύρνης σταλαγμοὺς, βαρβάρους εὐοσμίας. καὶ [Ἀγυιεὺς,] ὁ πρὸ τῶν αὐλείων θυρῶν κωνοειδὴς κίων, ἱερὸς Ἀπόλλωνος, καὶ αὐτὸς θεός. Φερεκράτης Κραπατάλοις· ὦ δέσποτα Ἀγυιεῦ, ταῦτα σὺ μέμνησό μου.
[Ἀγύλαιος:] ὄνομα κύριον.
[Ἀγύῤῥιος:] ὄνομα κύριον. ὃς ἐπὶ μαλακίᾳ διεβέβλητο ὡς καὶ πέρδεσθαι αὐτόν. Ἀριστοφάνης Πλούτῳ. ἐκωμῳδεῖτο δὲ καὶ εἰς θρασύτητα. καὶ [Ἀγύῤῥιος,] δημαγωγὸς Ἀθηναίων οὐκ ἀφανής. Ἀγύῤῥιος τὸν Προνόμου πώγων' ἔχων λέληθεν. ὁ Ἀγύῤῥιος στρατηγὸς θηλυδριώδης, ἄρξας ἐν Λήμνῳ, ὃς τὸν μισθὸν τῶν ποιητῶν συνέτεμεν. ὁ δὲ Πρόνομος αὐλητὴς ἦν μέγαν πώγωνα ἔχων.
[Ἄγυρις:] ἄθροισις. καὶ [Ἀγυρισμός.] ὁ δὲ ἐσπούδασεν εἰς τὸ δυνατὸν πρὸς ἀγυρισμὸν τῆς ἀποῤῥήτου τῶν θείων θεραπείας. καὶ [Ἀγυρμός,] ἐκκλησία, συναγωγή.
[Ἀγυρτεία:] ὁμιλίαν, οἵαν ἐκεῖνος ἐθηρᾶτο, πρὸς ἀγυρτείαν τινὰ θρασυνομένην.
[Ἀγύρτης:] πτωχὸς, ὀχλαγωγός. ἐπαίτης, φιλοκερδής. ἢ συρφετώδης. ἔστι δὲ καὶ βόλος κυβευτικὸς καὶ Γάλλος καὶ μάντις, ὡς Ἀπίων. ἐν Ἐπιγράμμασι· κειράμενος γονίμην τις ἀπὸ φλέβα Μητρὸς ἀγύρτης. καὶ αὖθις· δόλιον ἀγύρτην, ὃς ἐν τοῖς κέρδεσι μόνον δέ δορκε. καὶ αὖθις· ἦν γὰρ αὐτὸς ἀγύρτης τῷ ὄντι καὶ φιλομαντευτής.
[Ἀγύρτης:] ὁ ἀλαζὼν καὶ ἀπατεών. τὸ δὲ ἀγείρειν καὶ τὸ περιαγείρειν, τὸ περιϊέναι καὶ περινοστεῖν ἐπὶ νίκῃ ἤ τινι ἑτέρῳ τοιούτῳ σεμνύνειν. ὁ δὲ ἀγύρτης καὶ κυβευτικοῦ βόλου ὄνομά ἐστιν. ἐμέμφετο αὐτοῦ τὸ περὶ τὰς μαντείας ἐπτοημένον καὶ βουλόμενον ἀεὶ τοῖς ἀγύρταις ἐπιτρέπειν τὰ οἰκεῖα πράγματα. καὶ [Ἀγυρτικὰ,] χυδαῖα ψεύσματα. καὶ [Ἀγυρτώδη,] συρφετώδη.
[Ἄγχαυρος:] ὁ παχνώδης ὄρθρος, παρὰ τὸ πλησίον ἔχειν τὴν αὔραν. Ὅμηρος· αὔρη δὲ ψυχρὴ πνέει ἠῶθι πρό.
[Ἀγχεῖος:] ὁ πλησίον.
[Ἀγχείσιος:] ὁ τοῦ Ἀγχείσου.
[Ἀγχηστῖναι:] πυκναί. καὶ [Ἀγχηστῖνος,] ἡ εὐθεῖα.
[Ἄγχι:] ἐγγύς.
[Ἀγχιάλεια:] πόλις. καὶ [Ἀγχίαλος,] ἡ ἐγγὺς τῆς θαλάσσης. οὐ πάντως δὲ αἱ ἀγχίαλοι καὶ ἀμφίαλοι εἰσίν. οἷά ἐστιν ἡ Ἀλεξάνδρεια, ἀγχίαλος μὲν, οὐκ ἀμφίαλος δέ· αἱ δὲ νῆσοι καὶ ἀγχίαλοι καὶ ἀμφίαλοί εἰσι. Σοφοκλῆς· Τελαμώνιε παῖ τῆς ἀμφιῤῥύτου Σαλαμῖνος. καὶ αὖθις· θεῖον Ὅμηρον κλεινὸς ἐπ᾿ ἀγχιάλῳ τύμβος ἔχει σκοπέλῳ.
[Ἀγχιάλη:] πόλις, ἣν ἔκτισεν ἐν μίᾳ ἡμέρᾳ Σαρδανάπαλος ὁ τῶν Ἀσσυρίων βασιλεύς. ὁμοίως ἔκτισε καὶ τὴν Ταρσὸν ὁ αὐτός.
[Ἀγχιβαθής:] ὁ ἐγγύβαθος.
[Ἀγχιβατεῖν:]Ἴωνες τὸ ἀμφισβητεῖν. καὶ [Ἀγχισβασίην] Ἡράκλειτος.
[Ἀγχίθυρος:] πλησιαίτατος. γείτων. ἀγχίθυροί τε καὶ γείτονες ἀλλήλων αἱ δυνάμεις ἐγίνοντο.
[Ἀγχίμαχος:] ἐγγύθεν μαχόμενος.
[Ἀγχίμολον:] ἐγγὺς ἐλθόν.
[Ἀγχίνους:] συνετὸς, ὀξὺς τὸν νοῦν. δημηγορήσαντος τοῦ βασιλέως τοῦ τε ἱεροῦ ξυλλόγου τὸ ἀγχίνουν τε καὶ βουλευτικὸν τοῦ βασιλέως ἐπαινέσαντος. ὅτι τρία μέρη εὐμαθείας, ἀγχίνοια, μνήμη, ὀξύτης. καὶ μνήμη μέν ἐστι τήρησις, ὧν ἔμαθέ τις· ὀξύτης δὲ ἡ ταχύ της τῆς διανοίας· ἀγχίνοια δὲ τὸ ἐξ ὧν ἔμαθε θηρεύειν καὶ ἃ μὴ ἔμαθεν.
[Ἀγχίνοια:] σύνεσις. ἢ ἕξις εὑρετικὴ τοῦ καθήκοντος ἐκ τοῦ παραχρῆμα. ἢ εὐστοχία τις ἐν ἀσκέπτῳ χρόνῳ. καὶ [Ἀγχίνουν]· Δαμάσκιος· ὀξεῖαν δὲ καὶ ἀγχίνουν φύσεως δύναμιν ἐπὶ πολλὰ δι' ὀλίγου φέρεσθαι δυναμένην ἑτοιμοτάτην συνιέναι καὶ γνωρίζειν τὰ ἴχνη τῶν θηραμάτων. περὶ Ἰσιδώρου ὁ λόγος.
[Ἀγχίσης:] Ἀγχίσου. καὶ [Ἀγχισίδης. Ἀγχίσποροι:] ἐγγὺς γένους. Δαμάσκιος· ἀλλὰ ῥώμῃ γενναίας φύσεως καὶ θεῶν ἀγχισπόρου.
[Ἄγχιστα:] ἔγγιστα.
[Ἀγχιστεύς.] καὶ [Ἀγχιστεία,] συγγένεια. καὶ [Ἀγχιστεῖς,] οἱ ἀπὸ ἀδελφῶν καὶ ἀνεψιῶν καὶ θείων κατὰ πατέρα καὶ μητέρα ἐγγυτάτω τοῦ τελευτήσαντος. οἱ δὲ ἔξω τούτων, συγγενεῖς μόνον. οἱ δὲ κατ' ἐπιγαμίαν μιχθέντες τοῖς οἴκοις οἰκεῖοι λέγονται.
[Ἀγχιστεία:] ἡ μετουσία τῆς οὐσίας. παρὰ Ἀριστοφάνει· νόθῳ μὴ εἶναι ἀγχιστείαν. καὶ [Ἀγχιστεύω]ῥῆμα, γενικῇ.
[Ἀγχιστίνδην:] τὸ κατὰ ἀγχιστείαν, ὡς ἀριστίνδην καὶ πλουτίνδην.
[Ἀγχίστροφοι:] συστραφέντες, ἢ ταχὺ ἐπιστρεφόμενοι. Προκόπιος· ἥ τε μάχη καρτερὰ ἐγεγόνει καὶ ἐκ χειρὸς ἦν, ἀγχιστρόφους τε τὰς διώξεις ἐποιοῦντο ἐς ἀλλήλους ἑκάτεροι. καὶ αὖθις· εἶτα ὑμεῖς τὰς φάλαγγας ἐξελίξαντες ἀγχίστροφοι γενόμενοι, ἀντιμέτωποι γίνεσθε τοῖς διώκουσι. καὶ αὖθις· τῷ ἀγχιστρόφῳ τῆς τύχης. καὶ ὁ Θηραμένης ποικίλος τις ὢν καὶ ἀγχίστροφος, καθωμίλει τοῖς καιροῖς πρὸς τὸ κρεῖττον ἀεὶ διδοὺς ἑαυτόν.
[Ἀγχιτέρμων:] ὁ γείτων.
[Ἀγχόνη:] ὁ βρόχος, τὸ σχοινίον, παροξυτόνως, [Ἀγχονὴ] δὲ τὸ πρᾶγμα ὀξυτόνως. ἡ ἐνέργεια. καὶ [Ἀγχονήσας:] πνίξας. [Ἀπαγχονίσας] δέ.
[Ἀγχότερος:] ἐγγύτερος. Ἡρόδοτος· στεινοτέρη ἐφαίνετο καὶ ἀγχοτέρη ἡ εἰσβολή.
[Ἀγχοῦ:] ἐγγύς.
[Ἀγχούροις:] πλησιοχώροις. παρὰ τὸ ἄγχι τοὺς ὅρους εἶναι.
[Ἄγχουσα:] εἶδος βοτάνης, ἧς ἡ ῥίζα ἐρυθρὰ, ᾗ ἐρυθραίνουσι τὰ πρόσωπα αἱ γυναῖκες. ἡ ἄγχουσ' ὀδυνήσει καὶ τὸ σὸν ψιμμύθιον.
[Ἄγχω·] αἰτιατικῇ.
[Ἀγχώμαλον.] καὶ [Ἀγχωμάλου,] ἴσης, ἐγγὺς τοῦ ὁμαλοῦ. συμμίξαντες καὶ ἀγχώμαλα ἀγωνισάμενοι καὶ μήτε ζωγρήσαντές τινα μήτε ἐς τὸ πλέον ἔτι προχωρήσαντες διελύθησαν. καὶ αὖθις· ἱππομαχία γίνεται καρτερὰ καὶ πλήθει τῶν ἀγωνιζομένων ἀγχώμαλος καὶ ἀρεταῖς ἐμφερής.
[Ἄγχων:] περισφίγγων, θλίβων. ὁ δὲ ἄγχων τὴν αὐτῆς δεξιὰν καὶ περιάγων περιαιρεῖται τὸ ξίφος.
[Ἀδαήμονες:] ἄπειροι. ὁ δὲ τὴν τῶν Αἰγυπτίων σοφίαν ἦν ἀδαημονέστερος. ὁ Ἀσκληπιόδοτος.
[Ἀδαϊστί:] ἀπείρως.
[Ἄδακρυς πόλεμος:] ἐπὶ τῶν ἔξω παντὸς κινδύνου καὶ ῥᾷστα καὶ παρ' ἐλπίδας τὰ πράγματα κατορθούντων.
[Ἀδακρυτί:] ἀκλαυστί.
[Ἀδαλίδης:] ὄνομα κύριον.
[Ἀδάμ:] ὁ πρῶτος ἄνθρωπος, ὁ χειρὶ θεοῦ πλασθεὶς καὶ κατὰ τὴν εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν μορφωθεὶς τοῦ δημιουργοῦ τε καὶ κτίσαντος, ὁ καὶ τιμηθεὶς τὴν εἰς παράδεισον οἴκησιν. οὗτος δικαίως ἂν πρῶτος καλοῖτο σοφὸς ὡς πρωτόκτιστον ἄγαλμα καὶ εἰκὼν οὖσα θεόγραφος, ὡς τῶν χαρίτων ὅλων ὑπάρχων ἀνάπλεως καὶ πάντα καθαρὰ καὶ ἀκίβδηλα περιφέρων τὰ ψυχῆς τε καὶ σώματος αἰσθητήρια. μαρμαρυγαὶ γάρ τινες, ὡς εἰπεῖν, ἐκ τῆς ἐκείνου ψυχῆς ἀπαστράπτουσαι καὶ θείων ἐννοιῶν τε καὶ ἐνεργειῶν πλήθουσαι κατὰ πᾶσαν εἰσέτρεχον φύσιν εὐστόχως καὶ ἀναμαρτήτως τὸ οἰκεῖον ἑκάστης πλεονέκτημα φθάνου σαι. ὃς οὐ παρὰ ἀνθρώπων ἐδοκιμάσθη τῶν τὰς κρίσεις πολλάκις ἐπισφαλῶς ποιουμένων, ἀλλὰ παρὰ τοῦ τῶν ὅλων θεοῦ τοῦ πᾶσαν γνῶσιν καὶ κρίσιν ὀρθῶς ποιουμένου καὶ πρὸ τοῦ τὰς ἐννοίας κινηθῆναι παρὰ τῆς ὠδινούσης τὰ τοιαῦτα ψυχῆς καὶ ἀποτικτούσης νοήματα. καὶ ᾗ φησιν ἡ γραφή· ἐποίησεν ὁ θεὸς πάντα τὰ κτήνη καὶ τὰ θηρία καὶ τὰ ἑρπετὰ καὶ πετεινὰ καὶ ἤγαγεν αὐτὰ πρὸς τὸν Ἀδὰμ ἰδεῖν, τί καλέσει αὐτά. καὶ ὃ ἐκάλεσεν Ἀδὰμ, τοῦτο ὄνομα αὐτῷ. τί τῆς φωνῆς ταύτης καὶ μαρτυρίας ἀριδηλότερον; τί τῆς σοφίας ταύτης καὶ διαγνώσεως ὑψηλότερον; ἐκάλεσεν ὀνόματα τὴν φύσιν αὐτὴν καὶ τὴν ὑπόστασιν ἑκάστου ζῴου ὥσπερ ὑπογραφόμενος, οὐ μελετήσας, οὐ προσκεψάμενος, οὐδέν τι προπεπονθὼς τῶν ὅσα μεταμανθάνουσιν ἄνθρωποι. καὶ πολλῶν καὶ ἀναρίθμων γενεῶν παραδραμουσῶν οὐκ ἴσχυσεν οὐδεὶς ὑπαλλάξαι κἂν τοῦ τυχόντος ζῴου τὸ ὄνομα, οὐδὲ τῆς ἐκείνου δράξασθαι μεγαλονοίας καὶ διαγνώσεως. μᾶλλον μὲν οὖν μένουσιν ἅπαντες οἱ κατὰ πᾶσαν ἐσπαρμένοι τὴν γῆν ἄνθρωποι τοῖς ἐκείνου στοιχοῦντες ἀμεταθέτοις θεσπίσμασι. καὶ οὐδὲ μέχρι τούτων ἔστη τοῦ πρωτογόνου ἀνθρώπου τὸ ὑπερβάλλον ἐν πᾶσιν ἀξίωμα, ἀλλὰ καὶ σπερμάτων καὶ φυτῶν διαφορὰς ῥιζῶν τε καὶ βοτανῶν δυνάμεις, καὶ ὅσα εἰς ἀντίληψιν καὶ θεραπείαν ἡ φύσις ἑκάστῳ προσαρμόττει τῶν ζῴων, διέκρινέ τε καὶ ἐσάφησεν. οὗτος καὶ τὴν γυναῖκα πρῶτος ἰδὼν οὐχ ὥσπερ ἐκ στόματος ἀνθρωπίνου περὶ ταύτης ἐφθέγξατο, ἀλλ' ὡς ἔκ τινος θείας ὀμφῆς ἐνηχούμενος εὐστόχως τὸ πολυύμνητον ἐκεῖνο καὶ θαυμαστὸν ἀπεφοίβασε λόγιον· τοῦτο νῦν ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μου καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός μου. αὕτη κληθήσεται γυνὴ, ὅτι ἐκ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς ἐλήφθη. οὗτος τοίνυν ἐστὶν ὁ δοκιμάσας ἕκαστα καὶ πᾶσι κανόνας καὶ στάθμας ἀκριβεῖς καὶ ὅρους ἀναντιῤῥήτους ἐναρμοσάμενος. τούτου τέχναι καὶ γράμματα, τούτου ἐπιστῆμαι λογικαί τε καὶ ἄλογοι, τούτου προφητεῖαι, ἱερουργίαι καὶ καθαρισμοὶ καὶ νόμοι γραπτοί τε καὶ ἄγραφοι, τούτου πάντα εὑρήματα καὶ διδάγματα, καὶ ὅσαι κατὰ τὸν βίον ἀναγκαῖαι χρεῖαί τε καὶ δίαιται. οὗτός ἐστιν ὁ πρῶτος ἀνδριὰς, τὸ θεόκλητον ἄγαλμα, ἀφ' οὗπερ ἀπευθύνονται πᾶσαι ἀνθρώπων ἀγαλματουργίαι, κἂν πρὸς τὸ ἧττον μᾶλλον καὶ μᾶλλον ἐκπίπτωσιν ἐκείνου τοῦ μακαρίου καὶ θεοειδοῦς ἀπεικάσματος μηδεμίαν ἔχοντος ἀφορμὴν, ἧς ἂν ἐπιλάβοιτο ὁ μετ' ἐκεῖνον διαπλαττόμενος ἢ ζῳγραφούμενος, ἕως ὁ παλαμναῖος καὶ ἀποστάτης καὶ πλάνος διάβο λος τοῦτον ἐξεκύλισεν ἐκ τῆς οἰκείας ἱδρύσεώς τε καὶ στάσεως καὶ κατὰ τοῦ πρανοῦς εἴασε φέρεσθαι πρὸς βαραθρώδεις τινὰς καὶ ἀλαμπεῖς χώρους καὶ μέχρι τῶν ἀμειδήτων τοῦ ᾅδου κευθμώνων ἐγγίζοντας. κἀντεῦθεν ἤρξατο φύσις ἡ τῶν ἀνθρώπων παραχαράττεσθαι καὶ διακιβδηλεύεσθαι καὶ τυποῦσθαι τοῖς τοῦ τυράννου μορφώμασί τε καὶ σχήμασιν. ἐντεῦθεν ἡ νόθος σοφία τὰς ἀφορμὰς ἔλαβε, τῆς θείας δραπετευσάσης καὶ πρὸς οὐρανὸν ἀναπτάσης, ὅθεν τὸ πρότερον ἦν ἀφορμήσασα. ὅθεν ὁ πλάνος τὸ τοῦ θεοῦ σφετερισάμενος ὄνομα εἰς πολλὰ κατεμέρισε, Κρόνους τε καὶ Ζῆνας καὶ Ποσειδῶνας ἑαυτὸν μετακαλῶν· καὶ τὸ δὴ πάντων ἀνοσιώτατον, εἰς ὀνόματα θήλεά τε καὶ ἄσεμνα τὴν μακαρίαν καὶ ἄῤῥητον συγκατασπάσαι φύσιν ὁ ἀλιτήριος κατετόλμησεν, εἴς τε τὰς Ῥέας ἐκείνας καὶ Ἀφροδίτας καὶ Ἀθηνᾶς καὶ εἰς ἄλλας μυρίας καὶ ἀλλοκότους ἀλόγων ἰδέας τε καὶ μορφὰς, ἃς ὁ κακίας δημιουργὸς καὶ τὴν ἀποστασίαν νοσήσας ἐπέχρωσέ τε καὶ διεχάραξεν. ἐντεῦθεν Αἰγυπτίων τὰ περὶ Ὄσιριν καὶ Τυφῶνα καὶ Ἴσιν μοχθηρὰ διηγήματα καὶ Περσῶν μαγικὰ μαγγανεύματα καὶ Βραχμάνων γυμνοσοφιστίαι καὶ ἄκαιροι φαντασίαι καὶ ἡ θαυμαζομένη Σκυθῶν ῥῆσις καὶ τὰ Θρᾳκῶν ὄργια καὶ οἱ Φρυγῶν αὐλοὶ καὶ Κορύβαντες. ἐντεῦθεν ἡ Χαλδαίων ἀστρονομία ἡ σφαλερά τε καὶ πολυώδυνος. ἐντεῦθεν ἡ τοῦ ψεύδους λοχεύτρια ποίησις, ἡ τῶν Ἑλληνικῶν ληρημάτων σεμνομυθία. ἐντεῦθεν Ὀρφεύς τε καὶ Ὅμηρος καὶ ὁ τῶν ἀθεμίτων γονῶν ζῳγράφος Ἡσίοδος. ἐντεῦθεν ἡ Θάλητος δόξα καὶ ὁ κλεινὸς Πυθαγόρας καὶ ὁ σοφὸς Σωκράτης καὶ Πλάτων, τὸ τῆς Ἀθηναίων Ἀκαδημίας πολυθρύλητον σεμνολόγημα. ἐντεῦθεν οἱ Παρμενίδαι καὶ Πρωταγόραι καὶ Ζήνωνες. ἐντεῦθεν αἱ Στοαὶ καὶ οἱ Ἄρειοι πάγοι καὶ Ἐπικούρειοι. ἐντεῦθεν οἱ τραγῳδῶν θρῆνοι καὶ κοπετοὶ καὶ τὰ κωμικῶν παίγνια καὶ τωθάσματα. ἐντεῦθεν τὰ δολερὰ τοῦ Λοξίου καὶ ψευδηγόρου θεςπίσματα καὶ ἡ λοιπὴ τῶν Ἑλληνικῶν κομψευμάτων ἐρεσχελία καὶ τερατεία. καὶ ἵνα μὴ μακρὸν ἀποτείνω τὸν λόγον εἰς σαπρούς τε καὶ ὀδωδότας μύθους ἐνασχολούμενος, πᾶσαν εἰς ἑαυτὸν τὴν κτίσιν ὁ πλάνος ἐμφορτισάμενος καὶ λαβὼν ὑπὸ χεῖρα τὸν ἄνθρωπον ὡς ἀνδράποδον καὶ διερχόμενος τὴν ὑπ' οὐρανὸν καὶ περιπατῶν τὴν γῆν καὶ ὡς ὠὰ πάντα κατέχων, ὡς αὐτός πού φησιν ἀλαζονευόμενος, ᾤετο δεῖν τὸν ἑαυτοῦ θρόνον θήσειν ἐπάνω τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἔσεσθαι ὅμοιος τῷ Ὑψίστῳ. ἀλλ' ὁ τοῦ θεοῦ μονογενὴς υἱὸς καὶ λόγος ὁ προαιώνιος οἰκτείρας τὸν ἄνθρωπον ὡς ἠπατημένον ὑπὸ τοῦ δράκοντος ἐκ τῶν τοῦ πατρὸς κόλπων ἑαυτὸν ἐκένωσε καὶ σαρκωθεὶς ἐκ πνεύματος ἁγίου καὶ ἐκ τῆς ἁγίας παρθένου καὶ θεοτόκου Μαρίας, καὶ διὰ τοῦ τιμίου σταυροῦ καὶ τοῦ πάθους αὐτοῦ καταβαλὼν τὸν ἀντίπαλον καὶ καταβὰς εἰς τὰ κατώτατα μέρη τῆς γῆς ἐκεῖθεν εἵλκυσε τὸν παραπεσόντα πρωτόπλαστον, ἀποδοὺς τῇ εἰκόνι τὸ πρῶτον κάλλος καὶ τῇ φύσει τὸ ἀρχαῖον ἀξίωμα. κἀντεῦθεν ἠφάνισται πᾶσα ἡ τοῦ τυράννου δυναστεία καὶ συμμορφία τοῦ τῆς εὐσεβείας φωτὸς διαυγάσαντος πάσῃ τῇ κτίσει τῶν ἡλιακῶν μαρμαρυγῶν τηλαυγέστερον. ἐκ τούτου τοῦ φωτὸς ἡ κατὰ θεὸν σοφία πάλιν διέλαμψε καὶ γλώσσας ἁλιέων ἐστόμωσε καὶ τῶν σοφῶν διδασκάλους τοὺς ἀσόφους εἰργάσατο ἐντεῦθεν ὁ τῆς βροντῆς γόνος, τὸ· ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος, ἐξ οὐρανίων νεφελῶν ἀπαστράψας ἐβρόντησε, καὶ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην ἐλάμπρυνε. κἀκ τούτου τοῦ φωτὸς Παῦλος εἰς τρίτον οὐρανὸν ἀναφέρεται καὶ θεᾶται τὰ ἀθέατα καὶ τῶν ἀῤῥήτων ὑπακούει λογίων καὶ διατρέχει πᾶσαν τὴν γῆν ὡς πτηνὸς καὶ ἀέριος τὸν Ἰησοῦν εὐαγγελιζόμενος. ἐντεῦθεν ὁ Πέτρος τὸν Χριστὸν υἱὸν θεοῦ τοῦ ζῶντος ὠνόμασε καὶ τὰς κλεῖς τῆς τῶν οὐρανῶν πιστεύεται βασιλείας, ἵνα ἀνοίγῃ μὲν τοῖς πιστοῖς, ἀποκλείῃ δὲ τοῖς ἀπίστοις τῶν θείων ἀνακτόρων τὴν εἴσοδον. ἐντεῦθεν ἀγέλαι μαρτύρων καταβάλλουσιν εἴδωλα καὶ τρέχουσιν ἕτοι μοι πρὸς τὸν θάνατον, ὡς στεφάνους τὰς πληγὰς καὶ ὡς πορφύρας τὰ ἑαυτῶν αἵματα περιφέροντες οἱ καλλίνικοι. ἔστω γοῦν ὁ πρωτόπλαστος ἀρχηγὸς τοῦδε τοῦ γράμματος, κατά γε τὸν ἐμὸν ὅρον καὶ λόγον, ὡς ποταμὸς πηγή τε καὶ θάλαττα καὶ ῥίζα καὶ κλάδοι καὶ ὅρπηκες καὶ πάσης ὑπάρχων τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως ἀπαρχὴ καὶ πρω τόλειον. ὅτι ἀπὸ Ἀδὰμ ἕως τοῦ κατακλυσμοῦ ἔτη ͵βσμβ΄. ἀπὸ δὲ τοῦ κατακλυσμοῦ ἕως τῆς πυργοποιΐας ἔτη φκε΄. ἀπὸ δὲ τῆς πυργοποιΐας ἕως τοῦ Ἀβραὰμ υκε΄. ἀπὸ δὲ τοῦ Ἀβραὰμ ἕως τῆς ἐξόδου τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἐξ Αἰγύπτου υλ΄. ἀπὸ δὲ τῆς ἐξόδου ἕως τῆς οἰκοδομῆς τοῦ Σολομωντείου ναοῦ ἔτη ψνζ΄. ἀπὸ δὲ τῆς οἰκο δομῆς τοῦ ναοῦ ἕως τῆς αἰχμαλωσίας τοῦ Ἰσραὴλ υκε΄. ὁμοῦ ἔτη ͵δωπ΄. ἀπὸ δὲ τῆς αἰχμαλωσίας ἕως Ἀλεξάνδρου βασιλέως τιη΄. ἀπὸ δὲ Ἀλεξάνδρου ἕως Χριστοῦ τοῦ θεοῦ ἡμῶν τγ΄. ὁμοῦ ἔτη ͵εφ΄. ἀπὸ δὲ Χριστοῦ ἕως τοῦ μεγάλου Κωνσταντίνου τιη΄. ἀπὸ δὲ Κωνσταντίνου μέχρι Μιχαὴλ υἱοῦ Θεοφίλου φνε΄. ὁμοῦ τὰ πάντα ἔτη ͵ϛτοε΄. ἀπὸ δὲ Μιχαὴλ ἕως Ῥωμανοῦ υἱοῦ Κωνσταντίνου τοῦ Πορφυρογεννήτου ἔτη ... ἀπὸ δὲ τοῦ Πορφυρογεννήτου ἕως τῆς τελευτῆς Ἰωάννου τοῦ Τζιμισκῆ ἔτη ... καὶ [Ἀδαμιαῖος,] ἀπὸ Ἀδάμ.
[Ἀδαμάντινα:] στεῤῥά. ὁ δὲ Ἀπολλώνιος ὥσπερ ἑαυτῷ διελέγετο, οἶδα, ἔλεγε, καὶ δοκεῖ μοι· καὶ ποῖ φέρεσθε; καὶ χρὴ εἰδέναι. καὶ δόξαι βραχεῖαι καὶ ἀδαμάντιναι.
[Ἀδαμαστί:] ἐπίῤῥημα.
[Ἀδάμαστος:] παρθένος, ἄζυξ. Σοφοκλῆς· νῦν δ' ἡ Διὸς γοργῶπις παρθένος θεὰ ἔσφηλεν ἐμβαλοῦσα λυσσώδη νόσῳ.
[Ἀδαμίθειος. Ἀδαξῆσαι:] τὸ κνῆσαι, οὐκ ἐν τῷ [ο] ὀδαξῆσαι. καὶ [Ἀδαχεῖν.] τὸ κνήθειν. ἀδαχεῖ γὰρ αὐτοῦ τὸν ἄχορα ἐκλέγει τ' ἀεί· Ἀριστοφάνης.
[Ἀδαῖον:] ἄκαυστον. καὶ [Ἀδαῖος:] ὄνομα κύριον.
[Ἄδαιτρον:] ἀμέριστον.
[Ἄδεν:] ἤρεσκεν. ἐν Μύθοις· οὐδέ οἱ οὐδ' αἴθων ἄδε πόρδαλις, οὕνεκα θυμοῦ ἐμπλείη.
[Ἀδεές:] ἀσφαλὲς, οὐ φοβερόν. ὡς ἡ παροιμία· ἀδεὲς δέδοικας δέος. λεγόμενόν τί ἐστιν ἐπὶ τῶν τὰ μὴ φοβερὰ φοβουμένων.
[Ἀδέητος:] ὁ μηδενὸς δεόμενος καὶ πάντα ἔχων. Ἀντιφῶν ἐν α΄ Ἀληθείας· διὰ τοῦτο οὐδενὸς δεῖται, οὔτε προσδέχεται οὐδενός τι, ἀλλ' ἄπειρος καὶ ἀδέητος.
[Ἀδεκάστως:] ἀμερίστως, δικαίως, ἀδωροδοκήτως, ὀρθῶς.
[Ἀδεκατεύτους:] Ἀριστοφάνης ἀτελωνήτους· τὰς γὰρ δεκάτας τῶν κοιλιῶν τῶν θυομένων ἐδίδοσαν τὴν δεκάτην μοῖραν ἐν τῷ πρυτανείῳ.
[Ἀδεκτώ:] ὄνομα δαίμονος.
[Ἀδελφά:] οἰκεῖα, ἁρμόζοντα, πρέποντα.
[Ἀδέλφιος:] ὄνομα κύριον.
[Ἀδελφειός:] ὁ ἀδελφός· [Ἀδελφιδοῦς] δὲ ὁ ἀνεψιός. καὶ τὸν ἀδελφιδοῦν. καὶ [Ἀδελφίζειν,] ἀντὶ τοῦ ἀδελφὸν καλεῖν. οὕτως Ἰσοκράτης καὶ ὁ Μιλήσιος Ἑκαταῖος καὶ Ἀπολλοφάνης ἐχρήσαντο. καὶ τὸ θηλυκὸν τὴν ἀδελφιδῆν, ἡ ἀδελφιδῆ, τῆς ἀδελφιδῆς. ὅτι Ἀλυάττης ὁ τῶν Λυδῶν βασιλεὺς ᾔσχυνε τὴν ἑαυτοῦ ἀδελφήν.
[Ἀδελφὸς παρείη:] ὅτι προτιμητέον τοὺς οἰκείους εἰς βοήθειαν ἐν καιρῷ περιστάσεως.
[Ἀδένη:] ἡ φλύαρος, ἡ δεῖνα.
[Ἀδερβός:] ὄνομα κύριον.
[Ἀδέρκτως:] οὐ προσβλέποντες ἀλλ' ἢ καταμύοντες· παραμειβόμεσθ' ἀδέρκτως.
[Ἀδέψητον:] τὸ ὠμόν.
[Ἄδεια:] ἄνεσις, ἀφοβία. Ἰώσηπος· οἱ δὲ στασιασταὶ τοὺς Ῥωμαίους ὁρῶντες κακῆς ὁμονοίας κατήρχοντο, καὶ λόγον ἀλλήλοις ἐδίδοσαν, τί μένοιεν; τί παθόντες ἀνέσχοιντο τρία ταῖς ἀναπνοαῖς αὐτῶν ἀναφρασσόμενα τείχη καὶ τοῦ πολέμου μετ' ἀδείας ἀντιπολεμί ζοντος ἑαυτόν.
[Ἄδεια:] ἡ ἀφοβία. ἐκέλευον αὐτὸν λέγειν ὅ τι χρῄζοι μετ' ἀδείας· ὁ δὲ τῆς μὲν ἀδείας χάριν ὡμολόγει, τὸ δὲ ἑαυτοῦ πάθος ἐπὶ μέγα ἐξάρας Ῥωμαίοις ἐμέμφετο.
[Ἄδερ·] ὁ ἀλιτήριος, ὁ ἐπαναστὰς Σολομῶντι. παῖς οὗτος ἦν, Ἰδουμαῖος γένος, ἐκ βασιλικῶν σπερμάτων. καταστρεψαμένου δὲ τὴν Ἰδουμαίαν Ἰωάβου τοῦ Δαβὶδ στρατηγοῦ καὶ πάντας τοὺς ἐν ἀκμῇ καὶ φέρειν ὅπλα δυναμένους διαφθείραντος μησὶν ἓξ, φυγὼν οὗτος ἧκε πρὸς Φαραὼ τὸν Αἰγύπτου βασιλέα. ὁ δὲ φιλοφρόνως αὐτὸν ὑποδεξάμενος οἶκόν τε αὐτῷ δίδωσι καὶ χώραν εἰς διατροφὴν καὶ γενόμενον ἐν ἡλικίᾳ λίαν ἠγάπα, ὡς καὶ τῆς αὐτοῦ γυναικὸς αὐτῷ δοῦναι πρὸς γάμον τὴν ἀδελφὴν, ὄνομα Θαφίνην, ἐξ ἧς υἱὸς αὐτῷ γενόμενος τοῖς τοῦ βασιλέως παισὶ συνανετράφη. ἀκούσας οὖν τὸν Δαβὶδ θάνατον ἐν Αἰγύπτῳ καὶ τὸν Ἰωάβου, προσελθὼν ἐδεῖτο τοῦ Φαραῶ ἐπιτρέπειν αὐτῷ βαδίζειν εἰς τὴν πατρίδα. τοῦ δὲ βασιλέως ἀνακρίνοντος, τίνος ἐνδεὴς ὢν ἢ τί παθὼν ἐσπούδακε καταλείπειν αὐτὸν, τότε μὲν οὐκ ἀφείθη, ὕστερον δὲ καθ᾿ ὃν ἤδη καιρὸν Σολομῶνι τὰ πράγματα κακῶς εἶχε διὰ τὰς προειρημένας αἰτίας καὶ παρα νομίας καὶ τὴν ὀργὴν τὴν ἐπ᾿ αὐτοῖς, τοῦ θεοῦ συγχωρήσαντος τῷ Φαραῶνι ὁ Ἄδερος ἧκεν εἰς τὴν Ἰδουμαίαν. ὃς τῆς Συρίας βασιλεύσας κατέτρεχε τὴν τῶν Ἰσραηλιτῶν χώραν, ἐπιτίθεται δὲ Σολομῶνι.
[Ἀδειάς:] εἶδος ἐσχάρας.
[Ἀδειής:] ἄφοβος. καὶ [Ἄδειος,] ὁμοίως.
[Ἀδείμαντα:] ἄφοβα. καὶ [Ἄδειμος,] ὁ ἄφοβος.
[Ἀδείμαντος·]Κορινθίων στρατηγὸς, ὃς ἄπολιν εἶπε τὸν Θεμιστοκλέα. ὁ δὲ, τίς, εἶπεν, ἄπολις, ἔχων σ΄ τριήρεις. τούτου καὶ Πλάτων μέμνηται ἐν τῷ Πρωταγόρᾳ. ἦν γὰρ τῶν περὶ τοὺς καιροὺς τούτους στρατηγούντων. ἐκωμῳδοῦντο δὲ ἐπὶ πονηρίᾳ Κλέων, Μύρ μηξ καὶ Νικόμαχος καὶ Ἀρχέμορος μετ' Ἀδειμάντου τοῦ Λευκολόφου.
[ᾌδειν κελεύονθ' ὡσπερεὶ τέττιγα ἑστιῶντα:] διότι πολύλαλόν ἐστι τὸ ζῷον. [Ἀδεῖν] δὲ ἀρέσαι.
[ᾌδεις ὥσπερ εἰς Δῆλον πλέων:] ἐπὶ τοῦ ἀφροντίστου καὶ φιληδοῦντος.
[Ἀδηκότες:] ταλαιπωρήσαντες.
[Ἀδήλητος:] ἀσινὴς, ἀβλαβής. Ἀγαθίας· καὶ ἐπεδείκνυντο σῶοί τε καὶ ἀδήλητοι. δηλῶ γὰρ τὸ βλάπτω.
[Ἀδηλία:] ἀοριστία, ἀπειρία. τῷ δὲ ὑπερηφανίᾳ χρωμένῳ καὶ τὴν τοῦ πολέμου ἀδηλίαν ἥκιστα βαλλομένῳ εἰς νοῦν ἠλπίζε ῥᾳδίως αἱρήσειν τὸ βάρβαρον. [Ἀδηλία] δὲ καὶ ἡ κρυφιότης.
[Ἀδημονῶ:] τὸ λίαν λυποῦμαι. ὁ δὲ τὸ μὲν πρῶτον ἠδημόνει καὶ ἡσυχίαν εἶχεν ὑπὸ τοῦ παρόντος κακοῦ. καὶ [Ἀδημονούσης,] ἀπορούσης.
[Ἀδηλώσας:] ἀγνώριστον ποιήσας. ὁ δὲ ἀδηλώσας ἑαυτὸν πιναρᾷ στολῇ καὶ λαβὼν δρέπανον ὡς ἂν γῆς ἐργάτης.
[Ἀδημονία:] ἡ φροντίς.
[Ἀδημονῶν:] ἀγωνιῶν, ἀκηδιῶν. καὶ [Ἀδημονέστερος,] ἀντὶ τοῦ ἀγωνιστικώτερος. ὢν δὲ τοῦ προσήκοντος ἀδημονέστερος ἀντεῖχε τούτω.
[Ἄδην:] ἅλις ἢ εἰς κόρον, ἱκανῶς, ἀρκούντως. ἢ λάβρως, κατακόρως. ἐν Χαρμίδῃ· ἐπεὶ δὲ τῶν τοιούτων ἄδην ἔχομεν. καὶ Ἡρόδοτος· ὡς δὲ ἄδην εἶχον κτείνοντες, τὰ λοιπὰ αὐτῶν ἤλαυνον. ἐπινεμομένου τε ἄδην τοῦ πυρὸς τὰς ἀγχοῦ τειχῶν οἰκίας, ταραχῆς ἐπλήσθη ἡ πόλις. καὶ αὖθις· οἱ δὲ οἴνῳ ἄδην ἐχρῶντο ἑσπέριοι καὶ ἐς νύκτα τελευτῶντες. καὶ αὖθις· οἱ δὲ ἄδην καὶ ἀπείρως σπῶσι τοῦ οἴνου καὶ ἀνατραπέντες ἔκειντο ὡς ἔτυχον αὐτῶν ἕκαστοι εἰκῇ. καὶ αὖθις· τοῦ δὲ οἴνου καὶ τῶν ἄλλων ἄδην ἐνεπίμπλαντο οἱ Κελτοὶ τήν τε φύσιν ὄντες ἀκρατεῖς καὶ χώραν ἔχοντες, ὅτι μὴ πρὸς Δημητριακοὺς καρποὺς, τῶν ἄλλων ἄγονον καὶ ἀφυᾶ. τά τε σώματα αὐτοῖς μεγάλα ὄντα καὶ τρυφηλὰ καὶ σαρκῶν ὑγρῶν μεστὰ, καὶ ὑπὸ τῆς ἀδηφαγίας καὶ μέθης ἐς ὄγκον καὶ βάρος ἐξεχεῖτο· ἐς δρόμους δὲ καὶ πόνους ἀδύνατα πάμπαν. καὶ ὑπὸ ἱδρῶτος καὶ ἄσθματος ὅπου τι δέοι ἐξελύοντο ταχέως. καὶ αὖθις· οἱ δὲ βασιλικοὶ ἐν ἐξουσίᾳ γενόμενοι τοῦ ἄδην τὰ δημόσια καταναλίσκειν Συβαριτικῶς τὸν νέον κραιπαλᾶν ἐνήργουν.
[Ἀδηνέως:] ἁπλῶς καὶ ἀταλαιπώρως, κατὰ στέρησιν τῶν δηνέων καὶ μεριμνῶν.
[Ἀδῄωτον:] ἀπόρθητον, ἀπραίδευτον. οἱ δὲ τὴν γῆν ἀδῄωτον ἔχειν ἐθέλοντες ὡμολόγησαν ἀργυρίου σταθμὰ δισχίλια δώσειν.
[Ἀδήριτος:] ἀνίκητος, ἄμαχος, ἀκαταπόνητος. τὴν λείαν τῶν πολεμίων ἤλπισεν ἀδήριτον περιαιρεῖν. ἀντὶ τοῦ ἄμαχον. καὶ [Ἀδηρίτως,] ἀφιλονείκως.
[ᾍδης·]ᾍδη δυσκίνητε, τί τὴν ἐπέραστον ἑταίραν ἥρπασας; ἦ καὶ σὴν Κύπρις ἔμηνε φρένα;
[Ἀδήσεις:] ἀρέσεις.
[Ἀδηφαγία:] ἡ ἀπληστία. καὶ [Ἀδηφάγος,] ἀθρόως ἐσθίων, πολυφάγος, γαστρίμαργος. [Ἀδηφάγοι τριήρεις] λέγοιντ' ἂν αἱ ἐντελόμισθοι καὶ πολλὰ ἀναλίσκουσαι, ἐκ μεταφορᾶς τῶν τελείων καὶ ἀγωνιστῶν ἵππων. Ἀλκαῖος δὲ ἐν τῇ Κωμῳδοτραγῳδίᾳ τοὺς πότας λύχνους ἀδηφάγους εἶπεν.
[Ἀδιαβηνή·] αὕτη ἡ χώρα κεῖται πρὸ τῆς Μεσοποταμίας ὡς ἐπὶ ἀνατολὴν πέραν τοῦ Τίγρητος. ἐν αὐτῇ δέ ἐστι καὶ ἄσφαλτος ἡ λεγομένη νάφθα. λέγεται δὲ Ἀδιαβηνὴ διὰ τὸ εἶναι πλείους ποταμοὺς ἐν αὐτῇ καὶ δυσχερεστέραν ποιεῖν τὴν διάβασιν. ἐκεῖ ἐστι καὶ ἡ Νινευί. τοσαύτην δὲ ἀσφάλειαν ποιεῖ τοῖς κτίσμασιν ἡ ἄσφαλτος, ὥστε ταῖς ὀπταῖς πλίνθοις καὶ τοῖς λεπτοῖς λίθοις συμμιγεῖσα ἰσχυροτέρα γίνεται παντὸς σιδήρου. ἐκεῖσε δέ ἐστι καὶ τὸ Ἄορνον στόμιον, ἐξ οὗ δεινὸν πνεῦμα ἀναδίδοται, ὥστε πᾶν μὲν ἐπίγειον ζῷον, πᾶν δὲ πτηνὸν ἀποφθείρειν καὶ εἰ πρὸς τὸ τυχὸν ὀσφρήσαιτο. καὶ εἰ ἐσκεδάννυτο, οὐκ ἂν ᾠκίσθη ὁ χῶρος, ἀλλὰ κατ' εὐθεῖαν ἄνεισι καὶ ὀλίγον ἀνερχόμενον πάλιν ἀντανακλᾶται. καὶ ἐκ τούτου τά τε ἐν ὑψηλοτέρῳ πετόμενα σῴζεται, καὶ τὰ πέριξ νεμόμενα. καὶ [Ἀδιαβηνός. Ἀδιάδραστον:] ἄφυκτον. καταπλαγείη δ' ἄν τις τὸ ἀδιάδραστον τῆς δίκης ἐκ τῆς συμβάσης τούτῳ τιμωρίας.
[Ἀδιάκριτος:] ἀδιαχώριστος. λαμβάνεται δὲ καὶ ἐπὶ τῶν μὴ γινωσκόντων τὰ δέοντα ἢ ἀφρόνως φλυαρούντων.
[Ἀδιάλειπτον. Ἀδιαλώβητον:] ἀβλαβές.
[Ἀδιάρθρωτον:] ἄσημον, ἀτράνωτον.
[Ἀδιάσκευον:] ἀκόσμητον, ἀνεπιμέλητον. ὁ δὲ λαβὼν ἵππον ἀδιάσκευον καὶ καθοπλισμὸν ἀνεπίφαντον, βάδην προσήλαυνεν πρὸς τοὺς πολεμίους.
[Ἀδιάστατον:] τὸ μήπω διεστηκὸς μηδὲ διακεκριμένον. Ἀντιφῶν εἶπεν.
[Ἀδιαφορία:] ἀμέλεια χωρὶς παρατηρήσεως. τὸ δὲ ἀδιάφορον διχῶς λέγεται· ἅπαξ μὲν τὸ μήτε πρὸς εὐδαιμονίαν μήτε πρὸς κακοδαιμονίαν συνεργοῦν, ὡς ἔχει πλοῦτος, δόξα, ὑγεία, ἰσχὺς καὶ τὰ ὅμοια· ἐνδέχεται γὰρ καὶ χωρὶς τούτων εὐδαιμονεῖν, τῆς ποιᾶς αὐτῶν χρήσεως εὐδαιμονικῆς οὔσης ἢ κακοδαιμονικῆς. ἄλλως δὲ λέγεται ἀδιάφορον τὸ μήτε ὁρμῆς μήτε ἀφορμῆς κινητικὸν, ὡς ἔχει τὸ ἀρτίας ἔχειν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τρίχας ἢ περιττάς, ἢ ἐκτεῖναι τὸν δάκτυλον ἢ συστεῖλαι, τῶν προτέρων ἀδιαφόρων καὶ οὐκέθ' οὕτως λεγομένων· ὁρμῆς γάρ ἐστιν ἐκεῖνα καὶ ἀφορμῆς κινητικά. διὸ τὰ μὲν αὐτῶν ἐκλέγεται, τῶν δὲ ἑτέρων ἐπ᾿ ἴσης ἐχόντων πρὸς αἵρεσιν καὶ φυγήν. τῶν ἀδιαφόρων τὰ μὲν λέγουσι προηγούμενα, τὰ δὲ ἀποπροηγούμενα. προηγούμενα μὲν τὰ ἔχοντα ἀξίαν, ἀποπροηγούμενα δὲ τὰ ἔχοντα ἀναξίαν. ἀξίαν δὲ τὴν μέν τινα σύμβλησιν πρὸς τὸν ὁμολογούμενον βίον, ἥτις ἐστὶ περὶ πᾶν ἀγαθόν· τὴν δὲ εἶναι μέσην τινὰ δύναμιν ἢ χρείαν συλλαμβανομένην πρὸς τὸν κατὰ φύσιν βίον ὅμοιον εἰπεῖν, ἥντινα εἰσφέρεται εἰς τὸν κατὰ φύσιν βίον πλοῦτος, ὑγεία· τὴν δὲ εὐεξίαν ἀμοιβὴν δοκιμαστοῦ, ἣν ἂν ὁ ἔμπειρος τῶν πραγμάτων τάξῃ, ὅμοιον εἰπεῖν ἀμείβεσθαι πυροὺς πρὸς τὰς σὺν ἡμιόνῳ κριθάς. προηγούμενα μὲν οὖν εἶναι, ἃ καὶ ἀξίαν ἔχειν· οἷον ἐπὶ μὲν τῶν ψυχικῶν εὐφυΐαν, τέχνην, προκοπὴν καὶ τὰ ὅμοια· ἐπὶ δὲ τῶν σωματικῶν ζωὴν, ὑγείαν, ῥώμην, εὐεξίαν, ἀρτιότητα, κάλλος· ἐπὶ δὲ τῶν ἐκτὸς πλοῦτον, δόξαν, εὐγένειαν καὶ τὰ ὅμοια. ἀποπροηγούμενα δὲ ἐπὶ μὲν τῶν ψυχικῶν ἀφυΐαν, ἀτεχνίαν καὶ τὰ ὅμοια· ἐπὶ δὲ τῶν σωματικῶν θάνατον, νόσον, ἀσθένειαν, καχεξίαν, πήρωσιν, αἶσχος καὶ τὰ ὅμοια ἐπὶ δὲ τῶν ἐκτὸς πενίαν, ἀδοξίαν, δυσμένειαν καὶ τὰ παραπλήσια· οὔτε δὲ προήχθη οὔτε ἀποπροήχθη τὰ μηδετέρως ἔχοντα. ἔτι τῶν προηγουμένων τὰ μὲν δι' αὑτὰ προῆκται, τὰ δὲ δι' ἕτερα, τὰ δὲ καὶ δι' αὑτὰ καὶ δι' ἕτερα. δι' αὑτὰ μὲν εὐφυΐα, προκοπὴ καὶ τὰ ὅμοια· δι' ἕτερα δὲ πλοῦτος, εὐγένεια καὶ τὰ ὅμοια· δι' ἕτερα δὲ καὶ δι' αὑτὰ ἰσχὺς, εὐαισθησία, ἀρτιότης. δι' αὑτὰ μὲν, ὅτι κατὰ φύσιν ἐστί· δι' ἕτερα δὲ, ὅτι περιποιεῖ χρείας οὐκ ὀλίγας. ὁμοίως δὲ ἔχει καὶ τὸ προηγούμενον κατὰ τὸν ἐναντίον λόγον.
[Ἀδιαίτητος:] ἀλλότριος, ἀήθης.
[Ἀδιεξίτητον:] ἀδιεξέλευστον.
[Ἀδιή:] λύπη.
[Ἀδιήγητον:] τὸ μὴ δυνάμενον δι' ὑπερβολὴν κακοῦ διηγηθῆναι. ὥστ' ἀδιήγητον κακὸν γενέσθαι.
[Ἀδικεῖν.] αἰτιατικῇ. τὸ βλάπτειν ἑκόντα. τὸ δὲ μὴ ἀδικεῖσθαι θεὸν, ἔνδοξον καὶ ἐναργές· ὑπ' οὐδενὸς γὰρ θεὸς ἀδικηθήσεται.
[Ἀδικία:] παρὰ τῷ ἀποστόλῳ ἡ τῶν εἰδώλων ἀπάτη. ἐκεῖνοι οὖν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ κατέχουσιν, ὅσοι τὸ σέβας τοῦ θεοῦ παραπέμπουσιν εἰδώλοις. τὸ δὲ κατεχόντων, ἀντὶ τοῦ φυλαττόντων.
[Ἀδικία·] Πλάτων φησὶ τὴν ἀδικίαν νόσον ψυχῆς εἶναι. μηδεμία δὲ νόσος ψυχῆς ὠφέλιμός ἐστι. καὶ οὕτως πᾶσα κακία βλαβερά ἐστι τῷ ἔχοντι αὐτήν· ἡ δὲ ἀδικία κακία· οὐκοῦν βλαβερόν. ἡ γὰρ ἀδικία καὶ τὴν φύσιν αὐτὴν ἀδικεῖ, παρ' ὅσον αὕτη σφετερίζεται. ἔστι δὲ καὶ φθαρτική, τοῦτο μὲν τῆς ἐν πόλει κοινωνίας, τοῦτο δὲ πάσης συναλλαγῆς· ἐναντία δὲ καὶ παρὰ φύσιν τοῖς ἀνθρώποις· οἱ γὰρ ἄνθρωποι φύσει κοινωνικοί.
[Ἀδικίου:] οἷον ἀδικήματος. ἔστι δὲ ὄνομα δίκης. ἀποτίννυται δὲ τοῦτο ἁπλοῦν, ἐὰν πρὸ τῆς ἐνάτης πρυτανείας ἀποδοθῇ· εἰ δὲ μὴ, διπλοῦν καταβάλλεται.
[Ἀδικοδοξία:] παράλογος λοιδορία. ὁ δὲ στρατηγὸς οὐ δυνάμενος ἐνεγκεῖν τὴν ἀδικοδοξίαν τῶν ταῦτα λεγόντων.
[Ἀδινά:] ἀντὶ τοῦ ἀθρόοι, πάντες. ἢ [Ἀδινῶς,] οἰκτρῶς. καὶ [Ἀδινὸν,] τὸ ἀθρόον ἢ γοερόν.
[Ἄδιον:] τὸ πλάγιον.
[Ἀδιόριστον:] τὸ ἀδιαχώριστον.
[Ἀδμήτης:] ὁ ἀδάμαστος. [Ἀδμῆτις] δὲ γυνὴ, διὰ τοῦ ἰῶτα.
[Ἄδμητος:] ὄνομα κύριον.
[Ἀδμήτου μέλος καὶ Ἁρμοδίου:] ἐπὶ τῶν ῥᾳδίων καὶ εὐκόλων· τοιαῦτα γὰρ καὶ τὰ σκολιὰ λεγόμενα.
[Ἀδμισουνάλιος:] ὁ τῶν Σιλεντιαρίων πρῶτος.
[Ἀδμωλία:] ἡ ἄγνοια παρὰ Καλλιμάχῳ. καὶ [Ἀδμωλεί,] χωρὶς δόλου. καὶ [Ἀδμωλῶ,] τὸ ἀκηδιῶ.
[Ἄδμωνι τῷ Μιτυληναίῳ. Ἀδνούμιον:] ἀπογραφὴ ὀνομάτων παρὰ Ῥωμαίοις. οἱ δὲ [Ἀννουμῖνος], τὸ ἀδνούμιον.
[Ἀδόκητον:] διεψευσμένον. δεδιὼς μὴ ἀφυλάκτοις αὐτοῖς ἐπιπέσοιεν· ὃ δὴ οὐκ ἀδόκητον ἐγεγόνει, ἐπεὶ καὶ λῃστήριον αὐτῶν προέβαινε. καὶ [Ἀδόκητος,] ἀπροσδόκητος.
[Ἀδοκίμαστος:] δοκιμασθῆναι λέγεται τὸ εἰς ἄνδρας ἐγγραφῆναι· ἀδοκίμαστος δὲ ὁ μήπω ἐγγεγραμμένος. Λυσίας οὕτως.
[Ἀδόκιμος:] ἀδοκίμαστος.
[Ἀδολεσχία:] ἀκαιρία, φλυαρία, συνέχεια. Ἀττικοὶ ἐκτείνουσι τὸ α. [Ἀδολεσχία] δὲ παρὰ τῇ Γραφῇ, ἡ συνεχὴς μελέτη. καὶ γενικῇ. [Ἀδολεσχήσω,] ἀντὶ τοῦ διηνεκῶς μελετήσω.
[Ἀδόλως:] ἁπλῶς, ἀληθῶς. τὸ δὲ ψεῦδος περιπεπλεγμένον καὶ δόλου μεστόν.
[Ἀδόνητον:] ἀσάλευτον.
[Ἀδοξεῖται:] οὐ τιμᾶται, οὐκ ἀπόδεκτόν ἐστι. τὸ νικᾶν παρὰ Ῥωμαίοις ἄνευ παραγγέλματος· ἀδοξεῖται γάρ.
[Ἀδοξότατα:] τὰ παράδοξα, τὰ ἀδύνατα παρὰ Ἀριστοτέλει· ἔστι δὲ παράδοξα τὰ τοῖς ἐνδόξοις ἐναντία, ἃ οὐ πάντως ἤδη καὶ ἀδύνατά ἐστιν.
[Ἀδορατία:] ἡ ἀστρατεία. κυρίως δὲ ἡ ἀργία.
[Ἀδωρότατος:] ὁ μὴ δωρολήπτης ὤν.
[Ἀδορεί:] ἀνεκδαρτί.
[Ἄδορος:] κώρυκος. καὶ [Ἄδορον,] τὸ ἀνέκδαρτον. καὶ [Ἀδόροις,] ἀνεκδάρτοις.
[ᾍδου κυνῆν·] ζήτει ἐν τῷ κυνῆ.
[Ἀδδώ:] ὄνομα κύριον. [ᾌδω] δὲ ῥῆμα, δοτικῇ.
[Ἀδωναΐ:] Ἑβραϊστί.
[Ἀδωναῖος:] ὑπὸ τὸν ᾅδην.
[Ἀδώνειοι καρποί:] λέγονται οἱ μετέωροι κῆποι.
[Ἀδωνία:] συνεσταλμένως. Ἀδωνίαν ἄγομεν καὶ τὸν Ἄδωνιν κλάομεν. Φερεκράτης. καλοῦσι δὲ καὶ τὸ εἴδωλον τοῦ Ἀδώνιδος οὕτως Ἀδώνιον. καὶ [Ἀδωνίδειος καρπὸς,] τοῦ Ἀδώνιδος.
[Ἄδωνις, Ἀδώνιδος:] ὄνομα κύριον. καὶ πένθος ἦν ἱερόν, οἷον ἐν Λιβάνῳ τὸ ἐπ᾿ Ἀδώνιδι καὶ Βύβλῳ.
[Ἀδώνιδος κῆποι:] ἐκ θριδάκων καὶ μαράθρων, ἅπερ κατέσπειρον ἐν ὀστράκοις. χρῶνται δ' ἐπὶ τῶν ἐπιπολαίων καὶ κούφων τῇ παροιμίᾳ. [Ἀδώνιδος κῆποι:] ἐπὶ τῶν ἀώρων καὶ ὀλιγοχρονίων καὶ μὴ ἐῤῥιζωμένων.
[Ἄδων τὴν σπιθαμὴν τοῦ βίου πρὸς ἄνηθον:] ἐπὶ τῶν γλίσχρων καὶ μικροψύχων.
[Ἄδωρα:] κακόδωρα, τὰ ἐπὶ κακῷ διδόμενα. Σοφοκλῆς· ἐχθρῶν ἄδωρα δῶρα κοὐκ ὀνήσιμα. ὁ δὲ νοῦς, ὅτι μηδὲ τὰ μέγιστα τῶν ἐχθρῶν ἐφίεσο ἔχειν, τῶν δὲ φίλων καὶ τὰ ἐλάχιστα. καὶ Αἰλιανός· λαβόντες ἑκάτερος τῆς κόρης τὴν ἄδωρον μοῖραν τῷ ἑαυτῶν λάχει, τραγικὸς ἂν εἶπε ποιητὴς, ἑαυτοὺς κατέσφαξαν.
[Ἀδωρεός:] πόλις.
[Ἀδραμύτειον·] οὕτως Εὔπολις. καὶ [Ἀδραμυτηνὸς] δέ· καὶ Θουκυδίδης [Ἀτραμύττειον]. [Ἀδρανές:] ἀσθενές. καὶ [Ἀδρανία,] ἡ ἀδυναμία, ἀσθένεια. ἐν Ἐπιγράμμασι· ἄνθετο δειμαίνων γήραος ἀδρανίην. καὶ αὖθις· ἐπεὶ παρενήξατο τὸ πλεῦν ἥβης, ἐκ γήρως δ' ἀδρανίῃ δέδεται. σημαίνει δὲ καὶ ὄνομα ποταμοῦ. [Ἀδρανεία] δὲ δίφθογγον ἀπὸ τοῦ ἀδρανής ἀρσενικοῦ.
[Ἀδράστεια Νέμεσις:] ἣν οὐκ ἄν τις ἀποδράσειεν. Ἀδραστείας αὐτῷ Νέμεσις τιμωρὸς ὑπερόγκων καὶ ἀχαλίνων λόγων ἠκολούθησεν. Ἀδράστεια οὖν Νέμεσις, ἀπὸ Ἀδράστου. ἐπὶ τῶν πρότερον μὲν εὐδαιμονησάντων, ὕστερον δὲ δυστυχησάντων· τῶν γὰρ ἀπογόνων Θηβαίοις ἐπιστρατευσάντων, μόνος Αἰγιαλεὺς ἀπώλετο Ἀδράστου παῖς.
[Ἀδράστεια:] οἱ μὲν ταὐτὸν τῇ Νεμέσει λέγουσι, λαβεῖν δὲ τοὔνομα παρὰ Ἀδράστου τινὸς βασιλέως. ἢ ἀπὸ Ἀδράστου τοῦ παλαιοῦ, νεμεσηθέντος ἐφ' οἷς τῶν Θηβαίων κατηλαζονεύσατο, ἱδρυσαμένων ἱερὸν Νεμέσεως, ὃ μετὰ ταῦτα προσηγορεύθη Ἀδραστεία. Δημήτριος δὲ ὁ Σκήψιος Ἄρτεμίν φησιν εἶναι τὴν Ἀδράστειαν ἀπὸ Ἀδράστου τινὸς ἱδρυμένην. ὁ δὲ Ἀντίμαχος λέγει· ἔστι τις Νέμεσις μεγάλη θεὸς, ἣ τάδε πάντα πρὸς μακάρων ἔλαχε, βωμὸν δὲ οἱ εἴσατο πρῶτος Ἄδρηστος ποταμοῖο παρὰ ῥόον. ἔνιοι μέντοι ὡς διαφέρουσαν συγκαταλέγουσιν αὐτῇ τῇ Νεμέσει, ὡς Μένανδρος καὶ Νικόστρατος.
[Ἀδραστίδης:] ὄνομα κύριον.
[Ἀδρηστίνη:] ἡ τοῦ Ἀδράστου θυγάτηρ.
[Ἀδριανός·] βασιλεὺς Ῥωμαίων. ἦν δὲ τὸ γένος βουλευτοῦ πατρὸς ἐστρατηγηκότος Ἄφρου· οὕτω γὰρ ὠνομάζετο· φύσιν δὲ φιλολόγος ἐν ἑκατέρᾳ τῇ γλώσσῃ· καί τινα πεζὰ καὶ ἐν ἔπεσι ποιήματα παντοδαπὰ κατέλιπε. φιλοτιμίᾳ τε γὰρ ἀπλήστως ἐχρῆτο καὶ κατὰ τοῦτο καὶ τἄλλα πάντα καὶ τὰ βραχύτατα ἐπετήδευε· καὶ γὰρ ἔπλασσε καὶ ἔγραφε καὶ οὐδὲν ὅ τι οὐ καὶ εἰρηνικὸν καὶ πολεμικὸν καὶ βασιλικὸν καὶ ἰδιωτικὸν εἰδέναι ἔλεγε. καὶ τοῦτο μὲν οὐδέν που τοὺς ἀνθρώπους ἔβλαπτεν· ὁ δὲ δὴ φθόνος αὐτῷ δεινότατος ἐς πάντας τούς τινι προέχοντας ὢν πολλοὺς μὲν καθεῖλε, συχνοὺς δὲ ἀπώλεσε. βουλόμενος γὰρ πάντων ἐν πᾶσι περιεῖναι ἐμίσει τοὺς ἔν τινι ὑπεραίροντας. κἀκ τούτου καὶ τὸν Φαβωρῖνον Γαλάτην τόν τε Διονύσιον τὸν Μιλήσιον τοὺς σοφιστὰς καταλύειν ἐπεχείρει τοῖς τε ἄλλοις καὶ μάλιστα τῷ τοὺς ἀνταγωνιστὰς σφῶν ἐξαίρειν, τοὺς μὲν μηδενὸς, τοὺς δὲ βραχυτάτου τινὸς ἀξίους ὄντας. οὗτος ἐν ἐπιστολῇ ἔγραψε τά τε ἄλλα μεγαλοφρονησάμενος, καὶ ἐπομόσας μήτε τι τῶν δημοσίῳ συμφερόντων ποιήσειν μήτε βουλευτήν τινα ἀποσφάξειν, καὶ ἐξώλειαν ἑαυτῷ, ἂν καὶ ὁτιοῦν αὐτῶν ἐκβῇ, προσεπαρασάμενος· ἀλλ' ὅμως διεβλήθη εἰς πολλά. οὗτος ἦν ἡδὺς μὲν ἐντυχεῖν καὶ ἐπήνθει τις αὐτῷ χάρις, τῇ τε Λατίνων καὶ Ἑλλήνων γλώττῃ ἄριστα χρώμενος· οὐ μὴν ἐπὶ πραότητι τρόπων ἄγαν ἐθαυμάζετο, περί τε τὴν τῶν δημοσίων χρημάτων ἐσπουδακὼς ἄθροισιν. οὗτος φύσει τοιοῦτος ἦν ὥστε μὴ μόνον τοῖς ζῶσιν ἀλλὰ καὶ τοῖς τετελευτηκόσι φθονεῖν· τὸν γοῦν Ὅμηρον καταλύων Ἀντίμαχον ἀντ' αὐτοῦ ἐσῆγεν, οὗ μηδὲ τὸ ὄνομα πολλοὶ πρότερον ἠπίσταντο. ᾐτιῶντο μὲν δὴ ταῦτά τε αὐτοῦ καὶ τὸ πάνυ ἀκριβὲς τό τε περίεργον καὶ πολύπραγμον· ἐθεράπευε δὲ αὐτὰ καὶ ἀνελάμβανε τῇ τε ἄλλῃ ἐπιμελείᾳ καὶ προνοίᾳ καὶ μεγαλοπρεπείᾳ καὶ δεξιότητι, καὶ τῷ μήτε τινὰ πόλεμον ταράξαι καὶ τοὺς ὄντας παῦσαι, μήτε τινὰ χρήματα ἀδίκως ἀφελέσθαι, καὶ πολλοῖς πολλὰ καὶ δήμοις καὶ ἰδιώταις χαρίσασθαι. ἦν δὲ περιεργότατος καὶ μαντείαις καὶ μαγγα νείαις παντοδαπαῖς ἐχρῆτο. παιδικά τε αὐτοῦ ἐγεγόνει Ἀντίνοός τις· ἔκτισε δὲ πόλιν καὶ συνῴκισεν ἀπ' αὐτοῦ τε ὠνόμασε. καί τινα ὁρῶντα Ἀντίνοον λέγειν. οὗτος ἐς Παννονίαν ἀφίκετο καὶ τὸν Ἴστρον μετὰ τῶν ὅπλων διενήξατο. καὶ τοῦτο οἱ παρόντες βάρβαροι ἐξεπλάγησαν.
[Ἀδριανός,] σοφιστὴς, μαθητὴς Ἡρώδου, ἀκμάσας δὲ ἐπὶ Μάρκου Ἀντωνίνου, ἀντισχολαστὴς Ἀριστείδου τοῦ ῥήτορος ἐν Ἀθήναις γενόμενος· ἐσοφίστευσε δὲ καὶ κατὰ τὴν Ῥώμην καὶ ἀντιγραφεὺς τῶν ἐπιστολῶν ὑπὸ Κομόδου ἐγένετο. Μελέτας, καὶ Μεταμορφώσεις ἐν βιβ λίοις ζ΄, Περὶ ἰδεῶν λόγου ἐν βιβλίοις ε΄, Περὶ τῶν ἐν ταῖς στάσεσιν ἰδιωμάτων ἐν βιβλίοις τρισὶν, ἐπιστολὰς καὶ λόγους ἐπιδεικτικοὺς, Φάλαριν, Παραμυθητικὸν εἰς Κέλερα.
[Ἀδριανοί:] πόλις Μυσίας, τῆς νῦν Βιθυνίας.
[Ἀδριάς:] πέλαγος. καὶ ζήτει ἐν τῷ Ἀρέθουσα.
[Ἀδρίας:] πέλαγος· Ἀδριατικὸν πέλαγος.
[Ἀδρίας:] Σικελικὸν πέλαγος, ὃ διαδύνων ὁ Ἀλφειὸς ἀπὸ Ἀρκαδίας τῇ Σικελικῇ πηγῇ Ἀρεθούσῃ μίγνυται εἱλικρινέστατος.
[Ἁδρόν:] πολύ. μέγα, δαψιλὲς, πλούσιον. καὶ [Ἁδρότης,] ἡ ὑψηλότης. ἁδροῖς μισθοῖς προαγαγὼν εἰς τὸ τόλμημα, τοῦτον ἀναιρεῖ. καὶ Αἰλιανός· τινὰς παραλαβὼν ἁδροῦ μισθοῦ ἐς Βυζάντιον ἐλθεῖν πείθει. καὶ αὖθις· ἑκάστου τὴν τέχνην ἐπιδεικνυμένου ἐπὶ μισθοῖς ἁδροῖς.
[Ἅδρησις:] ἡ ἁδρόασις, ἡ ἀπραξία.
[Ἁδρύνοιτο:] αὐξάνοιτο.
[Ἁδύ:] τὸ ἡδύ. Θεόκριτος· ἁδύ τι τὸ ψιθύρισμα καὶ ἁ πίτυς, αἰπόλε, τήνα.
[Ἀδύνατα εἶναι:] ἀντὶ τοῦ ἀδύνατον. πολλάκις γὰρ κέχρηται Θουκυδίδης τοῖς πληθυντικοῖς ἀντὶ ἑνικῶν, μάλιστα δ' ἐπὶ ταύτης τῆς λέξεως. ἀδύνατον δέ ἐστιν, ὃ μή ἐστιν ἐπιδεκτικὸν τοῦ ἀληθὲς εἶναι· οἷον ἡ γῆ ἵπταται. ἀδύνατα ἔχοντος τοῦ στρατηγοῦ κύβον ἀναῤῥίψαι πολέμου τοσοῦτον.
[Ἀδύνατα θηρᾷς:] ἐπὶ τῶν ἐγχειρούντων μείζοσιν ἢ καθ᾿ ἑαυτούς.
[Ἀδυναστί:] ἀδυνάτως.
[Ἀδύνατοι:] οἱ πεπηρωμένοι τὸ σῶμα· ἐλάμβανον δὲ οὗτοι δοκιμασθέντες ὑπὸ τῆς βουλῆς, οἱ μέν φασιν, ἑκάστης ἡμέρας ὀβολοὺς δύο, οἱ δὲ ὀβολόν. Φιλόχορος δέ φησιν ἐννέα δραχμὰς κατὰ μῆνα.
[Ἀδυσώπητον:] ἀπροσωπόληπτον.
[Ἄδυτον:] σπήλαιον, ἢ τὸ ἀπόκρυφον μέρος τοῦ ἱεροῦ.
[Ἀεκήλια:] οὐχ ἥσυχα, οὐδ' εἰρηναῖα, ἀλλὰ ταραχώδη. πρὸς τὴν συναλοιφὴν ἐκληπτέον κατὰ ἀπόφασιν τοῦ ἑκήλου· ἐφ' οἷς οὐχ οἷόν τε ἡσυχάζειν, ἀλλὰ τοὐναντίον ταράσσεσθαι· ἢ ἀεκούσια, ἃ οὐκ ἄν τις ἑκὼν πάθοι. ἢ ἀεικέλια, οἷον ἀπεοικότα. Ὅμηρος· ἀεκήλια ἔργα.
[Ἀέκητι:] τῇ ἀβουλίᾳ.
[Ἄελλα:] ἀνέμων συστροφή.
[Ἀελλάδες ἵπποι:] αἱ ταχεῖαι. καὶ τοῦτο τραγικόν.
[Ἀελλόπους:] ταχεῖα τοὺς πόδας.
[Ἀελπέων:] οὐκ ἐλπίζων.
[Ἀελπτέοντες:] ἀνελπιστοῦντες. Ἡρόδοτος· ἀελπτέοντες τοὺς Ἕλληνας ὑπερβαλέσθαι.
[Ἄελπτον·] Σοφοκλῆς· οὐκ ἔστ' ἄελπτον οὐδὲν, ἀλλ' ἁλίσκεται χὠ δεινὸς ὅρκος καὶ περισκελεῖς φρένες. Αἴας λέγει. [Ἄελπτον] δὲ ἀνέλπιστον. ἢ σκληρὸν, δυσχερές.
[Ἄελπτα:] ἀνέλπιστα, ἀπροσδόκητα. Ἀριστοφάνης· ἦ πόλλ' ἄελπτ' ἐστὶν ἐν τῷ μακρῷ βίῳ.
[Ἀένναον:] τὸ ἄπαυστον.
[Ἀένναος:] ὁ ἀεὶ νάων, ὅ ἐστι ῥέων. ὁ δὲ Ἰουστινιανὸς, ὥσπερ ποταμὸς ἀένναος, ἐς ἡμέραν ἑκάστην ἐδῄου τε καὶ ἐληΐζετο τοὺς ὑπηκόους.
[Ἀέρα δαίρειν.]
[Ἀέξετο:] ηὐξάνετο.
[Ἀερέθονται:] λίαν παροξύνονται.
[Ἀεργηλή:] ἀργὴ, ἄπρακτος. ἐν Ἐπιγράμμασι· τρομερῷ γήραϊ κάμνων χειρὸς ἀεργηλᾶς ἀνέθηκε κορύναν.
[Ἀεργός:] ὁ ἀργός.
[Ἀέριον ὕδωρ:] τὸ ἐν τῷ ἀέρι. καὶ [Ἀέριος,] ὁ ἐν τῷ ἀέρι.
[Ἀέρκτον:] ἀντὶ τοῦ ἄφρακτον καὶ πανταχόθεν ὁρώμενον. Λυσίας.
[Ἀεροβατεῖν:] εἰς τὸν ἀέρα περιπατεῖν. τῷ ἀέρι ἐπιβαίνειν. καὶ ὁ Σωκράτης ἔφη· ἀεροβατῶ καὶ περιφρονῶ τὸν ἥλιον, ἵνα μὴ ἕλκῃ τὴν ἰκμάδ' ἐς τὰ κάρδαμα.
[Ἀερόεν:] τὸ μέγα.
[Ἀερονηχεῖς:] τὰς ἐν τῷ ἀέρι νηχομένας νεφέλας. Ἀριστοφάνης.
[Ἀερόπη:] ὄνομα κύριον.
[Ἀέροψ,] Ἀέροπος κλίνεται.
[Ἀερσίπους:] ὁ εἰς ὕψος αἴρων τοὺς πόδας.
[Ἄεσις:] πόνος τις.
[Ἀετασία:] λύπη.
[Ἀέτειον πτερὸν] καὶ [κρέας. Ἀετιδεῖς:] οἱ ἀετοῦ παῖδες. Αἰλιανός. καὶ πελαργιδεῖς, πελαργῶν παῖδες.
[Ἀέτιος·] ἐξ Ἀντιοχείας τῆς Συρίας, διδάσκαλος Εὐνομίου, ἀπὸ πενιχρῶν καὶ εὐτελῶν γονέων τυγχάνων. ὁ δὲ πατὴρ αὐτῷ τῶν ἐν στρατιᾷ δυσπραγέστερον ἐνηνεγμένων γενόμενος, ἐτεθνήκει κομιδῇ παῖδα τοῦτον ἀφείς. αὐτὸς δὲ εἰς ἔσχατον ἀπορίας ἥκων, ἐπὶ χρυσοχοΐαν ἐχώρησεν ἀκρότατός τε ἐγένετο. ἐπεὶ δὲ ἡ φύσις αὐτῷ μειζόνων ὠρέγετο μαθημάτων, πρὸς λογικὰς θεωρίας ἐτράπετο. καὶ δῆτα συγγίνεται Παυλίνῳ ἀρτίως ἀπὸ τῆς Τύρου εἰς Ἀντιόχειαν ἀφικομένῳ· ἔτι κατὰ τοὺς Κωνσταντίνου χρόνους τούτου ἠκροᾶτο, πολλὴν ἐπιεικῶς φαίνων τῆς ἀσεβείας τὴν ῥώμην εἰς τὰς πρὸς τοὺς διαφερομένους ζητήσεις· καὶ οὐχ ὑπόστατος ἤδη τοῖς πολλοῖς ἦν. ἐπεὶ δὲ Παυλῖνος ἐτεθνήκει, Εὐλαλίου τρίτου καὶ εἰκοστοῦ ἀπὸ τῶν ἀποστόλων ἔχοντος τὸν θρόνον, πολλοὶ τῶν ὑπὸ τοῦ Ἀετίου ἐλεγχομένων δεινὸν ποιησάμενοι πρὸς ἀνδρὸς δημιουργοῦ καὶ νέου κατὰ κράτος ἐλαύνεσθαι, συστάντες ἐξήλασαν αὐτὸν τῆς Ἀντιοχείας. ἐξελαθεὶς δὲ εἰς τὴν Ἀνά ζαρβον ἀφικνεῖται. ὁ δὲ ἤδη τάχιστα δυνάμεως πάσης πιμπλάμενος μείζους ἀεὶ τῶν δεδομένων ἀφορμῶν εἰσέφερε τοὺς καρπούς. ὁ δὲ οὐδὲν ἐπαύετο τοὺς μὲν διελέγχων, φαύλως δὲ ἀμπισχόμενος καὶ ὡς ἔτυχε ζῶν. οὗτος αἱρεσιάρχης ἦν, ὃς καὶ ἄθεος ἐπεκλήθη ἐπὶ τοῦ μεγάλου Κωνσταντίνου. τὰ αὐτὰ μὲν οὖν ἐφρόνει Ἀρείῳ καὶ τὴν αὐτὴν συνεκρότει δόξαν· πρὸς δὲ ἀρειανίζοντας διεκρίνετο. ἦν δὲ καὶ πρότερον αἱρετικὸς ἄνθρωπος Ἀέτιος καὶ τῷ Ἀρείου δόγματι διαπύρως συνηγορεῖν ἔσπευδεν· ἐν γὰρ τῇ Ἀλεξανδρείᾳ μικρὰ παιδευθεὶς ἀναζεύγνυσι. καὶ καταλαβὼν τὴν ἐν Συρίᾳ Ἀντιόχειαν, ἐντεῦθεν γὰρ ἦν, ὑπὸ Λεοντίου τοῦ τότε τῆς Ἀντιοχείας ἐπισκόπου χειροτονεῖται διά κονος. εὐθὺς οὖν συνεξεφώνει τοὺς ἐντυγχάνοντας ἐκ τῶν Ἀριστοτέλους κατηγοριῶν διαλεγόμενος, τοὺς ἐριστικοὺς κατωρθωκὼς λόγους. ἐπιστολάς τε συνεκάττυε πρὸς βασιλέα Κωνστάντιον. ἀλλ' εἰ τὰ αὐτὰ τοῖς ἀρειανίζουσιν ἔλεγεν, ὅμως ὑπὸ τῶν οἰκείων οὐ δυναμένων συνιέναι τὸ περισκελὲς τῶν λογισμῶν ὡς αἱρετικὸς ὁ ὁμόφρων αὐτοῖς ἐνομίζετο. καὶ διὰ τοῦτο ἐκδιωχθεὶς τῆς αὐτῶν ἐκκλησίας ἔδοξεν αὐτὸς μὴ βούλεσθαι κοινωνεῖν αὐτοῖς. καὶ νῦν εἰσιν ἐξ ἐκείνου οἱ τότε μὲν Ἀετιανοὶ νῦν δὲ Εὐνομιανοὶ λεγόμενοι. Εὐνόμιος γὰρ ταχυγράφος ὢν ἐκείνου καὶ ὑπ' αὐτῷ παιδευθεὶς τὴν αἱρετικὴν λέξιν τοῦ στίφους τούτου προέστη.
[Ἀετίτης καὶ ἀχάτης καὶ λυχνίτης:] εἶδος λίθου.
[Ἀετὸν ἵπτασθαι διδάσκεις:] ἐπὶ τῶν ἐγχειρούντων διδάσκειν τινὰς ἃ ἐπίστανται μᾶλλον τῶν θελόντων διδάσκειν.
[Ἀετὸν κάνθαρος μαιεύσομαι:] ἐπὶ τῶν τιμωρουμένων τοὺς μείζονας προκατάρξαντας κακοῦ. λέγεται γὰρ τὰ ὠὰ τοῦ ἀετοῦ ἀφανίζειν ὁ κάνθαρος.
[Ἀετὸς ἐν νεφέλαις:] ἐπὶ τῶν δυσαλώτων· παρόσον ἀετὸς ἐν νεφέλαις ὢν οὐχ ἁλίσκεται.
[Ἀετὸς τῶν οἰκοδομημάτων:] τὸ κατὰ τὸν ὄροφον, ὅ τινες ἀέτωμα καλοῦσιν.
[Ἀετοῦ γῆρας, κορύδου νεότης:] παρόσον καὶ γηράσκων ὁ ἀετὸς ἀμείνων ἐστὶ παντὸς ὄρνιθος.
[Ἀετώματα·] τὰ τῶν ἱερῶν στεγάσματα πτέρυγας καὶ ἀετοὺς καλοῦσιν. Ἀριστοφάνης· τὰς οἰκίας ἐρέψομεν πρὸς ἀετόν. ἀντὶ τοῦ στεγάσομεν.
[Ἀζαλέας δρῦς:] πρὸς τὸ σημαινόμενον. πότερον ὅτι φυλλοῤῥοεῖ κατ' αὐτὴν τὴν ὥραν ξηραινόμενα τὰ δένδρα ἐκ ῥιζῶν ἀναβαλλόμενα ὑπὸ τῶν χειμάῤῥων, ἢ ὅτι δρυτόμοι εἰς τὰς ποταμίους ἐμβάλλουσι διώρυγας κόπτοντες, ἵνα συγκαταφέρηται τῷ ὄμβρῳ· ὅπερ ὑγιές.
[Ἀζαλέη:] ξηρά.
[Ἀζαρίας:] ὄνομα κύριον.
[Ἀζαίνεσθαι:] ξηραίνεσθαι.
[Ἀζέμιλκος:] ὄνομα κύριον.
[Ἀζειάδης:] παρ' Ὁμήρῳ. ὄνομα κύριον. καὶ πατρωνυμικῶς [Ἀζείδαο. Ἀζείδης:] ὄνομα κύριον.
[Ἀζειῶται:]Τρωϊκὸν ἔθνος.
[Ἀζείρει:] τὸ ζέει. [Ἀζηρεῖ] δὲ τὸ ξηραίνει.
[Ἀζήϊος:] ὄνομα κύριον.
[Ἀζηλόεν:] τὸ μέλαν.
[Ἄζηλον:] ὃ οὐκ ἄν τις ζηλώσει. ἄζηλον οὕτως ἔργον ἐργάσθαι με φῄς. καὶ [Ἄζηλος βίος,] ὁ εὐτελής. ἐξ ὀλβίων ἄζηλον εὑροῦσαι βίον, χωροῦσι πρὸς σέ.
[Ἀζήμιθρον:] ἀζήμιον.
[Ἀζήμιος:] ἀβλαβής. κυρίως δὲ ζημία ἡ τῆς ζωῆς μείωσις, ἢ τὸ ἐν ζωῇ μιαρόν. Ἀριστοφάνης Πλούτῳ· μῶν ἀξιοῖς φενακίσας ἡμᾶς ἀπαλλαγῆναι ἀζήμιος; ἢ ὁ ἀληθὴς ἀζήμιος, ὁ μὴ ὑπέχων ζημίαν τοῦ πάθους.
[Ἀζηνᾶς:] ὄνομα κύριον. καὶ [Ἀζηνεύς.]
[Ἀζηνιεύς·] Ἀζηνία δῆμος ἐστὶ φυλῆς τῆς Ἱπποθοωντίδος, ἀφ' ἧς ὁ φυλέτης Ἀζηνιεύς. καὶ Ἀζηνιεῖς καὶ Ἐρχιεῖς καὶ Ἁλιεῖς καὶ πάντα τὰ ὅμοια δασέως φασὶ φθέγγεσθαι τοὺς Ἀττικοὺς τοὺς παλαιοὺς Πολέμων ἐν τοῖς πρὸς Ἀδαῖον καὶ Ἀντίγονον.
[Ἄζηρος:] ὁ μὴ ξηρός.
[Ἀζηρεῖ:] τὸ ξηραίνει. [Ἀζείρει] δὲ τὸ ζέει.
[Ἀζησία:] ἡ κόρη, Ἀμαία δὲ ἡ Δημήτηρ. καὶ παροιμία· ἡ Ἀμαία τὴν Ἀζησίαν μετῆλθεν. ἐπὶ τῶν πολυχρονίως ζητήσεσι χρωμένων.
[Ἀζήτητον:] τὸ ζήτησιν καὶ κατηγορίαν ἔχειν κεκωλυμένον. οὕτως Αἰσχίνης.
[Ἁζητός:] ὁ σεβαστός.
[Ἀζηχές:] ἀδιαλείπτως.
[Ἀζμώθ:] ὄνομα κύριον.
[Ἀζούρωστις. Ἄζωρος:] ὄνομα κύριον. σημαίνει δὲ καὶ τὸν εὔκρατον οἶνον.
[Ἄζυξ:] ὁ μὴ συνεζευγμένος γάμῳ. καὶ ὁ κέλης ἵππος.
[Ἄει:] πνέει. [Ἀεὶ] δὲ ἀντὶ τοῦ ἕως καὶ ἀντὶ τοῦ μέχρι.
[Ἀεί·] εἰώθασι τὸ ἀεὶ καὶ ἐπ᾿ ὀλίγου χρόνου τάττειν, ὡς καὶ Ὅμηρος· ἔχων κότον ἐμμενὲς αἰεί. καὶ Σοφοκλῆς· ὡς λελοιπότα κεῖνον τὸν ἀεὶ βίοτον ἐξεπίστασο. τουτέστι τὸ μακρὸν γῆρας, τὴν ζωήν.
[Ἀεί·] τούτου ια΄ φωναί. ἀεὶ δὲ χρὴ τὸν σοφὸν εἶναι ὅμοιον, ἐν ἀλγηδόσιν ὀξείαις, ἐν ἀποβολῇ τέκνου, ἐν μακραῖς νόσοις. οἷος ἦν Ἀπολλώνιος ὁ Τυανεύς. καὶ παροιμία· ἀεὶ γὰρ εὖ πίπτουσιν οἱ Διὸς κύβοι. ὁμοία ἀξίως τῇ Ἀεὶ ἓξ πίπτουσιν οἱ Διὸς κύβοι. ἐπὶ τῶν ἀξίως καὶ εἰς πάντα εὐδαιμονούντων. οἱ δὲ ἐπὶ τῶν ἀξίως τιμωρουμένων.
[Ἀεὶ γεωργὸς ἐς νέωτα πλούσιος:] ἐπὶ τῶν ἐλπίδι μὲν ἀεὶ τρεφομένων ἀπαλλάττεσθαι τῶν δεινῶν, τοῖς αὐτοῖς δὲ πάλιν περιπιπτόντων.
[Ἀειγλήνῃσιν. Ἀειγυβένς:] τουτέστιν ἀκούσατε Ῥωμαϊστί. τὸ ἀεί σημαίνει ἀκούσατε, τὸ δὲ βὲνς πάντες.
[Ἀειδάμνα:] ὄνομα κύριον.
[Ἄειδε:] ᾆδε, λέγε.
[Ἀείδελον:] ἀόρατον. καὶ [Ἀειδὲς,] λυπηρόν. καὶ [Ἀειδέστερον,] ἄμορφον. τὸν χαλκὸν ἄμορφον παραλαβόντες καὶ ἀειδέστερον εἰς μορφὴν ἐντείνουσι καὶ κατασχηματίζουσι.
[Ἀειδὴς] ψυχή. καὶ [Ἀειδία,] ἡ ἀμορφία.
[Ἀειδής:] ὁ ἀφανής.
[Ἀειδίνητος:] ὁ πάντοτε στρεφόμενος.
[Ἀειδώνιος:] ὄνομα κύριον.
[Ἀεὶ ἔστω:] Ἀντιφῶν τὴν ἀϊδιότητα καὶ τὸ ἐπὶ τῶν αὐτῶν ἀεὶ ἑστάναι. ὥσπερ καὶ εὐεστὼ ἡ εὐδαιμονία καλεῖται. ἡ λέξις Διογενιανὸς ἐν Ἀληθείᾳ δευτέρῳ.
[Ἀειθαλής:] ἀεὶ θάλλων.
[Ἀεικέλιος:] ὁ εὐκαταφρόνητος.
[Ἄεικες:] τὸ ἀνόμοιον· [Ἀεικὲς] δὲ τὸ ἀπρεπές. ἐν Ἐπιγράμμασι· οὔ τοι ἀεικές. καὶ αὖθις· εἰς ἄτας ἐμπίπτεις οὕτως ἀεικῶς.
[Ἀεικέστερος:] ἀπρεπέστερος.
[Ἀείκεια:] ἡ ἀπρέπεια.
[Ἀεικήλιον:] τὸ ἀπρεπές.
[Ἀεικίας:] τὰς ὕβρεις. σημαίνει καὶ ὄνομα κύριον.
[Ἀεικίσσουσιν:] ὑβρίσουσιν.
[Ἀεικῶς:] ἀπρεπῶς, ἀσυνήθως. οὕτως ἀεικῶς οἰκτρῶς τε θανόντος. οἰκτρῶς μὲν διὰ τὸ βίᾳ καὶ ἐπιβουλευθέντα, ἀεικῶς δὲ διότι πελέκει αὐτὸν μεθ' ὕβρεως ἐτίσαντο.
[Ἀειλογεῖς:] ἀεὶ λαλεῖς. καὶ [Ἀειλογία,] πολυλογία ἢ ταυτολογία ἢ τὸ διὰ παντὸς ἐξεῖναι λέγειν. [Ἀειλογία:] τὸ ἀεὶ λόγον καὶ εὐθύνας ὑπέχειν. οὕτως Δημοσθένης καὶ Ἰσαῖος.
[Ἀεί με τοιοῦτοι πολέμιοι διώκοιεν:] ἐπὶ τῶν ἀνάνδρων καὶ μηδενὸς λόγου ἀξίων.
[Ἀείμνηστος. Ἀεινόν:] τὸ ἀένναον.
[Ἀεὶ παρθένους:] τὰς Ἐριννῦς. μυθικὸν δέ ἐστι τοῦτο. ὑπονοεῖν δὲ χρὴ τὰς ἀδωροδοκήτους καὶ οὐχὶ χρανθῆναι δώροις δυναμένας ὑπὸ τῶν ἀδικούντων. Σοφοκλῆς· καλῶ δ' ἀρωγοὺς τὰς ἀεί τε παρθένους σεμνὰς Ἐριννῦς τανύποδας.
[Ἀείπλανα:] πεπλανημένα, φλύαρα, πλήρη φλυαρίας. ἀείπλανα χείλεα γρηός.
[Ἀείρακος:] ἡ ἔλαφος παρὰ Κρήταις.
[Ἄειρε:] πρόσφερε. Ὅμηρος· μή μοι οἶνον ἄειρε μελίφρονα.
[Ἄειρεν:] ἔβαλε. καὶ ἴπνια λύματ' ἄειρεν.
[Ἄειρος:] ὁ ἄπειρος.
[Ἀείρω:] τὸ ἐπαίρω καὶ κουφίζω.
[Ἀείρων:] ἀθώπευτος.
[Ἀείῤῥυτος:] ὁ ἀεὶ ῥέων.
[Ἀείτης:] ὁ ἑταῖρος.
[Ἀεί τις ἐν Κύδωνος:] ἐπὶ τῶν φιλοξένων καὶ πρὸς ὑποδοχὴν ἑτοίμων· παρόσον Κύδων Κορίνθιος φιλοξενότατος ἐγένετο.
[Ἀεὶ τοῖς ἐρῶσιν σύνεσμεν·] Ἀριστοφάνης περὶ ὀρνίθων. διὰ τὸ τοὺς ἐραστὰς ὄρνιθας εὐγενεῖς χαρίζεσθαι τοῖς ἐρωμένοις. καὶ ἡ σίττη δὲ καὶ εἴ τι τοιοῦτον ὄρνεον δεξιὰ πρὸς τοὺς ἔρωτας φαίνεται. ἐγὼ μὲν, ὦ Λευκίππη, δεξιὰ σίττη. ἡ νῦν οἶμαι λεγομένη σιτάρις.
[Ἀείϋπνος:] ὁ ἀεὶ κοιμώμενος.
[Ἀείφρουρος. Ἀειφυγία:] ἡ εἰς ἀεὶ φυγή. χωρήσειν δ' αὐτοῖς ἅπαντα κατὰ νοῦν, εἰ τὸν αὐτόχειρα ἐλάσουσι τοῦ στρατοῦ ἀειφυγίᾳ. τουτέστιν ἐξορία.
[Ἀηδής:] ὁ ἀνεύφραντος, ὁ δυσειδής. καὶ [Ἀηδὲς,] τὸ ἀνέραστον.
[Ἀηδία:] ἡ ἀνορεξία. [Ἀειδία] δὲ ἡ ἀμορφία.
[Ἀηδίζομαι:] οὐκ εὐφραίνομαι.
[Ἀηδόνειος ᾠδή καὶ Ἀηδόνειον μέλος:] [Ἀηδών. καὶ ἀηδοῦς:] ὡς Σαπφὼ κατὰ Μιτυληναίους. Σοφοκλῆς· οὐδ' οἰκτρᾶς γόον ὄρνιθος ἀηδοῦς ᾄσει δύσμορος· ἀλλ' ὀξυτόνους ᾠδὰς θρηνήσει, χερόπληκτοι δὲ στέρνοις πεσοῦνται δοῦποι. καὶ αὖθις· [Οὐδ' ὅσον ἀηδόνες ὑπνώουσιν.] ἐπὶ τῶν ἀγρυπνούντων. καὶ αὖθις· ἀλλ' ἐμέ γ' ἁ στονόεσσ' ἄραρε φρένας ἃ Ἴτυν αἰὲν ὀλοφύρεται ὄρνις ἀτυζομένα Διὸς ἄγγελος. Ἀττικῶς ἄραρέ με. αὕτη ἴση μοι ταῖς φρεσίν, ἀντὶ τοῦ σύμφωνα πράσσομεν ἐγώ τε καὶ ἡ ἀηδὼν ἕνεκα τοῦ θρηνεῖν. οἷον ἥρμοσταί μου ταῖς φρεσί, τουτέστιν ἐκείνην ζηλῶ τὴν ἀξίως τὸν Ἴτυν στενάζουσαν. Διὸς δὲ ἄγγελος ἡ ἀηδὼν, ὅτι τὸ ἔαρ σημαίνει ἢ ὅτι τὴν ἡμέραν. καὶ Ὅμηρος· χλωρηῒς ἀηδών. ἢ ὅτι τὰ ἑαυτῆς ἀγγέλλει κακὰ καὶ τὴν θρυλουμένην ἀγγελίαν καὶ τὸ πάθος. ἢ ἄγγελος οἷον τέρας τὸ παρ' αὐτοῦ γινόμενον εἰς τερατείαν τῆς φύσεως. καὶ Σαπφώ· ἦρος ἄγγελος ἡμερόφωνος ἀηδών. [Ἀηδὼν] δὲ ἀηδόνος, συστέλλει.
[Ἀηδῶς:] ἀνωφελῶς.
[Ἀήθεσσον:] ἀήθεις ἦσαν. καὶ [Ἀηθέσσουσιν,] ἀσυνήθεις εἰσίν. [Ἀηθέσσω] ὁ ἐνεστὼς, ἀηδίζομαι, ἀΐω, ἄω, οὐ τρέπουσι τὸ α εἰς η κατὰ τὸν παρατατικόν. καὶ τὸ μὲν ἀήθεσσον καὶ ἀηδιζόμην, ἵνα μὴ εὑρεθῇ ἀλλεπάλληλον τὸ η. τὸ δὲ ἄω, τὸ πνέω, καὶ ἀΐω, τὸ ἀκούω, ἵνα μὴ συνεμπέσωσιν ἑτέρῳ σημαινομένῳ. τὸ γὰρ ἀΐω συνέπεται τῷ ἤϊε, τῷ ἐπορεύετο· τὸ δὲ ἄω, τῷ ἦε, τῷ ὑπῆρχεν.
[Ἄηκες:] τὸ ἠκονημένον ξίφος.
[Ἄημα:] ἡ πνοὴ τοῦ ἀνέμου. δεινόν τ' ἄημα πνευμάτων ἐκοίμισε στένοντα πόντον· ὁ δὲ παγκρατὴς ὕπνος λύει πεδήσας, οὐδ' ἀεὶ λαχὼν ἔχει. ἡμεῖς δὲ πῶς οὐ γνωσόμεθα σωφρονεῖν; ἐγὼ δ' ἐπίσταμαι γὰρ ἀρτίως, ὅτι ὅτ' ἐχθρὸς ἤμην ἐς τοσόνδ' ἐχθραντέος ὡς καὶ φιλήσων αὖθις, ἔς τε τὸν φίλον τοσαῦθ' ὑπουργῶν ὠφελεῖν βουλήσομαι, ὡς αἰὲν οὐ μενοῦντα. τοῖς πολλοῖσι γὰρ βροτῶν ἄπιστός ἐσθ' ἑταιρείας λιμήν.
[Ἄημαι·] ἐν Ἐπιγράμμασιν· ἀσπὶς ἀπὸ βροτέων ὤμων Τιμάνωρος ἄημαι νηῷ ὑποῤῥοφίας Παλλάδος. ἀντὶ τοῦ ἀνάκειμαι.
[Ἀήμεναι:] πνεῦσαι.
[Ἀηνές:] τὸ ἀΐδιον, τὸ λαμπρόν.
[Ἀηνόβαρβος:] ὁ χαλκοπώγων.
[Ἀήπιον:] τὸ μὴ πρᾶον.
[Ἀέσσατος:] ἀήττητος. ἔμμι δ' ἀήσσατος πάμπαν ἀφ' οὗ γενόμαν.
[Ἀήσυλον:] τὸ ἄδικον.
[Ἀήσυρον:] τὸ λεπτὸν, τὸ μετέωρον καὶ κοῦφον, τὸ ἐλαφρόν, παρὰ τὸ ἀέρι σύρεσθαι. ἐπὶ ὀρνέων. ἀήσυρον γόνυ κάμψοι.
[Ἀήτης:] ὁ ἄνεμος. καὶ ὥσπερ ἡγήσω, ἡγητής· ποιήσω, ποιητής· οὕτως ἔδει ἄω, ἀήσω, ἀητής. ἀλλ' ἡμάρτηται. Καρπαθίην ὅτε νυκτὸς ἅλα στρέψαντος ἀήτου.
[Ἀήττητος:] ὁ ἀκαταπόνητος.
[Ἄητον:] τὸ καταπνεόμενον.
[Ἄητος:] ὁ ἀκόρεστος.
[Ἀϊδάας:] ὁ δεσπότης.
[Ἀΐδας:] ὁ τάφος.
[Ἀϊδές:] τὸ ἀκατάληπτον.
[Ἀΐδηλον πῦρ:] τὸ ἀφανιστικόν. καὶ [Ἀϊδήλως,] ἀφανιστικῶς.
[Ἀΐδης:] ὁ ᾍδης, κατὰ διάλυσιν. καὶ [Ἀϊδωνεῖ,] καὶ [Ἀϊδωνῆϊ,] τῷ ᾍδῃ.
[Ἀΐδιος:] ὁ αἰώνιος.
[Ἀϊδνής:] ὁ μὴ βλεπόμενος.
[Ἄϊδος κυνῆ:] παροιμία πρὸς τοὺς ἐπικρύπτοντας ἑαυτοὺς διά τινων μηχανημάτων. τοιαύτη γὰρ ἡ τοῦ ᾍδου κυνῆ, ᾗ Περσεὺς χρησάμενος τὴν Γοργόνα ἐδειροτόμησεν.
[Ἄϊδος κυνῆ·] Ἀριστοφάνης· λάβε δ' ἐμοῦ γ' ἕνεκα παρ' Ἱερωνύμου σκοτοδασυπυκνότριχα τὴν Ἄϊδος κυνῆν. ἐπὶ τῶν ἀφανῶν εἴρηται ἡ παροιμία. νῦν δὲ ἐπὶ τῶν ἄγαν κομώντων. οὗτος γὰρ ὁ Ἱερώνυμος μελῶν ἦν ποιητὴς καὶ τραγῳδὸς ἀνώμαλος καὶ ἀνοικονό μητος, διὰ τὸ ἄγαν ἐμπαθεῖς γράφειν ὑποθέσεις καὶ φοβεροῖς προσωπείοις χρῆσθαι· ἐδόκει κροτεῖσθαι. ἐκωμῳδεῖτο δὲ ὡς πάνυ κομῶν· διόπερ Ἄϊδος κυνῆν ἔφη αὐτὸν κωμῳδικῶς, ὡς κουρειῶντα.
[Ἀϊδρείη:] ἡ ἀπειρία.
[Ἄϊδρις:] ἀμαθὴς, ἄπειρος. ἐγὼ δ' ὁ πάντα κωφὸς, ὁ πάντ' ἄϊδρις, κατημέλησα. ἀντὶ τοῦ ὁ ἀναίσθητος. ἴδρις γὰρ ὁ ἔμπειρος. ὁ Θεολόγος· γέρων μέν εἰμι καὶ πολλῶν κακῶν ἴδρις.
[Ἀϊδρόν:] τὸ διαφανές.
[Ἀΐδυλος:] ὁ θρασύς.
[Ἄϊεν:] ἐξέπνεεν.
[Ἀΐειν:] ἀκούειν, αἰσθάνεσθαι.
[Ἄϊθες:] ἐθνικόν.
[Ἄϊκες:] αἱ ὁρμαί.
[Ἄϊνες:] ἐθνικόν.
[Ἀΐω:] ἀκούω.
[Ἀΐξας:] ὁρμήσας. ἀΐξας ἔντοσθε νεοσσοκόμοιο καλιῆς νόσφισεν ὠδίνων τετραέλικτος ὄφις. Ἄϊρος: ὄνομα κύριον.
[Ἄϊς:] ὁ μὴ βλεπόμενος.
[Ἀΐσθων:] ἐκπνέων.
[Ἀΐσσουσιν:] ὁρμῶσι, φοιτῶσι. Πολύβιος· ἐν γὰρ τῇ Ῥώμῃ Μάρκον Πόρκιον ἀκούσαντα τὰς ἀριστείας Σκιπίωνος εἰπεῖν πάλιν ἄλλον πρὸς ἐκεῖνον· τί ἀκήκοας; εἰπεῖν οἶος πέπνυται, τοὶ δὲ σκιαὶ ἀΐσσουσιν.
[Ἀϊστί:] ἀφανῶς.
[Ἄϊστος:] ἀνιστόρητος, ἀφανής.
[Ἀϊστωθείη:] ἀφανισθείη.
[Ἀΐστωρ:] ἄπειρος, ἀμαθής.
[Ἀϊστῶσαι:] ἀφανίσαι.
[Ἀΐτης:] ὁ ὁρμητικός.
[Ἀϊτία:] ἡ χορδή.
[Ἄϊτος:] ὄνομα κύριον.
[Ἀϊχθήτην:] ὡρμήθησαν.
[Ἀθαμαντίδης:] πατρωνυμικόν.
[Ἀθάμας:] ὄνομα κύριον. εἰσάγεται ὁ Ἀθάμας ἐστεφανωμένος ὥσπερ ἱερεῖον σφαγιασθησόμενος διὰ Φρίξον, καὶ ῥύεται αὐτὸν Ἡρακλῆς εἰπὼν ζῆν τὸν Φρίξον. παραδείγματι οὖν χρώμενος ὁ Ἀριστοφάνης δεδιέναι φησὶ τῷ Ἀθάμαντι παραπλήσια μέλλοντι θύεσθαι.
[Ἀθαμβής:] ἄφοβος.
[Ἀθανάριχος·] ὃς ἐβασάνισε τὸν ἅγιον Νικήταν καὶ μέγαν μάρτυρα τοῦ Χριστοῦ πεποίηκεν.
[Ἀθάνατος:] τὸ ἀθάνατος ἐπὶ ἐμψύχων, τὸ δὲ ἄφθιτος ἐπὶ ἀψύχων φιλόσοφοι τάττουσιν. ὅτι ὁ Πλάτων ἀθάνατον εἶναι λέγων τὴν ψυχὴν ἀθανάτοις ὁμώνυμον εἶναι ἐπιφέρει. διότι τὸ μὲν κυρίως ἀθάνατον καὶ κατ' οὐσίαν καὶ κατ' ἐνέργειάν ἐστιν ἀμετάβλητον· τὴν δὲ ψυχὴν κατ' οὐσίαν μὲν οἶδεν ἀθάνατον, οὐκέτι δὲ καὶ κατ' ἐνέργειαν. οὕτως δ' ἂν εἴποις καὶ τὰ οὐράνια ἀθανάτοις ὁμώνυμα· μεταβάλλει γὰρ καὶ αὐτὰ, εἰ καὶ μὴ κατ' οὐσίαν ἀλλὰ κατὰ τόπον. ὅτι δὲ πάθος τῆς ζωῆς ἡ ἀθανασία καὶ σύμπτωμά τι· ἐπὶ ὑποθέσει γάρ τινι δείκνυται ἐκ θνητοῦ ἀθάνατον γίγνεσθαι, οὐ μεταλήψει ἄλλης ζωῆς τὸ θνητὸν ἀθάνατον γίγνεσθαι. ἐγράφη ἐν τῷ Πῖ στοιχείῳ περὶ πάθους. ὁ δὲ τὴν ἀθανασίαν ὁριζόμενος στέρησιν θανάτου ἁμαρτάνει. οὐ γὰρ στέρησις θανάτου ἡ ἀθανασία, ἀλλ' ἐν ἕξει καὶ διαθέσει.
[Ἀθᾶνες:] ὄνομα ἔθνους.
[Ἀθάνατοι:] μύριοι Περσῶν ἐπίλεκτοι. οὓς Ἀρδαβούριος ἐπὶ Θεοδοσίου βασιλέως διέφθειρε καὶ ἠφάνισεν. οὓς εἶχε Ξέρξης ὁ Δαρείου.
[Ἀθάρα:] ἄλευρον ἡψημένον. κλίνεται δὲ παρὰ μὲν Ἀττικοῖς διὰ τοῦ η ἀθάρης, ἡ δὲ κοινὴ διὰ τοῦ α ἀθάρας. Ἀριστοφάνης Πλούτῳ· ἀλλά με ἀθάρης χύτρα τις ἐξέπληττε κειμένη ὀλίγον ἄπωθεν τῆς κεφαλῆς τοῦ γρᾳδίου. [Ἀθάρην,] οὐκ ἀθαρὴν τὴν ἐρεικτὴν καλοῦσι. Κράτης Ἥρωσιν· οὐκοῦν ἔτνους χρὴ δεῦρο τρύβλιον φέρειν καὶ τῆς ἀθάρης.
[Ἀθαυμαστί:] χωρὶς θαύματος.
[Ἄθε:] εὐχῆς σημαντικὸν, ἀντὶ τοῦ εἴθε.
[Ἀθέατος:] μὴ τεθεαμένος. ὢν γὰρ εἰς τέλος ἀθέατος τῆς Ἑλλάδος διὰ τοὺς ἐν Ἰβηρίᾳ πολέμους κατὰ τοὺς ἐν Λιγυστικοῖς, προῆγεν ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα.
[Ἀθεεί:] χωρὶς θεοῦ.
[Ἀθέλιμνος:] ὁ κακός.
[Ἀθέμιστα:] ἄδικα. καὶ [Ἀθέμιστος,] ἄνομος. λέγεται δὲ καὶ [Ἄθεσμος,] ὁ παράνομος. ἠράσθη Πίασος Θετταλὸς Λαρίσσης τῆς ἑαυτοῦ θυγατρὸς ἔρωτα ἄθεσμόν τε καὶ δυστυχῆ.
[Ἀθέμιτον:] τὸ ἄδικον. καὶ [Ἀθεμιτότατον]· διφορεῖται.
[Ἄθεον·] ἄθεόν ἐστι τὸ μὴ τὴν ἀθανασίαν τῆς ψυχῆς διασῴζειν καὶ ἀνάγειν εἰς τὸ θεοειδὲς καὶ συνάγειν αὐτὴν πρὸς τὸ θεῖον ἀῤῥήκτοις καὶ ἀλύτοις δεσμοῖς, ἢ τἀναντία τούτων, τὸ κατασπᾶν καὶ καθέλκειν τὸ ἐν ἡμῖν θεῖον εἰς τὸ γηγενὲς καὶ ἀλιτήριον, καὶ γιγαντῶδες ἢ τιτανικὸν δεσμωτήριον.
[Ἀθεωρητί:] χωρὶς θεωρίας. καὶ [Ἀθεώρητος,] ἀθέατος.
[Ἀθεραπευσία:] ἡ παντελὴς καταφρόνησις. τὸ δὲ στρατόπεδον ταῖς τῶν σωμάτων ἀθεραπευσίαις κακῶς ἀπήλλαττεν.
[Ἀθέρες:] εἶδος σπέρματος.
[Ἀθέρισον:] ἀποδοκίμασον.
[Ἀθερώσσει:] ἀγρυπνεῖ.
[Ἀθεσίαν:] παραβασίαν. ἀγωνιῶν γὰρ τὴν ἀθεσίαν τῶν Κελτῶν, καὶ τὰς ἐπιβουλὰς τὰς καὶ ἐπισειομένας. οἱ δὲ Ῥωμαῖοι συλλογισάμενοι τὴν τῶν Γαλατῶν ἀθεσίαν. καὶ αὖθις Πολύβιος· ἐπικρύπτειν ἅπασι τὴν ἀθεσίαν αὐτῶν καὶ τὴν ἀβεβαιότητα.
[Ἀθέσμιον:] τὸ ἄδικον.
[Ἀθέτησις:] ἐκβολή. καὶ [Ἀθετῶ] αἰτιατικῇ. γενικῇ δὲ ὡς τὸ, κατάρχων μὲν καὶ ἀθετῶν τοῦ τολμήματος.
[Ἀθήλυντον:] ἀδάμαστον, σκληρόν.
[Ἀθηνᾷ τὸν αἴλουρον:] ἐπὶ τῶν κακῶς συγκρινόντων τὰ κρείττονα τοῖς ἥττοσι διὰ μικρὰν ὁμοιότητα ἡ παροιμία εἴρηται· ὡς εἴ τις διὰ γλαυκότητα τὸν αἴλουρον τῇ Ἀθηνᾷ συμβάλλοι. ὅτι Ἀθηνᾶ καὶ Ποσειδῶν ἐφιλονείκησαν περὶ τῆς Ἀττικῆς· ζήτει ἐν τῷ γεραίτερος.
[Ἀθηνᾶς ἄγαλμα δόρυ κρατεῖ·] διὰ τὸ σταθερὸν καὶ ἀνδρεῖον· ὁμοίως καὶ ἀσπίδα παρὰ τὸ πᾶσαν ἐπιβουλὴν διὰ τῆς σοφίας ἀπωθεῖσθαι· ἡ αὐτὴ γάρ ἐστι τῷ νῷ. καὶ περικεφαλαίαν διδόασιν αὐτῇ διὰ τὸ εἶναι τῆς σοφίας τὸ ἀκρότατον ἀθέατον· καὶ ἐλαίαν, ὡς καθαρω τάτης οὐσίας οὔσης· φωτὸς γὰρ ὕλη ἡ ἐλαία. καὶ γοργόνην διδόασιν ἐπὶ τοῦ στήθους αὐτῇ διὰ τὸ ταχὺ τοῦ νοῦ.
[Ἀθηναία:] ἡ θεά, ἡ δὲ γυνὴ ἀστή.
[Ἀθηναίας·] ὁ Μετακλείδης οὔ φησι καλεῖσθαι τὰς γυναῖκας ἀλλ' Ἀττικὰς ἐν τοῖς περὶ Ὁμήρου, ἅμα καὶ τὴν αἰτίαν ἀποδιδούς· μόνους γάρ, φησι, τοὺς ἐκεῖθεν ἄνδρας μὲν Ἀθηναίους ὀνομάζουσι, γυναῖκας δὲ Ἀττικάς, ἵνα μὴ τὴν ἄγαμον αἱ γαμούμεναι τῇ προση γορίᾳ καταισχύνωσιν. ἀλλὰ ἰδοὺ Φερεκράτης ἐν Γραυσί φησιν· Ἀθηναίαις αὐταῖς τε καὶ ταῖς συμμάχοις. καὶ Κάνθαρος Τηρεῖ· γυναῖκα Ἀθηναίαν καλήν τε καὶ ἀγαθήν. καὶ Φιλήμων Πτέρυγι· τὰς Ἱππονίκας τάσδε καὶ Λυσιστράτας καὶ Ναυσινίκας τὰς Ἀθηναίας λέγω. οἱ δὲ μὴ δεῖν φάσκοντες Ἀθηναίας λέγεσθαι τὰς Ἀττικὰς καὶ τὴν ὁμω νυμίαν αἰτιῶνται, ἣν ἐπιδέχονται πρὸς τὴν θεόν· Ἀθηναία γὰρ καὶ ἡ θεὸς καλεῖται· ἀλλ' ἀντὶ τοῦ Ἀθηναίας αὐτάς φασι λέγεσθαι καὶ Ἀττικάς. πλὴν πολλή γε ἡ χρῆσις τῆς φωνῆς ἐπὶ τῶν γυναικῶν παρὰ τοῖς ἀρχαίοις, ὡς οἵ τε προειρημένοι ποιηταὶ μαρτυροῦσι καὶ Δίφιλος ἐν Ἀμάστριδι. καὶ γὰρ καὶ τὴν Θεμιστοκλέους θυγατέρα Ἀθηναίαν ξένην φησίν· καὶ Πίνδαρος ἐν σχολίοις. ὁ μέντοι Φρύνιχος ἀνάττικόν φησιν εἶναι τὴν φωνὴν [καὶ] θαυμάζει, πῶς ὁ Φερεκράτης ἀττικώτατος ὢν χρῆται τῇ λέξει.
[Ἀθήναιον·] ὅτι Ἀπολλώνιον βραχέως, τὸ ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνος. οὕτως καὶ παρὰ Θουκυδίδῃ ἀναγνωστέον. καὶ Ποσειδώνιον, τὸ τοῦ Ποσειδῶνος, ὡς Ἀθήναιον, τὸ τῆς Ἀθηνᾶς, καὶ Διονύσιον καὶ Δημήτριον καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα ὁμώνυμα τοῖς ἀνδρωνυμικοῖς· τὸ δὲ Ποσειδάνειον, δῆλον ὅτι Δωριαῖον.
[Ἀθήναιος,] Ναυκρατίτης, γραμματικὸς, γεγονὼς ἐπὶ τῶν χρόνων Μάρκου. ἔγραψε βιβλίον ὄνομα Δειπνοσοφισταί· ἐν ᾧ μνημονεύει, ὅσοι τῶν παλαιῶν μεγαλοψύχως ἔδοξαν ἑστιᾶν. ὁ μέγας Ἀλέξανδρος κἀκείνην νικήσας ναυμαχίαν Λακεδαιμονίους καὶ τειχίσας τὸν Πειραιᾶ καὶ ἑκατόμβην θύσας πάντας εἱστίασεν Ἀθηναίους. καὶ Ἀλκιβιάδης Ὀλύμπια νικήσας τὴν πανήγυριν ἅπασαν εἱστίασε. τὸ αὐτὸ καὶ Λεόφρων Ὀλυμπιάσι. καὶ Ἐμπεδοκλῆς ὁ Ἀκραγαντῖνος, Πυθαγορικὸς ὢν καὶ ἐμψύχων ἀπεχόμενος, Ὀλύμπια νικήσας, ἐκ λιβανωτοῦ καὶ σμύρνης καὶ τῶν πολυτελῶν ἀρωμάτων βοῦν ἀναπλάσας διένειμε τοῖς εἰς τὴν πανήγυριν ἀπαντήσασι. καὶ ὁ Χῖος Ἴων τραγῳδίαν νικήσας Ἀθήνησιν ἑκάστῳ τῶν Ἀθηναίων ἔδωκε Χῖον κεράμιον. καὶ ὁ Ἀκραγαντῖνος Τελλίας φιλόξενος ὢν καταλύσασί ποτε φ΄ ἱππεῦσιν ὥρᾳ χειμῶνος, ἔδωκεν ἑκάστῳ χιτῶνα καὶ ἱμάτιον. ὅτι Χάρμος ὁ Συρακούσιος εἰς ἕκαστον τῶν ἐν τοῖς δείπνοις παρατιθεμένων στιχίδια καὶ παροιμίας ἔλεγε. Κλέαρχος δὲ ὁ Σολεὺς δειπνολογίαν καλεῖ τὸ ποίημα, ἄλλοι ὀψολογίαν, Χρύσιππος γαστρονομίαν, ἄλλοι ἡδυπάθειαν. ὅτι ἐν τῷ συμποσίῳ Πλάτωνος κη΄ ἦσαν δαιτυμόνες.
[Ἀθηναίων δυσβουλία:] ἐπὶ τῶν παρ' ἐλπίδας καὶ ἀναξίως εὐτυχούντων. τὸ γὰρ κακῶς βουλεύεσθαι Ἀθηναίοις ἤσκητο· τὴν δὲ Ἀθηνᾶν παρασχεῖν τὸ κακῶς βουλευθὲν ἀποκλῖναι καλῶς· καὶ ἦν τοῦτο λεγόμενον ἐπιχώριον. καὶ Εὔπολις· ὡς εὐτυχεῖν μᾶλλον ἢ κα λῶς φρονεῖν. καὶ Ἀριστοφάνης Νεφέλαις· φασὶ γὰρ δυσβουλίαν τῇδε τῇ πόλει προσεῖναι. ταῦτα μέντοι τοὺς θεοὺς ἅττ' ἂν ὑμεῖς ἐξαμάρτητε, ἐπὶ τὸ βέλτιον τρέπειν. ὅτι αὐτόχθονες οἱ Ἀθηναῖοι ἐλέγοντο καὶ Ἀρκάδες καὶ Αἰγινῆται καὶ Θηβαῖοι, ἢ ἐπεὶ τὴν χθόνα, ἤτοι τὴν γῆν, ἀργὴν οὖσαν πρῶτοι εἰργάσαντο, ἢ διὰ τὸ μὴ εἶναι αὐτοὺς ἐπήλυδας.
[Ἀθήνησιν:] ἐν ταῖς Ἀθήναις. Ἀθήνη γὰρ πόλις τῆς Λακωνικῆς.
[Ἀθηνόδωρος·] οὗτος ἦν στρατιώτης Ἀθηναῖος. ἔστι δὲ καὶ ἕτερος, μαθητὴς Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου. ἔγραψε δὲ διάφορα. καὶ ἕτερος σοφιστὴς, ἀδελφὸς Γρηγορίου τοῦ Θαυματουργοῦ.
[Ἀθηνόδωρος·] Στωϊκὸς φιλόσοφος, ἐπὶ Ὀκταουϊανοῦ βασιλέως Ῥωμαίων· ἐφ' οὗ πᾶσα ἀνάγκη κοινὸν εἶναι δυστύχημα τὴν τοῦ κράτους ἄλογον ἐξουσίαν, ἐξ οὗ δὴ μάλιστα ταῖς Ἀθηνοδώρου τούτου συμβουλίαις ἐπείσθη. καὶ διαδέχεται Τιβέριος τὴν βασιλείαν. τότε γὰρ οἱ κόλακες παρὰ τοῦ βασιλέως δωρεῶν καὶ τιμῶν ἀξιούμενοι μεγίστων ἀρχῶν ἐπέβαινον, οἵ τε ἐπιεικεῖς καὶ ἀπράγμονες μὴ τὸν αὐτὸν ἐκείνοις αἱρούμενοι βίον εἰκότως ἐσχετλίαζον, οὐ τῶν αὐτῶν ἀπολαύοντες. ὥστε ἐκ τούτου τὰς μὲν πόλεις στάσεων πληροῦσθαι καὶ ταραχῶν τὰ δὲ πολιτικὰ κέρδους ἥττοσιν ἄρχουσιν ἐκδιδόμενα, τὸν μὲν ἐν εἰρήνῃ βίον λυπηρὸν καὶ ὀδυνηρὸν τοῖς χαριεστέροις ἐποίουν, τὴν δὲ ἐν τοῖς πολέμοις προθυμίαν ἐξέλυον. κατὰ δὲ τοὺς καιροὺς ἐκείνους καὶ ἡ παντόμιμος ὄρχησις εἰσήχθη οὔπω πρότερον οὖσα· καὶ προσέτι γε ἕτερα πολλῶν κακῶν αἴτια γεγονότα. ὅτι τῷ Ἀθηνοδώρῳ πάντα παρεσκεύαστο πρὸς φιλοσοφίαν τά τε ἀπὸ τῆς φύσεως καὶ τὰ ἀπὸ τῆς ἐπιεικοῦς προαιρέσεως, ὅτε Πρόκλος ἔζη. καὶ διαφανῶς ἐξηγεῖτο τοῖς πλησιάζουσιν. ὃν ὁ Σαλούστιος θαυμάζων ἐπὶ σπουδῆς ἔλεγεν, ὅτι πυρὶ ἄρα ἐῴκει ὁ ἄνθρωπος ἐξάπτοντι πάντα τὰ παρακείμενα. ἀλλ' ὅμως ἔπεισεν Ἀθηνόδωρον μὴ φιλοσοφῆσαι.
[Ἀθηρηλοιγός:] τὸ πτύον τὸ τοὺς ἀθέρας ὀλοθρεῦον.
[Ἄθηρον:] τὸ ἀθήρατον.
[Ἀθησαύριστον:] ἀνεπιτήδειον εἰς ἀπόθεσιν.
[Ἀθιμών. Ἀθλητάς:] ἀγωνιστὰς, ἀσκητάς. Αἰλιανός· τοιγαροῦν οὐ μόνον ταῦτ' ἔχειν αὐτοὺς παρεσκεύαζεν, ἀλλὰ καὶ τῆς ἄλλης ἀδικίας καὶ βδελυρίας ἀθλητὰς παρεσκεύαζεν. τί γὰρ τῶν αἰσχρῶν καὶ δεινῶν αὐτοῖς οὐ προσῆν; ἢ τί τῶν καλῶν καὶ σπουδαίων οὐκ ἀπῆν;
[Ἀθλητής:] ὁ τοὺς ἄθλους ἐξησκηκώς. οἱ δὲ Ῥωμαῖοι ἄνδρα πολέμων ἀθλητὴν ὡς τὸν Ἀννίβαν ἐκπέμπουσιν.
[Ἆθλον:] ἀγώνισμα, ἡ τιμὴ, ὁ μισθὸς, τὸ τοῦ ἀγῶνος βραβεῖον. καὶ [Ἆθλος] ἀρσενικῶς, τὸ ἔργον καὶ τὸ ἀγώνισμα καὶ τὸ ἔπαθλον. διαφέρει δὲ τοῦτο τοῦ οὐδετέρου, ὅτι τὸ μὲν οὐδέτερον δηλοῖ κυρίως τὸ ἔπαθλον, τοῦτο δὲ τὸν ἀγῶνα.
[Ἀθμωνεύς:] Ἀθμωνία δῆμός ἐστι φυλῆς τῆς Κεκροπίδος, ἀφ' οὗ ὁ δημότης Ἀθμωνεύς. καὶ [Ἀθμωνίς,] ὄνομα κύριον. τὸν Πειραῖα κάρηνα τὰ ἄκρα τρύβλιον.
[Ἀθόλωτος:] ὁ ἀτάραχος.
[Ἄθων:] τὸ ὄρος. σὺν τῷ ν λέγουσιν.
[Ἀθωνίς:] πόλις.
[Ἀθῷος:] ἀζήμιος. ἐνιψάμην ἐν ἀθῴοις τὰς χεῖράς μου. ἀντὶ τοῦ ἀθῷον ἐμαυτὸν ἐτήρησα, οὐκ ἐκοινώνησα τοῦ κακοῦ. [Ἀθῷος] οὖν ἀναίτιος. ἀντὶ τοῦ περιάγων, λάλος.
[Ἀθώπευτον:] ἀκολάκευτον, ἄσπλαγχνον. θηρὸς ἀθωπεύτου Πανὶ καθῆψε δέρας. περὶ κάπρου φησί. τοιούτοις γὰρ κακοῖς ἐντυγχάνω.
[Ἄθως καλύπτει πλευρὰ Λημνίας βοός:] παροιμία ἐπὶ τῶν τινας λυπούντων ἢ βλαπτόντων· ἐπειδὴ τὴν βοῦν τὴν ἐν Λήμνῳ λευκοῦ λίθου πεποιημένην ὁ Ἄθως τὸ ὄρος ἐπισκιάζει.
[Ἄθραυστον:] ἰσχυρὸν, ἄκλαστον.
[Ἄθρει:] ὅρα, βλέπε. καὶ [Ἀθρείοντες,] ἰδεῖν ἐπιθυμοῦντες.
[Ἀθρεῖν:] τὸ περισκοπεῖν καὶ μετ' ἐπιτάσεως ὁρᾶν. παραδειγμάτων δὲ πάντα μεστά.
[Ἀθρήνη:] εἶδος μελίσσης.
[Ἀθρηνί:] χωρὶς θρήνου.
[Ἀθρήνιον:] ὁ Μουσῶν τόπος.
[Ἀθρήσειεν:] ἀπίδοι.
[Ἀθριβίς:] πόλις Αἰγύπτου.
[Ἀθρόως:] ταχέως. [Ἀθρόους·] καὶ [Ἄθρους] λέγουσι δισυλλάβως.
[Ἄθρους:] εἰς ἅπαν συνηγμένους ὁμοῦ, ἢ ἀθρόως. τοιαῦτα μὲν ἐποίκιλλεν ἄθρους δεδισσόμενος.
[Ἀθροίζει:] συνάγει. τούτους ἀθροίζοντες ἀλλήλους παρεκρότουν. Ἰώσηπος.
[Ἀθροίζω:] ἀπὸ τοῦ θροῦς, θροὸς, θροΐζω, θροίζω, καὶ μετὰ τοῦ ἐπιτατικοῦ α ἀθροίζω.
[Ἄθροι καταῤῥέοντες:] ἀντὶ τοῦ ὁμοῦ. προπαροξύνειν δὲ δεῖ τὸ ὄνομα καὶ δασύνειν τὴν πρώτην συλλαβὴν Ἀττικῶς. καταῤῥέοντες δὲ ἀντὶ τοῦ ἀθρόως κατερχόμενοι. ἡ δὲ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν ποταμίων ῥευμάτων. Ὅμηρος· τὰ δ' ἐπέῤῥεεν ἔθνεα πεζῶν.
[Ἄθροισμα:] τὸ σώρευμα.
[Ἄθρυπτος:] ἀνδρώδης, μὴ βλακεύουσα, μηδὲ μαλακιζομένη, μηδὲ χαυνουμένη. Δαμάσκιος· τὴν δὲ τροφὴν ἐκληρώσαντο μετρίαν τινὰ καὶ ἄθρυπτον, οὔτε κακουργοῦσαν διὰ πενίαν, οὔτε διὰ πλοῦτον βλακεύουσαν, ἀλλὰ μέσην καὶ μουσικὴν καὶ τὸν Δώριον τρόπον ὡς ἀλη θῶς ἡρμοσμένην.
[Ἄθυμος:] ἀντὶ τοῦ ἀθυμήτης. Πλάτων Πολιτείας ε΄. ἤγουν ὁ λελυπημένος. οἱ δὲ στρατιῶται καίτοι ἄθυμοι δοκοῦντες καὶ τὰ σώματα πονηθέντες ἐν τῇ προτέρᾳ μάχῃ παρεβάλοντο καὶ ἐνίκησαν. ἀντὶ τοῦ τὴν ψυχὴν κακοί.
[Ἀθυμότερος:] ἀψυχότερος, κακοψυχότερος.
[Ἄθυρμα:] παίγνιον. Ἰώσηπος. ὃς ἦν τοῦ βασιλέως ἄθυρμα καὶ πρὸς τὰ σκώμματα καὶ τοὺς ἐν τοῖς πότοις γέλωτας ἐπεδείκνυτο. καὶ αὖθις· οὐκ ἔστιν ἀνδρῶν ἀθύρμασιν ἐμφιλοχωρεῖν παιδίων. καὶ ἐν Ἐπιγράμμασι· Πανὶ δέ μιν ξέσσαντες ὁδῷ ἔπι καλὸν ἄθυρμα κάτθεσαν. ἀντὶ τοῦ ἄγαλμα. Κρατῖνος Ὀδυσσεῦσι· νεοχμὸν παρῆχθαι ἄθυρμα.
[Ἀθύρειν:] τὸ παίζειν. Πλάτων Νόμοις· ἡ δ' αὖ παρ' ἡμῖν Κόρη καὶ Δέσποινα εὐφρανθεῖσα τῇ τῆς χορείας παιδιᾷ, κεναῖς χερσὶν οὐκ ᾠήθη δεῖν ἀθῦραι. [Ἀθύρω,] ὁ ἐνεστώς.
[Ἀθύρμιον:] παίγνιον.
[Ἀθυρογλωττία:] ἡ ἀχαλίνωτος γλῶσσα.
[Ἄθυρος:] ὄνομα κύριον.
[Ἀθύρωτον στόμα:] οὕτως ἀθύρωτον, οὐκ ἀπύλωτον. Ἀριστοφάνης ἐν Βατράχοις. καὶ Φρύνιχος. οἱ δὲ γράφοντες ἀπύλωτον ἀντὶ τοῦ ἠνεῳγμένον καὶ πύλην μὴ ἔχον, τουτέστι μὴ χαλιναγωγούμενον μηδὲ κρατούμενον.
[Ἀθύτους:] ἄνευ θυσιῶν. καὶ γήμας ἀθύτους τε καὶ ἀγάμους γάμους ἐκεῖνος, ἐφ' οἷς οἶδα καὶ τὸν θεὸν σείσαντα, καὶ διοσημίας ἄλλας κατενόησα ὢν ὑφ᾿ ἡλίῳ ἔτι καὶ τυραννῶν. ἐδεῖτο μὲν οἱ τὸ σῶμα κρεοφαγίας, ἀθύτου δὲ οὐκ ἠνέσχετο μεταλαβεῖν. Δαμάσκιός φησιν.
[Αἶ:] ψιλούμενον καὶ περισπώμενον τὸ ὄφελον σημαίνει, κατὰ ἀποκοπὴν τοῦ αἶθε, δασυνόμενον δὲ ἄρθρον θηλυκὸν καὶ ἀναφορικόν. σημαίνει δὲ καὶ ἐπίῤῥημα θρηνητικὸν περισπώμενον καὶ ψιλούμενον, ὃ καὶ διπλασιάζεται. αἶ αἶ τάλαινα θηλαμὼν κεκαυμένη.
[Αἶα:] ἡ γῆ.
[Αἴαγμα:] θρῆνος. καὶ σύντριμμα.
[Αἰάζειν:] θρηνεῖν. ἢ τὸ κατοικτείρειν.
[Αἰακίδης:] ὁ τοῦ Αἰακοῦ υἱός.
[Αἰακίξ:] εἶδος κύλικος.
[Αἰανὴς κύκλος:] σκοτεινός, ἀδιάλειπτος. Σοφοκλῆς· νυκτὸς αἰανὴς κύκλος. ἢ
[Αἰανῆς,] θρηνητικῆς. παρὰ τὸ αἰάζω, τὸ θρηνῶ.
[Αἰάντειος γέλως:] ἐπὶ τῶν παραφρόνως γελώντων. καὶ
[Αἰάντειος οἶκος,] ὁ τοῦ Αἴαντος. καὶ
[Αἰαντὶς φυλή,] ἡ τοῦ Αἴαντος.
[Αἴαξ:] ὄνομα κύριον.
[Αἴαψος:] ὁ ποικίλος.
[Αἰβάλη:] ἡ θύρα.
[Αἴβιλος:] ὄνομα κύριον.
[Αἰβιωναῖος:] ὄνομα κύριον.
[Αἰβοῖ:] σχετλιαστικὸν ἐπίῤῥημα. τάττεται δὲ καὶ ἐπὶ ἡδονῆς παρὰ Ἀριστοφάνει ἐν Ὄρνισιν· αἰβοῖ· οὐκ ἔστιν οὐδὲν τοῦ πέτεσθαι γλυκύτερον.
[Αἰβοῖ. Αἴγαγρος:] εἶδος ζῴου.
[Αἰγαλέως] ἐπὶ γενικῆς ἀντὶ τοῦ ...
[Αἰγανέα:] ἀκόντιον ὁλοσίδηρον. ἐν Ἐπιγράμμασι· ἄνθετο δέρμα λέοντος Τεῦκρος Ἄραψ καὐτὴν ἀγρότιν αἰγανέαν.
[Αἲ γάρ:] εἴθε γάρ.
[Αἶγας ἀνιεμένους·] ζήτει ἐν τῷ ἀνιεμένη.
[Αἶγα·] ὅτι τουτὶ τὸ ζῷον δοκεῖ ἐχθρὸν εἶναι τῇ ἀμπέλῳ. ἀμέλει γοὖν καὶ ἐπίγραμμα φαίνεται πρὸς τὴν αἶγα οὕτως ἔχον· κἤν με φάγῃς ἐπὶ ῥίζαν, ὅμως δ' ἔτι καρποφορήσω ὅσσον ἐπιλεῖψαί σοι, τράγε, θυομένῳ.
[Αἰγάστρη. Αἰγαῖον πέλαγος:] οὕτω καλούμενον ἀπὸ ἱστορίας. Θησεὺς ὁ Αἰγέως υἱός, βασιλέως τῆς Ἀττικῆς, βασιλεύει Κρητῶν καὶ διώκει τὸν Μινώταυρον εἰς τὴν λαβυρίνθων χώραν καὶ κρυπτόμενον αὐτὸν ἐν σπηλαίῳ ἀνεῖλε καὶ λαμβάνει τὴν Ἀριάδνην γυναῖκα, τὴν ἀπὸ τοῦ Μίνωος τεχθεῖσαν τῇ Πασιφάῃ, καὶ οὕτω κρατεῖ τῆς Κρήτης. εἶτα ᾔτησεν ἀπελθεῖν πρὸς τὸν ἑαυτοῦ πατέρα τὸν Αἰγέα καὶ τὴν ἑαυτοῦ νίκην τὴν κατὰ τοῦ Μινωταύρου ἀπαγγεῖλαι. ὡς οὖν ἔπλει ἐπὶ τὴν Ἀττικὴν χώραν, προλαβών τις τῶν διὰ θαλάσσης ἐμπορευομένων ἐψεύσατο τὸν τούτου πατέρα, εἰρηκὼς αὐτῷ, ὅτι παρέβησαν οἱ Κρῆτες τὸν Θησέα (ἔχουσι γὰρ καὶ ψευδομένων ὑπολήψεις) καὶ προδεδώκασι τῷ Μίνωϊ τοῦτον εἰς θυσίαν. πιστεύσας δὲ ὁ Αἰγεὺς καὶ κατολιγωρήσας ἔῤῥιψεν ἑαυτὸν ἀπὸ τῆς ἀκρωρείας εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἀπεπνίγη. διόπερ ἐκεῖνο τὸ πέλαγος μέχρι τῆς σήμερον Αἰγαῖον ἐκλήθη. ἐλθὼν οὖν ὁ Θησεὺς εὗρεν αὐτὸν τελευτήσαντα καὶ κατα φρονήσας τῆς βασιλείας τῆς Κρήτης καὶ τῆς ἑαυτοῦ γυναικὸς Ἀριάδνης ἐβασίλευσεν ἀντὶ τοῦ πατρὸς ἐν τῇ Ἀττικῇ. ἐξ αὐτοῦ δὲ καὶ
[Αἰγαῖος κόλπος. Αἰγαῖον] οὖν
[πέλαγος] τὸ φοβερώτατον. Ἀττικώτερον δὲ τὸ Αἴγαιον.
[Αἰγαῖος κόλπος.]
[Αἰγαίωρος:] ὄνομα κύριον.
[Αἰγέα:] τὸ τῆς αἰγὸς δέρμα.
[Αἰγέα] καὶ Ἐρεχθέα καὶ πάντων τῶν τοιούτων ἐκτείνουσι τὸ τελευταῖον α. Ἀριστοφάνης Δαιταλεῦσι· τὸν Ἐρεχθέα μοι καὶ τὸν Αἰγέα κάλει.
[Αἶγες:] τὰ μεγάλα κύματα ἐν τῇ συνηθείᾳ. καὶ ἐπαιγίζω ἐπὶ τοῦ σφοδρῶς πνέω. τοῦ ἀστέρος τῆς αἰγὸς λάμψαντος σφοδροὶ πνέουσιν ἄνεμοι, ἔνθεν τὸ λάβρος ἐπαιγίζων. καὶ
[Αἰγαῖον πέλαγος,] τὸ φοβερώτατον.
[Αἰγεσταῖος:] ὄνομα κύριον.
[Αἰγεστεὺς] δέ,
[Αἰγεστέως. Αἰγεύς,] Αἰγέως: ὄνομα κύριον.
[Αἰγεία θάλασσα. Αἰγεῖδαι·]Δημοσθένης ἐν τῷ Ἐπιταφίῳ, εἰ γνήσιός ἐστιν. ἔστι δὲ
[Αἰγηὶς φυλὴ] ἀπὸ Αἰγέως τοῦ Πανδίωνος, ἧς οἱ φυλέται Αἰγεῖδαι. καὶ
[Αἰγείδης,] ὁ τοῦ Αἰγέως παῖς.
[Αἰγεῖον:] τὸ τοῦ Αἰγέως μαντεῖον. Δείναρχος ἐν τῷ κατὰ Πολυεύκτου. Αἰγεῖόν ἐστιν Αἰγέως ἡρῷον ἐν Ἀθήναις.
[Αἴγειον:] μέλος καὶ τὸ τῆς αἰγὸς δέρμα. καὶ
[Αἴγειος ἀσκός. Αἴγειρος:] ἡ λεύκη. εἶδος φυτοῦ.
[Αἰγείρου θέα·] αἴγειρος ἦν Ἀθήνησι πλησίον τοῦ ἱεροῦ· ἔνθα πρὶν γενέσθαι θέατρον, τὰ ἰκρία ἐπήγνυον. ἀφ' ἧς αἰγείρου οἱ μὴ ἔχοντες τόπον ἐθεώρουν.
[Αἴγιρος] δὲ ὄνομα πόλεως.
[Αἰγηΐς:] ἡ τοῦ Αἰγέως φυλή.
[Αἰγιάζειν:] σὺ δ' αἰγιάζων ἐνθαδὶ καθήμενος.
[Αἰγιαλεύς:] ὄνομα κύριον.
[Αἰγιάλεια:] ὄνομα κύριον.
[Αἰγιάλη:] ὄνομα κύριον.
[Αἰγιαλῷ λαλεῖς:] ἐπὶ τῶν ἀνηκούστων. καὶ
[Ἀνέμῳ διαλέγῃ.] ὁμοίως ἐπὶ τῶν ἀνηκούστων.
[Αἰγίβοτος γῆ:] ἐπιτηδεία αἶγας βόσκειν.
[Αἴγιγες:] ὄνομα ἔθνους.
[Αἰγίζειν:] διασπᾶν. ἐκ μεταφορᾶς· παρ' ὃ καὶ τὸ αἰγίζεσθαι ἀπὸ τῶν καταιγίδων. Αἰσχύλος. ὁ δ' αὐτὸς ἐν Ἡδονῇ καὶ τὰς νεβρίδας οὕτω καλεῖ.
[Αἰγιεῖς οὔτε τρεῖς οὔτε τέσσαρες:] ἐπὶ τῶν ἄγαν εὐτελῶν. οἱ γὰρ ἐν Ἄργει Αἰγιεῖς νικήσαντες Αἰτωλοὺς ἠρώτων τὴν Πυθίαν, τίνες εἶεν. ἀνεῖλε δὲ αὐτοῖς· Αἰγιεῖς οὔτε τρεῖς οὔτε τέσσαρες, ἀλλ' οὐδὲ δεκαταῖοι.
[Αἰγίθαλος:] τὸ ζῷον. καὶ ἡ ὄρχησις.
[Αἰγιλία:] δῆμος Ἀντιοχίδος, ἧς ὁ δημότης Αἰγιαλεύς.
[Αἰγιλιεύς. Αἰγίλιψ:] ὄνομα πόλεως. σημαίνει δὲ καὶ πέτραν ὑψηλήν. Ὅμηρος· ἥτε κατ' αἰγίλιπος πέτρης δνοφερὸν χέει ὕδωρ. ὥστε ὑπὸ τοῦ ὕψους καὶ τὰς αἶγας λείπεσθαι αὐτῆς ἐπιβαίνειν. ἔστι δὲ καὶ πόλις Κεφαλληνίας οὕτω καλουμένη.
[Αἴγιλλος:] εἶδος βοτάνης.
[Αἰγίλουρος. Αἰγίμιος:] ὄνομα κύριον.
[Αἰγιμιώ:] ὄνομα πόλεως.
[Αἴγινα:] πόλις. καὶ
[Αἰγιναία ναῦς.] καὶ
[Αἰγινήτης,] ὁ ἀπὸ τῆς Αἰγίνης.
[Αἴγινθος:] ὄνομα κύριον.
[Αἴγιον:] ὄνομα τόπου.
[Αἰγίοχος:] ὁ Ζεύς.
[Αἰγίπλαγκτος. Αἴγιρος:] ὄνομα πόλεως.
[Αἰγίς:] ἣν Λίβυες φοροῦσι δοράν.
[Αἰγίς:] τὸ ἐκ τῶν στεμμάτων πλέγμα καὶ τὸ διὰ στεμμάτων πεπλεγμένον δίκτυον. ὡς Λυκοῦργος καὶ Ἡρόδοτος. ἡ δὲ ἱέρεια Ἀθήνησι τὴν ἱερὰν αἰγίδα φέρουσα πρὸς τὰς νεογάμους εἰσήρχετο. ἐπὶ τῶν ἀναίδην οὖν ποιούντων τι τάττεται ἡ παροιμία. καὶ ὁ θώραξ· καὶ ἡ ἐν ταῖς πεύκαις οὐλότης. Νυμφόδωρος δὲ ταῦτα ὑπὸ Λιβύων αἰγέας φησὶ καλεῖσθαι.
[Αἰγίς:] καταιγίς. Φερεκράτης Μυρμηκανθρώποις· οἴμοι κακοδαίμων, αἰγίς, αἰγὶς ἔρχεται.
[Αἴγισθος:] ὄνομα κύριον.
[Αἰγιστεύς,] Αἰγιστέως: ὄνομα κύριον.
[Αἴγλη:] βόλος κυβευτικός, λαμπηδών, αὐγή. Κρατῖνος. καὶ ποπάνου εἶδος δηλοῖ, καὶ θυσίαν, ὥς φησι Λεαγόρας. ἔστι καὶ παιδιά τις. ἀλλὰ καὶ ἡ σελήνη οὕτω καλεῖται καὶ ὁ Ἀσκληπιός.
[Αἰγλήεντος:] λαμπροῦ. ἡ εὐθεῖα
[Αἰγλήεις. Αἴγλης Χάριτες:] πιθανῶς ἐγενεαλόγησαν τὰς Χάριτας· Αἴγλης γὰρ καὶ ὁ Ἥλιος, ἐπεὶ τὰς Χάριτας λαμπρὰς εἶναι δοκεῖ.
[Αἰγόκερως:] εἶδος ζῴου.
[Αἰγὸς ἀστήρ·] ζήτει ἐν τῷ ἀστήρ. αἴξ, αἰγός· ζήτει ἐν τῷ βεκεσέληνε.
[Αἰγὸς τρόπον:] ἐπὶ τῶν ἑαυτοῖς ἐπιφερόντων κακόν. ἀπὸ Κορινθιακῆς παροιμίας, ἡ αἲξ δοῦσα τὴν μάχαιραν.
[Αἰγοφάγος. Αἰγώνη:] ὄνομα πόλεως.
[Αἰγωνίεια:] ὄνομα πόλεως.
[Αἰγῶν ὀνόματα:] οἷον ἄχρηστα πράγματα· ὅμοιαι γὰρ αἱ αἶγες. ἐπὶ δὲ τοῖς διαφέρουσιν ὡς χαρακτηριστικὰ τίθεται τὰ ὀνόματα.
[Αἰγυπιόν:] οὕτως οἱ παλαιοί, ἀλλ' οὐ γῦπα.
[Αἰγυπιῶν] δὲ πληθυντικῶς, γυπῶν. Ἡρόδοτος. ἡ εὐθεῖα
[Αἰγυπιός,] ὁ γύψ.
[Αἰγυπτιάζειν:] τὸ πανουργεῖν καὶ κακοτροπεύεσθαι. τοιοῦτοι γὰρ οἱ Αἰγύπτιοι. καὶ παροιμία·
[Αἰγύπτιος πλινθοφόρος.] οὗτοι διαβάλλονται ἀεὶ ὡς ἀχθοφόροι ὄντες. περὶ δὲ Αἰγυπτίων ζήτει ἐν τῷ δέλτα εἰς τὸ δογματίζει.
[Αἰγυπτία κληματίς:] ἐπὶ τῶν ἰσχνῶν καὶ ὑπομήκων· ὁποῖος ἦν Ζήνων ὁ Κιτιεύς. ὅν φασι χρηστηριαζόμενον πῶς ἄριστα βιώσεται, ἀποκρίνασθαι τὸν θεόν, εἰ συγχρωτίζοιτο τοῖς νεκροῖς. ὅθεν ξυνέντα τὰ τῶν ἀρχαίων ἀναγινώσκειν.
[Αἴγυπτος:] ὄνομα κύριον. καὶ ἡ χώρα τῶν Αἰγυπτίων. ὅτι ὅτε ἀφίκετο Ἑρμῆς, ὁ υἱὸς Πήκου, τοῦ καὶ Διός, Μεστρὲμ ἐβασίλευε τῶν ἐκεῖ· ὃν μετωνόμασαν Αἴγυπτον, ἀφ' οὗ καὶ Αἴγυπτος ἡ χώρα· τοῦ γένους τοῦ Νῶε. ὅτι ἐν ταῖς μ΄ ἡμέραις γεγόνασιν αἱ κατ' Αἴγυπτον πληγαί. ὅτι Ἀναξαγόρας καὶ Πυθαγόρας εἰς Αἴγυπτον ἀφικόμενοι καὶ τοῖς Αἰγυπτίων καὶ Ἑβραίων αὐτόθι σοφοῖς ὁμιλήσαντες τὴν περὶ τῶν ὄντων γνῶσιν ἠκουτίσθησαν, ὕστερον δὲ καὶ Πλάτων, ὡς Πλούταρχος ἐν τοῖς Παραλλήλοις φησίν. οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ καὶ θεοὺς Αἰγύπτιοι πρῶτοι τὸν ἥλιον καὶ τὴν σελήνην ὠνόμασαν καλέσαντες τὸν μὲν ἥλιον Ὄσιριν, τὴν δὲ σελήνην Ἴσιν, ἅτε ὁρῶντες αὐτοὺς δρόμῳ ἰόντας καὶ θέοντας, θεούς ἐκ τοῦ θέειν καὶ ἰέναι.
[Αἰδέσασθαι:] ἀντὶ τοῦ μεταπεισθῆναι. οὕτως Λυσίας καὶ Δημοσθένης. ἐν δὲ τῷ κατὰ Ἀριστοκράτους ἀντὶ τοῦ ἐξιλάσεται καὶ πείσειν.
[Αἰδεσία,] Ἑρμείου γυνή. αὕτη ἦν μὲν προσήκουσα γένει τῷ μεγάλῳ Συριανῷ, καλλίστη καὶ ἀρίστη γυναικῶν τῶν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ· τὰ μὲν ἤθη τῷ ἀνδρὶ παραπλησία, ἁπλῆ καὶ γενναία καὶ δικαιοσύνης οὐδὲν ἧττον ἢ σωφροσύνης ἐπιμεληθεῖσα διὰ βίου παντός· τὸ δὲ ἐξαίρετον αὐτῆς φιλόθεον καὶ φιλάνθρωπον. διὰ τοῦτο καὶ παρὰ δύναμιν εὖ ποιεῖν ἐπεχείρει τοὺς δεομένους, ὥστε καὶ τοῦ Ἑρμείου τελευτήσαντος ἐπὶ παισὶν ὀρφανοῖς ἀπολειφθεῖσα τῶν αὐτῶν εἴχετο δαπανημάτων εἰς τὰς εὐποιΐας. τοιγάρτοι καὶ ὑπόχρεων τοῖς υἱέσι τὸν βίον ἐποίησεν, ἐφ' ᾧ καὶ μέμψασθαί τινες αὐτὴν ἐπεχείρουν. ἡ δὲ ἕνα θησαυρὸν ἡγουμένη τῆς ἀμείνονος ἐλπίδος, εἴ τις ἐθέλοι τοῖς ἱεροῖς καὶ ἐπιεικέσιν ἀνθρώποις ἐπικουφίζειν τὰ ἄχθη τῆς χρησμοσύνης, οὐδενὸς ἐφείδετο διὰ τὸν ἔλεον τῆς κατὰ τὰ ἀνθρώπεια τύχης· τοιγαροῦν ἠγάπων αὐτὴν καὶ τῶν πολιτῶν οἱ πονηρότατοι. μάλιστα δὲ τῶν υἱέων ἐπεμελεῖτο τὰ περὶ φιλοσοφίαν, ὀρεγομένη τὴν τοῦ πατρὸς ἐπιστήμην αὐτοῖς παραδοῦναι καθάπερ κλῆρόν τινα πατρῴας οὐσίας. ἥ γε καὶ τὴν δημοσίαν τῷ πατρὶ σίτησιν διδομένην τοῖς παισὶ διεφύλαξε νέοις ἔτι οὖσιν, ὡς ἐφιλοσόφησαν· ὅπερ οὐκ ἴσμεν οὐδὲ ἀνδρῶν ἕτερον πεποιηκότα, μήτι γε δὴ γυναικῶν. ἦν γὰρ παρὰ πᾶσι τιμὴ καὶ αἰδὼς οὐκ ὀλίγη τῆς Αἰδεσίας. ἀλλ' ἐπεὶ καὶ συνέπλευσε τοῖς υἱέσιν Ἀθήναζε στελλομένοις ἐπὶ φιλοσοφίαν, ἐθαύμασεν αὐτῆς τὴν ἀρετὴν ὅ τε ἄλλος χορὸς τῶν φιλοσόφων καὶ ὁ κορυφαῖος Πρόκλος. αὕτη ἐστὶν Αἰδεσία, ἣν κόρην οὖσαν ἔτι τῷ Πρόκλῳ κατεγγυήσειν ἔμελλεν ὁ Συριανός, εἰ μὴ θεῶν τις ἀπεκώλυσεν ἐπὶ γάμον ὁρμῆσαι τὸν Πρόκλον. τὰ δὲ πρὸς θεὸν εὐσεβὴς οὕτω καὶ ἱερά, καὶ τὸ ὅλον φάναι θεοφιλής, ὥστε πολλῶν ἐπιφανειῶν ἀξιοῦσθαι. ἡ δὲ Αἰδεσία τοιαύτη ἦν καὶ διεβίω πάντα τὸν βίον ὑπὸ θεοῦ τε καὶ ἀνθρώπων ἀγαπωμένη καὶ ἐπαινουμένη. καὶ ταύτην ἐπίσταμαι γραῦν γυναῖκα, καὶ ἐπ᾿ αὐτῇ τεθνεώσῃ τὸν ἐπὶ τῷ τάφῳ λέγεσθαι νομιζόμενον ἔπαινον ἐπεδειξάμην ἡρωικοῖς ἔπεσι κεκοσμημένον ἔτι νέος ὢν τότε καὶ κομιδῆ μειράκιον. ταύτης δὲ παῖδες ἀπὸ τοῦ Ἑρμείου νεώτερος μὲν Ἡλιόδωρος, πρεσβύτης δὲ Ἀμμώνιος. οὗτος μὲν οὖν εὐφυέστερος ἦν καὶ φιλομαθέστερος, ὁ δὲ ἁπλούστερος καὶ ἐπιπολαιότερος ἔν τε τοῖς ἤθεσιν ἔν τε τοῖς λόγοις. ἄμφω μὲν γὰρ ἐφιλοσοφησάτην ὑπὸ Πρόκλῳ μετὰ τῆς μητρὸς ὡς αὐτὸν ἀφικομένω παιδαγωγούσης. καὶ ὁ Πρόκλος αὐτοῖς προσεῖχε τὸν νοῦν ἐπιμελέστερον ὡς παισὶν Ἑρμείου, φίλου τε καὶ ἑταίρου ἀνδρός, παισὶ δὲ Αἰδεσίας, τῆς γένει Συριανῷ προσηκούσης καὶ ἅμα σφίσι τὸ τηνικαῦτα παρούσης. ἀφίκετο μὲν δὴ σὺν αὐτοῖς Ἀθήναζε καὶ Ἱέραξ ὁ Συνεσίου ἀδελφός.
[Αἰδέσιμον:] ἀξιοτίμητον, καλόν. ἢ λαμπρόν.
[Αἰδημόνως:] αἰδεσίμως.
[Αἰδήμων:] αἰδέσιμος.
[Αἰδοσύνη:] ἐπὶ τῶν ἀποκεκρυμμένων καὶ ἀφανῶν καὶ λανθάνειν βουλομένων.
[Αἰδοῦμαι·] αἰτιατικῇ.
[Αἰδῶ:] τὸ αἰδοῖον, καὶ ἡ σελήνη παρὰ Χαλδαίοις. καὶ ἡ ῥιπὴ παρὰ Λάκωσι. καὶ ἡ τροφὸς τῆς Ἀθηνᾶς, καὶ ὁ βωμὸς ὁ ἐν τῇ ἀκροπόλει.
[Αἰδώς:] ἡ ἐπιτιμία. καὶ παροιμία·
[Αἰδὼς δ' οὐκ ἀγαθὴ κεχρημένῳ ἀνδρὶ προΐκτῃ.] ἐπὶ τῶν δι' ἐπιείκειαν βλαπτομένων. Ὅμηρος. Ἡσίοδος· αἰδὼς δὲ κεχρημένον ἄνδρα κομίζει. καὶ ἑτέρα παροιμία·
[Αἰδὼς ἐν ὀφθαλμοῖς.] παρόσον οἱ κεκακωμένοι τοὺς ὀφθαλμοὺς οὐκ αἰδοῦνται. ἢ ὅτι τοὺς παρόντας ὁρῶντες αἰδοῦνται μᾶλλον οἱ ἄνθρωποι ἢ τοὺς ἀπόντας. ἡ αἰτιατικὴ τὴν αἰδῶ.
[Αἰδοῖ εἴκων:] αἰδούμενος. καὶ χρυσοῦν στέφανον ἐπέβαλεν αἰδοῖ τοῦτο δρῶν τῆς περὶ τὸν Μάρκελλον ἀρετῆς.
[Αἰδοῖον:] τὸ μόριον. ὃ καὶ ἀναγκαῖον πρός τινων καλεῖται· ἐπεὶ τῆς ἀνάγκης ἐστὶ συμβόλαιον. ὅτι ὁ μεγάλα ἔχων αἰδοῖα ἀνδροσάθων ἐλέγετο.
[Αἰδοῖος:] ὁ αἰδοῦς καὶ ἐντροπῆς ἄξιος. Δαμάσκιος· ὁ δὲ Ἰσίδωρος ἐξεπλήττετο ὁρῶν τὸν Πρόκλον αἰδοῖόν τε καὶ δεινὸν ἰδεῖν, αὐτὸ δοκῶν ἐκεῖνο ὁρᾶν τὸ φιλοσοφίας τῷ ὄντι πρόσωπον.
[Αἴδυλος:] ὁ θρασύς.
[Αἲ αἴ·] αἲ αἴ, τίς ἄν ποτ' ᾤεθ' ὧδ' ἐπώνυμον τοὐμὸν ξυνοίσειν ὄνομα τοῖς ἐμοῖς κακοῖς; ὁ Αἴας φησίν. νῦν γὰρ πάρεστι καὶ δὶς αἰάζειν ἐμοὶ καὶ τρίς. τοῦτο ἀρχαιότροπόν ἐστι, τὸ πρὸς τὰς ὀνομασίας ἐκφέρειν τὰς συμφοράς. καλῶς μὲν οὖν πράττων οὐκ ἂν ἐμνήσθη τοῦ ὀνόματος, ἐν συμφορᾷ δὲ ὤν.
[Αἰαία:] νῆσος.
[Αἰαιοί:] οἱ σύγγαμβροι.
[Αἱ ἐμαὶ πόλεις.] αἱ πόλεις μου.
[Αἰένυπνος:] ὁ θάνατος, ὁ ἀεὶ κοιμώμενος. ὑφ᾿ ἓν δὲ ἀναγνωστέον. Σοφοκλῆς· σέ τοι κικλήσκω τὴν αἰένυπνον. ἀείυπνος δὲ ὁ ἀεὶ κοιμώμενος.
[Αἴεσχος:] ὁ τῆς δάφνης κλάδος.
[Αἰετός:] τὸ ὄρνεον. Πισίδης φησίν· οἷς οὔτε δίψης ἐστὶν ἥττων ἡ φύσις οὐδ' αὖ κονίστρας ἐνδεὴς ἡ στεῤῥότης, ἀλλ' εἰσὶ δίψης καὶ κρύους ἀνώτεροι.
[Αἰετὸς ἐν νεφέλαις:] ἐπὶ τῶν δυσαλώτων. παρόσον αἰετὸς ἐν νεφέλαις ὢν οὐχ ἁλίσκεται.
[Αἰζηός:] ὁ ἀκμάζων.
[Αἰζήρ:] ὄνομα κύριον.
[Αἰεί:] ἀντὶ τοῦ ἀεί.
[Αἰεί με τοιοῦτοι πολέμιοι διώκοιεν·] ἐπὶ τῶν εὐκαταφρονήτων. καὶ αὖθις· αἰεὶ γὰρ ἡ γυνή σ' ἔχει διὰ στόμα. ἀντὶ τοῦ διὰ στόματος. κἂν ᾠὸν ἢ μῆλον λάβῃ, Κινησίᾳ τουτὶ γένοιτο, φησί.
[Αἰεὶ δὲ γέροντι νέαν ποτιβάλλεο κούρην. Αἰεὶ ἐστώ:] Ἀντιφῶν τὴν ἀϊδιότητα καὶ τὸ ἐπὶ τῶν αὐτῶν ἀεὶ ἑστάναι. ὥσπερ καὶ εὐεστὼ ἡ εὐδαιμονία καλεῖται. ἡ λέξις Διογενειανοῦ ἐν Ἀληθείας δευτέρῳ τοῦ Ἀντιφῶντος.
[Αἰεὶ φέρει τι Λιβύη κακόν:] ἐπὶ τῶν κακούργων καὶ ἀεί τι κακὸν ἐξευρισκόντων νεώτερον. παρόσον ἡ Λιβύη πολυποικιλώτατα εἴωθε φέρειν θηρία.
[Αἰήτης:] ὄνομα κύριον. καὶ
[Αἰήτειον ἔπος. Αἰθάλη:] σποδός, τέφρα, τὸ ἐκ καμίνου μέλαν. ἢ
[Αἰθάλη,] εἶδος καπνοῦ πεπυκνωμένου.
[Αἰθάλη] λέγεται καὶ κονιορτός. ἀσκοῦ πληρώσας κονιορτοῦ κατὰ τὴν συμπλοκὴν ἐκέλευσε τὰ ταμιεῖα τῆς αἰθάλης μαχαιριδίοις διατιτρᾶν. ἤγουν διατορεῖν, διακόπτειν.
[Αἰθαλείδης·] δῆμός ἐστιν Αἰθαλεῖδαι τῆς Λεοντίδος φυλῆς, ἧς ὁ φυλέτης Αἰθαλείδης.
[Αἰθαλόεν:] κεκαυμένον.
[Αἰθαλόεις θεός:] ὁ Ἥφαιστος, ὡς χαλκεύς. ὁ αὐτὸς δὲ καὶ κλυτοτέχνης λέγεται, ὡς ἔνδοξον ἔχων τὴν χαλκευτικήν.
[Αἰθαλοκομπίαις:] καπνοῖς καὶ ψευδολογίαις.
[Αἴθαλος:] ὄνομα κύριον, καὶ τόπος.
[Αἰθαλώδης:] σκοτώδης.
[Αἴθε:] εἴθε.
[Αἰθέρα νήνεμον ἐρέσσεις:] ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων.
[Αἰθέριον ὕψος:] τὸ τοῦ αἰθέρος. καὶ
[Αἰθέριος,] ὁ ἐν τῷ αἰθέρι.
[Αἰθέριος:] ἐπῶν ποιητής. ἔγραψε διάφορα, καὶ Ἐπιθαλάμιον δι' ἐπῶν εἰς Σιμπλίκιον τὸν ἴδιον ἀδελφόν.
[Αἰθεροβατεῖν:] εἰς τὸν αἰθέρα βαίνειν. καὶ ὁ δοκῶν αἰθεροβατεῖν καὶ αὐτῆς ἧφθαι τῆς οὐρανίας ἁψῖδος καὶ συμπεριπολεῖν τοῖς ἄστροις ἠγνόησε τὸ κρεουργηθῆναι, καὶ ὡς μύσος ἐκριφῆναι.
[Αἴθεσι:] λαμπροῖς.
[Αἴθειν:] καίειν. ὡς δὲ ἐνέβαλεν εἰς τὴν πολεμίαν, παρεκελεύετο αἴθειν καὶ φθείρειν τὴν χώραν.
[Αἴθη:] ὄνομα θηλείας ἵππου. Ὅμηρος· Αἴθην τὴν Ἀγαμεμνονέην.
[Αἰθήρ:] ὁ ἐν ὕψει ἀήρ, ὁ ἐπάνω τοῦ ἀέρος καιόμενος ἐκ τοῦ ἡλίου.
[Αἰθὴρ] θηλυκῶς Ὅμηρος· αἰθέρος ἐκ δίης. καὶ Πίνδαρος· φρήμας δι' αἰθέρος. διότι πυρώδης ὢν οὐ τρέφει. καὶ αὖθις· ἀστεροειδέα νῶτα διφρεύουσ' αἰθέρος ἱερᾶς.
[Αἴθικες:] ὄνομα ἔθνους.
[Αἰθιόλας:] ὄνομα κύριον.
[Αἰθίοπα σμήχειν:] ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων.
[Αἰθιοπεὺς] καὶ
[Αἰθιοπῆας. Αἰθιοπία:] χώρα.
[Αἰθιόπιον:] τῆς Εὐβοίας ἐστὶ χωρίον.
[Αἰθίοψ:] ὁ μέλας. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἁπλῷ λόγῳ.
[Αἴθλη:] ἡ Χίος.
[Αἰθόμενος:] καιόμενος.
[Αἴθοπα:] ἀντὶ τοῦ διάπυρον, φλεγμαίνουσαν. ἐν Ἐπιγράμμασι· μέχρι καὶ αὐτοῦ βλέμματος ἐνστήσας αἴθοπα βασκανίην.
[Αἴθοπος:] διαπύρου. θερμοῦ ἐν ταῖς μάχαις. ὁ δὲ Σοφοκλῆς ἐπὶ τοῦ παρακεκινηκότος ἐχρήσατο. οἵαν ἐδήλωσας ἀνδρὸς αἴθοπος ἀγγελίαν ἄτλατον οὐδὲ φευκτόν.
[Αἶθος:] ὁ ἐκκαύστης.
[Αἰθός:] ὁ καιόμενος.
[Αἴθ' ὄφελε·] παραλλήλως τὰ εὐκτικὰ κείμενα μόρια κατὰ τοῦτο διαφέρουσιν, ὅτι τὸ μέν ἐστιν ἀπαρέμφατον πρόσωπον, τὸ δὲ ὄφελον τὰ πρόσωπα ἐμφαίνει.
[Αἴθ' ὄφελες θανεῖν ἢ πανύστατον ὀρχήσασθαι:] ἐπειδὴ τὴν γλαῦκα ὅταν λάβωσι τὰ παιδία περιάγουσιν· ἡ δὲ μὴ βλέπουσα δι' ἡμέρας ὥσπερ ὀρχεῖται. ἢ ὅταν πληγῇ τελευτῶσα στρέφεται ὥσπερ ὀρχουμένη. Καλλίμαχος ἐν Ἑκάλῃ λέγει περὶ αὐτῆς.
[Αἴθοψ:] ὁ μέλας.
[Αἴθουσα:] ἡ στοά.
[Αἴθω:] τὸ καίω.
[Αἰθώ:] ὄνομα πόλεως.
[Αἴθων:] ὁ βίαιος λιμός. ἀπὸ Αἴθωνος Ἡλίου τινός· ὃς τὸ Δήμητρος ἄλσος κατέκοψε καὶ τιμωρίαν ὑπέστη ἀξίαν καὶ διὰ τοῦτο ἐλίμωττεν ἀεί.
[Αἰθωνίδης:] ὄνομα κύριον.
[Αἴθρανος:] τὸ γυναικεῖον ὑποπόδιον, ἐν ᾧ ὡς δι' ὀπῆς αὐτῶν θερμαίνονται τοῖς κάρβωσιν.
[Αἴθρει:] χειμάζει.
[Αἴθρη:] ὄνομα κύριον.
[Αἰθρηγενέτης. Αἰθρία:] ἔξω ὑπὸ τὸν ἀέρα. λέγεται δὲ καὶ ὕπαιθρον. καὶ ἡ εὐδία. Ξενοφῶν· οἱ δὲ τὰς οἰκίας ἐμπρήσαντες δίκην ἔδοσαν ὑπὸ τῆς αἰθρίας κακῶς σκηνοῦντες.
[Αἴθρια στέφη:] τὰ ἐξ Ὑπερβορέων κομιζόμενα, ὡς ἀεὶ ἐν ὑπαίθρῳ τιθέμενα.
[Αἰθριαίνης:] ὄνομα κύριον.
[Αἴθριξ:] ὄνομα κύριον.
[Αἴθριον·] καὶ
[Αἴθριος,] ὁ ὑπὸ τὸν ἀέρα.
[Αἴθριππος:] ὁ ταχύς.
[Αἶθρον:] τὸ καῦμα.
[Αἴθυια:] ἡ ἴγδη. καὶ ἡ θαλαττία ὄρνις. αἰθυίης ὑπὸ πτερύγεσσιν ἔλυσαν πείσματα νηός. αἱ γὰρ αἴθυιαι ὅταν δύνωσι, κάκιστος οἰωνὸς ὑπάρχει τοῖς πλέουσι. τὴν δὲ αἰτίαν λέγουσιν, ὅτι γαλήνης οὔσης οὐ τολμᾷ προϊέναι φοβουμένη τὰ θαλάσσια ζῷα, χειμῶνα δὲ προορωμένη προέρχεται, τῶν ἄλλων ζῴων ἐν ταῖς καταδύσεσιν ὄντων.
[Αἴθυγμα:] ὅρμημα. ὁ δὲ βασιλείαν ὠνειροπόλει καὶ αἴθυγμα ἀμηγέπη καὶ φαντασίαν τινὰ ἀπετέλει μοναρχίας. ταύτῃ τοι καὶ ἐκποδὼν ἐγένετο τῷ ἀνδρὶ ὑπάτῳ γενέσθαι.
[Αἴθυγμα:] ἐπὶ πυρός.
[Αἰθύξασα:] κινήσασα. αὐτόθεν ἐξ εὐνῆς ὀλίγον ῥάκος αἰθύξασα.
[Αἰθύσσω:] τὸ θερμαίνω, ἐκτείνω. οὐδ' ὑπὸ μαρμαρυγαῖς θαλερώπιδος Ἠριγενείης ἄκρα παραιθύσσεις θαλπομένων πτερύγων. καὶ
[Αἰθύσσων,] διαλάμπων. εἰς Ἀνακρέοντος ἐπίγραμμα· αἰθύσσων λιπαρῆς ἄνθος ὕπερθε κόμης.
[Αἰκάλλει:] θωπεύει, κινεῖ, προτρέπεται. τὴν βασιλέως θεραπεύων καὶ ὑπαικάλλων δάφνην. λέγεται καὶ ὑπαικάλλειν. τὴν Ἀντωνίου θεραπεύων καὶ ὑπαικάλλων ἅμα φάτνην.
[Αἰκάλλει:] σαίνει. αἰκάλλει τι καρδίαν ἐμήν.
[Αἰκανός:] ὄνομα ὄρους.
[Αἰκατερίνα:] ὄνομα κύριον.
[Αἴ κέν πως:] ἐάν πως.
[Αἴ κε πάθοι τά κ' ἔρεξε, δίκη δ' ἰθεῖα γένοιτο:] χρησμὸς δοθεὶς περὶ τῶν Αὐρηλιανοῦ φόνων καὶ ἀδικιῶν. Ἀριστοφάνης· Ἀθηναίων πᾶς τις εἰσιὼν κέκραγε πρὸς τοὺς οἰκέτας ζητεῖ τε· ποῦ 'στι μ' ἡ χύτρα; τίς τὴν κεφαλὴν ἀπεδήδοκε τῆς μαινίδος; τὸ τρυβλίον τὸ περυσινὸν τέθνηκέ μοι; ποῦ τὸ σκόροδον τὸ χθεσινόν; τίς τὰς ἐλάας παρέτραγε; ταῦτα μικροπρεπῆ πάντα. τὸ δὲ τέθνηκεν, ἀντὶ τοῦ κέκλασται.
[Αἴ κε ποθί:] ἐάν ποτε.
[Αἰκία:] ὕβρις ἔμπληγος. καὶ μὴν ἡ ἄλλη αἰκία καὶ ἰσομοιρία τῶν κακῶν ἔχουσά τινα ὅμως τὸ μετὰ πολλῶν κούφισιν, οὐδ' ὣς ῥᾳδία οὐδ' ἐν τῷ παρόντι ἐδοξάζετο.
[Αἰκία:] ἡ τρῶσις.
[Αἰκίας:] εἶδος δίκης ἐστὶν ἰδιωτικῆς ἐπὶ πληγαῖς λαγχανομένης, ἧς τὸ τίμημα ἐν τοῖς νόμοις οὐκ ἔστιν ὡρισμένον, ἀλλ' ὁ μὲν κατήγορος τίμημα ἐπιγράφεται ὁπόσου δοκεῖ ἄξιον εἶναι τὸ ἀδίκημα, οἱ δὲ δικασταὶ ἐπικρίνουσιν.
[Αἰκίζει:] κακοῖ, τύπτει, καθυβρίζει.
[Αἰκισμός. Αἰκίστρια:] ἡ αἰκίζουσα. καὶ
[Αἰκίστριος. Αἶκλος:] ὄνομα κύριον.
[Αἶκνον:] τὸ σύνδειπνον.
[Αἰκόλος:] ὄνομα κύριον. καὶ ὄνομα ὄρους.
[Αἱ λαχάνων προσθῆκαι:] ἐπὶ τῶν μὴ μίαν ὄνησιν ἐμποιούντων.
[Αἰλία:] ὄνομα πόλεως. ἡ Ἱερουσαλήμ.
[Αἰλιανός,] ἀπὸ Πραινεστοῦ τῆς Ἰταλίας, ἀρχιερεὺς καὶ σοφιστής, ὁ χρηματίσας Κλαύδιος· ὃς ἐπεκλήθη μελίγλωσσος ἢ μελίφθογγος· καὶ ἐσοφίστευσεν ἐν Ῥώμῃ αὐτῇ ἐπὶ τῶν μετὰ Ἀδριανὸν χρόνων.
[Αἰλιανός·] οὗτος ἐπὶ Οὐάλεντος ἐστρατήγησεν. ἦν δὲ ἐκ Συέδρων, ἐλεύθερος ἄγαν, καὶ ἀνεστηκὼς ἐκ παιδὸς τὴν ψυχὴν γενόμενος ἀφθόνως ἐχορηγήθη τὰ περὶ τοῦ σώματος· τὰ γὰρ ὄργανα συνεπεπήγει καὶ ἐνέτρεχε τοῖς τῆς ψυχῆς κινήμασιν, ὥσθ' ἅμα τι πρᾶξαι ἐδέδοκτο καὶ ἐπέπρακτο. καὶ παιδείας οὔτε ἐντὸς ἦν οὔτε ἄμοιρος, ἀλλ' ἦν ἀγροικότερος, ὅσον θυμοειδέστερος, καὶ τὸ θηριῶδες τοῦ θυμοῦ καὶ ἄγριον οὐκ ἐξημέρωτο καὶ κατείργαστο ὑπὸ τοῦ λόγου.
[Αἴλινον:] εἶδος θρήνου καὶ ᾠδῆς.
[αἴλινον] ὠκυμόρῳ με λεχωίδι τοῦτο κεκόφθαι τῆς Διοδωρείου γράμμα λέγει σοφίης.
[Αἴλινον:] κοινῶς καὶ ἐπὶ θρήνου καὶ ἐπὶ ὕμνου ἐστίν· ἀπὸ Αἰλίνου τοῦ Καλλιόπης.
[Αἴλινος:] ὀδυρτική, θρηνητική. οὐκ ἐμάλαξε τεὸν θράσος αἴλινος αὐδή.
[Αἴλιος Ἀδριανός·] ζήτει ἐν τῷ βδέλυγμα ἐρημώσεως.
[Αἴλιος:] ὄνομα ἐθνικόν.
[Αἴλουρος:] τὸ ζῷον.
[Αἷμα:] τὸ ζωτικὸν τοῦ ἀνθρώπου.
[Αἷμα:] καὶ τὸ γένος. ταύτης τοι γενεῆς τε καὶ αἵματος εὔχομαι εἶναι. καὶ τὸ ἐν ἡμῖν τεσσάρων χυμῶν τὸ καιριώτατον. Σοφοκλῆς δ' ἐν Ἠλέκτρᾳ τὴν μάχαιραν αἷμά φησιν.
[Αἱμαλέας·] ὀκτὼ θώρηκας, τόσσας δ' αἱμαλέας κοπίδας.
[Αἱμασιά·] τὸ ἐκ χαλίκων ᾠκοδομημένον τειχίον ἄνευ πηλοῦ παρὰ Ἡροδότῳ· ἥν τινες ἅρπεζον. καὶ Ἴωνες οὕτω χρῶνται. δηλοῖ δὲ Ἡρόδοτος ἐν τῇ πρώτῃ. φαύλως δὲ οἱ πολλοὶ τὸ χωρίον τοῦτο αἱμασιῶν περιεχόμενον αἱμασιὰν καλοῦσιν.
[Αἱμασιαῖς:] τοῖς φραγμοῖς κυρίως τοῖς ἠκανθωμένοις.
[Αἱμάτη. Αἵματι κλαίειν:] καθ᾿ ὑπερβολήν, οὐ δάκρυσιν. ἐφ' ὧν μὴ δύναιντο πεῖσαι πάντα πράττοντες, οὕτως ἔλεγον οἱ ἀρχαῖοι. οὐδ' ἂν πείσῃ αὐτόν, οὐδ' αἵματι κλαίων. λέγουσι δὲ καί,
[οὐδ' ἂν αἵματι στένων πείσειεν. Αἱματόεντα:] αἱματώδη.
[Αἱματοπότης:] ὁ φονεύς. οἰκείως δὲ ἐπὶ τοῦ δράκοντος, αἱματοποτεῖ γὰρ τὸ ζῷον, καὶ ἐπὶ τοῦ ἀλλαντοπώλου· τὰ γὰρ ἔντερα καὶ τοὺς ἀλλᾶντας μετὰ αἵματος καὶ πιμελῆς καὶ ἀλφίτων φυρῶντες πληροῦσιν. αἱματοπότην οὖν τὸν τὸ αἷμα καταναλίσκοντα καὶ ὥσπερ ἐκροφοῦντα. διὰ τοῦ ω μεγάλου ὡς ὑδροπώτης.
[Αἵματος ἆσαι Ἄρηα:] αἵματος κορέσαι. ἢ αἵματι μολῦναι καὶ χρῶσαι. ἄση γὰρ ἡ ῥυπαρία. ὅθεν καὶ ἀσάμινθος, ἐν ᾗ τὴν ἄσην μινύθοντες ἐλούοντο. ὅ ἐστι τὴν ῥυπαρίαν μειοῦντες.
[Αἱματωπός:] ὁ τοὺς ὦπας ᾑμαγμένους ἔχων.
[Αἱμηρόν:] αἵματος πλῆρες.
[Αἰμιλία,] Σκιπίωνος τοῦ μεγάλου γυνή· ᾗ συνέβαινε μεγαλοπρεπῆ τὴν περίστασιν ἔχειν ἐν ταῖς γυναικείαις ἐξόδοις, ἅτε συνηκμακυῖαν τῷ βίῳ καὶ τῇ τύχῃ τῇ Σκιπίωνος· χωρὶς γὰρ τοῦ περὶ τὸ σῶμα καὶ τὴν ἀπήνην κόσμου καὶ τὰ κανᾶ καὶ τὰ ποτήρια καὶ τἄλλα τὰ πρὸς θυσίαν ἀργυρᾶ καὶ χρυσᾶ πάντα συνεξηκολούθει κατὰ τὰς ἐπιφανεῖς ἐξόδους αὐτῇ, τό τε τῶν παιδισκῶν καὶ τὸ τῶν οἰκετῶν τῶν παρεπομένων πλῆθος ἀκόλουθον ἦν τούτοις. ταύτην δὴ τὴν περικοπὴν ἅπασαν (τουτέστι τὴν ὕπαρξιν) εὐθέως μετὰ τὸν Αἰμιλίας τάφον ἐδωρήσατο τῇ μητρί, ᾗ συνέβαινε κεχωρίσθαι μὲν ἀπὸ τοῦ Λευκίου πρότερον ἤδη πολλοῖς χρόνοις, τὴν δὲ τοῦ βίου χορηγίαν ἐλλιπεστέραν ἔχειν τῆς κατὰ τὴν εὐγένειαν φαντασίας. διὸ τὸν πρὸ τοῦ χρόνον ἀνακεχωρηκυίας αὐτῆς ἐκ τῶν ἐπισήμων ἐξόδων, τότε κατὰ τύχην οὔσης ἐπιφανοῦς καὶ πανδήμου θυσίας, ἐκπορευομένης αὐτῆς ἐν τῇ τῆς Αἰμιλίας περικοπῇ καὶ χορηγίᾳ, καὶ πρὸς τοῖς ἄλλοις καὶ τῶν ὀρεωκόμων καὶ τοῦ ζεύγους καὶ τῆς ἀπήνης τῆς αὐτῆς ὑπαρχούσης, συνέβη τὰς γυναῖκας θεωμένας τὸ γεγονὸς ἐκπλήττεσθαι τὴν Σκιπίωνος χρηστότητα καὶ μεγαλοψυχίαν.
[Αἰμιλιανός:] ὄνομα κύριον.
[Αἰμίλιος:] ὁ ὕπατος, ὁ τὸν Περσέα τὸν τῶν Μακεδόνων βασιλέα χειρωσάμενος, ἀνὴρ ἦν σώφρων καὶ φέρειν εὐπραγίας εἰδὼς καὶ ἱκανὸς ὤν. ἅμα γὰρ βασιλικῇ θεραπείᾳ τὸν ἄνδρα ὑπεδέξατο, πεσεῖν τε βουληθέντα πρὸς τοῖς γόνασιν αὐτοῦ ἀναστήσας καὶ ἐπειπών, ἄνθρωπε, τί μου καταβάλλεις τὸ κατόρθωμα; ἐπί τινος βασιλικοῦ θρόνου πάρεδρον ἑαυτῷ κατεστήσατο. Μακεδόνας δὲ καὶ Ἰλλυριοὺς τῆς πρόσθεν δουλείας ἀπηλλαγμένους ἐλευθέρους εἶναι καὶ αὐτονόμους προστάττει τὸ συνέδριον δασμόν τε φέρειν βραχὺν καὶ πολλῷ τινι τοῦ πάλαι κομιζομένου τοῖς ἑκατέρων βασιλεῦσι καταδεέστερον, ὡς ἂν ὁμολογοῖτο πρὸς ἁπάντων, ὅτι Ῥωμαίους τῶν ὑπαρξάντων ἐς αὐτοὺς ἀδικημάτων ἤπερ ἐφέσει τῆς Μακεδονικῆς ἡγεμονίας ἐξενηνοχέναι τὸν πόλεμον. ὁ γοῦν Αἰμίλιος ἐς τὴν ἁπάντων τῶν παρόντων ἀκοὴν (ἦσαν δὲ πολλοὶ καὶ ἐκ πολλῶν ἐθνῶν συνειλεγμένοι) τὸ τῆς βουλῆς ἐξενεγκὼν δόγμα ἐλευθέρους εἶναι τοὺς ἄνδρας ἀπεφήνατο· τούς τε πρὸς αὐτὸν ἀφικομένους τῶν Εὐρωπαίων πρέσβεις εἱστία πολυτελῶς τῇ λαμπρότητι τοῦ συμποσίου φιλοτιμούμενος. ἔλεγε γὰρ δὴ τῶν αὐτῶν ἀνδρῶν εἶναι, τῷ τε πολέμῳ κρατεῖν καὶ ταῖς παρασκευαῖς τῶν συμποσίων ἐπιμελεῖς τε καὶ φιλοτίμους φαίνεσθαι.
[Αἵμιλλος:] ὄνομα κύριον.
[Αἵμνιον:] τὸ ἄγγος. τὸ αἱμοδόχον.
[Αἱμοβόρος:] ὁ αἷμα ἐσθίων.
[Αἱμονία:] ὄνομα κύριον.
[Αἱμόνιος,] Ῥωμαῖος, κατὰ τὸν Περσῶν πρὸς Ἀθηναίους πόλεμον τραυματίας δραμὼν εἰς Ἀθήνας καὶ εἰς τοὺς πρυτάνεις εἰσελθὼν εἶπεν αὐτοῖς· χαίρετε καὶ χαίρομεν. καὶ πεσὼν ἀπέθανεν.
[Αἱμόῤῥους:] γένος ἔχεως ἐν τοῖς πετρώδεσι χηραμοῖς ἔχον τὰς διατριβάς.
[Αἱμοπότης:] ὁ φονεύς.
[Αἱμωδεῖν:] τὸ αἱμωδιᾶν· καὶ τοὺς ὀδόντας ὀδυνᾶσθαι.
[Αἱμωδία. Αἱμωπούς:] αἱματοχαρεῖς. ἃ πάρος αἱμωποὺς ἐστυφέλιξε λύκους.
[Αἱμύλα.] καὶ
[Αἱμύλος,] κόλαξ, ἀπατεών. τῶν μέν τινες αἱμύλων καὶ κομψῶν οἰήσονταί με παίζειν. παροξυτόνως τὸ αἱμύλος, Τερτύλος, Ῥωμύλος, Αἰσχύλος. καὶ
[Αἱμυλώτατος. Αἰμύλιος:] ὄνομα κύριον.
[Αἰναρέτη.] καὶ
[Αἰναρέτης,] ὁ ἐπὶ κακῷ τὴν ἀρετὴν κεκτημένος.
[Αἰνέας:] ὄνομα κύριον.
[Αἰνείας·] οὗτος ἔγραψε περὶ πυρσῶν, ὥς φησι Πολύβιος, καὶ περὶ στρατηγημάτων ὑπόμνημα.
[Αἰνειάδες:] οἱ ἐκ τοῦ Αἰνείου καταγόμενοι.
[Αἰνειᾶνες] δὲ ὄνομα ἔθνους. καὶ
[Αἰνιεῖς,] πληθυντικῶς.
[Αἰνεῖτε·] αἰτιατικῇ.
[Αἰνή:] ἡ δεινή.
[Αἴνη] δὲ τὸ τῆς Σικελίας ὄρος.
[Αἱ νῆτται:] αἱ νῆσσαι.
[Αἰνῖται] δὲ οἱ ἀπὸ τῆς Αἴνου.
[Αἰνίζω] καὶ
[Αἰνίσσω:] τὸ ἐν παραβολαῖς λαλῶ.
[Αἰνίγματα:] ζητήματα.
[Αἴνικος,] Ἀθηναῖος, κωμικός. ἔστι δὲ τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας. δράματα αὐτοῦ Ἄντεια. ἔστι δὲ καὶ
[Αἴνιος] σοφιστής, οὗτινος βιβλία αἱ Μετάβολοι.
[Αἰνικτά:] ἄγνωστα, κεκρυμμένα. ὡς πάντα γ' αἰνικτὰ κἀσαφῆ μοι λέγεις.
[Αἴνιον] καὶ
[Αἰνίους:] πόλεις. συνέβαινε δὲ τοὺς Αἰνίους πάλαι μὲν στασιάζειν, προσφάτως δὲ ἀπονεύειν τοὺς μὲν πρὸς Εὐμένη, τοὺς δὲ πρὸς Μακεδονίαν.
[Αἶνος:] πόλις ἐστὶ τῆς Θρᾴκης, ἣν Ἕλληνες τὰ πρῶτα Ἀλωπεκοννησίοις κατῴκισαν, ὕστερον δὲ ἐκ Μιτυλήνης καὶ Κύμης ἐπηγάγοντο ἐποίκους. καὶ ἐξ αὐτοῦ
[Αἰνίτης,] ὁ πολίτης.
[Αἰνίττεται:] ἀντὶ τοῦ δηλοῖ. Ἀριστοφάνης· δοκέω μὲν ὡς Κλέωνα τοῦτ' αἰνίττεται. καὶ αἰνίττεσθαι δὲ τὸ λεληθότως περί τινος λέγειν.
[Αἰνοβίας:] πολεμικός. Ἀβδήρων προθανόντα τὸν αἰνοβίην Ἀγάθωνα πᾶσ' ἐπὶ πυρκαϊῆς ἥδ' ἐβόησε πόλις.
[Αἰνόθεν αἰνῶς:] λίαν δεινῶς· ἐκ δεινοῦ· τὸ γὰρ αἰνόθεν γενική.
[Αἰνόμορος:] ὁ κακόμορος.
[Αἶνος:] λόγος παροιμιώδης. ἢ ἔπαινος, καὶ ἐγκώμιον. αἶνός τίς ἐστιν· ὡς ἀνήρ τε καὶ οὐκ ἀνήρ, ὄρνιθα κοὐκ ὄρνιθα, ὄρνιθα δ' ὅμως, ἐπὶ ξύλου με κοὐ ξύλου καθημένην, λίθῳ τε κοὐ λίθῳ με βαλὼν διώλεσεν. εὐνοῦχος, νυκτερίς, νάρθηξ, κίσσηρις. αἶνος διαφέρει μύθου τῷ τὸν αἶνον μὴ πρὸς παῖδας, ἀλλὰ πρὸς ἄνδρας πεποιῆσθαι καὶ μὴ πρὸς ψυχαγωγίαν μόνον, ἀλλὰ καὶ παραίνεσιν ἔχειν τινά. βούλεται γὰρ ἐπικρυπτόμενος παραινεῖν τι καὶ διδάσκειν· ὅπερ καὶ Ἡσίοδος φαίνεται πεποιηκώς.
[Αἰνὸς] δὲ ὀξυτόνως ὁ δεινὸς ἄνθρωπος. καὶ
[Αἶνος], ἔπαινος, ὕμνος, δόξα.
[Αἰνῶ:] παραιτοῦμαι. Σοφοκλῆς. καὶ ἐπαινῶ. καὶ Αἰνῶ σε.
[Αἰνών·] ἀπὸ τοῦ εὐαγγελίου. ἦν δὲ καὶ Ἰωάννης βαπτίζων ἐν Αἰνὼν ἐγγὺς τοῦ Σαλήμ.
[Αἰνοίην:] ἀντὶ τοῦ συγκατένευσα.
[Αἴνυτο:] ἀφῄρητο, ἐλάμβανε. καὶ
[Αἴνυσθαι] ὁμοίως.
[Αἴξ,] αἰγός. καὶ παροιμία·
[Ἡ αἲξ δοῦσα τὴν μάχαιραν.] Κορινθίων γὰρ Ἥρᾳ Ἀκραίᾳ θυόντων, ἣν λέγεται ἱδρῦσαι Μήδειαν, οἱ ἐν τῇ παρόχῳ μεμισθωμένοι γῇ κρύψαντες τὴν μάχαιραν ἐσκήπτοντο ἐπιλελῆσθαι. ἡ δὲ αἲξ αὐτὴν τοῖς ποσὶν ἀνεσκάλευσεν.
[Αἲξ] τὴν μάχαιραν.
[Αἲξ οὐρανία:] τὰ τοῦ λευκοῦ κυάμου γένη, ᾧ ἐπεψήφιζον καὶ ἐχειροτόνουν. ὁ δὲ Κρατῖνος καθάπερ τοῦ Διὸς αἶγα Ἀμαλθείαν τροφόν, οὕτως καὶ τῶν δωροδοκούντων αἶγα οὐρανίαν. οἱ δὲ τὰ εἰς τὸ ἀργυρίζεσθαί τισιν ἀφθόνως ἀφορμὴν παρέχοντα οὕτως εἰώθασι λέγειν κωμῳδοῦντες καὶ καταλαμβάνειν.
[Αἲξ] οὖν
[οὐρανία,] ἐπὶ τῶν τυγχανόντων ὅσων βούλονται. τὴν γὰρ αἶγα τὴν Διὸς τροφὸν κατηστερίσθαι φασί. καί φασι τὸν ἐπιφθασάμενον ἐπιτέλλουσαν αὐτὴν ἐπιτυγχάνειν ὅσα ἂν εὔξηται.
[Αἲξ Σκυρία:] ἐπὶ τῶν τὰς εὐεργεσίας ἀνατρεπόντων· φασὶ γὰρ αὐτὰς πολὺ γάλα ἐχούσας, ἐπειδὰν ἀμελχθῶσιν, ἀνατρέπειν τὸ ἀγγεῖον.
[Αἰξωνεύεσθαι:] τὸ κατηγορεῖν βλασφημοῦντα. μετῆκται δὲ ἀπὸ τοῦ δήμου τῶν Αἰξωνέων· βλάσφημοι γὰρ κωμῳδοῦνται.
[Αἰξωνεύς:] ὁ βλάσφημος. σημαίνει δὲ καὶ τὸν τὰς αἶγας ὠνούμενον.
[Αἰξωνεία:] ἡ βλασφημία.
[Αἰξωνηίς:] δῆμός ἐστι φυλῆς Κεκροπίδος. ἐκωμῳδοῦντο δὲ ὡς βλάσφημοι. ἀφ' οὗ καὶ τὸ κακῶς λέγεσθαι αἰξωνεύεσθαι ἔλεγον.
[Αἰξωνίδα τρίγλην·] δοκοῦσιν αὗται κάλλισται εἶναι καὶ τῶν ἄλλων διαφέρειν ταύτῃ.
[Αἰόλαν:] πηδητικήν. αἰόλαν χορείαν ἐφθεγξάμεθα βρεκεκέξ.
[Αἰόλαν:] σκοτεινήν.
[Αἰόλλει:] ποικίλλει, στρέφει, πλανᾷ.
[Αἰόλη νύξ:] ἤτοι μέλαινα, ἢ ποικίλη διὰ τὰ ἄστρα.
[Αἰόλιος:] ὄνομα κύριον.
[Αἰολοκένταυρος. Αἰολομίτρης:] ποικίλην ἔχων μίτραν.
[Αἰολόπωλος:] ποικίλους ἵππους ἔχων.
[Αἴολος:] ὄνομα κύριον.
[Αἰόλος:] εὐκίνητος, ποικίλος. ἢ ταχύς· παρὰ τὴν ἄελλαν, ἥτις ἀπὸ τοῦ ἄειν καὶ εἱλεῖν.
[Αἰονῶ:] τὸ βρέχω.
[Αἰών:] ὁ νωτιαῖος μυελός· ἢ χρόνος ἀΐδιος. σημαίνει δὲ ε΄.
[Αἰὼν] καὶ ὁ παρὼν βίος. Δαβίδ· ὁ αἰὼν ἡμῶν εἰς φωτισμὸν τοῦ προσώπου σου.
[Αἰῶνα:] ζωήν, βίον. Σοφοκλῆς· ὡς οὐκ ἂν αἰῶν' ἐκμάθοις βροτῶν, πρὶν ἂν θάνῃ τις, οὔτ' εἰ χρηστός, οὔτ' εἰ κακός. ἐγὼ δὲ τὸν ἐμὸν καὶ πρὶν εἰς ᾅδου μολεῖν, ἔξοιδ' ἔχουσα δυστυχῆ τε καὶ βαρύν.
[Αἰωνίζει:] διὰ παντὸς μένει.
[Αἰωνίου μακαριότητος.]
[Αἰωνοάριος:] ὁ Ἰαννουάριος μήν. οὕτως Λογγῖνος αὐτὸν ἑρμηνεῦσαι βιάζεται, ὡσανεὶ αἰῶνος πατέρα.
[Αἰῶνος ἄγαλμα·] ζήτει ἐν τῷ διαγνώμων.
[Αἰώρα:] ἀγχόνη, ὕψωσις, ἔπαρσις. ὡς δ' οὐκ ἐφικνεῖτ', ἀλλ' ἔκαμνε πηδῶσα, οὐδὲν κρεμαστῆς σχοῦσα πλεῖον αἰώρας, παρῆλθεν οὕτω βουκολοῦσα τὴν λύπην.
[Αἰωρηθέντες:] ἀντὶ τοῦ μετεωρισθέντες.
[Αἰώρημα. Αἰωρήσεις:] κρεμάσεις.
[Αἰωροῦνται:] κρέμανται. εἰς ὃν τὰ τῶν Καρχηδονίων αἰωρεῖτο πράγματα.
[Ἇιπερ:] ὥσπερ.
[Αἴπει:] τῷ ὑψηλῷ. ἡ εὐθεῖα αἶπος οὐδετέρως.
[Αἴπεια:] ὄνομα πόλεως.
[Αἰπεινή:] ὑψηλή. αἰπεινὴν ἐλάτην ἔρις ὤρορεν αἴσυλα φάσθαι. καὶ
[Αἰπειναῖς,] ὑψηλαῖς, μακραῖς. ἐν Μύθοις· αἰπειναῖς ἐλάταις ἔρισε βατίς· ἡ μὲν ἔειπε καὶ ναῦς καὶ νηοὺς τεμνομένη τελέειν.
[Αἰπεινός:] ὁ χαλεπός.
[Αἰπήεσσα:] ὑψηλή.
[Αἰπολή. Αἰπόλια:] αἰγονόμια. καὶ
[Αἰπόλος,] αἰγονόμος. καὶ
[Αἰπολῶ·] δοτικῇ.
[Αἰπύ:] ὑψηλόν, μέγα. Λευκάδος αἰπὺν ἔχων ναύταις τηλέσκοπον ὄχθον. σὺ δ' ὁ τὸν οὐρανὸν διφρηλατῶν ἥλιε, πατρῴαν τὴν ἐμὴν ὅταν χθόνα ἴδῃς, ἐπισχὼν χρυσόνωτον ἡνίαν ἄγγειλον ἄτας τὰς ἐμάς.
[Αἰπύκερως ἔλαφος:] ὑψηλὰ κέρατα ἔχων.
[Αἰπύς:] ὁ ὀλέθριος.
[Αἰπὺ οἱ ἐσσεῖται μάλα περ μεμαῶτι μάχεσθαι:] μεταφορικῶς ἀντὶ τοῦ δυσπρόσβατον, δυσχερές.
[Αἶρα:] ὁ σῖτος. σημαίνει δὲ καὶ τὴν σφαῖραν. καὶ ὄνομα πόλεως.
[Αἴρασθαι:] προσενέγκασθαι. Κρατῖνος Τροφωνίῳ· οὐ σῖτον αἴρεσθ', οὐχ ὕπνου λαχεῖν μέρος.
[Αἶρε:] πρόσφερε. Ὅμηρος· μή μοι οἶνον ἄειρε. καὶ Ἀριστοφάνης· αἶρ', αἶρε μάζαν ὡς τάχιστα κανθάρῳ.
[Αἶρε δάκτυλον:] παροιμία. τίθεται ἐπὶ τῶν ἀπαγορευόντων ἐν τῇ ἀγωνίᾳ. ἐπαίρεσθαι γὰρ τὴν χεῖρα σύμβολον τοῦ νενικῆσθαι. καὶ Πολύβιος· ὁ δὲ προσπεσὼν αἴρεται νίκην εὐτυχεστάτην.
[Αἱρεθέν:] θεληθέν.
[Αἶρε μασχάλην:] ἐπὶ τοῦ ὀρχήσασθαι.
[Αἶρε πλῆκτρον:] τουτέστιν ὅπλον ἀμυντήριον. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν ἀλεκτρυόνων· κἀκεῖνοι γὰρ ἔχουσι πλῆκτρα, ἐν οἷς μάχονται· ἃ ἡμεῖς κέντρα λέγομεν τῶν ὀρνίθων, οἱ δὲ πλῆκτρα. πλῆκτρα δέ εἰσι τὰ ἐμβαλλόμενα τοῖς πλήκτροις τῶν ἀλεκτρυόνων τὰ χαλκᾶ.
[Αἵρεσις:] καταστροφή, κατάλυσις. διὸ καὶ πρώτῳ τῶν ἄλλων ἐπέθεντο δι' ἐπιβουλῆς, ἵνα σφίσι τὸ λεγόμενον ἐξ ἄκρας ἡ αἵρεσις γένηται τῶν θεοφιλῶν καὶ ἀρχαιονόμων ἠθῶν τε καὶ ἐπιτηδευμάτων.
[Αἵρεσις:] ἡ λόγῳ τινὶ κατὰ τὸ φαινόμενον ἀκολουθοῦσα ἢ δοκοῦσα ἀκολουθεῖν. Ἱππόβοτος δὲ θ΄ φησὶν αἱρέσεις εἶναι τῶν φιλοσόφων καὶ ἀγωγάς· α΄ Μεγαρικήν, Ἐρετριακήν, Κυρηναϊκήν, Ἐπικούρειον, Ἀννικέρειον, Θεοδώρειον, Ζηνώνειον, τὴν καὶ Στωικήν, Ἀκαδημαϊκήν, Περιπατητικήν· οὔτε δὲ Κυνικὴν οὔτε Ἠλιακὴν οὔτε Διαλεκτικήν. τὴν γὰρ Πυῤῥώνειον οὐδ' οἱ πλείους προσποιοῦνται διὰ τὴν ἀσάφειαν. εἰ γὰρ αἵρεσιν νοοῖμεν πρόσκλισιν ἐν δόγμασιν ἀκολουθίαν ἔχουσαν, οὐκέτ' ἂν προσαγορεύοιτο αἵρεσις ἡ Πυῤῥώνειος· οὐ γὰρ ἔχει δόγματα. ἔτι δὲ καὶ Ἐκλεκτή τις εἰσήχθη ὑπὸ Ποτάμωνος τοῦ Ἀλεξανδρέως, ἐκλεξαμένου τὰ ἀρέσαντα ἐξ ἑκάστης τῶν αἱρέσεων. κριτήρια δέ φησιν εἶναι τἀληθῆ· τὸ μὲν ὡς ὑφ᾿ οὗ γίνεται ἡ κρίσις, τουτέστι τὸ ἡγεμονικόν· τὸ δὲ ὡς δι' οὗ, οἷον τὴν ἀκριβεστάτην φαντασίαν. ἀρχάς τε τῶν ὅλων τήν τε ὕλην καὶ τὸ ποιοῦν, ποίησίν τε καὶ τόπον· ἐξ οὗ γὰρ καὶ ὑφ᾿ οὗ καὶ ποίῳ καὶ ἐν ᾧ. τέλος δὲ εἶναι ἐφ' ᾧ πάντα ἀναφέρεται, ζωὴν κατὰ πᾶσαν ἀρετὴν τελείαν, οὐκ ἄνευ τῶν τοῦ σώματος κατὰ φύσιν καὶ τῶν ἐκτός.
[Αἱρέσιος:] ὄνομα κύριον.
[Αἱρεσιῶτις πολιτεία:] ἡ τῶν αἱρετικῶν. ζήτει περὶ αἱρέσεως ἐν τῷ Ἀρειανός.
[Αἱρετίζω:] τὰ τῶν αἱρετικῶν φρονῶ. καὶ αἰτιατικῇ·
[Αἱρετίζω] σημαίνει τὸ προαιροῦμαι. ἐξ οὗ καὶ αἱρετισάμενος. καὶ ᾑρετίσατο.
[Αἱρετικός.] ζήτει ἐν τῷ Ἀπολινάριος.
[Αἱρετόν:] ἐπιθυμητόν. τοῦτο τριχῶς λέγεται· τὸ καλόν, τὸ ἡδύ, τὸ συμφέρον. ᾧ δὴ ταῦτα πάντα ὑπάρχει καὶ διὰ πάντα αἱρετόν, τοῦτο τῶν μὴ πάντα ἐχόντων αἱρετώτερον· οἷον ἡ φρόνησις. καὶ αὖθις· ὁ δὲ Αὐρηλιανὸς ὁ βασιλεὺς μᾶλλον ἀναγκαῖος ἦν στρατη γὸς ἤπερ αἱρετὸς βασιλεύς, ἐν παντὶ καιρῷ δυσχερὴς ὢν καὶ ἀπρόσιτος, ὡς μηδὲ τῶν οἰκείων αἵματος διαμεῖναι καθαρός.
[Αἱρετοὶ δικασταί·] ζήτει ἐν τῷ Ἀμφικτυόνες.
[Αἱρετώτερον:] προκριτώτερον. οὐκ ἐκ παραλλήλου κεῖται τὸ αἱρετώτερον τοῦ βελτίονος, ἀλλ' ἐπὶ πλεῖον τὸ βέλτιον τοῦ αἱρετωτέρου. τὸ μὲν γὰρ αἱρετώτερον ἐν τοῖς αἱρετοῖς καὶ μόνοις, τὸ δὲ βέλτιον καὶ ἐν ἄλλοις· καὶ γὰρ ἐν θεωρητικοῖς καὶ φυσικοῖς καὶ λογικοῖς ἡ ζήτησις ἡ τοῦ βελτίονος· ὁ γὰρ ζητῶν ποτέρα βελτίων οὐσία, ἡ κινουμένη ἢ ἀκίνητος, φυσικὸν μεταχειρίζεται πρόβλημα, λογικὸς δὲ ὁ ζητῶν πότερον βέλτιον ἐπαγωγὴ ἢ συλλογισμός, θεωρητικὸς δὲ ὁ ζητῶν πότερον ἡ φρόνησις πρακτικωτέρα ἢ θεωρητικωτέρα.
[Αἱρεύμενος:] ἀφαιρούμενος.
[Αἰρετρία:] πόλις.
[Αἱρεῖ:] ἀναιρεῖ, φονεύει. Σοφοκλῆς· πόλεμος γὰρ οὐδέν' ἄνδρ' ἑκὼν αἱρεῖ πονηρόν, ἀλλὰ τοὺς χρηστοὺς ἀεί.
[Αἱρεῖ:] καταλαμβάνει. καὶ
[Αἱρεῖν,] κατὰ κράτος τι λαμβάνειν, καὶ καταλαμβάνειν.
[Αἴρειν:] αὔξειν. ἢ τράπεζαν παρατιθέναι, ἢ αἴρειν.
[Αἴρειν ἔξω πόδα πηλοῦ:] ἐπὶ τῶν βουλομένων μὴ ἐν πράγμασιν εἶναι. λέγεται δὲ καὶ αἴρειν ἔξω πόδα αἰτίας.
[Αἴρειν] καὶ τὸ προσφέρειν δηλοῖ. αἶρ', αἶρε μᾶζαν ὡς τάχιστα κανθάρῳ. Ἀριστοφάνης Εἰρήνῃ. καὶ μετὰ τῆς προθέσεως Φερεκράτης Πετάλῃ· πρόσαιρε τὸ κανοῦν, εἰ δὲ βούλει, πρόσφερε. ἐτίθεσαν δὲ τὴν λέξιν καὶ ὡς ἡμεῖς ἐπὶ τοῦ παρακειμένην ἀφελεῖν τὴν τράπεζαν. Μένανδρος Κεκρυφάλῳ· εἶτ' εὐθὺς οὕτω τὰς τραπέζας αἴρετε· μύρα, στεφάνους ἑτοίμασον, σπονδὰς ποίει. καὶ Συναριστώσαις· ἂν ἔτι πιεῖν μοι δῷ τις. ἀλλ' ἡ βάρβαρος ἅμα τῇ τραπέζῃ καὶ τὸν οἶνον ᾤχετο ἄρασα ἀφ' ἡμῶν.
[Αἱρεῖς:] δοξάζεις, ἡγῇ. ἐκ τοῦ Θεολόγου· καὶ ὁ λόγος αἱρεῖ μὴ τιθέναι πρόσκομμα.
[Αἱρεῖσθαι:] ἐργάζεσθαι.
[Αἱρῇ:] βούλει. ἐπείπερ αὐτὸς αἱρῇ λέγειν.
[Αἱρησαμένων:] βουλευσαμένων.
[Αἱρήσασθαι:] λαβεῖν.
[Αἱρήσεται:] λήψῃ.
[Αἱρήσειν:] κρατήσειν, συλλαβεῖν, ἑλκύσαι, χειρώσασθαι, πορθῆσαι.
[Αἱρήσω τάχα:] οἱ πειρώμενοι μετελθεῖν τινας εἰώθασι τοῦτο λέγειν. καὶ
[Αἱροῦντες ᾑρήμεθα,] ἐπὶ τῶν ἐλπισάντων κρατήσειν τινῶν καὶ ὑπ' ἐκείνων ἁλόντων. αἱροῦντες οὖν ᾑρήμεθα, δοκοῦντες κρατεῖν ἐλήφθημεν.
[Αἱρήσομαι:] λήψομαι, σκέψομαι, βουλεύσομαι.
[Αἱρείτω:] κατασχέτω.
[Αἱρισέων:] ὄνομα ἔθνους. καὶ
[Αἱρισεύς. Αἰρόμενος:] φερόμενος.
[Αἰρόπινον:] σκοτεινόν· καὶ τὸ κόσκινον, ἐν ᾧ πυροὶ σήθονται, ὑπὲρ τοῦ τὰς αἴρας διελθεῖν.
[Αἱρούμενος:] βουλόμενος. καὶ
[Δεῖπνον αἱρουμένοις,] ἀντὶ τοῦ ἑλομένοις δειπνεῖν. καὶ
[Αἱρῇ,] ἀντὶ τοῦ λαμβάνεις, μετέχεις. σῖτόν τε αἱρῇ τὸν αὐτὸν ἐκείνοις καὶ πόμα παραπλήσιον.
[Αἴρω:] τὸ ἐπαίρω· αἰτιατικῇ.
[Αἶσα:] ἡ μοῖρα. ἐν Ἐπιγράμμασιν· οὐ φθονέω· τὴν σὴν ἤθελον αἶσαν ἔχειν. καὶ
[Αἶσα], ἡ μανία. τὸν αἶσ' ἄπλαστος ἴσχει. τουτέστιν ἡ μανία.
[Αἴσακος:] ὁ κλάδος τῆς δάφνης, ὃν κατέχοντες ὕμνουν τοὺς θεούς.
[Αἴσηπος:] ὄνομα ποταμοῦ.
[Αἴσιμα:] τὰ προσήκοντα, παρὰ τὴν αἶσαν. ἐνίοτε δὲ τὰ καθήκοντα, ἢ τὰ ἀγαθά. ἔσθ' ὅτε δὲ τὰ εἱμαρμένα.
[Αἰσιμία:] ἡ μαντεία.
[Αἴσιμος:] ὁ χωλὸς καὶ ἄτιμος καὶ ἀμαθής. Ἀριστοφάνης· σκοπεῖσθ' ἕκαστος ὅ τι κερδανεῖ· τὸ δὲ κοινόν, ὥσπερ Αἴσιμος κυλίνδεται.
[Αἴσιον:] τὸ καλόν, μέτριον, δίκαιον. καὶ
[Ὑπεραίσιον,] τὸ ὑπὲρ τὴν μοῖραν, ὑπὲρ τὸ προσῆκον.
[Αἴσιος:] ὁ καθήκων, ἀληθής. Μένανδρος· ἀλλ' οὐκ αἰσίως αὐτοῖς ἀπέπνευσεν ἡ τύχη· οἱ γὰρ ἐθελοκακοῦντες οὐχ ὑπεστάλησαν. καὶ αὖθις· καὶ τοῦτο οὐκ αἴσιον δόξαι ἂν βασιλεῖ. ὅτι Δημοσθένης συνεφιλολόγησεν Αἰσίωνι τῷ Ἀθηναίῳ.
[Αἴσθεσθαι·] γενικῇ· ἐνεστῶτος· αἰσθέσθαι δὲ ὑπερσυντελικός.
[Αἰσθάνεσθαι·] γενικῇ. τοῦτο δύο σημαίνει, τὸ κατὰ δύναμιν καὶ κατ' ἐνέργειαν. αἰσθάνεσθαι τοίνυν λέγονται οἱ κοιμώμενοι δύναμιν ἔχοντες τοῦ αἰσθάνεσθαι.
[Αἰσθέσθαι] καὶ
[Αἰσθάνεσθαι] διαφέρει. τὸ μὲν γὰρ αἰσθέσθαι ἐπὶ τοῦ ἀκριβῶς εἰδέναι τι, τὸ δὲ αἰσθάνεσθαι ἐπὶ τοῦ ὑπονοεῖν τι. καὶ περὶ μὲν τοῦ αἰσθάνεσθαι Ἀντιφῶν ἐν Προοιμίοις· ἐγραψάμην ταύτην τὴν γραφὴν ἠδικημένος ὑπὸ τούτου νὴ Δία πολλά, ἔτι δὲ καὶ πλείω ὑμᾶς ᾐσθημένος ἠδικημένους καὶ τοὺς ἄλλους πολίτας. τὸ δὲ αἰσθάνεσθαι ἐπὶ τοῦ ὑποπτεύειν καὶ οὐκ ἐπὶ τοῦ βεβαίως εἰδέναι. Λυσίας ἐν τῷ πρὸς Ἀλκιβιάδην φησίν· οἶμαι μὲν τοίνυν καὶ ἐκεῖνο ὑμᾶς αἰσθάνεσθαι, ὅτι Ἀρχιβιάδης οὐκ ἄλλο τι ἐζήτει κομίσασθαι, ἀλλὰ τῶν ἐμῶν ἠμφισβήτει. ἔταξαν δὲ αὐτὸ καὶ ἐπὶ τοῦ εἰδέναι. Ἰσαῖος· τὰ δὲ τοιούτων δὴ μαρτυριῶν οἱ δικάζοντες τὰ μὲν αὐτοὶ συνειδότες, ὅτι ὑγίανεν ὁ παῖς, τῶν ἑωρακότων αἰσθανόμενοι μαρτυρούντων, τὰ δὲ ἀκοῇ πυνθανόμενοι.
[Αἰσθήσεις] ε΄· ὅτι τρανεστέρα ἡ ὄψις τῆς ἀκοῆς, καὶ αὕτη τῆς ὀσφρήσεως, ἡ ὄσφρησις τῆς γεύσεως καὶ τῆς ἁφῆς. ἡ μέντοι ἁφὴ δοκεῖ μηδὲ αἴσθησις εἶναι· ἑκάστη γὰρ τῶν ἄλλων αἰσθήσεων περὶ μίαν τινὰ τῶν αἰσθητῶν τὴν ἀντίθεσιν ἐνεργεῖ καὶ ταύτης μεταξύ, οἷον ὄψις μὲν περὶ τὸ μέλαν καὶ τὸ λευκὸν καὶ τὰ τούτου μεταξὺ χρώματα, ἀκοὴ περὶ τὸν βαρὺν καὶ τὸν ὀξὺν φθόγγον καὶ τοὺς μεταξύ, ὄσφησις περὶ τὸ εὐῶδες καὶ τὸ δυσῶδες, γεῦσις περὶ τὸ γλυκὺ καὶ τὸ πικρὸν καὶ τὰ τούτου μεταξύ. ἡ μέντοι ἁφὴ περὶ πλείους ἀντιθέσεις ἔχει οὐκ οὔσας ὑπαλλήλους· περί τε γὰρ τὸ θερμὸν καὶ τὸ ψυχρὸν καὶ τὸ ὑγρὸν καὶ τὸ ξηρὸν καὶ τὸ σκληρὸν καὶ μαλακόν, τὸ βαρὺ καὶ τὸ κοῦφον, τὸ μανὸν καὶ τὸ πυκνόν· ἅπερ ὑπάλληλα εἶναι οὐ δύναται. ὅτι αἱ αἰσθήσεις τῶν μειζόνων αἰσθητῶν ἀντιλαμβανόμεναι οὐκέτι μετ' ἐκείνων τῶν ἡττόνων ἀντιλαμβάνεσθαι δύνανται· ὁ γὰρ πληκτικωτέρων χυμῶν γευσάμενος τῶν ἠρεμαιοτέρων οὐκ ἐπαισθάνεται, καὶ ὁ μεγάλων ψόφων ἀκηκοὼς πρὸς τοὺς ἥττους ἐστὶν ἀνεπαίσθητος, καὶ ὁ πρὸς ἥλιον ἀτενίσας ἀναγνῶναι οὐ δύναται οὐδὲ τῶν ἄλλων ἀκριβῶς ὁρατῶν ἀντιλαμβάνεσθαι· ὁμοίως καὶ ἐπὶ τῆς ἁφῆς. ὁ δὲ νοῦς τούτοις ἐναντίως ἔχει· ὅσῳ γὰρ τῶν μειζόνων νοητῶν ἀντιλαμβάνεται, τοσοῦτον καὶ ἀκριβέστερός ἐστι πρὸς τὴν ἀντίληψιν τῶν ἡττόνων. καὶ τὰς μὲν αἰσθήσεις αἱ ὑπερβολαὶ τῶν αἰσθητῶν φθείρουσιν· ὑπερβολὴ γὰρ φωτὸς ἢ ζόφου ἔφθειρε τὴν ὄψιν· ὁμοίως καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων· τὸν δὲ νοῦν τῶν μειζόνων νοητῶν ἡ ἀντίληψις ὀξυδερκέστερον ποιεῖ. ζήτει καὶ ἄλλα περὶ αἰσθήσεως ἐν τῷ μήνιγξ. ὅτι κοινὰ αἰσθητὰ ε΄· α΄ κίνησις, β΄ ἠρεμία, γ΄ ἀριθμός, δ΄ σχῆμα, ε΄ μέγεθος. κοινὰ δὲ ταῦτα εἶναι λέγονται, οὐχ ὅτι ἓν ἕκαστον αὐτῶν πάσαις ταῖς αἰσθήσεσιν ὑποπίπτει, ἀλλ' ὅτι ἕκαστον πλείοσι καὶ οὐ μιᾷ, τινὰ δὲ καὶ πάσαις ἅμα. τὸ μὲν γὰρ μέγεθος κοινόν ἐστιν αἰσθητὸν ὄψεως καὶ ἁφῆς· ὁρῶμεν γὰρ ὅτι μέγας ἐστὶ τυχὸν ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἁπτόμενοι αἰσθανόμεθα ὅτι μέγας ἢ μικρὸς ὁ προσπεσὼν ὄγκος, καὶ τὸ διάστημα. ἤδη δὲ καὶ ψόφου λέγομεν ᾐσθῆσθαι μεγάλου ἢ μικροῦ, ἀλλ' ἐνταῦθα κατὰ ἀναλογίαν τὸ μέγεθος εἴληπται, οὐ κυρίως. μέγεθος γὰρ νῦν λέγομεν τὸ συνεχὲς τῶν κοινῶν εἶναι αἰσθητῶν· ὁ μέντοι μέγας ψόφος ποσότητός ἐστιν ἐπιτεταμένης καὶ ἀνειμένης δηλωτικός, διὸ τὸ ἀμυδρὸν ἢ σφοδρὸν κυριώτερον ἐπὶ τῶν ψόφων ἁρμόζει λέγειν. τὸ δὲ σχῆμα κοινὸν ὄψεως καὶ ἁφῆς. σχῆμα δὲ οὐ τὸ τρίγωνον ἢ κύκλος (τοῦτο γὰρ λόγου ἐστὶ τὸ εἰπεῖν ὅτι σχῆμά ἐστι τὸ ὑπὸ μιᾶς γραμμῆς περιεχόμενον ἢ ὑπὸ τριῶν ἢ ὁσωνδήποτε), ἀλλ' ὅ τι ἁπλῶς περιγέγραπται, πᾶσα δὲ περιγραφὴ κατά τι τῶν σχημάτων γίνεται. καὶ τὰ ἄλογα γοῦν ὅταν ἐπὶ μικρὸν ὕψος καὶ ἐπανάστημα γῆς ἐμπέσωσιν, ἐπιβαίνουσι διελθεῖν, ἅτε δὴ ἐπιστάμενα ὡς περιγέγραπται τὸ μέγεθος, καὶ οἷά τέ ἐστι διελθεῖν· εἰς δὲ ὑψηλὸν καὶ ἀπόκρημνον ἐμπεσόντα οὐκ ἐπιχειρεῖ παρελθεῖν συναισθόμενα τοῦ μεγέθους τοῦ σχήματος. ὁ δὲ ἀριθμὸς κοινόν ἐστιν αἰσθητὸν πασῶν· ὁρῶμεν γὰρ ὅτι ε΄ τυχὸν ἄνθρωποι, ἀλλὰ καὶ ψηλαφῶντες τοῦτο αὐτὸ ἴσμεν, καὶ μὴν καὶ ἀκούοντες. ὅτι αἴσθησις διαφέρει φαντασίας. καὶ ζήτει ἐν τῷ φαντασία.
[Αἰσθητήριον] καὶ
[Αἰσθητόν. Αἴσθομαί σου:] τὸ αἰσθήσεως ἐπιλαμβάνομαι.
[Αἰσθόμενοι·] γενικῇ. νοήσαντες. οἱ δὲ τὴν προθυμίαν τοῦ Καίσαρος ἰδόντες καὶ τὰ ἔργα ὁμολογοῦντα ταῖς ἐλπίσιν αἰσθόμενοι.
[Αἴσθων:] αἰσθανόμενος, καὶ βασανιζόμενος, ἢ ἐκπνέων.
[Αἰσούρ:] ὄνομα κύριον.
[Αἰσώπειον αἷμα:] ἐπὶ τῶν ἀδίκως ἀναιρουμένων. οὐ γὰρ ἐνδίκως ἀπέκτειναν τὸν Αἴσωπον οἱ Δελφοί.
[Αἰσώπειον] οὖν
[αἷμα,] ἐπὶ τῶν δυσαπονίπτοις ὀνείδεσι καὶ κακοῖς συνεχομένων. Δελφοῖς γὰρ συνέβη τὸ δαιμόνιον ὀργισθῆναι, ἀδίκως ἀνελοῦσιν Αἴσωπον.
[Αἴσωπος,] Μιθριδάτου ἀναγνώστης. ἔγραψε περὶ Ἑλένης· ἐν ᾧ φησι Πᾶνα ἰχθὺν καλεῖσθαι κητώδη. ἐν τούτῳ δὲ τὸν ἀστερίτην λίθον εὑρίσκεσθαι, ὃς ὑπὸ τῷ ἡλίῳ ἀνάπτεται, ποιεῖ δὲ πρὸς φίλτρα. ἔγραψε καὶ Μιθριδάτου ἐγκώμιον.
[Αἴσωπος,] Σάμιος ἢ Σαρδιανός, Εὐγείτων δὲ Μεσημβριανὸς εἶπεν, ἄλλοι Κοτυαέα Φρύγα. ἐγένετο δὲ λογοποιός, ὅ ἐστιν εὑρετὴς λόγων καὶ ἀποκριμάτων. διέτριψε δὲ παρὰ Κροίσῳ φιλούμενος, τοῖς χρόνοις πρὸ Πυθαγόρου· ὃς μεσοῦν ἐπὶ τῆς μ΄ Ὀλυμπιάδος. ἔγραψε τὰ ἐν Δελφοῖς αὐτῷ συμβάντα ἐν βιβλίοις β΄. μᾶλλον δέ τινές φασι τὸν Αἴσωπον ἀποκρίματα γεγραφέναι μόνον. ἐν γὰρ Δελφοῖς ἀδίκως ἀπολέσθαι ὑπ' αὐτῶν κατακρημνισθέντα ἀπὸ τῶν Φαιδριάδων καλουμένων πετρῶν κατὰ τὴν νδ΄ Ὀλυμπιάδα. οἰκέτην δὲ γενέσθαι Ξάνθου τοῦ Λυδοῦ, ἄλλοι ἀνδρός τινος Σαμίου Ἰάδμονος, οὗτινος καὶ ἡ Ῥοδῶπις δούλη ἦν· ἣν ἑταίραν γενομένην, Θρᾷσσαν τὸ γένος, Χάραξος ὁ ἀδελφὸς Σαπφοῦς ἔλαβε γυναῖκα καὶ ἐξ αὐτῆς γεννᾷ.
[Αἴσωπος:] ὁ τῶν μύθων ποιητής, Σάμιος, δοῦλος οὐ τὴν τύχην μᾶλλον ἢ τὴν προαίρεσιν, οὐκ ἄφρων μὲν οὐδὲ κατ' αὐτὸ τοῦτο ἀνήρ. ᾧ γὰρ ὁ νόμος οὐ μετεδίδου παῤῥησίας, τούτῳ προσῆκον ἦν ἐσκιαγραφημένας τὰς συμβουλὰς καὶ πεποικιλμένας ἡδονῇ καὶ χάριτι παραφέρειν, ὥσπερ καὶ τῶν ἰατρῶν οἱ μὲν ἐλεύθεροι τὸ δέον ἐπιτάττουσιν, ἐὰν δέ τις οἰκέτης γένηται τὴν τύχην καὶ τὴν τέχνην ἰατρός, πράγματα ἔχει κολακεύειν ἅμα καὶ θεραπεύειν τὸν δεσπότην ἀναγκαζόμενος. ὅτι Αἴσωπον ἀπὸ δείπνου βαδίζονθ' ἑσπέρας θρασεῖα καὶ μεθύση τις ὑλάκτει κύων. κἄπειτ' ἐκεῖνος εἶπεν· ὦ κύον, κύον, εἰ νὴ Δί' ἀντὶ τῆς κακῆς γλώττης ποθὲν πυροὺς πρίαιο, σωφρονεῖν ἄν μοι δοκῇς. ὅτι τὸν Αἴσωπόν φασί τινες ὡς τοσοῦτον ἄρα θεοφιλῆ γενέσθαι ὡς καὶ ἀναβιῶναι αὐτόν, καθάπερ οὖν τὸν Τυνδάρεων καὶ τὸν Ἡρακλέα καὶ τὸν Γλαῦκον. καὶ Πλάτων φησὶν ὁ κωμικός· καὶ νῦν ὄμοσόν μοι μὴ τεθνάναι τὸ σῶμα. ἐγώ. ψυχὴ δ' ἀπὸ νίκης ὥσπερ Αἰσώπου ποτέ.
[Αἴστωρ:] ὁ ἁγνός.
[Αἰσυήταο,] τοῦ Αἰσυήτου.
[Αἰσυητῆρι:] χοιροβοσκῷ.
[Αἴσυλα:] παράνομα, ἄδικα. ἐν Μύθοις· αἰπεινὴν ἐλάτην ἔρις ὤρορεν αἴσυλα φάσθαι.
[Αἰσύμη:] πόλις. καὶ
[Αἰσύμνη,] πόλις.
[Αἰσυμνητήρ:] ὁ βασιλεύς.
[Αἰσυμνῆται:] οἱ ἀγωνοθέται. οἱ τοῦ ἀγῶνος προεστῶτες· ἢ οἱ νεανίαι· ἢ οἱ νεμηταί· ὅ ἐστι βραβευταί. καὶ
[Αἰσυμνήτας.]
[Αἰσυμνῆτις:] ἡ δέσποινα.
[Αἴσυμνος:] ὄνομα κύριον.
[Αἰσύφηλος:] ὁ δειλός.
[Αἰσχίνης,] Χαρίνου, ἀλλαντοποιοῦ, φιλόσοφος Σωκρατικός. τινὲς δὲ Λυσανίου παῖδά φασιν, Ἀθηναῖον, Σφήττιον. διάλογοι δὲ αὐτοῦ Μιλτιάδης, Καλλίας, Ῥίνων, Ἀσπασία, Ἀξίοχος, Τηλαύγης, Ἀλκιβιάδης καὶ οἱ καλούμενοι Ἀκέφαλοι, Φαίδων, Πολύαινος, Δράκων, Ἐρυξίας, Περὶ ἀρετῆς, Ἐρασίστρατοι, Σκυθικοί.
[Αἰσχίνης,] Ἀθηναῖος, ῥήτωρ, υἱὸς Ἀτρομήτου καὶ Γλαυκοθέας, μαθητὴς δὲ κατὰ τὴν ῥητορικὴν Ἀλκιδάμαντος τοῦ Ἐλεάτου. τινὲς δὲ καὶ δούλους τοὺς γονεῖς αὐτοῦ γεγραφήκασιν. οὗτος ἐπειδὴ συναίρων ἐν δίκῃ τινὶ διέφθειρε τοὺς δικαστάς, ἐμβληθεὶς ἅμα αὐτοῖς ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ καὶ κώνειον πιὼν ἀπέθανεν, καὶ τὰ πράγματα αὐτῶν ὡς ἀτέκνων ἐδημοσιώθη. ᾤκησε μέντοι ἐν Ῥόδῳ καὶ ἐπαίδευσεν, ἡσσηθεὶς ὑπὸ Δημοσθένους τὸν περὶ τοῦ στεφάνου ἀγῶνα. πρῶτος δὲ πάντων τὸ θείως λέγεις ἤκουσε διὰ τὸ σχεδιάζειν, ὡς ἐνθουσιῶν.
[Αἰσχίνης,] Ἀθηναῖος, Ἀτρομήτου γραμματοδιδασκάλου καὶ Λευκοθέας τῆς τελεστρίας, αὐτὸς ὑποκριτής, εἶτα γραμματεύς, εἶτα ῥήτωρ, προδότης, ὁ Κερσοβλέπτην καὶ Φωκέας προδούς. γραψάμενος δὲ παρανόμων Κτησιφῶντα, στεφανοῦν γράψαντα Δημοσθένην, ἡττήθη καὶ ἔφυγεν εἰς Ῥόδον καὶ ἐπαίδευσεν ἐκεῖ.
[Αἰσχίνης,] ὁ τοῦ Λυσανίου. οὗτος παρὰ Διονύσιον εἰς Σικελίαν ὑπὲρ χρημάτων ᾤχετο. Πλάτων δὲ τρὶς ἀναμετρῆσαι λέγεται τὴν Χάρυβδιν ὑπὲρ πλούτου Σικελικοῦ. Ἀρίστιππος δὲ ὁ Κυρηναῖος καὶ Ἑλίκων ἐκ Κυζίκου καὶ Φοίτων, ὅτε ἔφευγε Ῥήγιον, οὕτω τι ἐς τοὺς Διονυσίου κατέδυσαν θησαυροὺς ὡς μόγις ἀνασχεῖν ἐκεῖθεν. καὶ μὴν καὶ τὸν Κνίδιόν φασιν Εὔδοξον ἐς Αἴγυπτόν ποτε ἀφικόμενον ὑπὲρ χρημάτων τε ὁμολογεῖν ἥκειν καὶ διαλέγεσθαι τῷ βασιλεῖ ὑπὲρ τούτου. καὶ ἵνα μὴ πλείους διαβάλω, Σπεύσιππον τὸν Ἀθηναῖον οὕτω τι ἐρασιχρήματον γενέσθαι φασίν, ὡς ἐπὶ τὸν Κασσάνδρου γάμον ἐς Μακεδόνας κωμάσαι, ποιήματα ψυχρὰ ξυνθέντα δημοσίᾳ ταῦθ' ὑπὲρ χρημάτων ᾆσαι.
[Αἰσχίους:] ἄνδρας ἀμόρφους.
[Αἰσχίω:] χείρω.
[Αἶσχος:] ἀτιμία.
[Αἰσχρὰ γυνή:] ἄμορφος. καὶ
[Αἰσχρόν,] ἐπὶ κακοῦ. ταῦτα αἰσχρὰ μέν οἱ ἀμφ' αὐτὸν ἐγίνωσκον καὶ τὴν ἀποχώρησιν οὔτε ἐν τῷ παραυτίκα εὐπρεπῆ οὔτε ἀσφαλῆ ἐς τὰ μέλλοντα.
[Αἰσχρίων,] Μιτυληναῖος, ἐποποιός, ὃς συνεξεδήμει Ἀλεξάνδρῳ τῷ Φιλίππου. ἦν δὲ Ἀριστοτέλους γνώριμος καὶ ἐρώμενος, ὡς Νίκανδρος ὁ Ἀλεξανδρεὺς ἐν τῷ περὶ τῶν Ἀριστοτέλους μαθητῶν.
[Αἰσχροκερδής·] καὶ θηλυκὸν
[Αἰσχροκέρδεια. Αἰσχρόν·] Σοφοκλῆς· αἰσχρὸν γάρ ἐστι τοῦ μακροῦ χρῄζειν βίου κακοῖσιν ὅστις μηδὲν ἐξαλλάσσεται. τουτέστιν ὅστις ἀεὶ ἐν κακοῖς ἐξετάζεται. αἰσχροῦ εἴδη δ΄· ἄδικον, δειλόν, ἄκοσμον, ἄμορφον.
[Αἰσχύλος,] Ἀθηναῖος, τραγικός, υἱὸς μὲν Εὐφορίωνος, ἀδελφὸς δὲ Ἀμενίου, Εὐφορίωνος καὶ Κυναιγείρου, τῶν εἰς Μαραθῶνα ἀριστευσάντων ἅμα αὐτῷ. ἔσχε δὲ καὶ υἱοὺς τραγικοὺς δύο, Εὐφορίωνα καὶ Εὐαίωνα. ἠγωνίζετο δὲ αὐτὸς ἐν τῇ θ΄ Ὀλυμπιάδι ἐτῶν ὢν κε΄. οὗτος πρῶτος εὗρε προσωπεῖα δεινὰ χρώμασι κεχρισμένα ἔχειν τοὺς τραγικοὺς καὶ ταῖς ἀρβύλαις τοῖς καλουμένοις ἐμβάταις κεχρῆσθαι. ἔγραψε δὲ καὶ ἐλεγεῖα καὶ τραγῳδίας Ϟ΄· νίκας δὲ εἷλεν η΄ καὶ κ΄, οἱ δὲ τρισκαίδεκά φασι. φυγὼν δὲ εἰς Σικελίαν διὰ τὸ πεσεῖν τὰ ἰκρία ἐπιδεικνυμένου αὐτοῦ, χελώνης ἐπιῤῥιφείσης αὐτῷ ὑπὸ ἀετοῦ φέροντος κατὰ τῆς κεφαλῆς, ἀπώλετο ἐτῶν νη΄ γενόμενος.
[Αἰσχύνει:] αἰκίζεται, λυμαίνεται, αἶσχος περιτίθησιν.
[Αἰσχύνη πόλεως πολίτου ἁμαρτία.]
[Αἰσχύνομαι·] αἰτιατικῇ. καὶ
[Αἰσχῦναι.]
[Αἰσχύνομαι ταῖς προτέραις ἁμαρτίαις. Αἰσχυνόμενος περιπλέκει τὴν συμφοράν:] ἐν συνουσίᾳ.
[Αἴτημα:] ἡ ἐπιθυμία. Δαβίδ· καὶ ἔδωκεν αὐτοῖς τὸ αἴτημα αὐτῶν.
[Αἰτήσασθαι:] τὸ χρήσασθαι. Μένανδρος Τίτθῃ· ἢν ἄν τις ὑμῶν παιδίον ᾐτήσατο ἢ κέχρηκεν, ἄνδρες γλυκύτατοι. καὶ ἐν Ὕμνιδι· οὐ πῦρ γὰρ αἰτῶν οὐδὲ λοπάδα αἰτούμενος.
[Αἴτησις·] παρὰ Ἀριστοτέλει αἴτησίς ἐστι τοῦ ἐναντίου ἡ ἐν λόγοις παραγωγή, τὸ λαμβάνειν τι παρὰ τοῦ ἀποκρινομένου καὶ μετὰ ταῦτα πειρᾶσθαι τὸ ἀντικείμενον αὐτῷ παρ' αὐτοῦ λαμβάνειν καὶ διὰ τούτου τοῦ τρόπου δεῖξαι τὴν ἐναντιολογίαν τῶν ἀποκρίσεων.
[Αἰτήσιος:] ὁ αἰτῶν.
[Αἰτηταί:] οἱ παρά τινος τὶ αἰτοῦντες. οἱ δὲ Ῥόδιοι τῷ Περσεῖ οὐκ αἰτηταὶ τῆς εἰρήνης μᾶλλον ἢ δόται ὄντες ὑπερήφανα τοῖς Ῥωμαίοις διελέχθησαν.
[Αἰτία] καὶ
[Πανταιτία. Αἰτίζων:] ποιητικῶς. αἰτίζων ἀκόλους, οὐκ ἄορας, οὐδὲ λέβητας.
[Αἴτιον·] ὅτι τετραχῶς τὰ αἴτια· ὡς ὕλη, ὡς εἶδος, ὡς τέλος, ὡς ποιητικόν. καὶ τῶν αἰτίων τὰ μὲν προκαταρκτικά, τὰ δὲ συνεργὰ ἢ συναίτια, τὰ δὲ τελικά.
[Αἰτιῶδες ψεῦδος:] ἤτοι ὃ ἀπὸ ψεύδους ἄρχεται ἢ μὴ εἰς ἀκόλουθον λήγει ἢ ἔχει τῷ λήγοντι τὸ ἀρχόμενον ἀκόλουθον. οἷον διότι νύξ ἐστι, Δίων περιπατεῖ. σύνταξις· οἱ δὲ πεφευγότες ἦσαν ἀπὸ τῆς Μυσίας αἰτίαις τοιαῖσδε.
[Αἰτιῶμαι.] δοτικῇ. ἔστιν δὲ καὶ αἰτιατικῇ· εἰ μὴ καὶ τὸν ἰατρὸν αἰτιῷτό τις. τί ἡμῖν αἰτιᾷ ὡς αἰτίοις.
[Αἰτναία πῶλος:] ἡ μεγάλη. Αἰτναίας ἐπὶ πώλου βεβῶσαν.
[Αἰτναῖον πῦρ:] τὸ Σικελικὸν πῦρ, ἐκ τοῦ ὄρους τοῦ λεγομένου Αἴτνη. καὶ αἰτνίζοντος.
[Αἴτνη:] ὄρος Σικελίας.
[Αἰτναῖος κάνθαρος:] ὁ μέγας. διὸ καὶ τὸ ὄρος μέγα. Ἀρισταῖον μόνον τὸν γίγαντα περισωθῆναί φασι, καὶ οὔτε πῦρ οὐράνιον ἐπ᾿ αὐτὸν ἦλθεν, οὔτε Αἴτνη πιέζει αὐτόν.
[Αἰτούμενος:] κιχράμενος. Μένανδρος Ὕμνιδι· οὐ πῦρ γὰρ αἰτῶν, ἀλλὰ λοπάδα αἰτούμενος. τὸ μὲν αἰτῶν, εἰσαεὶ ἕξων, τὸ δὲ αἰτούμενος, λαβών, αὖθις ἀποδώσων.
[Αἰτῶ·] αἰτιατικῇ. αἰτοῦμαι.
[Αἰτωλία:] χώρα.
[Αἰτώλιος. Αἰτωλός:] ὁ ἀπὸ Αἰτωλίας.
[Αἱ Οἰδίποδος ἀραί:] ἐπὶ τῶν μεγάλως δυστυχούντων.
[Αἰφηρητιάδης:] πατρωνυμικόν.
[Αἴφνης:] ἐξαίφνης.
[Αἰφνίδιον:] αἰφνιδίως.
[Αἱ Χάριτες γυμναί:] ὅτι δεῖ ἀφελῶς καὶ φανερῶς χαρίζεσθαι· ἢ ὅτι οἱ ἀχάριστοι τὸν ἑαυτῶν κόσμον περιῄρηνται.
[Αἰχμαλωτίζω.] καὶ
[Αἰχμαλωτεύω·] αἰτιατικῇ.
[Αἰχμάλωτος. Αἰχμάσσουσι:] δορατομαχήσουσιν.
[Αἰχμή:] ἡ ἐπιδορατίς, ὁ σίδηρος τοῦ δόρατος.
[Αἰχμητής:] πολεμικός.
[Αἶψα:] θᾶττον. λάζεο, τιμήεσσα Κυθηριάς, ὑμνοπόλοιο αἶψα τάδε κλυτοῦ δῶρα Λεωνίδεω. ἐν Ἐπιγράμμασι.
[Αἶψα:] ἀντὶ τοῦ ταχέως. καὶ Ὅμηρος· αἶψα γὰρ ἐν κακότητι βροτοὶ καταγηράσκουσιν.
[Αἰψηρήν:] ἀντὶ τοῦ αἰψηρῶς, ταχέως. λῦσαν δ' ἀγορὴν αἰψηρήν. οὐκ ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς. καὶ
[Αἰψηρός,] ὁ ταχύς. ἀπὸ τοῦ ψαίρειν, ὃ σημαίνει τὸ ταχύνειν.
[Ἀκαδημία:] γυμνάσιον ἐν Ἀθήναις, προάστειον ἀλσῶδες ἐν ᾧ διέτριβε Πλάτων, ἀπὸ Ἑκαδήμου τινὸς ἥρωος ὀνομασθέν. πρότερον δὲ διὰ τοῦ ε Ἑκαδημία ἐκαλεῖτο. Ἀριστοφάνης Νεφέλαις· ἀλλ' εἰς Ἑκαδημίαν κατιὼν, ὑπὸ ταῖς μορίαις ἀποθρέξεις στεφανωσάμενος καλά μῳ λευκῷ μετὰ σώφρονος ἡλικιώτου, μίλακος ὄζων καὶ ἀπραγμοσύνης καὶ λεύκης φυλλοβολούσης, ἦρος ἐν ὥρᾳ χαίρων, ὁπότ' ἂν πλάτανος πτελέᾳ ψιθυρίζῃ.
[Ἀκαδημία·] τρία ὑπῆρχον γυμνάσια, Λύκειον, Κυνόσαργες, Ἀκαδημία. ἐκλήθη δὲ ἀπὸ τοῦ καθιερώσαντος αὐτὸ Ἀκαδήμου. καὶ οὐδετέρως Ἀκαδήμεον. λέγεται δὲ Ἀκαδημία ἡ τῶν φίλων διατριβή.
[Ἀκάθαρτος:] ἁμαρτητική. ἀκάθαρτος γὰρ τὴν ψυχὴν ὅ γε κακός, καθαρὸς δὲ ὁ ἐναντίος.
[Ἀκαθαίρετος:] ἀκατάβλητος. πύργος ἀκαθαίρετος.
[Ἀκάθεκτος:] ἀκατάσχετος. ἦν γὰρ ἀκάθεκτος ὁρμὴ περὶ αὐτὸν διὰ τὰς τῶν πυρσῶν ἐπάρσεις.
[Ἀκαθοσίωτον:] ἄνομον, ἄκοσμον, ἀπόβλητον.
[Ἀκακήσιον:] ὄνομα ὄρους.
[Ἀκάκητος:] ὁ Ἑρμῆς.
[Ἀκακία:] ἡ ἀγαθωσύνη.
[Ἀκάκιος·] ὁ πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, αἰδέσιμος ἦν ὡς οὐκ ἄλλος τις. ὀρφανοτρόφος γὰρ γεγονὼς καὶ καλῶς τὰ τῶν ὀρφανῶν διοικῶν πᾶσιν ἐφαίνετο καθ᾿ ἡδονήν. καὶ δὴ καὶ τῷ βασιλεῖ Λέοντι συνήθης γεγονὼς ὑπερφυῶς ἤρεσκε καὶ τούτῳ πρώτῳ ἀεὶ πάντα ἀνεκοινοῦτο τά τε κοινὰ καὶ τὰ ἴδια. καὶ ὅτε τὴν βουλὴν ἤθροιζε, συνεκάλει καὶ τοῦτον καὶ τῆς σκέψεως ἀρχὴν ἐξ αὐτοῦ πάσης ἐτίθετο. ὃς Ἀκάκιος τὴν τοῦ Λέοντος τοῦ Μακέλλη ὠμότητα συνιδὼν πρὸς τούς τι λυπήσαντας καὶ τὸ ἦθος ἀκριβῶς τὸ ἐκείνου φωράσας, ὅτι τοῖς ἐπαινοῦσι μόνον ὑπάρχει εὐάλωτον, ἐπετήδευε πάντα τὰ ἐκείνου θαυμάζειν. τοιγαροῦν πειθήνιον αὐτὸν εἶχεν ἑτοίμως τόν τε θυμὸν αὐτοῦ ῥᾳδίως κατέστελλε καὶ πολλοῖς προσκεκρουκόσι τὴν σωτηρίαν ἐπραγματεύετο καὶ τοὺς ἐξορίαν ἀΐδιον ἔχοντας ἀνεκαλεῖτο πρὸς τὴν πατρίδα. οὗτος μετὰ θάνατον Γενναδίου, πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, σπουδῇ Ζήνωνος ἱερᾶσθαι προεβλήθη. ὃς ὢν ἀρχικὸς καὶ πάσας τὰς ἐκκλησίας ὑφ᾿ ἑαυτὸν ποιήσας πεφροντισμένως τῶν ἐν αὐταῖς κεκληρωμένων ἐποιεῖτο τὴν κηδεμονίαν, οἳ εὐχαριστοῦντες ἐν γραφαῖς ἀνέθηκαν αὐτὸν κατὰ τοὺς εὐκτηρίους οἴκους. ἐπείπερ οὖν ἀθρόον ἐν πάσαις ταῖς ἐκκλησίαις ἐδείχθησαν αὐτοῦ εἰκόνες, ᾠήθησάν τινες κενοδοξοῦντα τὴν ἀνάθεσιν προστεταχέναι οὐ μικρὰν ἔχοντες τῆς ὑπονοίας πίστωσιν, τὴν ἐκ ψηφίδων γραφὴν δημιουργηθεῖσαν ἐν τῇ πρὸς τῷ νεωρίῳ ἐκκλησίᾳ. τοῦ γὰρ ἔργου παντὸς ἐπὶ Γενναδίου τελεσθέντος εἰς τὸν ἐπιφανῆ τόπον ἐξετύπωσαν αὐτὸν τοῦ νεὼ καὶ μεταξὺ τοῦδε τὸν Σωτῆρα λέγοντα τῷ Γενναδίῳ, λῦσον τὸν ναὸν τοῦτον, καὶ ἐπὶ τοῦ, μετά σε ἐγερῶ αὐτόν. ἐκ τῶν τοιούτων οὖν εἰκόνων Ἀκάκιος, εἰ καὶ εὐμετάδοτος ἦν καὶ προστατικὸς, ἀλλὰ δοξομανὴς πᾶσιν ἔδοξεν ὑπάρχειν. ζήτει περὶ τοῦτον ἐν τῷ Βασιλίσκος.
[Ἀκάκιος·]ῥήτωρ δεινότατος, ἐπὶ Ἰουλιανοῦ καὶ Λιβανίου τοῦ σοφιστοῦ. ὃς ἐπεκάλει τὸν Ἰουλιανὸν καὶ διεμέμφετο τὰς κρίσεις αὐτοῦ σὺν Τουσκιανῷ τῷ ἐκ Φρυγίας, καὶ αὐτῷ ῥήτορι ὄντι δεινῷ.
[Ἀκαλανθίς:] εἶδος ὀρνέου ἢ ὁ κύων, παρὰ τὸ αἰκάλλειν ἴσως τοὺς γνωρίμους, ὑλακτεῖν δὲ τοὺς ξένους.
[Ἀκαλαῤῥείτης:] ὁ ἡσύχως ῥέων. ἐξ ἀκαλαῤῥείταο βαθυῤῥόου Ὠκεανοῖο.
[Ἀκαλήφη:] ἡ ἄκανθα, ἡ κνίδη. παυσάμενον τῆς δυσκολίας, ἀπὸ τῆς ὀργῆς τὴν ἀκαλήφην ἀφελέσθαι.
[Ἀκαλήφη:] κνίδη καὶ ἡ χερσαία καὶ ἡ θαλαττία, ἥτις ἐστὶ κογχυλίδιόν τι. Ἀριστοφάνης Φοινίσσαις· εἰκὸς δήπου πρῶτον ἁπάντων φύα φῦναι καὶ τὰς κραναὰς ἀκαλήφας. Φερεκράτης Αὐτομόλοις· νὴ τὴν Δήμητρ' ἀνιαρὸν ἦν τὸ κακῶς ᾄδοντος ἀκούειν. βουλοίμην γὰρ κἂν ἀκαλήφαις τὸν ἴσον χρόνον ἐστεφανῶσθαι. τὰς δὲ θαλαττίας καὶ Ἀριστοτέλης ἀκαλήφας ἐν τῷ πρώτῳ Περὶ ζῴων καὶ Θεόφραστος ἐν ἑβδόμῳ Φυτικῶν.
[Ἀκαλλιέρητον:] θῦμα ἀκόσμητον.
[Ἀκάμαντα:] ἀκαταπόνητον. βοτρύων ἀκάμαντα φυτῶν λωβήτορα κάπρον.
[Ἀκαμαντίς καὶ Ἀκάμας:] μία τῶν δέκα φυλῶν ἀπὸ Ἀκάμαντος τοῦ Θησέως.
[Ἀκάματα:] ἀντὶ τοῦ ἀκαμάτως καὶ ἀδιαλείπτως· ἢ οὐ κεκμηκότως. Σοφοκλῆς· ὃν ἔγωγ' ἀκάματα προσμένουσ' ἄτεκνος τάλαινα.
[Ἀκαμάτιος·] Ἡλιουπολίτης, ἐπιεικέστερος τῶν ἄλλων πολιτῶν· οὕτω δὲ ἰδιωτικῶς εἶχεν, ὥστε οὐδὲν προμαθὼν οὐδὲ ἐπιμαθὼν τῶν ἐς λόγους ἡκόντων οἱουσδήτινας ἠξίου καλεῖσθαι φιλόσοφος καὶ τῷ ὀνόματι τούτῳ πρὸς ἅπαντας ἑαυτὸν κατεμήνυεν, οὐδὲ τῶν Ἡλιουπο λιτῶν ἄλλως οὐδεὶς αὐτὸν ἐπωνόμαζεν ἢ τὸν φιλόσοφον. τοῦτο μὲν τοίνυν ὄνειδος ἔστω τῆς ἀνθρωπίνης ἀπαιδευσίας, παραγεγονότων δὲ ἡμῶν εἰς Ἡλιούπολιν, ἀπέβη σχεδὸν τοῦτο τὸ πλάσμα τῆς Ἀκαματίου φιλοσοφίας. ἠβούλετο δέ τις εἶναι καὶ τῶν ἱεροσκόπων. τοῦτο μέντοι συγγνώμης ἄξιον, ὅτι καὶ ὁπωσοῦν ἠδύνατο τὰ τοιαῦτα περιλαβεῖν, ἄλλως τε καὶ πρὸς ἰδιώτας.
[Ἀκάματον πῦρ·] Ὅμηρος· δαῖε οἱ ἐκ κόρυθός τε καὶ ἀσπίδος ἀκάματον πῦρ.
[Ἀκαμπίας:] ὁ εὐθύδρομος. καὶ [Ἀκάμπιος δρόμος,] ὁ μακρὸς καὶ δι' εὐθείας περίπατος.
[Ἄκανθα:] τὸ φυτὸν, καὶ ἡ ῥάχις τοῦ κήτους. καὶ τὸ ἐξ οὗ τρίβολος. τὸ δὲ θηρίον ὁρμῇ βιαίᾳ προσπεσὸν διακόπτει τῇ ἀκάνθῃ τοὺς δεσμούς. καὶ ἐπὶ τῶν ἀφώνων καὶ ἀμούσων παροιμία, [Ἀκάνθιος τέττιξ. Ἄκανθα:] ἡ ἁμαρτία. Δαβίδ· ἐν τῷ ἐμπαγῆναι μοι ἄκανθαν. ὡς ἄχρηστον βλάστημα καὶ ὡς κεντεῖν πεφυκός.
[Ἀκανθίας:] οὐκ εἶδος τέττιγος, ἀλλ' ἐπίθετον τέττιγος ἀπὸ τοῦ ἠχεῖν ἐν ἀκάνθαις. ὥσπερ καὶ ὁ ἀχέτας οὐκ εἶδος τέττιγος, ἀλλ' ἐπίθετον ἀπὸ τοῦ ἠχεῖν.
[Ἀκαπήλευτον:] ἄδολον, καθαρὸν, ἀρᾳδιούργητον.
[Ἄκαρ:] ἀντὶ τοῦ μικρὸν ἢ οὐδέν. οὕτως Ἀντιφῶν.
[Ἀκαρῆ:] βραχὺ, ὀξὺ, ὃ οὐχ οἷόν τε κεῖραι. Ἀριστοφάνης· οὐκ οἶδ' ὅπη ἐγκεκύκλησαι, ὃς πολλῶν ἄρχων οὐκ ἀπολαύεις πλὴν τοῦθ' ὃ φέρεις ἀκαρῆ. καὶ τοῦτ' ἐρίῳ σοι ἐνστάζουσι κατὰ μικρὸν ἀεὶ, τοῦ ζῆν ἕνεχ' ὥσπερ ἔλαιον. βούλονται γάρ σε πένητ' εἶναι.
[Ἀκαρῆ:] ἀκαρῶς, ἐπίῤῥημα· ἐν βραχείᾳ ὥρᾳ, ἐν ἀτόμῳ. ἐν ἀκαρεῖ δὲ Ἀριστοφάνης Πλούτῳ· γυμνὸς θύραζ' ἔπεσον ἐν ἀκαρεῖ χρόνῳ. τῷ ἐλαχίστῳ, ὃν οὐχ οἷόν τε διακεῖραι καὶ κόψαι διὰ τὸ βραχὺ τοῦ χρόνου. πεποίηται δὲ ἀπὸ τῶν μικρῶν τριχῶν, τῶν διὰ βραχύτητα μὴ δυναμένων καρῆναι. ἔστι δὲ ἐπίῤῥημα τὸ ἀκαρῶς. ἀφ' οὗ τὸ ἀκαρὲς ἐπιῤῥηματικὸν ὄνομα. καρὶ δὲ τῷ καρί, κάρ, καρός, καρί.
[Ἀκαρίδιος:] ὁ βραχύτατος. ἀκαρίδιος ὁ ἀνθρώπινος βίος καὶ μετ' ὀλίγον πάντες ἐξετάθημεν.
[Ἀκαριαῖον:] μικρὸν, βραχὺ, ῥοπή. καὶ [Ἀκαριαῖος,] ὁ βραχὺς καιρός. [Ἀκαριαῖον·] τὸ μὴ δυνάμενον καρῆναι ἢ τὸ οἷον ἀκέφαλον διὰ σμικρότητα ἢ ἀδιάστατον κατὰ μέγεθος καὶ οὐδ' ἀρχὴν ἔχον. ὅτι [Καρία] ἡ κεφαλὴ κατὰ γλῶσσαν, ὅθεν καὶ κέρατα.
[Ἀκαρνᾶνα·] ἐγὼ δὲ ἄγαμαι τοὺς ἄνδρας, τὸν δὲ Ἀκαρνᾶνα μέγιστον καὶ πρὸ τούτων. καὶ Ἀκαρνανάδες· ζήτει ἐν τῷ ἀπαλγοῦντες.
[Ἀκαρπότερος ἀγρίππου:] ἐπὶ τῶν πάνυ πενομένων. Λάκωνες γὰρ τὴν ἀγρίαν ἐλαίαν ἄγριππον καλοῦσιν.
[Ἀκαρπότερος Ἀδώνιδος κήπου:] ἐπὶ τῶν μηδὲν γενναῖον τεκεῖν δυναμένων. λέγονται δὲ τὰ εἰς τὰ ὄστρακα φυτευόμενα.
[Ἄκας:] ποιητὴς τραγῳδίας.
[Ἄκαστος·] ὁ δὲ Ἄκαστος λόχον ὑφήσας ἐπεβούλευσε τῷ Πηλεῖ. καὶ ὃς αἰσθόμενος ἐς πόλεμον κατέστη. ζήτει ἐν τῷ Ἀταλάντη.
[Ἀκατάληπτον ἀπροσίτου διαφέρει·] καὶ ζήτει ἐν τῷ ἀπρόσιτον.
[Ἀκατάβλητον:] ἀήττητον· παρὰ τὸ μὴ καταβάλλειν· τουτέστι τὸν μηδὲν καταβάλλοντα. Ἀριστοφάνης Νεφέλαις· οὐ γάρ πω τότ' ἐξηπίστατο Φειδιππίδης μοι τὸν ἀκατάβλητον λόγον.
[Ἀκαταλήκτως:] ἀκαταπαύστως.
[Ἀκαταλλήλως:] ἀναρμοδίως.
[Ἀκαταμάχητος. Ἀκαταῖος:]ἵππος ὠνομασμένος.
[Ἀκαταιτίατος:] ὁ ἀναίτιος.
[Ἀκατεύναστος:] ἀκοίμιστος.
[Ἀκάτειρα:] ὄνομα πόλεως.
[Ἀκάτιον:] εἶδος πλοίου ἁλιευτικοῦ.
[Ἀκατίροις:] ἐθνικόν. ὥσπερ καὶ οἱ Σαράγουροι ἐλαθέντες κατὰ ζήτησιν πρὸς τοῖς Ἀκατίροις Οὔννοις ἐγίνοντο.
[Ἀκατονόμαστος:] ὁ μὴ ὠνομασμένος.
[Ἀκαχείατο:] ἐλυποῦντο. καὶ [Ἀκαχίζεο,] λυποῦ.
[Ἀκαχημένη:] λυπουμένη. καὶ [Ἀκαχήμενον,] οὐδέτερον.
[Ἄκαψις:] ὄνομα πόλεως.
[Ἀκαίη:]ῥάβδος θαλαττία.
[Ἄκαινα:] μέτρον δεκάπουν. ἔστι δὲ ῥάβδος, δι' ἧς κεντοῦσι τοὺς βόας, ὡς τῶν Πελασγῶν τοῦτο εὑρόντων.
[Ἄκαιρος:] ὁ μὴ ἔχων καιρόν. καὶ, [Ἄκαιρος εὔνοια οὐδὲν ἔχθρας διαφέρει·]Ἱππόλυτον φασὶ ταύτην εἰπεῖν πρὸς Φαῖδραν φάσκουσαν φιλεῖν τε καὶ στέργειν αὐτόν.
[Ἀκεανός:] εἶδος ὀσπρίου.
[Ἀκελιμᾶς. Ἀκενόσπουδον·] παρὰ Διογνήτου ἔμαθον τὸ ἀκενόσπουδον καὶ τὸ ἀπιστητικόν. φησὶ Μάρκος ὁ φιλόσοφος βασιλεύς.
[Ἀκέων:] ἡσυχάζων. παρ' Ὁμήρῳ κατὰ μεσότητα ἐξήνεκται ἀντὶ τοῦ ἐφ' ἡσυχίας. καὶ ἐν ἄλλοις· ἀλλ' ἀκέων δαίνυσθε καθήμενοι.
[Ἀκερδὴς χάρις:] ἡ μὴ δεόντως διδομένη. ἧς φαῦλον τὸ κέρδος. μήδ' ἄλαστον ἀκερδῆ χάριν ἄντ' ἰδὼν μετάσχοιμί πως.
[Ἀκέραιον:] ἄκακον, ὁλόκληρον, καθαρόν. σημαίνει δὲ καὶ τὸν ἔξω κήρας.
[Ἀκέραιον συνειδός:] τὸ καθαρὸν καὶ εἰλικρινές. Δαμάσκιος φησίν· οὐδὲν γὰρ εἶναι τῶν ἀνθρωπίνων ἀκεραίου συνειδότος ἀντάξιον. δεῖ δὲ τὸν εὐσχήμονα τρόπον συνδιαιτᾶσθαι τοῖς πέλας· εἰ καὶ ἐναντίον εἴη τῷ φαινομένῳ τὸ ἀληθινὸν ἀγαθὸν, μηδέποτε ἐκεῖνο τούτου ἐπίπροσθεν ἄγειν μηδὲ ἄλλο ὁτιοῦν περὶ πλείονος ποιεῖσθαι τῆς ἀληθείας, μήτε κίνδυνον ἀγῶνος ἐπιφερομένου μήτε ὄκνῳ ἀποστρεφόμενον ἔργον ἐπίπονον, μηδὲ κέρδος ἐπαίνου ἀδίκου, μηδὲ συνήθειαν φιλίας, μηδὲ συγγενείας τινὸς ἀνάγκην.
[Ἀκέραιον·] ἐκ τῆς Μάρκου Ἀντωνίνου συγγραφῆς· κἂν τρισχίλια ἔτη βιώσεσθαι μέλλῃς καὶ τοσαυτάκις μύρια, ὅμως μέμνησο, ὅτι οὐδεὶς ἄλλον ἀποβάλλει βίον ἢ τοῦτον ὃν ζῇ, ἢ ἄλλον ζῇ ἢ ὃν ἂν ἀποβάλλῃ. εἰς ταὐτὸν οὖν καθίσταται τὸ μήκιστον τῷ βραχυτάτῳ. τὸ γὰρ παρὸν πᾶσιν ἴσον καὶ τὸ ἀπολλύμενον οὐκ ἴσον. καὶ τὸ ἀποβαλλόμενον οὕτως ἀκαριαῖον ἀναφαίνεται. οὔτε γὰρ τὸ παρῳχηκὸς οὔτε τὸ μέλλον ἀποβάλλοι ἄν τις. ὃ γὰρ οὐκ ἔχει, πῶς ἂν τοῦτο τις αὐτοῦ ἀφέλοιτο;
[Ἀκέραιος:] ὁ ὁλόκληρος. ἀκεραίοις τε καὶ οὐ προσδεχομένοις ἐπιγενόμενοι τῆς γῆς ἐκράτουν. καὶ αὖθις· τὸ δὲ μέλι ἅτε οὐκ ἀκέραιον οὔτε ἀπὸ ἀκάνθων ἀλλ' ἀπὸ ἑρπετῶν συμπεπορισμένον ἀνέστρεφε τὰ σπλάγχνα. Πολύβιος· τοὺς μὲν γὰρ ἀηττήτους ὄντας ἐξ ἀκεραίου διηγωνίσθαι πρὸς σφᾶς. ἀντὶ τοῦ ἐξ εὐκόλου. θέλων ἀκεραίοις χρήσασθαι ταῖς τῶν Κελτῶν ὁρμαῖς. ἐξ ὁλοκλήρου. καὶ αὖθις· οὐ δυνάμενος δὲ πείθειν ἐξ ἀκεραίου διὰ τὴν εὐλάβειαν καὶ ἀπραγίαν τοῦ προειρημένου βασιλέως ἠναγκάσθη φ΄ τάλαντα προτεῖναι. καὶ δὴ συγκατέθετο βοηθήσειν ὁ Σέλευκος. καὶ αὖθις· οὐ βουλομένοι ἀκέ ραιον ἀπενεγκεῖν τὴν φήμην αὐτοῦ ἤρξαντο διασύρειν αὐτόν.
[Ἀκεραιοσύνη·] ἀκερωσύνη δέ.
[Ἄκερως βοῦς:] ὁ μὴ ἔχων κέρατα. καὶ [Ἄκερων,] οὐδετέρως μονόπτωτον.
[Ἀκερσεκόμης:] τὴν κόμην μὴ κειρόμενος.
[Ἄκεσσα:] Ῥωμαϊκόν τι μηχάνημα ἐκ δενδροτομίου πρὸς ἐρυμνότητα μετασκευαζόμενον. οἱ δὲ Ῥωμαῖοι ξυνέθεσαν τὴν λεγομένην ἄκεσσαν τῇ Ῥωμαίων φωνῇ. δενδροτομήσαντες γὰρ ἀλλεπάλληλα στελέχη τῇ ξυνθήκῃ καταστορέσαντες ἀπετείχισαν ὡς ἐνῆν τὴν ἐνθένδε πορείαν τῆς πόλεως.
[Ἀκέσασθαι καὶ Ἀκέσαι:] ἰάσασθαι. ὅθεν Ἀττικοὶ τὴν ἠπήτριαν ἀκέστριαν καλοῦσιν.
[Ἀκεσίας ἰάσατο:] ἐπὶ τῶν ἐπὶ τὸ χεῖρον ἰωμένων. ἔοικε δὲ ὁ Ἀκεσίας πρὸς τὸ χεῖρόν τινα θεραπεῦσαι.
[Ἀκέσιος·]Ναυατιανῶν ἐπίσκοπος· ὃς παρῆν ἐπὶ τοῦ μεγάλου Κωνσταντίνου. καὶ ἠρώτα αὐτὸν, εἰ δέχεται τὰ τῆς συνόδου, τόν τε ὅρον τῆς πίστεως καὶ τὸν ὁρισμὸν τῆς τοῦ Πάσχα ἑορτῆς· ὁ δὲ συγκατέθετο. ἐπανερομένου δὲ τοῦ βασιλέως, διὰ τί οὖν χωρίζῃ; ἐκεῖνος τὰ ἐπὶ Δεκίου γενόμενα κατὰ τὸν διωγμὸν ἐδίδασκε καὶ τὴν ἀκρίβειαν τοῦ αὐστηροῦ κανόνος· ὡς ἄρα οὐ χρὴ τοὺς μετὰ τὸ βάπτισμα ἡμαρτηκότας ἁμαρτίαν, ἣν πρὸς θάνατον καλοῦσιν αἱ θεῖαι γραφαὶ, τῆς κοινωνίας τῶν θείων μυστηρίων ἀξιοῦσθαι, ἀλλ' ἐπὶ μετάνοιαν μὲν αὐτοὺς προτρέπειν, ἐλπίδα δὲ τῆς ἀφέσεως μὴ παρὰ τῶν ἱερέων, ἀλλὰ παρὰ τοῦ θεοῦ ἐκδέχεσθαι, τοῦ δυναμένου συγχωρεῖν ἁμαρτήματα. ταῦτα εἰπόντος τοῦ Ἀκεσίου ἐπειπεῖν τὸν βασιλέα· θὲς, ὦ Ἀκέσιε, κλίμακα καὶ μόνος ἀνάβηθι εἰς τὸν οὐρανόν. τούτων οὔτε Εὐσέβιος ὁ Παμφίλου οὔτε ἄλλος τις ἐμνημόνευσεν. ἐκεῖνοι γὰρ πολλὰ παραλείπουσιν, ἢ προσπάσχοντές τισιν ἢ προσώποις χαριζόμενοι. οὕτω λέγει Σωκράτης ἐν Ἐκκλησιαστικῇ ἱστορίᾳ.
[Ἀκεσίλαος:] ὄνομα κύριον.
[Ἀκέσιμον:] θεραπευτικόν.
[Ἄκεσιν:] ἴασιν.
[Ἀκεσίπονον:] θεραπευτικόν.
[Ἀκέσματα:] ὑγιάσματα, ἰάματα. ἡ δὲ λαθοῦσα τὰς φυλακὰς ἅμα τῇ θυγατρὶ ἀνέδραμεν, ἄκεσμα τῆς ἐσομένης ἐνδείας ἐπιφερομένη. ἀνὴρ ἦν ἐν τῇ Γαλεώτιδι, δεινὸς λύσεις τε νόσων εἰπεῖν καὶ ὥραν ἀκαιρίας ἀκέσασθαι, ἀγονίαις καὶ ἀκαρπίαις διά τινων ἱερουργιῶν ἐπι νοῆσαί τε καὶ δοῦναι μεταβολὰς, καί τινας εἰς εὐπορίαν ἀγαθὰς ὁδούς. τοῦτον ἐς Κρήτην ὁ Μίνως καλεῖ φασιν ἐπὶ δώροις, ἵνα τοῦ Γλαύκου τὴν ὑμνουμένην ἀπώλειαν ἀνιχνεύσῃ. καὶ [Ἀκεσμὸν,] ἰατρείαν.
[Ἀκεσώ:] ὄνομα κύριον, θηλυκόν.
[Ἀκεσώδυνον:] θεραπευτικὸν τῶν ὀδυνῶν.
[Ἀκέστας:] ἰατρούς. καὶ [Ἀκέστωρ,] ἀκέστορος, ὁ ἰατρός.
[Ἀκέφαλος:] αἵρεσίς τις, ἧς ἦν Σευῆρος ἔξαρχος. καὶ ζήτει ἐν τῷ Εὐτυχής.
[Ἀκέφαλος:] ὁ ἄτιμος. καὶ παροιμία· [Ἀκέφαλος μῦθος.] ἐπὶ τῶν ἀτελῆ λεγόντων εἴρηται ἡ παροιμία.
[Ἀκειόμενος:] θεραπευόμενος.
[Ἀκειρεκόμης:] τὴν κόμην μὴ κειρόμενος.
[Ἀκεῖσθαι:] θεραπεύειν. [Ἀκεῖσθαι·] λέγειν θεραπεύειν κωμῳδοῦντα.
[Ἀκή:] ἀκμὴ σιδήρου. καὶ [Ἀκὴν,] ἡσυχίαν.
[Ἀκή:] πόλις ἐν Φοινίκῃ, ἣν οἱ μὲν τὴν νῦν Πτολεμαΐδα καλουμένην οὕτω πάλαι φησὶν ὀνομάζεσθαι, Δημήτριος δὲ οὐ τὴν πόλιν, ἀλλὰ τὴν ταύτης ἀκρόπολιν.
[Ἀκήδεστοι:] μηδεμιᾶς φροντίδος τυχόντες. ἢ [Ἀκήδευτοι] καὶ ἄταφοι. καὶ [Ἀκήδιστοι] ὁμοίως.
[Ἀκηδής:] ἄταφος, ἀμελής. οἱ δὲ Ῥωμαῖοι τοὺς ἑαυτῶν πολεμίους ἀκηδεῖς οὐχ ὑπέμειναν παριδεῖν. καὶ [Ἀκηδῶς,] ἀντὶ τοῦ ἀτάφως. ἰδὼν ναυηγοῦ σῶμα ἐῤῥιμμένον ἀκηδῶς καὶ ὀλιγώρως παρελθεῖν οὐκ ἐτόλμησεν, ἀλλὰ ἔθαψε τὸν τεθνεῶτα, θέαμα τῷ ἡλίῳ οὐδαμῇ φίλον ἀποκρύπτων ἀνθρωπίνῳ θεσμῷ. λέγεται καὶ [Ἀκηδὴς] ἐν Μυθικοῖς· πικρὴ μέν τε λύκοις, αὐτὰρ χιμάροισιν ἀκηδής. καὶ αὖθις· διαλύει τὸν τάφον ἀκηδῶς καὶ ἀνοίκτως καὶ ἀπὸ τῶνδε τῶν λίθων ἀνίστησι πύργον. ἐκεῖθεν ἑάλω ἡ πόλις.
[Ἀκήδεσεν:] οὐκ ἐφρόντισεν.
[Ἀκηδία:]ῥᾳθυμία, ἀχθηδὼν, λύπη. Δαβίδ· καὶ ἠκηδίασεν ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ πνεῦμα μου.
[Ἀκήκοα·] αἰτιατικῇ· ἠνωτίσθην. καὶ [Εἰσακήκοα.]
[Ἀκήλητον:] ἄθελκτον, ἀπηνῆ. ἐν Ἐπιγράμμασι περὶ Ὀρφέως· ὃς καὶ ἀμειλίκτοιο βαρὺ Κλυμένοιο νόημα καὶ τὸν ἀκήλητον θυμὸν ἔθελξε λύρᾳ.
[Ἀκηλίδωτον:] ἄσπιλον, ἀκήρατον. [Ἀκηλιδότερος] δέ.
[Ἀκήματα:] ἰάματα. καὶ [Ἄκη πόνων,] τὰ λουτρά· καὶ κόπον μὲν θαλάττῃ λύουσιν, ἣ μάλιστα τοῖς νεύροις ἐστὶ πρόσφορος, ἀναχαλῶντες δὲ τὰς τῶν μυῶν συστάσεις, εἶτ' ἐπαλείφοντες λίπα πρὸς τῷ μὴ ῥανθέντος τοῦ ὕδατος ἀπεσκληρυμένα γίνεσθαι τὰ σώματα.
[Ἀκήν:] ἡσύχως.
[Ἀκηράσιον:] ἀκέραιον. ἀθάνατον, ἄφθαρτον. καὶ Ὅμηρος· ἡδὺν ἀκηράσιον θεῖον ποτόν.
[Ἀκήρατος:] ἄφθαρτος, ἀπαθὴς, ἀκέραιος. [Ἀκήρωτος] δὲ ὁ δίχα κηροῦ.
[Ἀκηρυκτεί:] ἄνευ κήρυκος. οἱ δὲ Ῥωμαῖοι τοὺς αἰχμαλώτους λαβόντες ἀκηρυκτεὶ πόλεμον αὐτοῖς ἐψηφίσαντο.
[Ἀκηρύκτως ἐμίγνυντο:] παρὰ Θουκυδίδῃ· τουτέστιν ἄνευ κηρυκείου, ὡς πρὸς φίλους δῆθεν. οἱ γὰρ πρὸς ἐχθροὺς ἀπιόντες ἀσφαλείας ἕνεκεν ὅσοι ἐβούλοντο μετὰ κηρυκείου ἀπῄεσαν, οὓς ἀνόσιον ἡγοῦντο καὶ ἀσεβὲς κακουργεῖν.
[Ἀκηχέδαται:] λυποῦνται.
[Ἀκίχητος:] ἀκατάληπτος.
[Ἀκίβδηλον:] καθαρόν. καὶ ἀκιβδήλους φασὶν εἶναι τοὺς σπουδαίους, φυλακτικούς τε εἶναι τοὺς ἐπὶ τὸ βέλτιον τὰ περὶ αὑτοὺς παριστάνειν διὰ παρασκευῆς δυναμένους τῆς τὰ φαῦλα μὲν ἀποκρυπτούσης, τὰ δὲ ὑπάρχοντα ἀγαθὰ φαίνεσθαι ποιούσης ἀπλάστως. περιῃρηκέναι γὰρ ἐν τῇ φωνῇ τὸ πλάσμα καὶ τῷ εἴδει.
[Ἀκιδαλία:] ὄνομα κρήνης.
[Ἀκίδας:] τῶν βελῶν τὰς ὀξύτητας. καὶ [Ἀκιδωτόν,] τὸ ἔχον ἀκίδας.
[Ἀκιδνόν:] τὸ ἀσθενές. καὶ [Ἀκιδνότερος] ὁμοίως. Ὅμηρος· οὐδὲν ἀκιδνότερον γαῖα τρέφει ἀνθρώποιο.
[Ἀκκιζόμενος:] προσποιούμενος, γυναικιζόμενος, ἢ μωραίνων, ἀπό τινος γυναικὸς μωρᾶς, ἥτις ἐκαλεῖτο Ἀκκώ. σημαίνει δὲ καὶ τὸν λέγοντά τι προσποιεῖσθαι μὴ ἐθέλειν. καὶ Αἰλιανός· οὐδενός τε τῶν ἐπ᾿ ᾄσμασι θαυμαζομένων ἐκρίθη δευτέρα, ἅτε δὴ οὐκ ἄπειρος ἐρω τικῆς περιεργίας ἀκκιζομένη σὺν καιρῷ καὶ πρὸς ζηλοτυπίαν εὐφυῶς ἄγουσα τὸν ἄνδρα. καὶ παροιμία· [Ἀκκιζόμενος Σκύθης τὸν ὄνον.] ἐπὶ τῶν βδελυττομένων λόγῳ, ἔργῳ δὲ ἐφιεμένων. ἰδὼν γάρ τις νεκρὸν ὄνον ἔφη πρὸς Σκύθην παρόντα, δεῖπνόν τι, ὦ Σκύθα. ὁ δὲ ἐμυσάξατο μὲν, ὕστερον δὲ ἐπονεῖτο. καὶ [Ἀκκισμούς,] προς ποιήσεις. [Ἀκκισμὸς] γὰρ καὶ ἡ μωρία.
[Ἄκικυς:] ὁ μὴ ὀξύς.
[Ἄκιμον:] ἀθεράπευτον.
[Ἄκιμος:] ὄνομα κύριον.
[Ἀκινάκης:] μικρὸν δόρυ Περσικόν.
[Ἀκίνασις:] ὄνομα τόπου.
[Ἀκινδυνί:] χωρὶς κινδύνου. καὶ [Ἀκινδυνότατος. Ἀκίναιδος:] ὁ μὴ κινῶν τὰ αἰδοῖα, ὁ σώφρων. καὶ [Ἀκίναιδα. Ἀκινησία:] ἠρεμία. καὶ τοὺς ἵππους ἐξελαύνειν προσέταξεν, ὡς διαλύοιτο αὐτοῖς τὸ ὑπὸ τοῦ παράπλου νεναρκηκὸς ὑπὸ ἀκινησίας.
[Ἀκινητίζω:] μὴ κινεῖσθαι ἐπιθυμῶ.
[Ἀκίνητα κινεῖν:] ἐπὶ τῶν καθ᾿ ὑπερβολήν. ὅτι μὴ δεῖ μηδὲ βωμοὺς κινεῖν, ἢ τάφους.
[Ἄκιτιν·] ἐν Ἐπιγράμμασι· καὶ ψήκτραν ἄκιτιν ἀπέπτυσεν.
[Ἀκίχητα:] ἀκατάληπτα.
[Ἀκλαυστί:] χωρὶς κλαυθμοῦ.
[Ἀκλείδης:] ὄνομα κύριον.
[Ἀκλειῶς:] ἀδόξως.
[Ἀκληρεῖ:] οὐ μετέχει, οὐ κεκλήρωται.
[Ἀκληρήμασι:] συμφοραῖς, δυστυχίαις. διὰ τοῦτο δοκεῖ μοι μάλιστα περιπεσεῖν τοῖς ἀκληρήμασι, διὰ τὸ πάντων βούλεσθαι στοχάζεσθαι καὶ μερίζεσθαι εἰς διάφορα.
[Ἀκληρίας:] δυστυχίας. ὁ δὲ ᾤετο πόρον ἐξευρεῖν τοῦ διώσασθαι τὰς ἀκληρίας.
[Ἀκληρούντων:] δυστυχούντων. τοὺς ἐν τῷ συνεδρίῳ ἀχανεῖς γενέσθαι καὶ παρεκστῆναι ταῖς διανοίαις, συμπάσχοντας τῇ τῶν ἀκληρούντων ὑπερωδυνίᾳ.
[Ἀκλητί:] χωρὶς κλήσεως. καὶ παροιμία· [Ἀκλητὶ κωμάζουσιν εἰς φίλους φίλοι.] ὁμοία τῇ, αὐτόματοι ἀγαθοὶ ἀγαθῶν ἐπὶ δαῖτας ἵενται.
[Ἄκλητον:] ἀνώνυμον. δέδωκας σεαυτὸν ἄκλητον τῷ δευτέρῳ. ἀντὶ τοῦ ἀνώνυμον. ἄκλητος ὁ θεὸς καὶ καλούμενος παρέσται· οὐ παρορᾷ γὰρ ὁ θεὸς τοὺς ἀρετῆς ἀντιποιουμένους. οὕτω γὰρ ἐδόθη χρησμὸς τοῖς Λακεδαιμονίοις· καλούμενός τε κἄκλητος θεὸς παρέσται ἔξω πάσης αἰσθήσεως. οὐ γὰρ φωνῆς δεῖται πρὸς τὸ διδάξαι τὰ δέοντα, οὐδὲ ἀκοῆς πρὸς τὸ μαθεῖν.
[Ἀκλόνητον:] ἄσειστον, ἀδόνητον.
[Ἀκμάζει:] νεάζει. [Ἀκμάζεις,] τὰ νέων πράττεις. οὕτως Ὑπερίδης καὶ Λυσίας.
[Ἀκμαῖος:] νεανίσκος, σφριγῶν. ἀκμάζων, καίριος, κατὰ καιρὸν, παρὰ τὴν ἀκμὴν τοῦ καιροῦ. ποῦ Τεῦκρος; ὡς ἀκμαῖος, εἰ βαίη, μόλοι. τουτέστιν εὐκαιρότατος, ἐν ἀκμῇ καιροῦ, ἐν ἀκμῇ καὶ ὀξύτητι κινδύνου. καὶ [Ἀκμαιότατος καιρός·] ὁ πρωϊνός. καὶ [Ἀκμαίων·] ἰσχυρῶν, ἀν δρείων, γενναίων.
[Ἀκμαιωνίδαι:] ὄνομα ἔθνους.
[Ἀκμή:] ὀξύτης, αὐτὴ ἡ ῥοπὴ τῆς τοῦ πράγματος ἐπιτάσεως, καὶ ἡ δύναμις, καὶ ἡ νεότης. [Ἀκμὴ δὲ καιροῦ,] ἡ εὐτυχία. οὕτως Ἰσοκράτης· τὸ μὲν τῆς ἀκμῆς τῶν καιρῶν τυγχάνειν. λαμβάνεται δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ ἔτι. οὕτως Ὑπερίδης. καὶ Σοφοκλῆς· ἀκμὴ γὰρ οὐ μακρῶν ἡμῖν λόγων, μὴ καὶ μάθῃ μ' ἥκοντα, κἀκχέω τὸ πᾶν σόφισμα. ἀντὶ τοῦ ἔτι. καὶ ἐν Ἐπιγράμμασι· στρούθιον· ἀῤῥυτίδωτον, ἰσόχνοον ἀρτιγόνοισιν, ἀκμὴν εὐπετάλοις συμφυὲς ἀκρέμοσι. καὶ αὖθις· ὅσσος ἐν ἡρώεσσι πότ' ἦν χόλος, οὗ μέρος ἀκμὴν ἐχθρὸν ἐν ἀψύχοις σῴζεται ἀκρέμοσιν. ἀντὶ τοῦ ἔτι.
[Ἀκμὴ καλεῖ:] καιρὸς καλεῖ. ἐπὶ οὖν τῆς ὀξύτητος Αἰλιανός φησιν· ἐν ἀκμῇ δὲ ὢν τῆς τε ὀδύνης καὶ ὧν ἤλγει, οὐκ ᾔδει τὴν ὁδὸν τὴν πορεύουσαν εἰς αὐτοῦ. εἰ δέ τινι καὶ θῦσαι ἐξ ἐνυπνίου ἐκελεύετο, καὶ τούτων ὀλίγωρος ἦν φύσει τε ἀμαθὴς ὢν καὶ φιλοχρή ματος. ἐν ἀκμῇ τοῦ κακοῦ μνήμη τις εἰσῆλθε τῶν Σαμοθρᾴκων· καὶ γὰρ οὖν τετελεσμένω αὐτοῖς ἤστην. ἀντὶ τοῦ ὑπῆρχον δυϊκῶς. καὶ αὖθις· ὑπὸ πολλῶν δακρύων τὴν ἀκμὴν τῶν ὀμμάτων ἀφῄρημαι. καὶ αὖθις Αἰλιανός· καὶ αὐτὸ τὸ κράτος ἐπὶ ξυροῦ ἀκμῆς ἦν.
[Ἀκμήν:] ἔτι. τὰς δὲ ἀκμὴν ἀνασειομένας πόλεις πρὸς τὴν τῶν Ῥωμαίων ἔχθραν τῷ φόβῳ κατασβεννύων. Προκόπιος· ὁ δὲ τοῦ καιροῦ τὴν ἀκμὴν ἐν τῷ παραυτίκα μεθῆκεν, ἧς γε οὐκ ἔτι ἀντιλαβέσθαι οἷός τε ἐγεγόνει. [Ἀκμή·] ἐν συλλήψει ἢ ἐν διαστάσει.
[Ἄκμηνος:] ἄγευστος. ἄκμηνον δόρποιο.
[Ἀκμῆτες:] μὴ κάμνοντες. καὶ [Ἀκμήτης,] ὁ μὴ κοπιῶν.
[Ἀκμητί:] ἀκαμάτως. ζήτει ἐν τῷ ἀπονητί.
[Ἄκμονος. Ἄκνηστις:] ἡ ῥάχις. ἣν οὐ δύναταί τις εὐκόλως κνήθεσθαι.
[Ἀκοή:] τὸ μέρος τοῦ σώματος. ἔστι δὲ καὶ ἡ φήμη. οὐκ ἀγαθὴ ἡ ἀκοὴ, ἣν ἀκούω περὶ ὑμῶν. ὁ Ἠλεὶ ὁ ἱερεύς φησι πρὸς τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ. ζήτει περὶ ἀκοῆς ἐν τῷ αἰσθήσεις ε΄.
[Ἀκολασία·] καὶ [Ἀκολασταίνω,] τὸ μωραίνω.
[Ἀκόλαστον:] ἀκρατῆ, θρασύν.
[Ἀκόλαστον καὶ ὑβριστὸν πρᾶγμα ἡ ἄνθρωπος·] λέγοι δ' ἄν τις καὶ ὑβριστικόν.
[Ἀκόλαστος:] κολάσεως ἄξιος. Ἀριστοφάνης Πλούτῳ· ὃς κἄλλ' ἀκόλαστός ἐστι τοὺς τρόπους. λέγεται καὶ ὁ τολμηρός. καὶ Ἰάμβλιχος· ἡ δὲ ἐγέλα νῦν μὲν ἰταμόν τε καὶ ἀκόλαστον γέλωτα, νῦν δὲ ἐφθέγγετο ῥήματα αὐθάδη. καὶ Αἰλιανός· ἀνὴρ Ἀρκὰς, Εὐτελίδας ὄνομα, ἀκολάστῳ τῇ γλώττῃ καὶ ἀκράτορι κακῶς πάντας ἀγορεύειν ἀῤῥώστημα ἔσχεν· ἐμίσει δὲ καὶ τοὺς εὖ πράττοντας.
[Ἄκολος:] ὁ μικρὸς ψωμός. καὶ [Ἀκόλους,] κλάσματα καὶ θραύσματα ἄρτων. παρὰ τὸ μὴ κολλᾶσθαι. αἰτίζων ἀκόλους, οὐκ ἄορας, οὐδὲ λέβητας. Ὅμηρος. καὶ αὖθις· τὸν κύνα δ' ὡς ζῶντα πάλιν ποτὶ ταὔλιον ἄξω, ξηρὰς εἰς ἀκόλους ξυνὸν ἔχειν ἕταρον.
[Ἀκόλουθον:] ὅμοιον. ἀκόλουθον ἀπέβη τὸ τέλος ταῖς προτέραις ἐνεργείαις. καὶ [Ἀκολουθήσας,] ὁμοίως διαπραξάμενος. ὁ δὲ Ῥωμαῖος, ἔτι μετεωρίζοντος τοῦ Κελτοῦ τὸ ὅπλον, ἀκολουθήσας κάτωθεν ὑποφέρει τὸ ξίφος, καὶ διακείρει πᾶσαν ἀπὸ τοῦ βουβῶνος ἕως ὀμφαλοῦ τὴν λαγόνα. καὶ Πολύβιος· τοὺς δὲ ἐτίμησε χρυσοῖς ὑφάσμασιν καὶ λόγχαις, βουλόμενος ἀκόλουθον εἶναι τοῖς ἔργοις τὴν διὰ τῶν λόγων ἐπαγγελίαν. ἀκόλουθόν ἐστιν, ὃ ἀναγκαῖον εἶναι τῷ ἑτέρῳ εἶναι· μαχόμενον δὲ ὃ ἀναγκαῖον μὴ εἶναι.
[Ἀκολουθῶ·] δοτικῇ.
[Ἀκόλῳ τὰ χείλη, οὐ σύκῳ βῦσαι·] παρεγγυᾷ ὁ λόγος ἐῤῥωμένως χρῆσθαι τοῖς πράγμασιν.
[Ἄκομψον:] εὐτελὲς, ἀπάνουργον. ἄνδρα τῶν τοῦ πραίτωρος ἐπιβάντα βημάτων· ἀρχὴ δέ τις αὕτη παρὰ Ῥωμαίοις οὐκ ἄκομψος.
[Ἀκόνη:] λίθος. καὶ παροιμία· [Ἀκόνην σιτίζεις,] ἐπὶ τῶν τροφῇ μὲν χρωμένων, μηδὲν δὲ εἰς τὸ σῶμα ἐπιδιδόντων.
[Ἀκονιτί:] χωρὶς κόνεως. ἄνευ ἀγῶνος καὶ μάχης· ἢ εὐμαρῶς, ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν ἀθλητῶν τῶν οὕτως εὐμαρῶς περιγινομένων ὥστε μηδὲ κονίσασθαι.
[Ἀκόνιτον:] εἶδος βοτάνης φαρμάκου. ἀλλὰ πιὼν ἀκόνιτον ὑπέκφυγε τοῦτ' ἀκονιτί. τουτέστι χωρὶς κόπου.
[Ἀκοντί:] ἀκουσίως.
[Ἀκοντίζω:] ἀκόντιον βάλλω.
[Ἀκοντιστύς:] ἡ ἀκόντισις.
[Ἄκοπος ἀνήρ:] ἀντὶ τοῦ οὐδέπω ἠνωχλημένος ὑπό τινος. οὕτως Ἀμειψίας.
[Ἀκόρεστος:] ἀπλήρωτος.
[Ἀκόρητος:] ἀκαλλώπιστος, ἀκόσμητος· κορεῖν γὰρ τὸ καλλωπίζειν. οὗτος δέ ἐστιν ἀκόρητος, οἱονεὶ πολὺς καὶ μὴ κορούμενος, αὔξων καὶ πληθύνων καὶ τεθηλώς. ἀπὸ δὲ τοῦ συμβεβηκότος παρείληφε πάντα. παρ' οἷς γὰρ ἂν ᾖ στέμφυλα καὶ πρόβατα, ἐξ ἀνάγκης ἐστὶ πολλὰ πάντα.
[Ἄκορον:] ἰατρικὴ ῥίζα.
[Ἄκος:] ἴασις, θεραπεία. δέονται δὴ παρὰ θεοῦ ἄκους. καὶ αὐτοῖς ἐκπίπτει χρησμὸς λέγων, δεῖν χοὰς τοῖς ἐκδίκως τῶν Αἰτωλῶν τεθνεῶσιν ἐπάγειν.
[Ἄκοσμα:] ἀπρεπῆ, ἄτακτα.
[Ἀκοστήσας.] ἐκ τοῦ ἀκοσταὶ αἱ κριθαί. κριθιάσας· ἢ ἀκολαστήσας κατὰ συγκοπήν· ἢ ἐν ἄχει γενόμενος διὰ τὴν στάσιν· ἢ ἄκος τι καὶ βοήθημα τῆς στάσεως ζητῶν. καὶ ἐν Ἐπιγράμμασι· τὼς τρητὼς δόνακας, τὰν ἀκοστὰν σεῖο κορύναν, ὦ Πὰν δέχνυσο δῶρα τὰ Δάφνιδος.
[Ἀκοστώσαις] ἡμιόνοις δι' ἀργίαν καὶ πλησμονήν. οἱ μὲν γλωσσογράφοι κριθιώσαις· ἀκοστὰς γὰρ λέγειν τὰς κριθὰς ἀπὸ τοῦ ἄκος λαμβάνειν, τουτέστιν ἀνάπαυσιν λιμοῦ καὶ δίψης. ὁ δὲ Ἀριστόνικος ἐν ἄχει γενομέναις. εἴ γε ἐπιφέρει· δεσμὸν ἀποῤῥήξας θείῃ πεδίοιο κροαίνων. τινὲς δὲ ἄδην πληρωθείς.
[Ἀκουάζεσθε:] παρ' Ὁμήρῳ ἀντὶ τοῦ αἰσθάνεσθε, ἐπεὶ ἡ ἀκοὴ ὁδός ἐστι τῆς αἰσθήσεως. ὡς τὸ, οἱ δὲ πληγῆς ἀΐοντες.
[Ἀκούει καλῶς:] ἀντὶ τοῦ εὐφημεῖται. οὕτως Ἡρόδοτος. ὅτι τὸ ἀκούειν γίνεται οὐ κατ' εἴσοδον τοῦ ἐκτὸς ἀέρος εἰς τὸ οὖς, ἀλλὰ κατὰ ἁφὴν πρὸς τὸν ἐγκατῳκοδομημένον ἀέρα ἐν τοῖς ὠσί· τούτου δὲ τεκμήριον τὸ καὶ ἐν ὕδατι ἀκούειν ἡμᾶς, οὐκ εἰσιόντος τοῦ ὕδατος εἰς τὸ οὖς. εἰ γὰρ εἰσέλθοι, φθείρει μὲν καὶ ἐξωθεῖ τὸν ἐγκατῳκοδομημένον ἀέρα, ὃς ὑπηρετεῖ τῇ ἀκοῇ, ἀμέσως δὲ τῆς μήνιγγος ἁπτόμενον βλάπτει αὐτὴν τῇ πληγῇ· καὶ προσέτι ἐναπομένον ἐν ταῖς κοιλότησι φθείρει καὶ βλάπτει τὸ αἰσθητήριον. πολλοὶ οὖν ἐντεῦθεν ἐβλάβησαν. ζήτει ἐν τῷ μήνιγξ πλατύτερον περὶ τῆς ἀκοῆς.
[Ἀκουϊλία:] ὄνομα τόπου.
[Ἀκούω·] γενικῇ, αἰτιατικῇ δέ. πᾶς ὅστις ἀκούει μου τοὺς λόγους τούτους. καὶ, ὁ ἀκούων τὸν λόγον μου καὶ μὴ πιστεύων. τουτέστι διδασκόμενος. ὅτι τὸ ἀκούω, εἰ μὲν σημαίνει τὸ πυνθάνομαι καὶ μανθάνω, μετὰ αἰτιατικῆς συντάςσεται· εἰ δὲ τὸ ἐνωτίζομαι τοῖς ὠσὶ μόνοις, μετὰ γενικῆς. καὶ τοῦ μὲν μανθάνω παράδειγμα τὸ τοῦ θεολόγου Γρηγορίου· ἀκούσατε λόγον ἀνδρὸς οὐ μετρίως τὰ τοιαῦτα πεπαιδευμένου. καὶ ἐν τῷ Ἥττημαι· τοῦτό με ἵστη κάτω, καὶ εἶναι βέλτιον ἔπειθε φωνὴν ἀκούειν αἰνέσεως ἢ ἐξηγητὴν εἶναι τῶν ὑπὲρ δύναμιν. τοῦ δὲ ἐνωτίζομαι παράδειγμα τοῦ αὐτοῦ θεολόγου. ὡς δὲ ἐγώ τινος ἤκουσα ἀνδρὸς οὐ μετρίως τὰ τοιαῦτα πεπαιδευμένου. καὶ ἄλλα πλεῖστα.
[Ἄκουρον:] μισόδημε, μοναρχίας ἐραστὰ, καὶ φορῶν κράσπεδα στεμμάτων, τήν θ' ὑπήνην ἄκουρον τρέφων. Ἀριστοφάνης φησί.
[Ἀκουσίθεον:] τὸ εἰς θεοῦ ἀκοὰς ἐρχόμενον. ἢν δέ μ' ἀνάψας εὔχηται, λάμψω φέγγος ἀκουσίθεον.
[Ἀκουσίλαος·]Κάβα υἱὸς, Ἀργεῖος, ἀπὸ Κερκάδος πόλεως, οὔσης Αὐλίδος πλησίον· ἱστορικὸς πρεσβύτατος. ἔγραψε δὲ γενεαλογίας ἐκ δέλτων χαλκῶν, ἃς λόγος εὑρεῖν τὸν πατέρα αὐτοῦ ὀρύξαντά τινα τόπον τῆς οἰκίας αὐτοῦ.
[Ἀκουσίλαος·] Ἀθηναῖος ὢν, Ἀγαθοκλείας. οὗτος ἠράσθη λόγων ἐν Ἀθήναις καὶ ἐλθὼν εἰς Ῥώμην ἐπὶ Γάλβα διέτριβεν ἐν λόγοις ῥητορικοῖς. καὶ χρηματισάμενος ἐν τῷ τελευτᾶν κατέλιπεν Ἀθηναίοις δώδεκα μυριάδας ἐκ τόκων.
[Ἀκουτίσαι:] διδάξαι. δοτικῇ καὶ αἰτιατικῇ· καὶ ἐπὶ γενικήν· ἀκουτισθῶμεν πάντες οἱ πιστοὶ συγκαλουμένης.
[Ἄκουφις:] ὄνομα κύριον.
[Ἀκκώ:] γυνὴ ἐπὶ μωρίᾳ διαβαλλομένη, ἥν φασιν ἐνοπτριζομένην τῇ ἰδίᾳ εἰκόνι ὡς ἑτέρᾳ διαλέγεσθαι. ὅθεν καὶ τὸ ἀκκίζεσθαι. ταύτην φασὶ καὶ σπόγγῳ πάτταλον κρούειν.
[Ἀκωδώνιστον:] ἀντὶ τοῦ ἀπείραστον, ἀβασάνιστον· κωδωνίσαι γὰρ τὸ διαπειραθῆναι. μετῆκται δὲ ἀπὸ τῶν περιπολούντων καὶ κώδωσι διαπειρωμένων, εἰ ἐγρηγόρασιν οἱ ἐπὶ ταῖς φυλακαῖς τεταγμένοι. οἱ δὲ ὑπομνηματισταὶ ἀπὸ τῶν ὀρτύγων φασὶ μετῆχθαι τὴν λέξιν.
[Ἀκωκή:] ἡ ὀξύτης τοῦ δόρατος, τὸ ὀξὺ τῆς λόγχης. Ἀῤῥιανός· λόγχας δὲ εἶχον παχείας ἑξαπήχεας· ἀκωκὴ δὲ οὐχ ὑπῆν σιδηρέη, ἀλλὰ τὸ ὀξὺ αὐταῖς πεπυρακτωμένον ταὐτὸ ἐποίησεν.
[Ἀκόλῳ τὰ χείλη οὐ σύκῳ βύσαι.]
[Ἄκρα:] τελεία. ἧκε παρὰ βασιλέως παῖς Αὐγάρου καλὸς καὶ μέγας καὶ ἐν ὥρᾳ ἄκρᾳ.
[Ἀκραγαλίς:] ὄνομα ἔθνους.
[Ἀκράδαντον:] ἀσάλευτον, ἀκίνητον.
[Ἄκρα κόρυμβα:] τὰ ἀκροστόλια τῶν νεῶν, τὰ ἐξέχοντα κατὰ πρύμναν ἢ πρώραν. ἐν οἷς τὰ σεβόμενα ἐνέγραφον. κόρυμβοι οἱ ἐπὶ τῶν ἀκρεμόνων βοτρυδὸν μετέωροι κόκκοι, ὡς ἐπὶ τῶν κισσῶν ἔχει.
[Ἄκραν ἐπὶ γύαλον:] ἐπ᾿ ἄκραν πέτραν.
[Ἄκραντον:] ἀπλήρωτον, ἀτελείωτον. τὸν δ' ἔτι μῦθον ἄκραντον ἐνὶ στομάτεσσιν ἔχοντα πτηνὸς ἐς ἀθανάτους ἥρπασεν ὦκα δόναξ.
[Ἀκρασίας:] ἀνωμαλίας, παρὰ τὸ μὴ συγκεκρᾶσθαι. Ἰώσηπος· οἱ δὲ Ῥωμαῖοι διὰ χειρῶν ἀκρασίαν ἁλίσκονται. ἀκρασία καὶ ἀκολασία διαφέρει. ἡ μὲν γὰρ κατὰ προαίρεσιν πράττει τὰ αἰσχρὰ, ἡ ἀκολασία· ἡ δὲ παρὰ προαίρεσιν. λέγεται δὲ καὶ [Ἀκράσιος.] οὕτω τε ἐς πᾶσαν ἀκράσιον ἐκπεπτωκυῖα τρίβον.
[Ἄκρας νυκτός:] περὶ πρῶτον ὕπνον. κεῖνος γὰρ ἄκρας νυκτὸς, ἡνίχ' ἕσπεροι λαμπτῆρες οὐκέτ' ᾖθον. ὅτε οὐκ ἔφαινον ἔτι οἱ ἑσπέριοι, ἢ ὅτε ἐσβέσθησαν οἱ λύχνοι. καιρὸς γὰρ ἐπιβουλῆς καὶ ἐπιθέσεως τότε.
[Ἀκράτεια. Ἀκρατιεῖσθε·] Ἀριστοφάνης Πλούτῳ· τράγοι δ' ἀκρατιεῖσθε. τουτέστιν ἀπεψωλημένοι ἀκρατιεῖσθε· ἀντὶ τοῦ ὡς τράγοι ἀκρατῆ πράξετε, ἐπεὶ μετὰ τὴν συνουσίαν οἱ τράγοι λείχουσι τὸ αἰδοῖον. τὸ ἄκρον λείξετε ὡς τράγοι.
[Ἀκρατίζω:] τὸ ἄκρατον πίνω. καὶ [Ἀκρατισαμένη,] ἀκράτου σπάσασα. ἡ δὲ Θεοδώρα ἀκρατισαμένη ἡσυχίαν ἦγεν. ὅτι δεῖπνον, τὸ πρωϊνὸν ἄριστον, ἀκρατισμὸς λέγεται. ζήτει ἐν τῷ δεῖπνον.
[Ἀκράτιστα:] ἔμβρωμα.
[Ἀκρατοπότης:] ὁ μέθυσος, ὁ τὸν ἄκρατον οἶνον ἀπλήστως πίνων.
[Ἄκρατον:] διειδῆ, ἀκραιφνῆ. διαῤῥεῖ δὲ λόγος ἐκ Μακεδόνων, ὃς λέγει, ἀετὸν ἐπιφοιτῶντα καὶ τὰς πτέρυγας ὑποτείνοντα ἀποστέγειν αὐτοῦ καὶ τὴν ἄκρατον ἀκτῖνα ἑαυτὸν ἀπαιωροῦντα καὶ ὅτε ὕοι, τὸν πολὺν ὑετόν.
[Ἄκρατος·] Ξενοφῶν· πάνυ δὲ ἦν ὁ οἶνος ἄκρατος, εἰ μή τις ὕδωρ ἐπιχέοι. καὶ αὖθις· ἡ τρὶς ἐφεξῆς εἰδυῖα ἀκρήτου χειλοποτεῖν κύλικα.
[Ἄκρατος ἡλίου ἀκτίς·] τὸν δὲ ἀετὸν τὰς πτέρυγας ὑποτείνοντα καὶ ἑαυτὸν αἰωροῦντα, ὡς στέγειν τὴν ἄκρατον ἀκτῖνα τοῦ ἡλίου.
[Ἄκρατος οἶνος Ἀγαθοῦ Δαίμονος:] αἰρομένης τῆς τραπέζης μετὰ τὸ δεῖπνον, ἄκρατος οἶνος περιεφέρετο καὶ ἐκαλεῖτο Ἀγαθοῦ Δαίμονος. οἱ δέ φασι τὸ πρῶτον ποτήριον οὕτω λέγεσθαι. καὶ [Ἀκρατότερος. Ἀκράτου:] ὑπερζεούσης. μήποτε ἀλόγιστος ὄχλος δι' ὀργῆς ἀκράτου λάβῃ τὴν ἀποτυχίαν.
[Ἀκράτωρ:] ὁ ἀκρατής. ἦν δὲ οἴνου τε ἀκράτωρ καὶ τῶν ἄλλων ἡδονῶν. καὶ αὖθις· ἀκράτωρ ἑαυτοῦ ὢν ἐσήλατο ἐς τὸν νεών. φιλοχρημάτω τε ἤστην καὶ ἡδονῶν ἀκράτορε. [Ἀκράτωρ,] ἀκράτορος, συστέλλει.
[Ἀκρατῶς:] ἐπιτεταμένως, συντόνως. ἱππεῖς ἤλαυνον ἀκρατῶς καὶ ἅμα ἀνεβόων.
[Ἀκραιβατηνή:] ὄνομα πόλεως.
[Ἀκραιφνές:] καθαρὸν, ὑψηλὸν, τέλειον. Φάβιος δὲ κατατιθέμενος τὴν ἀρχὴν παρῄνει τοῖς περὶ τὸν Αἰμίλιον τριβαῖς τοῦ πολέμου μακραῖς τὸ ἀκραιφνὲς καὶ ἀκάθεκτον τῆς τοῦ Ἀννίβου καταναλίσκειν φύσεως.
[Ἀκραιφνῇ:] ἀκραιφνῶς. ἐπίῤῥημα.
[Ἀκραιφνής·] βοήθειά τις παραγίνεται, καὶ ἀκραιφνὴς γινομένη πολλὴν ἐποίησε τὴν ῥοπὴν, τοῖς μὲν Ῥωμαίοις ἐπὶ τὸ ἀθυμότερον, τοῖς δὲ βαρβάροις ἐπὶ τὸ εὐθυμότερον. τουτέστι δυνατὴν, ὁλόκληρος. [Ἀκραιφνοῦς:] ἀκηροφανοῦς, οἱονεὶ ἀβλαβοῦς· κὴρ γὰρ ὁ θάνατος. ἐκ πενίης (ὡς οἶσθα) ἀκραιφνέος, ἀλλὰ δικαίης, Κύπρι ταῦτα δέχευ δῶρα. ἐν Ἐπιγράμμασιν.
[Ἀκραίφνιον:] ὄνομα πόλεως.
[Ἀκρεμόνες:] βλαστοὶ, κλάδοι. ἰσόχνοον, ἀκμὴν εὐπετάλοισι, συμφυὲς ἀκρεμόσιν. ὀξύνεται ἀκρεμὼν ὡς ἡγεμών.
[Ἀκρήβης:] ὁ νέος.
[Ἀκρησία:] ἡ ἀκρασία.
[Ἀκριβής·] δοκεῖ ἀκριβὲς καὶ τὸ ἀναγκαῖον σημαίνειν. καὶ εἰ κατασκευάσαι βουλόμεθα, ὅτι πᾶσα ὑπόληψις τοῦ σπουδαίου ἀκριβής. ἀκριβὴς γὰρ δοκεῖ εἶναι ἡ δι' ἀναγκαίων γενομένη, καὶ ὧν πᾶσα σπουδαίου ὑπόληψις ἔχει· γίνονται γὰρ ὑπολήψεις τῷ σπουδαίῳ καὶ περὶ τῶν ἐνδεχομένων. μεταλαμβάνοντες τὸ ἀκριβὲς εἰς τὸ σαφὲς ἢ εἰς τὸ ἀληθὲς, εὐκολώτερον τὸ προκείμενον δείξομεν· πᾶσα γὰρ ἡ τοῦ σπουδαίου ὑπόληψις σαφής τε καὶ διηρθρωμένη, καὶ ἀληθής. ὁμοίως καὶ πρὸς τὸν οἰκείαν τινα ὑπόληψιν περί τινος ἐκτιθέμενον, οἷον περὶ ἡδονῆς, ὁποίαν αὐτῷ εἶναι δοκεῖ, ὁ μὲν λέγων ἀκριβῆ αὐτοῦ τὴν ὑπό ληψιν εἶναι οὐδέπω γνωρίμως λέγει· εἰ δὲ τὸ ἀκριβὲς εἰς τὸ σαφὲς μεταλάβοι, γνώριμον ἂν ὃ λέγει ποιήσειεν. ἔστι δὲ τὸν μὲν σπουδαῖον φιλοπράγμονα δεῖξαι, μεταλαβόντα τὴν φιλοπραγμοσύνην εἰς πολυπραγμοσύνην· τὸ γὰρ καὶ περὶ τῶν οὐρανίων τε καὶ φύσει συνεστώτων ἐτάζειν τε καὶ ζητεῖν πολυπραγμονεῖν ἐστι· τοιοῦτος δὲ ὁ σπου δαῖος. τὴν δὲ τοῦ σπουδαίου ὑπόληψιν οὐ σαφῆ, μεταλαμβάνοντας τὸ σαφὲς εἰς τὸ ἀκριβές· εἰ γὰρ τὸ μὲν ἀκριβὲς ἀναγκαῖον, οὐ πᾶσα δὲ ὑπόληψις τοῦ σπουδαίου ἀκριβὴς εἴη, ὥστε οὐδὲ σαφής.
[Ἀκριβής:] βέβαιος. ἐλέγετο γὰρ ἀκριβὴς ζηλωτὴς τῆς τοῦ Μάνεντος δόξης. καὶ [Ἀκριβοῦς·] ἐγνωκέναι τὸ ἀκριβὲς δυναμένου. καὶ [Ἀκριβοῦν] ὁμοίως. καὶ [Ἀκριβῶς.] θροῦς ἦν, οἷα δὴ οὐκ ἀκριβῶς κοιμωμένων. ἀντὶ τοῦ ἀληθῶς.
[Ἀκριβῶ·] αἰτιατικῇ.
[Ἀκριβωθήσεται:] ἀκριβῶς μελετηθήσεται. Ἀριστοφάνης· οὐδ' ἂν προβαίη τὸν πόδα τὸν ἕτερον, εἰ μὴ ταῦτ' ἀκριβωθήσεται.
[Ἀκρίζω:] τὸ ἄκρον κόπτω.
[Ἀκρισία:] ἡ ἀδιακρισία· ἡ κακὴ κρίσις. καὶ Λιβάνιος· οὐκοῦν ἀκρισία μὲν ἐν ἀμφοῖν· ἔχει δέ τινα τοὐμὸν φιλανθρωπίαν. καὶ ἄλλο κατὰ μετριασμόν. γυναικός τινος, Δανάης ὄνομα, δυσπειθῶς πρός τινα δίκην ἀπαντώσης, σοφός τις πρὸς αὐτὴν ἀπεφθέγξατο· κρί θητι καὶ σύ· οὐκ εἶ Δανάη ἡ Ἀκρισίου θυγάτηρ.
[Ἀκρίς:] εἶδος ζωϋφίου. ἤσθιε δὲ ἀκρίδας ὁ Πρόδρομος καὶ μέλι ἄγριον, ὅπερ ἀπὸ τῶν δένδρων ἐπισυναγόμενον μάννα τοῖς πολλοῖς προσαγορεύεται.
[Ἀκρίσιος:] ὄνομα κύριον. ὁ ἡμίθεος ἀνήρ.
[Ἀκρισιώνη:] ὄνομα κύριον.
[Ἄκριτα:] ἀχώριστα.
[Ἀκριτί:] ἄνευ κρίσεως.
[Ἀκριτόμυθος:] πολύλογος, ἀκρίτους ἔχων τοὺς λόγους.
[Ἄκριτος:] ἀντὶ τοῦ ἀδιάκριτος. οὕτως Δημοσθένης.
[Ἀκριτόφυλλον:] σύμφυτον πολλοῖς δένδροις, ὥστε μὴ διακρῖναι αὐτῶν τὰ φύλλα ἃ φέρει. ἢ κατάσκιον.
[Ἀκροᾶσθαι·] γενικῇ. ἀντὶ τοῦ ὑπακούειν. οὕτως Ἀντιφῶν.
[Ἀκροατὴς καὶ Ἀκροᾶσθαι:] ὁ μαθητὴς καὶ τὸ μανθάνειν. Δαμάσκιος· ὁ δὲ ἠκροᾶτο λόγων γεγηρακότων καὶ σοφίᾳ τινὶ κεκραμένων. καὶ [Ἀκροαμάτων,] τουτέστιν ἀκουσμάτων. καὶ διαμένει καὶ νῦν παρ' αὐτοῖς πολιτευόμενον τὸ πρᾶγμα, ὥσπερ ἄλλο τι τῶν ἀκροαμάτων, αὐλὸς ἢ κιθάρα, τέρψεως ἕνεκα καὶ ψυχαγωγίας.
[Ἀκροβελίς:] εἶδος ἀκοντίου.
[Ἀκροβολίζεται:] τὰ ἄκρα τοῦ σώματος βάλλεται. ἀκρωβελίζω δέ.
[Ἀκροβολισμός:] ἐρεθισμός. καὶ τὸ ἄκρον βάλλειν. ὁ δὲ τῶν βαρβάρων ἡγούμενος ἐγνωμάτευε ξὺν τῷ ἀδελφῷ καὶ ἔλεξεν, ὡς ἐγὼ μὲν ἐνέδραν ποιήσομαι, σὺ δὲ χρῶ ἀκροβολισμοῖς καὶ τοξεύμασιν. ἀντὶ τοῦ βουλὰς ἐδίδου καὶ γνώμας.
[Ἀκροβόλοι:] ἀκοντισταὶ, τοξόται.
[Ἀκρογωνιαῖος. Ἀκροβυστία:] τὸ μὴ περιτετμῆσθαι. περιτομὴ δὲ τὸ περιτετμῆσθαι τὸ ἄκρον.
[Ἀκρόδρυα:] καρποὶ δενδρικοὶ, πάντες οἱ τῶν δένδρων καρποί. ἐπέῤῥιπτον δὲ αὐτοῖς [ὁ] μὲν κάνδυν, ὁ δὲ ἀκρόδρυα.
[Ἀκροθίνια:] αἱ τῶν ἐνιαυσιαίων καρπῶν ἀπαρχαί. ἀκροθίνια δὲ κυρίως καλεῖσθαι τὰς ἀπαρχὰς, ἃς ἀνατιθέασιν οἱ ἐξ ἐμπορίας, παρὰ τὸ ἀπὸ τοῦ θινὸς, τουτέστι τοῦ αἰγιαλοῦ, σεσῶσθαι αὐτά. ἄλλοι δὲ τὰ ἀπὸ τῶν πολέμων, παρὰ τὸ σίνεσθαι ἐν τῷ πολέμῳ πολλοὺς, τουτέστι βλάπτεσθαι. ἢ τὰ ἄκρα τῶν σωρῶν. ἢ τὰ λάφυρα. ὅτι Ἡρακλείδης ὁ Λύκιος σοφιστὴς ἔφη, Νικήτης ὁ κεκαθαρμένος ἀγνοήσας ἀκροθίνια πυγμαίων κολοσσῷ ἐφαρμόζειν. παροιμία, ἀκροθίνια πυγμαίων κολοσσῷ ἐφαρμόζειν· ἐπὶ τῶν μάτην κοπιώντων.
[Ἀκροκορινθία ἔοικας χοιροπωλήσειν·] ζήτει ἐν τῷ χοῖρος.
[Ἀκροκελαινιόων:] τὸ ἄκρον τοῦ κύματος μελαίνων.
[Ἀκρόκομοι:] μετρίως κομῶντες, ἢ λίαν, ἢ τὰ ἄκρα τῆς κεφαλῆς κομῶντες.
[Ἀκροκώλια. Ἀκρόλιον:] ἀπαρχή· ὥσπερ πρωτόλιον. Πολυξένην καταθῦσαι τοὺς Ἕλληνας ἀκρόλιον. καὶ αὖθις· ὅσα ἦν θεοῖς ἀναθήματα καὶ ἀκρόλια.
[Ἀκρολοφία:] ἡ κορυφὴ τοῦ λόφου, τουτέστι τοῦ βουνοῦ.
[Ἄκρον ἐπιλίγδην:] μεσότητος ἐπίῤῥημα. ἀντὶ τοῦ ἐπιψαύδην, ὅσον ἐπιψαῦσαι μόνον. καὶ ὅτι ἐν Ἰλιάδι ἅπαξ καὶ ἐν Ὀδυσσείᾳ ἅπαξ.
[Ἀκρόνηον:] τὸ τῆς νεὼς ἄκρον.
[Ἄκρον λάβε καὶ μέσον ἕξεις:] ἐπὶ τῶν δυσφράστων καὶ δυσνοήτων.
[Ἀκρόνυξ:] τὸ ἄκρον τῆς νυκτός. καὶ [Ἀκρονυχία] ὁμοίως διὰ τοῦ ο μικροῦ. [Ἀκρώνυξ δὲ καὶ Ἀκρωνυχία,] τὸ ἄκρον τοῦ ὄνυχος καὶ τοῦ ὄρους, διὰ τοῦ ω μεγάλου.
[Ἀκροῶ·] γενικῇ.
[Ἀκροποδιτί:] ἄκροις ποσίν.
[Ἀκρόπολις·]Δαμάσκιος· τὰ γὰρ ἐπιφανέστατα τῶν ὀχυρωμάτων ὡς ἐπίπαν κοινὴν ἔχει τὴν φύσιν. γνοίη δ' ἄν τις τὸ λεγόμενον ἐκ τῶν περὶ τὰς ἀκροπόλεις συμβαινόντων. αὗται γὰρ δοκοῦσι μὲν μεγάλα συμβάλλεσθαι πρὸς ἀσφάλειαν τῶν πολεμίων, ἐν οἷς ἂν ὦσι, καὶ πρὸς τὴν τῆς ἐλευθερίας φυλακήν, γίνονται δὲ καὶ πολλάκις αἴτιαι δουλείας καὶ κακῶν ὁμολογουμένων, ὥς φησι Πολύβιος.
[Ἀκροπόλοισιν:] ἀκρωρείαις.
[Ἀκροστόλια:] τὰ ἄκρα τῆς νηός. τὰ δὲ ἐμπρόσθια τῆς σχεδίας ἠρέμα πρὸς τὸ μετέωρον ἐς πρώρας τύπον περιαγαγόντες καὶ ὑποκάμψαντες, ὥσπερ ἀκροστόλια νηὸς καὶ προέμβολα ἐκμιμησάμενοι. καὶ Ἀῤῥιανός· τά τε ἀκροστόλια τῆς βασιλίδος νηὸς χρυσᾶ.
[Ἀκροσφαλεῖς:] ἄκρως ἐσφαλμένους. ὁ δὲ ἐκέλευσε χωρεῖν ἐπὶ τοὺς ἄποδας καὶ ἀκροσφαλεῖς Οὔννους. ἄνευ γὰρ ἵππων οὐ ῥᾳδίως ἂν Οὖννος τὴν γῆν πατήσειεν.
[Ἀκροσφαλεῖς:] ἐν τῷ βαδίζειν σφαλλόμενοι. τουτέστιν οἱ Οὖννοι. Φιλοκτήτῃ· ὡς πάντα δεινὰ κἀπικινδύνως βροτοῖς κεῖται· παθεῖν μὲν εὖ, παθεῖν δὲ θάτερα. χρὴ δ' ἐκτὸς ὄντα πημάτων τὰ δεῖν' ὁρᾶν· χὤταν τίς εὖ ζῇ, τηνικαῦτα τὸν βίον σκοπεῖν μάλιστα, μὴ διαφθαρεὶς λάθῃ.
[Ἀκροτελεύτιον ἔπος:] κυρίως τὸ ἔσχατον κεφαλαίου τινὸς ποιητικοῦ. χρῶνται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ πεζοῦ. παρὰ δὲ Θουκυδίδῃ, τὸ ἄκρον τοῦ τέλους τοῦ στίχου. καλεῖται δὲ ἄκρον καὶ ἡ ἀρχὴ τοῦ στίχου.
[Ἀκρότομος:] σκληρὸς, ὑψηλός. ἢ ὀξύτατος λίθος, ὁ τέμνων. καὶ [Ἀκρότομος πέτρα,] ἡ σκληρὰ καὶ ἄτμητος. [Ἀκρότομον] δὲ [ὄρος,] τὸ δυνατὸν, παρὰ τῷ Ἰῶβ. ἐν Αὐρασίῳ τῷ ὄρει πέτρα ἀκρότομος ἦν κρημνῶν μέσον ἀνέχουσα· ὃ δὴ πύργον οἱ πάλαι ἄνθρωποι βραχὺν κομιδῇ ποιησάμενοι καταφυγήν τινα ἰσχυρὰν καὶ ἀμήχανον τῆς τοῦ χωρίου φύσεως σφίσι ξυλλαμβανούσης ἐδείμαντο.
[Ἀκροφυσίων λόγους·] ζήτει ἀπ' ἀκροφυσίων λόγους ἐνδεικνύναι.
[Ἀκροχειρίζεσθαι:] πυκτεύειν ἢ παγκρατιάζειν πρὸς ἕτερον ἄνευ συμπλοκῆς, ἢ ὅλως ἄκραις ταῖς χερσὶ μετ' ἄλλου γυμνάζεσθαι. καὶ [Ἀκροχερσίτης] οὕτω καλούμενος. λαμβανόμενος γὰρ ἄκρων τῶν χειρῶν τοῦ ἀνταγωνιστοῦ ἔκλα καὶ οὐ πρότερον ἠφίει, πρὶν αἴσθοιτο ἀπαγορεύσαντος. ἦν δὲ καὶ Λεοντίσκος, Μεσσήνιος ἐκ Σικελίας, παραπλησίως ἀγωνιζόμενος· οὗτος δὲ ἐπάλαιε. καὶ [Ἀκροχειρὶς,] τὸ ἄκρον τῆς χειρός.
[Ἀκρόχολος:] ὁ πρὸς ὀλίγον ὀργιζόμενος. [Ἀκρόχωλος] δὲ, διὰ τοῦ ω μεγάλου, ὁ πρὸς ὀλίγον χωλεύων.
[Ἀκρωλένιον:] τὸ ἄκρον τῆς χειρός.
[Ἄκρων·] Ἀκραγαντῖνος, ἰατρὸς, υἱὸς Ξένωνος, ἐσοφίστευσεν ἐν ταῖς Ἀθήναις ἅμα Ἐμπεδοκλεῖ· ἔστιν οὖν πρεσβύτερος Ἱπποκράτους. ἔγραψε Περὶ ἰατρικῆς Δωρίδι διαλέκτῳ, Περὶ τροφῆς ὑγιεινῶν βιβλίον α΄. ἔστι δὲ καὶ οὗτος τῶν τινα πνεύματα σημειωσαμένων. εἰς τοῦ τον ἐποίησεν Ἐμπεδοκλῆς τωθαστικὸν ἐπίγραμμα· ἄκρον ἰατρὸν Ἄκρων', Ἀκραγαντῖνον, πατρὸς ἄκρου, κρύπτει κρημνὸς ἄκρος πατρίδος ἀκροτάτης. τινὲς δὲ τὸν δεύτερον στίχον οὕτω προφέρονται· ἀκροτάτης κορυφῆς τύμβος ἄκρος κατέχει. τοῦτό τινες Σιμωνίδου φασὶν εἶναι.
[Ἀκρώνυξ:] τὸ ἄκρον τοῦ ὄνυχος καὶ τὸ ἄκρον τοῦ ὄρους. καὶ [Ἀκρωνυχία] ὁμοίως. ὁ δὲ φυλακῇ τινι ἐπὶ τῆς ἀκρωνυχίας ἐντυχὼν, ταύτῃ αἰφνιδίῳ προσβολῇ ἐτρέψατο. ἔστι δὲ καὶ [Ἀκρωνυχία,] ἡ ἀκρώρεια τοῦ ὄρους. καὶ Ξενοφῶν· ἐπεὶ δὲ ἑώρα Χειρίσοφος προκατειλημμένην τὴν ἀκρωνυχίαν τοῦ ὄρους, ἀφ' ἧς ἡ κατάβασις ἦν εἰς τὸ πεδίον. ἐνδοτέρω χωρούντων ἀκρωνυχία ὄρους ἐπανίστατο.
[Ἀκρώρεια:] ἐξοχὴ, κορυφή. εἰς τρία γὰρ διῄρητο τὸ ὄρος, εἰς ἀκρώρειαν, εἰς ὑπώρειαν, εἰς τέρμα. ἀκρώρεια μέν ἐστιν ἡ κορυφή, ὑπώρεια δὲ τὰ πλευρὰ τοῦ ὄρους, τέρμα δὲ τὰ τελευταῖα. καὶ πόδες.
[Ἄκρος:] ἀντὶ τοῦ τέλειος. εἰς ἄκρον ἐληλακώς. [Ἄκρως] δὲ ἐπίῤῥημα.
[Ἀκρωτηριάζω·] αἰτιατικῇ. τέμνω τὰ ἄκρα. καὶ [Ἀκρωτηριασμός. Ἀκρωτήριον. Ἀκταίη:] ἡ παραθαλασσία. ἐν Ἐπιγράμμασι· δῶρα παρ' ἀκταίης σοὶ τάδ' ἐπωφελίης. καὶ αὖθις· καὶ βατράχων ὅμιλον εἶδον ἀκταίων.
[Ἀκταίνειν:] ἀκολασταίνειν. γαυριᾶν καὶ ἀτάκτως πηδᾶν, ἢ πρὸς συνουσίαν ὁρμᾶν.
[Ἀκταίων:] Ἀκταίωνος, ὄνομα κύριον. καὶ [Ἀκταιονίδων.] τῶν Ἀκταιονίδων ἐσσὶ μία σκυλάκων. ἐν Ἐπιγράμμασι. Ἀκταιονίδων διὰ τὸ ο μικροῦ διὰ τὸ μέτρον.
[Ἀκτή:] αἰγιαλὸς παραθαλάσσιος.
[Ἀκτή:] ἰδίως ἐπιθαλαττίδιός τις μοῖρα τῆς Ἀττικῆς, ὅθεν καὶ ὁ Ἀκτίτης λίθος. ἐκάλουν δὲ οὕτως καὶ τὴν Ἀττικὴν, οἱ μὲν ἀπό τινος Ἀκταίωνος βασιλέως, οἱ δὲ διὰ τὸ τὴν πλείω τῆς χώρας ἐπιθαλάττιον εἶναι.
[Ἄκτια:] ἀγὼν παλαιὸς, ὡς Καλλίμαχος ἐν τῷ περὶ τῶν Ἀγώνων δῆλον ποιεῖ.
[Ἀκτίτης λίθος·] ἄνω ἐν τῷ ἀκτή.
[Ἀκοινώνητος:] ὁ ἀκριβής.
[Ἀκοίτης:] ἀρσενικῶς ὁ ἀνήρ. [Ἄκοιτις] δὲ θηλυκῶς, ἡ γυνή. καὶ τὸ πληθυντικὸν τὰς ἀκοίτις.
[Ἀκύλας·] φιλόσοφος. σχόλια λογικὰ γεγραφὼς περὶ συλλογισμῶν.
[Ἀκύλας·] γραμματικὸς, μουσικός.
[Ἀκυληΐα:] πόλις Ἰταλίας πολυάνθρωπος, προκειμένη ἐν θαλάττῃ. καὶ [Ἀκυληΐσιοι,] οἱ πολῖται.
[Ἀκύλλιος·] ὄνομα κύριον.
[Ἄκυλος:] τῆς πρίνου ὁ καρπός. [Ἔκυλος] δὲ εἶδος βοτάνης.
[Ἀκύμονα:] ἀτάραχον. καὶ [Ἀκύμων,] μὴ γεννῶσα, ὡς ἐγκύμων ἡ συνειληφυῖα. καὶ [Ἀκυμότερος. Ἅλα:] θάλασσαν.
[Ἀλλά:] ἀντὶ τοῦ ὅταν δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ γε.
[Ἅλα:] τὰ κόπρια. ἐν Ὀδυσσείᾳ· οὐ σύ γ' ἐξ οἴκου σῷ ἐπιστάτῃ οὐδ' ἅλα δοίης.
[Ἀλαβαστοθήκας:] τὰς θήκας τῶν ἀλαβάστων Δημοσθένης λέγει. ἐν τῇ συνηθείᾳ μυροθήκας καλοῦσιν. ἀλάβαστοι δέ εἰσι λήκυθοι, ὧν οὐκ ἔστι λαβέσθαι διὰ λειότητα. Ἀριστοφάνης· ἐς τὸν ἀλάβαστον κύαθον εἰρήνης ἕνα. ὡσεὶ ἔλεγε κοχλιάριον ἕν.
[Ἀλάβαστρον:] ἄγγος μύρου μὴ ἔχον λαβὰς λιθίνου ἢ λίθινος μυροθήκη. [Ἀλλὰ γάρ:] ἀντὶ τοῦ δέ. Εὔπολις. [Ἀλλὰ γὰρ ἀθυμοῦντες ἄνδρες οὔ ποτε τρόπαιον ἔστησαν:] ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν δι' ἀθυμίαν μηδὲν γενναῖον πράττειν δυναμένων.
[Ἄλλα δ' ἀλλαχοῦ καλά:] παρόσον τὰς Εὐμενίδας ἄλλοι ἄλλως καλοῦσιν. ἄλλα οὖν ὀνόματα παρ' ἄλλοις καλὰ νομίζονται, παρ' ἡμῖν δὲ ταῦτα, τὸ ὀνομάζειν αὐτὰς Εὐμενίδας κατ' εὐφημισμόν, τὰς Ἐριννύας.
[Ἄλλαγμα·] ὁ προφήτης φησί· καὶ οὐκ ἦν πλῆθος ἐν τοῖς ἀλαλάγμασιν ἡμῶν.
[Ἀλαζονεύεσθαι·] γενικῇ.
[Ἀλαζονεία:] ὑπερηφανία. Πολύβιος· τοῖς γὰρ πλείστοις ὑπεγεγόνει τις ζῆλος οὐκ εὐτυχὴς ἐκ τῆς τῶν ἄλλων ἀλαζονείας καὶ ἀκαιρίας. παρὰ δὲ τῷ Ἀποστόλῳ τοὺς ἐφ' οἷς οὐκ ἔχουσιν αὐχοῦντας, ὡς ἔχοντας, ἀλαζόνας νοητέον. καὶ Ἰώσηπος· ἦν γὰρ αὐτοῖς ἀλα ζονεία, ὡς ἐπ᾿ ἀγαθοῖς καιομένης τῆς πόλεως.
[Ἀλαζών:] πλάνος, ὑπερήφανος, ψευδής. παρὰ τὸ ἐν ἄλῃ ζῆν. καὶ [Ἀλαζονοχαυνοφλύαρος,] ὁ μέθυσος καὶ λῆρος. ἢ [Ἀλαζών,] ἄλλως ζῶν, ὁ ἐστι ματαίως. ἰδίως δὲ ἀλαζόνας τοὺς ψεύστας ἐκάλουν, ἐπεὶ λέγειν ἐπαγγέλλονται περὶ ὧν μὴ ἴσασιν.
[Ἀλαζών:] ὁ ἀλώμενος. οὕτως Ἀλκαῖος. Πλάτων δὲ ἀλαζόσιν, ἀντὶ τοῦ ψεύσταις. ἢ [Ἀλαζών,] ὁ μείζονα τῆς ἑαυτοῦ ἀξίας κομπάζων καὶ φρονῶν. ὁ δὲ πρὸς ἕκαστον τῶν προσιόντων ἠλαζονεύετο, συμπλάττων ἀπὸ τῶν εἰκότων.
[Ἀλαλαγμός:] ἐπινίκιος ὕμνος. ἢ φωνὴ ὑπὸ τῶν θαῤῥαλεωτέρων κατὰ τῶν δειλιώντων. [Ἀλαλαγμὸς] οὖν ὕψωμα φωνῆς. καὶ δοτικῇ [Ἀλαλάξατε], κροτήσατε.
[Ἀλαλαλαὶ ἰὴ παίων:] ἐπιφώνημα χοροῦ.
[Ἀλάλημαι:] τεθορύβημαι, πεπλάνημαι. καὶ [Ἀλαλύκτημαι] ὁμοίως.
[Ἀλαλητόν:] θόρυβον. κατὰ πλεονασμὸν τοῦ ἐπιτατικοῦ α.
[Ἀλαλκεῖν:] ἀποδιῶξαι, ἀποσοβῆσαι. τί φθιμένοις στοναχεῦμεν ἐφ' υἱάσιν; ἡνίκ' ἀλαλκεῖν τῶν παίδων ἀΐδην οὐδὲ θεοῖς δύναμις.
[Ἄλλα μὲν ὁ Λεύκωνος ὄνος φέρει, ἄλλα δὲ Λεύκων.]
[Ἀλανεία:] ἡ ἀλαζονεία.
[Ἀλλ' ἀντέπεσε τὴν ἐπ᾿ ἄγκυραν θεός:] ἐπὶ τῶν παρ' ἐλπίδα γενομένων. παρόσον οἱ ναῦται πολλάκις ἡγούμενοι ἄγκυραν βάλλειν ἢ προσορμιεῖσθαι εἰς τοὐπίσω ἔπλευσαν.
[Ἀλλαντοπώλης:] ὁ εἴδη ἐντέρων πωλῶν, ἐντεροπώλης. ἀλλᾶς γὰρ τὸ ἔντερον, ἀλλᾶντος. ἀντὶ τροπαίου ἔστησαν τῷ στρατηγῷ σημεῖον. ἀλλᾶντάς τε αὐτοῦ ἀποκρεμάσαντες τοῖς πολεμίοις σὺν γέλωτι ἐπετώθαζον. Ἀριστοφάνης· ἤρα φαγεῖν ἀλλᾶντας ἐξ Ἀπατουρίων. Ἀπατούρια δὲ ἑορτὴ δημοτελὴς ἀγομένη παρ' Ἀθηναίοις.
[Ἀλλὰ νῦν·] ὦ θεοὶ πατρῷοι συγγένεσθ' ἀλλὰ νῦν. ἀντὶ τοῦ διὰ τάχους ἡ τραγῳδία φησί.
[Ἀλλαξάμενος·] Ἀππιανός· ὅτι πατρίδα καὶ γένος ἀλλαξάμενος ἥκοι τὸ μηδὲν ἡγησάμενος ἢ τὰ τῶν Οὐολούσκων ἀντὶ τῆς πατρίδος αἱρήσεσθαι βουληθείς.
[Ἀλλαξάμενος:] προτιμήσας. ὑπὲρ τοῦ κέρδους ὁ κακοδαίμων τὴν πήρωσιν ἀλλαξάμενος· καὶ ἦν παράδειγμα καὶ παίδευμα πᾶσιν ὥστε μὴ τολμᾶν μηδὲ κερδαίνειν παραπλήσια.
[Ἀλαός:] ὁ τυφλός. κατὰ στέρησιν τοῦ λάειν, ὅ ἐστι βλέπειν. καὶ [Ἀλαοσκοπιήν.] Ὅμηρος· οὐδ' ἀλαοσκοπιὴν εἶχε. παροιμιακῶς· ἀντὶ τοῦ οὐ τυφλῶς ἐσκοπίαζεν.
[Ἀλαοτόκος:] ὁ τυφλὰ γεννῶν.
[Ἀλλ' ἅπαν γένοιτ' ἂν ἤδη·] τὴν παροιμίαν δ' ἐπαινῶ τὴν παλαιάν. ὑπὸ λίθῳ γὰρ παντί που χρὴ μὴ δάκῃ ῥήτωρ ἀθρεῖν. ἡ δὲ παροιμία· ὑπὸ παντὶ λίθῳ σκορπίος εὕδει· φυλάσσεο.
[Ἀλαπάξαι:] πορθῆσαι, κενῶσαι, ὁμαλίσαι. ἀπὸ μεταφορᾶς λαπάθου βοτάνης, κενωτικῆς γαστρός.
[Ἀλλαρίοις:] σιτηρεσίοις. ὁ δὲ Μακεδόνιος συνέταξεν ἐκκλησιαστικοῖς ἀλλαρίοις ἀποτρέφεσθαι.
[Ἀλλᾶς, ἀλλᾶντος:] εἶδος ἐντέρου ἐσκευασμένου. καὶ [Ἀλλαντοπώλης,] ὁ ταῦτα πωλῶν.
[Ἅλας ἄγων καθεύδεις:] ἐπὶ τῶν ἐν μεγάλῳ κινδύνῳ καθευδόντων καὶ ῥᾳστωνευομένων. ἐμπόρου γάρ τινος τὴν ναῦν ἁλῶν πληρώσαντος, τὴν ἀντλίαν ἐπαναβῆναι καὶ ἐκτῆξαι τοὺς ἅλας. ὅθεν καὶ ἡ παροιμία, ἁλῶν δὲ φόρτος, ἔνθεν ἦλθεν, ἔνθ' ἔβη.
[Ἅλας θυμίτας:] ἐκ θύμων κατασκευασθέντας. καὶ ἑτέρα παροιμία· [Ἅλασιν ὕει,] ἐπὶ τῆς ἄγαν εὐθηνίας.
[Ἄλαστε:] ἀνεπίληστε. τέκνον ἐμὸν ἄλαστον.
[Ἀλαστήσειεν:] ἀνεπιλήστως δεινοπαθήσειεν.
[Ἀλλ' ἔστιν ἡμῖν Μεγαρική τις μηχανή:] ἀντὶ τοῦ πονηρά, πανοῦργος μηχανή. διεβάλλοντο γὰρ ἐπὶ πονηρίᾳ οἱ Μεγαρεῖς, ἄλλα μὲν λέγοντες, ἄλλα δὲ ποιοῦντες.
[Ἀλάστωρ:] πικρὸς καὶ φονικὸς δαίμων, τιμωρῶν, καὶ ἀνεπίληστα ἔργα ποιῶν. ὁ δὲ ἔγραφε πικρῶς καὶ παραστατικῶς ἀλάστορας ἀποκαλῶν καὶ παλαμναίους διὰ τῆς ἐπιστολῆς, εἰ οὕτως αἰσχρῶς προήσονται τοὺς τόπους, μηδὲν παθόντες ἢ ἰδόντες κακόν.
[Ἀλάστωρ,] ὁ τοιαῦτα τολμήσας, ὧν μή ἐστιν ἐπιλαθέσθαι.
[Ἀλᾶται:] πλανᾶται, ῥέμβεται.
[Ἀλλὰ ταῦτα μὲν ῥείτω κατ' οὖρον] σοὶ δ' ἐγὼ φράζω κακὸν πρὸς ἄλλον εἶναι, πρὸς δέ μ' ἀψευδεῖν ἀεί.
[Ἀλλαχῆ:] ἀλλαχοῦ.
[Ἀλλάχθητε:] ἀντὶ τοῦ διαλλάχθητε. Σοφοκλῆς.
[Ἀλλὰ χρή:] ἔστω. τοῦτο δηλοῖ συγκατάθεσιν· οἷον καὶ μάλα.
[Ἀλλαχοῖ καὶ Ἀλλαχόσε:] τὸ εἰς τόπον, [Ἀλλαχοῦ] δὲ καὶ [Ἀλλαχόθι] τὸ ἐν τόπῳ.
[Ἄλβα:] οἱ μάργαροι.
[Ἀλβανοί:] ὄνομα ἔθνους Γαλατῶν. τούτων φασὶ τὴν γῆν εὐδαίμονα καὶ καρποὺς ἐνεγκεῖν οὖσαν ἀγαθήν, οἶνον ἡδὺν καὶ πολὺν ἔχουσαν.
[Ἄλβιος:] ὄνομα κύριον. Ἄλβιος ἐς τὴν ἱππάδα τελῶν, τὴν Ἀντωνίου θεραπεύων καὶ ὑπαικάλλων ἅμα φάτνην.
[Ἄλγεα:] κακά, λυπηρά.
[Ἀλγεινόεις:] ὁ λυπηρός. καὶ [Ἀλγεινός. Ἀλγεῖν] τοῦ πονεῖν διαφέρει. ἀλγεῖν μὲν κατὰ σάρκα, πονεῖν δὲ τὸ ἐνεργεῖν.
[Ἀλγηδόνες. Ἀλγηρά:] τὰ λυπηρά.
[Ἄλγησις:] ἡ λύπη. Ἀριστοφάνης ἐν Θεσμοφοριαζούσαις· ὦ πρέσβυ, πρέσβυ, τοῦ φθόνου τὸν ψόγον ἤκουσα· τὴν δὲ ἄλγησιν οὐ παρεσχόμην. ἀντὶ τοῦ οὐκ ἐλυπήθην.
[Ἄλγητον] καὶ [Ἀνάλγητον. Ἀλγίστατον·] τοῦτο δ' ἐς ἀλγίστατον ἡμῖν.
[Ἀλγύνω·] δοτικῇ. [Ἀλγῶ] σοι καὶ τὸ [Ἀλγῦνον.]
[Ἀλδῆσκος:] ὄνομα ποταμοῦ.
[Ἀλδήσκω:] τὸ αὐξάνω.
[Ἀλαιεύς:] ὄνομα δήμου.
[Ἀλαινής:] ὁ μαινόμενος.
[Ἀλέα:] θέρμη, ἔλλαμψις. πυρὰ δὲ ἀνεκαίετο, ὡς ἅμα μὲν φῶς, ἅμα δὲ ἀλέα παριοῦσιν ᾖ. κρύος γὰρ ἦν.
[Ἀλεάζειν:] ἐκκλίνειν.
[Ἀλέας:] πόλις Θεσσαλική. οἱ δὲ πολῖται Ἀλεῖς.
[Ἀλέγοις:] ἀρήγοις, βοηθοίης. ἀλέγοις δ' ἀνέρι καὶ πενίη. [Ἀλέγω·] σημαίνει καὶ τὸ οὐ φροντίζω. καὶ Ὅμηρος· οὐκ ἀλέγω, ὡς εἴ με γυνὴ βάλῃ.
[Ἀλεαίνοιμι:] θερμαινοίμην. ἔπειθ' ἵν' ἀλεαίνοιμι τοῦτ' ἠμπισχόμην. Ἀριστοφάνης. [Ἀλεαίνειν·] ἀπὸ τοῦ ἀολλίζεσθαι ἡμᾶς ἐν ταῖς ἡμέραις. καὶ ἐν Ἀθήναις Ἡλιαία δικαστήριον ἦν, ἀπὸ τῆς συναγωγῆς τῶν ἀνθρώπων. οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ ἀλεαίνειν, ὅ ἐστι θερμαίνειν καὶ διαχεῖν. τινὲς δὲ ἀπὸ τῆς γινομένης διαπνεύσεως ἐκ τοῦ στόματος πρὸς τοὺς δακτύλους· ὃ λέγεται αὔειν καὶ ἄζειν κατὰ μίμησιν τῆς φωνῆς, τῆς ἐκ τοῦ στόματος.
[Ἀλεαίνωσιν:] ἀντὶ τοῦ θερμαίνοιντο. πῦρ ἀνέκαυσαν, ὅπως αὐτοί τε ἀλεαίνωσι καὶ τοῖς Ῥωμαίοις κατὰ χώραν μένειν δόξαν παράσχωσιν.
[Ἀλεεινός:] θερινός, θερμός. Ξενοφῶν· χιόνος δὲ ἐπιπεπτωκυίας ὄκνος ἦν πολὺς ἀνίστασθαι. κατακειμένων δὲ ἀλεεινὸς ἦν ὁ χειμών, ὅτῳ μὴ παραῤῥυείη.
[Ἀλεείνω:] ἐκκλίνω.
[Ἀλεκινός:] ὁ δυνατός.
[Ἀλεκτορίδες:] αἱ θήλειαι ὄρνις. καὶ τὰς ἀλεκτορίδας δὲ αὐτὰς ἀπέκτειναν, τοῦ μὴ κελαδούσας καὶ ᾀδούσας ἐπὶ τοῖς ὠοῖς μηνῦσαι τὸν μοιχόν. καὶ [Ἀλεκτορίδης,] ὁ τοῦ ἀλέκτορος. ὅτι Περσικὸς ὄρνις ὁ ἀλέκτωρ λέγεται διὰ τὴν λοφίαν. καὶ ζήτει ἐν τῷ Περσι κὸς ὄρνις.
[Ἀλέκτωρ πίνει καὶ οὐκ οὐρεῖ. μυξὸς οὐ πίνει καὶ οὐρεῖ:] λέγεται ἡ ἐπῳδὴ αὕτη εἰς δυσουρίαν ὄνου.
[Ἄλεκτρα καὶ ἄνυμφα:] ἀντὶ τοῦ παράνομα καὶ οὐ νενομιςμένα, διὰ τὴν μοιχείαν. τουτέστι δύσλεκτρα καὶ κακόνυμφα. Σοφοκλῆς· ἄλεκτρ' ἄνυμφα γὰρ ἐπέβη μιαιφόνων γάμων ἁμιλλήματα.
[Ἀλεκτρυόνα ἀθλητὴν Ταναγραῖον·]ᾄδονται δὲ εὐγενεῖς οὗτοι. ἀφίησι τῷ Ἀσκληπιῷ ἀνάθημά τε καὶ ἄθυρμα εἶναι, οἱονεὶ θεράποντα καὶ οἰκέτην περιπολοῦντα τῷ νεῷ τὸν ὄρνιν, ὁ Ἀσπένδιος ἐκεῖνος. καὶ παροιμία· ἀλεκτρυόνος μ' ἔφασκε κοιλίαν ἔχειν. ταχὺ γὰρ καθεψεῖς τ' ἀργύριον. ζήτει περὶ πλήκτρων αὐτῶν ἐν τῷ αἶρε πλῆκτρον.
[Ἀλλ' ἐμός γ' οὐκ ἂν ἐκ τᾶς ἔλθῃ πόκα πορπησάμενος:] ὁ ἐμός, φησίν, ἀνήρ, οἷον περονησάμενος. ἀντὶ τοῦ ἀποβαλὼν τὴν ἀσπίδα. ἅμα τῷ παρεῖναι ἄπεισιν εἰς τὸν πόλεμον, καὶ οὐκ ἂν ἀπέλθοι τῆς μάχης.
[Ἀλεξάνδρεια:] ὄνομα πόλεως. καὶ ὁ πολίτης [Ἀλεξανδρεύς·] καὶ [Ἀλεξάνδρειος.]
[Ἀλεξανδρέων φονοκτονία·] ζήτει ἐν τῷ Ἀντωνῖνος.
[Ἀλέξανδρος,] ὁ Φιλίππου καὶ Ὀλυμπιάδος, βασιλεύσας Μακεδόνων ἀπὸ ἐνιαυτῶν ιη΄, τελευτήσας δὲ ἐτῶν λγ΄. οὗτος ἦν τό τε σῶμα κάλλιστος καὶ φιλοπονώτατος καὶ ὀξύτατος, τὴν γνώμην ἀνδρειότατος καὶ φιλοτιμότατος καὶ φιλοκινδυνότατος καὶ τοῦ θείου ἐπιμελέστατος, ἡδονῶν τε τῶν μὲν τοῦ σώματος ἐγκρατέστατος, τῶν δὲ τῆς γνώμης ἐπαινουμένων ἁπλούστατος· ξυνιδεῖν δὲ τὸ δέον, ἔτι ἐν τῷ ἀφανεῖ ὄν, δεινότατος καὶ ἐκ τῶν φαινομένων τὸ εἰκὸς ξυμβαλεῖν ἐπιτυχέστατος καὶ τάξαι στρατιὰν καὶ ὁπλίσαι δαημονέστατος. καὶ πρὸς πᾶν καλὸν ἐπιτηδειότατος. πρὸς τούτοις ἦν ἐπιεικὴς καὶ θεοσεβής. ὀργισθεὶς γάρ ποτε Θηβαίοις ἐπὶ τοσοῦτον, ὥστε τοὺς μὲν οἰκήτορας ἐξανδραποδίσασθαι, τὴν δὲ πόλιν ἐς ἔδαφος κατασκάψαι, τῆς γε πρὸς τοὺς θεοὺς εὐσεβείας οὐκ ὠλιγώρησε περὶ τὴν κατάληψιν τῆς πόλεως· ἀλλὰ πλείστην ἐποιήσατο πρόνοιαν ὑπὲρ τοῦ μὴ δ' ἀκούσιον ἁμάρτημα γενέσθαι περὶ τὰ ἱερὰ καὶ καθόλου τὰ τεμένη. ὅτι τὸ μεγαλήγορον τοῦ Ἀλεξάνδρου οὐχ ὑπέρογκον μᾶλλόν τι ἢ εὐθαρσὲς ἐν τοῖς κινδύνοις ἐφαίνετο. Ῥωξάνης δὲ ἠράσθη ὁ Ἀλέξανδρος τῆς Ὀξυάρτου τοῦ Βακτριανοῦ, ἣν δὴ καλλίστην τῶν Ἀσιανῶν γυναικῶν λέγουσιν ὀφθῆναι οἱ ξὺν Ἀλεξάνδρῳ στρατεύσαντες μετά γε τὴν Δαρείου γυναῖκα. καὶ ταύτην ἰδόντα Ἀλέξανδρον εἰς ἔρωτα ἐλθεῖν αὐτῆς· ἐρασθέντα δὲ οὐκ ἐθελῆσαι ὑβρίσαι καθάπερ αἰχμάλωτον, ἀλλὰ γῆμαι γὰρ οὐκ ἀπαξιῶσαι. καὶ τοῦτο ἐγὼ Ἀλεξάνδρου ἐπαινῶ μᾶλλόν τι ἢ μέμφομαι. καίτοι τῆς γε Δαρείου γυναικός, ἣ καλλίστη δὴ ἐλέγετο τῶν ἐν τῇ Ἀσίᾳ γυναικῶν, ἢ οὐκ ἦλθεν ἐς ἐπιθυμίαν ἢ καρτερὸς αὑτοῦ ἐγένετο, νέος τε ὢν καὶ τὰ μάλιστα ἐν ἀκμῇ τῆς εὐτυχίας, ὁπότε ὑβρίζουσιν ἄνθρωποι. ὁ δὲ κατῃδέσθη τε καὶ ἐφείσατο σωφροσύνῃ τε πολλῇ διαχρώμενος, καὶ δόξης ἅμα ἀγαθῆς οὐκ ἀτόπῳ ἐφέσει. καὶ τοίνυν καὶ λόγος κατέχει, ἀποδράντα ἐλθεῖν παρὰ Δαρεῖον τὸν εὐνοῦχον τὸν φύλακα αὐτῷ τῆς γυναικός. καὶ τοῦτον ὡς εἶδεν ὁ Δαρεῖος, πρῶτα μὲν πυθέσθαι, εἰ ζῶσιν αὐτῷ αἱ παῖδες καὶ οἱ υἱοὶ καὶ ἡ γυνὴ καὶ ἡ μήτηρ. ὡς δὲ ζώσας τε ἐπύθετο, καὶ βασίλισσαι ὅτι καλοῦνται, καὶ περὶ τῆς θεραπείας, καὶ ὡς σωφρονεῖ ἡ γυνὴ αὐτοῦ· ἐπὶ τούτοις ἀνατεῖναι τὸν Δαρεῖον ἐς τὸν οὐρανὸν τὰς χεῖρας καὶ εὔξασθαι ὧδε· ἀλλ' ὦ Ζεῦ βασιλεῦ, ὅτῳ ἐπιτέτραπται τὰ βασιλέων πράγματα νέμειν ἐν ἀνθρώποις, σὺ νῦν μάλιστα μὲν ἐμοὶ φύλαξον Περσῶν τε καὶ Μήδων τὴν ἀρχήν, ὥσπερ οὖν καὶ ἔδωκας· εἰ δὲ δὴ ἐγὼ οὐκ ἔτι σοι βασιλεὺς τῆς Ἀσίας, σὺ δὲ μηδενὶ ἄλλῳ ὅτι μὴ Ἀλεξάνδρῳ παραδοῦναι τὸ ἐμὸν κράτος. οὕτως οὐδὲ πρὸς τῶν πολεμίων ἄρα ἀμελεῖται ὅσα σώφρονα ἔργα. οὕτω φησὶν Ἀῤῥιανός. Νέαρχος δέ φησιν, ὅτι χαλεποὶ αὐτῷ τῶν φίλων ἐγένοντο, ὅσοι ἐκόμιζον αὐτὸν ἀῤῥωστοῦντα, ὅτι αὐτὸς πρὸ τῆς στρατιᾶς κινδυνεύοι· οὐ γὰρ στρατηγοῦ ταῦτα, ἀλλὰ στρατιώτου εἶναι. καί μοι δοκεῖ ἄχθεσθαι Ἀλέξανδρος τοῖσδε τοῖς λόγοις, ὅτι ἀληθεῖς τε ὄντας ἐγίνωσκε καὶ αὑτὸν ὑπαίτιον τῇ ἐπιτιμήσει. καὶ ὅμως ὑπὸ μένους τε τοῦ ἐν ταῖς μάχαις καὶ τοῦ ἔρωτος τῆς δόξης, καθάπερ οἱ ἄλλης τινὸς ἡδονῆς ἐξηττώμενοι, οὐ καρτερὸς ἦν ἀπέχεσθαι τῶν κινδύνων. ὅτι Ἀλέξανδρος ὁ Μακεδὼν θαυμαστὸν βίον ἐβίωσε· πίστιν δὲ τοῖς εἰρημένοις ἐχέγγυον ἡ τῶν ἀγώνων παρέσχε πρᾶξις. οὐδὲ γάρ ἐστιν εὑρεῖν ἐν παντὶ τῷ τοῦ κόσμου κύκλῳ ἕνα ἄνδρα, τοσούτοις κατορθώμασι πλεονεκτοῦντα. τοῖς τε γὰρ ἀρίστοις συμφοιτήσας ἀνδράσιν, εἴς τε λόγους οὐ μείων τῶν εἰς ἄκρον ἐπαινουμένων εὑρέθη· πρός τε τὰ πολέμια διελθών, θαυμαστὰ μᾶλλον ἢ πειθοῦς ἄξια διεπράξατο. καὶ πρὸς Δαρεῖον τὸν Περσῶν βασιλέα συνάψας πόλεμον, τοῦτον κατακράτος νικᾷ. κἀκεῖνος αἰτεῖται εἰς διαλλαγὰς ἐλθεῖν, καὶ δοῦναι αὐτῷ καὶ τὴν θυγατέρα Ῥωξάνην πρὸς γάμου κοινωνίαν. ὁ αὐτὸς πάντα τὰ ἔθνη καταστρεψάμενος διεφθάρη τὸν νοῦν καὶ πρὸς τὰς τοῦ σώματος ἡδονὰς διωλίσθησε, Περσικήν τε στολὴν ἐνδυσάμενος, μυρίοις δὲ νέοις δορυφορούμενος, τ΄ τε παλλακαῖς χρώμενος, ὡς τὴν Μακεδονικὴν πᾶσαν τῶν βασιλέων συνήθειαν εἰς Πέρσας μεταρυθμίσαι, καὶ τῶν ἰδίων τινὰς διαβληθέντας ἀνελεῖν. ὕστερον δὲ εἰς Ἰνδίαν ἀφικόμενος ὑπὸ Κανδάκης τῆς βασιλίσσης συνελήφθη ἐν ἰδιώτου σχή ματι. καὶ εἶπεν αὐτῷ, Ἀλέξανδρε βασιλεῦ, τὸν κόσμον παρέλαβες καὶ ὑπὸ γυναικὸς συνεσχέθης; καὶ εἰρήνην πρὸς αὐτὴν ἐποιήσατο καὶ τὴν χώραν αὐτῆς ἀβλαβῆ διεφύλαξεν. ὅτι ὁ αὐτὸς ἀνδράσιν ἐνέτυχεν ὑπὸ Περσῶν πάλαι ἐν Ἑλλάδι ληφθεῖσιν, ἠκρωτηριασμένοις τὰς χεῖρας, οὓς μεγάλαις δωρεαῖς ἐφιλοφρονήσατο καὶ παρεμυθήσατο. εἰς δὲ τὴν λίμνην τὴν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ ἀφικόμενος τὸ διάδημα ἀπέβαλεν, ὄμβρου πολλοῦ καταῤῥαγέντος καὶ μόλις ἐπὶ τὴν γῆν διενήξατο. καὶ ὑπὸ Κασάνδρου τοῦ ἰδίου στρατηγοῦ φάρμακον δεξάμενος ἐσπαράχθη· καὶ οὕτως ἐπὶ τοσούτοις κατορθώμασι τὸν βίον μετήλλαξεν. Ὅτι Ἀλέξανδρος φιλήκοος ἦν, εἴπερ τις ἄλλος, τῶν μουσικῶν. Τιμόθεος γὰρ ὁ αὐλητὴς ἔτι πρόσθεν, ὅν ποτε αὐλοῦντα λέγουσι τῆς Ἀθηνᾶς τὸν ὄρθιον νόμον ἐπικαλούμενον, ἐς τοσόνδε ἐκπλῆξαι Ἀλέξανδρον τοῖς μέλεσιν, ὥστε μεταξὺ ἀκούσαντα ἀναΐξαι ἐπὶ τὰ ὅπλα· τὸν δὲ φάναι, ὅτι τοιαῦτα χρὴ εἶναι τὰ βασιλικὰ αὐλήματα. οὗτός τε δὴ ὁ Τιμόθεος ἀνεληλύθει πρὸς αὐτὸν σπουδῇ μετάπεμπτος γενόμενος. Ὅτι οὗτος ὁ μέγας Ἀλέξανδρος, νικήσας ναυμαχίαν Λακεδαιμονίους καὶ τειχίσας τὸν Πειραιᾶ καὶ ἑκατόμβην θύσας πάντας εἱστίασεν Ἀθηναίους.
[Ἀλέξανδρος ὁ Μαμαίας·] σὺν τῇ μητρὶ ἄρξας ὑπ' ἐκείνῃ πάντα διῴκει, ἥτις πανταχόθεν ἐφρούρει τὴν ἀρχήν. δικάζειν τε οὖν αὐτὸν ἔπειθεν ἐπὶ πλεῖστον, ὡς ἂν ἐν τούτοις ἀσχολούμενος μὴ ἔχοι καιρὸν ἐς τὸ ἐπιτηδεύειν τι τῶν ἁμαρτημάτων. ὑπῆρχε δὲ αὐτῷ καὶ φυσικὸν ἦθος πρᾶον καὶ ἥμερον ἔς τε τὸ φιλάνθρωπον πάνυ ἐπιῤῥεπές. ἐς τεσσαρεσκαιδέκατον οὖν ἔτος ἄρξας τῆς βασιλείας, ἀναιμωτὶ ἦρξε, καίτοι τινῶν μεγίσταις αἰτίαις ὑποπεσόντων, ὡς μετὰ τὴν Μάρκου τελευτὴν τὴν βασιλείαν θαυμάζειν Ἀλεξάνδρου. ᾐτιᾶτο δὲ καὶ τὴν μητέρα καὶ πάνυ ἤσχαλλεν ὁρῶν αὐτὴν οὖσαν φιλοχρήματον καὶ πολλὰ ἐξ ἐπηρειῶν θησαυρίζουσαν. πολλὰ δὲ ὑπ' αὐτῆς ἠναγκάζετο πράττειν· ἦρχε γὰρ αὐτοῦ ὑπερβαλλόντως ἡ μήτηρ. ἥτις ἀπῆγε τῶν αἰσχρῶν καὶ ἀπρεπῶν τοῖς βασιλεῦσιν ἔργων, διδασκάλους τε πάσης παιδείας λάθρα μετεπέμπετο· ὁ δὲ παλαίστραις τε καὶ γυμνασίοις ἔχαιρε καὶ τοὺς διδασκάλους ἀπεσόβει. ἐς τοσοῦτον δὲ ἐξώκειλεν, ὡς δὴ πάντα τὰ ἀπὸ τῆς σκηνῆς καὶ τῶν δημοσίων θεάτρων μεταγαγεῖν ἐπὶ τὰς ἀρχὰς τὰς μεγίστας. διὰ τοῦτο ἐμυσάττοντο αὐτόν.
[Ἀλέξανδρος, Ἱεραπόλεως ἐπίσκοπος,] καὶ μάρτυς. ἔγραψε Τί καινὸν εἰσήνεγκε Χριστὸς εἰς τὸν κόσμον, κεφάλαια θ΄, λόγος νοημάτων γέμων.
[Ἀλέξανδρος, Ἀντιοχείας ἐπίσκοπος·] ἐπὶ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου· ὃς συμβαίνουσαν εἶχε τῇ ἀρχιερωσύνῃ τὴν πολιτείαν. ἐν ἀσκητικῇ γὰρ παλαίστρᾳ τὸν πρὸ τῆς ἐπισκοπῆς διατελέσας χρόνον καὶ γυμνασάμενος ἐπὶ πλεῖστον ὤφθη γενναῖος ἀγωνιστής, καὶ λόγῳ παιδεύων καὶ βεβαιῶν τῷ βίῳ τὸν λόγον· ὃς Πορφύριον διεδέξατο. ἐκεῖνος μὲν οὖν τῇ πυκνότητι διέπρεπε τῶν φρενῶν· ὁ δὲ Ἀλέξανδρος ἀσκήσει καὶ φιλοσοφίᾳ καὶ ἀκτήμονι βίῳ καὶ τῷ ῥεύματι τῆς γλώττης καὶ μυρίοις ἑτέροις πλεονεκτήμασι χάριτος.
[Ἀλέξανδρος Αἰτωλός·] ἐκ πόλεως Πλευρῶνος, υἱὸς Σατύρου καὶ Στρατοκλείας, γραμματικός. οὗτος καὶ τραγῳδίας ἔγραψεν, ὡς καὶ τῶν ἑπτὰ τραγικῶν ἕνα κριθῆναι, οἵπερ ἐπεκλήθησαν ἡ Πλειάς.
[Ἀλέξανδρος Αἰγαῖος·] φιλόσοφος Περιπατητικός, διδάσκαλος Νέρωνος τοῦ βασιλέως, ἅμα Χαιρήμονι τῷ φιλοσόφῳ. υἱὸν δὲ ἔσχε Καίλινον ὄνομα. οὗτος ἐκάλει τὸν Νέρωνα πηλὸν αἵματι πεφυρμένον. κακῶν μαθητῶν, ὡς οἶμαι, κακίονες οἱ διδάσκαλοι· διδακτὴ γὰρ ἀρετὴ καὶ κακία ἀσκητή. ἔστι δὲ καὶ ἕτερος [Ἀλέξανδρος Ἀφροδισιεύς,] φιλόσοφος. καὶ ἄλλος, ὁ [Νουμηνίου,] σοφιστής. καὶ ἄλλος, [Κλαύδιος] χρηματίσας, σοφιστής. καὶ ἕτερος, ὁ [Κασίλωνος,] σοφιστής, ἀδελφὸς Εὐσεβίου τοῦ σοφιστοῦ, μαθητὴς δὲ Ἰουλιανοῦ. καὶ ἄλλος [Ἀλέξανδρος, Ἀλεξάνδρου,] δικηγόρου, Κίλιξ, Σελευκεύς, σοφιστής, ὃς ἐπεκλήθη Πηλοπλάτων.
[Ἀλέξανδρος ὁ Μιλήσιος·] ὃς Πολυΐστωρ ἐπεκλήθη καὶ Κορνήλιος, διότι Κορνηλίῳ Λεντούλῳ αἰχμαλωτισθεὶς ἐπράθη καὶ αὐτῷ παιδαγωγὸς ἐγένετο, εἶτα ἠλευθερώθη. ἦν δὲ ἐν Ῥώμῃ ἐπὶ τῶν Σύλλα χρόνων καὶ ἐπὶ τάδε. ἀνῃρέθη δὲ ἐν Λαυρενταῖς ὑπὸ πυρὸς τῆς οἰκίας φθαρείσης· καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ Ἑλένη μαθοῦσα τὸ συμβὰν ἀπήγξατο. ἦν δὲ γραμματικὸς τῶν Κράτητος μαθητῶν. οὗτος συνέγραψε βίβλους ἀριθμοῦ κρείττους. καὶ Περὶ Ῥώμης βιβλία ε΄. ἐν τούτοις λέγει, ὡς γυνὴ γέγονεν Ἐβραία Μωσώ, ἧς ἐστι σύγγραμμα ὁ παρ' Ἐβραίοις νόμος.
[Ἀλέξασθαι:] ἐπαμύνειν. Ξενοφῶν· πολὺ γὰρ διέφερεν ἐκ χώρας ὁρμωμένους ἀλέξασθαι ἢ προπορευομένους ἐπιοῦσι τοῖς πολεμίοις μάχεσθαι.
[Ἀλέξαι:] βοηθῆσαι. [Ἀλλέξαι] δὲ ἐπιλέξαι.
[Ἀλέξειν:] ἀποτρέπειν.
[Ἀλεξήσοντα:] βοηθήσοντα.
[Ἀλεξητῆρα:] βοηθόν.
[Ἀλεξιάρη γῆ:] ἡ τοῖς ἀνδράσι βοηθοῦσα.
[Ἀλεξιβέλεμνον:] τὸν τὰ βέλη ἀπερύκοντα. ἐν Ἐπιγράμμασι· καὶ τὸν ἀλεξιβέλεμνον ἀπὸ στέρνοιο χιτῶνα.
[Ἀλεξίκακον:] ἀλεξιφάρμακον, ἀντιφάρμακον. κακίας καθαρτικὸν καὶ θεραπευτικόν. καὶ [Ἀλεξίκακε,] τουτέστιν ἀποτρόπαιε, ὁ τὰ δεινὰ ἀπείργων.
[Ἄλεξις,] Θούριος, ὅστις πρότερον Σύβαρις ἐκαλεῖτο, κωμικός. ἐδίδαξε δράματα σμε΄· γέγονε δὲ πάτρως Μενάνδρου τοῦ κωμικοῦ. ἔσχε δὲ υἱὸν Στέφανον, καὶ αὐτὸν κωμικόν.
[Ἀλεξιφάρμακα:] ἀλεξητήρια φαρμάκων. Μένανδρος Παιδίῳ· Ἐφεσία τοῖς γαμοῦσιν οὕτως περιπατεῖ, λέγων ἀλεξιφάρμακα.
[Ἀλεξόμενον:] ἀμυνοῦντα. τὸν κακῶς ἄρξαντα κακῶσαι θέλειν, καθάπερ ἐπὶ τῶν κατ' ἰδίαν ἀδικημάτων οἱ νομοθέται καὶ δικασταὶ πάσας τὰς τῶν συμβαινόντων βλάβας οὐκ ἐπὶ τὸν ἀλεξόμενον, ἀλλ' ἐπὶ τὸν ἄρχοντα χειρῶν ἀδίκων ἀναφέρουσι. καὶ [Ἀλεξο μένους] παρὰ Ἡροδότῳ ἀντὶ τοῦ ἀμυνουμένους ἢ ἐπιβοηθοῦντας. τριτημορὶς δὲ τῶν Μασσαγετῶν τοὺς περιλειφθέντας τῆς Κύρου στρατιῆς ἀλεξομένους ἐφόνευε. καὶ [Ἀλέξασθαι,] κωλύειν, ἀπείργειν. οἱ δὲ ἵπποι οὐκ ἦσαν αὐτῷ χρήσιμοι ἐς τὸ φεύγειν σὺν αὐτοῖς ἢ ἐπελαύνοντας ἀλέξασθαι τοὺς πολεμίους. καὶ αὖθις· εὔχετο δὲ ὁ Κῦρος τοσοῦτον ὑπερζῆν, ἔς τε νικῴη τοὺς εὖ καὶ κακῶς ποιοῦντας ἀλεξόμενος.
[Ἀλεωρή:] ἔκκλισις καὶ φυλακή. πολλοὶ δὲ ὑπὸ χιόνος ἀπέθανον. καὶ οὐδ' ἡτισοῦν ἀλεωρὰ ἦν, ἑκάστων ἑαυτοὺς διασῴζειν ἱκανὸν ἡγουμένων.
[Ἀλλ' ἕπου χώρας τρόποις:] ὅτι δεῖ χώρας ἑκάστης, ἐν ᾗ ἄν τις γένηται, μιμεῖσθαι τὰ ἔθη.
[Ἀλλ' ἔσθι' ἐλθὼν τοὺς Μεγακλέους κίονας:] ὡς [εἰ] εἶπε τὸν πλοῦτον. ἐμφαίνει διὰ τούτων, ὅτι οὐδὲν αὐτῷ κατελείφθη, εἰ μὴ ἡ αὐλή. ἀντὶ τοῦ τοὺς λίθους τῆς Μεγακλέους οἰκίας. οὗτοι γὰρ μόνοι κατελείφθησαν αὐτῷ πάντα φαγόντι. λέγει δὲ ὁ πρεσβύτης πρὸς τὸν υἱόν. Ἀριστοφάνης ἐν Νεφέλαις. ἐπὶ τῶν ἀνειμένως διαιτωμένων ὁ λόγος.
[Ἀλλ' ἔστ' ἀληθὴς ἡ βροτῶν παροιμία· ἐχθρῶν ἄδωρα δῶρα, κοὐκ ὀνήσιμα.] Αἴας φησίν. ζήτει ἐν τῷ ἐχθρῶν ἄδωρα δῶρα, κοὐκ ὀνήσιμα.
[Ἀλετρεύουσιν:] ἀλήθουσιν.
[Ἀλετρίβανος:] οἱ μὲν δασέως παρὰ τὸ τοὺς ἅλας τρίβειν, οἱ δὲ ψιλῶς παρὰ τὸ ἀλεῖν. καὶ δοῖδυξ μὲν Ἀττικόν, ἀλετρίβανος δὲ Ἀσιανόν. λέγεται δὲ καὶ [Ἁλότριψ.] καὶ τοῦτον δικάρανον ἁλότριβα. καὶ [Ἀλετρίς,] ἡ μυλωθρὸς παρὰ Καλλιμάχῳ.
[Ἀλέοιμι:] ἀντὶ τοῦ θερμαίνοιμι. Ἀριστοφάνης.
[Ἀλεύετο:] ἐξέφευγεν.
[Ἄλευε:]Ἴωνες τὸ φύλαξαι οὕτως λέγουσι. καὶ παροιμία· ἄλευ' ἀπὸ μείζονος ἀνδρός.
[Ἀλευάδαι:] οἱ ἐν Λαρίσσῃ τῆς Θεσσαλίας εὐγενέστατοι, ἀπὸ Ἀλεύου βασιλέως τὸ γένος ἔχοντες.
[Ἀλευρότησις:] τὸ λεπτὸν τοῦ ἀλεύρου. ἡ πασπάλη παρὰ πολλοῖς λεγομένη.
[Ἁλεία:] ἡ ἄγρευσις.
[Ἀλείατα:] τὰ ἄλευρα.
[Ἄλειμμα:] ἐκ τοῦ ἀλείφω. [Ἄλιμα] δὲ βοτάνη.
[Ἄλειον:] τὸ τοῦ Ἡλίου ἱερὸν κατὰ Ῥοδίους. σημαίνει ὕδωρ. καὶ [Ἄλειος] ὁ Ζεύς.
[Ἀλείπης:] πηγὴ ἐν Ἐφέσῳ.
[Ἀλεῖπται:] οἱ πρὸς τοὺς ἀγῶνας ἐπασκοῦντες. ὁ Θεολόγος· ἀλεῖπται τῆς ἀρετῆς. καὶ [Ἀλείπτης,] ὁ ἀγωνοθέτης.
[Ἀλειπτόν:] ἐσκευασμένον θυμίαμα.
[Ἀλείς:] ἀντὶ τοῦ συσταλείς. καὶ [Ἁλεῖς,] ἀντὶ τοῦ ἁλιεῖς. ἁλεῖς σοφιστάς.
[Ἄλεισον:] τὸ ποτήριον.
[Ἀλεῖται:] πηδήσει. καὶ χωλὸς ὡς ἔλαφος, ἁλεῖται.
[Ἀλειτεία:] ἡ ἁμαρτία.
[Ἀλείτης:] τὸ μὲν διὰ διφθόγγου σημαίνει τὸν ἁμαρτωλόν, τὸ δὲ διὰ τοῦ η σημαίνει τὸν πλανήτην. [Ἀλιτρὸς] δὲ διὰ τοῦ ι.
[Ἀλλ' εἴ τις ὑμῶν ἐν Σαμοθρᾴκῃ μεμυημένος ἐστι, νῦν εὔξασθαι καλόν, ἀποστραφῆναι τοῦ μετιόντος τὼ πόδε:] ἐν Σαμοθρᾴκῃ ἦσαν τελεταί τινες, ἃς ἐδόκουν τελεῖσθαι πρὸς ἀλεξιφάρμακον κινδύνων τινῶν. ἦν δὲ ἐκεῖσε καὶ τὰ τῶν Κορυβάν των μυστήρια καὶ τὰ τῆς Ἑκάτης καὶ τὸ Ζήρινθον ἄντρον, ᾗ κύνας ἔθυον. ἐδόκουν δὲ ταῦτα οἱ μεμυημένοι ἐκ τῶν δεινῶν σώζεσθαι καὶ ἐκ χειμώνων. ἀποστραφῆναι δὲ ἀντὶ τοῦ διαστραφῆναι καὶ κλασθῆναι τοῦ μετιόντος τὸν δοίδυκα. ἐναντίαν αὐτῷ τὴν εἰς τὸ δεύτερον γενέσθαι ὁδόν, ὥστε μηκέτι αὐτὸν ὑποστρέψαι.
[Ἀλείφατι:] ἐλαίῳ, ἢ ἑτέρῳ ἀλείμματι. κανών· ὅτι τὰ παρὰ τὸ ἀλείφω, εἰ μὲν διὰ τοῦ π ἐκφέρονται καὶ διὰ διφθόγγου γράφονται, οἷον ἀλειπτὸν ἀλείπτης. εἰ δὲ διὰ τοῦ φ, εἰ μὲν ὦσι σύνθετα, διὰ τοῦ ι γράφονται, πισσαλιφής, ἀνηλιφής. εἰ δὲ ἁπλᾶ, διὰ τῆς ει διφθόγγου, οἷον ἄλειφαρ.
[Ἀλείψας.] αἰτιατικῇ. διεγείρας. ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν ἀθλητῶν. εἰς καρτερίαν ἀλείφων τοὺς ἀδικουμένους. καὶ Ἀριστοφάνης· ἀλείψασθ' ἀπ' αὐτῶν ταῖς νουμηνίαις. διὰ τὸ ταύτας εἶναι τιμίας τῶν ἡμερῶν.
[Ἄλη:] ἡ πλάνη. ὁ δὲ οὐδένα αὐτοῦ ᾤετο διοίσειν ἐπ᾿ ἀνδρείᾳ, καὶ τοσοῦτον αὐτοῦ ἥδε ἡ ἄλη ἐκράτει, ὡς σκευὴν ἀναλαβεῖν Ἀχιλλέως, οὕτω τε περιβαίνειν εἰς ἵππον καὶ κατὰ τὸν ἱππόδρομον φρυάττεσθαι τοῦ οἴκου. καὶ [Ἀλώμενος,] ἀντὶ τοῦ πλανώμενος. ἐν Ἐπιγράμμασι· ἁλὸς τύραννε, σοί, Πόσειδον, Ἀρχικλῆς ἔθηκε λήξας τῆς ἀπ' ᾐόνων ἄλης. καὶ [Ἀλήτης βίος,] διὰ τοῦ η.
[Ἄλλη:] ἀντὶ τοῦ ἄλλως ἢ κατ' ἄλλο. Θουκυδίδης.
[Ἀλλ'] ἤ: ἀντὶ τοῦ εἰ μή. καὶ ἀντὶ τοῦ ἁπλοῦ τοῦ ἤ. τίθεται δὲ ἐνίοτε καὶ ἀντὶ τοῦ ἀλλὰ ἄρα καὶ ἀντὶ τοῦ ἁπλοῦ τοῦ ἄρα. Πλάτων· ἀλλ' ἢ κατόπιν ἑορτῆς ἥκομεν, ἀντὶ τοῦ ἄρα.
[Ἀλληγορία:] ἡ μεταφορά. ἄλλο λέγον τὸ γράμμα καὶ ἄλλο τὸ νόημα. καὶ [Ἀλληγορικοὶ ὄνειροι,] οἱ ἄλλα δι' ἄλλων ἀγορεύοντες· θεωρηματικοὶ δέ, οἱ τῇ ἑαυτῶν θέᾳ προσεοικότες.
[Ἄλλη δόξα ἡλίου:] ἥλιον λέγει τὴν νέαν διαθήκην, ὡς τέλειον φῶς ἔχουσαν τοῦ ἡλίου τῆς δικαιοσύνης.
[Ἄληθες:] ἀντὶ τοῦ ὄντως. ἀξιοῦσι δὲ ὀξύνειν τὴν πρώτην, ὅταν τοῦτο δηλοῖ τὸ ἐν ἐπερωτήσει λεγόμενον, οἷον ὄντως, ἀληθῶς. ἄληθες ὦ παῖ τῆς ἀρουραίας θεοῦ; Αἰσχύλος φησὶ πρὸς Εὐριπίδην· σὺ δή με ταῦτ', ὦ στωμυλιοσυλεκτάδη, καὶ πτωχοποιέ, καὶ ῥακιοσυρ ραπτάδη. ἀληθὲς δὲ τὸ ἀντιδιαστελλόμενον τῷ ψεύδει. ἀλήθεια δέ ἐστι θείων τε καὶ ἀνθρωπίνων ἡγεμών.
[Ἀληθέστερα τῶν ἐπὶ Σάγρᾳ:] παροιμία ἐπὶ τῶν ἀληθῶν μέν, οὐ πιστευομένων δέ. Σάγρα γὰρ τόπος τῆς Λοκρίδος. μέμνηται τῆς παροιμίας Μένανδρος ἐν Ἀνατιθεμένῃ. Λοκροὺς δέ φασι τοὺς Ἐπιζεφυρίους, πόλεμον ἔχοντας πρὸς τοὺς πλησιοχώρους Κροτωνιάτας αἰτῆσαι συμμαχίαν τοὺς Λακεδαιμονίους. τῶν δὲ στρατὸν μὲν οὐκ ἔχειν φησάντων, διδόναι δὲ αὐτοῖς τοὺς Διοσκούρους· τοὺς Λοκροὺς οἰωνισαμένους τὸ κερτομηθὲν τήν τε ναῦν ἀποστρέψαι καὶ δεηθῆναι τῶν Διοσκούρων συμπλεῖν αὐτοῖς. νικησάντων δὲ αὐτῶν αὐθημερὸν καὶ τῆς φήμης διαγγελθείσης εἰς Σπάρτην τὸ μὲν πρῶτον ἀπιστηθῆναι, ἐπεὶ δὲ εὑρέθη ἀληθῆ, ἐπιλέγειν τοῖς ἀληθεστάτοις μέν, οὐ πιστευομένοις δέ. ἀληθέστερα οὖν τῶν ἐπὶ Σάγρᾳ, ἐπὶ τῶν πάνυ ἀληθευόντων. λέγεται γὰρ τὴν περὶ τῆς νίκης φήμην αὐθημερὸν ἀπὸ Ἰταλίας ἐλθεῖν εἰς τὴν Σπάρτην. ὅθεν καὶ εἰς παροιμίαν ἐξενεχθῆναι τὸν λόγον ἐπὶ τῶν ἀληθινῶν πραγμάτων.
[Ἀληθεύω· δοτικῇ.]
[Ἀλήθεια καὶ ἀληθής. Ἀληθῆ] καὶ [τὰς ἀληθείας] πληθυντικῶς λέγουσι. Μένανδρος Ἀφροδισίῳ· εἰ τὰς ἀληθείας ἃς ἁπλῶς τίς σοι λέγει.
[Ἀλήθω τὸν σῖτον. Ἀληθίζω:] τὰ ἀληθῆ λέγω. καὶ [Ἀληθινός,] ὁ ἀληθής.
[Ἀληθινὸς ἔρως:] ὁ μὴ περὶ κάλλος σώματος ἐπτοημένος. ἀληθινὸς ἔρως ἐμφύεται αὐτῷ φιλοσοφίας, καὶ πάντα γηγενῆ δεσμὸν ἀποῤῥήξας ἐλπίδας τε πάσας τιμῶν τε καὶ χρημάτων καταπατήσας ἀφικνεῖται πρὸς Πρόκλον.
[Ἀλήϊον πεδίον.] καὶ [Ἀλήϊος,] ὁ πλανητικός.
[Ἀλλ' ἢ καλῶς ζῆν ἢ καλῶς τεθνηκέναι τὸν εὐγενῆ χρή, πάντ' ἀκήκοας λόγον.] Σοφοκλῆς.
[Ἄληκος:] ποταμός.
[Ἄληκτα:] τὰ ἀμέριστα μέν, κοινὰ δὲ πρός τινα ὄντα, πρινὴ διανεμηθῆναι, ἄληκτα λέγεται.
[Ἀληλεσμένον·]Θουκυδίδης· σῖτόν τε ἀληλεσμένον τὸν βουλόμενον ἀργυρίου πολλοῦ ὠνήσασθαι. καὶ [Ἀληλεσμένον βίον] οἱ μὲν ἐπὶ τῶν βαλανίτῃ βίῳ χρωμένων ἐδέξαντο, οἱ δὲ ἐπὶ τῶν ἀταλαιπώρως βιούντων, οἷον κατειργασμένον, πρὸς τροφὴν ἕτοιμον. καὶ
[Ἀληλεσμένος βίος,] ἐπὶ τῶν ἐν ἀφθονίᾳ τῶν ἐπιτηδείων ὄντων. ἄλλη δὲ παροιμία φησίν· [οὐ γὰρ ἄκανθαι.] ἔοικε δὲ ὑπομιμνήσκειν τὴν τοῦ βίου μεταβολήν, ἀγρίου καὶ ἀκανθώδους πρότερον ὄντος, πρὶν ἐπιμέλειαν τῆς γῆς καὶ τῶν σπερμάτων γενέσθαι. ὅθεν ἀπὸ τῆς ὕστερον ἐπιμελείας ῥηθῆναι τὸ ἀληλεσμένον βίον.
[Ἁλικαρνασεύς.]
[Ἀληλιμμένος:] ἐκ τοῦ ἀλείφω.
[Ἀλληλούϊα:] αἰνεῖτε τὸν κύριον παρ' Ἐβραίοις, ἤτοι τὸν ὄντα.
[Ἀλληλουχία:] ἡ ἀλλήλων κράτησις καὶ κληρονομία.
[Ἀλλήλων:] ἀντὶ τοῦ ἑαυτῶν. οὕτως Εὐριπίδης. καὶ Θουκυδίδης· καί πού τινες ἀλλήλων ἐγεύσαντο. ἀντὶ τοῦ ἑαυτῶν.
[Ἀλλήλοϊν:] δυϊκόν. ὁρῶσιν ἐν τῇ λάρνακι σώματα ἀλλήλοϊν περικείμενα.
[Ἄλημα:] παραλογιστικὸν πανούργημα ἢ ἐπίτριμμα. πῶς ἂν τὸν αἱμυλώτατον ἐχθρόν, ἄλημα τούς τε δισσάρχας βασιλεῖς ὀλέσας τέλος θάνοιμι καὐτός. ὦ τέκνον Λαερτίου, κακοπινέστατ' ἄλημα στρατοῦ, ἦπου πολὺν γέλωθ' ὑφ᾿ ἡδονῆς ἄγεις. ἀντὶ τοῦ πανοῦργε καὶ περίεργε. κακοπινέστατε δὲ κακόηθες.
[Ἀλήμεναι:] συναθροισθῆναι.
[Ἄλλην μὲν ἐξηντλοῦμεν, ἣ δ' ἐπεισρέει:] ἐπὶ τῶν πονούντων καὶ πλέον οὐδὲν ἀνυόντων. ὡς ἐπὶ ἀντλίας νεώς.
[Ἀλληνάλλως:] ὡς ἔτυχεν.
[Ἄλλην δρῦν βαλάνιζε:] ἐπὶ τῶν ἐνδελεχῶς αἰτούντων τι ἢ παρὰ τῶν αὐτῶν ἀεὶ δανειζομένων. καὶ ἑτέρα παροιμία· [Ἅλις δρυός.] ἐπὶ τῶν δυσχερῶς μέν τι καὶ ἀηδῶς ἐσθιόντων, ἕτερον δὲ βέλτιον εὑρόντων.
[Ἄληξ:] ὄνομα τόπου.
[Ἁλίπεδον:] τὸ τέως μὲν θάλασσα, αὖθις δὲ πεδίον γεγονὸς καὶ ἠροτριωμένον. κυρίως μὲν οὖν τὸ παρὰ θάλασσαν πεδίον, καταχρηστικῶς δὲ πᾶν.
[Ἄληπτος:] ἀκράτητος. εἰπεῖν τὴν αἰτίαν, ἀφ' ἧς ἄληπτός ἐστι τοῖς ἐχθροῖς. Ἀριστοφάνης.
[Ἄληπτος:] ὁ ἀκατάληπτος. [Ἀλήπτως] δὲ ἀκαταγνώστως.
[Ἄληστος:] ἀλάθητος.
[Ἀλητεύω:] πλανητεύω. καὶ [Ἀλητεία,] ἡ πλάνη.
[Ἀλῆται:] πλανῆται. Αἰλιανός· οἱ δὲ ὑπὸ Ῥωμαίων ἐκτριβέντες διεξάνθησαν ἀλῆται δεῦρο καὶ ἐκεῖσε τὸ ζῆν τελοῦντες.
[Ἀλήτης:] ὁ πλανήτης. ἀλήτην βίον τρίβοντας ἤθροισε. καὶ αὖθις· ἀλήτας καὶ φυγάδας ἀποφῄναντες. [Ἀλῆτις] δὲ θηλυκῶς ἡ πλανῆτις.
[Ἀλία:] πορεία.
[Ἁλιάδας:] μικρὰ σκαφίδια.
[Ἁλιακή:] ἁλιευτική.
[Ἁλίαρος:] ὁ ἠρτυμένος ἅλατι.
[Ἀλιάρται:] ἀπὸ Ἀλιαρτίας χώρας.
[Ἀλλίας:] ὄνομα κύριον.
[Ἀλίαστος:] ὁ μὴ ἐκφεύγων.
[Ἀλίβας:] ὁ νεκρός. ἢ ποταμὸς ἐν ᾅδου λέγεται. ἢ ἀλίβας καὶ τὸ ὄξος ἀπὸ τοῦ μὴ λείβεσθαι. ὅτι νενεκρωμένος οἶνός ἐστιν.
[Ἁλιβδύειν:] κρύπτειν.
[Ἁλίβρωτος:] ὁ ἅλας ἐσθίων.
[Ἀλίβυες:] ζευγνῖται· ὅτι κατὰ τὸ παλαιὸν ἐλέγετο δύο ἵπποι, συνεζευγμένοι τῶν τραχήλων, ἅμιπποι. ἦν δ' ἐπὶ μὲν τοῦ ἑτέρου ἡνίοχος, ἐπὶ δὲ τοῦ ἑτέρου ὁπλίτης. καὶ νῦν δὲ χρῶνται περὶ ἀρχῆς Ἀλίβυες, οἱ προσαγορευόμενοι Ζευγνῖται.
[Ἁλιγενής:] ὁ ἐν θαλάσσῃ γεννηθείς.
[Ἀλιγέρνης:] ὄνομα κύριον. τούτου τοῦ Γότθου βέλη ἀφιέμενα ῥοίζῳ τε πολλῷ καὶ ταχυτῆτι οὐ σταθμητῇ ἐφέρετο. ὡς εἴπερ ἐς λίθον τινα ἐμπέσοιεν ἢ ἕτερόν τι σκληρὸν καὶ ἀτέραμνον διαῤῥήγνυσθαι ἅπαν τῇ βίᾳ τῆς ῥύμης. Ῥωμαῖον οὖν τινα ἰδὼν τεθωρα κισμένον ἀφίησι βέλος αὐτῷ ἐκ τοῦ μετεώρου καὶ αὐτίκα διεπερόνησε τὸν ἄνδρα αὐτῷ θώρακι καὶ ἀσπίδι. οὕτω δή τι δυνάμει τε τῶν πολλῶν περιῆν καὶ καρτεραὶ αὐτῷ ἐρύσαι τόξον αἱ χεῖρες. Ἀγαθίας φησίν.
[Ἀλίγκιος:] ὅμοιος.
[Ἁλιεύεσθαι:] τὸ ἁλιεύειν. λέγουσι δὲ [καὶ] ὡς ἡμεῖς.
[Ἁλιεύς, ἁλιέως·] καὶ [Ἁλιεῖς,] καὶ ἐπὶ ποταμῶν. ἐκ τῶν πέριξ πόλεων ἐς τὴν τεταγμένην τῇ ἀναγωγῇ ἡμέραν ἠθροισμένοι ἁλιεῖς ἐφειστήκεισαν. Ἀῤῥιανός φησι. καὶ παροιμία· [Ἁλιεὺς πληγεὶς νοῦν οἴσω.] ἁλιεὺς τοὺς ἁλισκομένους ἰχθύας μετεχειρίζετο, καί ποτε ὑπ' αὐτῶν πληγείς, νοῦν οἴσω, φησίν. ὁμοία ἐστὶ τῷ· ῥεχθὲν δέ τε νήπιος ἔγνω.
[Ἁλιζώνου:] τῆς ὑπὸ θαλάσσης περιεζωσμένης. Λαΐδ' ἔχω πολιῆτιν ἁλιζώνοιο Κορίνθου.
[Ἁλίζωστις:] εἶδος βοτάνης θαλασσίας.
[Ἁλίη:] ἡ θαλασσία.
[Ἁλιήτορες:] οἱ ἁλιεῖς.
[Ἄλιθον·] ἦν γὰρ οὐ φύσει ἄλιθον οὐδὲ εὔγειον τὸ πεδίον. Ἀῤῥιανός φησιν.
[Ἄλλικα:] χλαμύδα κατὰ Θεσσαλούς· ἄλλικα χρυσείῃσιν ἐεργομένην ἐνέτῃσιν. οἱ ἰδιῶται γάλλικά φασι ταύτην.
[Ἁλικαρνασεύς:] ἀπὸ τόπου.
[Ἀλικροῦδα:] παρὰ Ῥωμαίοις ἡ σχεδία τροφὴ καὶ ἄπυρος. κρουδοὺμ γὰρ τὸ ἀνέψητον.
[Ἀλίμενον:] τὴν τέλος οὐκ ἔχουσαν, οὐδὲ ὅρμον.
[Ἅλιμον:] βοτάνη δενδροειδὴς παρὰ θάλασσαν. πληθυντικῶς δὲ τὰ ἅλιμα.
[Ἀλιμενώτης:] τόπος λιμένα μὴ ἔχων.
[Ἁλίμικτον:] τὸ πεπασμένον.
[Ἁλιμούσιος·]Ἁλιμοῦς δῆμός ἐστι τῆς Λεοντίδος. λέγεται ὁ Ἀγασικλῆς τοῖς Ἁλιμουσίοις συνδικάσαι καὶ διὰ τοῦτο ξένος ὢν ἐγγραφῆναι τῇ πολιτείᾳ.
[Ἁλιμυρήεις:] ὁ εἰς θάλασσαν ῥέων.
[Ἀλινδεῖσθαι:] κυλίεσθαι. καὶ [Ἀλινδήθρα,] κυλίστρα. τόπος ἐν ᾧ οἱ ἵπποι κονίονται. Ἀριστοφάνης· συσκεδᾶν πολλὰς ἀλινδήθρας ἐπῶν. καὶ αὖθις· τὸν δ' ἀνασπῶντ' αὐτοπρέμνοις τοῖς λόγοισιν ἐμπεσόντα συσκεδᾶν πολλὰς ἀλινδήθρας ἐπῶν. περὶ Αἰσχύλου φησίν.
[Ἁλινήκτειραν:] τὴν ἐν ἁλσὶ νηχομένην. καὶ ταύτην ἀπέτηλον, ἁλινήκτειραν ἐλαίην.
[Ἁλινηχέος:] ἐν θαλάσσῃ νηχομένης. ἐν Ἐπιγράμμασι· ἁλινηχέος ὄργανα τέχνης ἄνθετο.
[Ἁλιξάντοις:] ταῖς ὑπὸ τῆς ἁλὸς ξηραινομέναις. ἐν Ἐπιγράμμασι· ἀκταίης νησῖδος ἁλιξάντοισι χοιράσιν.
[Ἅλιος:] ὁ θαλάσσιος· ἢ ὁ μάταιος· ἢ ὁ ἥλιος κατὰ τροπὴν Δωρικήν.
[Ἁλίωσε:] μάταιον ἐποίησεν.
[Ἀλιπαρῆ:] ἀντὶ τοῦ αὐχμηράν. ἢ λιπαρῆ, ἐξ ἧς αὐτὸν λιπαρήσομεν. Σοφοκλῆς· κἀμοῦ ταλαίνης σμικρὰ μὲν τάδ', ἀλλ' ὅμως ἅχω, δὸς αὐτῷ τήνδ' ἀλιπαρῆ τρίχα καὶ ζῶμα τοὐμόν, οὐ χλιδαῖς ἠσκημένον.
[Ἁλίπεδον:] ὁμαλὸν ἔδαφος παρὰ τῇ θαλάσσῃ. τινὲς δὲ τὸν Πειραιᾶ φασιν. ἔστι δὲ καὶ κοινὸς τόπος, ὃς πάλαι μὲν ἦν θάλασσα, αὖθις δὲ γέγονε πεδίον. διὸ καὶ δασυντέον τὴν πρώτην, ἔστι γὰρ οἷον ἁλὸς πεδίον. οἱ δὲ τὸ παραθαλάσσιον πεδίον οὕτω καλοῦσιν. ἄλλοι δὲ παρὰ τὸ δύνασθαι ἐν αὐτῷ ἵππους ἀλινδεῖσθαι, τουτέστι κονίσασθαι, τὴν ὀνομασίαν λαβεῖν. ζήτει ὀπίσω ἐν τῷ Ἄληξ.
[Ἁλίπλαγκτος:] οὕτως καλεῖται ὁ Πάν, ἢ ὅτι ἐβοήθησε τοῖς Ἀθηναίοις ἐν τῇ ναυμαχίᾳ, ἢ ὅτι τὸν Τυφῶνα δικτύοις ἤγρευσεν, ἢ ὅτι οἱ ἁλιεῖς τιμῶσι τὸν Πᾶνα ὡς νόμιον θεόν, ἢ ὅτι μεγαλόφωνος ἐν τῇ χορείᾳ, ὡς ἁλίβρομος, ἢ ὅτι τῆς Ἠχοῦς ἐρᾷ· πολύηχος δὲ ἡ θάλασσα. ἔστι δὲ ὁ Πὰν χορῶν πρόξενος.
[Ἁλίπλοα:] ἐν τῇ θαλάσσῃ πλέοντα.
[Ἁλιῤῥόθιον:] κῦμα θαλάσσης. ἀγήρατον στόμα κόσμου παντός, ἁλιῤῥοθία ξεῖνε κέκευθε κόνις. περὶ Ὁμήρου ὁ λόγος. [Ἁλιῤῥόθιος] δὲ υἱὸς Ποσειδῶνος. καὶ ζήτει ἐν τῷ Ἄρειος πάγος.
[Ἅλις:] δαψιλῶς, ἱκανῶς. ὡς δὲ ἅλις εἶχε ταύτης τῆς τιμωρίας, ἐκέλευσεν αὐτὸν ἄγειν εἰς τὴν πόλιν ὀπίσω τὼ χεῖρε δεδεμένον. Ἀριστοφάνης· ἅλις ἀφύης μοι· παρατέταμαι γὰρ ἐσθίων. ἐν Ταγηνισταῖς φησι. καὶ αὖθις· ἡ δὲ γυνὴ λέγει, ἑαυτῇ τῆς τιμῆς καὶ τοῦ γέρως ἅλις ἔχειν.
[Ἁλίσας:] συναθροίσας· ἢ κυλίσας, κονίσας. καὶ [Ἁλίσασα,] συναθροίσασα. ἡ δὲ Σεμίραμις ἁλίσασα τὴν δύναμιν τὴν πόλιν αἱρεῖ κατὰ κράτος.
[Ἀλισγηθέν:] ἑστιαθὲν ἢ μισηθὲν ἢ λυπηθέν. καὶ [Ἀλισγηθείς,] σπιλωθείς.
[Ἀλισγημάτων:] τῶν μιασμάτων ἐκ μυσαρᾶς τῶν εἰδώλων θυσίας.
[Ἁλισθεῖεν:] συναθροισθεῖεν. ὁ δὲ Πεισίστρατος ἐπιτεχνᾶται, ὅπως ἁλισθεῖεν ἔτι οἱ Ἀθηναῖοι.
[Ἁλισθείσης:] συναθροισθείσης.
[Ἁλίσκει:] νικᾷ. καὶ [Ἁλίσκεται,] καταλαμβάνεται, κρατεῖται.
[Ἁλισμένοι:] παρὰ Ἡροδότῳ ἀντὶ τοῦ συνηθροισμένοι. ἠκήκοε δὲ, ὡς ἁλισμένη εἴη ταύτῃ στρατιή.
[Ἀλιταίνω:] ἁμαρτάνω.
[Ἁλιτενής·] Ἀππιανός· οἱ δὲ Καρχηδόνιοι ἐξέδραμον ἐπὶ τὰ τῶν Ῥωμαίων μηχανήματα οὐ κατὰ γῆν, οὐ γὰρ ἦν δίοδος, οὐδὲ ναυσίν, ἁλιτενὴς γὰρ ἦν ἡ θάλασσα, ἀλλὰ γυμνοί, οἱ μὲν ἄχρι τῶν μαζῶν βρεχόμενοι, οἱ δὲ διένεον.
[Ἀλιτεύω:] τὸ ἁμαρτάνω.
[Ἀλίτημα:] ἁμάρτημα. καὶ [Ἀλιτήμων,] ὁ ἁμαρτωλός. καὶ συστέλλει.
[Ἀλιτήμορος:] παράφρων γεγονώς.
[Ἀλιτήριος:] ἀνόσιος, ὁ ἐνεχόμενος μιάσματι καὶ ἐξημαρτηκὼς εἰς θεούς. Ἀριστοφάνης Ἱππεῦσιν· ἐκ τῶν ἀλιτηρίων σέ φημι γεγονέναι τῶν τῆς θεοῦ.
[Ἀλιτήριοι:] ἁμαρτωλοί, ἀλιτήριοι δὲ ἐντεῦθεν ἐκαλοῦντο· λιμὸς κατέλαβέ ποτε τοὺς Ἀθηναίους, καὶ οἱ πένητες τὰ τῶν ἀλούντων ἄλευρα διήρπαζον. ἀπὸ γοῦν ἐκείνων καταχρηστικῶς τοὺς πονηροὺς ἀλιτηρίους ἐκάλουν. παρέτεινε δὲ τὸ ὄνομα καὶ ἐπὶ τῶν μετὰ βίας τι ποιούντων ἀπὸ τῆς σιτοδείας τῆς κατὰ τὸν Αἰτωλικὸν πόλεμον γενομένης. ἔστι δὲ καὶ παραγώγως ἀπὸ τοῦ ἀλιτραίνειν, ὅ ἐστιν ἁμαρτάνειν.
[Ἀλιτηρίους:] ἀποτυχόντας, ἁμαρτόντας, ἀστοχήσαντας. οὐ μόνον ἀπράκτους παρεσκεύασας ἐπανελθεῖν, ἀλλὰ καὶ ἀλιτηρίους πάντων τῶν αὐτοῖς ἐντεταλμένων ἀπέδειξας. καὶ αὖθις· ἢ πῶς οὐκ ἔμελλεν ὅδε ἄνθρωπος δαίμων τις ἀλιτήριος εἶναι.
[Ἀλιτηροῦ:] ἁμαρτωλοῦ, μιαρᾶς. νῦν δ' ἐκ θεῶν τοῦ κἀξ ἀλιτηροῦ φρενός.
[Ἀλιτόμηνος:] ὁ τοῦ τελείου μηνὸς διημαρτηκώς, ὁ ἠλιτόμηνος.
[Ἀλιτρία:] ἀντὶ τοῦ ἁμαρτία. Ἀριστοφάνης. καὶ [Ἀλιτρός,] ἁμαρτωλός.
[Ἀλίφειρα:] ὄνομα πόλεως. καὶ [Ἀλιφειρεύς,] ὄνομα ποταμοῦ.
[Ἀλιφῆναι:] ἀντὶ τοῦ ἀλείψασθαι, β΄ ἀόριστος.
[Ἀλθαία:] ὄνομα κύριον. κατὰ δὲ ἰατροὺς ἀγρία μαλάχη.
[Ἀλθαίνοντα:] ἰώμενον, θεραπεύοντα. νοσοῦσαν ἀλθαίνοντα.
[Ἄλθαινος:] ὄνομα ποταμοῦ.
[Ἀλθηφίας:] ἡ ἄμπελος, ἀπὸ Ἀλθηφίου τινός. καὶ Ἀνθηδονιὰς καὶ Ὑπεριάς, ἀπὸ Ὑπέρου καὶ Ἀνθηδόνος. χρησμός· πῖν' οἶνον τρυγίαν, ἐπεὶ οὐκ Ἀνθηδόνα ναίεις, οὐδ' ἱερὰν Ὑπέραν, ὅθι τ' ἄτρυγον οἶνον ἔπινες.
[Ἀλκαμένης:] ὄνομα κύριον. ὁ Λήμνιος.
[Ἀλκάνης:] ὅτι ἐν τῇ ἀρχῆ τῆς βίβλου τῶν δ΄ βασιλειῶν Ἑλκανᾶς κεῖται τὸ ὄνομα. ἀνὴρ τῶν ἐν μέσῳ πολιτῶν τῆς Ἐφραὶμ κληρουχίας Ἀρμαθαὶμ πόλιν κατοικῶν γαμεῖ β΄ γυναῖκας, Ἄνναν τε καὶ Φενάνναν. ἐκ δὴ ταύτης καὶ παῖδες αὐτῷ γίνονται· τὴν δ' ἑτέραν ἄτεκνον οὖσαν ἀγαπῶν διετέλει. ἀφικομένου δὲ μετὰ τῶν γυναικῶν τοῦ Ἀλκάνου εἰς Σηλὼ πόλιν θῦσαι· ἐνταῦθα γὰρ ἡ σκηνὴ τοῦ θεοῦ ἐπεπήγει· καὶ πάλιν κατὰ τὴν εὐωχίαν νέμοντος μοίρας κρεῶν ταῖς τε γυναιξὶ καὶ τοῖς τέκνοις, ἡ Ἄννα θεασαμένη τοὺς τῆς ἑτέρας παῖδας τῇ μητρὶ περικαθισαμένους εἰς δάκρυά τε προὔπεσε καὶ τῆς ἀπαιδίας αὑτὴν ὠλοφύρετο καὶ τῆς μονώσεως. καὶ τῆς τἀνδρὸς παραμυθίας τῇ λύπῃ κρατήσασα εἰς τὴν σκηνὴν ᾤχετο, τὸν θεὸν ἱκετεύουσα δοῦναι γονὴν αὐτῇ καὶ ποιῆσαι μητέρα, ἐπαγγελλομένη τὸ πρῶτον αὐτῇ γεννησόμενον καθιερώσειν ἐπὶ διακονίαν τοῦ θεοῦ, δίαιταν οὐχ ὁμοίαν τοῖς ἰδιώταις ποιησόμενον. εὐχομένης δὲ ἦλθεν Ἠλεὶ ὁ ἀρχιερεὺς καὶ ὡς παροινοῦσαν ἐκέλευσεν ἀπιέναι. τῆς δὲ πιεῖν ὕδωρ φαμένης, λυπουμένης δ' ἐπὶ παίδων ἀπορίᾳ τὸν θεὸν ἱκετεύειν, θαῤῥεῖν παρεκελεύετο, παρέξειν αὐτῇ παῖδα τὸν θεὸν καταγγέλλων. καὶ γίνεται αὐτῇ παιδίον, ὃν Σαμουὴλ ἐκάλεσαν, θεαίτητον ὡς ἄν τις εἴποι.
[Ἀλκαία·] ἀλλ' ὁ μὲν δράκων μεγέθει μέγιστος ὢν τῷ οὐραίῳ τὸν λέοντα κατῃκίζετο. ὁ δὲ λέων ἤλγει μὲν καὶ τῇ ἀλκαίᾳ πρὸς ἄμυναν διηγείρετο. ὁ Λογοθέτης φησὶν ἐν τῷ τοῦ ὁσίου Μαρκέλλου βίῳ.
[Ἀλκαῖος·]Ὀμφάλης καὶ Ἡρακλέους. ἐγένετο μέγας καὶ ἰσχυρὸς καὶ τὰ πολέμια γενναῖος.
[Ἀλκαῖος·] Ἀθηναῖος, τραγικός, ὅν τινες θέλουσι πρῶτον τραγικὸν γεγονέναι.
[Ἀλκαῖος·]Μιτυληναῖος, εἶτα Ἀθηναῖος, κωμικὸς τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας πέμπτος· υἱὸς δὲ Μίκκου. ἔγραψε δράματα δέκα.
[Ἀλκέτας,] Μολοττῶν βασιλεύς. ἀλλὰ καὶ ὑποστράτηγος ἄλλος Ἀλεξάνδρου.
[Ἀλκείδης:] ὁ Ἡρακλῆς παππωνυμικῶς. Ἀλκέως γὰρ παῖς Ἀμφιτρύων.
[Ἀλκή:] ἰσχὺς, δύναμις. Ἡσίοδος· ἀλκὴν μὲν γὰρ ἔδωκεν Ὀλύμπιος Αἰακίδῃσι, νοῦν δ' Ἀμυθαονίδαις, πλοῦτον δὲ περ' Ἀτρείδῃσι. καὶ Πολύβιος· οἶδε γὰρ καὶ λόγων ἀλκὴ θανάτου καταφρονεῖν.
[Ἀλκήεντας:] εὐρώστους, δυνατούς. Ἄρτεμι τόξα λαχοῦσα καὶ ἀλκήεντας ὀϊστούς.
[Ἄλκηστις:] ὄνομα κύριον.
[Ἀλκιβιάδης·] υἱὸς Κλεινίου καὶ τῆς ἀδελφῆς Περικλέους, Ἀθηναῖος, φιλόσοφος καὶ ῥήτωρ. μαθητὴς πρῶτον Σοφίλου, εἶτα Σωκράτους, οὗ καὶ ἐρώμενος, ὥς τινες. καὶ ἐκ δούλων δὲ τεχθέντα τινες ἱστορήκασιν. οὗτος ἐστρατήγησεν Ἀθηναίων, καὶ λυπηθεὶς διὰ τὸ ἐκπεσεῖν αὐτὸν τῆς στρατηγίας τῆς τῶν Ἑρμῶν ἀποκοπῆς ἕνεκα καὶ ἀποστὰς πρὸς Τισαφέρνην τὸν Πέρσην καὶ πολέμου αἴτιος γενόμενος Ἀθηναίοις πάλιν αὐτοῖς εὔνους ἐγένετο. μέλλοντος δὲ Λυσάνδρου αὐτὸν ἀναιρεῖν, παρ' ᾧ διέτριβεν, εἰς κώμην τῆς Φρυγίας ἑταίρᾳ συνὼν ὄναρ ἦν τεθεαμένος τοιόνδε· ἐδόκει τὴν ἐσθῆτα τῆς ἑταίρας ἔχων καίεσθαι δίχα τῆς κεφαλῆς. οἱ δορυφόροι δὲ ἐπιστάντες ὑφῆψαν τὴν σκηνήν, ὁ δὲ ἐξελθὼν βίᾳ τιτρώσκεται διωχθείς. οἱ δὲ τὴν κεφαλὴν ἀφελόντες αὐτοῦ Φαρναβάζῳ κομίζουσιν. οὗτος Ὀλύμπια νικήσας τὴν πανήγυριν ἅπασαν εἱστίασεν.
[Ἀλκιμάχη:] ἡ Ἀθηνᾶ, ἡ ἐν πολέμοις κραταιά. νηὸν ὑποῤῥοφίας Παλλάδος ἀλκιμάχας.
[Ἀλκίμαχος·] στρατηγός ἐστιν οὗτος Ἀναγυράσιος τῶν δήμων. ἕτερος δέ ἐστιν ὁ Μακεδὼν, οὗ μνημονεύει Ὑπερίδης.
[Ἀλκιδάμας·]Ἐλεάτης, ἀπὸ Ἐλέας τῆς Ἀσίας, φιλόσοφος, Διοκλέους υἱὸς, μουσικὰ γεγραφότος, μαθητὴς Γοργίου τοῦ Λεοντίνου.
[Ἀλκιμένης·]Μεγαρεὺς, τραγικός. ἔστι δὲ καὶ ἕτερος Ἀλκιμένης, Ἀθηναῖος, κωμικός.
[Ἄλκιμος:] ἰσχυρός.
[Ἀλκίνοος:] ὁ δυνατός. καὶ [Ἀλκίνοος] κύριον.
[Ἀλκίππα:] μία τῶν Ἁλκυονίδων. καὶ ζήτει ἐν τῷ Ἀλκυονίδες.
[Ἀλκίφρων·]Μάγνης, τῆς παρὰ Μαιάνδρῳ Μαγνησίας, φιλόσοφος.
[Ἀλκμάν·]Λάκων ἀπὸ Μεσσόας· κατὰ δὲ τὸν Κράτητα πταίοντα Λυδὸς ἐκ Σάρδεων· λυρικὸς, υἱὸς Δάμαντος ἢ Τιτάρου. ἦν δὲ ἐπὶ τῆς κζ΄ Ὀλυμπιάδος, βασιλεύοντος Λυδῶν Ἄρδυος, τοῦ Ἀλυάττου πατρός· καὶ ὢν ἐρωτικὸς πάνυ εὑρετὴς γέγονε τῶν ἐρωτικῶν μελῶν. ἀπὸ οἰκετῶν δέ· ἔγραψε βιβλία ἓξ, μέλη καὶ Κολυμβώσας. πρῶτος δὲ εἰσήγαγε τὸ μὴ ἑξαμέτροις μελῳδεῖν. κέχρηται δὲ Δωρίδι διαλέκτῳ, καθάπερ Λακεδαιμόνιοι. ἔστι δὲ καὶ ἕτερος Ἀλκμὰν, εἷς τῶν λυρικῶν, ὃν ἤνεγκεν ἡ Μεσσήνη. καὶ τὸ πληθυντικὸν Ἀλκμᾶνες.
[Ἀλκμανικὸν εἶδος·] ὅπερ πεπλεόνακε παρὰ Ἀλκμᾶνι, τὸ κατ' ἀμφότερα ῥῆμα μεταξὺ τῶν ὀνομάτων τεταχέναι. καὶ παρ' Ὁμήρῳ· ᾗχι ῥοὰς Σιμόεις συμβάλλετον ἠδὲ Σκάμανδρος.
[Ἀλκμαιονίδαι·] γένος ἐστιν ἐπιφανὲς Ἀθήνῃσιν, ἀπὸ Ἀλκμᾶνος.
[Ἀλκμαιονίδαι·] λαμπροί τινες Ἀθήνῃσιν, ἀπὸ Ἀλκμαίονος, τοῦ κατὰ Θησέα. καὶ [Ἀκταιωνίδων,] Ἀκταιώνιδος· τῶν Ἀκταιονίδων ἐσσὶ μία σκυλάκων. ἐν Ἐπιγράμμασι.
[Ἀλκμαίων:] ἰσχυρῶν, ἀνδρείων, γενναίων.
[Ἀλκμήνη:] ὄνομα κύριον.
[Ἀλκταιωνίδες. Ἀλκτῆρες:] οἱ φύλακες. θείας ἀλκτῆρες ἱμερτῆς φιλότητος.
[Ἀλκτήρια λιμοῦ:] τὰ δυνάμενα ἀλαλκεῖν καὶ ἀπείργειν τὸν λιμόν.
[Ἀλκυονίδες ἡμέραι:] αἱ εὐδιειναί. περὶ τοῦ ἀριθμοῦ διαφέρονται. Σιμωνίδης γὰρ ἐν Πεντάθλοις ια΄ φησὶν αὐτὰς καὶ Ἀριστοτέλης ἐν τοῖς περὶ ζῴων, Δημαγόρας δὲ ὁ Σάμιος ζ΄, καὶ Φιλόχορος θ΄. τὸν δὲ ἐπ᾿ αὐταῖς μῦθον Ἡγήσανδρος ἐν τοῖς περὶ ὑπομνημάτων λέγει οὕτως· Ἀλκυονέως τοῦ γίγαντος θυγατέρες ἦσαν, Φωσθονία, Ἄνθη, Μεθώνη, Ἀλκίππα, Παλήνη, Δριμὼ, Ἀστερίη. αὗται μετὰ τὴν τοῦ πατρὸς τελευτὴν ἀπὸ Καναστραίου, ὅ ἐστιν ἄκρον τῆς Πελλήνης, ἔῤῥιψαν αὑτὰς εἰς τὴν θάλασσαν, Ἀμφιτρίτη δ' αὐτὰς ὄρνιθας ἐποίησε, καὶ ἀπὸ τοῦ πατρὸς Ἀλκυόνες ἐκλήθησαν. αἱ δὲ νήνεμοι καὶ γαλήνην ἔχουσαι ἡμέραι Ἀλκυονίδες καλοῦνται. καὶ [Ἀλκυόνειος ἡμέρα. Ἀλκυονὶς] καὶ [Ἀλκυονῖτις:] ἡ τῆς Ἀλκυόνος μήτηρ.
[Ἀλκυών:] ὄρνεον θαλάσσιον.
[Ἅλμα:] πήδημα.
[Ἁλμάδες:] κολυμβάδες ἐλαῖαι.
[Ἅλμη οὐκ ἔνεστ' αὐτῷ:] ἐπὶ τοῦ ἀγλευκοῦς καὶ ἀηδοῦς.
[Ἁλμυρόν·] ὅτι τὸ ἁλμυρὸν ὕδωρ τοῦ γλυκέος θερμότερον.
[Ἀλοάων.] καὶ [Ἀλοάσαντα·] ἀλοάσαντα εἶπεν ἐν τῷ α Φερεκράτης· ἵπποι ὑποζύγιοι ἀλοάσαντ' εὐθὺς ἐκποιῆσαι. τὸ δὲ συγκόψαι πληγαῖς, ἀλοῆσαι ἐν τῷ η.
[Ἀλογεῖν:] γενικῇ. ἀφροντιστεῖν. ὁ δὲ Τάλιγγις ὅπλων μὲν καὶ μαχίμων ἀνδρῶν ἔκρινεν ἀλογεῖν, πόρναις δὲ καὶ ἀθυρογλώττοις ὁμοδίαιτος ὑπάρχειν.
[Ἀλογῆσαι:] ἀφροντίσαι, παραλογίσασθαι. καὶ [Ἀλογήσει:] γενικῇ. ἀμελήσει, οὐ φροντίσει.
[Ἀλογία:] ἡ ἀφροντισία. Ἡρόδοτος· ὁ δὲ κατάσκοπος εὗρε τοὺς Λακεδαιμονίους κτενιζομένους καὶ ἐθωύμαζεν, ἀλογίης τε ἐνεκύρησε πολλῆς. ὁ δὲ Ξέρξης ἀκούων ταῦτα οὐκ εἶχε συμβαλέσθαι τὸ ἐόν.
[Ἀλογία:] ἀταξία. οἱ δὲ πάντες ἅμα ἀνακεκραγότες ἐξαυτῆς οἱονεὶ παρεληλύθεισαν. ταχὺ δὲ τοῦ λόγου διαδοθέντος εἰς τὸ πλῆθος, οὐκέτι συνέβαινε γίνεσθαι τὴν ἀλογίαν, ἀλλ' οἱ μὲν ἐπὶ τοὺς πρεσβευτὰς ὥρμων, ὡς αἰτίους σφίσι τῶν κακῶν ὄντας τούτων, οἱ δὲ ἐπὶ τοὺς κατειλημμένους τῶν Ἰταλικῶν καὶ εἰς τούτους ἀπερείσαντες τὸν θυμὸν, οἱ δὲ πρὸς τὰς πύλας τῆς πόλεως. λέγεται δὲ καὶ [Ἀλογιστία] παρὰ Πολυβίῳ.
[Ἀλογία:] τὸ μηδένα λόγον ἔχειν, ἀλογιστὶ δὲ πράττειν. οὕτως Δημοσθένης καὶ Πλάτων.
[Ἀλόγιστα παροίσομεν:] ἀδιήγητα κακὰ βαστάξομεν. Σοφοκλῆς· ἐν πυμάτῳ δ' ἀλόγιστα παροίσομεν.
[Ἀλογιστία·] παρὰ Πολυβίῳ. οἱ δὲ πλείονες ἀντέπιπτον, ὧν οἱ μὲν ἀλογιστίαν, οἱ δὲ μανίαν ἔφασαν εἶναι τὸ παραβάλλεσθαι καὶ κυβεύειν τῷ βίῳ. καὶ αὖθις· τὸ δὲ τῶν ἀνθρώπων γένος οὐχ ἧττον διὰ τὴν ἀλογιστίαν ἢ διὰ τὴν φύσιν ἁμαρτάνειν.
[Ἀλογίου δίκη·] ἣν φεύγουσιν οἱ ἄρχοντες λόγον οὐ διδόντες τῶν τῆς ἀρχῆς διοικημάτων.
[Ἄλλο γλαὺξ, ἄλλο κορώνη φθέγγεται:] παροιμία ἐπὶ τῶν ἀλλήλοις οὐ συμφωνούντων.
[Ἄλογοι ἐρανισταί:] οἱ μήπω ἐξειλεχότες τὸ ἐπιβάλλον ἑαυτοῖς. καὶ ἄλογοι τῆς ψυχῆς δυνάμεις. ζήτει ἐν τῷ βούλησις.
[Ἀλλοδαπά:] ξένα, παντοῖα. καὶ ἡ [Ἀλλοδαπὴ] τῆς ἀλλοδαπῆς κλίνεται.
[Ἄλλο ἕτερον·] ἐκ παραλλήλου λέγουσιν. Μένανδρος Μέθῃ· εἶτ' οὐκ εἶχεν οὐ πῦρ οὐ λίθον οὐκ ἄλλ' ὅτι οὔθ' ἕτερον. Κράτης Παιδιαῖς· τοῖς δὲ τραγῳδοῖς ἕτερος σεμνὸς πᾶσι λόγος ἄλλος δ' ἔστιν.
[Ἄλλως:] μάτην.
[Ἀλλοειδής:] ὁ ξένον ἔχων εἶδος· καὶ θηλυκῶς ἀλλοειδέα.
[Ἀλόη:] εἶδος μυρεψικόν.
[Ἁλοῆος] καὶ [Ἁλοάων.] καὶ [Ἁλοητός,] ὁ καιρὸς τοῦ θέρους.
[Ἀλλοθρόους:] ἀλλοφώνους.
[Ἄλοκι:] αὔλακι, τομῇ ἀρότρου.
[Ἀλοκίζειν·] Ἀριστοφάνης· ἐγὼ δ' ἀλοκίζειν ἐδεόμην τὸ χωρίον.
[Ἀλλόκοτον:] ἐναντίον, ξένον, ἀλλοφυὲς, ἐξ ἄλλου ἀσυνάρτητον, ἀλλότριον. πόαις γάρ τισιν ἀλλοκότοις καὶ ῥίζαις χρώμενοι διὰ τὸν λιμὸν ἐπεπονήκεσαν. Ἀππιανός· οἱ μέντοι ὕπατοι καὶ ὄκνῳ μὴ ἐπιχειρεῖν ἐς ἔργον ἀλλόκοτον· ἔτι δὲ καὶ τὴν πόλιν ἄνοπλον οὖσαν λήψεσθαι ἡγοῦντο.
[Ἁλλόμενον ὕδωρ.] καὶ [Ἁλλόμενοι,] πηδῶντες.
[Ἁλόννησος:] νησύδριον ἐν τῷ Αἰγαίῳ πελάγει.
[Ἁλόντες:] ληφθέντες.
[Ἄλοξ:] ἡ αὖλαξ.
[Ἀλοῶ:] τὸ κλῶ. καὶ [Ἀλοῶν,] ἔξωθεν ἐν κύκλῳ περιάγων, ὡς οἱ ἐν ταῖς ἅλωσιν. ἢ τύπτων, ἀπὸ τῶν κοπτόντων τοὺς στάχυας. Ἀριστοφάνης· ἀπολεῖ μ' ἀλοῶν ἄνθρωπος ἐξ ἑωθινοῦ. Αἰλιανός· οἱ μέν τινες πυγμαῖς, οἱ δὲ κορύναις, οἱ δὲ λίθοις, οἱ δὲ ὅτι ποτὲ παρέπιπτεν αὐτοῖς ὑποχείριον ἀλοῶντες αὐτὸν, ἀποῤῥαγῆναι τὴν ψυχὴν ἠνάγκασαν. καὶ [Ἀλοώμενος,] πατούμενος, συντριβόμενος. ἐλέφαντι ἡμέρῳ ὑπέκλιναν αὐτὸν, ἵνα δεδιὼς, ὡς μέλλων ὑπὸ τοῦ θηρὸς ἀλοώμενος ἀποθνήσκειν, ὕπνου μὴ τύχῃ.
[Ἀλόπη·] καὶ Ἀλόπηος. Κερκυόνος θυγάτηρ, ἐξ ἧς καὶ Ποσειδῶνος Ἱπποθόων, ὁ τῆς Ἱπποθοωντίδος φυλῆς ἐπώνυμος.
[Ἄλοπον:] πιστόν. ἐπὶ τὴν ἀμόργην τὴν ἄλοπον ἐξέρχεται.
[Ἀλλοπρόσαλλος:] εὐμετάβλητος. ὁ ποτὲ μὲν ἑτέρῳ, ποτὲ δὲ ἄλλῳ προσκείμενος. οὐ γὰρ μόνον δειλὸς ἦν ὁ Προυσίας βασιλεὺς, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὰς κακοπαθείας ἀλλοπρόσαλλος.
[Ἄλλος:] ἀντὶ τοῦ ἕτερος. Ὅμηρος· ὅς χ' ἕτερον μὲν κεύθει ἐνὶ φρεσὶν, ἄλλο δὲ εἴπῃ. τάσσεται δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ τίς. ὁππότε κεν καὶ ἄλλος. καὶ [Ἄλλως τε] ἀντὶ τοῦ μάλιστα. καὶ αὖθις· οἴσετε δ' ἄρν', ἕτερον λευκὸν, ἑτέρην δὲ μέλαιναν Γῇ τε καὶ Ἠελίῳ· Διῒ δ' ἡμεῖς οἴσομεν ἄλλον. Ἑλληνικῶς ἐπὶ μὲν τοῖν δυοῖν τὸ ἕτερον τῷ ἑτέρῳ ἀντιδιέσταλκεν, ἐπὶ δὲ τοῦ τρίτου, ἄλλον εἴρηκεν.
[Ἄλλος ἄλλον:] ἀντὶ τοῦ ἀλλήλους.
[Ἁλὸς ἄχνη:] ἀφρὸς θαλάσσης.
[Ἄλλος βίος, ἄλλη δίαιτα:] παροιμία ἐπὶ τῶν εἰς ἀμείνονα βίον μεταβαλόντων.
[Ἄλλος οὗτος Ἡρακλῆς:] ἐπὶ τῶν βίᾳ τι πραττόντων. παροιμιῶδες ἐπὶ Θησεῖ λεχθὲν τὸ πρῶτον ἢ τῷ τῶν Ἰδαίων Δακτύλων Ἡρακλεῖ ἢ τῷ Ἀλκμήνης διὰ τοὺς παλαιοτέρους.
[Ἀλοστατεῖ:] στρατεύεται.
[Ἁλοσύδνης:] τῆς θαλάσσης.
[Ἄλλοτε μητρυιὴ πέλει ἡμέρη, ἄλλοτε μήτηρ:] ἐπὶ τῶν ποτε μὲν δυσπραγούντων, ποτὲ δὲ εὐπραγούντων.
[Ἄλλο τόσον·] Ὅμηρος· τοῦ δὲ καὶ ἄλλο τόσον. οὕτως εἴωθε λέγειν ἄλλο τόσον, ἐπειδὰν ἀπολίπῃ τι τοῦ ὅλου μικρὸν ἀτελές.
[Ἀλλότρια βάλλειν:] ἐπὶ τῶν ἐν τῷ κυβεύειν διαμαρτανόντων.
[Ἀλλότριον ἀμᾷς θέρος:] ἐπὶ τῶν τὰ ἀλλότρια καρπουμένων.
[Ἀλλοτριονομοῦντες:] ἐναλλαγὴν ὀνομάτων ποιοῦντες ἢ ὅλως τισί τινα μὴ προσηκόντως διανέμοντες.
[Ἀλλοτριοπραγεῖν:] ἐχθρῶς βουλεύεσθαι. ἐσημειοῦντο μη δὲν αὐτὸν ἀλλοτριοπραγεῖν, μηδὲ καινοτομεῖν.
[Ἀλλοτριῶ·] αἰτιατικῇ.
[Ἀλλοτρίως:] πολεμίως. καὶ ὁ Δαβίδ· καὶ ἀπὸ ἀλλοτρίων φεῖσαι τοῦ δούλου σου. τουτέστι τῶν δυσμενῶν.
[Ἀλλ' οὐ γάρ ἐστι τῶν ἀναισχύντων φύσει γυναικῶν οὐδὲν κάκιον εἰς ἅπαντα, πλὴν ἄλλαι γυναῖκες:] τουτέστιν εἰ μὴ ἄλλη γυνή.
[Ἀλλ' οὐδ' ἐγὼ μέντοι πεσών γε κατακείσομαι·] Ἀριστοφάνης Νεφέλαις. τουτέστιν οὐ μὴ ἀθυμήσω· οἷον οὐ παραδώσω ἐμαυτὸν ταῖς λύπαις.
[Ἀλλ' οὐδέ γ' αὐδᾶν ἔσθ', ἃ μήδε δρᾶν καλόν.] γνωμικόν.
[Ἀλλ' οὐ διὰ τὴν ἐν τῷ ποδὶ πρὸς τὴν λύραν ἀμετρίαν:] ἐπὶ τῶν ἀπὸ ἄλλης αἰτίας ὀφειλόντων τιμωρίαν, ἢ ἐφ' οἷς. αὐτοὶ προβάλλονται οἱ κατηγορούμενοι.
[Ἀλλ' οὐ θέμις:] ἀλλ' οὐ δυνατόν. ἀλλ' οὐ θέμις πλὴν τοῖς μαθηταῖσι λέγειν. ἐπὶ διασυρμῷ καὶ διαβολῇ ταῦτα παρεισάγει. ἀλλότριον γὰρ τῶν φιλοσόφων τὸ βασκαίνειν καὶ φθονεῖν, οἷς τὸ κοινωνεῖν περὶ πάντων ἀφθόνως.
[Ἀλλ' οὐκ αὖθις ἀλώπηξ:] λείπει τὸ εἰς πάγην· ἅπαξ ἀλώπηξ εἰς πάγην.
[Ἀλλ' οὐκ ἔνεστι συκοφάντου δήγματος:] ἐπὶ τῶν ἀνηνύτων. λείπει δὲ τὸ φάρμακον. λέγει δὲ ἐν ἤθει ὁ θεράπων, ὅτι οὐκ ἔστι τις ἐν τῷ δακτυλίῳ ἐπῳδή, ὃ φάρμακον πρὸς δῆγμα συκοφάντου· ἐπεὶ εἰώθασι λέγειν οἱ τὰ περίαπτα πωλοῦντες, ὅτι χρησι μεύει τόδε πρὸς τόδε. ἄλλως· ἀλεξητήριον τῶν δηλητηρίων δείκνυσιν αὐτῷ καὶ βασκανίας ἀποτρεπτικὸν δακτύλιον, ὃν καλοῦσι φαρμακίτην. φησὶν οὖν· ὡς ἂν ἔχῃς φαρμακίτην δακτύλιον, ἀλλ' οὐ πρὸς δῆγμα τοῦ συκοφάντου, ὡς τούτων χειρόνων ὄντων καὶ θηρίων, πρὸς ἃ ὁ δακτύλιος πεποίηται.
[Ἀλλ' οὐ λαχοῦσ' ἔπινες ἐν τῷ γράμματι:] Ἀριστοφάνης. ἀντὶ τοῦ ἐδίκαζες. οἱ γὰρ Ἀθηναῖοι κατὰ γράμμα ἐκληροῦντο ἀπὸ τῶν ι΄ φυλῶν. οἷον ἡ πρώτη τὸ α΄ εἶχε σημεῖον, ἡ δευτέρα τὸ β΄, μέχρι τοῦ κ΄. ι΄ γὰρ φυλῶν οὐσῶν ι΄ ἐγίνοντο δικασταί. ὁ οὖν λαχὼν τὸ α΄ πρῶτος ἐδίκαζε καὶ οἱ ἄλλοι ὁμοίως. τάχα οὖν σύ, φησί, λαχοῦσα οὐκ ἐδίκαζες, ἀλλ' ἔπινες.
[Ἁλουργά:] θαλασσοπόρφυρα. αἱ μίτραι, τό θ' ἁλουργὲς ὑπένδυμα, οἵτε Λάκωνες πέπλοι.
[Ἁλουργιαῖον:] ἀντὶ τοῦ ἁλουργές. Ἀντιφάνης.
[Ἁλουργίς:] πορφυρᾶ χλανίς. ἐπειδὴ δὲ τὸ ῥόδον πορφυροῦν, τῷ στεφάνῳ τῶν ῥόδων τὴν ἁλουργίδα ἐπήγαγεν Ἀριστοφάνης. [Ἁλουργὴς] δὲ ἐσθής, τῆς ἁλουργοῦς, τῇ ἁλουργεῖ. ἐσθῆτα ἁλουργῆ.
[Ἁλουργοπωλική:] ἡ πορφυροπωλικὴ λεγομένη. οὕτως Ἰσαῖος.
[Ἄλουτος:] χωρὶς τοῦ σ. ἀπαράτιλτος, ἓξ ἐτῶν ἄλουτος.
[Ἀλλ' οὑτοσὶ τρέχει τὶς Ἀλφειὸν πνέων·] Ἀριστοφάνης. Ὀλυμπιακὸς σταδιοδρόμος, ἀπὸ τοῦ παραῤῥέοντος ποταμοῦ.
[Ἀλοφάζω:] σκιρτῶ, παροινῶ.
[Ἀλλόφωνος. Ἀλλόφυλος:] ὁ ἀπὸ ἄλλης φυλῆς, ὁ ἀλλογενής.
[Ἀλόχευτος:] ἀγέννητος. ἐξ ἀσπόρου, ἐξ ἀλοχεύτου προελθὼν καὶ λογχευθεὶς τὴν πλευράν.
[Ἄλοχος:] γαμετή. Εὐριπίδου ἐξ Ἀνδρομέδας· ἀγοῦ με, ὦ ξένε, εἴ τε δμωΐδ' ἐθέλεις εἴτ' ἄλοχον.
[Ἅλω:] ἡ εὐθεῖα ἡ ἅλω. τὸ γὰρ ἅλως πταῖσμα νεωτερικόν.
[Ἅλω:] ἀντὶ τοῦ ἅλες. Φιλύλλιος.
[Ἁλῶ:] πιεσθῇ, καταγνωσθῇ.
[Ἁλῶ·] κατὰ περιποίησιν γενικῇ· ἐὰν δέ τις ἐπαχθῇ τῶν γονέων κακώσεως ἡλωκώς. καὶ ἐὰν δέ τις ἁλῶ παρανόμων ἢ κλοπῆς.
[Ἁλῶα:] ἑορτή ἐστιν Ἀττική. Φιλόχορος δέ φησιν ὀνομασθῆναι ἀπὸ τοῦ τότε τοὺς ἀνθρώπους τὰς διατριβὰς περὶ τὰς ἅλως ποιεῖσθαι.
[Ἁλωάς:] ἁλωνίας, τοὺς τόπους ἔνθα ὁ σῖτος ἁλοᾶται. ἔστι δὲ καὶ ἡ δενδροφόρος γῆ. ἀπὸ τοῦ ἀλοιῶ ἐστὶν ἁλῳὴ σὺν τῷ ι. ἔθων Οἰνῆος ἁλῳήν. τὸ δὲ ἁλωὰς ἀπὸ τοῦ ἅλως, ἄνευ τοῦ ι. λέγεται δὲ [Ἅλωνος] καὶ ἅλωνι ἡ δοτική. αὐτοῦ σοι παρ' ἅλωνι δυηπαθὲς ἐργάτα μύρμηξ ἠρίον ἐκ βώλου διψάδος ἐκτισάμην.
[Ἀλώβητον:] ἄμωμον, ἀβλαβές.
[Ἁλωαί:] ἁλωνίαι ἢ παράδεισοι.
[Ἁλῷεν:] ληφθεῖεν, πορθηθεῖεν.
[Ἀλωεύς:] ὄνομα κύριον.
[Ἁλωή:] σιτοφόρος χώρα· [Ἀλόη] δέ. τὸ μυρεψικόν.
[Ἀλώμενος:] πλανώμενος. οἱ δὲ Γήπαιδες σποράδην ἀλώμενοι προσεχώρουν αὐτῷ κατ' ὀλίγους. καὶ αὖθις· ὁ δὲ θεοσύλης λιπὼν τὴν πατρίδα καὶ ἀλώμενος ἐτέλει. καὶ αὖθις· ἀλώμενος δ' ἐγὼ μετὰ τὴν ἔφοδον τῶν βαρβάρων ἦλθον εἰς Φαράν.
[Ἅλωμαι:] τὸ πηδῶ.
[Ἁλῶν δὲ φόρτος ἔνθεν ἦλθεν, ἔνθ' ἔβη:] ἐπὶ τῶν καθ᾿ ἑαυτοὺς χρωμένων τοῖς οὖσι καὶ μηδενὶ μεταδιδόντων.
[Ἁλῶναι:] ληφθῆναι, συνδεθῆναι. καὶ ἐπιορκίας ἁλῶναι μάλιστα φυλαττόμενος.
[Ἁλωνευόμενος·] Ἀππιανός· τὸ δὲ λοιπὸν τοῦ θέρους ἀμφότεροι περὶ σιτολογίαν ἐγίνοντο, Περσεὺς μὲν ἐν τοῖς πεδίοις ἁλωνευόμενος, Ῥωμαῖοι δὲ ἐν τῷ στρατοπέδῳ. ὁ δὲ Περσεὺς ἐμπρήσειν ἐβούλετο διὰ τὰ ἄχυρα.
[Ἁλώνητον:] τὸ ὑπὸ ἁλῶν ἐωνημένον. ἴσον τῷ βάρβαρον. καὶ παροιμία· [Ἁλώνητον ἀνδράποδον.] ἐπὶ τῶν οὐδενὸς λόγου ἀξίων· παρόσον οἱ ἔμποροι κομίζοντες εἰς τὴν μεσόγαιαν ἅλας ἀντὶ τούτου οἰκέτας ἐλάμβανον. καὶ [Ἁλώνητος,] ὁμοίως βάρβαρος. οἱ γὰρ Θρᾷκες ἀνδράποδα ἁλῶν ἀπεδίδοντο.
[Ἁλωνία:] ἡ τῆς ἅλωνος. καὶ [Ἁλωνοτριβῶ,] ἐπὶ τῆς ἅλωνος διατρίβω.
[Ἀλωπεκῆθεν:] δῆμός ἐστιν ἡ Ἀλωπεκὴ τῆς Ἀντιοχίδος. καὶ ὁ δημότης Ἀλωπεκεύς.
[Ἀλωπεκιανός·] καὶ [Ἀλωπεκία,] ἡ περικεφαλαία.
[Ἀλωπεκίζειν:] ἐπὶ τῶν ἐξαπατᾶν ἐγχειρούντων.
[Ἀλωπεκόννησος:] πόλις ἐστὶ μία τῶν ἐν Χεροννήσῳ. ὅτι Αἶνος πόλις ἐστὶ τῆς Θρᾴκης, ἣν Ἕλληνες τὰ πρῶτα Ἀλωπεκοννησίοις κατῴκισαν, ὕστερον δὲ ἐκ Μιτυλήνης καὶ Κύμης ἐπηγάγοντο ἐποίκους.
[Ἀλώπηξ:] ὄνομα κύριον.
[Ἀλώπηξ οὐ δωροδοκεῖται:] ἐπὶ τῶν οὐ ῥᾳδίως δώροις πειθομένων. Κρατῖνος Νόμοις· ὑμῶν εἷς μὲν ἕκαστος ἀλώπηξ δωροδοκεῖται.
[Ἀλώπηξ τὸν βοῦν ἐλαύνει·] τάττεται ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν μὴ κατὰ λόγον ἀποβαινόντων. κερδοῖ συνών τε κερδοσύνην μὲν προσδόκα.
[Ἀλωπόχρους:] ὁ πολιός.
[Ἁλωρῆται:] οἱ τὰς ἅλως φυλάσσοντες.
[Ἄλλως:] μάτην, ἢ μάλιστα, ἢ κατ' ἄλλον τρόπον. εἴρηται δὲ καὶ [Τηνάλλως] μετὰ τοῦ ἄρθρου, καὶ [Ἄλλως τε.] οὐδὲ ὤλισθον ἄλλως αἱ εὐχαὶ καὶ αἱ κατὰ τοῦ θεῷ ἐχθροῦ ἀραί.
[Ἄλλως:] ματαίως. ἐπόνουν δὲ ἄλλως.
[Ἅλως·] τῆς ἅλω κλίνεται Ἀττικῶς.
[Ἄλλως·] οἰόμενος τοῦτο οὐ δύνατον, εἴτε ἄλλως, εἴτε καὶ δυνατὸν φανείη, συμφέρον αὐτῷ γενέσθαι. ἀντὶ τοῦ κατὰ ἄλλον τρόπον, ἢ μάτην, ἢ μάλιστα. καὶ αὖθις· ὑπὲρ δὴ τούτων τί φατὲ οἱ τὴν πρόνοιαν ἀλᾶσθαι ἄλλως, καὶ μῦθον εἶναι λέγοντες; καὶ αὖθις· τὰ δὲ ἄλλα τοῖς φιλοσόφοις ἐπήρκουν καὶ τοῖς δεομένοις ἄλλως δι' ἐπιείκειαν καὶ ἐλευθέραν προαίρεσιν.
[Ἄλλως ᾄδεις:] ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων.
[Ἄλλως ἀναλίσκεις ὕδωρ:] ἐπὶ τῶν μάτην ἐν λόγοις πονούντων. μετήνεκται δὲ ἀπὸ τῶν ἐν τοῖς δικαστηρίοις πρὸς ὕδωρ λεγόντων.
[Ἁλώσιμα:] εὔληπτα. Ἀῤῥιανός· ἀπὸ τῶν φρουρίων ὁρμώμενος ἦγε τε καὶ ἔφερε τῆς ὑπ' ἐκείνῳ οὐκ ὀλίγην, καὶ αὐτὸς οὐδαμῇ ἦν αὐτῷ ἁλώσιμος.
[Ἅλωσις Ἱερουσαλήμ·] ζήτει ἐν τῷ Ἀντίοχος.
[Ἄλλως τε:] μάλιστα.
[Ἁλωτόν:] τὸ ληφθῆναι δυνάμενον. πᾶν τὸ ζητούμενον, ἁλωτόν· ἐκφεύγει δὲ τἀμελούμενον. καὶ [Ἁλωτοί·] ληπτοί, χειρωτοί. καὶ Εὐριπίδης· οὐ μή ποθ' ἁλῶ κακὰ πράσσων.
[Ἁλωτῶ·]ῥῆμα.
[Ἄλλῳ τῳ:] ἀντὶ τοῦ ἄλλῳ τινί.
[Ἄλπειον:] ὄνομα ὄρους. καὶ [Ἄλπεις,] ὄρη ἐπιμήκη, ἃς ὥσπερ τεῖχος Ἰταλίας ἡ φύσις ἤγειρεν, ὑπερνεφῆ μὲν τὸ ὕψος, ἐπιμηκέστατα δέ, ὡς πᾶσαν Ἰταλίαν διειληφότα καθήκειν· ἃς εἰσβολὰς καλοῦσι. καὶ Ἄλπεις, ὄρη διορίζοντα Γάλλους καὶ Αἰλούρους· ἔνθα ξυνέβαινε φρούρια συχνὰ εἶναι. οὗ δὴ Γότθοι ἐκ παλαιοῦ ᾠκημένοι φυλακὴν εἶχον.
[Ἄλση:] τεμένη.
[Ἁλσὶ διασμηχθεὶς ὄναιτ' ἂν οὑτοσί:] ἐπὶ τῶν παραπαιόντων· μεταφορικῶς ἀπὸ τῶν κεράμων καὶ τοῦ οἴνου, ὅσοις ἅλες βάλλονται, ὑπὲρ τοῦ μὴ ἐξίστασθαι μηδὲ ὀξίζειν εὐχερῶς. ἐπειδὴ τοὺς ὑπὸ μέθης ὥσπερ παραφρονοῦντας ὑποβρέχειν εἰώθαμεν ἐλαίῳ ἁλσὶ μεμιγμένῳ. ὡς οὖν τοῦ Στρεψιάδου μὴ καθεστηκότος, ἀλλὰ καὶ παραφρονοῦντος, ὃς ἐπὶ ὡμολογημένοις ἔξαρνός ἐστιν· οὕτω τῇ μεταφορᾷ ἐχρήσατο. φησὶν οὖν οὐ τὰ τυχόντα οὗτος ὠφεληθείη διαβρεχθεὶς ἁλσίν. ὡς ἐπὶ ἀσκοῦ τὸν λόγον ποιούμενος, οἵ τινες σμηχόμενοι ἁλσὶ βελτίονες γίνονται. ἅμα δὲ καὶ παραφρονοῦντας βρέχομεν ἐλαίῳ καὶ ἁλσὶ καὶ ὠφελοῦνται. ἢ ὡς παχύδερμον αὐτὸν χλευάζει· τὰ γὰρ παχέα ὑπὸ πιμελῆς τῶν δερμάτων ἁλσὶ μαλαττόμενα εὐρύτερα γίνεται. ὄναιτο οὖν, φησίν, ἀποκαθαρθεὶς τὴν παχύτητα.
[Ἄλσος:] ὁ σύνδενδρος τόπος. αἵ τε νῆες, ἃς ἐπήξαντο ἐκ τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀλσέων καὶ τοῦ χώρου τοῦ τῷ Διῒ κομῶντος, κατεσάπησαν.
[Ἄλτειον:] ὄνομα ὄρους.
[Ἀλοῖα:] ἡ τύπτουσα. καὶ [Ἀλοιᾶν,] τύπτειν.
[Ἁλοίη:] κρατηθείη. καὶ [Ἁλοῖεν,] ληφθεῖεν.
[Ἄλλοι κάμον, ἄλλοι ὤναντο:] ἐπὶ τῶν παρ' ἐλπίδα κληρονομησάντων.
[Ἀλλοῖος:] ὁ παρηλλαγμένος ἢ ὁ ἀλλοδαπός.
[Ἀλλοιοφανής. Ἀλοιῶν:] τύπτων, κρούων. ὁ δὲ ῥοπάλῳ ἀλοιῶν εἴθ' ἑτέρῳ τρόπῳ τοῦτον ἔκτεινεν. ἔνθεν καὶ πατραλοίας, ὁ τὸν πατέρα τύπτων. καὶ [Ἀλοῖα,] ἡ τύπτουσα. καὶ Ὅμηρος· ἄχρις ἀπηλοίησεν. [Ἀλύω] δὲ τὸ χαίρω, καὶ [Ἀλύω] τὸ λυποῦμαι, βαρυ τόνως.
[Ἀλλοίωσις·] ἀλλοίωσίς ἐστι μεταβολὴ ἐξ εἰδοπεποιημένου εἰς εἰδοπεποιημένον, τοῦ αὐτοῦ ὑποκειμένου μένοντος. διττοῦ δὲ τοῦ πάθους λεγομένου, τὸ μὲν εἰς φθορὰν ἄγον κυρίως λέγεται πάθος τε καὶ ἀλλοίωσις, τὸ δὲ εἰς τελειότητα, οὐ κυρίως λέγεται πάθος οὐδὲ ἀλλοίωσις, ἀλλὰ γένεσις μᾶλλον.
[Ἄλλοις μὲν γλῶττα, ἄλλοις δὲ γόμφοι:] παρόσον οἱ μὲν λάλοι, οἱ δὲ φάγοι.
[Ἀλοίτης. Ἅλοιτο:] κινοῖτο, ὁρμῷτο. αἰεί τοι λιπαρῷ ἐπὶ σήματι, δῖε Σοφόκλεις, σκηνίτης μαλακοὺς κισσὸς ἅλοιτο πόδας.
[Ἀλοίφη:] τὸ λίπος.
[Ἀλυάττης,] Λυδῶν βασιλεύς, ὃς ἦν μὲν τὰ πολέμια γενναῖος, ἄλλως δὲ ἀκόλαστος· καὶ γάρ ποτε τὴν ἑαυτοῦ ἀδελφὴν ᾔσχυνεν. ἐγέννησε δὲ Ἀλυάττην, ὅστις ἕως μὲν νέος ἦν, ὑβριστὴς ἦν καὶ ἀκόλαστος, ἐκβὰς δὲ ἐς ἄνδρα σωφρονέστατος καὶ δικαιότατος. ἐπολέμησε δὲ Σμυρναίοις καὶ εἷλε τὸ ἄστυ. οὗτος δὲ γεννᾷ τὸν Κροῖσον· στρατεύσας ἐπὶ Καρίαν περιήγγειλε τοῖς ἑαυτοῦ στρατὸν ἄγειν ἐς Σάρδεις, ἐν οἷς καὶ Κροίσῳ, ὅστις ἦν αὐτοῦ πρεσβύτατος τῶν παίδων, ἄρχων ἀποδεδειγμένος Ἀδραμυττείου τε καὶ Θήβης πεδίου. Ἀλυάττου πολιορκοῦντος Πριήνην φησίν.
[Ἀλύβη:] ὄνομα στήλης.
[Ἀλύδενος:] ὁ κακὸς ἄνεμος.
[Ἀλύδιμος:] ὁ οἰκουρός.
[Ἀλύει:] ἀδημονεῖ, δυσχεραίνει, ἀθυμεῖ, ἀπορεῖ. ἀλύουσα καὶ ἀσχάλλουσα παῦσαι. καὶ [Ἀλύω] τὸ χαίρω ἐνίοτε.
[Ἀλύειν:] τὸ ἐν ἄλῃ δυσφορεῖν. σημαίνει δὲ ἐνίοτε καὶ τὸ γεγηθέναι, ἀπὸ τῆς ἀλέας καὶ διαχύσεως. Ὅμηρος· ἢ ἀλύεις, ὅτι Ἶρον ἐνίκησας τὸν ἀλήτην; ὅθεν καὶ δασύνεται. Σοφοκλῆς· ἐᾶτέ μ' ὧδ' ἀλύειν. ἐπὶ δὲ τοῦ δυσφορεῖν καὶ ψιλοῦται. Ἀγαθίας φησίν· ἀλύ οντι δέ οἱ καὶ γνωματεύοντι ἕκαστα, ἔδοξε χρῆναι ἀποπειρᾶσθαι ἀμηγέπη τοῦ φρουρίου. Δίδυμος δὲ ἀμφότερα ψιλῶς. τὸ μὲν γὰρ ἀπὸ τοῦ ἀλεαίνεσθαί φησιν, τὸ δὲ ἀπὸ τῆς ἄλης. Ἀττικώτερον δὲ τὸ ἀμφότερα δασύνειν. καὶ γὰρ τὸ ἁλεαίνεσθαι δασύνουσιν οἱ Ἀττικοὶ καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα.
[Ἁλυκόν:] δριμύ. ἁλυκὸν δέ οἱ ἔκπεσε δάκρυ.
[Ἀλυκρά:] χλιαρά. γέντο δ' ἀλυκρά.
[Ἀλυκτεῖν:] δυσφορεῖν. ἀγανακτεῖν. [Ἄλυκτον:] τὸ ἄφυκτον.
[Ἀλυκτοπέδη:] ἡ χαλεπὴ πέδη.
[Ἀλυκτοσύνη:] ἡ ἔκκλισις.
[Ἀλύξαι:] ἐκφυγεῖν· ἢ καταξύσαι.
[Ἀλύω:] τὸ χαίρω καὶ ἀλύω τὸ λυποῦμαι.
[Ἀλυπότερος:] ὁ μὴ λυπούμενος.
[Ἁλυσείδιον·] καὶ [Ἁλυσειδωτὸς θώραξ. Ἅλυσις,] ἁλύσεως.
[Ἁλύσιον:] πλοκίου γένος περὶ τὸν τράχηλον. Μένανδρος Καρίνῃ· περὶ τὸν τράχηλον ἁλύσιόν τί σοι δότω.
[Ἀλυσιτελές:] ἀσύμφορον.
[Ἀλυσκάζειν:] περιΐστασθαι, ἐκκλίνειν, φεύγειν. εἰ γὰρ φέγγος ἔλιπον ἀλυσκάζουσαι ἰάμβων ἄγριον Ἀρχιλόχου φθέγμα Λυκαμβιάδες.
[Ἄλυτα:] ὄνομα πόλεως.
[Ἄλλυτος:] δυσχερῶς λυομένη. ἐν Ἐπιγράμμασι· κακοῦ δ' ἐπὶ γήραος ἡμῖν ἄλλυτος ἡβάσκει γυιοτακὴς πενίη.
[Ἄλφα·] ὅτι τὰ ἄκλιτα, οἷον τὸ ἄλφα, χωρὶς ἄρθρου δίδωσιν ὑπόνοιαν εὐθείας, εἰ δὲ σὺν ἄρθρῳ πλαγίας πτώσεως. ὅτι ἡ τοῦ ἄλφα φωνή, τοῦ πρώτου στοιχείου καὶ ἄρχοντος, ἀπὸ τοῦ Ἄλεφ Ἑβραίου τὴν ἐπίκλησιν ἔλαβεν· ὥστε τὰ ἱερὰ γράμματα εὑρήματα εἶναι τοῦ Ἀβραάμ, κἂν ἄλλως καὶ ἄλλως ἑαυτοὺς διαπαίζοντες ἀναγράφωσιν Ἕλληνες.
[Ἀλφάνει:] εὑρίσκει. Μένανδρος Ὁμοπατρίοις· ἣν δῆλον οὔτι νυμφίος τε ἀλφάνει. Ἀριστοφάνης Θεσμοφοριαζούσαις· οἴμοι κακοδαίμων τῆς τόθ' ἡμέρας, ὅτε εἶπέ μ' ὁ κήρυξ· οὗτος ἀλφάνει. Εὔπολις Ταξιάρχαις· οὐ θᾶττον αὐτὴν δεῦρό μοι τῶν τοξοτῶν ἀποκηρύξει τις, ἐὰν ἀλφάνῃ. καὶ ὁ Ποιητής· ἑκατόμβοιον ὅς τ' ἀλφάνει.
[Ἀλφεσίβοια:] εὑρετικὴ βοῶν.
[Ἀλφειός:] ποταμός. Ὅμηρος· ὅς τ' εὐρὺ ῥέει Πυλίων διὰ γαίης. ὃς ἐκ τῆς πηγῆς εὐθέως κρύπτεται καὶ πολὺν ἐνεχθεὶς τόπον ὑπὸ γῆς ἐκβάλλει περὶ Λυκόαν τῆς Ἀρκαδίας. ὁ δὲ ποταμὸς οὐ πολὺν τόπον ἀποσχὼν τῆς πηγῆς καὶ κρυφθεὶς ἐπὶ δέκα σταδίους πάλιν ἐκ πίπτει, καὶ τὸ λοιπὸν φερόμενος διὰ τῆς Μεγαλοπολίτιδος τὰς μὲν ἀρχὰς ἐλαφρός, εἶτα λαμβάνων αὔξησιν καὶ διανύσας ἐπιφανῶς πᾶσαν τὴν προειρημένην χώραν ἐπὶ δέκα σταδίους, γίνεται πρὸς Λυκόαν, ἤδη προσειληφὼς καὶ τὸ τοῦ Λουσίου ῥεῦμα, παντελῶς ἄβατος ὢν καὶ βαρύς. ζήτει περὶ τούτου καὶ ἐν τῷ Ἀρέθουσα.
[Ἀλφειός:] ποταμὸς τῆς Ἀρκαδικῆς πόλεως, ἣ κεῖται κατὰ τὴν Πελοπόννησον. δυόμενος δὲ διὰ τῆς Ἀδριάδος θαλάσσης τὸ πέλαγος, μηδαμῶς τε τῇ ἁλμυρίδι μιγνύμενος, κατὰ τὴν νῆσον ἀναδίδοται Σικελίας περὶ τὴν πηγὴν τὴν λεγομένην Ἀρέθουσαν, ὡς ἂν ταύτης ἐρώ μενος. ἀλλ' οὑτοσὶ τρέχει τις Ἀλφειὸν πνέων. οὕτω συντόμως τρέχει ὡσεὶ Ὀλυμπιακὸς σταδιοδρόμος, ἀπὸ τοῦ παραῤῥέοντος ποταμοῦ. περὶ τούτου οἶμαι τὸν Θεόλογον λέγειν· καὶ εἴ τις ποταμὸς πιστεύεται δι' ἅλμης ῥέων γλυκύς.
[Ἀλφηστής:] εὑρετής.
[Ἄλφι:] ἄλφιτον. τοῦτο δὲ καλεῖται ἀπότρωκτον, ὅ φασι πρῶτον εὑρεῖν Ἐπίχαρμον.
[Ἄλφιτα:] τὰ ἀπὸ νέας κριθῆς ἄλευρα. πολλὰ μὲν ἄλφιτα ἀπέκειτο πεφυρμένα, πολλαὶ δὲ κριθαὶ ἀλεῖν· μύλη γάρ τις ἦν αὐτόθι.
[Ἀλφιταμοιβούς·] Ἀριστοφάνης· ἢν δ' ἀποκλίνῃ τὴν θύραν, τοὺς ἀλφιταμοιβοὺς τοῖς ἀπόροις τρεῖς χοίνικας δεῖπνον παρέχειν ἅπασιν ἢ κλαίειν μακρά.
[Ἀλφιτεῖς:] οἱ τὰ ἄλφιτα ποιοῦντες. Ὑπερίδης.
[Ἀλφιτόπωλις:] ἡ τὰ ἄλφιτα πωλοῦσα.
[Ἀλφιτοσιτῶ.] καὶ γὰρ ὅστις ἀλφιτοσιτεῖ, ὕδατι μεμιγμένην ἀεὶ τὴν μάζαν ἐσθίει. Ξενοφῶν.
[Ἀλφούς:] λευκοὺς ἢ λευκάς.
[Ἅμα·] δοτικῇ. Δημοσθένης ἐπὶ τοῦ εὐθέως καὶ παραχρῆμα ἔταξε, καὶ ἐν τῷ ὑπὲρ τῶν ῥητόρων λόγῳ εἰπών· οὐ γὰρ ὁ θάνατος τοῖς εὖ φρονοῦσιν οἰκτρός· τοῦτο γὰρ ἅμα τῷ γενέσθαι πάντων κατέγνωσται. Αἰσχίνης δὲ ἐπὶ τοῦ κατὰ τὸν αὐτὸν καιρὸν ἐν τῷ κατὰ Κτησιφῶντος· ὡς ἀπέδοτο τριάκοντα μνῶν ἅμα τήν τε εἰς αὐτὸν ὕβριν καὶ τὴν τοῦ δήμου καταχειροτονίαν. καὶ Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Μειδίου. καὶ παρὰ τῷ Ἀντιφῶντι δὲ τὸ ἅμα κεῖται ἐπὶ τὸ αὐτό. φησὶ γὰρ ἐν Προοιμίοις· ἀλλ' εἰ τότε πρᾶγμά μοι κρεῖττον φαίνεται, ἅμα τε μαρτυρία ἀρετῆς πράξομαι. καὶ παρὰ Δημοσθένει ἐν τῷ περὶ τοῦ στεφάνου· πάσαις δὲ λοιδορίαις καὶ βλασφημίαις ἅμα τούτου κεχρημένου.
[Ἅμμα:] ἐπὶ τῶν σκολιῶν τοὺς τρόπους, ἀπὸ τῶν ἐν Κασίῳ Πηλουσιωτῶν, οἱ φυσικῇ τέχνῃ ἅμματα ἔπλεκον δοκοὺς ἐπὶ δοκοῖς συνάπτοντες.
[Ἅμα δίδου καὶ λάμβανε:] παροιμία ἐπὶ τῶν ἀγνωμόνων καὶ ἀπίστων.
[Ἀμάδοκος·] δύο γεγόνασι, πατὴρ καὶ υἱός· ὃς καὶ Φιλίππῳ συμμαχήσων ἦλθεν εἰς τὸν κατὰ Κερσοβλέπτου πόλεμον.
[Ἅμα ἔπος, ἅμα ἔργον:] παροιμία ἐπὶ τῶν ταχέως καὶ ὀξέως ἀνυομένων.
[Ἀμάλη:] ὁ καρπός. καὶ παροιμία· [Αὐταῖς ἀμάλαις·] ἐπὶ τῶν πανωλεθρίᾳ διαφθειρομένων, οἱονεὶ αὐτοῖς βάθροις.
[Ἅμ' ἠλέηται καὶ τέθνηκεν ἡ χάρις:] παροιμία ἐπὶ τῶν εὐεργετουμένων καὶ ταχὺ ἐπιλανθανομένων.
[Ἀμαζόνειον:] ἱερόν, ὃ Ἀμαζόνες ἱδρύσαντο. οὕτως Ἰσαῖος. καὶ [Ἀμαζόνειον κέρας. Ἀμαθέσιν:] ἀνηκόοις. ὁ δὲ ἤλαυνε νυκτὸς ἀμαθέσι τῶν ποιουμένων χρῄζων τοῖς πολεμίοις ἐπιπεσεῖν.
[Ἀμαθέστερος.] καὶ [Ἀμαθής·] ἀντὶ τοῦ ἀπαίδευτος καὶ ἀκόσμητος· Πλάτων. τάσσεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ δυσμαθοῦς καὶ ἐπὶ τοῦ μὴ μαθόντος, φύσει δὲ ἐπισταμένου.
[Ἀμαθεί:] ἀδιδάκτως. [Ἀμαθὶ] δὲ ὄνομα κύριον.
[Ἀμαθής:] ἀμύητος, ἀδίδακτος. ὁ δὲ ἀκούει ταῦτα καὶ μὴ ὢν ἀμαθὴς οἰωνῶν τὸν παῖδα ἐπανάγει καὶ ἐκτρέφει ὡς γνήσιον.
[Ἀμάθητος:] ἀδίδακτος. ὁ δὲ Ἰουστῖνος ἀμάθητος ἦν γραμμάτων ἁπάντων καὶ τὸ δὴ λεγόμενον ἀναλφάβητος. καὶ, ἀμαθὴς ἔφυς κοὐ πολυπράγμων οὐδὲ τὸν Αἴσωπον πεπάτηκας. ἐπὶ τῶν ἰδιωτῶν. τὸ δὲ πατῆσαι ἶσόν ἐστι τῷ ἐνδιατρίψαι· ὡς τὸ ἀφικέσθαι που λέ γομεν. καὶ αὖθις Ἀριστοφάνης· ἀμαθέστερόν πως εἰπὲ καὶ σαφέστερον. παρὰ τὴν παροιμίαν, σαφέστερόν μοι κἀμαθέστερον φράσον.
[Ἀμαθία:] ἀντὶ τοῦ ἀναισθησία. Πλάτων.
[Ἄμαθος:] ἡ τῆς πεδιάδος κόνις. [Ψάμαθος] δὲ ἡ τῆς θαλάσσης.
[Ἀμαθοῦς:] πόλις Κύπρου.
[Ἅμα κνέφᾳ:] ὄρθρου. καὶ [Κνεφαῖον] λέγουσι τὸν ὄρθριον.
[Ἀμαλασούνθα·] αὕτη μήτηρ Ἀταλαρίχου. ἥτις δικαιοσύνης ἐπὶ πλεῖστον ἐλθοῦσα, τῆς τε φύσεως ἐς ἄγαν τὸ ἀῤῥενωπὸν ἐνδεικνυμένη, ὅσον χρόνον τῆς πολιτείας προὔστη, οὐδένα τῶν πάντων Ῥωμαίων ἐς τὸ σῶμα ἐκόλασεν ἢ χρήμασιν ἐζημίωσεν. οὐ μὴν οὐδὲ Γότθοις ξυνεχώρησεν ἐς τὴν ἐς ἐκείνους ἀδικίαν ὀργῶσιν. ἐβούλετο δὲ καὶ τὸν παῖδα τοῖς Ῥωμαίων ἄρχουσι τὰ ἐς τὴν δίαιταν ὁμότροπον καταστήσασθαι καὶ φοιτᾶν ἐς γραμματιστοῦ ἤδη ἠνάγκαζε· τρεῖς τε ἀπολεξαμένη τῶν ἐν Γότθοις γερόντων, οὕσπερ ἠπίστατο μᾶλλον ἁπάντων ξυνετούς τε καὶ ἐπιεικεῖς εἶναι, ξυνδιαιτᾶσθαι Ἀταλαρίχῳ ἐκέλευσε. Γότθοις δὲ ταῦτα οὐδαμῇ ἤρεσκε. τῇ γὰρ ἐς τοὺς ὑπηκόους ἀδικίας ἐπιθυμίᾳ βαρβαρικώτερον πρὸς αὐτοῦ ἄρχεσθαι ἤθελον. καί ποτε ἡ μήτηρ ἁμαρτάνοντά τι ἐν τῷ κοινῷ τὸν παῖδα λαβοῦσα ἐῤῥάπισε, καὶ ὃς δεδακρυμένος ἐς τὴν ἀνδρωνῖτιν ἐνθένδε ἀπῆλθε. Γότθοι δὲ αὐτῷ ἐντυχόντες δεινὰ ἐποιοῦντο καὶ τῇ Ἀμαλασούνθῃ λοιδορούμενοι ἰσχυ ρίζοντο βούλεσθαί τε αὐτὴν τὸν παῖδα ἐξ ἀνθρώπων ἀφανιεῖν ὅτι τάχιστα, ὅπως αὐτὴ ἑτέρῳ ἀνδρὶ ἐς κοίτην ἐλθοῦσα ξὺν αὐτῷ ἄρχοι. ξυλλεγέντες δὲ ᾐτιῶντο οὐκ ὀρθῶς σφίσιν οὐδέ οἱ τὸν βασιλέα παιδεύεσθαι. γράμματά τε γὰρ πολὺ κεχωρίσθαι ἀνδρίας καὶ διδασκαλίαν γερόντων ἀνθρώπων ἔς τε τὸ δειλὸν καὶ τὸ ταπεινὸν ἀποκρίνεσθαι ἐκ τοῦ ἐπὶ πλεῖστον. δεῖν τοίνυν τὸν ἔν τινι ἔργῳ τολμητήν τε καὶ δόξῃ μέγαν ἐσόμενον, φόβου τοῦ ἐκ διδασκάλων ἀπαλλαγέντα, τὰς ἐν τοῖς ὅπλοις μελέτας ποιεῖσθαι. ἔλεγον δὲ καὶ ὡς ἤνπερ αὐτοῖς τὸ ἀπὸ τοῦ σκύτους ἐπιγένηται δέος, οὐ μήποτε ξίφους ἢ δορατίου ὑπερφρονεῖν ἀξιώσουσιν. οὐκοῦν, ὦ δέσποινα, ἔφασαν, παιδαγωγοὺς μὲν τούτους χαί ρειν ἔα, σὺ δὲ Ἀταλαρίχῳ παῖδας ὁμοδιαίτους ἥλικας δίδου, οἵπερ αὐτὸν τὰ ἐς τὴν ἡλικίαν ξυνακμάζοντες ἐς τὴν ἀρετὴν κατά γε τὸν βάρβαρον νόμον ὁρμήσουσιν. ἡ δὲ οὐκ ἐπῄνεσε μέν, δείσασα δὲ τὴν ἐξ αὐτῶν ἐπιβουλὴν ξυνεχώρησε πάντα, ὅσα οἱ βάρβαροι ἤθελον.
[Ἀμαλήκ:] ὄνομα κύριον. καὶ ἐξ αὐτοῦ [Ἀμαληκίτης. Ἀμάλθακτον:] ἀνένδοτον, ἑδραῖον.
[Ἀμαλθείας κέρας:] ἐπὶ τῶν ἀφθόνως ζώντων καὶ εὐθυνούντων καὶ εὐπραγούντων. ἐν Μύθοις· ἔνθ' ἵνα μοι βίος ἐστὶν Ἀμαλθείης κέρας αἰγός. Ἀμάλθεια γὰρ ἡ τροφὸς τοῦ Διὸς παρὰ τὸ μὴ μαλάσσεσθαι.
[Ἀμαλδυνθήσομαι:] ἀφανισθήσομαι. καὶ [Ἀμαλδύνεσθαι,] ἀφανίζεσθαι.
[Ἀμαλκείδης.]
[Ἀμαλλοδετήρ:] ὁ τὰ δράγματα συλλέγων.
[Ἀμάμυξις:] σταφυλῆς γένος. οἱ δὲ τὴν ἀναδενδράδα οὕτως καλεῖσθαι. ἔστι δὲ καὶ παρ' Ἐπιχάρμῳ καὶ παρὰ Σαπφοῖ τὸ ὄνομα.
[Ἀμάν·] οὗτος προεστὼς τῶν βασιλικῶν πραγμάτων Δαρείου ὑπέσχετο τῷ βασιλεῖ μύρια τάλαντα εἰσοίσειν, εἰ ἀπολέσαι Ἰουδαίους. ὡς δὲ ἔπεισεν, ἐπεστάλη τοῖς ἔθνεσιν ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ πάντας ἐξαφανίσαι. πρὶν δὲ συντελεσθῆναι ταῦτα Μαρδοχαῖος τὴν κατ' αὐτῶν ἐπίθεσιν διὰ τῆς Ἐσθὴρ ἐδήλωσε τῷ βασιλεῖ. ὁ δὲ τὰ ἐπισταλέντα ἀνεκαλεῖτο τόν τε Ἀμὰν ἀνεσταύρωσε, μέλλοντα σταυροῦν τὸν Μαρδοχαῖον, πλεῖστοί τε τῶν ἐχθρῶν ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων ἀπώλλυντο· καὶ τὰς ἡμέρας ἐκείνας ἑορτάζουσιν Ἰουδαῖοι. ζήτει ἐν τῷ Ἐσθήρ.
[Ἀμᾶν:] θερίζειν, παρὰ τὸ ἅμα. Βάβριος· νῦν ἐστιν ὄντως, παῖδες, ἐκ τόπων φεύγειν, ὅτ' αὐτὸς ἀμᾷ κοὐ φίλοισι πιστεύει.
[Ἀμμανίται:] ὄνομα ἔθνους. σημαίνει δὲ καὶ τοὺς μύκητας.
[Ἅμαξα τὸν βοῦν ἕλκει. Ἁμαξεία:] ὁ τῶν ἁμαξῶν φόρτος.
[Ἁμαξίς:] εἶδος πλακοῦντος, ἣν νῦν κοπτὴν φαμέν. Σύμμαχος δὲ καὶ τὸ μικρὸν ἁμάξιον. Ἀριστοφάνης Νεφέλαις· ὅτ' ἐπριάμην σοι Διασίοις ἁμαξίδα.
[Ἁμαξιτόν:] ὁδὸν δημοσίαν. Μάλχος· ἡ δὲ εἰσβολὴ τῆς Κιλικίας ἁμαξιτὸς ἦν ὁδός, ὀρθία ἰσχυρῶς καὶ ἀμήχανος εἰσελθεῖν στρατεύματι, εἴ τις ἐκώλυεν.
[Ἁμαξουργοί.] ἁμαξουργοὺς λέγουσι τοὺς ἀγριοπηγούς. εἶδος δὲ οἱ ἀγριοπηγοὶ τεκτόνων, οἳ τὰς ἁμάξας κατασκευάζουσι καὶ πάντων τῶν ἀγρίων ξύλων εἰσὶν ἐργάται.
[Ἀμάρη:] ἡ ὑδροῤῥόα.
[Ἁμαρτάδας:] ἀπὸ τῆς ἁμαρτὰς εὐθείας. Προκόπιος· αἱ τῶν γυναικῶν ἁμαρτάδες οὐκ ἐπὶ τοὺς ἄνδρας ἵενται μόνον, ἀλλὰ καὶ παίδων ἅπτονται μᾶλλον, οὕς γε καὶ δόξαν τινὰ φέρεσθαι ἐκ τοῦ ἐπιπλεῖστον συμβήσεται, ὡς φύσει τρόπου ταῖς γειναμέναις ἐοίκασιν.
[Ἁμαρτεῖν:] ἀποτυχεῖν. γενικῇ.
[Ἁμάρτη·] γενικῇ καὶ δοτικῇ. αὐθυπότακτον· [Ἁμαρτῇ] δὲ ἐπίῤῥημα. [Ἁμαρτάνω] δὲ δοτικῇ.
[Ἁμαρτήσοι:] οὐχ ὑποτάσσεται. ἐὰν ἁμαρτήσει. διὰ διφθόγγου.
[Ἁμαρτία:] ἡ τοῦ ἀγαθοῦ ἀποτυχία. παρὰ τὸ μάρπτω, τὸ καταλαμβάνω, ἀμαρπτία τις οὖσα.
[Ἁμαρτίαν] οἱ Ἀττικοί, [Ἁμαρτάδα] Ἡρόδοτος καὶ ἄλλοι Ἴωνες.
[Ἁμαρτωλοί:] οἱ παρανομίᾳ συζῆν προαιρούμενοι καὶ βίον διεφθαρμένον ἀσπαζόμενοι.
[Ἁμαρτοῖν] εἴρηκε τὸ ἁμάρτοιμι Κρατῖνος Δραπέτισι· ποδαπὰς ὑμᾶς εἶναι φάσκων, ὦ μείρακες, οὐκ ἂν ἁμαρτοῖν. καὶ ὅλως σύνηθες αὐτοῖς τὸ τοιοῦτον.
[Ἀμαρτυρήτους:] ἀντὶ τοῦ ἀμαρτύρους. οὕτως Ἀντιφάνης.
[Ἀμαρυγάς:] ὄψεις. οἱ δὲ ἀκτῖνας ὄψεως. καὶ [Ἀμαρυγή,] λαμπηδών. καὶ παρὰ Ἀριστοφάνει ἡ κίνησις. ὠκεῖα Μουσάων φάτις, οἵαπερ ἵππων ἀμαρυγά. τουτέστιν ἡ τῶν Μουσῶν φάτις ταχεῖά ἐστιν, ὡς ἵππος ὠκεῖα, ἐπεὶ πτερόεντες οἱ λόγοι.
[Ἀμαρυγκεύς:] ὄνομα. καὶ [Ἀμαρυγκείδης. Ἀμάρυγμα:] φόρημα, εἴδωλον, κίνησιν, οἱ δὲ λαμπηδόνα.
[Ἄμας ἀπῄτουν, οἱ δ' ἀπηρνοῦντο σκάφας:] ἐπὶ τῶν ἄλλα μὲν αἰτούντων, ἄλλα δὲ τῶν αἰτουμένων ἔχειν ἀπαρνουμένων.
[Ἄμασις:] ὄνομα κύριον. καὶ [Ἄμαστος], ὁ ἀμάσητος, ὡς ἄπαστος ὁ ἄγευστος.
[Ἀμασεία:] ὄνομα πόλεως· [Ἄμασις] δὲ ὄνομα κύριον. ὃς εἷλε Κύπρον πρῶτος ἀνθρώπων καὶ κατεστρέψατο ἐς φόρου ἀπαγωγήν. ἔστι δὲ καὶ Ἄμασις ὄνομα πόλεως.
[Ἀμάστης·] πείθουσιν ἄνδρα γενναῖόν τε καὶ ἀμάστην εἰσελθόντα ἀποπνίξαι τὸν Κόμοδον, ὄνομα Νάρκισσον. [Ἄμαστος:] ὁ ἀμάσητος. ὡς ἄπαστος ὁ ἄγευστος.
[Ἁματροχία:] ἡ ἁρματοτροχία.
[Ἅμματα:] ἐπὶ τῶν σκολιῶν τοὺς τρόπους. ἀπὸ τῶν ἐν Κασίῳ Πηλουσιωτῶν, οἱ φυσικῇ τέχνῃ ἅμματα ἔπλεκον δοκοὺς ἐπὶ δοκοῖς συνάπτοντες. Κασιώτῃ ἴσον. [Ἅμματα,] δεσμά. ἐν Ἐπιγράμμασι· χρύσεος ἀψαύστοιο διέτμαγεν ἅμμα κορείας Ζεύς, διαδὺς Δανάας χαλκελάτους θαλάμους. καὶ αὖθις· ἁβρῶν τε στρεπτῶν ἅμματι κεκρυφάλων. καὶ Πισίδης περὶ Χοσρόου· ἐπεὶ δὲ λοιπὸν ἐντὸς ἦν τῶν ἁμμάτων, δεσμοῦσιν αὐτὸν ἀσφαλεστέρᾳ δέσει.
[Ἀμαυρά:] σκοτεινά. ὅθεν καὶ ἀμαυρόν, τὸ μὴ διαφανές. καὶ Ἀῤῥιανός· ἐξ ὧν καὶ τὰ ὑπόλοιπα δι' ἐλπίδος ἔχω οὐκ ἀμαυρᾶς, ὅτι καλῶς μοι ἕξει.
[Ἀμαχεί:] ἀμάχως.
[Ἀμάχιος·] οὗτος ἐπὶ Ἰουλιανοῦ τοῦ παραβάτου ἄρχων ἦν μικρᾶς πόλεως Φρυγίας, Ἕλλην γοργός. τῶν ἱερῶν ἀνοιγομένων, Μακεδόνιός τις καὶ Θεόδουλος καὶ Τατιανὸς ζήλῳ τοῦ Χριστιανισμοῦ νυκτὸς ἐσπηδήσαντες συντρίβουσι τὰ ἀγάλματα. οἳ πολλὰς αἰκίας καὶ τιμωρίας διὰ τοῦτο ὑπομείναντες ἐσχάραις τε ἐπιτεθέντες καὶ πυρὶ ἐτιμωροῦντο. τὴν δὲ ἀνδρίαν ὑπέδειξαν τηνικαῦτα εἰπόντες· εἰ ἐπεθύμησας, ὦ Ἀμάχιε, ὀπτῶν κρεῶν ἀπογεύσασθαι, στρέψον ἡμᾶς καὶ εἰς τὰς ἑτέρας πλευράς, ἵνα μὴ εἰς τὴν γεῦσιν ἡμίοπτοι ὀφθῶμέν σοι. καὶ οὕτως ἐτελειώθησαν.
[Ἄμαχον:] δυσκαταμάχητον. Πίνδαρος· ἄμαχον δὲ κρύψαι τὸ συγγενὲς ἦθος. Αἰλιανός· ἰχθύων δὲ ἀπηνέγκαντο πλῆθος ἄμαχον καὶ ἀνέστησαν τρόπαιον καὶ βωμοὺς ὤρθωσαν. καὶ αὖθις· ἐτίθετο ἕκαστος τὸ ἔργον ἑαυτοῦ ἀποδεῖξαι. ἑώρων γὰρ τὸν βασιλέα σπεύ δοντα τοῦτο ἀμάχως. καὶ αὖθις· ἦν δὲ ἱέρεια τῷ θεῷ κάλλος ἄμαχος. καὶ αὖθις· ἀδοκήτου χειμῶνος καταῤῥαγέντος κατηνέχθη πλῆθος χιόνος ἄμαχον. καὶ αὖθις· οὐ δυναστεία ἄμαχος. καὶ αὖθις· ἐς ὑπεροψίαν δὲ ἐξαφθεὶς ἄμαχον, τοῦ μὲν ἔτι ἄνθρωπος εἶναι κατεφρόνει.
[Ἄμαχος:] ἀντὶ τοῦ μὴ μαχόμενος. Ξενοφῶν. καὶ [Ἀμάχητοι,] οἱ μήπω μεμαχημένοι.
[Ἀμβακούμ·] ζήτει ἐν τῷ Ἀββακοὺμ εἰς τὴν ἀρχὴν τοῦ βιβλίου.
[Ἄμβασις:] ἀνάβασις. καὶ ἄμβασις οὔ νύ τις ἦεν.
[Ἀμβάτας:] ἀναβάτας. οἱ δὲ ἵπποι θνήσκοντες οὐκ ἐλύπουν τοὺς ἀμβάτας· ἤσθιον γὰρ αὐτούς. καὶ αὖθις· οἱ δὲ καὶ τοὺς ἀμβάτας δι' ἔκπληξιν ἀποσεισάμενοι.
[Ἄμβεναι:] ὄνομα πόλεως.
[Ἀμβλήδην:] μεγάλως βοῶσα.
[Ἀμβλίζω·]ῥῆμα.
[Ἀμβλίσιον:] τὸ μάννα.
[Ἀμβλίσκουσιν:] ἀποβάλλουσιν. ὃ συμβαίνει ταῖς διαφθειρούσαις καὶ προβαλλούσαις τὰ κυήματα. Πλάτων Θεαιτήτῳ. καὶ [Ἀμβλίσκειν] καὶ [Ἐξαμβλοῦν,] τὸ διαφθείρειν καὶ ἀφανίζειν.
[Ἀμβλωθρίδια:] ἐκτρώματα. τὰ ἐξημβλωμένα ἔμβρυα. καὶ [Ἀμβλωθρίδιον,] αὐτό τε τὸ φθόριον φάρμακον καὶ δὴ καὶ τὸ διαφθαρέν.
[Ἀμβλώσκειν] καὶ [Ἀμβλῶσαι] καὶ [Ἐξαμβλῶσαι,] τὸ ἀτελὲς γεννῆσαι, τὸ φθεῖραι βρέφος.
[Ἀμβλύ·] ἐν Ἐπιγράμμασι· ἀλλὰ καὶ αὖτις ἐκ καλαμητομίης ἀμβλὺ φέροι δρέπανον.
[Ἀμβλυωπίας:] ὁ ἀμυδρῶς ὁρῶν.
[Ἀμβλύνω.] αἰτιατικῇ. τὸ ἐκλύω. ὁ δὲ ἐπὶ πολὺ διῆγε τὸν πόλεμον, ἀμβλύνων τὴν τοῦ πολέμου ὀξύτητα χρονίαις τε καὶ μακραῖς τοῦ ἔργου τριβαῖς. καὶ [Ἀμβλύνεσθαι·] μήθ' ὑπὸ νεότητος θρασύνεσθαι, μήθ' ὑπὸ γήρως ἀμβλύνεσθαι.
[Ἀμβλυώττει:] τυφλώττει. καὶ [Ἀμβλυωπέστερον. Ἀμβλύς:] ὁ μὴ ὀξύς, σκοτεινός. Ἀννίβας.
[Ἀμβολάδην:] ἀναβάλλων. Ἡρόδοτος καθ᾿ ὑπερβολήν.
[Ἀμβολὰς γῆ:] ἡ ὑπὸ τοῦ ὀρύγματος ὑψωθεῖσα. Ξενοφῶν· ὁ δὲ Κῦρος πύργους ἐποίει ἐπὶ τῆς ἀμβολάδος γῆς, ὅπως ὅτι πλεῖστα φυλακτήρια εἴη. ζήτει ἐν τῷ δακνόμενος, ὅτι τὸ οἰκοδομεῖν καὶ ἵππους τρέφειν καὶ ἀμβολὰς ποιεῖν ἐδόκει τοῖς Λάκωσι δαπανηρὰ εἶναι.
[Ἀμβολία:] ἡ ὑπέρθεσις. ἐν Ἐπιγράμμασι· ἠθάδος ἀμβολίης αἰὲν ἀεξομένης. καὶ [Ἀμβολιεργὸς ἀνήρ,] ὁ τὸ ἔργον ἀναβαλλόμενος.
[Ἀμβούλιος:] ὄνομα κύριον.
[Ἀμβωμοῖσι:] περὶ τῶν βωμῶν.
[Ἀμβρακία:] πόλις ἐστὶν ἐν τῷ Ἀμβρακικῷ κόλπῳ, ἄποικος Κορινθίων.
[Ἀμβροσία:] ξηρὰ τροφή. ἀλλὰ τό γ' ἀμβροσίης καὶ νέκταρός ἐστιν ἀποῤῥώξ. νέκταρ δὲ τουτέστι νεόκταρ, τὸ νέους ποιοῦν τοὺς πίνοντας.
[Ἀμβρόσιαι:] ἃς οὐδεὶς βροτῶν δύναται ἔχειν. Ὅμηρος· ἀμβρόσιαι δ' ἄρα χαῖται ἐπεῤῥώσαντο ἄνακτος κρατὸς ἀπ' ἀθανάτοιο.
[Ἀμβρόσιον:] θεῖον ἢ ἀθάνατον ἢ θαυμαστόν. ἢ ἀκήρατον, ἄφθαρτον. ἦν γὰρ Ἐρώτων καὶ Χαρίτων ἡ παῖς ἀμβρόσιόν τι θάλος.
[Ἄμβροτα:] θεῖα, ἄφθαρτα.
[Ἀμαία:] ἡ Δημήτηρ, Ἀζησία δὲ ἡ Κόρη. καὶ παροιμία· [Ἡ Ἀμαία τὴν Ἀζησίαν μετῆλθεν·] ἐπὶ τῶν πολυχρονίοις ζητήσεσι χρωμένων.
[Ἀμαιμακέτου:] ἀκαταπονήτου. ἐν Ἐπιγράμμασι· οὐ δίχα βύρσας θῆκεν ἀμαιμακέτου κρατὸς ἔρεισμα κέρα.
[Ἀμεβώνη:] ὄνομα κύριον.
[Ἀμέλγειν.] αἰτιατικῇ. ἰδίως λέγεται ἀμέλγειν, τὸ παρὰ τὸν προσήκοντα καιρὸν ἀώρους τοὺς καρποὺς ἀποσπᾶν, ὅπερ οἱ κλέπτοντες ποιοῦσιν. Ἀριστοφάνης· ἀμέλγεις τῶν ξένων τοὺς καρπίμους.
[Ἀμελεϊστί:] χωρὶς βραδυτῆτος. [Διαμελεϊστὶ] δὲ μεληδόν, κατὰ μέλος.
[Ἀμέλει:] τοιγαροῦν. ἀντὶ τοῦ μή σοι μελέτω διὰ τοῦτο.
[Ἀμέλεια καὶ Ἀμελία:] ἀμφότερα Ἑλληνικά. καὶ γὰρ καὶ διὰ διφθόγγου καὶ διὰ τοῦ ι γράφεται.
[Ἀμελλητί:] ἀνυπερθέτως, ταχέως. καὶ [Ἀμελητέα] γενικῇ.
[Ἀμέλιος·] Ἀπαμεύς, φιλόσοφος, μαθητὴς Πλωτίνου, διδάσκαλος Πορφυρίου, συγχρονίσας Ἀμμωνίῳ καὶ Ὠριγένει.
[Ἀμελῶ σοῦ.]
[Ἀμενηνός:] ἀσθενής. Ὅμηρος· ἀμενηνῶν ὀνείρων. καὶ ὁ καπνὸς ἀμενηνός. καὶ παροιμία· [Καπνὸν εἶναι ἡγούμην.] ἐπὶ τῶν οὐδαμινῶν καὶ οὐδενὸς ἀξίων.
[Ἀμενήνωσεν:] ἀσθενῆ ἐποίησεν.
[Ἀμενητί:] χωρὶς τοῦ ἐπιμεῖναι.
[Ἀμεργῆ σώματα·] ζήτει ἐν τῷ ἄτομα.
[Ἀμεριμνία:] ἡ ἄνεσις.
[Ἀμερμηρεί:] χωρὶς φροντίδος.
[Ἀμετάκλητον·] ἀμετάκλητον τὴν ὁρμὴν ἔσχε τὸ πλῆθος εἰς τὸ μὴ μόνον ἀλλότρια φρονεῖν τοῦ βασιλέως, ἀλλὰ καὶ τιμωρίαν βούλεσθαι παρ' αὐτοῦ λαμβάνειν.
[Ἀμετάπτωτον:] κυρίως ἐπὶ σωμάτων λέγεται, τῶν δι' ἰσχὺν μὴ τρεπομένων ἢ διὰ ἰδιότητα μὴ μεταβαλλόντων. κατὰ μεταφορὰν δὲ λέγεται ἡ ἐπιστήμη ἀμετάπτωτος.
[Ἀμεταποίητον:] ἀμετάθετον.
[Ἀμεταστρεπτί:] ἀμελλητί, μὴ ἐπιστρεφόμενον εἰς τοὐπίσω. ζήτει ἐν τῷ ἀπονητί.
[Ἀμετρί:] χωρὶς μέτρου. καὶ παροιμία· [Ἀμετρὶ μάζαν ἔδοντες. Ἀμετροκάκου:] πλεῖστον πληθυούσης περὶ κακίαν. ἐς τοσοῦτον δὲ ἐχώρησεν ἀμετροκάκου πλεονεξίας ὥστε καὶ ἀνδράποδα δημοσία ἀπημπόλει.
[Ἀμείβεσθαι:] αἰτιατικῇ. ἀποκρίνεσθαι, καταβάλλεσθαι. Λεόντιος μὲν τοσαῦτα εἶπε. Θευδίβαλδος δὲ ἀμείβεται ὧδε. ἀντὶ τοῦ ἀνταποκρίνεται.
[Ἀμείβομαί σε τοῦδε.] τούτους ὥσπερ τῆς εὐσεβείας ὁ θεὸς ἀμειβόμενος.
[Ἀμείβων:] ἀλλάσσων. καὶ [Ἀμοιβή,] ἡ ἀντέκτισις.
[Ἀμειβοιδής:] ὁ ἀντικαταλλάσσων.
[Ἀμειδές:] στυγνόν, σκυθρωπόν. καὶ [Ἀμειδής,] σκοτεινός. καὶ κλίνεται εἰς ους. ὀργὴν οὖν πρῄυνον ἀμειδέα, μήδ' ἐπιτείνειν κακόν.
[Ἀμείδητος:] σκυθρωπός. καὶ [Ἀμειδήτων,] σκυθρωπῶν, ἀγελάστων. ἐν Ἐπιγράμμασι· εἰ καὶ ἀμειδήτων νεκύων ὑπὸ γαῖαν ἀνάςσεις, Περσεφόνη.
[Ἀμείλικτον:] ἀπηνῆ, ἀκαμπῆ. καὶ [Ἀμείλικτος,] ἀπάνθρωπος. Εὐνάπιος· οὕτως ἀμείλικτοι ἦσαν ἄμφω κατὰ τὴν ἀλήθειαν, καὶ τὸ ἔργον ἐχώρει περιφανέστερον.
[Ἀμείλιχος:] σκληρός, ἀκολάκευτος.
[Ἀμεινίας:] ὄνομα κύριον.
[Ἀμειψίας·] Ἀθηναῖος, κωμικός.
[Ἀμειψόμεθα:] ἀνταποδώσομεν.
[Ἄμη:] τεκτονικὸν ἐργαλεῖον, ὃ ἡμεῖς πυράμην λέγομεν οὐκ ὀρθῶς. καὶ παροιμία· [Ἄμας ἀπῄτουν, οἱ δ' ἀπηρνοῦντο σκάφας.] ἐπὶ τῶν ἄλλα μὲν ἀπαιτουμένων, ἕτερα δὲ μὴ ἔχειν ἰσχυριζομένων.
[Ἀμηγέπη:] ὁπωσδήποτε, καθ᾿ ὁτιοῦν. λέγεται δὲ καὶ [Ἀμωσγέπως] καὶ [Ἀμόθεν] καὶ [Ἀμουγέπου] καὶ [Ἀμηγέποι] καὶ [Ἀμωσγέποι.] Ἀριστοφάνης· ὑμᾶς μὲν ἀεὶ μισθοφορεῖν ἀμηγέποι. ἀντὶ τοῦ ἁπανταχοῦ, ὅπως ἂν τύχοι, καθ᾿ οἷον δήποτε τρόπον. καὶ αὖθις· ἀλλ' ἀμηγέπη τῶν παρατεθέντων ἀπογευσάμενος ἀωρὶ νύκτωρ περιήρχετο τὴν βασιλικὴν αὐλήν. καὶ [Ἀμηγέπη] Ἀγαθίας φησίν· ἀλύοντι δὲ καὶ ἕκαστα γνωματεύοντι, ἔδοξέν οἱ ἀμηγέπη ἀποπειρᾶσθαι τοῦ φρουρίου.
[Ἀμήν:] πεπιστωμένως, ἀληθῶς.
[Ἀμήρυτον:] πολύ, ἐκτεταμένον, ἀτέλεστον, τουτέστι διηνεκῶς ἐπιμένον, ἀπέραντον.
[Ἀμησάμενος:] ἀνορύξας. ὁ δὲ τὸ χῶμα σείσας καὶ τὴν γῆν ἀμησάμενος ἐζήτει τὸν νεκρόν. καὶ ἀντὶ τοῦ ταῖς χερσὶ σωρεύσας. πολλὰ τιθηνητὴρ ὀλοφύρατο, χερσὶν ἀμήσας ἀνδρομάχοιο δνοφερὰν κρατὸς ὕπερθε κόνιν.
[Ἀμήσαντες:] ἀντὶ τοῦ μὴ ἀποτεμόντες. καὶ [Ἀμήσαντι,] θερίσαντι. ἐν Ἐπιγράμμασι· οὐδέ ποτ' ἀμήσαντι Κορινθικόν, οὔποτε πικρᾶς γευσαμένῳ πενίης.
[Ἀμησὸς] καὶ [Ἀμησηνός. Ἀμινσὸς] δὲ καὶ [Ἀμινσηνός.]
[Ἄμητα:] ἄμης, εἶδος πλακοῦντος γαλακτώδους. Ἀριστοφάνης Πλούτῳ· ἄμητα προσέπεμψας ἡμῖν τουτονί. οὐ μόνον ὅτι οὐκ ἐδέξατο τὰ δῶρα, ἀλλὰ καὶ οἴκοθεν ἔπεμψέ μοι ἄλλο πλακούντιον προντούλων. ὡς ἂν λέγων, μηκέτι πατῆσαι ἐκεῖ με. ἄμης οὖν ὁ πλακοῦς, οὐχ ὁ ἰπνός.
[Ἀμητῆρες:] θερισταί.
[Ἀμητός:] αὐτὰ τὰ τεθερισμένα ὀξυτόνως. οἷον ὁ στάχυς. καὶ [Τρυγητὸς βότρυς,] ὃ τρυγώμενος. προπαροξυτόνως δὲ [Ἄμητος,] ὁ καιρὸς τοῦ θέρους, ἐν ᾧ δεῖ ἀμᾶν. ὡς καὶ [Τρύγητος,] ὁ καιρὸς τοῦ τρυγᾶν. Ὅτι Φρονίμη, ἡ θυγάτηρ Ἐτεάρχου, ἀμήτωρ ἐλέγετο. καὶ ζήτει ἐν τῷ Βάττος.
[Ἀμήχανα·] οἱ δέ, ἐπεὶ τὰ ἀμήχανα τῷ λιμῷ ἔπασχον, ἐκεχειρίαν ὀλίγων τινῶν ἡμερῶν ᾔτουν διαπράξασθαι.
[Ἀμηχάνητοι:] ἀντὶ τοῦ πολλοί. Ξενοφῶν.
[Ἀμηχανία:] ἀπορία.
[Ἀμήχανον:] ὑπὲρ λόγον. ἢ ἀνεπιχείρητον, ἀδύνατον. τοῖς δὲ Ῥωμαίοις ἀμήχανος ἡ χαρὰ παρέστη πρὸς τὸ πάθος. καὶ [Ἀμήχανος,] πρὸς ἣν οὐκ ἔστι μηχανήσασθαι. οὐκ αὐτὸς μὴ δυνάμενος μηχανήσασθαι. Δαμάσκιος· πόθῳ τε ἀμηχάνῳ τῆς περὶ τὸ θεῖον βακχείας, οἷον ἀπομαντευομένῳ ἐῴκει τὴν τῆς ἀληθείας εὕρεσιν.
[Ἄμμιγα:] ἀναμεμιγμένως. εἵνεκεν εὐμαθίης πινυτόφρονος, ἣν ὁ μελιχρὸς ἤσκησε, Μουσῶν ἄμμιγα καὶ Χαρίτων.
[Ἀμίδα:] οὐρητρίδα, οὐρηρὸν ἀγγεῖον. καὶ [Ἀμίδας,] τὰ ὑπηρέσια. σοφόν γε τουτὶ καὶ γέροντι πρόσφορον ἐξεῦρες ἀτεχνῶς φάρμακον στραγγουρίας. Ἀριστοφάνης· ἀμὶς μὲν ἢν οὐρητιάσῃς, αὑτηῒ παρὰ σοὶ ἠρεμήσεται ἐγγὺς ἐπὶ τοῦ παττάλου.
[Ἀμίδης:] ὄνομα κύριον.
[Ἀμιθρῆσαι:] μετρῆσαι, ἀριθμῆσαι, παρὰ Καλλιμάχῳ.
[Ἄμικτος:] ὁ μὴ μιγνύμενος.
[Ἅμιλλα:] ἀνταγώνισμα, φιλονεικία, ἐξίσωσις. καί ποτε ἀγῶνα ἐπιτελοῦντες τούτω τὼ μειρακίω, ἐς ἅμιλλαν ἀκοντίσεως ἀποδυσαμένω, εἶτα μέντοι τῆς σπουδῆς θερμότερον ὑπεπλήσθησαν· καί πως ὁ Ἀργέου υἱὸς ἀλλαχόσε βουλόμενος βαλεῖν τἀδελφοῦ δυστυχῶς τῶν στέρνων τυγχάνει καὶ ἀναιρεῖ αὐτόν.
[Ἁμιλλητήριον:] τόπος ἐν ᾧ ἁμιλλῶνται. [Ἀμίλκας,] ὁ καὶ Φαβέας, Καρχηδονίων στρατηγός, ὃς ὑπῆρχε κατὰ μὲν τὴν ἡλικίαν ἀκμάζων καὶ κατὰ τὴν ἕξιν ἐῤῥωμένος, τὸ δὲ μέγιστον ἐφόδιον πρὸς πολεμικὴν χρείαν, ἱππεὺς ἄγαν ἀγαθὸς καὶ τολμηρός. ὅτι τούτου τοῦ Ἀμίλκου παῖδα γεγενῆσθαι φασὶν Ἀννίβαν, τὸν χρόνοις ὕστερον μακρῷ πολέμῳ τὴν Ἰταλίαν κακώσαντα Ῥωμαίοις τε φοβερὸν ἐς τὰ μάλιστα γενόμενον.
[Ἁμιλλῶμαί σοι:] ἀνταγωνίζομαί σοι.
[Ἀμιναδάμ:] ὄνομα κύριον.
[Ἀμινσός:] ὄνομα πόλεως. οἱ δὲ [Ἀμησὸς] διὰ τοῦ η. καὶ [Ἀμησηνός. Ἅμιπποι:] ξυνωρίς, φησί, κατὰ τὸ παλαιὸν ἐλέγετο δύο ἵπποι συνεζευγμένοι τῶν τραχήλων. ἦν δ' ἐπὶ μὲν τοῦ ἑτέρου ἡνίοχος, ἐπὶ δὲ τοῦ ἑτέρου ὁπλίτης. καὶ νῦν δὲ χρῶνται περὶ ἀρχῆς Ἀλίβυες, οἱ προσαγορευόμενοι Ζευγνῖται. τὸ δὲ αὐτὸ καὶ ἅμιππον καλεῖται. οὕτως Θουκυδίδης.
[Ἅμιπποι:] κατὰ μὲν Ἰσαῖον οἱ σὺν ἵπποις στρατευόμενοι. οἱ δέ φασιν ὅτι ζεύγνυνται μέν τινες ἵπποι, καὶ ὁ ἐπελαύνων αὐτούς, τοῦ μὲν ἐποχεῖται, τὸν δὲ παρέλκεται· καὶ καλοῦνται οὗτοι ἅμιπποι. πεζοὺς δὲ τοὺς ἁμίππους Θουκυδίδης καὶ Ξενοφῶν ὑποδηλοῦσι. καὶ μήποτε πρόδρομοί τινές εἰσιν οἱ ἅμα τοῖς ἱππεῦσι τεταγμένοι.
[Ἀμίς:] τὸ κλοκίον.
[Ἀμινσηνός:] ἀπὸ τόπου.
[Ἀμισθί:] χωρὶς μισθοῦ.
[Ἀμισώδαρος:] ὄνομα κύριον.
[Ἀμιτροχίτων:] ὁ μὴ χρώμενος μίτρᾳ.
[Ἄμναμος:] ἀπόγονος· κυρίως ἐπὶ τῶν προβάτων. παρὰ τὸ ἀμνός.
[Ἀμνειός:] ὁ ποταμός· καὶ ὁ ἀμνός.
[Ἀμνημονῶ σου·] γενικῇ.
[Ἀμνησός:] ὄνομα ὄρους.
[Ἀμνηστεῖ:] ἀμνημονεῖ. Σοφοκλῆς· οὐ γάρ ποτ' ἀμνηστεῖ γ' ὁ φύσας, Ἑλλήνων ἄναξ.
[Ἀμνηστία:] ἡ λήθη. καὶ ὄνομα κύριον.
[Ἀμνοκῶν:] προβατώδης, μωρός, εὐήθης· τοιαῦτα γὰρ καὶ τὰ πρόβατα. Ἀριστοφάνης· καὶ σκοπεῖς γε τῶν πολιτῶν ὅστις ἐστὶν ἀμνοκῶν, πλούσιος καὶ μὴ πονηρὸς καὶ τρέμων τὰ πράγματα. τουτέστιν εὐλαβούμενος καὶ φοβούμενος καταστῆναι εἰς πράγματα· πολλοὶ γὰρ διὰ δειλίαν καὶ τρόπων ἐπιείκειαν αἱροῦνται ζημιωθῆναι μᾶλλον ἢ χωρῆσαι διὰ δίκης. καὶ τοὺς τοιούτους, φησί, συνεπιλεγόμενος ὁ Κλέων, καταστήσας εἰς φόβον τοῦ παρέξειν πράγματα ἐπηρέαζε ῥᾳδίως.
[Ἀμνόν:] τὸν ἐνιαύσιον ἄρνα. Ἴστρος ἐν ταῖς Ἀττικαῖς· ἄρνα, εἶτα ἀμνόν, εἶτα ἀρνειόν, εἶτα λιπογνώμονα, μοσχίων δὲ τὸν πρῶτον. καὶ [Ἀμνὸς] ἀρσενικῶς πρόβατον τὸ μέσον τὴν ἡλικίαν. καὶ [Ἀμνὴ] τὸ θῆλυ. τρεῖς γὰρ ἡλικίαι· ἀρνός, ἀμνός, ἀρνειός. καὶ [Ἀμνώς,] Ἀμνώ, Ἀττικῶς, ὄνομα κύριον.
[Ἀμνοὶ τοὺς τρόπους:] ἀντὶ τοῦ πραεῖς, εὐήθεις, ἁπλοῖ, ὡς οἱ κριοί, ἢ μαλακοί. τὸ γὰρ ἄῤῥεν πρόβατον, ὅταν ἔχῃ τὴν μέσην ἡλικίαν, ἀμνὸς καλεῖται. οἱ δὲ τὸν ἐνιαύσιον ἄρνα ἀμνὸν καλοῦσιν.
[Ἀμμοάτιν:] εἶδος ὄφεως.
[Ἀμογητί:] ἀκόπως.
[Ἀμόγητοι:] ἀμνοὶ πρᾶοι.
[Ἀμόθεν:] ποθέν.
[Ἀμολγός:] τὸ μεσονύκτιον, ἤτοι καθ᾿ ἣν ὥραν ζῷα οὐκ ἀμέλγονται. ἢ ἀφαιρέσει τοῦ γ, καθ᾿ ἣν οὐδεὶς μολεῖ. ἢ ἀφαιρέσει τοῦ λ, καθ᾿ ἣν οὐδεὶς μογεῖ.
[Ἄμμον μετρεῖν:] ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων καὶ ἀνηνύτων.
[Ἁμορβός:] ὁ ἅμα τινὶ ὁρμῶν· ἁμορμὸς καὶ ἁμορβός.
[Ἀμόργεια:] χρώματος εἶδος, ἀπὸ νήσου Ἀμοργοῦντος, ὡς Θήρεια ἀπὸ Θήρας νήσου.
[Ἀμόργη:] ἡ τρυγία.
[Ἀμόργινον:] ὅμοιον βύσσῳ καὶ πολυτελές. λέγεται καὶ [Ἀμοργίνα] θηλυκῶς.
[Ἀμοργίς:] κυρίως ἡ λινοκαλάμη, ἐξ ἧς γίνεται ἐνδύματα ἀμόργινα λεγόμενα. ἢ ἡ τοῦ ἐλαίου ὑποστάθμη καὶ ἡ τρὺξ τοῦ οἴνου. ἔστι δὲ ἡ ἀμοργὶς ὅμοιον ἀλεπίστῳ λίνῳ. περιλεπίζουσι δὲ αὐτὸ καὶ ἐργάζονται. ἔστι δὲ σφόδρα λεπτὸν ὑπὸ τὴν βύσσον ἢ τὴν κάρπασον.
[Ἀμοργοί πόλεως ὄλεθρος·]Κρατῖνος Σεριφίοις. καλοῦσι δὲ καὶ μοργούς, τὸ α ἀφαιροῦντες, ὥσπερ καὶ ἐπ᾿ ἄλλων· μαῦρον γὰρ τὸ ἀμαυρὸν καὶ σφόδελον τὸν ἀσφόδελον καλοῦσιν.
[Ἀμοῤῥαῖος.] τὸν Σηὼν βασιλέα τῶν Ἀμοῤῥαίων. [Ἀμωραῖος] δὲ καὶ [Ἀμώριον] διὰ τοῦ ω μεγάλου.
[Ἀμμορῖτις:] θηλυκόν· ὄνομα πόλεως.
[Ἄμμορος:] ὁ κακόμορος.
[Ἄμοτον:] ἀμότως, ἀκορέστως.
[Ἀμοῦς·]Αἰγύπτιος· οὗτος νέος ὢν παρῃτεῖτο τὸν γάμον. ὡς δέ τινες τῶν προσηκόντων παρῄνουν μὴ καθυβρίζειν τὸν γάμον, ἀλλὰ γυναῖκα ἄγεσθαι, πείθεται καὶ ἔρχεται ἐπὶ γάμον. καὶ πολλὰ παραινέσας τὴν παρθένον πείθει αὐτὴν πρὸ τοῦ συνελθεῖν ἀποτάξασθαι τῷ βίῳ τῷ κοσμικῷ. καὶ ἀποταξάμενοι ἄμφω ἐπὶ τὸ ὄρος τῆς Νιτρίας χωροῦσι καὶ βραχὺν χρόνον συνασκοῦντες ἰδίᾳ τὴν ἄσκησιν ἐποιήσαντο. τούτου τοῦ Ἀμοῦν τὴν ψυχὴν ἀναλαμβανομένην ὁ Ἀντώνιος ἐθεάσατο. οὗτός ποτε ἑαυτὸν γυμνὸν οὐκ ἐθεάσατο λέγων, ἀπρεπὲς εἶναι τῷ μοναχῷ καὶ τὸ ἑαυτοῦ σῶμα γυμνὸν θεάσασθαι. ἐγένετο δὲ καὶ Δίδυ μος ἄλλος μοναχός, ὃς ἐννενήκοντα ἔτη βιοὺς οὐδενὶ ἀνθρώπων συνέμεινεν ἄχρι τῆς τελευτῆς.
[Ἄμουσα:] ἀτερπῆ, ἀηδῆ, ἀπαίδευτα. Ἀριστοφάνης ἐν Θεσμοφοριαζούσαις· ἄλλως τ' ἄμουσόν ἐστι ποιητὴν ἰδεῖν ἀγρεῖον ὄντα καὶ δασύν· σκέψαι δ' ὅτι Ἴβυκος ἐκεῖνος κ' Ἀνακρέων ὁ Τήϊος. καὶ τὰ ἑξῆς.
[Ἀμοχθεί:] χωρὶς κόπου.
[Ἀμώμενοι:] θερίζοντες. καὶ [Ἀμῶσιν] ὁμοίως. Ἀριστοφάνης· τοὺς ἀλλοτρίους ἀμῶν στάχυας τούτους, ἐν ξύλῳ δήσας ἀφαύει κἀποδόσθαι λέγεται. τουτέστιν ὁ Κλέων, τοὺς ἀλλοτρίους καμάτους αὐτὸς καρπούμενος.
[Ἄμωμον.] Ἀῤῥιανός· πέμπει παρὰ βασιλέα ἵππον χρυσοχάλινον καὶ ψέλια καὶ ἀκινάκας καὶ ἄμωμον.
[Ἄμωμος:] ὁ καθαρός. καὶ ἀναίτιος. Δαβίδ· τοῦ κατατοξεῦσαι ἐν ἀποκρύφοις ἄμωμον.
[Ἄμμων:] ὄνομα θεοῦ Ἑλληνικοῦ. Ἀριστοφάνης Ὄρνισιν· ἐσμὲν δ' ὑμῖν Ἄμμων, Δελφοί, Δωδώνη, Φοῖβος Ἀπόλλων· ἐλθόντες γὰρ πρῶτον ἐς ὄρνις οὕτω πρὸς ἔργα τράπεσθε.
[Ἀμμωνιανός,] γραμματικός, κοσμούμενος τῇ συγγενείᾳ Συριανοῦ καὶ ἅμα τῇ συμφύτῳ ὁμοιότητι τῶν τε ἠθῶν καὶ τοῦ σώματος, κατὰ τὸν Ὅμηρον εἶδός τε μέγεθός τε φυήν τ' ἄγχιστα ἐῴκει. τό τε γὰρ σῶμα καλός τε καὶ μέγας ἦν ἑκάτερος. καὶ ἔτι προσῆν ὑγεία καὶ ἰσχὺς οὐδὲν ἀποδέουσα τῆς ἄλλης εὐφυΐας τοῦ τε ὅλου καὶ τῶν μερῶν· ἥ τε ψυχὴ ἔῤῥωτο πρὸς τὸ βέλτιστον αὐτοῖς τὸ ὁμοιότροπον. ἀλλ' ὁ μὲν θεοφιλέστερος ἦν ὁ Συριανὸς καὶ τῷ ὄντι φιλόσοφος· ὁ δὲ ἠγάπα τὴν ἐπὶ ποιητῶν ἐξηγήσει καὶ διορθώσει τῆς Ἑλληνικῆς λέξεως καθημένην τέχνην. οὗτος ἦν Ἀμμωνιανός, ᾧ κεκτῆσθαι συμβέβηκεν ὄνον σοφίας ἀκροατήν.
[Ἀμμώνιος,] φιλόσοφος, Ἀλεξανδρεύς, ὁ ἐπικληθεὶς Σακκᾶς. οὗτος ἀπὸ Χριστιανῶν γέγονεν Ἕλλην, ὥς φησι Πορφύριος.
[Ἀμμώνιος,] Ἀμμωνίου, Ἀλεξανδρεύς, Ἀλεξάνδρου γνώριμος, ὃς καὶ διεδέξατο τὴν σχολὴν Ἀριστάρχου πρὸ τοῦ μοναρχῆσαι τὸν Αὔγουστον.
[Ἀμωντιανός·] Ῥωμαῖος, συγκλητικὸς γεγονώς.
[Ἀμωρίης·] Πισαίου νόθος υἱός.
[Ἀμώριον,] πόλις, καὶ [Ἀμωραῖος· Ἀμοῤῥαῖος] δέ.
[Ἀμωσγέπως:] ὁπωσδήποτε, ἐν γέ τινι, καθ᾿ ὁντιναοῦν τρόπον.
[Ἀμπαλίνωρος:] ἀναστρέφων τὴν αὐτὴν ὁδόν. Φιλέταιρος Μελεάγρῳ· οὐ πρὸς γυναικὸς ὁ κόρος· οἴκαδ', ὦ κόρη, ἄπιθι ἀμπαλίνωρος.
[Ἀμπαύσας:] ἀναπαύσας. ὁ δὲ ἀμπαύσας αὐτοὺς ὅσον τὴν πρώτην φυλακὴν τῆς νυκτὸς προελθεῖν.
[Ἀμπελεών:] ἡ ἀμπελόφυτος γῆ. λιτός θ' ὁ σχεδὸν ἀμπελεών.
[Ἀμπελών:] ἡ οἰνόφυτος γῆ.
[Ἄμπελος·] ζήτει ἐν τῷ αἶγα· ἐχθρὸν γὰρ εἶναι δοκεῖ τουτὶ τὸ ζῷον τῇ ἀμπέλῳ.
[Ἀμπέλειος βότρυς· Ἀμπέλιος] δὲ ὄνομα κύριον· καὶ θηλυκὸν [Ἀμπελόεσσα γῆ. Ἀμπελόφυτος] καὶ [Ἀμπελουργεῖον. Ἀμπεχόμενος·] δοτικῇ. περιβαλλόμενος. καὶ [Ἀμπέχῃ,] ἀντὶ τοῦ περιβέβλησαι. ὦ κακόδαιμον, εἶτα λευκὸν ἀμπέχῃ; ἐπεί, φησί, τοὺς βόας ἀπώλεσας καὶ λευχειμονεῖς.
[Ἀμπεχόνη:] ἀμφίον, ἱμάτιον. καὶ [Ἀμπεχόνιον,] λεπτὸν ἱμάτιον, παλλίον. καὶ [Ἀμπίσχω,] ἐνδύω.
[Ἀμπλάκημα:] ἁμάρτημα. καὶ [Ἀμπλακίαις,] ἁμαρτίαις. ὅτι ἀρέσκει τοῖς Στωϊκοῖς ἶσα ἡγεῖσθαι τὰ ἁμαρτήματα. εἰ γὰρ ἀληθὲς ἀληθοῦς μᾶλλον οὐκ ἔστιν, οὐδὲ ψευδὲς ψευδοῦς· οὕτως οὐδὲ ἀπάτη ἀπάτης, οὐδὲ ἁμάρτημα ἁμαρτήματος. καὶ γὰρ ὁ ρ΄ σταδίους ἀπέχων Κανώβου καὶ ὁ ἕνα ἐπίσης οὐκ εἰσὶν ἐν Κανώβῳ· οὕτω καὶ πλέον καὶ ἔλαττον ἁμάρτημα ἐπίσης οὐκ εἰσὶν ἐν τῷ κατορθοῦν. οἱ δέ φασιν, ὧν καὶ Ἡρακλείδης ὁ Ταρσεύς, ἄνισα εἶναι τὰ ἁμαρτήματα. καὶ [Ἀμπλακών,] ἁμαρτήσας. ἀλλὰ τὸ Ἰβύκου ἔπος αὐτὸν ἐπῄει· μήτι παρὰ θεοῖς ἀμπλακὼν τιμὰν πρὸς ἀνθρώπων ἀμείψειν. ἔστι δὲ πρὸς ἱερωσύνην συνᾷδον τὸ Ἰβύκειον τουτὶ ῥησείδιον.
[Ἀμπνοὰς ἔχοντα:] ζῶντα ἀναπνέοντα.
[Ἄμπωτις:] λῆξις. ἢ ξηρασία ἢ πλημμύρα. ὅτι τὸν σπουδαῖον οὐ δεῖ θαυμάζειν τῶν δοκούντων τι παραδόξων, οἷον Χαρώνεια καὶ ἀμπώτεις καὶ πηγὰς θερμῶν ὑδάτων καὶ πυρὸς ἀναφυσήματα. ἀλλὰ μὴν οὐδ' ἐν ἐρημίᾳ βιώσεται ὁ σπουδαῖος, κοινωνικὸς ὢν φύσει καὶ πρακτικός.
[Ἀμπρεύοντες:] παρακομίζοντες. ἄμπρον γὰρ σχοῖνός τις, μεθ' οὗ εἰώθασιν ἕλκειν ἤτοι παρακομίζειν μεγάλα φορτία. ἀμπρεύειν δὲ κυρίως τὸ μετὰ ἁμάξης πορεύεσθαι, καταχρηστικῶς δὲ καὶ ἐπὶ τῶν νωτοφόρων ζῴων λαμβάνεται. ἢ [Ἀμπρεύειν,] τὸ τῷ ἕλκοντι ζεύγει βοηθεῖν. καὶ [Ἄμπρον,] σχοινίον, ὅπερ διὰ τῶν ζυγῶν διατείνουσι καὶ φορτία ἐφ' ἁμάξης κομίζουσιν, ὥστε ὁμοτόνως ἀπὸ τῶν ζυγῶν ἕλκεσθαι· ἄμπερόν τι ὄν, τὸ διαπερῶν τὸν ζυγὸν δεδεμένον. καὶ [Ἐξαμπρεύσομεν ἄνευ κανθηλίου·] ἀντὶ τοῦ ἕλξομεν τὸ ξύλον ἄνευ ὄνου.
[Ἄμπυκας:] χαλινούς· [Ἄμπυξ] δὲ δεσμὸς τριχῶν ἢ κόσμος κεφαλῆς. οὕτως Ὅμηρος.
[Ἀμοιβαδόν:] ἐξ ἀμοιβῆς. ἐφεξῆς.
[Ἀμοιβαία ἔκτισις:] ἀνταπόδοσις· ἢ ἐκ διαδοχῆς ὁμοία. ὅρκοι δὲ ἐπὶ τῇ ἀμοιβαίᾳ σφῶν ἐδίδοντο πίστει, οὐ μόνον αὐτοῖς, ἀλλὰ καὶ τοῖς τῶν παραγινομένων ἐκ τῶν βασιλείων τῆς Ῥωμαίων τῆς διαλλαγῆς ἕνεκα τῶν ἀνδρῶν. Πρίσκος φησίν.
[Ἀμοίβη:] ἀντέκτισις. ἀνταπόδοσις. ἀμοιβὴν τοῦ θεοειδεστάτου τρόπου θαυμαστὴν ἐφέρετο. ἔῤῥει γάρ οἱ κατὰ πρύμναν τὰ ἐκ τῆς τύχης καὶ πᾶσιν οἷς ἐπέθετο, τούτων ἥμαρτεν οὐδενός.
[Ἀμοιβηδής:] ὁ ἀντικαταλλάσσων. [Ἀμοιβηδὶς] δὲ κατὰ ἐναλλαγήν.
[Ἀμοιβόν:] οὐδετερόν. ἀνταποδοτικήν. πρὶν κακῶν ἔργων ἀμοιβὸν τιμωρίαν ἐκτίσαι.
[Ἀμοιρῆσαι·] γενικῇ. ἀποτυχεῖν. [Ἀμοιρῶ] γὰρ τὸ οὐ μετέχω. καὶ [Ἄμοιροι,] ἀμέτοχοι ἢ κακόμοιροι. κακὸν κακῶς νιν ἄμοιρον ἐκτρίψαι βίον. ἀντὶ τοῦ κακόμοιρον ἢ μηδενὸς τῶν νενομιςμένων μετειληφότα, ἀλλ' ἄταφον ἐκβληθῆναι.
[Ἀμυγδαλῆ:] τὸ δένδρον. [Ἀμυγδάλη] δὲ ὁ καρπός. καὶ δειλαὶ δάκνεσθαι ἀμυγδάλαι.
[Ἀμυγνόν:] τὸ μὴ μυσαρόν, ἀλλ' ἁγνὸν καὶ καθαρόν. οὕτως Σοφοκλῆς.
[Ἄμυδις:] ὁμοῦ.
[Ἀμυδρά:] ἀφανῆ, σκοτεινά. καὶ [Ἀμυδρῶς,] σκοτεινῶς, λεπτῶς, ἀσαφῶς.
[Ἁμύειν:] τὸ σπεύδειν παρὰ Ἀττικοῖς. καὶ δασύνεται.
[Ἀμύητος:] ἄπειρος, ἀτέλεστος.
[Ἀμύκλαι:] κόσμιόν τι, ὅπερ ἐν ποσὶν εἶχεν Ἐμπεδοκλῆς. εἶχε γὰρ χρυσοῦν στέμμα ἐπὶ τῆς κεφαλῆς καὶ ἀμύκλας ἐν τοῖς ποσὶ χαλκᾶς καὶ στέμματα Δελφικὰ ἐν ταῖς χερσίν· καὶ οὕτως ἐπῄει τὰς πόλεις, δόξαν περὶ αὑτοῦ κατασχεῖν ὡς περὶ θεοῦ βουλόμενος. ὃς ἔῤῥιψεν ἑαυτὸν νύκτωρ εἰς τοὺς κρατῆρας τοῦ Αἰτναίου πυρός, ὡς μὴ φανῆναι αὐτοῦ τὸ σῶμα· τοῦ σανδαλίου αὐτοῦ ἐκβρασθέντος. ἐκαλεῖτο δὲ Κωλυσανέμας, διὰ τὸ πολλοὺς ἀνέμους ἐπιθεμένους τῇ Ἀκράγαντι, ἐξελάσαι αὐτὸν δορὰς ὄνων περιθέντα τῇ πόλει.
[Ἀμυκλαῖος:] ἀπὸ τόπου.
[Ἀμύμων:] ἄψογος, ἄμεμπτος.
[Ἀμυμώνειος:] ἐκ τοῦ Ἀμυμῶνος. καὶ [Ἀμυμώνη,] ὄνομα κύριον. [Ἄμυνα:] καὶ ἐπὶ ἀμοιβῆς καὶ ἐπὶ εἰσπράξεως δίκης.
[Ἀμύνασθαι:]Θουκυδίδης μὲν ἀντὶ τοῦ ἀμείβεσθαι, Σιμωνίδης δὲ ἀντὶ τοῦ χάριτας ἀποδιδόναι, Σοφοκλῆς δὲ ἀντὶ τοῦ ἀπαλεξῆσαι. ἐπὶ τῶν προηδικηκότων τάσσουσιν οἱ ῥήτορες τὸ ἀμύνασθαι, ὅτε οἱ κακόν τι παθόντες ἀντιπράσσουσι τοὺς προδιαθέντας. καὶ [Ἀμύ ναιντο,] ἀμύναιεν. Κρατῖνος Πυλαίᾳ· αὐτοὺς παίδευσεν, ἔθρεψέ τε δημοσίοις χρήμασιν εἰς ἥβην, ἵνα οἵ ποτε λοιγὸν ἀμύναιντο. καὶ [Ἀμύνειν] παρὰ Θουκυδίδῃ τὸ βοηθεῖν· [Ἀμύνεσθαι] δὲ τὸ κολάζειν.
[Ἀμυνίας:] ὄνομα κύριον. ἢ ὁ ἕτοιμος ἀμύνεσθαι. ἀλλ' Ἀμυνίας ὁ Σέλλου μᾶλλον, οὐκ τῶν κρωβύλων. Ἀριστοφάνης. οὗτος, ὃν ἐγώ ποτ' εἶδον ἀντὶ μήλου καὶ ῥοιᾶς δειπνοῦντα μετὰ Λεωγόρου. πεινῇ γάρ, ἤπερ Ἀντιφῶν. ἀλλὰ πρεσβεύων γὰρ ἐς Φάρσαλον ᾤχετ'· ἐκεῖ μόνος μόνοις τοῖς πενέσταισι ξυνὼν τοῖς Θετταλοῖς, αὐτὸς πενέστης ὢν ἐλάττων οὐδενός.
[Ἀμυνόμενοι:] τοὺς κακόν τι πράξαντας ἀντιδιατιθέντες. οἱ δὲ Ῥωμαῖοι ἔθος εἶχον μὴ ἄρχοντες φαίνεσθαι χειρῶν ἀδίκων, ἀλλ' ἀεὶ δοκεῖν ἀμυνόμενοι κατ' ἀνάγκην ἐμβαίνειν εἰς τοὺς πολέμους. καὶ αὖθις· ὁρῶσι κἀμὲ καὶ σέ· καὶ φρονοῦσ', ὅτι ἔργοις πεπονθὼς ῥήμασιν ἀμύνομαι.
[Ἀμύνω] τὸ βοηθῶ δοτικῇ, ἀμύνω δὲ τὸ τιμωρῶ αἰτιατικῇ. καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
[Ἀμύνω σοι:] βοηθῶ σοι. [Ἀμύνομαι σε] δέ, ἀντὶ τοῦ τιμωρῶ σε.
[Ἀμύντης] καὶ [Ἀλκήστης,] τραγικὰ καὶ Αἰσχυληρὰ τὰ ὀνόματα.
[Ἀμύντωρ:] βοηθός.
[Ἀμύξεις:] λυπήσεις, τρώσεις. πλήξεις. καὶ παροιμία· [Μήδ' ἄκανθα ἀμύξῃ τοὺς ἀγαθούς.] καὶ [Ἄμυξις·] ἀμυχή, σπάραξις, ξέσις. [Ἀμύσσω] γὰρ παρὰ τὸ αἷμα, αἱμύσσω, καὶ ἀμύσσω. ἧς ἔπι καλὸν ἄμυξε καταῤῥέθος Ἀφρογένεια. ἀντὶ τοῦ ἐσπάραξεν, ἔξεσε. καὶ ἐν Ἐπιγράμμασι· ἵστασο καὶ σκοπίαζε, μάτην δὲ σὸν ἦτορ ἀμύσσου.
[Ἄμυρις μαίνεται:] ἐπὶ τοῦ φρενήρους λέγεται ἡ παροιμία. θεωρὸς γὰρ ὑπὸ Συβαριτῶν πεμφθεὶς εἰς Δελφοὺς περὶ εὐδαιμονίας καὶ τοῦ θεοῦ χρήσαντος ἀπώλειαν Συβαριτῶν ἔσεσθαι τότε, ὅταν ἀνθρώπους θεῶν προτιμήσωσι, θεασάμενος δοῦλον πρὸς ἱερῷ μαστιγού μενον καὶ προσφυγόντα τῷ ἱερῷ καὶ μὴ ἀπολυόμενον, ὕστερον δὲ εἰς τὸ τοῦ μαστιγοῦντος πατρὸς μνῆμα καταφυγόντα ἀπολυθῆναι, συνεὶς τὸ λόγιον, ἐξαργυρισάμενος τὰ ἴδια, ἀπῇρεν εἰς Πελοπόννησον. ὃ οὖν λογισμῷ πεποίηκεν Ἄμυρις, τοῦτ' εἰς μανίαν Συβαρῖται μετέστρεψαν. ὁ δὲ τῷ χρόνῳ διὰ τὴν προσποίητον μανίαν ἐθαυμάσθη.
[Ἀμύσσειν:] ταράσσειν, ἑλκοῦν, ξέειν, σπαράσσειν. ποτὲ μὲν τοῖς ὄνυξιν ἀμύττων τὰς παρειάς, ὁτὲ δὲ τῷ ῥύγχει τοὺς ὀφθαλμοὺς ἔκοπτεν. ἐπεὶ δὲ προῆλθε τοῦ οἰκείου τάγματος, κόραξ ἐφιζάνει τῷ δεξιῷ τοῦ ἀνδρὸς βραχίονι, ἀντιπρόσωπος τῷ Κελτῷ κατὰ τὸν ἀγῶνα φερόμενος καὶ τοῖς τε ὄνυξιν ἀμύττων τὸ πρόσωπον καὶ ταῖς πτέρυξιν ἐπικαλύπτων τοὺς ὀφθαλμοὺς, ἀφύλακτον τῷ Βαλερίῳ τὸν πόλεμον παραδέδωκε, ὁμοῦ τήν τε νίκην καὶ τὴν ἐπωνυμίαν χαρισάμενος. Κόρβιος γὰρ ἐντεῦθεν ἐκλήθη. λέγεται καὶ Κορβῖνος.
[Ἀμύσκαρον:] τὸ ἁγνόν.
[Ἀμυστὶ πιεῖν:] ἐπίῤῥημα. λέγεται δὲ ἐπὶ τῶν ἀπνευστὶ καὶ ἄνευ τοῦ ἀναπαύεσθαι πινόντων, οἱονεὶ μηδὲ μυσάντων. τοῦ αὐτοῦ ἔχεται καὶ τὸ ἐξαμυστίσαι. λέγεται δὲ καὶ ἀμυστίζειν καὶ τὰ ἐξ αὐτοῦ. καὶ ἀμυστὶ Φερεκράτης εἶπεν. ὅτι Κόμοδος ὁ βασιλεὺς Ῥωμαίων ἔπιεν ἐν τῇ ἀγωνίᾳ καμὼν, κύλικι ῥοπαλωτῇ παρὰ γυναικὸς γλυκὺν οἶνον ἐψυγμένον λαβὼν ἀμυστί· ἐφ' ᾧ παραχρῆμα πάντες τοῦτο δὴ τὸ ἐν τοῖς συμποσίοις εἰωθὸς λέγεσθαι ἐξεβόησαν ζήσειας. τὸ [Ζήσειας] ἐπὶ τοῦ τελειώσειας τὴν ζωήν φασιν οἱ γραμματικοί. κινδυνεύει οὖν ὁ τοῦτο λέγων ἀντὶ τοῦ εὔχεσθαι, καταρᾶσθαι. καὶ Ἀριστοφάνης· ἄμυστιν ἐξέλαψα. οἷον ὁμοῦ καὶ ἀθρόως ἔπιον. ἢ παρὰ τὸ ἀπνευστὶ ἐκπιεῖν ἢ παρὰ τὸ μὴ μύειν. ἔστι δὲ καὶ εἶδος ποτηρίου φιαλώδους. [Ἄμυστις] γὰρ ἡ ἀπνευστὶ πόσις.
[Ἀμυχή:] ἐπιπόλαιον ἕλκος.
[Ἀμυχνόν:] τὸ μὴ μυσαρόν, ἀλλ' ἁγνὸν καὶ καθαρόν. οὕτως Σοφοκλῆς. γράφεται δὲ καὶ [Ἀμυχρόν. Ἀμφάρης:] ὄνομα κύριον.
[Ἀμφασία:] ἀφωνία, ἀλαλία.
[Ἀμφ' αὐτούς:] περὶ αὐτούς.
[Ἀμφέχανε:] καταπέπωκε. τοὺς δ' ὁ μέλας ἀμφέχανε θάνατος.
[Ἄμφηκες:] ἀμφοτέρωθεν ἠκονημένον. ἀπὸ τῆς ἀμφήκης εὐθείας. οἷος ἐμοὶ τρέφεται παῖς ἀμφήκει γλώττῃ λάμπων. Ἀριστοφάνης Νεφέλαις.
[Ἀμφήμερον:] τὸν ἀμφημερινὸν πυρετόν. Σοφοκλῆς Ποιμέσι· κρυμὸν φέρων γνάθοισιν ἐξ ἀμφημέρου.
[Ἀμφηρεφές:] ἀμφοτέρωθεν ἐστεγασμένον ἢ κατάσκιον.
[Ἀμφηρικόν·] πέμπει δὲ σκαφίδιον ἀμφηρικόν. καὶ Θουκυδίδης· ἀκάτιον ἀμφηρικὸν ὡς λῃσταί, ἐκ πολλοῦ τεθεραπευκότες τὴν ἄνοιξιν τῶν πυλῶν ἐκόμιζον τὸ πλοῖον ἁμάξῃ.
[Ἀμφήριστον:] ἄνισον, ἀμφίβολον, ἐπιφιλόνεικον. πολίτης ἀμφήριστος Εὐρυβάτῃ, τῷ προεμένῳ Κροῖσον ἐπὶ πονηρίᾳ. καὶ αὖθις· ἤτοι τὸ νικᾶν ἢ τὸ μὴ λειφθῆναι, ἀλλ' ἀμφήριστον ἀπολιπεῖν τὸ κράτος ἀφαιρεθέντες. ἀμφήριστος ἰσχὺν καὶ μέγεθος, φρονήσει δὲ καὶ ἀν δρείᾳ λίαν ὑπερφέρων.
[Ἀμφί:] περί, ἐξ ἑκατέρου μέρους.
[Ἀμφιανακτίζειν:] τὸ προοιμιάζειν. διὰ τὸ οὕτω προοιμιάζεσθαι. Περίανδρος· ἀμφί μοι αὖτις ἄνακτα. καὶ Ἀριστοφάνης Νεφέλαις· ἀμφί μοι αὖτε Φοῖβε ἄναξ Δήλιε. Ἀμφιάνακτας ἔλεγον καὶ τοὺς διθυραμβοποιούς· συνεχῶς γὰρ ἐκεῖνοι ταύτῃ ἐχρῶντο τῇ λέξει.
[Ἀμφιανακτίζειν:]ᾄδειν τὸν Τερπάνδρου νόμον, τὸν καλούμενον Ὄρθιον, ὃ αὐτῷ προοίμιον ταύτην τὴν ἀρχὴν εἶχεν· ἀμφί μοι αὐτὸν ἄνακτ' ἑκατηβόλον ἀοιδέτω φρήν. ἔστι δὲ καὶ ἐν Εὐναίᾳ καὶ ἐν Ἀναγύρῳ.
[Ἀμφιάρεων:] Ἀττικῶς. [Ἀμφιαρεῖον] δέ.
[Ἀμφίας:] μέτριος οἶνος. Νικόστρατος Οἰνοποιῷ καὶ Σωσικράτης.
[Ἀμφίβιον:] ἐν ἀμφοτέραις δυνάμενον βιοῦν, θαλάσσῃ καὶ γῇ. καὶ [Ἀμφίβια ζῷα,] ὅσα καὶ ἐν τῷ ὑγρῷ καὶ ἐπὶ τῆς χέρσου βιοῖ, οἷον ἵππος ποτάμιος, κροκόδειλος. δύναται δὲ καὶ ἄνθρωπος. εἰσὶ γὰρ οἷα ἅμα καὶ ἐν τῷ ὑγρῷ καὶ ἐν τῷ ξηρῷ διαιτᾶσθαι, ὡς ἐν Αἰγύπτῳ καὶ ἄλλῃ πολλαχῇ.
[Ἀμφίβληστρον:] τὸ δίκτυον.
[Ἀμφιβολία:] λέξις δύο ἢ καὶ πλείονα πράγματα σημαίνουσα λεκτικῶς καὶ κυρίως, ὥσθ' ἅμα πλείονα ἐκδέξασθαι κατὰ τὴν αὐτὴν λέξιν· οἷον αὐλητρὶς πέπτωκε. δηλοῦται γὰρ δι' αὐτῆς, καὶ ὅτι οἰκία τρὶς πέπτωκε καὶ ὅτι ἡ κιθαρῳδὸς ἡ αὐλοῦσα.
[Ἀμφίβολοι:] πανταχόθεν βαλλόμενοι· ἢ ἀπορούμενοι, διαφόροις συνεχόμενοι λογισμοῖς ἀγνοίᾳ τοῦ αἱρετοῦ καὶ εἴτε τοῦτο εἴτε ἐκεῖνο ποιήσουσιν. Ἀῤῥιανός· οἱ δὲ Μάρδοι ἑκατέρωθεν ἤδη ἀμφίβολοι γιγνόμενοι καὶ ὑπὸ τῶν ἀναβαινόντων παιόμενοι καὶ ὑπὸ τῶν κατὰ νώτου ἐπιθεμένων ὠθούμενοι, ἀπέθνησκον. καὶ αὖθις· ὁ δὲ Παμπρέπιος τούτοις ἀμφίβολος ὀφθείς, βραχὺ παρεωρᾶτο.
[Ἀμφίβροχος:] πανταχόθεν βεβρεγμένος, τουτέστι μεθύων. ἡδὺ μέθυ βλύζων, ἀμφίβροχος εἵματα Βάκχῳ.
[Ἀμφιγνοεῖ:] ἀμφιβάλλει. Ἀγαθίας· καὶ ὅτου δὴ ἕνεκα τοῦτο δράσειεν ἀμφιγνοούντων. ἀντὶ τοῦ ἀμφιβαλλόντων. [Ἀμφιγνοεῖν] οὖν ἀγνοεῖν ἢ ἐνδοιάζειν.
[Ἀμφιγυήεις:] ὁ Ἥφαιστος.
[Ἀμφιγυίοισιν:] τοῖς ἐξ ἑκατέρου μέρους πλῆξαι καὶ γυιῶσαι δυναμένοις.
[Ἀμφιδαής:] ἡ ἀμφοτέρωθεν κόπτουσα μάχαιρα.
[Ἀμφίδεα:] ψέλια.
[Ἀμφιδέας:] ἁλύσεις παρ' Ἡροδότῳ. οἱ δὲ ψέλια.
[Ἀμφιδέας:] περισκελίδες τινές εἰσιν. ἰδίως δὲ Λυσίας ἐν τῷ κατ' Εὐθυδίκου φησίν· οὐ δυνάμενος ἐκβαλεῖν, διὰ τὸ ἀμφιδέαις δεδέσθαι τὰς θύρας.
[Ἀμφιδέδηεν:] ἐξῆπτο, διεγήγερτο.
[Ἀμφιδεές:] περιδεές.
[Ἀμφιδείκελον:] ἀμφίδηλον δέ.
[Ἀμφιδήριτον:] ἀμφίδοξον, ἰσοστάσιον. συνέβη γενέσθαι τὴν μάχην ἀμφιδήριτον.
[Ἀμφίδοξον:] ἀμφίβολον. οἱ δὲ οὐκ ᾤοντο δεῖν ἐς ἀμφίδοξον ἀγῶνα συγκαταβαίνειν, δυναμένοις προδήλως νικᾶν. καὶ [Ἀμφιδοξούμενα βιβλία,] τουτέστιν ἀμφιβαλλόμενα.
[Ἀμφίδορον:] τὸ πανταχόθεν περιέχον. ἐν Ἐπιγράμμασι· καὶ σκύτος ἀμφιδόρου στικτὸν ἀχαιΐνεω. τουτέστιν ἐλάφου δέρμα. ἀχαιΐνη γὰρ ἡ ἔλαφος.
[Ἀμφιδρόμια:] τὴν πέμπτην ἄγουσιν ἐπὶ τοῖς βρέφεσιν, ἐν ᾗ ἀποκαθαίρονται τὰς χεῖρας αἱ συναψάμεναι τῆς μαιώσεως· τὸ δὲ βρέφος περιφέρουσι τὴν ἑστίαν τρέχοντες, καὶ δῶρα πέμπουσιν οἱ προσήκοντες, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον πολύποδας καὶ σηπίας. τῇ δεκάτῃ τοὔνομα τίθενται.
[Ἀμφίδρομον:] ἑλικοειδές. ἴδεσθέ μ' οἷον ἄρτι κῦμα φοινίας ὑπὸ ζάλης ἀμφίδρομον κυκλεῖται. ἑλικοειδὲς, ὃ βαπτίζει τὰς ναῦς.
[Ἀμφί ἑ γιγνώσκων ἑτάρους:]ἶσον τῷ ἀναλεγόμενος καὶ ἀναμιμνησκόμενος. καὶ κατ' ὀρθὸν τόνον προενεκτέον τὴν ἀμφί ἑ. ἔστι γὰρ εἰς ἑκάτερον ἑαυτοῦ μέρος.
[Ἀμφιέννυμι·] αἰτιατικῇ.
[Ἀμφιέτει:] ἐν αὐτῷ τῷ ἔτει.
[Ἀμφιετηρίς:] ἑορτὴ κατ' ἔτος γινομένη.
[Ἀμφιθαλής:] ἑκατέρωθεν θάλλων.
[Ἀμφιθαλὴς ἔρως:] ὁ ἀμφοτέροις τοῖς γονεῦσι θάλλων, μηδενὸς ὠρφανισμένος.
[Ἀμφιθέατρον:] τόπος πανταχόθεν περισκοπούμενος. Ἀγαθίας· ὁ δὲ τῶν Φράγγων ἡγεμὼν ἐς ἀμφιθέατρόν τι, ἀνεῖτο δὲ τοῦτο ἀνδράσιν, οἷς ὁ βίος θεωμένου τοῦ δήμου πρὸς θηρία διαγωνίζεσθαι.
[Ἀμφίθετον φιάλην:] κατὰ πᾶν μέρος αὐτῆς τιθεμένης, ἀπύθμενον. οὐ τὸ παρ' ἡμῖν ποτήριον, ἀλλὰ γένος λέβητος, ἐκ παντὸς μέρους δυνάμενον ἕδραν ἔχειν.
[Ἀμφίκλαστον:] πάντοθεν κεκλασμένον. λείψανον ἀμφίκλαστον ἁλιπλανέος σκολοπένδρης.
[Ἀμφίκορος:] ὁ μέσος τῶν τριῶν ἀδελφῶν. [Ἀμφίκουρος] δὲ, ἣν ἑκατέρωθεν ἄνδρες περιλάβωσιν.
[Ἀμφίκρημνος:] περίκρημνος ἢ βραχυτάτη.
[Ἀμφικτυόνες:] οἱ ἐκ πόλεων καὶ ἐθνῶν αἱρετοὶ δικασταί. οἷον ἀμφικτυόνες καὶ περίοικοι.
[Ἀμφικτυόνες:] συνέδριόν ἐστιν ὁ Ἀμφικτυὼν Ἑλληνικὸν, συναγόμενον ἐν Θερμοπύλαις. ὠνομάσθησαν δὲ Ἀμφικτυόνες ἀπὸ Ἀμφικτυόνος τοῦ Δευκαλίωνος. αὐτὸς γὰρ συνήγαγε τὰ ἔθνη βασιλεύων. ταῦτα δ' ἦν ιβ΄· Ἴωνες, Δωριεῖς, Πεῤῥαιβοὶ, Βοιωτοὶ, Μά γνητες, Ἀχαιοὶ, Φθιῶται, Μολιεῖς, Δόλοπες, Αἰνιᾶνες, Δελφοὶ, Φωκεῖς. οἱ δὲ φασὶν ὠνομάσθαι ἀπὸ τοῦ περιοίκους εἶναι τῶν Δελφῶν τοὺς συναχθέντας. καὶ [Ἀμφικτυώνειος χώρα· Ἀμφιτρυώνειος] δὲ [μάχη. Ἀμφικτύων] δὲ Ἀμφικτύωνος φυλάττει. Ἀμφικτύων δὲ Ἀμφικτύονος συστέλλει.
[Ἀμφίκοιτος:] ὁ τάπης.
[Ἀμφίκοιλον ξύλον:] ἀνάφορον, ἐν ᾧ τὰ φορτία ἐξαρτήσαντες οἱ ἐργάται βαστάζουσιν. ἀμφίκυρτον οὖν γραπτέον, ὅπερ καὶ ἀληθές.
[Ἀμφιλαφές:] κατάσκιον, ἀμφοτέρωθεν βοηθούμενον. καὶ θηλυκῶς [Ἀμφιλάφεια,] ἀμφοτέρωθεν βοήθεια.
[Ἀμφιλαφῆ:] διπλοῦν, τεχνικόν τε καὶ σοφιστικόν. ἐμοὶ δὲ ἐξηγεῖτο λόγους Ἰσοκρατείους· ὅτε καὶ εἶδον ἄνθρωπον εὔῤῥουν τε ἅμα καὶ ἀμφιλαφῆ τὴν διάνοιαν πρὸς τὰς πολιτικὰς ἐξηγήσεις. καὶ [Ἀμφιλαφής,] μεγάλη· οἷον ἀμφιλαβής, ὅτι ἀμφοτέραις χερσὶ λαμβάνεσθαι αὐτῆς ἐστιν. οὐχ ἡμάρτανε δὲ οὐδὲ ἀμφιλαφοῦς περιουσίας. ἐν Ἐπιγράμμασι· ἰτέαι, ἥ θ' ἱερὰ κἀμφιλαφὴς πλάτανος.
[Ἀμφιλεξάντων:] ἀντὶ τοῦ ἀμφισβητησάντων καὶ διενεχθέντων. οὕτως Ξενοφῶν. ἀμφιλεξάντων δέ τι ἐνταῦθα τῶν τε τοῦ Μένωνος στρατιωτῶν καὶ τοῦ Κλεάρχου.
[Ἀμφίλογον:] ἀμφιβαλλόμενον, ἐνδοιάζοντα. Ἀῤῥιανός· Ἀξιδάρην δὲ ὅτι ἄρχειν χρὴ Ἀρμενίας, οὔ μοι δοκεῖ εἶναί σε ἀμφίλογον.
[Ἀμφιλύκη:] ἡ νύξ. ἐν Ἐπιγράμμασι· ἀμάθυνε δὲ χαίτην, ἣν μόλις ἐς τρισσὴν πλέξαμεν ἀμφιλύκην. [Ἀμφιλύκη] οὖν τὸ τέλος τῆς νυκτός. ἡμέρα δὲ ὑπέφαινεν οὔπω λαμπρά, ἀλλ' ἔτι πρὸς ἀμφιλύκην ἦν ἡ νὺξ καὶ ἀπέληγεν.
[Ἀμφιμάσχαλος:] χειριδωτὸν ἱμάτιον. οἱ δὲ δουλικὸν, ἢ μικρὸν χιτωνίσκον. ἦν δὲ ἑτερομάσχαλος ὁ τῶν ἐργατῶν, οὗ τὴν μίαν μασχάλην ἔῤῥαπτον. Ἀριστοφάνης· οὐπώποτ' ἀμφιμασχάλου τὸν δ' ἠξίωσας.
[Ἀμφιμάτορας:] ἀμφοτέρους τοὺς γονεῖς ἔχοντας.
[Ἀμφιματῶσαι:] ἀποδῦσαι.
[Ἀμφιμήτωρ:] ὁ ἑτερομήτωρ. Αἰσχύλος.
[Ἀμφίξουν·] ἐν Ἐπιγράμμασι· ἀμφίξουν τε σκέπαρνον. τὸ καλῶς ξέον.
[Ἄμφιον:] ἱμάτιον, ἔνδυμα. καὶ [Ἄμφιος,] ὄνομα κύριον.
[Ἀμφιορκία:] ἐπειδὰν ὅ τε διώκων καὶ ὁ φεύγων ὀμνύωσι, κλοπῆς ἔγκλημά τισιν ἐπιφέροντες. τοῦτο δὲ πολλάκις ὤφθη μάτην γινόμενον. ἔθεντο οὖν Ἀθηναῖοι νόμον κατὰ τῶν ἀπαγόντων εἰς δεσμωτήριόν τινας ἐπὶ δίκῃ κλοπῆς, χιλίας διδόναι δραχμὰς τοὺς ἁλόντας. ἀλλὰ καὶ τοὺς οὐσίαν ἀπογράψαντας τῶν πολιτῶν τινας, ὡς τῷ δήμῳ προσηκούσαν, εἰ συκοφαντοῦντες ἁλοῖεν, καὶ οὗτοι χιλίαις ἐζημιοῦντο.
[Ἀμφίων·] οὗτος παλαιᾶς μουσικῆς εὑρετής. περὶ οὗ λέγει ὁ Παραβάτης ἐν ἐπιστολῇ· περίεστι γάρ σοι καὶ σχολὴ, καὶ φύσεως ἔχεις εὖ, καὶ φιλοσοφίας ἐρᾷς, εἴπερ τις ἄλλος τῶν πώποτε· τρία δὲ ἅμα ταῦτα ξυνελθόντα ἤρκεσεν ἀποφῆναι τὸν Ἀμφίονα τῆς παλαιᾶς μουσικῆς εὑρετὴν, χρόνος, θεοῦ πνεῦμα, ἔρως ὑμνῳδίας. οὐδὲ γὰρ ἡ τῶν ὀργάνων ἔνδεια πρὸς ταῦτα πέφυκεν ἀντιτάττεσθαι, καὶ ταῦτα ῥᾳδίως ἂν ὁ τῶν τριῶν τούτων μέτοχος ἐξεύροι· ἦ γὰρ οὐχὶ τοῦτον αὐτὸν ἀκοῇ παραδεδέγμεθα οὐ τὰς ἁρμονίας μόνον, αὐτὴν δὲ ἐπ᾿ αὐταῖς ἐξευρεῖν τὴν λύραν, εἴτε δαιμονιωτέρᾳ χρησάμενον ἐπινοίᾳ, εἴτε τινὶ θείᾳ δόσει, διά τινα συντυχίαν ἀμήχανον; καὶ τῶν παλαιῶν οἱ πλεῖστοι τοῖς τρισὶ τούτοις ἐοίκασι μάλιστα προσχόντες οὔτι πλαστῶς φιλοσοφῆσαι, οὐδενὸς ἄλλου δεόμενοι. Ζῆθος καὶ Ἀμφίων ἕτερος· ζήτει ἐν τῷ Ἀντιόπη.
[Ἀμφιπάτορες:] οἱ ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ πατρὸς, ἑτέρας δὲ μητρός.
[Ἀμφιπλήξ:] ἡ ἀμφοτέρωθεν ἐλασία. ἡ ἑκατέρωθεν πλήττουσα, ἔκ τε πατρὸς καὶ μητρός. Σοφοκλῆς· καί σ' ἀμφιπλὴξ μητρός τε καὶ τοῦ σοῦ πατρὸς ἐλᾷ ποτ' ἐκ γῆς τῆσδε δεινόπους ἀρά. τουτέστιν ἡ διὰ τῶν ποδῶν δέος ἐμποιοῦσα.
[Ἀμφίπολις:] πόλις ἐστὶ τῆς Θρᾴκης· πρότερον δὲ Ἐννέα ὁδοὶ ἐκαλεῖτο. φασὶ δέ τινες αὐτὴν Ἀμφίπολιν ὠνομάσθαι διὰ τὸ περιοικεῖσθαι τὸν τόπον. [Ἀμφίπολις] Ἀμφιπόλεως κλίνεται.
[Ἀμφίπολος:] θεράπαινα, δούλη. ἀμφίπολοι στῆθ' οὕτως ἀπόπροθι. οὕτως ὡς ἔχετε. καὶ στῆθ' οὕτως ἐμῆς ἀπάνευθε τραπέζης.
[Ἀμφιπρύμναις:] εἶδος πλοίων. ἔμπαλιν διελθεῖν παρεσκεύασε τὸν Ἴστρον ἐν ταῖς ἀμφιπρύμναις τῶν νεῶν.
[Ἀμφίπυρον:] πανταχόθεν πυρούμενον. Σοφοκλῆς· τοὶ δ' ὑψίβατον τρίποδ' ἀμφίπυρον λουτρῶν ὁσίων θέσθ' ἐπίκαιρον.
[Ἀμφιῤῥῶγας:] πάντοθεν διεῤῥωγότας, ἠνεῳγμένους. κλωβούς τ' ἀμφιῤῥῶγας.
[Ἀμφιρύτη:] περιῤῥεομένη κύκλῳ. ἐν Ἐπιγράμμασι· ἀμφιρύτη Κῶος, καὶ πάλιν πένθος ἔχεις οἷον ἐφ' Ἱπποκράτει.
[Ἄμφις,] κωμικὸς, Ἀθηναῖος. [Ἀμφὶς] δὲ χωρίς.
[Ἄμφισα:] πόλις ἐστὶ τῆς Λοκρίδος. Ἄμφισα δὲ ὠνομάσθη διὰ τὸ περιέχεσθαι τὸν τόπον ὄρεσιν.
[Ἀμφισβατεῖν:] ἔνιοι τὸ ἀμφισβητεῖν, Ἴωνες δὲ καὶ [Ἀγχιβατεῖν.] καὶ [Ἀγχιβασίην] Ἡράκλειτος.
[Ἀμφισβητεῖν:] μὴ συμφωνεῖν, ἀλλ' οἷον χωρὶς βαίνειν καὶ ἀμφιβάλλειν. ὁ δὲ Πτολεμαῖος εἰδὼς τοὺς ἑαυτοῦ προγόνους ἐσχηκότας τὴν Κοίλην Συρίαν παρασκευὰς ἐποιεῖτο μεγάλας ἀμφισβητῶν ταύταις· ἤλπιζε γὰρ τὴν ἀδίκῳ πολέμῳ πρότερον ἀνειμένην τότε δικαίως τοῖς αὐτοῖς νόμοις ἀνακτήσασθαι. καὶ Αἰλιανός· ἠμφισβήτουν γὰρ τοὺς ἑτέρους ἕτεροι προβαλλόμενοι. οὐκέτι οὖν ἦν ἀμφισβητήσιμα τὸ μὴ οὐ τοῦτον ἐκεῖνον εἶναι τὸν τεθνηκότα.
[Ἀμφισβητεῖν] καὶ [παρακαταβάλλειν:] οἱ τὸν κλῆρον ἐπιδικαζόμενοι ἀμφισβητεῖν ἢ παρακαταβάλλειν λέγονται, οἱ μὲν φάσκοντες ἐπίδικον εἶναι τὸν κλῆρον, ὡς ὄντος παιδὸς τῷ τετελευτηκότι ἢ γόνῳ ἢ ποιήσει, οἱ δὲ ὡς ἄπαιδος τελευτήσαντος δικαιότερον λέγοντες ἔχειν αὐτοὺς τὸν κλῆρον τοῦ λαβόντος, ἢ συγγενεῖς ὄντες ἢ κατὰ διαθήκας κληρονόμοι. οὕτως Δημοσθένης καὶ Ὑπερίδης περὶ τοῦ καταβάλλειν διεσάφησαν.
[Ἀμφισβητεῖν] καὶ [παρακαταβάλλειν:] ὅταν τελευτήσας τις ἄπαις εἶναι δοκῇ, φάσκῃ δέ τις ἑαυτὸν ἐκείνου υἱόν, οὗτος ἀμφισβητεῖν τοῦ κλήρου λέγεται. εἰ δὲ παῖδα μὲν τοῦ θανόντος ἑαυτὸν μὴ εἰσάγοι, λέγοι δὲ ἄλλως κατὰ γένος αὐτῷ προσήκειν τὸν κλῆρον, παρακαταβάλλειν αὐτὸν οἱ νόμοι κελεύουσι. πλὴν ἀμφότερα ἐπ᾿ ἀντιλογίας τάσσεται.
[Ἀμφισβήτησις·] οἱ ἔξω φασίν· ἡ ἀμφισβήτησις κρίσει ἀναρτάσθω, ἡ δὲ κρίσις τοὺς ἐλέγχους βασανιζέτω, ἡ δὲ βάσανος τὸ δέον ὁριζέτω, ὁ δὲ ὅρος γεγράφθω, τὰ δὲ γεγραμμένα κυρούσθω, τὰ δὲ κυρωθέντα βεβαιούσθω τοῖς ἔργοις, καὶ πᾶσα ἁψιμαχία οἰχέσθω, καὶ πάλιν φιλία χορευέτω. καὶ οὐ δεῖ ἀπερισκέπτως ποιεῖσθαι τὰς κρίσεις. [Ἀμφισβητῶ] καὶ σοὶ καὶ σοῦ.
[Ἀμφίσκω:] ἐνδύω.
[Ἀμφίσματα:] τὰ ἀμφισβητήσιμα. Ἑλλάνικος.
[Ἀμφίσταται:] περιΐσταται. ἀμφίσταται διαπρύσιος ὄτοβος.
[Ἀμφιστεφέες:] πάντοθεν πλήρεις, περιπεπλεγμέναι ἀλλήλαις.
[Ἀμφιστείδης·] ζήτει περὶ τούτου ἐν τῷ γελοῖος. ἡ δοτικὴ τῷ Ἀμφιστείδῃ.
[Ἀμφιστείδης:] ὄνομα κύριον.
[Ἀμφίστομος:] αὕτη ἡ φάλαγξ καλεῖται, ἡ τοὺς ἡμίσεας τῶν ἐν τοῖς λόχοις ἀνδρῶν ἀπεστραμμένους ἀπὸ σφῶν ἔχουσα, ὡς ἀντινώτους εἶναι.
[Ἀμφίταποι:] τάπητες ἀμφίμαλλοι.
[Ἀμφὶ τὸ λυκόφως:] περὶ τὴν αὐγήν.
[Ἀμφίτρητον:] τὸ ἐξ ἑκατέρων τῶν μερῶν τετρημένον ἄντρον. [Ἀμφιτρίτη] δὲ ἡ θάλασσα.
[Ἀμφιτρύων:] παῖς Ἀλκέως.
[Ἀμφιτρυγῆ:] κατεῤῥωγότα.
[Ἀμφιφορεῦσιν:] κεραμίοις, ἀμφορεῦσιν.
[Ἀμφιφορῆα:] ἀγγεῖον. ἐν Ἐπιγράμμασι· τίς με Διωνύσῳ πεπλασμένον ἀμφιφορῆα, τίς με τὸν Ἀδριακοῦ νέκταρος οἰνοδόκον Δηοῦς ἐπλήρωσε; τίς ὁ φθόνος εἰς ἐμὲ Βάκχου ἢ σπάνις οἰκείου τεύχεος ἀσταχύων; ἀμφοτέρους ᾔσχυνε· σεσύληται μὲν ὁ Βάκχος, Δη μήτηρ δὲ μέθην σύντροφον οὐ δέχεται.
[Ἀμφιφῶντες:] πλακοῦντος εἶδος, οἵτινες ἐγίνοντο, ὅτε ὁ ἥλιος καὶ ἡ σελήνη πρωῒ ὑπὲρ γῆς φαίνονται· ἢ ὅτι ἐκόμιζον αὐτὸν δᾳδία ἡμμένα περιπηγνύντες ἐπ᾿ αὐτῷ, ὥς φησιν Ἀπολλόδωρος.
[Ἀμφίχυτον:] περικεχωσμένον.
[Ἄμφοδον:] δίοδον, ῥύμην.
[Ἀμφόδοντα ζῷα:] οἷον ἄνθρωπος, ἵππος, ὄνος καὶ ὅσα οὐκ ἐνηλλαγμένους τοὺς ὀδόντας ἔχει, οἷς συμβέβηκε πιμελήν, ἀλλ' οὐ στέαρ ἔχειν.
[Ἀμφορεαφόρους:] τοὺς μισθίους τοὺς τὰ κεράμια φέροντας. καὶ [Ἀμφορεαφόρος,] ὁ κεράμια μισθοῦ φέρων. εἶτ' ἀμφορεαφόρος τις ἀποφορὰν φέρων. Μένανδρος Ῥαπιζομένῃ. καὶ Ἀριστοφάνης Ἥρωσι· τρέχ' εἰς τὸν οἶνον, ἀμφορέα κενὸν λαβὼν, τὸν ἔνδοθεν καὶ γεῦμα καὶ γευστήριον, κἄπειτα μίσθου σαυτὸν ἀμφορεαφορεῖν. Εὔπολις Μαρικᾷ· καὶ περιήλθομεν καὶ φῦλον ἀμφορέα φέρων. [Ἀμφορεὺς] οὖν ἀγγεῖον, μέτρον, κεράμιον. σημαίνει καὶ ἀσκόν. ἔστι καὶ ὄνομα κύριον. καὶ [Ἀμφορεῖς,] κέραμοι. καὶ [Θάσια ἀμφορείδια,] τὰ κεράμια. Ἰώσηπος· συνωνούμενος δὲ τοῦ Τυρίου νομίσματος, ὃ τέσσαρας Ἀττικὰς δύναται, τέσσαρας ἀμφορεῖς, ἐπίπρασκε τιμῆς ἡμιαμφόριον καὶ πλῆθος συνῆγε χρημάτων. καὶ Ἀριστοφάνης [Ἀμφορεῖς] λέγει τὰ μέτρα. χυτρίδια καὶ σανίδια, κἀμφορείδια. καὶ [Ἀμφορεῖς νενησμένοι,] κέραμοι σεσωρευμένοι. Ἀριστοφάνης· τί κάθησθ' ἀβέλτεροι πρόβατ' ἄλλως, ἀμφορεῖς νενησμένοι. καὶ [Ἀμ φορῆας] καὶ [Ἀμφορείδια] τὰ κεράμια. ὅτι ἀμφορῆας λέγει τὰ Μεγαρικά.
[Ἀμφότερα:] ἀντὶ τοῦ κατὰ ἀμφότερα. Θουκυδίδης. [Ἀμφοτεροδέξιος·] ὁ δὲ τὴν λαιὰν ἀντὶ δεξιᾶς ἔχων, ἀῤῥωστοτέραν ἔχει αὐτήν. ζήτει ἐν τῷ δύσεργος.
[Ἀμφοτερόπλουν·] ὅταν τις ναυτικὸν δανείσῃ δάνειον ἐπὶ τῷ καὶ ἐνθένδε πλεῦσαι ποιῶν κἀκεῖθεν ἐνθάδε, τοῦτο ἀμφοτερόπλουν καλεῖται. οὕτως Δημοσθένης.
[Ἀμφότεροι:] ἀπρόσληπτόν ἐστιν ἄρθρου, ἐπειδὴ τὰ ἄρθρα ἀναπόλησιν δηλοῦσιν ἀγνοουμένου πράγματος. τὸ δ' ἀμφότεροι ὡριςμένα σημαίνει δύο.
[Ἀμφοῦδις:] ὄνομα κύριον.
[Ἄμφω:] ἀμφότεροι καὶ ἀμφοτέρους, καὶ αἱ πλάγιοι ἀμφοῖν. καὶ [Ἄμφω τὼ χεῖρε,] ἀμφοτέρας τὰς χεῖρας δυϊκῶς. [Οὐ χειρὶ δωρούμενος, ἀλλ' ἀμφοῖν·] ἐπὶ τῶν ἀφθόνως καὶ δαψιλῶς μεταδιδόντων τοῖς πᾶσιν.
[Ἀμφῶες] καὶ [Ἀμφωτίδες.] καὶ [Ἀμφωτίδων,] τῶν δύο ὦτα ἐχουσῶν. καὶ παροιμία· [Μέχρι τῶν ἀμφωτίδων·] ἐπὶ τῶν ἄγαν πεπληρωμένων, ἀντὶ τοῦ μέχρι τῶν ὤτων.
[Ἀμφοῖν:] ἀμφοτέραις ταῖς χερσίν. οὐ μιᾷ χειρὶ δωρούμενος ἀλλ' ἀμφοῖν.
[Ἀμφοῖν:] ἀμφοτέρων. μέσοι δὲ ληφθέντες ἀμφοῖν πολλοὶ διεφθάρησαν. καὶ [Ἀμφοῖν ποδοῖν,] ἀντὶ τοῦ παντὶ σθένει. Ἀριστοφάνης Ὄρνισιν· ἀνιπτάμεθ' ἐκ τῆς πατρίδος ἀμφοῖν ποδοῖν. ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν ὀρνέων, ἀμφοῖν πτεροῖν· ἢ ἐκ τῶν νεῶν, αἳ οὐριοδρο μοῦσαι ἀμφοῖν τοῖν ποδοῖν πλέουσιν· ἢ ἀντὶ τοῦ τελέως, προληπτικῶς τῇ τῶν ὀρνέων χρώμενος μεταφορᾷ.
[Ἄν:] σύνδεσμος συνδετικός. Ἀῤῥιανός· καὶ ἂν ἤδη ἀφῖχθαι αὐτὸν παρὰ βασιλέως, εἰ μὴ ἐδεδοίκει Πάρθους.
[Ἄνα:] ἀνάστηθι. Ὅμηρος. καὶ Σοφοκλῆς· ἀλλ' ἄνα ἐξ ἑδράνων. ἀντὶ τοῦ ἀλλ' ἀνάστηθι ἐκ τῶν θρόνων. καὶ [Ἄνα,] ἀντὶ τοῦ ἄναξ κατὰ ἀποκοπὴν τοῦ ξ.
[Ἀναβάδην:] ἐφ' ὕψους, ἄνω τοὺς πόδας ἔχειν καὶ κοιμᾶσθαι. Ἀριστοφάνης· νυνὶ δὲ πεινῶν ἀναβάδην ἀναπαύομαι. ἢ ἐπὶ ὑψηλοῦ τόπου καθήμενος. καὶ αὖθις· πῶς ἔνδον, εἶτ' οὐκ ἔνδον; ὁ νοῦς μὲν ἔξω συλλέγων ἐπύλλια οὐκ ἔνδον, αὐτὸς δ' ἔνδον ἀναβάδην ποιεῖ τρα γῳδίαν. σκώπτει τὸν Εὐριπίδην ὡς συλλογιστικὸν καὶ ὃ ἂν λέγῃ, τὸ ἐναντίον πάλιν κατασκευάζοντα. οἷον, ἡ γλῶσσ' ὀμώμοχ', ἡ δὲ φρὴν ἀνώμοτος. οἷον αὐτὸς μὲν ἔσω ἐστίν, ὁ δὲ νοῦς αὐτοῦ συλλογίζεται τῶν ἔξω τι καὶ μετεωρίζεται· Ὁμηρικῶς· Ὅμηρος γὰρ διώρισε τὰς ψυχὰς πρὸς τὰ σώματα εἰπών· πολλὰς δ' ἰφθίμους ψυχάς· αὐτοὺς δ' ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν. οὕτως καὶ Ἀριστοφάνης. ὁ νοῦς μὲν ἔξω, αὐτὸς δ' ἔνδον ἀναβάδην ποιεῖ τραγῳδίαν. καὶ [Ἀναβάδην καθῆσθαι,] μετέωρον καθέζεσθαι.
[Ἀναβαθμοί:] ἀναβάσεις. λέγουσι δὲ τὴν ἀπὸ Βαβυλῶνος τοῦ λαοῦ ἐπάνοδον.
[Ἀναβάλλειν·] αἰτιατικῇ. ἀντὶ τοῦ εἰς ἀναβολὰς καθίστησιν. [Ἀναβάλλεσθαι] δὲ τὸ ἱμάτιον, οὐ περιβάλλεσθαι λέγουσιν.
[Ἀναβαλλόμενος·] αἰτιατικῇ. ὑπερτιθέμενος· ἀναβαλόμενος δὲ δι' ἑνὸς λ ἀντὶ τοῦ προοιμιασάμενος. ἀναβαλόμενος οὖν, ὥσπερ εἰώθει, βραχὺν διεξῆλθεν ὕμνον. καὶ [Ἀναβολάς,] τὰ προοίμια. καὶ [Ἀναβάλλομαι·] αἰτιατικῇ.
[Ἀναβαλοῦ·] περισπῶσιν οἱ Ἀττικοί.
[Ἀναβάσεις:] αἱ προκοπαί, εἰς τὸ ἐναντίον δὲ καταβάσεις. καὶ [Ἀναβάσεις καρδίας,] οἱ εὐσεβεῖς περὶ θεοῦ λογισμοί. Δαβίδ· ἀναβάσεις ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ διέθετο.
[Ἀνάβαινε·] ἰστέον, ὅτι ἔλεγον οἱ παλαιοὶ τὸ ἐπὶ λογεῖον εἰσιέναι ἀναβαίνειν, καταβαίνειν δὲ τὸ ἀπαλλάττεσθαι ἐντεῦθεν, ἀπὸ τοῦ παλαιοῦ ἤθους. Ἀριστοφάνης· ἀλλαντοπώλα, δεῦρο, δεῦρ', ὦ φίλτατε, ἀνάβαινε σωτὴρ τῇ πόλει καὶ νῶιν φανείς.
[Ἀναβεβαμένοι:] ἀντὶ τοῦ ἀναβάτην ἔχοντες. οὕτως Ξενοφῶν.
[Ἀναβιβάζω·] αἰτιατικῇ.
[Ἀναβιβῶμαι:] ἀντὶ τοῦ ἀναβιβάσομαι. Ἀμειψίας.
[Ἀναβιῶναι:] ἀναζῆσαι. ἤδη δέ τινές φασιν, ὡς τοσοῦτον ἄρα τὸν Αἴσωπον θεοφιλῆ γενέσθαι, ὡς καὶ ἀναβιῶναι αὐτὸν, καθάπερ οὖν τὸν Τυνδάρεων καὶ τὸν Ἡρακλέα καὶ τὸν Γλαῦκον. καὶ Πλάτων φησὶν ὁ κωμικός· καὶ νῦν ὄμοσόν μοι μὴ τεθνάναι τὸ σῶμα ἐγώ· ψυχὴ δ' ἀπὸ νίκης ὥσπερ Αἰσώπου ποτέ.
[Ἀναβιώσκεσθαι:] ἀναζῆν.
[Ἀναβλυστωνῆσαι:] τὸ ἀναβλύσαι. Εὔπολις Δήμοις. πάντα τὰ τοιαῦτα οἱ κωμικοὶ ποιοῦσι παρόντες. καὶ [Ἀναβλυστωνῆσαι,] ἀναβλαστῆσαι.
[Ἀναβοθρεύουσιν:] ἀναμοχλεύουσιν.
[Ἀναβολάς:] τὰ προοίμια. καινὰς ἀναβολὰς θέλω λαβεῖν. ἢ τὰς ἀρχὰς τῶν ᾀσμάτων. Ὅμηρος· ἤτοι ὁ φορμίζων ἀνεβάλλετο καλὸν ἀείδειν. καὶ Ἀριστοφάνης· ξυνελέγοντ' ἀναβολὰς ποτώμεναι. περὶ ψυχῶν λέγων διθυραμβοδιδασκάλων.
[Ἀναβολεύς:] ὁ ἐπὶ τὸν ἵππον ἀνάγων. ὁ δὲ βασιλεὺς τὸν ἀναβολέα προσκαλεσάμενος καὶ ταχέως ἀναβὰς ἐπὶ τὸν ἵππον ᾔτησε πιεῖν καὶ ἀκράτου σπασάμενος πλεονάκις ἐνέφαινεν ὡς εἰς τοὔμπροσθεν προάξων. [Ἀναβολεὺς] καὶ ἡ παρὰ Ῥωμαίοις λεγομένη σκάλα. καὶ αὖθις· ὁ δὲ Μασσία γηράσας ἵππου χωρὶς ἀναβολέως ἐπέβαινεν.
[Ἀναβολή:] ἀνοχή. Αἰλιανός· Λοξίας δὲ καὶ Ζεὺς πατὴρ ἀναβολὴν θανάτου ἐψηφίσαντο Φαλάριδι ἔτη δύο, ἀνθ' ὧν ἡμέρως Χαρίτωνι καὶ Μελανίππῳ προσηνέχθη.
[Ἀναβράσσουσιν:] ἀναδιδοῦσιν.
[Ἀνάβραστα:] ἑψημένα, ζεστά. Ἀριστοφάνης Βατράχοις· καὶ κρέα γε πρὸς τούτοις ἀνάβραστ' εἴκοσιν.
[Ἀναβρυχόμενος.] ἀλλ' ἦσαν παραπλήσιοι συγκαθήμενοί τε καὶ ἀναβρυχόμενοι τὸ πάθος τοῖς ἐπὶ θέᾳ κυνηγεσίων κατακεκλεισμένοις θηρίοις, ὧν ὁ μὲν θυμὸς φλογώδης καὶ τραχὺς, ὑφ᾿ ὧν πάσχουσιν, ἡ δὲ ἐνέργεια τῷ κατέχοντι τῆς βίας ἀσθενεστέρα.
[Ἀναγαγών:] ἀντὶ τοῦ ἀπαγαγών. Ξενοφῶν.
[Ἀναγαλλίς,] ἡ Κερκυραία γραμματικὴ, ἥτις τὴν τῆς σφαίρας εὕρεσιν Ναυσικάᾳ τῇ Ἀλκινόου θυγατρὶ ἀνατίθησιν.
[Ἀναγάστης:] ὄνομα κύριον. ζήτει ἐν τῷ ὑποστάς.
[Ἀνάγαιον:] τὸ οἴκημα. [Ἀνάγαιον] καὶ [κατάγαιον] διὰ διφθόγγου καὶ ο μικροῦ. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἀνώγεων σαφέστερον.
[Ἀναγγελήσεται:] διηγηθήσεται.
[Ἀνάγγελον:] μηδὲ ἄγγελον καταλειφθῆναι. ἔνθα μάχην ἔτλημεν ἀνάγγελον, ἄλλος ἐπ᾿ ἄλλον πίπτοντες. καὶ [Ἀναγγέλλω·] δοτικῇ.
[Ἀνάγεσθαι:] τὸ ἐκ Βυζαντίου ἀπαίρειν. Προκόπιος· οὐ γὰρ θέμις τινὰ ἐκ Βυζαντίου ἀνάγεσθαι πρὸς τῶν ἀνδρῶν. καὶ [Ἀνάγειν,] τὸ μηνύειν τὸν πεπρακότα καὶ ἐπ᾿ ἐκεῖνον ἰέναι. οὕτως Λυσίας καὶ Δείναρχος.
[Ἀναγεῖς:] διὰ μὲν τοῦ α τοὺς ἀνάγνους, διὰ δὲ τοῦ ε τοὺς ἐνόχους ἄγει καὶ μιάσματι. οὕτως Αἰσχίνης ἐν τῷ κατὰ Κτησιφῶντος.
[Ἀναγινωσκομένους:] ἀντὶ τοῦ ἀναπειθουμένους. οὕτως Ἀντιφῶν καὶ Ἰσαῖος καὶ Ἡρόδοτος.
[Ἀναγκαία τράπεζα:] ἡ εὐτελὴς καὶ πενιχρά. καὶ Σοφοκλῆς φησίν· ὦ δέσποτ' Αἶαν, τῆς ἀναγκαίας τύχης οὐκ ἔστιν οὐδὲν μεῖζον ἀνθρώποις κακόν. διπλῶς φησι τὸ ἀναγκαῖον, ποτὲ μὲν ἐπὶ τῶν κατὰ φύσιν ἀκολουθίαν τινὰ ἐχόντων, ὡς εἰ εἴποιμεν, ἀναγκαίως τὸ πῦρ ξανθὸν καὶ τὸ γάλα λευκόν, ποτὲ δὲ ἐπὶ τοῦ ἐξ ἀνάγκης γινομένου, ὡς καὶ νῦν ἀναγκαίας τύχης τῆς βίας φήσι, τουτέστι τῆς δυστυχίας. καὶ Ἰάμβλιχος· τὴν δὲ ἅλυσιν, οὐ γάρ ἐστιν ἡμῖν ἀναγκαία, προσέπεμψά σοι.
[Ἀνάγκῃ] οὐδὲ θεοὶ μάχονται.
[Ἀναγκαῖον:] οὕτως καλεῖται τὸ αἰδοῖον, ἐπεὶ τῆς ἀνάγκης ἐστὶ συμβόλαιον. οἱ δὲ πρὸς ἀλκὴν ἐτράποντο ἐκ τοῦ ἀναγκαίου. ἀντὶ τοῦ δι' ἀνάγκας. Ἰσαῖος δὲ ἀναγκαῖον τὸ δεσμωτήριον καλεῖ. Καλλισθένης δὲ ἀνωγαίων εἶπε καὶ οὕτως δεῖ μᾶλλον λέγεσθαι. [Ἀναγκαῖόν] ἐστιν, ὅπερ ἀληθὲς ὂν οὐκ ἔστιν ἐπιδεκτικὸν τοῦ ψεῦδος εἶναι· ἢ ἐπιδεκτικὸν μέν ἐστι, τὰ δὲ ἐκτὸς αὐτῷ ἐναντιοῦται πρὸς τὸ ψεῦδος εἶναι, οἷον ἡ ἀρετὴ ὠφελεῖ. οὐκ ἀναγκαῖον δέ ἐστιν, ὃ καὶ ἀληθές ἐστι καὶ ψεῦδος οἷόν τε αὐτὸ εἶναι, τῶν ἐκτὸς μηδὲν ἐναντιουμένων· οἷον περιπατεῖ Δίων. ὅτι Δημόκριτος ὁ Ἀβ δηρίτης φησί, μηδὲν ἐκ τοῦ μὴ ὄντος γίνεσθαι μηδὲ εἰς τὸ μηδὲν ὂν φθείρεσθαι. καὶ τὰς ἀτόμους δὲ ἀπείρους εἶναι κατὰ μέγεθος καὶ πλῆθος, φέρεσθαι δὲ ἐν τῷ ὅλῳ δινουμένας καὶ οὕτω πάντα τὰ συγκρίματα γεννᾶν, πῦρ, ὕδωρ, ἀέρα, γῆν. εἶναι γὰρ καὶ ταῦτα ἐξ ἀτόμων τινὰ συστήματα, ἅπερ εἶναι ἀπαθῆ καὶ ἀναλλοίωτα διὰ στερ ρότητα. πάντα δὲ κατὰ ἀνάγκην γίνεσθαι, τῆς δίνης αἰτίας τῆς γενέσεως οὔσης πάντων, ἣν ἀνάγκην λέγει. διαιρεῖ δὲ τὰ ὄντα εἰς τὸ εἶναι ἢ ἐξ ἀνάγκης εἶναι, ὡς τὸν ἄνθρωπον ζῷον εἶναι. ὃ γὰρ παντί τε καὶ ἀεὶ ὑπάρχει, τοῦτο ἐξ ἀνάγκης ἐστίν· ὁμοίως ἀναγκαῖον καὶ τὸ τὸν θεὸν ἄφθαρτον εἶναι. τὰ δὲ ἐνδεχομένως, καὶ τούτων τῶν ἐνδεχομένων τὰ μὲν ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ὡς τὸ τὸν ἄνθρωπον πενταδάκτυλον εἶναι καὶ γηράσκοντα πολιοῦσθαι, τὰ δὲ ἐπ᾿ ἔλαττον, ὡς τὰ τούτοις ἀντικείμενα, τὸ τὸν ἄνθρωπον τετραδάκτυλον ἢ ἑξαδάκτυλον εἶναι. ἔστι γὰρ ἐν τούτοις οὕτως καὶ ταῦτα. ἢ τὸ μὴ πολιοῦσθαι γηρῶντα τὸν ἄνθρωπον ἢ μὴ, ἀποδημεῖν ἢ λούεσθαι ἢ μή.
[Ἀνάγκη·] ἐν Ἐπιγράμμασι· ἴδ' ὡς ἐδίδαξεν ἀνάγκα πάνσοφος ἐξευρεῖν ἔκλυσιν ἀΐδεω. καὶ παροιμία· ἀνάγκῃ οὐδὲ θεοὶ μάχονται. παρεγγυᾷ, ὅτι δεῖ τοῖς παροῦσιν ἀρκεῖσθαι. ὅμοιον τῷ· ἂν μὴ παρῇ κρέα, ταρίχῳ στερκτέον.
[Ἀναγκαῖον τοῦ ἐκ περιουσίας διαφέρει·] καὶ ζήτει ἐν τῷ ἐκ περιουσίας.
[Ἀνάγκης ἄτρακτον:] τὸν ἄξονα λέγει.
[Ἄναγνος:] μιαρός. ἆρ' οὐχὶ πᾶς ἄναγνος; εἴ με χρὴ φυγεῖν.
[Ἀναγνωσθείς:] ἀναπεισθείς. ὁ δὲ ἀναγνωσθεὶς ὑπὸ τῆς γυναικὸς ἔργον οὐχ ὅσιον ἐμηχανᾶτο ἐπὶ τῇ θυγατρί. ἦν γὰρ δὴ Θεμίσων ἀνὴρ Θηβαῖος.
[Ἀνάγνωσις:] ἀναγνώρισις ἢ ἀνάπεισις. Ἡρόδοτος. καὶ [Ἀναγινώσκειν] παρὰ ῥήτορσιν ἐπὶ τοῦ ἀναπείθειν. ἔστι γὰρ ἀναγινώσκειν τὸ γνῶναι διαλεχθέντα.
[Ἀνάγω:] τὸ φέρω· αἰτιατικῇ.
[Ἀναγωγή:] ὁ τῶν νηῶν ἔκπλους. καὶ γίνεται ἀναγωγὴ τῶν νηῶν οὐ κατὰ τὸ πλῆθος οὕτω τῆς ἐπιβαινούσης αὐτῷ στρατιᾶς ἢ κατὰ τῶν ὅπλων λαμπρότητα ἢ τὴν ἄλλην ὑπὲρ τὸ ἀναγκαῖον ἐς κάλλος παρασκευήν. καὶ αὖθις· οἱ δὲ κατασκεψάμενοι τὰ κατὰ τὴν Αἴγυπτον ἐπὶ Κύπρου κἀκεῖθεν ἐπὶ Συρίας τὴν ἀναγωγὴν ἐποιήσαντο.
[Ἀναγωγία.] ὁ δὲ δι' ἀναγωγίαν ταῦτα ἔπασχε. τουτέστιν ἀπαιδευσίαν. ἔχων στρατὸν ὑπὸ μέθης καὶ ἀναγωγίας ἠμελημένον καὶ διεφθαρμένον.
[Ἀνάγωγος:] ὁ μὴ τυχὼν τῆς δεούσης ἀναγωγῆς.
[Ἀναγωγότερον:] ἁμαρτητικώτερον, ἀτακτότερον.
[Ἀναγώγῳ:] φιληδόνῳ, ἐκλελυμένῳ.
[Ἀναγώνιστος:] ὁ μὴ ἀγωνισάμενος. Ξενοφῶν.
[Ἀνάγραπτον:] τὸ ἀναγεγραμμένον ἢ τὸ φανερῶς γεγραμμένον ἢ τὸ πᾶσιν ἐγνωσμένον. σφᾶς τε ὑπακούειν κελεύων Ἀβάροις καὶ ἐς φόρου ἀπαγωγὴν ἔσεσθαι ἀναγράπτους.
[Ἀναγυράσιος:] δῆμός ἐστιν Ἀναγυροῦς τῆς Ἐρεχθηΐδος φυλῆς, ἧς ὁ δημότης Ἀναγυράσιος. καὶ [Ἀναγυράσιος δαίμων.] καὶ τέμενος Ἀναγύρου ἐν τῷ δήμῳ τῶν Ἀναγυρασίων. Ἀναγυράσιος δαίμων, ἐπεὶ τὸν παροικοῦντα πρεσβύτην καὶ ἐκτέμνοντα τὸ ἄλσος ἐτιμωρήσατο Ἀνάγυρος ἥρως. Ἀναγυράσιοι δὲ δῆμος τῆς Ἀττικῆς. τούτου δέ τις ἐξέκοψε τὸ ἄλσος. ὁ δὲ τῷ υἱῷ αὐτοῦ ἐπέμηνε τὴν παλλακήν, ἥτις μὴ δυναμένη συμπεῖσαι τὸν παῖδα διέβαλεν ὡς ἀσελγῆ τῷ πατρί. ὁ δὲ ἐπήρωσεν αὐτὸν καὶ ἐγκατῳκοδόμησεν. ἐπὶ τούτοις καὶ ὁ πατὴρ ἑαυτὸν ἀνήρτησεν, ἡ δὲ παλλακὴ εἰς φρέαρ ἑαυτὴν ἔῤῥιψεν. ἱστορεῖ δὲ Ἱερώνυμος ἐν τῷ περὶ τραγῳδιοποιῶν ἀπεικάζων τούτοις τὸν Εὐριπίδου Φοίνικα.
[Ἀνάγυρος:] δῆμος τῆς Ἀττικῆς. καὶ ἄνθος, ὃ τριβόμενον ὄζει. καὶ παροιμία ἐντεῦθεν, [Κινεῖς τὸν ἀνάγυρον,] ἐπὶ τῶν ἐπισπωμένων ἑαυτοῖς τὰ κακά. ἔστι δὲ τὸ φυτὸν ὁ ἀνάγυρος ἀλεξίκακον καὶ δυσῶδες. οἱ δὲ ὀνόγυρον αὐτό φασιν.
[Ἀναγχιππεῖν:] ἀντὶ τοῦ μετὰ ἀνάγκης ἱππεύειν. Εὔπολις.
[Ἀναδάσασθαι:] ἀναμερίσασθαι.
[Ἀναδενδράδα:] σταφυλῆς γένος. οἱ δὲ τὴν ἀμάμυξιν οὕτω καλεῖσθαι. εὕρηται δὲ καὶ παρὰ Ἐπιχάρμῳ καὶ Σαπφοῖ τὸ ὄνομα.
[Ἀναδέξασθαι:] ἀναλαβεῖν, ἐκδέξασθαι. ὁ δὲ εἰς τὸ τέμενος κατεσκήνωσεν, βουλόμενος ἀναδέξασθαι τὰ μέλλοντα διακομίζειν αὐτὸν πορθμεῖα. καὶ Πολύβιος· τούς τε κατὰ πλοῦν ἀφυστεροῦντας ἐκ τῆς Μεσσήνης ἀναδεχόμενος. καὶ αὖθις· πρὶν ἀναδέξασθαι τοὺς ἐσκεδασμένους ἐν ταῖς προνομαῖς.
[Ἀναδέξασθαι:] ὑπενεγκεῖν, ὑπομεῖναι. Πολύβιος· πᾶν γὰρ βουληθῆναι τὸν Φίλιππον ἀναδέξασθαι ἢ καταφανῆ γενέσθαι Ῥοδίοις τὴν ἐν τούτοις αὐτοῦ προαίρεσιν· ᾗ καὶ τὸν Ἡρακλείδην ἀπέλυσε τῆς ὑποψίας. καὶ [Ἀναδέχομαι,] ἀντὶ τοῦ ἀναλαμβάνω. καὶ [Ἀνα δέχεσθαι τὴν παρουσίαν τῶν πολεμίων,] ἀντὶ τοῦ προςδοκᾶν.
[Ἀναδέρω:] ὑπερτίθεμαι, ἀναβάλλομαι.
[Ἀναδέσμην:] ὅμοιόν τι διαδήματι· ἢ μίτραν κεφαλῆς.
[Ἀναδεύειν:] φυρᾶν. καὶ [Ἀναδεύσει,] φυράσει, μαλάξει. Αἰλιανός· εἴπερ οὖν τὰ Ἐπικούρου βιβλία καταφλέξας, καὶ τῶν ἀθέων τε καὶ ἀσεβῶν καὶ ἐκτεθηλυμμένων στιγμάτων τὴν σποδὸν ἀναδεύσει κηρῷ ὑγρῷ, καὶ ἐπιπλασάμενος τὴν νηδὺν καὶ τὸν θώρακα πάντα καταδήσει ταινίαις.
[Ἀναδέχομαι·] αἰτιατικῇ.
[Ἀναδεῖ:] ἀναπλέκει, στέφει. καὶ [Ἀναδεῖσθαι,] στεφανοῦσθαι. καὶ [Ἀναδήσασθαι,] στεφανώσασθαι. καὶ [Ἀναδῆσαι,] τὸ ταινιῶσαι νικῶντα. καὶ [Ἀναδήσοντες,] στέψοντες. ἀναδήσειν στεφάνῳ χρυσοῦ πεποιημένῳ. καὶ οἱ Σαμοθρᾷκες κηρύττουσι κήρυγμα, τὸν ζῶντα ἀγαγόντα αὐτὸν δύο τάλαντα ἔχειν.
[Ἀναδιδάξαι:] ἀντὶ τοῦ πάνυ διδάξαι. ἐπιτατικὸν γάρ ἐστι νῦν ἡ ἀνά.
[Ἀναδιδοῦσαν:] ἀντὶ τοῦ ἀναδιδομένην.
[Ἀνάδικα:] τὰ ἤδη κριθέντα. ἀνάδικα τὰ δεδικασμένα ποιῶν, αἰσχροκερδείας ἡσσώμενος.
[Ἀναδικάσασθαι:] τὸ ἄνωθεν δικάσασθαι. οὕτως Ἰσαῖος. ἐντεῦθεν καὶ τὸ ἀνάδικοι κινήσεις, αἱ ἄνωθεν δικαζόμεναι, ὅταν ἁλῶσιν οἱ μάρτυρες ψευδομαρτυριῶν.
[Ἀναδομή:] ἀναδασμός.
[Ἀναδούμενος:] στέφανον τιθέμενος. καὶ [Ἀναδουμένην,] στεφανουμένην. Προκόπιος· αἶσχος ἀναδουμένην οὕτω μέγα πρὸς πάντων ἀνθρώπων.
[Ἀναδούμενος·] ὁ δὲ τρυφερὸς ἐκεῖνος καὶ ἁβρὸς καὶ ὑπὸ μαλακίας τοῦ σώματος κατεαγὼς καὶ λελυγισμένος καὶ τὰς κόμας ἀναδούμενος, ὥσπερ αἱ τῶν ἑταιρίδων ἀσελγέστεραι, καὶ μυροσταγὲς ἔχων ἀεὶ τὸ μέτωπον καὶ τοὺς βοστρύχους.
[Ἀνάδοχον,] οὐκ ἀναδοχέα λέγουσιν. Μένανδρος Χήρᾳ· πρὸς τὴν ἀδελφὴν ἀνάδοχον τῶν χρημάτων.
[Ἀναδρομαί:] ἀναβάσεις. ἀναδρομὴ γίγνοιτο, κοὐ σφαλλόμεθα. δεῖ πρόχειρον ἔχειν ἀεὶ τὸν στίχον τοῦτον. τοῦτο μὴ ποιήσας Λεύκιος ὁ Ῥωμαῖος μεγάλως ἐσφάλη. οὕτω παρ' ὀλίγον σφάλλεται τὰ μέγιστα τῶν πραγμάτων ἀγομένων ἀκρισίᾳ. ἱκανὰ τῶν τοιούτων ὑποδείγματα τοῖς εὖ φρονοῦσιν ἥ τε Πύῤῥου τοῦ τῶν Ἠπειρωτῶν βασιλέως βία καὶ πάροδος εἰς Ἄργος ἥ τε Λυσιμάχου στρατιὰ διὰ τῆς Θρᾴκης ἐπὶ Δρομιχαίτην τὸν βασιλέα τῶν Ὀδρυσσῶν· καὶ πολλὰ δὴ τούτοις ἕτερα παραπλήσια.
[Ἀναδῦναι:] ἀναχωρῆσαι.
[Ἀναδύντος.]
[Ἀναδυόμενος:] φεύγων, ἀναβαλλόμενος. καὶ [Ἀναδύομαι,] μεταβουλεύομαι.
[Ἀνάζαρβον·] ὅτι Νέρβας βασιλεὺς Ῥωμαίων κατενεχθείσης ὑπὸ σεισμοῦ Διοκαισαρείας, τῆς ἐν Κιλικίᾳ κειμένης, ἔπεμψε συγκλητικὸν, ὀνόματι Ἀνάζαρβον, ὃς ἀνοικοδομήσας αὐτὴν, πάλαι λεγομένην Κύϊνδαν, εἶτα Διοκαισάρειαν, ἐκ τοῦ ἰδίου ὀνόματος ἐκάλεσεν Ἀνά ζαρβον.
[Ἀναζωπυρῆσαι:] ἀνανεῶσαι, ἀνεγεῖραι, ζωῶσαι.
[Ἀναζυγαῖς:] ἀναστροφαῖς, στρατοπεδείαις. Πολύβιος· ὁ δὲ Φίλιππος οὐδενὶ κόσμῳ ποιησάμενος τὴν ἀναζυγὴν καὶ τὸν ἀνάπλουν δευτεραῖος εἰς Κεφαλληνίαν κατῇρεν. οἱ δὲ Ῥωμαῖοι τῶν γεγονότων οὐδὲν ὅλως εἰδότες περὶ ἀναζυγὴν ἐγίνοντο.
[Ἀνάθεμα:] καὶ τὸ ἀνατιθέμενον τῷ θεῷ καὶ τὸ εἰς ἀφανισμὸν ἐσόμενον· τὰ ἀμφότερα σημαίνει. λέγεται δὲ καὶ [Ἀνάθημα] τὸ τῷ θεῷ ἀνατεθειμένον. καὶ [Ἀναθεματίζω·] αἰτιατικῆ.
[Ἀναθέντας:] ἀντὶ τοῦ ἐπιθέντας. Ξενοφῶν.
[Ἀναθεώρησις.] μεγάλης δὲ οὔσης κατὰ τὴν νομοθεσίαν ἀναθεωρήσεως, μισοπόνηρος φαίνεται ὁ ἀνὴρ, διὰ τὸ πάντων τῶν νομοθετῶν πικρότατα πρόστιμα θεῖναι.
[Ἀναθέσθαι·] Ἀντιφῶν ἐν τῷ περὶ προνοίας φησίν· ἀναθέσθαι ὥσπερ πεττὸν τὸν βίον οὐκ ἔστιν. ἀντὶ τοῦ ἄνωθεν βιῶναι μετανοήσαντας ἐν τῷ προτέρῳ βίῳ.
[Ἀναθέσθαι:] τὸ μεταθέσθαι. ἀπὸ τῶν πεττευόντων καὶ τὰς κεκινημένας ἤδη ψήφους διορθούντων. οὔτε δὲ τὸ ὑπερθέσθαι σημαίνει ἡ λέξις οὔτε τὸ ἀνακοινώσασθαι, ἀλλὰ τὸ μεταβουλεύσασθαι καὶ μεταγνῶναι. πολύ ἐστι παρὰ Πλάτωνι τῷ φιλοσόφῳ. Μένανδρος Ἀφρο δισίῳ· ἐκφυγοῦσα δ' ἣν εἶχεν νόσον, οὐκ ἔσχε τοὺς ῥηθέντας ἀναθέσθαι λόγους.
[Ἀνάθεσις:] ἡ ὑπέρθεσις. τὰ χρήματα δώσειν ὑπέσχοντο τριῶν ἡμερῶν αἰτήσαντες ἀνάθεσιν.
[Ἀναθεῖναι:] καὶ ἐπαναθεῖναι τὸ αὐτό. Ἀραρὼς Ὑμεναίῳ· ὅπως τε τὴν νύμφην ἐὰν καιρὸς ᾖ μετέωρον ἐπὶ τὸ ζεῦγος ἀναθήσει συμφέρειν. ὅτι τὸ ἀραρῶς ἐπίῤῥημα ἀντὶ τοῦ πρεπόντως, ἀραρὼς δὲ ἁρμόσας. [Ἀναθείς:] ἐπιτρέψας. ἐπὶ ἀψύχων τάττεται τὸ ἀναθείς. Ἀριστοφάνης δὲ ἐν Πλούτῳ ἐπὶ ἐμψύχων ἐχρήσατο αὐτῷ. ἀπολῶ τὸν ἄνθρωπον ἐπὶ κρημνόν τιν' ἀναθείς.
[Ἀναθηλήσει:] ἀναβλαστήσει.
[Ἀνάθημα:] πᾶν τὸ ἀφιερωμένον θεῷ. αἰτοῦντος τῷ Πέλοπι ἀνάθημα τὴν ἄρνα τὴν χρυσῆν, ἕτερα παρέχοντι κειμήλια, ἔχρησεν· ὃ βούλομαι δός· μὴ δίδου δ' ὃ μὴ θέλω. λέγεται δὲ καὶ [Ἀνάθεμα. Ἀναθολώσει:] ἀναταράξει. Πλάτων Νόμων ἑβδόμῳ· ὅπως ἀναθολώσῃ. κυρίως δὲ ἐπὶ τῆς σηπίας, ἐπεὶ τὸ μέλαν αὐτῆς θολὸς καλεῖται.
[Ἀναθορόντος:] ἀναπηδῶντος.
[Ἀναθρούμενα:] ἀνασκοπούμενα.
[Ἀναθρώσκει:] ἀναπηδᾷ.
[Ἀναθύειν:] τὸ ἀναλαμβάνειν τὸ πρᾶγμα διὰ χρόνου. Φερεκράτης· πάλιν αὖθις ἀναθύουσιν αἱ γεραίτεραι.
[Ἀνακαγχάσας·] καὶ οὐχὶ ἀνακαχάσας.
[Ἀνακάθαρσις:] ἐπίλυσις, διευκρίνησις. καὶ [Ἀνακαθαίρω·] αἰτιατικῇ.
[Ἀνακαθιζήσομαι] καὶ [Ἀνακαθίσω. Ἀνακαλούμενος.] αἰτιατικῇ. ἀνακτώμενος, πρὸς τὴν προτέραν διάθεσιν ἐπανάγων. ὁ δὲ ἐσπούδαζεν ἀνακαλεῖσθαι τὰς τῶν ὑποτεταγμένων εὐνοίας καὶ προθυμίας ἐκ τοῦ γεγονότος ἐλαττώματος.
[Ἀνακαλυπτήρια:] δῶρα διδόμενα ταῖς νύμφαις παρά τε τοῦ ἀνδρὸς καὶ τῶν οἰκείων φίλων, ὅταν τὸ πρῶτον ἀνακαλύπτωνται ἀνδράσιν ὁραθῆναι. ἔστι δὲ ταῦτα καὶ ἐπαύλαια.
[Ἀνακάψαι:] καταφαγεῖν.
[Ἀνακαίασιν:] δῆμος φυλῆς Ἱπποθοωντίδος ἡ Ἀνάκαια.
[Ἀνακαίνισις:] ἡ ἀνανέωσις. λέγεται καὶ [Ἀνακαίνωσις.] καὶ [Ἀνακαινιῶ·] αἰτιατικῇ.
[Ἀνάκαιον:] τὸ δεσμωτήριον, εἰς ὃ κατετίθεντο τοὺς πονηροὺς δούλους καὶ τῶν ἀπελευθέρων τοὺς ἀφισταμένους. Ἰσαῖος ἐν τῷ πρὸς Ἕρμωνα περὶ ἐγγύης· Ἑρμοκράτη δὲ εἰς τὸ ἀνάκαιον ἐνέβαλε, φάσκων ἀπελεύθερον εἶναι καὶ οὐ πρότερον ἀφῆκε πρὶν λ΄ δραχμὰς ἐπράξατο.
[Ἀνακεκώφηκας:] ἀνεπλήρωσας βοῆς τὰς ἀκοὰς ἡμῶν κωφὰς εἰργάσω. Ἀριστοφάνης.
[Ἀνακεφαλαιοῦται:] ἀναπληροῦται, ἀνακτίζει. καὶ [Ἀνακεφαλαίωσις,] ἡ ἐξ ἀρχῆς ἔρευνα.
[Ἀνακεχωρηκότων·] ὁ δὲ ἐκτήσατο βιβλίων μυριάδας τρεῖς καὶ τούτων σπουδαίων καὶ ἀνακεχωρηκότων. ἀντὶ τοῦ ἀποκρύφων. λέγει δὲ περὶ Ἐπαφροδίτου τοῦ Χαιρωνέως.
[Ἀνακεχυμένη:] ἀνειμένη, κεχαυνωμένη. ἀνετή.
[Ἀνάκειον:] ὄρος. ἢ τὸ τῶν Διοσκούρων ἱερόν.
[Ἀνακεῖσθαι:] ἐπὶ ἀνδριάντων. κατακεῖσθαι δὲ καὶ κατακεκλίσθαι ἐπὶ τραπέζης. καὶ [Ἀνακεῖσθαι] πολλάκις ἀντὶ τοῦ κατακεῖσθαι.
[Ἀνάκειται σκώμμασιν, ἀνάκειται λοιδορίαις, ἀνάκειται πόρνοις, κύβοις, συμποσίοις:] σημαίνει δὲ τὸ οἷον πρόσκειται ἰσχυρῶς.
[Ἀνακηκεῖ:] ἀναπηδᾷ. καὶ [Ἀνακηκίει.]
[Ἀνακηρύττω·] αἰτιατικῇ.
[Ἀνάκλησις:] ἡ προσφώνησις. [Ἀνάκλισις] δὲ διὰ τοῦ ι ἡ ἀνάπαυσις.
[Ἀνακλητικόν:] μέλος σάλπιγγος ἀνακαλούσης τοὺς ῥᾳθύμους εἰς πόλεμον. καὶ Μάρκος Ἀντωνῖνός φησιν· ἔσο ἀναμένων τὸ ἀνακλητικὸν ἐκ τοῦ βίου εὔλυτος, μήτε ὅρκου δεόμενος, μήτε ἀνθρώπου τινὸς μάρτυρος.
[Ἀνακλῖναι:] ἀνοῖξαι. Ὅμηρος. οὕτως καὶ Ἡρόδοτος. οἱ δὲ ἀνακλῖναι μὲν τὴν θύραν οὐκ ἐτόλμησαν, οὐδ' εἴσω παρελθεῖν ἰσχύσαι.
[Ἀνακλώμενον:] τὸ ἀπηχούμενον. ὡς ἐπὶ τοῦ κυροῦ Ῥωμανοῦ τοῦ μελῳδοῦ. σὺ γὰρ ὑπάρχεις τὸ φῶς τὸ ἀπρόσιτον.
[Ἀνακνῶνται:] κνήθονται κατὰ ἰατρούς.
[Ἀνακογχυλιάσαι:] ἀναγαργαρίσασθαι.
[Ἀνακομιδή:] ἀναγωγὴ, ἐπάνοδος. ἀναφορά.
[Ἀνακομῶ:] τὸ ἀναφύω.
[Ἀνακόπτω·] αἰτιατικῇ.
[Ἀνακῶς] παρὰ Ἡροδότῳ ἀντὶ τοῦ ἐπιμελῶς, φυλακτικῶς ἢ βασιλικῶς. καὶ [Ἀνακῶς ἔχειν,] φροντίζειν. προειρημένον τούτοις, ὅπως ἀνακῶς ἕξωσιν, εἴ τι ἐκ τῶν πολεμίων κατὰ τὸ ἀφανέστατον πειράζοιτο.
[Ἀνακωχεύει:] παρὰ Σοφοκλεῖ τὸ ἀνασειράζει. καὶ [Ἀνακωχεύειν,] τὸ ἐν πελάγει χειμῶνος ὄντος στήσαντας τὰ ὀθόνια σαλεύειν. ἀνακωχεύειν δὲ κυρίως λέγεται, ὅταν χειμῶνος ὄντος ἐν πελάγει στείλαντες τὰ ἄρμενα σαλεύωσιν αὐτόθι, μὴ διαμαχό μενοι τῷ πνεύματι. μεταφορικῶς οὖν ἐπὶ τοῦ ἅρματος εἴρηκεν, ὅτι οὐ διημιλλήσατο, ἀλλ' ἀφῆκε τὸν τῶν ἵππων κλύδωνα καὶ ἠρέμα ἤλαυνεν.
[Ἀνακωχή:] ἀνάπαυσις. ἢ εἰρήνη πρόσκαιρος, πόλεμον ὠδίνουσα.
[Ἀνακωχῆς:] ἀναπαύσεως, ἐνδόσεως, τῆς πρὸς μικρὸν ἐν πολέμῳ εἰρήνης. ἀνακωχὴ δὲ εἴρηται παρὰ τὸ ἄνω τὰς ἀκωκὰς ἔχειν.
[Ἀνὰ κράτος:] ἐπίῤῥημα. μετὰ πάσης σπουδῆς. οἱ δὲ ἔφευγον ἀνὰ κράτος.
[Ἀνακρέων,] Τήϊος, λυρικὸς, Σκυθίνου υἱός, οἱ δὲ Εὐμήλου, οἱ δὲ Παρθενίου, οἱ δὲ Ἀριστοκρίτου ἐδόξασαν. ἔγραψεν ἐλεγεῖα καὶ ἰάμβους, Ἰάδι πάντα διαλέκτῳ. γέγονε κατὰ Πολυκράτην τὸν Σάμου τύραννον Ὀλυμπιάδι νβ΄· οἱ δὲ ἐπὶ Κύρου καὶ Καμβύσου τάττουσιν αὐτὸν κατὰ τὴν νε΄ Ὀλυμπιάδα. ἐκπεσὼν δὲ Τέω διὰ τὴν Ἱστιαίου ἐπανάστασιν ᾤκησεν Ἄβδηρα ἐν Θρᾴκῃ. βίος δὲ ἦν αὐτῷ πρὸς ἔρωτας παίδων καὶ γυναικῶν καὶ ᾠδάς. καὶ συνέγραψε παροίνιά τε μέλη καὶ ἰάμβους καὶ τὰ καλούμενα Ἀνακρεόντεια.
[Ἀνάκρισις:] ἐξέτασις ὑφ᾿ ἑκάστης ἀρχῆς γινομένη πρὸ τῶν δικῶν, περὶ τῶν συντεινόντων εἰς τὸν ἀγῶνα. ἐξετάζουσι δὲ καὶ εἰ ὅλως εἰσάγειν χρὴ ταύτας.
[Ἀνακρίνω·] αἰτιατικῇ.
[Ἀνακροτῆσαι:] ἐπαινέσαι, ὑμνῆσαι. ὁ δὲ Πτολεμαῖος πάντας ἐκέλευσεν ἀνακροτῆσαι, τῆς εὐτραπελίας ἀποδεχόμενος αὐτόν.
[Ἀνακρουόμεθα:] οἷον ἀναπροοιμιαζόμεθα.
[Ἀνακρούσασθαι:] ἐπὶ ναυμαχίας τὸ συμβάλλειν καὶ πάλιν ἀναδύεσθαι.
[Ἀνακτᾶσθαι·] αἰτιατικῇ. Θουκυδίδης ἀντὶ τοῦ θεραπεύειν. τίθεται δὲ ἡ λέξις καὶ ἐπὶ τοῦ τὸ προαπολωλὸς αὖθις κτήσασθαι καὶ ἀπολαβεῖν.
[Ἄνακτες:] οἱ θεοί. καὶ [Ἀνάκτορα,] τὰ ἱερά.
[Ἄνακτες] καὶ [Ἄνασσαι·] Ἀριστοτέλης ἐν τῇ Κυπρίων πολιτείᾳ φησί· καλοῦνται δὲ οἱ μὲν υἱοὶ καὶ ἀδελφοὶ τοῦ βασιλέως ἄνακτες, αἱ δὲ ἀδελφαὶ καὶ γυναῖκες ἄνασσαι. καὶ [Ἀνάκτορα,] τὰ ἱερά. καὶ [Ἀνακτορίαν,] δεσποτείαν. καὶ [Ἀνακτόριον,] ἱερόν. καὶ
[Ἀνακτόρων,] ἱερατειῶν.
[Ἀνακοινώσασθαι] καὶ [Ἀνακοινῶσαι:] ἄμφω λέγουσι. Ξενοφῶν δὲ καὶ ἀνεξυνοῦτο εἴρηκεν ἐν ταῖς Ἑλληνικαῖς.
[Ἀνακύπτω·] γενικῇ.
[Ἀνακυνδάραξος·] βασιλεὺς Νίνου Περσικῆς χώρας.
[Ἀνακυκλήϊον:] τὸν ὀρθόν.
[Ἀναλαβεῖν:] ἐνθυμηθῆναι. μὴ δ' εἰς ἐσχάτην ἀναλαβεῖν ἐλπίδα, μήποτε διὰ ταύτης πολέμιος ἐπ᾿ αὐτοὺς ἀναβῇ στρατός.
[Ἀναλαμβάνειν·] αἰτιατικῇ. ἐπὶ τοῦ ἀνέχειν. ὅτι ἔμελλε τοῖς φιλοσόφοις καὶ τοῦ κοσμίως ἀναλαμβάνειν τὴν ἐσθῆτα καὶ τοὺς μὴ τοῦτο ποιοῦντας ἔσκωπτον. Πλάτων ἐν Θεαιτήτῳ· πάντα δυναμένους ὀξέως τε καὶ τορῶς διακονεῖν, ἀναλαβέσθαι δ' οὐκ ἐπι σταμένους ἐπιδεξιελευθέρως οὐδὲ ἁρμονίαν λόγων λαβόντας ὑπαντῆσαι θεῶν. Ἄλεξις δέ φησι περὶ ἐσθῆτος οὕτως· ἓν γὰρ νομίζω τοῦτο τῶν ἀνελευθέρων εἶναι, τὸ βαδίζειν ἀῤῥύθμως ἐν ταῖς ὁδοῖς, ἐξὸν καλῶς· οὗ μήτε πράττεται τέλος, μηδὲν γὰρ ἡμᾶς, μήτε δι' ἑτέρων λαβεῖν τιμὴν δόντας, φέρει δὲ τοῖς μὲν χρωμένοις δόξης τιν' ὄγκον, τοῖς δ' ὁρῶσιν ἡδονήν, κόσμον δὲ τῷ βίῳ. τὸ τοιοῦτον γέρας τίς οὐκ ἂν αὐτὸ κτῷτο φάσκων νοῦν ἔχειν. [Ἀναλαμβάνειν,] ἀντὶ τοῦ ἀνακτᾶσθαι. Ἀππιανός· τότε δὲ ἔθει τις δρόμῳ δηλώσων τῷ Πέρσῃ λουομένῳ καὶ τὸ σῶμα ἀναλαμβάνοντι. ὁ δὲ ἐξήλατο τοῦ ὕδατος, βοῶν ὅτι ἑαλώκοι πρὸ τῆς μάχης.
[Ἀναλγήσιον. Ἀναλγησία:] ἀναισθησία.
[Ἀνάλγητος.] καὶ [δυσανάλγητος] παρὰ Σοφοκλεῖ· τουτέστι δυσμετάκλητος, ἀναλγὴς, ἀπαθὴς, ἀνηλεὴς, σκληρός. δυσανάλγητος γὰρ εἴην τοιάνδε μὴ κατοικτείρων ἕδραν. καὶ [Ἀναλγήτως,] ἀναισθήτως, ἀπόνως. καὶ [Ἀναλγήτων,] ἀσυμπαθῶν· ἢ τῶν μηδ' ὅλως ἀλγούντων ἐπί τινι ἢ πολυαλγήτων, τῶν εἰς πολλαχῇ ἡμᾶς ἐκβεβληκότων. Σοφοκλῆς· ὤ μοι ἀναλγήτων δισσῶν ἐθρόησας ἄναυδον ἔργον Ἀτρειδῶν τῷδ' ἄχει. τουτέστι τῇ παρούσῃ συμφορᾷ.
[Ἀναλέγεται·] αἰτιατικῇ. ἀναμφιβόλως ἔχει, ἐννοεῖται. εἰ μέν τις ἀναλέγεται τοῦτο, ὅτι κρατήσομεν ἐξ ἐφόδου τῶν πολεμίων.
[Ἀναλεξάμενος:] ἀναγνοὺς, νοήσας. ὁ δὲ ἀναλεξάμενος τὴν ἐπιστολήν. καὶ [Ἀναλεξαμένων,] ἑαυτοὺς συναγαγόντων. μόλις δὲ τῶν Καρχηδονίων ἀπὸ τῆς καταπλήξεως ἀναλεξαμένων, μόνος ὁ Βλάνων καλούμενος οἰκείαν τῆς περιστάσεως φωνὴν προέμενος εἶπε. καὶ αὖθις· καὶ τὸ τοῦ Ἀλεξάνδρου μνημεῖον συνέκλεισεν, ἵνα μηδεὶς ἔτι μήτε τὸ τούτου σῶμα ἴδῃ μήτε τὰ ἐν ἐκείνοις γεγραμμένα ἀναλέξηται.
[Ἀνάλημμα:] ὕψωμα, στήριγμα. κατανοήσας τὸ βάρος τῶν ἀναλημμάτων καὶ ὡς ἀδύνατόν ἐστι σαλεῦσαι τὰ τείχη, ἐκ χειρὸς τὴν μάχην ἐποίησεν.
[Ἀναλήψεσθαι·] αἰτιατικῇ. ἀνακτήσασθαι. ὁ δὲ ἔλεγεν, ἀναλήψεσθαι τὸ παρὸν πταῖσμα ταῖς εἰς τὸ μέλλον ἀρεταῖς.
[Ἀνάληψις:] ἀνάῤῥωσις. σπουδὴν ἐποιεῖτο ὑπὲρ ἀναλήψεως καὶ θεραπείας τῶν ἀνδρῶν, οὐχ ἧττον δὲ καὶ τῶν ἵππων.
[Ἀναλιβόζωρα:] ὄνομα τόπου.
[Ἀναλίσκειν.] αἰτιατικῇ. καὶ [Ἀναλοῦν,] ἑκατέρως. Ἀριστοφάνης Πλούτῳ· χαίρω τε γὰρ φειδόμενος, ὡς οὐδεὶς ἄλλος πάλιν τ' ἀναλῶν, ἡνίκ' ἂν τούτου δέῃ. Δαιταλεῦσιν· εἰς τὰς τριήρεις δεῖ μ' ἀναλοῦν ταῦτα καὶ τὰ τείχη. ἐν δὲ τῷ παρεληλυθότι καὶ διὰ τοῦ η ἀδιαφόρως, οἷον ἀνήλισκον καὶ ἀνάλισκον. καὶ αὖθις· εἰς οἷα ἀνάλουν οἱ πρὸ τοῦ τὰ χρήματα.
[Ἄναλκις:] ἀδύνατος, ἀσθενής. οὐ γὰρ μόνον ὁ μέγας κίνδυνος ἄναλκιν οὐ φῶτα λαμβάνει, ὡς λέγει Πίνδαρος· ἀλλὰ καὶ ὁ μέγας ἀνὴρ οὐδένα μικρὸν ἀγῶνα προσίεται. ἀλλ' ὅπου φυγάδες ἄλλοι δι' ἀνανδρίαν ἀποδιδράσκουσιν, ἐνταῦθα καταβαίνει παραβαλλό μενος. καὶ αὖθις ἡ τραγῳδία φησὶ περὶ Αἰγίσθου· ὁ πάντ' ἄναλκις οὗτος, ἡ πᾶσα βλάβη, ὁ σὺν γυναιξὶ τὰς μάχας ποιούμενος. συνεργούσης γὰρ τῆς Κλυταιμνήστρας ἀνεῖλε τὸν Ἀγαμέμνονα.
[Ἀναλογεῖον:] ἐν ᾧ τίθενται τὰ βιβλία.
[Ἀνάλογον:] ἀναλόγου ὁρισμός ἐστιν οὗτος· ἀνάλογον ἔχει μεγέθη πρὸς ἄλληλα, ὧν ἡ αὐτὴ ἀνθυφαίρεσις. ὁ δὲ Ἀριστοτέλης τὴν ἀνθυφαίρεσιν ἀνταναίρεσιν εἴρηκε. τὰ δ' ἀνάλογον ἔχοντα πρὸς ἄλληλα καὶ ὁμοίως ἔχειν πρὸς ἄλληλα λέγεται. [Ἀνάλογον] δὲ ἀντὶ τοῦ ὁμοίως. καὶ αὖθις· οἱ δὲ στρατιῶται γενναῖοι ὀφθῆναι, καὶ τῷ ἴσῳ ἀξιώματι ἀναλογοῦντες. καὶ [Ἀναλόγως,] ἴσως. καὶ [Ἀναλογώτερον,] τὸ ὑψηλότερον, τὸ σοφώτερον, τὸ ἀναλογικώτερον.
[Ἀναλογῶ·] ἐπὶ τοῦ ἁρμόζω δοτικῇ. οἰκοδόμοι μεγέθη δωμάτων ἐφ' ὕψους αἴροντες, τῷ ὕψει τοὺς θεμελίους ἀναλογοῦντας ὑποβάλλουσι. καὶ ἐπὶ τοῦ ἀπεικάζω καὶ ὁμοιῶ. ὃ αὐλαίαν εἶχεν ἀναλογοῦσαν σκηνῇ οὐρανίῳ.
[Ἀναλώθησαν·] αἰτιατικῇ. ἠφανίσθησαν. οὐδὲ γὰρ ἀναλώθησαν ἄλλως αἱ εὐχαί. θηρίον γάρ τι αὐτοῖς πομπῇ κρείττονι ἐντυγχάνει. καὶ [Ἀνάλωσα] καὶ [Προανάλωσα.]
[Ἀναλοῦντες:] ἀντὶ τοῦ ἀναιροῦντες. Θουκυδίδης· καὶ [Ἀναλῶν] καὶ [Ἀναλοῦν,] τὸ ἀναιρεῖν.
[Ἄναλτον:] Ὅμηρος καὶ Κρατῖνος ἀντὶ τοῦ ἀπλήρωτον, Δείναρχος δὲ ἀντὶ τοῦ χωρὶς ἁλῶν.
[Ἀναλλοίωτος:] ὁ ἀεὶ αὐτὸς ὢν καὶ μὴ δεχόμενος ἀλλοίωσιν.
[Ἀναλλύζουσα:] στενάζουσα, λυγκαίνουσα. ἔστι δέ τι πάθος γινόμενον τοῖς μετὰ συμπαθείας πολλῆς κλαίουσιν.
[Ἀναλυθῆναι:] τὸ καθαρμῷ τινι χρήσασθαι φαρμάκων. Μένανδρος Ἥρῳ· ἐπεφαρμάκευσο γλυκύτατ' ἀναλυθεὶς μόλις.
[Ἀνάλυσις:] ἐξάπλωσις. ὅρος γάρ ἐστι λόγος κατὰ ἀνάλυσιν ἀπαρτιζόντως ἐκφερόμενος τοῦ ὁριστικοῦ καὶ κεφαλαιωδῶς. ἀνάλυσις, ἡ ἐπὶ σχήματος ἐπὶ σχῆμα τῶν τρόπων ἀνακύκλησις. ἀναλύειν γὰρ λέγεται τὸ τοὺς συνθέτους συλλογισμοὺς ἀνάγειν εἰς τοὺς ἁπλοῦς καὶ εἰς τὰς προτάσεις, ἐξ ὧν αὐτοῖς τὸ εἶναι. κατὰ γοῦν τὸ σημαινό μενον τῆς ἀναλύσεως Ἀναλυτικὰ γέγραπται τὰ Ἀριστοτέλους.
[Ἀναλφάβητος·] ἀμάθητος γραμμάτων ἁπάντων καὶ τὸ δὴ λεγόμενον, ἀναλφάβητος. περὶ Ἰουστίνου βασίλεως.
[Ἀνάλφιτον·] Φιλύλλιος Αἰγεῖ.
[Ἀναμάθω:] ἐξ ἀρχῆς μάθω.
[Ἀναμαλάττεσθαι:] ἀναφυρᾶν. καὶ [Ἀναμάττεσθαι] ὁμοίως.
[Ἄναμμα·] τρέφεσθαι δὲ τὰ ἔμπυρα καὶ τὰ ἄλλα ἄστρα, τὸν μὲν ἥλιον ἐκ μεγάλης θαλάττης, νωθρὸν ὄντα ἄναμμα· τὴν δὲ σελήνην ἐκ ποτίμων ὑδάτων, ἀερομιγῆ τυγχάνουσαν καὶ πρόσγειον οὖσαν.
[Ἀναμασώμενοι:] ἀντὶ τοῦ ἀνερευνῶντες. μόλις τὸ πραγμ' ἔγνωσαν ἀναμασώμενοι. οἱ κριταί. Ἀριστοφάνης. καὶ [Ἀναματτώμεναι,] ἀναμασώμεναι.
[Ἀναμαχούμενον:] ἐκ δευτέρου μαχεσάμενον. ὁ δὲ ἐκέλευσεν αὐτὸν αὖθις ἥκειν ἀναμαχούμενον τὴν πρώτην ἧσσαν.
[Ἀναμέλποντες:] ἀνυμνοῦντες.
[Ἀνὰ μέσον.]
[Ἀναμετρήσαιμι·] αἰτιατικῇ. διεκπεράσαιμι. μήποτε ἐς Ῥήγιον ἐκπλεῖν μήτε τὴν πολλὴν θάλασσαν ἀναμετρεῖν.
[Ἀναμείνω·] αἰτιατικῇ.
[Ἀναμηρύσασθαι:] ἀνατεῖναι.
[Ἀναμίλλητον:] ἀφιλόνεικον.
[Ἀναμίξ:] ἀναμίγδην, ἀναμεμιγμένως.
[Ἀναμνήσκω·] γενικῇ· καὶ ἀναμνήσθητι· γενικῇ.
[Ἀνάμνησις·] ἀνάμνησίς ἐστι φαντάσματος εὕρεσις. ἀρξαμένη δὲ ἀπὸ τῆς ψυχῆς διαβαίνει ἐπὶ τὸ ἐζωωμένον σῶμα. ἀναμνησθέντες γὰρ φοβεροῦ τινος ἡμῖν γενομένου ὠχριάσαμεν, καὶ τοῦ πλοῦ ἀναμνησθέντες ἐναυτιάσαμεν. πῶς δὲ λέγομεν ἀπὸ τῆς ψυχῆς ἄρξασθαι τὴν κίνησιν ἐπὶ τῆς ἀναμνήσεως; ἢ οὒχ ὡς ἐκείνης αὐτῆς ἀναμνησκομένης, ἄλλ' ὥσπερ ἐπὶ τῶν αἰσθήσεων λέγομεν· ἀρξαμένη γὰρ ἡ κίνησις ἐκ τῶν αἰσθητῶν διέβη μέχρις ἐκείνου, ἐν ᾧ ἡ κριτικὴ καὶ αἰσθητικὴ δύναμις· τοῦτο δέ ἐστι τὸ πνεῦμα· οὕτως δὲ ἐπὶ τῆς ἀναμνήσεως λέγομεν, ὅτι ἀπὸ τοῦ πνεύματος, ἐν ᾧ ἡ ψυχὴ, καὶ ἡ ἀρχὴ τῆς κατὰ τὴν ἀνάμνησιν κινήσεως γέγονεν ἀνάπαλιν ἢ ἐπὶ τῆς αἰσθήσεως· εἰς ὃ γὰρ τελευτᾷ ἡ αἴσθησις, ἐκεῖθεν ἡ ἀρχὴ τῆς ἀναμνήσεως. ἡ γὰρ ἀνάμνησις, φαντάσματός ἐστιν εὕρεσις, ὁπότε ἐγένετο ἐν τῷ πνεύματι. ἐν τούτῳ γὰρ γίνεται τὰ φαντάσματα, ἐν ᾧ καὶ ἡ αἰσθητικὴ ψυχὴ ἵδρυται. ἀπὸ τούτων οὖν τῶν ἐν τῷ πνεύματι, ἐν ᾧ ἐστιν ἡ ψυχὴ, ἐγκαταλειμμάτων, ἅπερ φαντάσματα καλοῦμεν ἐγκαταλείμματα ἐκ τῶν κατὰ τὰς αἰσθήσεις ἀντιλήψεων ἔσχεν· ἀπὸ τούτων ἡ ἀρχὴ τῆς κατὰ τὴν ἀνάμνησιν κινήσεως γίνεται. ἐπιβάλλουσα οὖν πάλιν τῷ φαντάσματι, ὃ πρὶν ἔσχε, τουτέστι τῷ ἐγγενομένῳ πρότερον ἐν τῷ πνεύματι τόπῳ, ἀναμιμνήσκεται καὶ δι' οὗ αἰσθητηρίου ᾔσθετο αὐτό. καὶ οὕτως συνδιατίθεται τῷ αἰσθητηρίῳ τὸ σῶμα.
[Ἀναμοχλευόντων:] ἀνορυττόντων, ἀνακινούντων. βιαζομένων δὲ αὐτῶν, καὶ τὰς θύρας ἀναμοχλευόντων, δράκοντες ἄρα μέγιστοι τὸ μέγεθος ἀνέστελλον αὐτούς.
[Ἀναμύειν:] ἀναβλέπειν.
[Ἀναμφήριστον:] ἀναμφίβολον. καὶ [Ἀναμφήριστος,] ὁ ἀναμφισβήτητος.
[Ἂν ἀμφοῖν·] ζήτει εἰς τὸ τέλος τοῦ βίου τοῦ ὁσίου Εὐθυμίου ἐν τῇ μεταφράσει.
[Ἀνανέμειν:]ἶσον τῷ ἀναγινώσκειν. Ἐπίχαρμος. Ἡρόδοτος δὲ ἀνανέμεσθαι ἐπὶ τοῦ καταλέγειν τέθεικεν.
[Ἀνανεοῦσθαι:] ὡς ἡμεῖς Θουκυδίδης ε΄ καὶ Πλούτοις Κρατῖνος.
[Ἀνανεωσάμενος:] ἀνακαινίσας καὶ ἀνεγείρας. ἢ ἀναμνησθεὶς, εἰς ἔννοιαν ἐλθών. ὁ δὲ Μάρκος προσανανεωσάμενος τὴν τοῦ τείχους ταπεινότητα ἐπεβάλετο καταπειράζειν τῆς ἐλπίδος.
[Ἄνανος:] ὄνομα κύριον. ἀποκλείσας τοὺς ζηλωτὰς εἰς τὸ ἱερὸν καὶ φρουρὰν αὐτοῖς ἐπιστήσας παρεκάθητο.
[Ἄναντα:] ἀνωφερῆ, δυσχερῆ.
[Ἀνανταγώνιστος:] ἀκαταμάχητος. ἀνανταγώνιστος ἦν ἡ Ῥωμαίων ὁρμὴ καὶ δυσάντητος τοῖς ἐντυγχάνουσιν.
[Ἄναντες:] ἀνωφερές. ὅτι ταὐτόν ἐστιν ἄναντες καὶ πρόςαντες. καὶ εἴ τι μὲν ἄναντες, τοῦτο καὶ πρόσαντες, οὐκέτι δὲ τὸ ἀνάπαλιν. τὸ γὰρ πρόσαντες ἀπότομον καὶ μὴ παρεῖκον, μηδὲ ἀποδεχόμενον τὸν ἀναβῆναι βουλόμενον. τῷ δὲ ἀνάντει καὶ προσάντει ἐναντίον τὸ κάταντες. καὶ τὰ μὲν ἡδέα καὶ τερπνὰ λέγομεν ῥᾷστα καὶ ῥᾴω, τὰ δὲ λυπηρὰ προσάντη καὶ ἀνάντη καὶ δυσχερῆ. καὶ [Ἀνάντης,] ἡ δύσβατος ὁδός. καὶ κλίνεται εἰς ους.
[Ἀναντίῤῥητον:] τὸ ἀντιλογίαν μὴ ἐπιδεχόμενον.
[Ἄναξ:] θηλυκῶς. οὕτως Αἰσχύλος.
[Ἀναξαγόρας,] σοφιστὴς, Ἡγησιβούλου υἱὸς, Κλαζομένιος. Νοῦς δὲ ἐπεκαλεῖτο, ἐπειδὴ ὕλην καὶ νοῦν πάντων φρουρὸν εἶπεν. οὗτός ἐστιν ὁ τὸν ἥλιον εἰπὼν μύδρον διάπυρον. τουτέστι πύρινον λίθον. ἔφυγε δὲ ἐξ Ἀθηνῶν, Περικλέους αὐτῷ συνειπόντος, καὶ ἐλθὼν ἐν Λαμψάκῳ ἐκεῖσε καταστρέφει τὸν βίον ἀποκαρτερήσας. ἐξήγαγε δὲ τοῦ ζῆν ἑαυτὸν ἐτῶν ο΄, διότι ὑπ' Ἀθηναίων ἐνεβλήθη ἐν δεσμωτηρίῳ, οἷά τινα καινὴν δόξαν τοῦ θεοῦ παρεισφέρων. ὅτι Ἀναξαγόρας Ὀλυμπίασιν, ὁπότε ἥκιστα ὕοι, προελθὼν ὑπὸ κῳδίῳ ἐς τὸ στάδιον ἐπὶ προῤῥήσει ὄμβρου λέγεται τοῦτο πεπραχέναι. καὶ ἄλλα δὲ πλεῖστα προλέγων. οὗτος, Κλαζομένιος ὢν, ἀγέλαις τε καὶ καμήλοις τὰ ἑαυτοῦ ἀνῆκε. περὶ τούτου ἔφη Ἀπολλώνιος ὁ Τυανεὺς προβάτοις μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις φιλοσοφῆσαι. ὁ δὲ Θηβαῖος Κράτης κατεπόντωσε τὴν οὐσίαν, οὔτε προβάτοις ποιήσας ἐπιτήδειον, οὔτε ἀνθρώποις.
[Ἀναξανδρίδης,] Ἀναξάνδρου, Ῥόδιος ἐκ Καμείρου, γεγονὼς ἐν τοῖς ἀγῶσι Φιλίππου τοῦ Μακεδόνος, Ὀλυμπιάδι ρα΄· κατὰ δέ τινας Κολοφώνιος. ἔγραψε δὲ δράματα ξε΄, ἐνίκησε δὲ ι΄. καὶ πρῶτος οὗτος ἔρωτας καὶ παρθένων φθορὰς εἰσήγαγεν.
[Ἀναξία:] ἀξίαν οὐκ ἔχουσα, ἀλλ' ἄτιμος. ἀλλ' ἅπερ ἥτις ἔποικος ἀναξία οἰκονομῶ θαλάμους πατρός. ἔποικος ἀντὶ τοῦ μέτοικος, οἰκονομῶ δὲ ἀντὶ τοῦ διαιτῶμαι. καὶ [Ἀναξιοπαθοῦντες,] ἀντὶ τοῦ οὐκ ἄξιον ἡγούμενοι.
[Ἀναξίβιος,] Λακεδαιμονίων στρατηγός.
[Ἀναξίλας,] κωμικὸς ποιητής.
[Ἀναξίμανδρος,] Πραξιάδου, Μιλήσιος, φιλόσοφος, συγγενὴς καὶ μαθητὴς καὶ διάδοχος Θάλητος. πρῶτος δὲ ἰσημερίαν εὗρε καὶ τροπὰς καὶ ὡρολογεῖα καὶ τὴν γῆν ἐν μεσαιτάτῳ κεῖσθαι. γνώμονά τε εἰσήγαγε καὶ ὅλως γεωμετρίας ὑποτύπωσιν ἔδειξεν. ἔγραψε Περὶ φύσεως, Γῆς περίοδον, καὶ Περὶ τῶν ἀπλανῶν καὶ Σφαῖραν καὶ ἄλλα τινά.
[Ἀναξίμανδρος,] Ἀναξιμάνδρου, Μιλήσιος, ὁ νεώτερος, ἱστορικός. γέγονε δὲ κατὰ τοὺς Ἀρταξέρξου χρόνους τοῦ Μνήμονος κληθέντος. ἔγραψε συμβόλων Πυθαγορείων ἐξήγησιν· οἷόν ἐστι τὸ ζυγὸν μὴ ὑπερβαίνειν, μαχαίρᾳ πῦρ μὴ σκαλεύειν, ἀπὸ ὁλοκλήρου ἄρτου μὴ ἐσθίειν· καὶ τὰ λοιπά.
[Ἀναξιμένης,] Εὐρυστράτου, Μιλήσιος, φιλόσοφος, μαθητὴς καὶ διάδοχος Ἀναξιμάνδρου τοῦ Μιλησίου· οἱ δὲ καὶ Παρμενίδου ἔφασαν. γέγονεν ἐν τῇ νε΄ Ὀλυμπιάδι ἐν τῇ Σάρδεων ἁλώσει, ὅτε Κῦρος ὁ Πέρσης Κροῖσον καθεῖλεν.
[Ἀναξιμένης,] Ἀριστοκλέους, Λαμψακηνὸς, ῥήτωρ· μαθητὴς Διογένους τοῦ Κυνὸς καὶ Ζωΐλου τοῦ Ἀμφιπολίτου γραμματικοῦ, τοῦ κακίζοντος Ὅμηρον, διδάσκαλος δὲ τοῦ Μακεδόνος Ἀλεξάνδρου. εἵπετο δὲ αὐτῷ ἐν τοῖς πολέμοις. οὗτος βασιλέα Ἀλέξανδρον, θυμῷ χρώμενον ἐς Λαμψακηνοὺς, τέχνῃ περιεῖλε τοιᾷδε. φρονούντων Λαμψακηνῶν τὰ Περσῶν, ὑπερζέων τῷ θυμῷ Ἀλέξανδρος ἠπείλει τὰ μέγιστα κακὰ ἐργάσασθαι. οἱ δὲ, ἅτε περὶ γυναικῶν καὶ παίδων καὶ τῆς πατρίδος θέοντες, ἀποστέλλουσιν Ἀναξιμένην ἱκετεύσοντα. Ἀλέξανδρος δὲ γνοὺς καθ᾿ ἥντινα αἰτίαν ἥκοι, κατωμόσατο θεοὺς, ἦ μὴν αὐτοῦ ταῖς δεήσεσι τἀναντία ἐργάσεσθαι. Ἀναξιμένης δέ, χάρισαί μοι, ἔφη, ὦ βασιλεῦ, τὴν χάριν, γυναῖκας καὶ τέκνα τῶν Λαμψακηνῶν ἀνδραποδίσασθαι καὶ τὰ ἱερὰ ἐμπρῆσαι καὶ τὴν πόλιν ἐς ἔδαφος καταβαλεῖν. Ἀλέξανδρος δὲ οὐκ ἔχων τι πρὸς τοῦτο σοφίσασθαι ἢ ἀντιμηχανήσασθαι καὶ ἐνεχόμενος τῇ ἀνάγκῃ τοῦ ὅρκου, συγγνώμην ἔνεμεν οὐκ ἐθέλων Λαμψακηνοῖς. ἠμύνατο δὲ καὶ Θεόπομπον, τὸν Δαμοστράτου, ἐχθρὸν ὄντα Ἀναξιμένης οὐκ ἀμαθέστατα, ἀλλ' ἐπιφθονώτατα. σοφιστὴς γὰρ ὢν καὶ σοφιστῶν λόγους μιμούμενος, γράφει βιβλίον ἐς Ἀθηναίους καὶ ἐπὶ Λακεδαιμονίους, συγγραφὴν λοίδορον ἐς τὸ ἀκριβέστατον μιμησάμενος· καὶ ἐπιγράψας Θεοπόμπου τὸ ὄνομα ἔπεμπεν ἐς τὰς πόλεις. καὶ ἐκ τούτου τὸ ἔχθος τὸ ἐς Θεόπομπον ἀνὰ πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα ηὔξετο. οὐ μὴν οὐδὲ εἰπεῖν τις αὐτοσχεδίως Ἀναξιμένους πρότερός ἐστιν εὑρηκώς.
[Ἀναξιοπαθοῦντες:] οὐκ ἄξιον ἡγούμενοι. οἱ δὲ Κρῆτες ἀναξιοπαθοῦντες οὐκ ἐδέξαντο αὐτὸν ὡς μοιχογέννητον.
[Ἀνάξιππος,] κωμικὸς τῆς νέας κωμῳδίας, ἤκμασεν ἐπὶ Ἀντιγόνου καὶ Δημητρίου τοῦ Πολιορκητοῦ.
[Ἀνάξοιτο:] ἀνασχήσοιτο. Ξενοφῶν.
[Ἀναξυρίδας:] φιμινάλια, βρακία, ἢ τὰ βαθέα καὶ ἄβατα ὑποδήματα. καίπερ τῷ Θεοδοσίῳ ἐκλελυμένον τὸν ἱμάντα, τὸν ἀμφὶ τὰ αἰδοῖα τὰς ἀναξυρίδας δέοντα.
[Ἀνὰ οὐλαμόν:] κατὰ τὸ ἄθροισμα.
[Ἀναπάλλει:] ἀναπηδᾷ, ἀνασείει.
[Ἀναπαυδήτως. Ἀναπαύεσθαι·] αἰτιατικῇ. τὸ κατακλίνεσθαι ὡς πρὸς ὕπνον.
[Ἀνάπαυλαν:] ἀνάπαυσιν. ἀνάπαυσις δὲ ὁ μέλλων βίος. σὺν ἑτέροις ἀξιολογωτάτοις ἀνδράσι τῷ πολέμῳ δοὺς τὴν ἀνάπαυλαν. Μένανδρος· ὡδὶ γὰρ Οὔννων ἡγεμὼν μέγιστος ἔτυχεν ἀναπαύλης. τούτεστιν ἀπέθανε. καὶ [Ἀναπαύλας,] πέμψεις πρὸς τοὺς νεκρούς. τίς εἰς ἀναπαύλας ἐκ κακῶν καὶ πραγμάτων; κηρύσσει ὁ Χάρων, καὶ ὡς τόπους καταλέγει· τίς εἰς τὸ Λήθης πεδίον; Λήθης πεδίον χωρίον διατετύπωκεν ἐν ᾅδου οὕτω λεγόμενον· ὡς καὶ Αὐαίνου λίθον. τίς εἰς ὄνου πόκας; οὕτω λέγουσι τὸ ἄχρηστον· οὐδὲ γὰρ αἱ τοῦ ὄνου πόκαι χρησιμεύουσιν. ἐπὶ τῶν ἀνηνύτων.
[Ἀνάπαιστα:] κυρίως τὰ ἐν ταῖς παραβάσεσι τῶν χορῶν ᾄσματα, ἰδίως δὲ τὰ τῶν ῥυθμῶν. πᾶσαν δὲ παράβασιν ἀναπαίστους καλοῦσιν. αὐτὸν ἐπῄνει πρότερον παραβὰς ἐν τοῖς ἀναπαίστοις· φησὶν Ἀριστοφάνης ἐν Εἰρήνῃ. γραφαί τε παιγνιώδεις ἐς τοῦτο, καὶ ἀνάπαιστα ᾔδοντο κατὰ Ῥωμαίων. σημαίνει δὲ ἀνάπαιστος καὶ εἶδος μέτρου στίχων.
[Ἀναπεμπάζειν:] ἀνανεοῦσθαι, ἀναμιμνήσκεσθαι. πεποίηται ἀπὸ τῶν τοῖς πέντε δακτύλοις τῆς χειρὸς συνεχὲς ἀριθμούντων καὶ ἐπαναλαμβανόντων, οἱονεὶ κατὰ πεντάδα ἀριθμούντων. καὶ [Ἀναπεμπαζόμενοι,] ἀναριθμούμενοι, σκεπτόμενοι.
[Ἀναπεπταμένα χωρία:] πεδία, κάμποι.
[Ἀναπεπτωκώς:]ῥᾳθυμῶν, ἀφροντιστῶν, ἀμελῶν. ὁ δὲ ἐν τῷ πολέμῳ ἀναπεπτωκώς τε οὐδενὶ λόγῳ καὶ ὁ τὴν τῶν ἔργων παρασκευὴν ὀκνηρῶς ἄγαν διὰ φιλοχρηματίαν ποιούμενος.
[Ἀναπεποιημένης:] ἀναπεφυρμένης, ἀνεζυμωμένης.
[Ἀναπετῶ:] ἀναπετάσω. Μένανδρος· ἄλλοις ἀναπετῶ τουτὶ προσελθὼν καὶ οὐκ ἀνέξομ' οὐκέτι. καὶ ἐν Συνερώσῃ καὶ ἑτέραις.
[Ἀναπέφηνα:] ἀπεδείχθην. καὶ οὐχὶ ἐναπέφηνα.
[Ἀνάπειρα.] κατασπᾶν τὰς ναῦς, τὰς ὑπηρεσίας ἐμβιβάζειν καὶ τῆς εἰρεσίας ἀνάπειραν λαμβάνειν, παρέλκοντα τὸν χρόνον ἐπίτηδες, ἕως τὰ παρὰ Ῥωμαίων αὐτῷ γένηται φανερά.
[Ἀναπείρατε·] ἀναπείρατε τὰς κίχλας, τούτεστι πήξατε, κεντήσατε. Ἀριστοφάνης· φέρετε τοὺς ὀβελίσκους, ἵν' ἀναπείρω τὰς κίχλας.
[Ἀναπείραις·] Πολύβιος· τῶν δὲ ναυτικῶν δυνάμεων κατὰ θάλατταν ταῖς ἀναπείραις καὶ ταῖς εἰρεσίαις ἐγύμναζεν.
[Ἀναπείσητε:] ἀντὶ τοῦ δώροις πείσητε. διαβάλλει δὲ αὐτὸν ὡς δωροδοκούμενον. Ἀριστοφάνης· εἰ μή μ' ἀναπείσητ', ἀποθανεῖσθε σήμερον.
[Ἀναπειστηρίαν:] δυναμένην πείθειν τοὺς ἀκούοντας. Ἀριστοφάνης· πῶς ἂν μάθοι πόθ' οὗτος ἀπόφευξιν δίκης ἢ κλῆσιν ἢ χαύνωσιν ἀναπειστηρίαν; καίτοι ταλάντου τοῦτ' ἔμαθ' Ὑπέρβολος. [Κλῆσιν·] τούτεστι μαρτυρίαν. [Χαύνωσιν·] λύσιν τῶν δικῶν, οἷον ἀπάτην καὶ κενῶν ῥημάτων ἀναπειθόντων τοὺς ἀκούοντας. ἢ ἀναπειστηρίαν, ὥστε χαυνῶσαι καὶ ἀναπεῖσαι τοὺς ἀντιδίκους. παρὰ τὸ πείθειν τὴν δίκην. ὁ δὲ Ὑπέρβολος ἐκωμῳδεῖτο ὡς ἀπαίδευτος καὶ ὀψιμαθής. ἀξιοπιστεύονται δὲ οἱ διδάσκαλοι λέγοντες· ἔλαττον τοσοῦδε οὐ λαμβάνω ἐπὶ τούτῳ τῷ ἀναγνώσματι. καὶ ἐπαγγέλλονται προ νοήσασθαι τῶν καινῶν μαθημάτων, ὅσων προνοοῦσι μάλιστα.
[Ἀναπηδῶν·] καὶ οὐδετέρως διὰ τοῦ ω μεγάλου.
[Ἀναπήλας.] ἀνακινήσας. ὁ δὲ διὰ τοῦ κοντοῦ ὅσον πρὸς τῇ ἀκωκῇ ἀναπήλας ἐς ὕψος καὶ περιενεγκὼν, ὡς ἄν τις δόρυ τὸ κουφότατον περιφέρῃ, τῇ αἰχμῇ διαπείρων τὸ μετάφρενον κατεργάζεται. [Ἀναπηνίζω:] ἀναλέγομαι, ἐκλύω, ἀνακυκλίω.
[Ἀναπηρίαν:] οὕτως Ἀριστοφάνης Πλούτῳ.
[Ἀνάπηρον ψυχήν:] τὴν ἐπιβλαβῆ, μὴ ὑγιαίνουσαν, ἀλλὰ σεσινωμένην καὶ ἀχρείαν. καὶ [Ἀνάπηρος,] ὁ χωλός. ὁ καθ᾿ ὑπερβολὴν πεπηρωμένος μέλει τινὶ τοῦ σώματος. Λυσίας ἐν τῷ περὶ τοῦ διδομένου τοῖς ἀδυνάτοις ὀβολοῦ· καὶ τί κωλύει ὑμᾶς μὲν ὠφελεῖ σθαι τῷ ὀβολῷ, ὡς ὑγιεῖς ὄντας, τούτῳ δὲ ψηφίσασθαι ἐάσαντας ὡς ἀναπήρῳ; ὁ δὲ δέσμιος ἐς μέσον παραγίνεται ῥῖνα καὶ ὦτα ἀνάπηρος, παιγνίων τε γεγονὼς παρανάλωμα.
[Ἀναπιδύει τὸ ὕδωρ. Ἀναπίμπλαται:] ἀναπληροῦται.
[Ἀναπίπτειν:] οὐ τὸ κατακλίνεσθαι, ἀλλὰ τὸ μεταμέλεσθαι καὶ μετατίθεσθαι καὶ ἀποκνεῖν. Θουκυδίδης α΄· καὶ νικώμενοι ἐπ᾿ ἐλάχιστον ἀναπίπτουσιν.
[Ἀναπίπτειν] τὸ ἀθυμεῖν λέγεται παρὰ τοῖς παλαιοῖς. ἀναπίπτειν ἐπὶ ψυχῆς ἐστιν, οἷον ἀθυμεῖν, ὀλιγωρεῖν. Κρατῖνος δὲ ἐπὶ τῶν ἐρετῶν κέχρηται τῇ λέξει, ἐρεσσόντων καὶ ἀνακλινομένων. καὶ [Ἀναπεσεῖν,] ἀνακλιθῆναι.
[Ἀναμπλάκητοι:] αἱ εἰς μηδὲν ἁμαρτάνουσαι, ἀλλὰ πάντων κρατοῦσαι. ἢ ἄφυκτοι, ἀπλάνητοι, ἀπροσπέλαστοι, ἀφανεῖς, ἃς οὐκ ἔστιν ἀποφυγεῖν. Σοφοκλῆς· δειναὶ δ' ἅμ' ἕπονται κῆρες ἀναμπλάκητοι. τούτεστι τοῦ Λαΐου.
[Ἀνάπλασμα:] σχῆμα.
[Ἀναπλάττομαι·] αἰτιατικῇ· καὶ [Ἀναπλάττω·] αἰτιατικῇ.
[Ἀνάπλεως:] ἔμπλεως.
[Ἀναπλήσας:] ἀναπληρώσας. ὁ δὲ Πλάτων ἀντὶ τοῦ μολύνας.
[Ἀναπνέοντες:] ἐν νῷ ἔχοντες. καὶ οἱ μὲν ἀναπνέοντες τὰ τοῦ βασιλέως ἐπιτάγματα διέβαινον, οἱ δὲ βάρβαροι καίπερ σιγῇ προσιόντας ᾔσθοντο.
[Ἀναποδίζειν:] τὸ ἐξετάζειν, ὡσανεὶ συγκρούειν. Ἡρόδοτος. καὶ [Ἀναποδιζόμενα,] ἀντὶ τοῦ ἐξεταζόμενα. ἢ ἀντὶ τοῦ ἄνωθεν πολλάκις τὰ αὐτὰ λεγόμενα ἢ πραττόμενα.
[Ἀναπόδοτος·] ὅτι ἡ δωρεὰ δόσις ἐστὶν ἀναπόδοτος, ἡ δὲ δόσις γένος τῆς δωρεᾶς.
[Ἀναπόδραστον:] ἄφευκτον. καὶ [Ἀναποδράστους,] τοὺς μὴ δυναμένους φεύγειν.
[Ἀναποθήσεται:] καταποθήσεται.
[Ἀναπολεῖ:] ἀναμιμνήσκεται. τάττεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ μηρυκίζεσθαι. Αἰλιανός· μόνος ὁ θαλάσσιος σκάρος τὴν τροφὴν ἀναπολεῖ, ὥσπερ καὶ τὰ βληχητὰ, ἃ δὴ μηρυκᾶται.
[Ἀναπολεῖ:] ἀναπτύσσει. καὶ παροιμία· ἂν ἀπολῇς τοὺς ὤμους ὕδωρ πτίσσων, ὁμοίως ὕδωρ μένει· ἐπὶ τῶν ἀνήνυτα πονούντων. καὶ [Ἀναπόλησις] θηλυκόν.
[Ἀναποληκοῦν·] τὸ εἴδωλον κροτοῦν τοῖς δακτύλοις, ἀνακροταλοῦν, ὥστ' ἀναποληκοῦν τοῖς δακτύλοις· καὶ ζήτει ἐν τῷ Σαρδανάπαλος.
[Ἀναπόμπιμα δῶρα:] τὰ ἀποστρεφόμενα.
[Ἀναπόνιπτος:] μὴ νιψάμενος μηδὲ πλύνας τὰς χεῖρας, ἀλλ' ἀκάθαρτος. κᾆτ' ἐπιπιὼν τὸν ζωμὸν ἀναπόνιπτος λαρυγγιῶ τοὺς ῥήτορας. καὶ [Ἀναπόνιπτρον,] ἀνεξάλειπτον.
[Ἀναπρήσας:] ἀνακαύσας. ἀναφυσήσας.
[Ἀνάπταιστον:] τὸ μὴ πταῖον.
[Ἀνάπτειν:] περιτιθέναι ἢ ἀντιτιθέναι.
[Ἀναπτήτω:] πετασθήτω.
[Ἀνάπτυξις:] ἑρμηνεία, διασάφησις. καὶ [Ἀναπτύξω,] ἀντὶ τοῦ ἐπιδείξω. Εὐριπίδης.
[Ἀνάποινος:] ἄνευ λύτρων.
[Ἀνάπυστα:] ἔκπυστα, δῆλα. θάνατος Σθενεβοίας ἀνάπυστος ἐγένετο. ἀντὶ τοῦ φανερός. [Ἀνάπυστον] δὲ τὸ ἀνήκοον.
[Ἀναρᾶσθαι:] ἀντὶ τοῦ διαλύειν τὴν γενομένην ἀράν. οὕτως Καλλισθένης.
[Ἀνάργυρος:] ὁ ἀργύριον μὴ κεκτημένος, εἰ καὶ εἴη αὐτῷ ἱκανὴ οὐσία ἐξ ἑτέρων κτημάτων. Λυσίας ἐν τῷ περὶ τῆς Ἐπιγένους διαθήκης· ἐπειδὴ τοίνυν Ἐπιγένης ἀσθενὴς τριηραρχεῖν ἠναγκάζετο, ἀνάργυρος ὢν καὶ τῆς γῆς τῶν πολεμίων κρατούντων.
[Ἀναῤῥηγνύς:] πλάττων, κατασκευάζων, συντιθείς. Ἀριστοφάνης· ἐλασίβροντ' ἀναῤῥηγνὺς ἔπη. ἔχεται δὲ καὶ τοῦτο ἐμφάσεώς τινος μείζονος.
[Ἀναῤῥηθῆναι:] ἀνακηρυχθῆναι. καὶ [Ἀνάῤῥημα,] κήρυγμα. καὶ [Ἀνάῤῥησις,] ἀναγόρευσις. τοὺς μὲν ἀναῤῥήσεων καὶ στεφάνων ἀξιοῖ, τοὺς δὲ διηνεκεῖ παραπέμπει τιμωρίᾳ.
[Ἀναρίθμητος:] ἄπειρος. Σοφοκλῆς· ἅπανθ' ὁ μακρὸς κἀναρίθμητος χρόνος φύει τ' ἄδηλα καὶ φανέντα κρύπτεται. καὶ [Ἀνάριθμοι,] πλεῖστοι, ἄπειροι. εἷς ἐμοὶ ἄνθρωπος τρισμύριοι· οἱ δ' ἀνάριθμοι οὐδείς. ταῦτ' αὐδῶ καὶ παρὰ Περσεφόνῃ, φησὶν Ἡρά κλειτος.
[Ἀναῤῥιπτεῖν] καὶ [Ἀναῤῥίψαι:] ἀναλαμβάνειν. ὥστε πρὸς τῇ αἰσχύνῃ, ἣν πρὸ τοῦ καταλιπεῖν τὸν χάρακα ἠνέγκαντο, καὶ κίνδυνον οὐ τὸν ἐλάχιστον αὐτοὺς ἀναῤῥίψαι, σκοτίους ἀπιόντας διὰ τῆς πολεμίας. καὶ [Ἀναῤῥίπτειν,] μεταμελεῖσθαι, μετατίθεσθαι.
[Ἀνάριστος:] μᾶλλον δὲ ἀναρίστητος. Ἀριστοφάνης Πολυίδῳ· διὰ τῆς ἀγορᾶς τρέχω ἀναρίστητος ὤν. Ἄλεξις Καταψευδομένῳ· πάντως ἀναρίστητος οὐ δυνήσομαι διακαρτερῆσαι τηλικαύτην ἡμέραν. Ἀντιφάνης Λευκαδίῳ· ἐνταῦθα ἀναρίστητος εὐθὺς κιθαριεῖ. Τιμοκλῆς Νεαίρᾳ· ἔπειτα τὸ διά τε ταῦτ' ἀναρίστητος ὤν. Μένανδρος δὲ ἀνάριστον. καὶ [Ἀναρίστους,] μήπω ἠριστηκότας. βουλόμενος ἀναρίστους καὶ πρὸς τὸ μέλλον ἀπαρασκεύους λαβεῖν τοὺς ὑπεναντίους.
[Ἀναῤῥιχᾶσθαι:] τὸ πρὸς ἄναντες ἐκβαίνειν ἅμα ταῖς χερσὶν ἀντιλαμβανόμενον καὶ στηριζόμενον. Ἀριστοφάνης Εἰρήνῃ· ἔπειτα λεπτὰ καὶ μακρὰ ποιούμενος, πρὸς ταῦτ' ἀναῤῥιχᾶτ' ἂν εἰς τὸν οὐρανόν. καὶ [Ἀναῤῥιχώμενος,] δρασσόμενος.
[Ἄναρθρα:] ἀτύπωτα, ἀτράνωτα. λαμβάνεται δὲ ἐπὶ συλλαβῆς λειπούσης στοιχεῖον, ἢ λόγου λείποντος συλλαβήν.
[Ἄναρκτον:] τὸ ἀνυπότακτον.
[Ἀνάρμοστος:] ἀνακόλουθος, μηδενὶ ἁρμοζόμενος.
[Ἀνάῤῥοπον:] ὀπισθόρμητον. ἡ δὲ Φραγγικὴ δύναμις τοῖς Ῥωμαίοις ξυῤῥαγεῖσα ἐξωθεῖ τε καὶ ἀνάῤῥοπον τίθησι τὴν πεζικὴν στρατιάν. καὶ Μένανδρος· κατιόντων τῶν Ἀβάρων κατ' ὀλίγους, οἱ στρατηγοὶ γνώμῃ ἐχρῶντο παραχρῆμα ἐπιθέσθαι σφίσι, κἀκ τούτου ἀνάῤῥοπον τιθέναι τὴν τῶν Ἀβάρων κατάρασιν.
[Ἀνάρπαστοι:] οἱ ἀμύητοι, οἷς τελεταὶ καὶ ὄργια οὐκ ἐγένοντο.
[Ἀνάρσια:] ἃ οὐκ ἄν τις ἄραιτο ἄδικα. ὃν ἦν καταψευσάμενος ἔναγχος καὶ μεγάλα ἀνάρσια ἀνῃρημένος ἐκδίκως.
[Ἀνάρτησις:] ἡ ἐπὶ ξύλου καθήλωσις. καὶ [Ἀνάρτησον,] κρέμασον. καὶ [Ἀναρτώμενος,] κρεμώμενος. Προκόπιος· ὁ δὲ ἐπανῆκεν ἐπιστολὴν ἔχων ταῖς ὁμοίαις ἐλπίσιν αὐτοὺς ἀναρτῶσαν.
[Ἀναῤῥοιβδεῖν:] ἀναῤῥοφεῖν.
[Ἀναῤῥύει:] ἀντὶ τοῦ θύει καὶ σφάττει. Εὔπολις. καὶ ἡ θυσία δὲ ἐπανάῤῥυσις. καὶ [Ἀνάῤῥυσις,] κυρία τῶν Ἀπατουρίων ἡμέρα. Ἀπατούρια δὲ ἑορτὴ παρ' Ἀθηναίοις τὸ συμβὰν δηλοῦσα τῇ προςηγορίᾳ. καὶ [Ἀναῤῥύειν,] τὸ ἐπιθύειν ἀντὶ τοῦ θυσίαν ἐπιτελεῖν. τρεῖς δὲ ἦσαν αἱ ἡμέραι τῶν Ἀπατουρίων· Δόρπεια, Κουρεῶτις, Ἀνάῤῥυσις.
[Ἀναρύτειν:] ἀναντλεῖν, ἀπὸ τοῦ ἀρύεσθαι. Κρατῖνος Διδασκαλίαις· ὅτε σὺ τοὺς καλοὺς θριάμβους ἀναρύτουσα ἀπηχθάνου.
[Ἄνασσα:] βασίλισσα.
[Ἀνασεσυρμένην:] ἄκοσμον, ἀπρεπῆ. κωμῳδίαν ἀνασεσυρμένην καὶ πλημμελῆ. καλοῦσι δὲ τὸν μὲν σκωπτικὸν ἐπίχαριν, τὸν δὲ εὐτράπελον ἐπιδέξιον, τὸν δ' ἀνασεσυρμένον ἄπλαστον καὶ ἁπλοῦν. οἷς ἐπακολουθεῖ καὶ τὸν αὐστηρὸν ἄγροικον ἡγεῖσθαι, τὸν δὲ δίκαιον οὐ πολιτικὸν, οὐδ' ἥμερον.
[Ἀνασείειν:] ἐκτινάσσειν, ὡς καὶ ἡμεῖς. οὐ γὰρ ἀνασείων ἠκολούθει Καλαμίδα. καὶ [Ἀνασείω,] ἀναπείθω ἢ πρὸς μάχην ἐρεθίζω. ὁ δὲ τοὺς Συρακουσίους ἀνασείων καὶ τὴν ἐλευθερίαν ἀποκαταστήσειν ἐπαγγειλάμενος. καὶ [Ἀνασείσας,] ἀπειλησάμενος. Δημοσθένης κατὰ Ἀριστογείτονος.
[Ἀνασειράζει:] ἀνθέλκει, ἀνατρέπει. ἐν Ἐπιγράμμασι· ἂψ ἀνασειράζω, καὶ πάλιν ἄγχι μένω. [Ἀνασειράζω] οὖν τὸ ἀναχαλινῶ.
[Ἀνασηκῶσαι:] ἀνταποδοῦναι ἢ ἀναλαβεῖν, ὥσπερ οἱ ἱστάντες, οἷον ἐξισῶσαι τῷ λείποντι ἢ πλεονάζοντι. οὕτως Ἀριστοφάνης.
[Ἀνά:] σημαίνει καὶ τὸ κατά. Ξενοφῶν· ἐλαύνων ἀνὰ κράτος ἱδροῦντι τῷ ἵππῳ.
[Ἀνάσιλλος:] ἀναφαλαντίας.
[Ἀνάσιμον:] ἄμορφον. καὶ μηδὲν πρότερον ἀνασποδῆσαι ἀνάσιμον ἢ πρεσβύτερον. οὐ γὰρ ἀνάσχετον τοῦτό γ' ἐλευθέρῳ.
[Ἀνασκαλεύων:] ἀνακινῶν, ἀδημονῶν, ἀναλογιζόμενος.
[Ἀνασκευασάμενοι:] ἀπάραντες.
[Ἀνασκευασθείσης τῆς τραπέζης] φησὶ Δημοσθένης· οἷον ἀναστάτου γενομένης.
[Ἀνασκινδυλευθῆναι:] ἀνασκολοπισθῆναι, ἀνασταυρωθῆναι. ὁ ἐνεστὼς [Ἀνασκολοπίζω. Ἀνασοβηθείς:] διαταραχθείς. ὁ δὲ πρὸς τὴν ἀγγελίαν ἀνασοβηθεὶς ματαίως ἀνίσταται εὐθύς. καὶ αὖθις· τοὺς δὲ ἵππους εἶναι ἀγρίους ὑπό τε τῷ ἀήθει τοῦ δεσμοῦ, καὶ ὑπὸ τοῦ ἀπηρτημένου βάρους ἔτι μᾶλλον ἀνασοβηθέντας διαφορῆσαι αὐτόν.
[Ἀνασώσων·] αἰτιατικῇ. ἀνακτησόμενος. τήν τε χώραν, καὶ τὰς πόλεις, ἃς ὑπὸ Ῥωμαίων ἀπολωλεκότες ἕκαστοι τυγχάνουσιν, ἀνασώσων. τουτέστιν ἀναλαβών. καὶ Αἰλιανός· οὔ τι προσδοκῶν τὸν τόπον τὸν προειρημένον δυνήσεσθαι αὐτοὺς ἀνασῶσαι καὶ κομίσασθαί ποθεν· ἀλλ' ἵνα ὑπὲρ ὧν ἐπλημμέλησαν κακίᾳ φθάνοντες, ἐν τῷ δευτέρῳ κινδύνῳ τε ἰσωθῶσι κολασθέντες.
[Ἀνασπᾷ:] ἀντὶ τοῦ καταλύει, ἢ ἀναιρεῖ. Θουκυδίδης. ἢ [Ἀνασπᾶν,] τὸ ἀντλεῖν ὕδωρ. κάδους ἀνασπῶν, φησὶ Φερεκράτης. καὶ [Ἀνασπῶν,] οὐδετέρως, διὰ τοῦ ω μεγάλου.
[Ἀνασποδῆσαι·] ζήτει εἰς τὸ ἀνάσιμον.
[Ἀνασταδόν:] ἀνιστάμενοι.
[Ἀναστάσιος,] Ῥωμαίων βασιλεύς. οὗτος ἐπὶ τὸ χεῖρον τραπεὶς πᾶσαν ὁμοῦ τὴν βασιλείαν εἰς ἀριστοκρατίαν μετέστησε, τὰς μὲν ἀρχὰς ἁπάσας ἀπεμπολῶν καὶ τοῖς ἀδικοῦσι συγχωρῶν καὶ πρός γε χρημάτων ἀκόρεστον ἐπιθυμίαν τραπεὶς, ὡς κενὰς ἐντεῦθεν γενέσθαι κατα λόγων τὰς ἐπαρχίας, καὶ πρὸς τὸ ἄηθες καὶ ξένον καταπεπλῆχθαι τοὺς ἄνδρας. οὐδὲ γὰρ ὅπλοις τοὺς ἐπιόντας βαρβάρους ἠμύνετο, ἀλλὰ χρήμασι τὴν εἰρήνην ἐξωνούμενος διετέλει. πρὸς δέ γε τούτοις καὶ τὰς τῶν τελευτώντων οὐσίας ἐπολυπραγμόνει, κοινὴν ἅπασι δωρούμενος τὴν πενίαν. ὧν γὰρ αὐτὸς ἐλάμβανε τὰς οὐσίας, τούτοις μετ' ὀλίγον διεδίδου τῷ τῆς εὐσεβείας τρόπῳ· καὶ ὧν ἐγύμνου πόλεων τοὺς ἐνοικοῦντας, τὰς οἰκοδομὰς ἀνενέου, ὡς καὶ τὴν ἐνεγκαμένην ἐπιμελῶς κοσμῆσαι καὶ τρισὶ περιβαλεῖν στεφάνοις. ἐπὶ δὲ τούτου δειναὶ ταῖς κατὰ Λιβύην πόλεσιν ἐπέσκηψαν θλίψεις ὑπὸ τῶν καλουμένων Μαζικῶν. ἐδέδοντο γὰρ θυγατριδῷ Μαρίνου ἐς ἡγεμονίαν ἀνδρὶ νέῳ καὶ πολὺ τὸ κοῦφον κεκτημένῳ· καὶ μετ' ἐκεῖνον αὖθις Βασιανῷ τῷ παιδί. ὁ δὲ οἷς ἔπραξε παντοίως τὰς τοῦ πρὸ αὐτοῦ ἄρξαντος ὑπερβαλόμενος ἀσελγείας ἔδωκε Λίβυσιν αἱρεῖσθαι τὰ πρότερα, καὶ ταῦτα τοῖς μὲν πενίας, τοῖς δὲ θανάτου μνήμην καταλείψαντα. οὕτως, εἰ δέοι εἰπεῖν, οἵ τε ἀφ' αἵματος τὴν Μαρίνου παρευτυχήσαντες εὔνοιαν τοῖς Λιβύων διαφερόντως καὶ Αἰγυπτίων ἐνεφορήθησαν κτήμασιν. ὅτι ἐπὶ Ἀναστασίου τοῦ βασιλέως ἦν ὁ ἅγιος Θεοδόσιος, ὁ κοινοβιάρχης. αἱρετικὸς δὲ ἦν οὗτος ὁ Ἀναστάσιος. ὅτι Ἀναστάσιος αὐτὸς ὁ βασιλεὺς ἔκτισε τὸ μακρὸν τεῖχος πρὸ μιλίων τῆς πόλεως ξ΄, διατείνας ἐκ τῆς κατὰ ἄρκτον θαλάσσης εἰς μεσημβρίαν μῆκος μὲν μιλίων ν΄, εὖρος δὲ ποδῶν κ΄· καὶ τῷ Ἰουλιανοῦ λιμένι προβόλους τίθησιν. ὁ αὐτὸς κτίζει καὶ τὸν μέγαν τρίκλινον, τὸν ἐν Βλαχέρναις, ὃς Ἀναστασιακὸς μέχρι τῆς δεῦρο λέγεται· καὶ τὴν κινστέρναν τὴν Μωκισίαν.
[Ἀναστάσιος Σελεντιάριος·] ὁ μετὰ ταῦτα βασιλεύσας· ζήτει ἐν τῷ φατρία. ζήτει περὶ τῆς τριημέρου ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἐν τῷ αὐτή.
[Ἀνάστασις:] ἐπειδὴ ὁ θάνατος παρὰ φύσιν εἰσῆλθεν, ἡ δὲ ἀνάστασις κατὰ φύσιν. ὁ γὰρ πρωτόπλαστος πρὸ τῆς παραβάσεως ἀθάνατος ἦν. ἀνάστασις δὲ λέγεται, ἐπειδὴ τὸ φθαρὲν πλάσμα διὰ τῆς ἁμαρτίας ὀρθοῦται διὰ δικαιοσύνην. εἰ γὰρ παρέμεινεν ὁ Ἀδὰμ τῇ ἐντολῇ, ἔμεινεν ἂν ζῶν. ἀνάστασις οὖν ἡ δευτέρα στάσις καὶ ἡ τῆς μακροθυμίας τοῦ θεοῦ παῦλα.
[Ἀνάστασις:] ἀντὶ τοῦ ἀναστάτωσις. Πολύβιος· Μάσσανα δὲ Καρχηδόνι αἴτιον τῆς ἀναστάσεως γενέσθαι, πάμπαν τὴν ἀσθενῆ Ῥωμαίοις ὑπολιπόντα.
[Ἀνάστατος:] κατεστραμμένος. καὶ [Ἀναστάτως,] πεπορθημένως. ὁ διά τινα συμφορὰν ἢ δίκην καταλιπὼν τὴν οἰκείαν καὶ ἐν τῇ ἀλλοδαπῇ διαγενόμενος. εἴρηται δὲ καὶ ἐπὶ πόλεων ἑαλωκυιῶν καὶ οἴκων ἐξερημωθέντων τὸ ἀνάστατον. [Ἀνάστατοι:] πλακοῦντος εἶδος. οὗτοι δὲ αὐταῖς ταῖς Ἀῤῥηφόροις ἐγίνοντο. ἐλέγοντο δέ τινες πλακοῦντες καὶ χαρίσιοι. οὗτοι δὲ ἀπὸ τῶν καταλειπομένων συμμιγνύμενοι ἐγίνοντο, καὶ δημιουργοὶ πλάσσουσιν. Ἀριστοφάνης Δαιταλεῦσι· πέμψω πλακοῦντας ἑσπέρας χαρισίους. οἱ δὲ ἀμφιφῶντες γίνονται Μουνυχιῶνος μηνὸς ϛ΄ ἐπὶ δέκα, οἳ καὶ εἰς τὸ Μουνυχίας ἱερὸν τῆς Ἀρτέμιδος κομίζονται. ὀνομάζονται δὲ ἀμφιφῶντες, ὡς μέν τινες ὅτι τότε γίγνονται, ὅτε ἥλιός τε καὶ σελήνη πρωῒ ὑπὲρ γῆς φαίνονται· ὡς δὲ Ἀπολλόδωρος, ὅτι κομίζουσιν αὐτοὺς δᾳδία ἡμμένα παραπηγνύντες ἐπ᾿ αὐτῶν. φθόϊς δέ εἰσι πέμματα, ἃ τοῖς θεοῖς καὶ μετὰ τῶν σπλάγχνων ἔθυον. αἱ δὲ σελῆναι πέμματά εἰσι πλατέα, κυκλοτερῆ· πέλανοι δὲ τὰ εἰς θεοὺς πέμματα· πόπανα δέ· καὶ ἐν Ἐρεχθεῖ τὰς σελήνας πελάνους εἴρηκεν Εὐριπίδης· καί μοι πολὺν γὰρ πέλανον ἐκπέμπεις δόμων, φράσον σελήνας τάσδε πυρίμου χλόης. ἐπὶ δὲ ἓξ σελήναις βοῦν ἕβ δομον ἔπεττον, κέρατα ἔχοντα κατὰ μίμησιν τῆς πρωτοφυοῦς σελήνης. ἔθυον μὲν οὖν καὶ ἐπὶ τέτταρσι ποπάνοις τοῦτον τὸν βοῦν καὶ ἐκάλουν αὐτὸν πέμπτον βοῦν. μᾶλλον δὲ ἐπὶ ταῖς ἓξ ἕβδομον βοῦν. ἐπὶ τῶν ἀναισθήτων.
[Ἀναστεῖλαι:] ἀντὶ τοῦ ἀνασχέσθαι. καὶ [Ἀναστέλλω·] αἰτιατικῇ.
[Ἀνάστημα ἡλικίας:] εὐθύτης. θαυμαστὸν ὁ θεὸς τῷ Μωϋσεῖ τὸ τῆς ἡλικίας ἐξῆρεν ἀνάστημα. καὶ [Ἀνάστημα ψυχῆς,] τὸ πρὸς ἀρετὰς ἐπιτεταμένον καὶ σύντονον ἰδίωμα.
[Ἀναστήσας:] ἀναστάτους ποιήσας καὶ μετοικίσας. ἀναστήσασα ἐκ τοῦ ἱεροῦ τὸν ἄνθρωπον αἰκίαις καθυπέβαλε. καὶ αὖθις· τὴν δὲ καταφυγοῦσαν ἐς τὸ ἱερὸν ἀναστῆσαι οὐκ ἐτόλμησε. καὶ, ἀναστήτω ὁ θεός.
[Ἀναστροφάδην] φασὶν, ὅταν ὁ ἐγκαλῶν τῷ ἠδικημένῳ ἐγκαλῇ. καὶ [Ἀναστροφὴ,] ἡ ἀποκατάστασις τῆς ἐπιστροφῆς εἰς τὴν προτέραν χώραν. λέγεται καὶ ἡ ἀνταπόδοσις. καὶ μὴ ἂν ἀναστροφὴν εἶναι αὐτοῖς, πταίσματός τινος γενομένου τε κατ' ἐκείνους ἀκμῆς πληθύϊ χρώμενον.
[Ἀνάστρῳ:] ἀφεγγεῖ. ἆρά γε ὀρθῶς ζῶμεν καὶ ὑπὸ φωτὶ δὲ ἢ ἐν ἀσελήνῳ καὶ ἀνάστρῳ πλέομεν;
[Ἀναστοιχειοῖ:] ἀναπλάττει, ὡς [Μεταστοιχειοῖ,] μεταπλάττει.
[Ἀναστύψαι:] ἀνασπάσαι.
[Ἀνὰ σοὶ τάδε πάντα, λέπαργε:] ἐπὶ τῶν οὐδὲ μετὰ τὸν κάματον ἀνιεμένων, ἐκ μεταφορᾶς τῶν βοῶν. ἐπειδὰν γὰρ ἀπολυθῶσι τοῦ ἔργου, εἰώθασιν οἱ γεωργοὶ τῷ δυνατωτέρῳ ἐπιτιθέναι τὸν ζυγὸν καὶ τὰ σκεύη.
[Ἀνασυντάξας:] ἀντὶ τοῦ ἄνωθεν συντάξας. Ὑπερίδης κατὰ Πολυεύκτου.
[Ἀνασύνταξις:] τὰ διαγεγραμμένα τιμήματα ταῖς συμμορίαις, ὅταν δόξῃ τῷ δήμῳ χρῄζειν προσθήκης ἢ ἀφαιρέσεως, καὶ ἕλωνται τοὺς τοῦτο πράξοντας, τοῦτο ἀνασύνταξιν καλοῦσιν.
[Ἀνασφήλας:] ἀνανήψας, ἑαυτὸν ἀναστήσας· ἢ ἀναλαβών· ἀνενεγκών.
[Ἀνασχοῦσα:] ἀναδοῦσα. καὶ [Ἀνασχών,] ἀνατείνας. φανεὶς, ἐξελθὼν, ἀναδύς. ὁ δὲ πρῶτος ἀνασχὼν ἐκ τοῦ ὀρύγματος ἦν Μάγνος, ἀνδρώδης τε καὶ διαφερόντως τολμητής.
[Ἀνάσχω·] γενικῇ· μὴ ἀνάσχῃ.
[Ἀναταθείς:] ἐπαπειλήσας. οἷς δὲ ἀναταθεὶς καὶ τὸν ἐξ αὐτοῦ φόβον ἐπικρεμάσας. καὶ [Ἀνατατικῶς κελεύων,] ἀντὶ τοῦ προστακτικῶς, ἐμβριθῶς.
[Ἀνατάξασθαι:] εὐτρεπίσασθαι.
[Ἀνατάσεις:] ἐπαπειλήσεις ὑπερηφάνους. τὰ μὲν φιλάνθρωπα παρεσιώπων, τὰς δὲ ἀνατάσεις καὶ ἀπειλήσεις ἔλεγον. καὶ [Ἀνάτασις,] ἡ μετὰ πικρίας καὶ θρασύτητος ἀπειλή. Πολύβιος· οἱ μὲν οὖν περὶ Μητρόδωρον καταπλαγέντες τὴν ἀνάτασιν Φιλίππου τοῦ βασιλέως ἐπανῆλθον.
[Ἀνατετυρβακώς:] ἀναταράξας. τυρβάσαι δὲ κυρίως λέγεται τὸ τὸν πηλὸν ταράξαι. Ἀριστοφάνης· τὴν πόλιν ἅπασαν ἡμῶν ἀνατετυρβακώς.
[Ἀνατεῖλαι·] δοτικῇ. ἀνθῆσαι. ἐκ μεταφορᾶς τῶν βοτανῶν.
[Ἀνατεινάμενος:] ἐπαπειλήσας. ὁ δὲ βασιλεὺς πολλὰ τοῖς ἐς τὴν πρᾶξιν ὑπουργηκόσιν ἀνατεινάμενος οὐδὲν ἔδρασε. καὶ αὖθις· οἱ δὲ Αἰγύπτιοι ἀνατεινάμενοι καὶ κατακαγχάσαντες, ἐν ὄψει τοσούτων ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν εἴκοσιν ἀποδέοντας πεντακοσίους ἀπέκτειναν. ἀνατεινάμενοι οὖν μεθ' ὕβρεως ἀπειλήσαντες. καὶ [Ἀνατείνας τὴν ψυχήν,] ἐπὶ τὰ ἄνω τρέψας καὶ ἐπὶ τὴν τῶν θεῶν θέαν.
[Ἀνατί:] ἀβλαβῶς καὶ ἄνευ τίσεως καὶ τιμωρίας. ὥσπερ καὶ τὸ [Ἀνουτητί. Ἀνατίθεμαι:] ἀθετῶ.
[Ἀνατιναγμός.]
[Ἀνατλάντες:] ὑπομείναντες. καὶ [Ἀνάτλημα,] ὑπομονή. καὶ [Ἀνατλῆναι,] ὑπομεῖναι.
[Ἀνατολίη:] ἡ ἀνατολή. λέγεται δὲ καὶ ἀντολίη.
[Ἀνατόλιος,] μάγιστρος Θεοδοσίου τοῦ βασιλέως, ὃς ἦν φιλότιμος, προσῆν δὲ αὐτῷ καὶ τὸ μὴ φείδεσθαι χρημάτων, τὸ παρὸν διαθεῖναι ἐσπουδακότι.
[Ἀνατραπέντες:] σκελισθέντες, συμπεσόντες. οἱ δὲ σπῶσι τοῦ οἴνου ἄδην καὶ ἀπείρως καὶ ἀνατραπέντες ἔκειντο ὡς ἔτυχον αὐτῶν ἕκαστοι εἰκῇ. καὶ [Ἀνατρέπω·] αἰτιατικῇ.
[Ἀνατρέχω:] ἀντὶ τοῦ ἀναλύω. Μένανδρος.
[Ἀνατρητοὺς ἐμβάδας:] τὰ διακεκομμένα καὶ τετρυπημένα ὑποδήματα. τὰ δ' ἐμβάδια καὶ ταῦτα συνεχειμάζετο. Ἀριστοφάνης.
[Ἀνά τοί με πείθεις· ἀλλ' ἐκεῖνο οὔπω λέγεις:] ἀντὶ τοῦ ἀναπείθεις τοιγαροῦν με.
[Ἀνατυπῶσαι:] ἀντὶ τοῦ ἀνατρέψαι. Ἀντίμαχος. καὶ [Ἀνατύπωσις,] διανόησις.
[Ἄναυδος:] ἄφωνος. καὶ [Ἀναύδητον,] ἄλεκτον, ἀπόῤῥητον, ἀνέλπιστον. κοὐδὲν ἀναύδητον φατίξαιμ' ἄν. ὃς ἐπ᾿ αἰσχύνης τοῦ πάθους περιῤῥεόμενος δάκρυσιν ἄναυδος ἦν, ἐξειπεῖν αἰδούμενος τὸ πάθος.
[Ἀναυλεί:] χωρὶς ναύλου.
[Ἀναυμαχίου·] ὡς τοῦ μὴ στρατεύεσθαι καὶ τοῦ λείπειν τὴν τάξιν καὶ τοῦ τὰ ὅπλα ἀποβαλεῖν ζημίαι ἦσαν ὡρισμέναι ἐκ τῶν νόμων, οὕτω καὶ τοῦ ναυμαχῆσαι. τοῦτο τὸ ὄφλημα ἀναυμαχίου ἐκαλεῖτο, ὡς Ἀνδοκίδης. οὕτω δὲ δεῖ καὶ αὐτοὺς καὶ τοὺς ἐξ αὐτῶν ἀτίμους εἶναι.
[Ἀναυσία:] τὸ μὴ ναυτιᾶν.
[Ἀναφαλαντίαν,] οὐκ ἀναφάλαντον λέγουσι, καὶ [Ἀνάσιλλον,] τὸ αὐτό.
[Ἀναφανδόν:] φανερῶς.
[Ἀναφαίνεις:] φανερὰ ποιεῖς.
[Ἀναφαιρέτους:] μὴ ἀφαιρουμένους.
[Ἀναφῆναι:] ἐκφῆναι.
[Ἀναφλασμόν:] τὰ Ἀφροδίσια. Εὔπολις Αὐτολύκῳ. καὶ [Ἀναφλᾶν] ἔλεγον τὸ μαλάττειν τὸ αἰδοῖον.
[Ἀναφλύστιοι·] Ἀναφλύστιος, δῆμος Ἀττικῆς, τῆς Ἀντιοχίδος· ἔνιοι μέντοι τῶν ἱστορικῶν ὡς πόλεως τῆς Ἀναφλύστου μνημονεύουσιν.
[Ἀναφοράν:] τὸ ἀναφέρειν τὴν αἰτίαν τῶν ἁμαρτηθέντων ἐπ᾿ ἄλλους. Δημοσθένης κατὰ Κτησιφῶντος. καὶ [Ἀναφορᾶς·] τὸ κελευόμενον ὑπὸ θατέρου κοινῇ δοκεῖν κελεύεσθαι, μηδεμιᾶς εἰς τὸν ἕτερον ὑπολειπομένης ἀναφορᾶς. ἤτοι συμβουλίας.
[Ἀναφορεύς:] ὁ λῶρος. καὶ πληθυντικόν. [Ἀναφορεῖς,] οἱ ἀνέχοντες, οἱ ἀναβαστάζοντες.
[Ἀνάφορον:] ξύλον ἀμφίκοιλον, ἐν ᾧ τὰ φορτία ἐξαρτήσαντες οἱ ἐργάται βαστάζουσιν. Ἀριστοφάνης· φέρε σὺ τἀνάφορον ὁ παῖς. ἢ ἀμφίκυρτον γραπτέον, ὅπερ καὶ ἀληθές.
[Ἀναφρονήσαντες:] ἀνανήψαντες, μεταγνόντες. οὐκοῦν οἱ πλεῖστοι ἀναφρονήσαντες ἐγνωσιμάχουν καὶ μετεβάλλοντο.
[Ἀναφοιτῆσαι:] ἀνελθεῖν.
[Ἀναχάζοντες:] ἀναχωροῦντες. Ξενοφῶν· ἐπιδιώκοντες καὶ πάλιν ἀναχάζοντες. ὀπίσω πορευόμενοι.
[Ἀνάχαρσις,] Γνύρου, μητρὸς δὲ Ἑλληνίδος, Σκύθης, φιλόσοφος, ἀδελφὸς Καδουΐα τοῦ Σκυθῶν βασιλέως. ἔγραψε Νόμιμα Σκυθικὰ δι' ἐπῶν, Περὶ εὐτελείας τῶν εἰς τὸν ἀνθρώπινον βίον ἔπη πάντα ω΄. εὗρε δὲ οὗτος ἄγκυραν καὶ τὸν κεραμεικὸν τροχόν. ἦν δὲ ἐπὶ Κροίσου. καὶ τετελεύτηκεν Ἑλληνικὰς τελετὰς ἐπιτελῶν ἐν Σκύθαις, ἐπιβουλεύσαντος αὐτῷ τοῦ ἀδελφοῦ· κατὰ δέ τινας ἐν γήρᾳ βαθεῖ καὶ μέχρις ἐτῶν ρ΄.
[Ἀναχάσκει:] ὃ ἡμεῖς ἀνέχασκεν.
[Ἀναχαυνῶ:] ἀναλύω.
[Ἀναχαιτίζει·] αἰτιατικῇ. ἀναποδίζει, ἐκκόπτει. [Ἀναχαιτίζειν·] Σοφοκλῆς τὸ ἀπειθεῖν καὶ ἀντιτείνειν.
[Ἀνὰ χθόνα:] ἐπὶ τὴν γῆν.
[Ἀνοχλίζω:] τὸ ἀνακινῶ.
[Ἀναχωματισμός·] ζήτει ἐν τῷ χῶμα.
[Ἀναχωρίζει·] ἀντὶ τοῦ ἀναχωρεῖν ποιεῖ. Ξενοφῶν.
[Ἀναχωρῶ·] γενικῇ.
[Ἀναχρέμπω:] τὸ ἀναπέμπω.
[Ἀνάχυσιν:] βλακείαν, ἔκλυσιν.
[Ἀναψηφίσασθαι:] τὸ μεταψηφίσασθαι. Δουλοδιδασκάλῳ Φερεκράτης· κἀναψηφίσασθ' ἀποδοῦναι πάλιν τὰ χρυσία. καὶ ἐκτεταμένως λέγουσιν οἱ Ἀττικοί.
[Ἀναψυχῆναι:] τὸ ἀναψύξαι λέγουσιν. Ἀμειψίας Μοιχοῖς· καὶ σὺ μὲν ἦλθες κάββαλες τριώβολον, καί τί που κατεμαρτύρησας ψεῦδος, ὥστ' ἀνεψύχεις. καὶ [Ἀναψύχω·] αἰτιατικῇ.
[Ἀναψῦχον:] ἀντὶ τοῦ ἀναπνοὴν διδοῦν. καὶ [Ἀναψυχομένη,] ἀντὶ τοῦ ἀναπαυομένη.
[Ἁνδάνει:] ἀρέσκει. μέλει. ἵππων χρεμετισμὸς ἁνδάνει.
[Ἄνδηρα:] τὰ χείλη τῶν ποταμῶν ἄνδηρα λέγουσι, διὰ τὸ εἶναι ἔνικμα καὶ διερά. Ὑπερίδης δὲ τὰ ἀναχώματα λέγει, διὰ τὸ ὑπεράνω εἶναι τῶν διερῶν.
[Ἄνδηρα:] μέρος τι τοῦ κήπου, ὥσπερ ἡ πρασιὰ καὶ ὁ ὀχετός. Δίδυμος φησίν. ὅπως τὸ ἀνώμαλον τοῦ χωρίου τῇ τῶν ἀνδήρων καὶ τῶν ὀχετῶν ἀφαιροῖτο κατασκευῇ.
[Ἄνδιχα:] διχῶς. Ὅμηρος· ἠὲ διαπραθέειν, ἢ ἄνδιχα πάντα δάσασθαι. ἰστέον, ὅτι οἱ πολιορκούμενοι ἐξίστασαν τοὺς πολεμίους, ἐπιμεριζόμενοι τὰ χρήματα. καὶ ἀντὶ τοῦ χωρίς. εἴης ἐν μακάρεσσιν, Ἀνάκρεον, μήτ' ἄρα τῶν κώμων ἄνδιχα, μήτε λύρης.
[Ἀνδοκίδης,] Ἀθηναῖος, ῥήτωρ τῶν πρωτευόντων δέκα εἷς, υἱὸς Λεωγόρου, ἀπόγονος Τηλεμάχου τοῦ Ὀδυσσέως καὶ Ναυσικάας, ὥς φησιν Ἑλλάνικος.
[Ἄνδρα:] τὸν φύσει. Ἀῤῥιανός· ἄνδρα κατὰ νεότητα θρασὺν, κατὰ ἀπειρίαν πραγμάτων ἀνόητον, καὶ διὰ ῥώμην σώματος καὶ τὸ ἐξ τὰς μάχας προπεσὸν τῷ πλήθει πιθανόν· οὐδὲ τὰς ὑπὲρ τῶν μεγίστων βουλὰς ἐν ὀλίγοις τοῖς μάλιστα προνοοῦσιν αὐτῶν, ἀλλ' ἐν παντὶ τῷ πλήθει γίνεσθαι. τὸ πέρα δὲ ἀντιτείνοντας ξυνδεῖν καὶ δεδεμένους μηδὲν μεῖον ἕπεσθαι.
[Ἀνδραγαθιζομένη:] ἀνδριζομένη. [Ἀνδραγαθῶ] δέ.
[Ἀνδράγρια:] σκύλα ἐξ ἀνδρῶν.
[Ἄνδραγχος:] ἀντὶ τοῦ δήμιος, ὁ τοὺς ἄνδρας ἄγχων.
[Ἀνδρακάδα:] ἀνδρακάς. κατ' ἄνδρα, χωρίς. Κρατῖνος Βουκόλοις. τὸ ἴσον καὶ ἀντικείμενον καλεῖ Θουκυδίδης. ἢ [Ἀνδρακάς,] κατὰ δέκα ἄνδρας.
[Ἀνδραποδίζω.] αἰτιατικῇ. τὰς συνθήκας συνέχεον οἱ βάρβαροι τήν τε ὁμαιχμίαν ἐς τὸ φανερὸν ἀνδραποδίζονται. καὶ [Ἀνδραποδισμός,] αἰχμαλωσία. καὶ [Ἀνδραποδιστής.] διαβάλλονται οἱ Θετταλοὶ ὡς ἀνδραποδισταὶ καὶ ἄπιστοι. δῆλον δὲ καὶ ἀπὸ Ἰάσονος, ὃς ἠνδραπόδισε τὴν Μήδειαν. Εὐριπίδης· πολλοὶ παρῆσαν, ἄλλ' ἄπιστοι Θετταλοί. εἴρηται δὲ ἀνδραποδιστὴς παρὰ τὸ ἀποδίδοσθαι ἄνδρα, τουτέστι πωλεῖν· ὁ τοὺς ἐλευθέρους καταδουλούμενος.
[Ἀνδραποδοκάπηλος:] μεταβολεὺς ἀνδραπόδων. ἀνδράποδον δὲ εἴρηται ὁ ποῦς ὁ ἐν ἀνδράσιν, ἀπὸ τοῦ ὑποκειμένου μέρους τῷ ὅλῳ· ὑπόκειται γὰρ τῷ δεσπότῃ ὁ οἰκέτης, καθάπερ ὁ ποῦς τῷ ὅλῳ καὶ ἀνωτέρω σώματι. ὥσπερ, οἶμαι, τὰ τῶν ἀνδραπόδων ἀπιστότερα ἐκ χρόνου καιροφυλακοῦντες πολλοῦ δραπετεῦσαι μὲν τῆς τῶν κεκτημένων χειρὸς, νέους δέ τινας καὶ ἀγνῶτας αὑτοῖς δεσπότας εὑρεῖν. [Ἀνδραποδοκάπηλος] οὖν, ὁ σωματέμπορος· παρὰ τὸ καπηλεύειν τὰ ἀνδράποδα, ὅ ἐστι πιπράσκειν.
[Ἀνδραποδώδεις:] δουλοπρεπεῖς, δουλογνώμονας. καὶ [Ἀνδραποδώδης θρίξ,] ἐπὶ τῶν ἠλιθίων. Πλάτων φησίν· ἔχων τὰς ἀνδραποδώδεις ἐπὶ τῆς ψυχῆς τρίχας ὑπὸ ἀμουσίας.
[Ἀνδραποδώδη τρίχα:] τὴν τῶν ἀνδραπόδων ἰδίως κουρὰν, ἣν ἀπελευθερωθέντες ἤλλασσον Ἀθήνησιν αἱ δοῦλαί τε καὶ δοῦλοι. καὶ ἦν ταῦτα ἀκούειν πολλῶν συνειλεγμένων ἀνδρῶν, οὐδὲ τὰ πάθη κατεσταλμένων, ἀλλ' ἔτι τὴν ἀνδραποδώδη τρίχα, φασὶν, ἐπιδεικνυ μένων.
[Ἀνδράριον:] ὑποκοριστικῶς ἄνδρα. θαυμάζειν δὲ τοὺς Γότθους, εἰ πεφρίκασιν ἀνδράριόν τι θαλαμηπόλον, σκιατραφές τε καὶ ἁβροδίαιτον, καὶ πόῤῥω τοῦ ἀῤῥενωποῦ τεταγμένον.
[Ἄνδρα Τιθωνὸν σπαράττων καὶ ταράττων καὶ κυκῶν:] τουτέστιν ὑπεράγαν γεγηρακότα. ἀπὸ Τιθωνοῦ, τοῦ πάνυ γηράσαντος καὶ μεταβληθέντος εἰς τέττιγα.
[Ἀνδράχλη:] διὰ τοῦ λ ἑνικῶς. ἀντὶ τοῦ αἴθρανος. τὸ τῶν γυναικῶν ποδαρούλιον. γυναιξὶν ἐπικαθέζειν ἀνδράχλης.
[Ἀνδραιμονίδης:] ὁ Ἀνδραίμονος παῖς.
[Ἀνδρέας:] ὄνομα κύριον.
[Ἀνδρεών:] ὁ μέγας οἶκος παρ' Ἡροδότῳ.
[Ἀνδρεία:] ἡ τῶν ἀνδρῶν ἡλικία. Ἀντιφῶν ἐν τῷ Περὶ ὁμονοίας. καλεῖται δὲ πρός τινων ἀνδρεία καὶ τὸ αἰδοῖον. διαφέρει δὲ ἀνδρία καὶ δικαιοσύνη, ὁμογενεῖς οὖσαι ὑπὸ τὸ αὐτὸ γένος τὴν ἀρετήν. καὶ ζήτει ἐν τῷ δικαιοσύνη.
[Ἀνδρείκελον:] ὅμοιον ἀνδρί. σημαίνει δὲ καὶ τὸ μίγμα τῶν ζωγράφων, ὃ καλεῖται χρωμάτων κρίσις.
[Ἀνδρεῖος ἀνήρ:] ὁ ἄφοβος. ἁμαρτάνει οὖν ὁ λέγων τὴν ἀνδρείαν ἐγκράτειαν φόβων. καὶ [Ἀνδρειφόντης,] ὁ ἀνδροφόνος.
[Ἀνδρηλατεῖν:] ἄνδρας ἐξελαύνειν καὶ φυγαδεύειν.
[Ἀνδρία:] οὐχ ἡ πολιτικὴ ἀρετὴ, ἀλλ' ἡ μείζων ταύτης, τῷ αὐτῷ ὀνόματι χρωμένη, περιγινομένη τοῦ θυμουμένου τῆς ψυχῆς. [Ἀνδρεία] δὲ [ψυχὴ,] διὰ διφθόγγου, ἀπὸ τοῦ ἀνδρεῖος.
[Ἀνδριάντα γαργαλίζειν:] ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.
[Ἀνδρίζω·] τὸ ἀνδρός τι ποιῶ.
[Ἀνδρικῶς:] Ἀριστοφάνης· ἀνδρικῶς ἐμβάλλετον, καὶ σμώχετ' ἀμφοῖν ταῖν γνάθοιν. οὐδὲν γὰρ, ὦ πόνηροι, λευκῶν ὀδόντων ἔργον ἐστὶν, ἢν μή τι καὶ μασσῶνται. καὶ [Ἀνδρικώτερος,] ἀνδρειότερος.
[Ἀνδρὶ Λυδῷ πράγματα οὐκ ἦν· ὁ δὲ ἐξελθὼν ἐπρίατο:] ἐπὶ τῶν κακὰ ἑαυτοῖς ἐπισπωμένων.
[Ἀνδρὶ πεινῶντι κλέπτειν ἔστ' ἀναγκαίως ἔχον:] ἐπὶ τῶν ἐξ ἀνάγκης τι ποιούντων.
[Ἄνδριοι:] ἐκ τῆς Ἄνδρου.
[Ἀνδροβόρων:] ἀνθρωποφάγων. ἀνδροβόρων ὁμότεχνε κυνῶν, αἴλουρε κακίστη, τῶν Ἀκταιονίδων ἐσσὶ μία σκυλάκων. διὰ τοῦ ο μικροῦ διὰ τὸ μέτρον.
[Ἀνδρόγεως] καὶ [Ἀνδρόγεων] οὐδετέρως.
[Ἀνδρόγυνος:] ὁ Διόνυσος, ὡς καὶ τὰ ἀνδρῶν ποιῶν καὶ τὰ γυναικῶν πάσχων. ἢ ἄνανδρος, καὶ ἑρμαφρόδιτος. καὶ [Ἀνδρογύνων,] ἀσθενῶν, γυναικῶν καρδίας ἐχόντων.
[Ἀνδρόδομος:] ὁ τρίκλινος.
[Ἀνδρόκλειος. Ἀνδροκλείδης,] ὁ τοῦ Συνεσίου τοῦ Λυδοῦ τοῦ Φιλαδελφέως υἱός. οὗτος δὲ ἐπὶ Πορφυρίου τοῦ φιλοσόφου ἐδίδασκεν, ἐπειδὴ μέμνηται αὐτοῦ ἐν τῷ Περὶ τοῦ ἐμποδὼν τεχνολόγων.
[Ἀνδρόκμητος:] τάφος.
[Ἀνδροκόβαλος:] ὁ κακοῦργος.
[Ἀνδροκτασιάων:] ἀνδροφονιῶν.
[Ἀνδροληψία] καὶ [Ἀνδρολήψιον:] ἐὰν ἔξω τῆς Ἀττικῆς ἀνὴρ Ἀθηναῖος ἐτελεύτησε, καὶ μὴ ἐξεδίδοσαν οἱ ἐν ἐκείνῃ τῇ πόλει, ἐν ᾗ τὸ ἔργον ἐπράχθη, τὸν δοκοῦντα ἐν τῇ αἰτίᾳ εἶναι, ἐφεῖτο ἐκ τοῦ νόμου τρεῖς τῶν ἐκείνῳ ὑπόντων ἄγειν εἰς Ἀθήνας δίκην ὑφέξοντας τοῦ φόνου· καὶ τοῦτο ἀνδρολήψιον ἐκαλεῖτο. Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Ἀριστοκράτους· πρὸς δὲ τούτοις ὁ νόμος, ἐὰν μήτε δίκας ὑπόσχωσι, παρ' οἷς ἂν τὸ πάθος γένηται, μήτε τοὺς δεδρακότας ἐκδιδῶσι, κελεύει κατὰ τούτων εἶναι μέχρι τριῶν τὸ ἀνδρολήψιον. [Ἀνδροληψία] οὖν τὸ ἁρπάζειν ἄνδρας ἔκ τινος πόλεως· ἠνεχύραζον γὰρ τὴν ἔχουσαν πόλιν τὸν ἀνδροφόνον καὶ μὴ προϊεμένην αὐτὸν εἰς τιμωρίαν. καὶ τοῦτο ἐκαλεῖτο ἀνδροληψία.
[Ἀνδρόμαχος,] Νεαπολίτης ἐκ Συρίας, σοφιστὴς, υἱὸς Ζωνᾶ ἢ Σαβίνου, παιδεύσας κατὰ Νικομήδειαν ἐπὶ Διοκλητιανοῦ βασιλέως.
[Ἀνδρομέοιο:] ἀνθρωπείου κρέατος.
[Ἀνδρόπαις:] ὁ ἤδη ἀνδρούμενος παῖς.
[Ἀνδροπλήθεια:] πλῆθος ἀνδρῶν.
[Ἀνδροσάθων:] μεγάλα ἔχων αἰδοῖα.
[Ἀνδρὸς γέροντος ἀσταφὶς τὸ κρανίον:] ἀπὸ μέρους. ἐπὶ τῶν μηδαμοῦ χρησιμευόντων, παρόσον ὅλον τὸ σῶμα ἀσθενές. καὶ, [Ἀνδρὸς γέροντος αἱ γνάθοι βακτηρίαι,] ἐπὶ τῶν πρὸς τὸ γῆρας πολλὰ ἐσθιόντων. καὶ, [Ἀνδρὸς γέροντος μήποτ' ἐς πυγὴν ὁρᾶν,] ἐπὶ τῶν πρὸς ἔνια μὴ χρησίμων. καὶ, [Ἀνδρὸς κακῶς πράσσοντος ἐκποδὼν φίλοι,] ἐπὶ τῶν ἐν τοῖς κακοῖς μηδεμίαν εὑρισκόντων παρὰ τῶν φίλων ὠφέλειαν.
[Ἀνδροτίων,] Ἄνδρωνος, Ἀθηναῖος, ῥήτωρ καὶ δημαγωγὸς, μαθητὴς Ἰσοκράτους.
[Ἀνδροφόνος:] οὕτως λέγεται κἂν γυναῖκά τις κτείνῃ.
[Ἄνδρων·] εἷς ἦν τῶν υ΄.
[Ἀνδρῶνα:] οἶκον, ἔνθα οἱ ἄνδρες εἰώθασιν ἀθροίζεσθαι. Ἀριστοφάνης· τὰ δικαστήρια καὶ τὰς στοὰς ἀνδρῶνας πάντα ποιήσω.
[Ἀνδρώνιος ὄνος:] ἐπὶ τῶν παμμεγέθη καὶ νωθρὰ σώματα ἐχόντων· ἢ διὰ τὸ ἐκεῖσε παμμεγέθεις καὶ νωθροὺς ὄνους γίνεσθαι.
[Ἀνδρωνῖτις·] καὶ τὸ λεγόμενον, ἐκνεύσας τὴν ἀνδρωνῖτιν εἰς τὴν γυναικωνῖτιν κωμάσαι· διὰ τὸ δοκεῖν τὸν στρατηγὸν βραχεῖ χρόνῳ πρότερον ὑπὸ τῶν Λυσιτανῶν ἠλαττῶσθαι.
[Ἀναία:] πόλις.
[Ἀναιδές:] τὸ θρασὺ βλέπειν. καὶ [Ἀναίδην,] ἀθρόως, σφοδρῶς, ἀπηρυθριασμένως. καὶ [Ἀναιδῶς:] ἀναισχύντως. καὶ [Ἀναιδής,] καὶ [Ἀναίδεια,] ἡ ἀναισχυντία.
[Ἀνεμάξατο·] πάντα ὅσα ἔδρασεν ἀνεμάξατο καὶ ἔτισε τῇ ἑαυτοῦ κεφαλῇ. οὕτως Αἰλιανὸς ἐν τῷ Περὶ θείων ἐναργείων.
[Ἀναίμονες:] ἀναίματοι. καὶ [Ἄναιμος,] ὁ μὴ ἔχων αἷμα. καὶ [Ἀναιμωτὶ,] ἄνευ αἵματος. καὶ [Ἀναίμονι δίψῃ], τουτέστιν ἀγγελικῇ· αἷμα γὰρ οὐκ ἔχουσιν οἱ ἄγγελοι, καθὸ οὐδὲ ἐσθίουσι. περὶ τοῦ ἁγίου Δανιήλ φησιν ὁ Λογοθέτης εἰς ἐπίγραμμα δῆθεν τοῦ κίονος αὐτοῦ.
[Ἀναίνεσθαι:] κοινῶς μὲν τὸ ἀρνεῖσθαι, ἰδίως δὲ ἐπὶ τῶν κατὰ τοὺς γάμους καὶ τὰ ἀφροδίσια. καὶ [Ἀναίνομαι,] ἀπαρνοῦμαι, προΐεμαι.
[Ἀναιρεθείς:] ἀντὶ τοῦ ἀναληφθείς. οὕτως Ἰσοκράτης. καὶ [Ἀναιρεῖν,] τὸ ἐν γαστρὶ συλλαβεῖν, καὶ τὸ τεχθὲν ἀνατρέφειν, καὶ τὸ φονεῦσαι, καὶ τὸ ἀναλαβεῖν. ὁ δὲ καθεὶς τὴν χεῖρα εἰς τὴν πήραν ἀναιρεῖται τὴν ἐπιστολήν. καὶ ἔτι τὸ ἀπολλύναι, καὶ τὸ αἴρειν ἢ προσενέγκασθαι. καὶ [Ἀναίρεσις,] ἡ ἀνάληψις. ὁ δὲ τὴν πανοπλίαν ἔῤῥιψεν εἰς ἀναίρεσιν τῷ βουλομένῳ. καὶ [Ἀναιρεῖται,] λαμβάνει. ὁ δὲ ἀναιρεῖται τὸ μεῖζον μέρος τοῦ κρεαδίου. καὶ [Ἀναιρεῖσθαι,] ἀναδέχεσθαι, ἀναλαμβάνειν. τῷ Σκιπίωνι ἦν τὰ διωμολογημένα πρὸς Καρχηδονίους, ὁμήρους σφᾶς δοῦναι καὶ τοὺς ἐλέφαντας καὶ τὰς τριήρεις καὶ μήτε καταλόγους ποιεῖσθαι μήτε μισθοφόροις χρῆσθαι μήτε πόλεμον πρὸς μηδένα παρὰ τὴν τῶν Ῥωμαίων γνώμην ἀναιρεῖσθαι. καὶ αὖθις· οὐ τὴν τυχοῦσαν πρόνοιαν ἐποιοῦντο Ῥωμαῖοι τοῦ μὴ κατάρχοντες φαίνεσθαι μήδ' ἀναιρούμενοι τοὺς πολέμους. καὶ Ἡρόδοτος [Ἀναιρεόμενον] ἀντὶ τοῦ ἐν γαστρὶ συλ λαμβανόμενον. καὶ [Ἀναιρούμενοι,] ἀναλαμβανόμενοι, ἐπιχειροῦντες.
[Ἀναισίμου:] ἀνήλισκε, κατεδαπάνα. καὶ [Ἀναισιμοῦν] παρὰ Ἡροδότῳ ἀντὶ τοῦ δαπανᾶν, ἀναλίσκειν. καὶ [Ἀναισιμῶσι,] καταναλίσκωσι. τὰς δὲ γυναῖκας ἀπέπνιξαν, ἵνα μὴ τὸν σῖτον ἀναισιμῶσιν.
[Ἀναίσχυντος καὶ σιδηροῦς ἄνθρωπος:] ἐπὶ τῶν ἀπηρυθριακότων καὶ μηδεμίαν μεταβολὴν τοῦ τρόπου ποιουμένων.
[Ἀναίτιος παρὰ ἀφροσύνῃ:] ἀντὶ τοῦ ἀνέγκλητος ἐπὶ ἀφροσύνῃ.
[Ἄναιτος:] ἀβλαβὴς καὶ ἀναιτίατος. Σοφοκλῆς· πόλις δέ σοι κακῶν ἄναιτος τῶνδ' ἀπαλλαχθῇ χθονός.
[Ἀνέβαλλεν·] Ξενοφῶν· ὁ δὲ Τηρίβαζος φίλος ἦν τῷ βασιλεῖ, καὶ, ὁπότε παρείη, οὐδεὶς ἄλλος βασιλέα ἐπὶ τὸν ἵππον ἀνέβαλλεν. ἀντὶ τοῦ ἀνεβίβαζεν.
[Ἀνέβαλλεν:] ἀναβολὴν ἐδίδου.
[Ἀνεβάλλετο:] προοιμιάζετο, ἀνεκρούετο, ἐνήρχετο, καὶ ἀντὶ τοῦ ὑπερετίθετο. Ἀῤῥιανός· ἀνεβάλλετο τὴν τῆς ἄλλης χώρας δῄωσιν, οἰόμενος ἐνδώσειν Ἀθηναίους. [Ἀναβολὰς] γὰρ καὶ τὰς ἀνακρούσεις καὶ τὰς ἀρχάς. ὅθεν καὶ τὸ ἤρχετο καὶ ἀπήρχετο. καὶ
[Ἀνεβάλλοντο,] ἀντὶ τοῦ ἐσχηματίζοντο.
[Ἀνέβησεν:] ἀντὶ τοῦ ἀνεβίβασεν. Ἡρόδοτος.
[Ἀνεβίω:] ἀνέζησε. καὶ [Ἀνεβιωσάμην,] ἀντὶ τοῦ ἀναβιῶναι ἐποίησα. Κράτης. [Ἀναβιώσκεται] καὶ [Ἀναβιώσκει] μᾶλλον ἢ ἀναβιοῖ· λέγουσι δὲ καὶ ἀναζῆν.
[Ἀνεβόησεν οὐράνιον:] ἀντὶ τοῦ μέγα καὶ οὐρανοῦ ἐφικνούμενον.
[Ἀνεβορβόρυξαν:] ἀνέκραγον.
[Ἀνεβρύαξαν:] ἀνεθορύβησαν, ἀνέκραγον. [Ἐκβαλεῖν] δὲ λέγουσιν ἰδίως τὸ κροῦσαι ταῖς ναυσίν.
[Ἀνεγνάμφθη:] ἀνεκάμφθη.
[Ἀνέγνωσαν:] ἀνέπεισαν, ἀνεδίδαξαν. ἠρέθισαν. Ἡρόδοτος· τοὺς ὀνειροπόλους ἀνεσκολόπισεν, οἵ μιν ἀνέγνωσαν μετεῖναι τὸν Κῦρον.
[Ἀνέγρετον:] ἀνυπόστροφον.
[Ἀνεδέχετο:] προσεδέχετο, ἐξυπέμεινεν. ὁ δὲ ἀνεδέχετο τὴν Ἀσδρούβου παρουσίαν. καὶ ἀντὶ τοῦ ἐξήνεγκεν. ὁ δὲ τούτοις πιστεύων ἀνεδέχετο τὸν πρὸς Ἀριαράθην πόλεμον.
[Ἀνεδείματο:] ἀνῆλθεν. ἀνῳκοδόμησε, κατεσκεύασεν.
[Ἀνέδην:] δαψιλῶς, ἀκωλύτως, κατακόρως, ὡς ἔτυχεν. Ἀῤῥιανός· οἱ δὲ τοῖς φρέασι φύλακας ἐπέστησαν, ὡς μὴ ἀνέδην ὅπως τις ἐθέλοι ὑδρεύεσθαι, ἀλλ' ἐς τὸ κοινὸν ξυλλέγεσθαι πᾶν ὅσον περ ἀνιμῷτο τοῦ ὕδατος· ἐκεῖθεν δὲ διανομὴν γίνεσθαι τὴν ἴσην ἑκάστοις. καὶ αὖθις· τὸ δίθυρσον, τὸ λογχωτὸν, καὶ τὸ περισφύριον, οἷς ἀνέδην ἐβάκχευεν, ὅτ' ἐς Διόνυσον ἐφοίτα. καὶ αὖθις· τὸ ἱερὸν περιστοιχίσαντες οὐκ εἴων τοὺς βουλομένους καὶ δεομένους τοῦ Πυθίου ἀνέδην παριέναι. ἀντὶ τοῦ ἀκωλύτως. καὶ αὖθις· ἀνέδην ἐξεπόρθουν μετὰ ἀγριότητος ἅπαντες. καὶ αὖθις· ὁ δὲ ἀνέδην διῃτᾶτο.
[Ἀνεδήσατο:] ἀπηνέγκατο. ὁ δὲ τὰ πρακτέα ὀρθῶς διατάττων πολλὰς ἀνεδήσατο νίκας.
[Ἀνεδίδοτο:] ἀνεπέμπετο. καὶ [Ἀνεδίδου,] συνεβούλευεν. ὁ δὲ συναθροίσας τοὺς φίλους ἀνεδίδου διαβούλιον, τί δέον εἴη πράττειν.
[Ἀνέδουν:] ἐστεφάνουν, ἀνεδέσμευον. προσιόντες δὲ αὐτῶν ἐταινίαζον οἱ νησιῶται καὶ ἀνέδουν.
[Ἀνέδραμεν:] ἀντὶ τοῦ ηὐξήθη. Ἡρόδοτος.
[Ἀνεζεύγνυ:] ἀνέστρεφεν. Ἀππιανός· ὁ δὲ μετὰ πολλῆς λείας ἀνεζεύγνυ.
[Ἀνεζωπυρήθη:] διεθερμάνθη.
[Ἀνέηκεν:] ἀνέπεισεν.
[Ἀνέθει:] ἀνέτρεχεν. καὶ ἀνέθορεν.
[Ἀνεθουσία:] ἐμαίνετο.
[Ἀνεθυμιᾶτο:] ἀνενεοῦτο. καὶ πρῶτον μὲν ἀρτύσαι φόνον Λυσιμάχῳ, ὃς ἦν υἱὸς Ἀρσινόης. μετὰ ταῦτα πολλῆς ἐπαγομένης ὕβρεως, ἀνεθυμιᾶτο πάλιν ἐν τοῖς πολλοῖς τὸ προϋπάρχον μῖσος.
[Ἀνέκαθεν:] κατὰ τὴν ἄνωθεν ἀκολουθίαν. ἢ ἀνέκαθεν, μακρόθεν. τοιοῦτος οὖν εἰς ἡμᾶς κατήντηκε λόγος, ἀνέκαθεν ἐκ πατρὸς παιδὶ παραδεδομένος, περὶ τοῦ ἁγίου Διονυσίου, ὡς ὅτι κατὰ τὸν τοῦ σωτηρίου πάθους καιρόν, ἡνίκα μεσούσης ἡμέρας ὁ ἥλιος ἐκρύπτετο, τῷ παραδόξῳ σφόδρα τεθηπὼς καὶ τὴν ἀνθρωπείαν ὑπερβεβηκὼς γνῶσιν, κατανοήσας τὸ γεγονός, ἄγνωστος, ἔφη, θεὸς πάσχει, δι' ὃν τόδε τὸ πᾶν ἐζόφωται καὶ σεσάλευται.
[Ἀνεκαλάμησεν:] ἀντὶ τοῦ ἀνεκαλέσατο.
[Ἀνεκαλοῦντο:] εἰς δίκην ἦγον. οἱ δὲ ἔφοροι ἀνεκαλοῦντο αὐτὸν εἰς τὰς συναρχίας, ὡς ἂν τὰ ἀπολωλότα τοῖς Μεσσηνίοις ἀποκαταστήσῃ.
[Ἀνεκάς:] ψιλῶς, τὸ ἄνω λέγουσι, καὶ [Ἀνέκαθεν] τὸ ἄνωθεν. Εὔπολις Αὐτολύκῳ· ἀνεκάς τ' ἐπαίρω καὶ βδελυρὸς σὺ τὸ σκέλος. Κράτης Ἥρωσι· τὸν αὐχέν' ἐκ γῆς ἀνεκὰς εἰς αὐτοὺς βλέπων.
[Ἀν' ἑκάστην:] καθ᾿ ἑκάστην. ὅτι Φαμέας τις Καρχηδόνιος δεινὰ διατίθησι Ῥωμαίους ἀν' ἑκάστην ἡμέραν.
[Ἀνεκήκιεν:] ἀνεφέρετο.
[Ἀνεκλίθη:] ἀνέπεσεν ἐν τῇ τραπέζῃ.
[Ἀνεκώχευον:] ἀνεχώρουν. Ἡρόδοτος· ἀνεκώχευον τὰς νέας, καραδοκέοντες καὶ οὗτοι τὸν πόλεμον, ᾗ πεσέεται. ἀντὶ τοῦ τὰ ὀθόνια στήσαντες ἐσάλευον.
[Ἀνέκραγεν,] οὐκ ἀνεκραύγασεν. καὶ ἀνακραγεῖν καὶ πάντα τὰ ὅμοια οὕτως.
[Ἀνεκρούετο:] ἀνέκοπτεν, ἀνέστελλεν. [Ἀνεκτά·] Ἀγαθίας φησὶν περὶ Θευδερίχου· πρόσοικα ἔθνη συνέλεξεν. οὐ γὰρ ᾤετο ἀνεκτὰ εἶναι. ἀντὶ τοῦ ἀνέσεως ἄξια. καὶ Πολύβιος· διόπερ οὔτε τὸ λαθεῖν, οὔτε κατὰ τούτους τοὺς καιροὺς εἰσβάλλοντας εἰς Μακεδονίαν τοὺς Ῥωμαίους ἀνεκτὸν ἦν. ἀντὶ τοῦ δυνατόν. καὶ Πισίδης· οὐκ ἦν ἀνεκτὴ τοῖς παροίκοις ἡ βλάβη. ἀντὶ τοῦ ὑπομονῆς ἀξία.
[Ἀνέλεγκτον:] μὴ δυνάμενον ἐλεγχθῆναι.
[Ἀνεκτησάμην:] ἀνωρθωσάμην, ἀνελαβόμην.
[Ἀνεκυμβαλίαζον:] κτύπον ἐποίουν, ἐκρότουν.
[Ἀνελέγετο:] ἀνεπόλει, ἐξησκεῖτο. ὁ δὲ Σιμωνίδης διαμνημονικός τις ἦν, εἴπερ τις ἄλλος. τούτῳ δ' ἦν ἐοικὼς Ἀπολλώνιος ὁ Τυανεύς, ὃς τὴν μὲν φωνὴν σιωπῇ κατεῖχε, πλεῖστα δὲ ἀνελέγετο. καὶ τὸ μνημονικὸν ἑκατοντούτης γενόμενος ἔῤῥωτο ὑπὲρ τὸν Σιμωνί δην. καὶ ὕμνος αὐτῷ τίς ἐστιν εἰς μνημοσύνην, ὃν ᾖδεν, ἐν ᾧ πάντα μὲν ὑπὸ τοῦ χρόνου μαραίνεσθαί φησιν, αὐτόν γε μὴν τὸν χρόνον ἀγήρω τε καὶ ἀθάνατον ὑπὸ τῆς μνημοσύνης εἶναι. γράφεται· καὶ ὕμνος αὐτῷ τις ἐς τὴν μνημοσύνην ᾔδετο.
[Ἀνελεήμων·] ὅτι ἀστόργους τοὺς ἀπηνεῖς καὶ ἀφίλους φασίν, ἀσπόνδους δὲ τοὺς ἀδιαλλάκτους καὶ μνησικάκους, ἀνελεήμονας δὲ τοὺς ἀκαμπεῖς καὶ ἀνενδότους πρὸς ἔλεον.
[Ἀνελεύθερος:] ὁ μικρολόγος· ἢ ὁ ἐκτὸς τῆς ἀληθείας ποιῶν τι. οἱ δὲ ἐς ἀταξίαν ἰδόντες καὶ ἀνάστατοι γενόμενοι ἀγεννῆ καὶ ἀνελευθέραν ἐποιήσαντο τὴν ἀναχώρησιν, οἴκαδε ἀπονοστήσαντες.
[Ἀνελεῖν:] ἀνατρέψαι. πρεσβεύονται, πρῶτον τὸ κατὰ Μεγαρέων ψήφισμα ἀνελεῖν κελεύοντες καὶ τοὺς Ἕλληνας αὐτονόμους ἀφιέναι. λέγεται δὲ ἀνελεῖν καὶ τὸ ἀναλαβεῖν τὰ ἔκθετα βρέφη καὶ τρέφειν, καὶ ἁπλῶς, ὅπερ ἄν τις ἀναλαμβάνοιτο. [Ἀνελοῦσα γὰρ τὸν νόμον ἐξειροτόνησεν αὐτήν·] τοῦτο τὸ χωρίον Δημοσθένης μὲν ἐν τῷ κατ' Ἀνδροτίωνος εἶπε· διττὴ δὲ φέρεται ἡ γραφή, ἡ μὲν ὡς προγέγραπται, ἡ δὲ ἀντὶ τοῦ αὑτῇ αὐτὴν λέγει κατ' αἰτιατικήν. καὶ ἡ μὲν κατ' αἰτιατικὴν προαγομένη τοιοῦτον ἔχει τὸν νοῦν· ἀνελοῦσα τοῦτον τὸν νόμον ἤτοι παραβᾶσα διαχειροτονίαν περὶ ἑαυτῆς ἔδωκεν, ὅτι χρὴ στεφανοῦν αὐτήν· ἡ δὲ κατὰ δοτικήν· ἀνελοῦσα τοῦτον τὸν νόμον ἐχειροτόνησεν ἐκεῖνον ἑαυτῇ.
[Ἀνέλῃ:] παρὰ Ἡροδότῳ ἀντὶ τοῦ χρήσει. καὶ [Ἀνεῖλεν,] ἀντὶ τοῦ ἔχρησεν, ὅ ἐστιν ἐχρησμοδότησεν.
[Ἀνελλιπής:] ἀνενδεής.
[Ἀνελκυσθῆναι:] ἀναχθῆναι εἰς ὕψος. ἕτερόν τε πρὸς τούτῳ ἱστίον μετὰ τάχους ἀνελκυσθῆναι ἐγκελευσάμενος.
[Ἀνέλπιστον βίον:] τὸν κάλλιστον εἰρήκασιν Ἀττικοί, ἐν ᾧ οὐκ εἰς ἐλπίδας ἐπτόηνται, ἀλλὰ πάρεστιν ἤδη τὰ ἀγαθά.
[Ἀνεμάξατο·] πάντα ὅσα ἔδρασεν ἀνεμάξατο καὶ ἔτισε τῇ ἑαυτοῦ κεφαλῇ. οὕτως Αἰλιανὸς ἐν τῷ Περὶ θείων ἐναργειῶν.
[Ἀνέμβατος:] δυσχερῶς δεχόμενος, δυσπειθής. γυιοβόροις βελέεσσιν ἀνέμβατος ὁ πρὶν Ἐρώτων.
[Ἀνεμεστώθη:] ἀντὶ τοῦ ἀνεπληρώθη τὸ γραμματεύειν βουλόμενον καὶ μὴ στρατεύεσθαι, ἢ ἐπὶ κακοπραγμοσύνῃ τοὺς γραμματεῖς διαβάλλει. Ἀριστοφάνης Βατράχοις· ἐκ τούτων ἡ πόλις ἡμῶν ὑπὸ γραμματέων ἀνεμεστώθη.
[Ἀνέμητα:] ἀμέριστα.
[Ἀνεμοκοῖται:] οἱ ἀνέμους κοιμίζοντες· γένος δέ φασι τοιοῦτον ὑπάρχειν ἐν Κορίνθῳ.
[Ἄνεμος:] τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνέμου. καὶ τὸ στοιχεῖον, ἐν ᾧ πνέει ὁ ἄνεμος. καὶ [Ἀνεμίδιον.] Πλάτων ἐν Θεαιτήτῳ· γόνιμον ἀνεμίδιον τυγχάνει.
[Ἀνεμοτρεφές:] τὸ ἐν εὐηνέμοις τόποις τεθραμμένον· εὔτονον γὰρ τοῦτο. καὶ εὐαυξές. ἢ [Ἀνεμοτρεφές,] τὸ ὑπὸ ἀνέμων περιστρεφόμενον.
[Ἀνέμου παιδίον:] ἐπὶ τῶν εὐμεταβόλων καὶ κούφων.
[Ἀνέμους γεωργεῖς:] ἐπὶ τῶν πονούντων καὶ μηδενὸς μετεχόντων. καὶ γὰρ ὁ ἄνεμος πάντα μὲν φύει καὶ αὔξει, οὐδὲν δὲ ἕτερον ἢ μόνην ἄχνην ἀποφέρεται, ὥστε οὐδενὸς μεταλαμβάνει.
[Ἀνεμοφθορία:] ἡ πληγὴ τῶν ἀνέμων.
[Ἀνέμῳ διαλέγῃ:] ἐπὶ τῶν ἀνηκούστων. παροιμία· [Ἀνέμων στάσεις·] ἐγχώριοι γὰρ οὐ μόνον τὰς τῶν ἀνέμων στάσεις κατὰ τὴν παροιμίαν, ἀλλὰ καὶ τὰ τῶν ἐγχωρίων ἀνθρώπων ἤθη κάλλιστα γινώσκουσι.
[Ἀνεμώκεος:] ὁ ταχύς.
[Ἀνεμώλιος:] ὁ μάταιος.
[Ἀνεμώνη:] εἶδος βοτάνης.
[Ἀνεμύτας·]Θηβαῖος τὸ γένος.
[Ἀνενδοίαστον:] τὸ ἀναμφίβολον.
[Ἀνενέγκω·] γενικῇ.
[Ἀνενεγκών:] ἀνανήψας. ὁ δὲ ἀνενεγκὼν ἠρώτα, πόθεν ἧκον. καὶ αὖθις· ὁ δὲ ἐλειποψύχησεν· ἀνενεγκόντα δὲ αὐτὸν ἀράμενοι οἱ φύλακες παρὰ τὸν βασιλέα φέρουσιν ἐκ τῆς νόσου περισωθέντα. καὶ [Ἀνενήκατο] καὶ [Ἀνένηκεν] ὁμοίως, ἀνήνεγκεν.
[Ἀνενεοῦτο:] ἀνεμιμνήσκετο. ὁ δὲ βασιλεὺς ἐπῄνει τε αὐτοὺς καὶ ἀνενεοῦτο τὸ μέγεθος τοῦ κατεργασαμένου πολέμου.
[Ἀνενεχθείσας:] ἀνενεγκούσας.
[Ἀνεννόητον:] ἀδίδακτον, ἀμελέτητον, ἀνάσκητον. οὐ δεῖ παραβάλλεσθαι καὶ κυβεύειν τῷ βίῳ, τὸ παράπαν ἀνεννόητον ὄντα τῆς μάχης καὶ τῆς βαρβαρικῆς χρείας. ἢ [Ἀνεννόητοι,] μηδεμίαν ἔννοιαν περὶ τούτου ἔχοντες. Πολύβιος· πάντων δὲ ἦσαν τούτων οἱ στρατηγοὶ ἀνεννόητοι.
[Ἀνέντες:] ἐνδόντες, ἀνατείναντες. οἱ δὲ ἔπλεον τὰ ἱστία τοῖς ἀνέμοις ἀνέντες.
[Ἀνεξάλειπτος:] ὁ μὴ ἐξαλειφόμενος, ὁ μὴ ἐπιλείπων.
[Ἀνεξέλεγκτος:] ἀβασάνιστος, ἀγύμναστος, ἀδόκιμος.
[Ἀνεξεπίμονον:] τὸ μὴ ὑπερμένον.
[Ἀνεξερεύνητον:] τὸ μὴ ἐπιδεχόμενον ἔρευναν.
[Ἀνεξίτητον:] ἀνεξέλευστον. ἀδιόδευτον.
[Ἀνεξιχνίαστον:] ἀνεξεύρητον, οὗ μηδὲ ἴχνος ἐστὶν εὑρεῖν.
[Ἀνεξυνοῦτο:] ἀνεκοινοῦτο. Ξενοφῶν.
[Ἀνεῴγεισαν:] ἠνοίχθησαν. καὶ [Ἀνέῳγεν,] οὐχὶ ἤνοιγε· καὶ [Ἀνεῴγετο.] λέγει καὶ Ἀμειψίας Μοιχοῖς, καὶ οἱ νεώτεροι πολλαχοῦ. ἥδ' ἀνέῳγε τὴν θύραν. Θετταλῇ· καὶ τὸ κεράμιον ἀνέῳχεν. Εὔπολις Πόλεσιν· οἳ δ' οὐκ ἀνέῳξα πώποτ' ἀνθρώποις ἐγώ. καὶ Φερε κράτης Κραπατάλοις· οὐδεὶς γὰρ ἐδέχετο, οὐδ' ἀνέῳγέ μοι θύραν.
[Ἀνεῳγμέναι Μουσῶν θύραι:] ἐπὶ τῶν ἐξ ἑτοίμου μεταδιδόντων ἢ λαμβανόντων τὰ κάλλιστα τῶν ἐν παιδείᾳ.
[Ἄνεως:] ὁ ἄφωνος. ἐν Μυθικοῖς· ὣς φάσαν· οὐδὲ ἄναξ ἄνεως ἦν.
[Ἀνεπάγγελτος:] ἄκλητος. Κρατῖνος Διονυσαλεξάνδρῳ· τῶν βδελλολαρύγγων ἀνεπαγγέλτων αὐτῶν φοιτήσας ἐπὶ δεῖπνον.
[Ἀνέπαλτο:] ἀνεπήδησεν.
[Ἀνεπαρίασαν:] εἰς μετάμελον ἦλθον. ἐπειδὴ οἱ Πάριοι πολεμούμενοι ὑπὸ Ἀθηναίων ἀνοχὰς τὸ πρῶτον αἰτήσαντες ἐπὶ τῷ δοῦναι τὴν πόλιν, εἶτα συμμαχίαν ποθὲν προσδοκήσαντες ἔλυσαν τὰ ὁμολογηθέντα.
[Ἀνεπάτησας:] ἀντὶ τοῦ κατεπάτησας.
[Ἀνέπαφον:] ἀνεύθυνον, καθαρὸν, ἀθιγὲς, ἀψηλάφητον. Μένανδρος Περινθίᾳ· τὰ δ' ἄλλα ἀνέπαφα σώματα οὐδέλη.
[Ἀνεπαφρόδιτος:] ὁ μὴ ἐπίχαρις καὶ ἀηδής.
[Ἀνεπαίσθητον:] οὗ αἴσθησις οὐκ ἔστιν.
[Ἀνεπίδικα:] τῶν μὴ θεμένων διαθήκας ἐπιδικάζεσθαι τοῖς κλήροις ὁ νόμος συγχωρεῖ τοὺς ἐγγυτάτω γένους, ὅσα ὡς υἱός τις ἢ ὑιδοῦς τοῦ τετελευτηκότος ἀξιοῖ κατέχειν. ταῦτα ἀνεπίδικα λέγεται.
[Ἀνεπιεικές:] ἀνοίκειον, ἀπρεπές. Ἀῤῥιανός· ὁ δὲ Ἀλέξανδρος τοσοῦτον ἀνεδέησεν ἀνεπιεικές τι ἐς τοῦτο ἐργάσασθαι ἢ ἀποδείξασθαι, ὥστε καὶ αὐτὸ τὸ χωρίον ἐκεῖνο ἐπιτρέψαι.
[Ἀνεπικλήτως:] μηδὲν ἐγκληθέντες. Θουκυδίδης· οἵ τε πρέςβεις ἑκατέρων ἀπῆλθον ἐπ᾿ οἴκου ἀνεπικλήτως. καὶ Ἰώσηπος· ἄξιον δέ μοι τυγχάνειν σοῦ χρηστοῦ, ἀνεπίκλητόν σοι παρασχόμενος τὴν ἐμαυτοῦ πίστιν.
[Ἀνεπίληπτον:] ἄμεμπτον. καὶ [Ἀνεπιλήπτως,] ἀκαταγνώστως, ἢ ἀνεπιλήστως.
[Ἀνεπίπληκτος:]ᾧ οὐδεὶς ἐπιπλήττει ἁμαρτάνοντι. Εὔπολις.
[Ἀνεπισήμαντον:] ἀκλεᾶ, ἄδοξον. Πολύβιος· οὐκ ἄξιον ἀνεπισήμαντον παραλιπεῖν τὸν Ἀσδρούβαν, ἄνδρα ἀγαθὸν γενόμενον.
[Ἀνεπισταθμεύτους:] σταθμὸν μὴ δεχομένους ἤτοι ἀγγαρείαν. Πολύβιος· συγχωρεῖν τὸν βασιλέα Φίλιππον Θασίους ἀφρουρήτους, ἀφορολογήτους, ἀνεπισταθμεύτους. ἢ σταθμὰ μὴ δεχομένους, τούτεστιν ζυγοστατουμένους.
[Ἀνεπιστάτητον:] ἀφύλακτον. καὶ [Ἀνεπιστάτως,] ἄνευ ἐπιστασίας. οὐκ ἄξιον ἀνεπιστάτως παραδραμεῖν περὶ τῶν τοιούτων.
[Ἀνεπίτροπος·] οὔτε γὰρ Ἀγαμεμνονίδης παῖς ἀνεπίτροπος, οὔθ' ὁ παρὰ τὸν Ἀχέροντα θεὸς ἀνάσσων.
[Ἀνεπιφάτως:] ἀπροσδοκήτως, ἀμιγῶς, καταμόνας. ἐντειλάμενος ἀνεπιφάτως ἐντυχεῖν τῷ βασιλεῖ καὶ ἀναδοῦναι τὴν ἐπιστολήν. ἢ ἀφθόνως.
[Ἀνεπόλει:] ἀνέπραττεν, ἀνέστρεφεν εἰς ἑαυτὸν τὰ μαθήματα.
[Ἀνεπόπτευτον:] τὸ μὴ ἐποπτεῦον· οὕτως Ὑπερίδης. τὸ δὲ [Ἐποπτεῦσαι] δηλοῖ Φιλόχορος λέγων· ἀδικεῖ πάντα τά τε μυστικὰ καὶ τὰ ἐποπτικά. καὶ πάλιν· Δημητρίῳ μὲν οὖν ἴδιόν τι γέγονε παρὰ τοὺς ἄλλους, τὸ μόνον μυηθῆναί τε ἅμα καὶ ἐποπτεῦσαι καὶ τοὺς πατρίους χρόνους τῆς τελετῆς μετακινηθῆναι.
[Ἀνεπόψιος:] ὁ ἀθεώρητος.
[Ἀνεπτεροῦτο:] ἐλπίσι χρησταῖς ᾔρετο. ὁ δὲ Νεμεσίων ἀνεπτεροῦτο καὶ μετέωρος ἦν ταῖς ἐλπίσι καὶ ἐδόκει ἑρμαίῳ ἐντετυχηκέναι, ἐμοὶ περιτυχών. καὶ [Ἀνεπτερῶσθαι τὴν ψυχὴν,] οἷον ἀνασεσοβῆσθαι. Κρατῖνος.
[Ἄνερ·] παρὰ Ἀριστοφάνει ἐν Πλούτῳ· φίλτατε ἄνερ. χρῆσις τοῦ ἄνερ· οὐκ ἐπὶ τοῦ ἀνδρὸς τῆς γυναικὸς εὑρέθη ἡ κλητικὴ, ὥσπερ ἐκεῖ ἐστι παρὰ τῷ Ποιητῇ· ἄνερ, ἀπ' αἰῶνος νέος ὤλετο.
[Ἀνεργήσει:] ἀναρτήσει καὶ οἷον κολάσει.
[Ἀνερίναστος:] παροιμία. ἐπὶ τῶν ἅπερ ἂν λάβωσι μὴ διακατεχόντων. καὶ [Ἀνερίναστος συκῆ,] ᾗ μὴ προβέβληνται οἱ ἐρινεοί. ἐρινεὸς δέ ἐστι τῆς ἀγρίας συκῆς ὁ καρπὸς, ὃν καὶ ἀπαρτῶσι τοῖς ἡμέροις, ὡς ἂν οἱ ἐξ αὐτῶν καλούμενοι ψῆνες εἰς τοὺς ὀλύνθους μεταστάντες τελεσφορηθῆναι τούτους παρασκευάσωσι. τοῦτο δ' ἐρινάζειν λέγεται. οἱ δὲ τὸ ἀνερίναστος, ἀντὶ τοῦ μαλακὸς καὶ ἄγονος.
[Ἀνεῤῥίπιζεν:] ἀνεκίνει, ἐτάρασσεν, ἀνήγειρεν.
[Ἀνέῤῥιπτον:] ἀνελάμβανον. καὶ [Ἀνέῤῥιπται κύβος·] οἷον ἀποκεκινδύνευται. φράζε τοίνυν, ὡς ἐγώ σοι πᾶς ἀνέῤῥιμμαι κύβος.
[Ἀνέῤῥιψαν:] ἀνέβαλον, ἢ ἀπηρνήσαντο, ἢ ἀνεβάλοντο. οἱ δ' ἅμα πάντες ἀναῤῥίψαντες ὄλεθρον.
[Ἀνέριστα:] ἀφιλονείκητα.
[Ἀνεῤῥιχῶντο:] χερσὶ καὶ ποσὶ περιδρασσόμενοι ἀνήρχοντο. κυρίως τὸ τοῖς ποσὶ καὶ χερσὶ βιαζόμενον εἰς ὕψος ἀναβαίνειν ἀναῤῥιχᾶσθαι ἔλεγον. Ἑλλάνικος· ἀναῤῥιχᾶται δὲ ὥσπερ πίθηκος ἐπ᾿ ἄκρα τὰ δένδρα. τουτέστι πρὸς ὕψος ἀνέβαινε, πρὸς δένδρα καὶ τοίχους. εἴρηται δὲ ἀπὸ τῶν ἀῤῥίχων. εἶδος δέ ἐστι κοφίνων, οὓς εἰώθασι διὰ σχοινίων ἀνιμᾶν. ἢ ἀπὸ τῶν ἀραχνῶν, καί ἐστιν οἷον ἀραχνᾶσθαι· αἱ γὰρ ἀράχναι νήθουσι κατὰ τὰς ἐναερίους ὁδούς. Ἀριστοφάνης· πρὸς ταῦτ' ἀνεῤῥιχᾶτ' ἂν πρὸς τὸν οὐρανόν. περὶ τοῦ κανθάρου λέγων.
[Ἀνερμάτιστον:] ἀστήρικτον, ἄοπλον, ἀπαρασάλευτον.
[Ἀνέῤῥωσεν:] ὑγιᾶ εἰργάσατο. ὁ δὲ Νικάνωρ ἐνόσησε, καὶ πολλάκις ὁ θεὸς ἀνέῤῥωσεν αὐτόν.
[Ἄνες·] δοτικῇ.
[Ἀνέσαντες:] ἀνακαθίσαντες.
[Ἀνέσαιμι:] ἀναπαύσαιμι.
[Ἀνέσειον:] ἐτάραττον, ἀνεκίνουν. οἱ δὲ Κρῆτες, φοβούμενοι μή τι τιμωρίας τύχωσιν, ἀνέσειον τὰ πλήθη παρακαλοῦντες τὴν ἐξ αἰῶνος παραδεδομένην ἐλευθερίαν διαφυλάττειν.
[Ἀνεσίαν:] τὴν ἄνεσιν, καὶ τὴν ἄδειαν. Κρατῖνος Βουκόλοις.
[Ἀνεσκευάσαντο:] τὸ ἀναστάτους γενέσθαι καὶ οἷον ἀπείπασθαι. καὶ [Ἀνεσκευασμένοι,] τὰ ὅπλα ἐνδυσάμενοι.
[Ἀνεσκολοπισμένον:] ἀνεσταυρωμένον· σκόλοπες γὰρ τὰ ὀρθὰ ξύλα ἢ κάλαμοι.
[Ἀνεσόβησαν:] διήγειραν. οἱ δὲ Ἄβαροι τῷ σκληρά τε καὶ ὀγκώδη φρονήματα ἔχειν τὴν ὡς ἀλλήλους ἀνεσόβησαν ἔριν.
[Ἀνεσώσατο:] ἀνεκτήσατο. ὁ δὲ ἐκστρατείαις χρώμενος φρούρια ἀνεσώσατο τοῖς Ῥωμαίοις.
[Ἀνέσπακε·]Θουκυδίδης. ἀνεύρηκεν, εἴληφεν. Μένανδρος Ῥαπιζομένῃ· πέποθε γὰρ, ὦ φίλοι θεοὶ, τούτους ἀνεσπάκασιν οὗτοι τοὺς λόγους.
[Ἀνεστάλη:] ἐσείσθη, μετεκινήθη. [Ἀνεσταυρώθη:] ἀνεσκολοπίσθη.
[Ἀνέστελλον:] ἀπεῖργον, ἐκώλυον. δράκοντες ἄρα μέγιστοι τὸ μέγεθος ἀνέστελλον αὐτούς.
[Ἀνεστηκώς:] ἀνάστημα ἔχων. Εὐνάπιος· ἐλεύθερος δὲ ὢν καὶ ἀνεστηκὼς ἐκ παιδὸς τὴν ψυχὴν γενόμενος.
[Ἀνέστησαν:] μετῴκισαν. νεμεσᾷ τε καὶ ἀγανακτεῖ ὁ Καῖσαρ, ὅτι μὴ ἀνέστησαν ἁπαξάπαντας Σαβείρους τε καὶ Ἀλβανούς.
[Ἀνέστιος:] ἄοικος. μηδὲν ἐς Λυσίστρατον, μηδὲ Θούμαντιν τὸν ἀνέστιον αὖ λυπεῖν ἑκούσῃ καρδίᾳ. οὗτοι ὡς πένητες διεβάλλοντο.
[Ἀνεστομώθησαν:] ἀνεκρούσθησαν, ἢ ἐπληρώθησαν.
[Ἀνεσύρατο:] ἐγύμνωσεν.
[Ἀνέσφηλεν:] ἀνέζησεν.
[Ἀνέσχετο:] ἀνέτεινεν.
[Ἀνεσχήκει:] ἀνέτειλε. καὶ ἡ σελήνη ἀνεσχήκει λαμπρὰ, οἷα δὴ οὐ πολὺ πανσελήνου ἀποδέουσα.
[Ἄνετέ μ', ἄνετε παρήγοροι. τάδε γὰρ ἄλυτα κεκλήσεται. οὐδέποτ' ἐκ καμάτων παύσομαι, ἀνάριθμος ὧδε θρήνων:] Σοφοκλέους ἐξ Ἠλέκτρας πρὸς τὸν χορόν. ἀντὶ τοῦ ἐάσατε, παύσασθέ με παραμυθούμεναι, ὅ ἐστιν ἐπιτρέπετε ὀδύρεσθαι καὶ αὔξετέ μου διὰ τῆς παραμυθίας τὸν ὀδυρμόν. τὸ γὰρ θρηνεῖν τὸν πατέρα ἄλυτόν μοι ἔσται, ὅ ἐστιν οὐδέποτε παύσομαι, ἀλλ' ἀεὶ ἐν τῷ θρηνεῖν ἔσομαι· οἷον οὐκ ἀριθμοῦσα αὐτοὺς, ἀλλὰ δαψιλῶς χρωμένη. ἐν ὑπονοίᾳ δὲ κεῖται ἀνάνομος, οἷον ἀεὶ νεμομένη ἐν αὐτοῖς καὶ οὔποτε χωρὶς οὖσα τῆς τῶν δακρύων νομῆς. κεῖται δὲ καὶ ἀνάριθμος, τουτέστιν ἐν θρήνοις ἀριθμηθήσομαι, ἀεὶ θρηνοῦσα.
[Ἀνετίμων·] τὸν πόλεμον τὸν πρὸς Ἀντώνιον ἐσόμενον ὑπετόπουν καὶ διὰ τοῦθ' ἑαυτοὺς ἀνετίμων οἱ στρατιῶται.
[Ἀνέτλη:] ἔπαθεν, ὑπέμεινεν. παραβὰς δὲ τῆς ἀρᾶς ἀνέτλη. καὶ αὖθις· ἀνέτλησαν γοῦν πολλὰ καὶ ποικίλα καὶ πανδημεὶ καὶ ἰδίᾳ ἕκαστος.
[Ἄνετον:] Ὑπερίδης τὸ ἀνειμένον θεῷ ἱερόν. λέγεται δὲ καὶ ἄνετος βίος, ὁ ἀνειμένος καὶ μαλακός.
[Ἀνετύφετο:] ὑπεκαίετο, διηγείρετο. καὶ γὰρ ἀπαραίτητόν τι μέγεθος αὐτοῖς ὑπετύφετο φιλοτιμίας λαβεῖν τὸν ἀρχιλῃστήν.
[Ἀνευάσαι:] τὸ εὐοῖ ᾆσαι. ἔστι δὲ τοῦτο ὕμνος εἰς Διόνυσον.
[Ἀνευθέτου:] ἀχρήστου.
[Ἀνεύθυνος:] ἀκατάκριτος. ὁ δὲ ἀνεύθυνον ἐπ᾿ αὐτοῖς τὴν ἐξουσίαν λαβών.
[Ἄνευ ξύλου μὴ βαδίζων:] περὶ Κλεομένους λέγει· ὃς στρατηγὸς ὢν Ἀθηναῖος προσεποιεῖτο πρὸς τοῖς ἄλλοις κακοῖς καὶ μανίαν, εἰδὼς ὅτι μισεῖται παρὰ τῶν πολιτῶν. διὸ καὶ βακτηρίαν ἔχων περιῄει, δι' ἧς ἠμύνετο τοὺς ἐπερχομένους αὐτῷ.
[Ἀνεῦρον·] καὶ ἀνεῦρον τήν τε Μαριὰμ καὶ τὸν Ἰωσήφ. ὅτι ἡ ἀνὰ πρόθεσις χάριν κόσμου κεῖται· ὥσπερ καὶ τὸ κερδαίνω, παρακερδαίνω, καὶ κληρονομῶ, ἀποκληρονομῶ. τῆς αὐτῆς ἐστι νοήσεως καὶ τὸ ἐτρύγησα καὶ ἀπετρύγησα.
[Ἀνευφημῶ σε.]
[Ἀνευφήμησεν:] ἀντὶ τοῦ ἐθρήνησε. Πλάτων.
[Ἀνέφαπτον:] ἀψηλάφητον. ἀλλ' ὥσπερ τι ἐξ οὐρανοῦ πάθος ὅλῳ τῷ γένει ἐπιπεσὸν ἀνέφαπτον οὐδένα παντελῶς εἴασαν.
[Ἀνέφαινον:] φανερὸν ἐποίουν.
[Ἀνέφελον:] ὑπὸ μηδεμιᾶς νεφέλης κρυβῆναι δυνάμενον. Σοφοκλῆς· ἀνέφελον ἐπέβαλες οὔποτε καταλύσιμον, οὐδέποτε λησόμενον ἡμέτερον οἷον ἔφυ κακόν. ἀντὶ τοῦ οὐ καταλυόμενον, λήθης τυχεῖν μὴ δυνάμενον.
[Ἀνέφερε:] διεδείκνυτο, ἀνήγετο. ὁ δὲ πρῶτος εἰσελαύνει θρασὺν ἵππον ἔχων καὶ γενναῖον, καὶ μόλις ἀνέφερεν ὑπὲρ τοῦ κλύδωνος. καὶ αὖθις· τὰ μὲν αὖος ἦν ὑπὸ τοῦ φόβου, τὰ δὲ ἀνέφερεν αὐτὸν ἡ ἐκ τοῦ θεοῦ πρόσταξις.
[Ἀνέφερεν:] ἀνέπεμπεν. ὅς γε οὐ πρὸς τὴν παρατρέχουσαν καὶ κενὴν δόξαν ἀνέφερε τὸν ἑαυτοῦ βίον, ἀλλὰ πάντα εἰς τὸ θεῖον ὑπερτιθεὶς ἐκεῖθεν πάντα ἔπραττεν.
[Ἀνέφερε:] παρεμυθεῖτο, παρεκάλει.
[Ἀνέφερον:] ἀνεμιμνήσκοντο. ἀνέφερον τοὺς ἐπιτηδείους, ὅπου τις εἶεν. ἢ [Ἀνέφερον,] ἑαυτὸν ἀνεκτώμην. διὰ ταῦτα ῥᾴων ἦν, καὶ ἀνέφερον. ἀντὶ τοῦ ἤμην. καὶ αὖθις· διὰ δὲ τὸ βάρος τῶν ὅπλων ἐκ τῶν καταδυομένων ἀνέφερεν οὐδὲ εἷς.
[Ἀνέφικτον:] ἀκατάληπτον.
[Ἀνεφρόνησεν:] ἐκ τῆς μέθης ἀνένηψεν. ἐπεὶ δ' ἀνεφρόνησε καὶ τὸ τολμηθὲν ἐσκοπεῖτο καὶ ἐνενόει τὸ ἀσέβημα, διπλαῖ ἔννοιαι τοῦτον εἰσῄεσαν.
[Ἀνέφυ:] ἀνέζησεν.
[Ἀνεφυσῶντο:] ἀντὶ τοῦ μετεωρίζοντο.
[Ἀνεχαίτισεν:] ἀντὶ τοῦ ἀνέκοψεν ἢ ἀνέτρεψεν.
[Ἄνεχε:] ἀντὶ τοῦ πάρεχε. Θεόπομπος. ἄνεχέ μοι τὴν χεῖρα.
[Ἀνέχει:] σῴζει· οὐχ ὥς τινες ἀντὶ τοῦ ἐπέχει. καὶ Θουκυδίδης· αἱ περιουσίαι τῶν χρημάτων τοὺς πολέμους ἀνέχουσιν. ἀντὶ τοῦ σῴζουσι. καὶ αὖθις· τὴν πορθουμένην ἀνέχονται σιγήν. ἢ [Ἀνέχειν,] βαστάζειν. ὡς τὸν πηλὸν ἐς ἀχανὲς ἐκπίπτειν βάθος καὶ μηδὲν ἐπιπολῆς ἀνέχειν δύνασθαι.
[Ἀνέχει:] ἀνυψοῖ, τιμᾷ. Σοφοκλῆς· ἐπεί σε λέχος δοριάλωτον στέρξας ἀνέχει θούριος Αἴας. ἀντὶ τοῦ ἐπεί σε τιμᾷ ὁ Αἴας δοριάλωτον, στέρξας τὸ λέχος σου. ἢ οὕτως· ἀλλ' ἐπεί σε ἀνέχει ὁ Αἴας δοριάλωτον λέχος σου στέρξας. πρὸς Τέκμησσαν δὲ ὁ λόγος, γυναῖκα Αἴαντος αἰχμάλωτον. ἢ [Ἀνέχει,] ἀντὶ τοῦ ὑπερκεῖται. μέχρι ἐς τὸ ὄρος, ὃ ταύτης ἀνέχει. καὶ πόνοις τε ἀνέχων ῥᾷστα, καὶ σκληρῷ βίῳ καὶ τραχεῖ ἐνειθισμένος. καὶ Σοφοκλῆς· οὐκ ἀνέχουσι τῶν πόνων. ἀντὶ τοῦ οὐ περιγίνονται τῶν πόνων. ἢ [Ἀνέχειν,] ἀντὶ τοῦ ἐπέχειν. κωλύειν. ἀνέχειν τε αὐτοῦ τὰς ἐπὶ πλεῖον ὁρμὰς καὶ ἐκδρομὰς καὶ πρὸς ἑαυτὸν τὴν σχολὴν ἄγειν.
[Ἀνέχομαι·] μετὰ γενικῆς. ἀνέχομαί σου τοῦ θράσους. καὶ [Ἀνέχομεν,] ἀντὶ τοῦ αὐξάνομεν. Ἀριστοφάνης· ὅταν ὄργια σεμνὰ θεαῖν ἱεραῖς ὥραις ἀνέχωμεν. ὅταν τὰ μυστήρια αὔξωμεν, φησὶν, τῶν θεῶν, Δημήτρας καὶ Περσεφόνης, ὅταν τὰς τελετὰς αὔξωμεν· τοῖς γὰρ ὕμνοις ἐπαίρομεν αὐτάς. τοῦτό ἐστι τὸ ἀνέχομεν. ὅτι τὸ [Ἀνέχομαι], ἀντὶ τοῦ καταφρονῶ, μετὰ γενικῆς· τὸ δὲ ὑπομένω, μετὰ αἰτιατικῆς. οὐ γὰρ ἀνέχομαι τὸν ἥλιον γυμνῇ τῇ κεφαλῇ. ὁ δὲ ἀνέχομαι ἀεὶ γενικῇ. ἀνέχομαί σου τοῦ θράσους. καὶ ὁ ἰατρὸς δυσωδίας ἀνέχεται. εἰ μή πώς ἐστι φανερὸν, τὸν λόγον ὡς ψευδῆ οὐκ ἠνέσχετο.
[Ἀνεχρήσαντο:] διέφθειραν. οὕτως Θουκυδίδης. σημαίνει δὲ καὶ τὸ εἰς χρείαν τινὲς παρειλήφασιν.
[Ἀνεχύθη:] μετωχετεύθη. καὶ χάλαζα ἰσχυρὰ ἐπέῤῥευσε, καὶ διὰ πάσης ἡμέρας σκότος ἦν βαθύτατος. ἀρσενικῶς. καὶ [Ἀνεχύθησαν,] ἐπλήμμυραν. καὶ οἱ ποταμοὶ πληρωθέντες ἀνεχύθησαν.
[Ἀνεψύχησεν:] ὅπερ ἐν τῇ συνηθείᾳ ἀνέψυξεν.
[Ἀνείδεος:] ὁ ἀσχημάτιστος.
[Ἀνεικάσασθε:] ἀνασκώψατε. Δραπέτισι Κρατῖνος.
[Ἀνείκαστος:] ὁ εἰκασμῷ τινι μὴ ὑποβαλλόμενος.
[Ἀνεῖλεν:] ἀντὶ τοῦ ἐμαντεύσατο. διφορεῖται γὰρ ἡ λέξις. Λακεδαιμόνιοι ἐτείχιζον τὸν Ἰσθμόν. Ἀθηναίοις δὲ ὁ θεὸς τὰ μὲν πρῶτα χρωμένοις ἀνεῖλε φεύγειν· λιπαροῦσι δὲ ἔχρησε· τεῖχος Τριτογενεῖ ξύλινον διδοῖ εὐρύοπα Ζεὺς μοῦνον ἀπόρθητον τελέθειν, τὸ σὲ τέκνα τ' ὀνήσει. μηδὲ σύ γ' ἱπποσύνην τε μένειν καὶ πεζὸν ἰόντα πολλὸν ἀπ' ἠπείρου στρατὸν ἥσυχος, ἀλλ' ὑποχωρεῖν νῶτον ἐπιστρέψας· ἐπί τοί ποτε κἀντίος ἔσσῃ. ὦ θεία Σαλαμὶς, ἀπολεῖς δὲ σὺ τέκνα γυναικῶν ἤπου σκιδναμένης Δημήτερος ἢ συνιούσης. ταῦτα ἐξηγήσατο Θεμιστοκλῆς ὁ Νεοκλέους, ὃς δι' ἐλευθεριότητα ἀπεκηρύχθη, τεῖχος μὲν ξύλινον τὰς ναῦς εἰπών. τὴν δὲ Σαλαμῖνα θείαν οὐκ ἂν ὀνομάσειν τὸν θεὸν, εἰ τὰ τέκνα τῶν Ἑλλήνων ἔμελλεν ἀπολέσειν. συνεβούλευσε δὲ περὶ τὴν Σαλαμῖνα ναυμαχῆσαι, καὶ σοφὸς ἐκλήθη διὰ τοῦτο καὶ στρατηγὸς ἀπεδείχθη, καὶ τὴν πρὸς Αἰγινήτας ἔχθραν ἀποθέσθαι, καὶ τὴν πόλιν ἐκλιπεῖν, καὶ τὰ γένη Τροιζηνίοις καὶ Αἰγινήταις παρακατα θέσθαι. καὶ αὖθις· ἔπεμψαν οἱ Σπαρτιᾶται χρησόμενοι τῆς μήνιδος ἄκος λαβεῖν γλιχόμενοι· καὶ ἀνεῖλεν οὕτως· ἶσον τοι Δῆλόν τε Καλαβρίην τε τίθημι Πυθώ τ' ἠγαθέην, καὶ Ταίναρον ἠνεμόεσσαν. ἐπεὶ ἔστιν ὅτε τὸ ἀνεῖλεν ἀντὶ τοῦ ἐφόνευσε λαμβάνεται. ἀνελεῖν δὲ τὸ μαντεύεσθαι, ἢ ἀπὸ τοῦ ἄνωθεν λαμβάνειν τὸ πνεῦμα καὶ πληροῦσθαι τοῦ θεοῦ, ἢ ἀπὸ τοῦ ἀνελεῖν τὴν ἄγνοιαν. τὸ αὐτὸ δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ φονεύειν φαμὲν ἀνελεῖν ἢ ἀπὸ τοῦ ἄνω λαμβάνειν τὸ ἐν βάθει πνεῦμα τοῦ ἀνδρὸς ἢ ἐκ τοῦ ἐναντίου, ἀπὸ τοῦ ἀνελεῖν τὴν γνῶσιν. λέγεται δὲ ἀνελεῖν καὶ τὸ ἀναλαβεῖν τὰ ἔκθετα βρέφη καὶ τρέφειν, καὶ ἁπλῶς ὅπερ ἄν τις ἀναλαμβάνοιτο.
[Ἀνείλλεσθαι:] συστρέφεσθαι, καὶ ἀλλήλους τοῖς δόρασι τύπτειν. καὶ [Ἀνείλλεται,] ἀνειλεῖται. καὶ [Ἀνείλετο,] ἀνέλαβεν.
[Ἀνειλήθυιαν:] ἄτοκον. Εὐριπίδης.
[Ἀνείληπτός] ἐστι τὸ Ἑλληνικὸν, οὐχὶ ἀνάληπτος, οὐδὲ ἕτερον τοιοῦτον οὐδέν.
[Ἀνήλιπος:] ὁ ἀνυπόδητος.
[Ἀνείλιττε] τὴν τυραννίδα.
[Ἀνειλόμην:] δύο δηλοῖ, τό τε ἔθρεψα καὶ τὸ ἐβάστασα.
[Ἀνειλύσπω:] ἀνέβαινες.
[Ἀνειμέναι:] ἐκλελυμέναι. παρειμέναι. καὶ παρὰ Σοφοκλεῖ ἀνειμένη, ἀντὶ τοῦ ἄνεσιν ἔχουσα πανταχόθεν. ἀνειμένη μὲν, ὡς ἔοικας, αὖ ἐκτρέφῃ· οὐ γὰρ πάρεστ' Αἴγισθος. καὶ [Ἀνειμένον ἄλσος,] τὸ τῷ θεῷ ἀφιερωμένον. καὶ τὸ ἠνεῳγμένον. καὶ τὸ ῥᾳθύμως τι ποιεῖν. ἀδύνατόν τε ἦν αὐτοῖς οὕτως ἀνειμένα πως καὶ πονουμένοις ἐπικρατήσειν. καὶ, ἀνειμένων πόλοιο παμφαῶν πτυχῶν. ἀντὶ τοῦ ἀνεῳγμένων.
[Ἀνείμονες:] ἀνίματοι, ἄνευ ἱματίων.
[Ἀνείμουν τοῖς δόρασιν:] ἀντὶ τοῦ ἀνεῖλκον.
[Ἀνεῖν·] Ξενοφῶν. ἐν γὰρ τοῖς τοιούτοις οἱ ἀγαθοὶ ἐπιπονεῖν ἐθέλουσι καὶ ἀνεῖν.
[Ἀνεῖναι:] ἀφεῖναι. καὶ [Ἀνεῖναι κύβον,] ἀντὶ τοῦ ἀναῤῥίψαι κύβον.
[Ἀνεῖπεν:] ἀνεκήρυξεν, ἀνηγόρευσεν. Ἀριστοφάνης· ὁ δ' ἀνεῖπ' εἴσαγ', ὦ Θέογνι, τὸν χορόν.
[Ἀνεῖργεν·] αἰτιατικῇ. ἀπεκώλυσε. καὶ [Ἀνεῖρξαν,] ἀπεκώλυσαν. ἀργύριον αἰτοῦντα ἀπειλοῦντά τε πολεμήσειν, εἰ μὴ λάβοι, οἱ Ῥωμαῖοι ἀνεῖρξαν.
[Ἀνείρηκε τὸν χρησμόν·] καὶ τὸν κήρυκα ἀνειπεῖν λέγουσιν.
[Ἀνεῖρπεν:] ἐσύρετο.
[Ἀνειρύσω:] ἀνελκύσω. ἢν δέ μέ χ', ὡς ἐκ νόσου ἀνειρύσω, ὧδε καὶ ἐχθρᾶς ἐκ πενίης ῥύσῃ, δέξο χιμαιροθύτην.
[Ἀνείς:] ἀφείς. καὶ [Ἀνεῖσα,] ἀφεῖσα.
[Ἀνεῖσθαι:] λελύσθαι.
[Ἄνεισιν:] ἀνέρχεται.
[Ἀνείσθω:] συγχωρείσθω.
[Ἀνεῖται:] παρεῖται. καὶ [Ἀνεῖται,] ἀπολέλυται.
[Ἀνεῖτο δὲ αὐτῷ ἡ κόμη, καὶ ποτὸν ὕδωρ ἦν:] ἀντὶ τοῦ ἀπολελυμένη ἦν. περὶ Σαμουὴλ τοῦ προφήτου φησίν. [Ἀνεῖτο] δέ, ἀντὶ τοῦ ἀνέκειτο. ἐπεὶ δὲ ὁ Ναρσῆς, ὁ τῆς Ἰταλίας στρατηγὸς, ἐς πάντα ξυγκατεμίγνυε τῷ μεγαλουργῷ τὸ νουνεχὲς, καὶ ἐκοινώνει αὐτῷ τῆς φρονήσεως ἡ ῥώμη καὶ ἅπας τῷ κρείττονι ἀνεῖτο, ταύτῃ τοι οὐ πρὸς τὸ ἐμμελὲς ἐκκλίνας, αὐτίκα καὶ ὅγε ἐπεραιώθη τὸ ῥεῖθρον σὺν τῷ ῥείθρῳ.
[Ἀνεῖχεν:] ἐκώλυε. Χαριέττων μὲν οὖν καὶ πρὸ τούτου φανερός τις ὢν καὶ ἀνυπόστατος τῷ τε πλεονάζοντι τοῦ δραστηρίου φοβῶν ἀνεῖχεν ἀπὸ λῃστείας ἅπαντας. ἢ [Ἀνεῖχε,] παρεδέχετο. τὸ μὲν πρῶτον οὐθεὶς ἐπίστευεν οὐδ' ἀνεῖχε τὸν λόγον.
[Ἀνηβητηρίαν:] πᾶν ἀνελὼν νεότητος.
[Ἄνηβος:] ὁ ἀνήλικος. ὁ μήπω τὴν ὀφειλομένην ἡλικίαν ἐπιφθάσας. ἥβη γὰρ ἡ ἀκμή. καὶ [Ἀνηβῶν,] ἀνανεάζων.
[Ἀνηγμένος:] ηὐξημένος.
[Ἀνῆγον·] οἱ δὲ ὡς ἐπὶ μεγίστην ἑορτὴν, ἣν τότε ἀνῆγον, συνεληλύθεισαν αὐτοὶ ἕκαστος.
[Ἀνήειμεν:] ἀνηρχόμεθα.
[Ἀνήϊξεν:] ἀνώρμησεν.
[Ἄνηθον:] εἶδος βοτάνης ἀρτυματικῆς.
[Ἀνῆκεν:] ἀφῆκεν.
[Ἀνήκεστον:] ἀνίατον, ἀθεράπευτον. ἐς τί μοι βλέψασα θάλπῃ τῷδ' ἀνηκέστῳ πυρί; ἀντὶ τοῦ παρακόπτῃ τὰς φρένας ὡς ἐν πυρετῷ. ἀνηκέστῳ δὲ πυρὶ, ἀνελπίστῳ προσδοκίᾳ.
[Ἀνήκει:] Ἀντιφῶν ἀντὶ τοῦ καθήκει, Ἀμειψίας δὲ ἀνῆκα ἀντὶ τοῦ ἀναβέβηκα ἔφη, Θουκυδίδης δὲ ἀνήκουσιν ἀντὶ τοῦ τελευτῶσι, λήγουσι. καὶ Δημοσθένης ἀνήκοντος ἀντὶ τοῦ διαφέροντος. καὶ [Ἀνήκοντες,] ἀνελθόντες. τῆς μὲν ἐν τῷ λέγειν δυνάμεως οὐκ ἐπὶ τοσοῦτον ἀνήκοντες, ὥστε μέγα τι καὶ λαμπρὸν ἀπ' αὐτοῦ δυνηθῆναι εἰς ὄχλων προαγωγήν, τῷ γε μὴν κατεσκληκότι τοῦ βίου καὶ τῇ εἰς μετριότητα πλάσει τῶν ἠθῶν μέγα δυνηθέντες οὐκ ἐλάχιστα καὶ οὗτοι πλήθη περιεβάλλοντο. [Ἀνῆκον] δὲ τὸ πρέπον.
[Ἀνηκόντιζεν:] ἀνεφέρετο.
[Ἀνήκοος·] λόγων ἐλευθερίων καὶ παιδείας ἀνήκοος ἦν. οὐ γὰρ ἄλλο οὐδὲν ἐς γραμματιστοῦ φοιτῶν ἔμαθεν, ὅτι μὴ γράμματα, καὶ ταῦτα κακὰ κακῶς γράψαι.
[Ἀνηκούστησεν:] οὐκ εἰσήκουσεν. παρήκουσεν. ὁ δὲ μὴ ἀνηκουστῆσαι τοῦ ὑπάτου κατατολμήσας ἀφίκετο. καὶ Ἡρόδοτος· οἱ δὲ ἐμάχοντο ἀνηκουστήσαντες τοῖς στρατηγοῖσιν.
[Ἀνήλατος:] ὁ μηδέπω δαμασθείς.
[Ἀνηλεής:] ὁ ὠμός.
[Ἂν ἡ λεοντῆ μὴ ἐξικνῆται, πρόσαπτε καὶ τὴν ἀλωπεκῆν:] ὁ νοῦς· ἐὰν μὴ φανερῶς ἀμυνόμενος ἀντέχῃς, πανουργίᾳ χρῆσαι. καὶ Ὅμηρος· ἠὲ δόλῳ ἠὲ βίῃ. ἢ ἀμφαδὸν ἠὲ κρυφηδόν.
[Ἀνήλιπος:] ὁ ἀνυπόδετος.
[Ἀνήλωται:] πεφόνευται.
[Ἀνημμένος:] ἐξηρτημένος· ἢ καιόμενος.
[Ἀνήμερος:] ἄγριος.
[Ἀνημιωβολιαῖα:] ἀντὶ τοῦ ἕκαστον αὐτῶν ἥμισυ ὀβολοῦ, ἄξια ἡμιωβολίου. ἀπὸ δὲ συντάξεως ὀνόματα γίνεται· καλὸς καὶ ἀγαθὸς, καλοκαγαθία· θεὸς ἐχθρὸς, θεοεχθρία· οὕτως ἀνημιωβόλιον, ἀνημιωβολιαῖα.
[Ἀνήνασθαι:] ἀπαρνήσασθαι. Ὅμηρος· αἴδεσθεν μὲν ἀνήνασθαι, δεῖσαν δ' ὑποδέχθαι. καὶ Αἰλιανός· οἱ δὲ, οὐδὲ γὰρ ἔσχον ἀνήνασθαι τὸ πρόσταγμα, ἐπ᾿ Ἀντιγόνῳ τίθενται τὴν κρίσιν, ὑπὲρ τοῦ τίνα χρὴ Λοκρικὴν πόλιν πέμπειν δασμόν.
[Ἀνηνέγκατο:] ἐκ βάθους ἐβόησεν. Αἰλιανὸς περὶ Κροίσου· ὁ δὲ ἀνηνέγκατο ἄρα στενάξας καὶ ἐς τρὶς ἐκάλεσε τὸν Σόλωνα.
[Ἀνηνείκαντο·] γενικῇ. ἀντὶ τοῦ ἀνεμνήσθησαν.
[Ἀνήνιος:] ἄνευ ἀνίας καὶ λύπης.
[Ἀνήνοθεν:] ἀνήρχετο.
[Ἀνήνυτον:] ἄμετρον, πολύ. Πολύβιος· μεγίστης προφαινομένης δυσχρηστίας περὶ τὰς τροφὰς, ἅτε κατὰ τὸ μῆκος ἀνήνυτον ἔχειν τι δοκούσης τῆς ὁδοῦ. καὶ, ἀνήνυτα τὴν ἀρετὴν μετιόντων. δεδυστυχηκότων ὅτι μάλιστα. τὸν ἀνήνυτον οἶτον ἔχουσα κακῶν. τὸν ἀτελείωτον μόρον, ἡ Ἠλέκτρα φησί. καὶ [Ἀνήνυτος,] ἀναρίθμητος, πολύς. ἀπλήρωτος. ἄπρακτος, ἀτέλεστος. ὅπλα τε χαλκευόμενος καὶ βελῶν ἀνήνυτον ἀριθμὸν κατασκευάζειν προστάσσων.
[Ἀνῆπται:] ἐξῆπται.
[Ἀνὴρ ἀνδρὸς διαφέρει:] τὸ γὰρ Λουκούλλου στράτευμα στασιάζον ἀεὶ, τοῦτο παραλαβὼν ὁ Πομπήϊος οὐδ' ὁπωστιοῦν στασιάζοντας ἔσχεν.
[Ἀνὴρ δὲ φεύγων οὐ νένει λύρας κτύπον:] παροιμία ἐπὶ τῶν ὀξέως καὶ ταχέως ὀφειλόντων ἕκαστα πράττειν. Λύσις ὀνείρου. εὔχρηστον ἀνδρὶ συμπλακῆναι φιλτάτῳ.
[Ἀνήρεαι:] ποιητικῶς ἀνερωτᾷ.
[Ἀνηρέθιζεν:] ἐπί τι παρώτρυνε καὶ παρέθηγεν. Εὐνάπιος· ὁ δὲ τά τε φρονήματα καὶ τοὺς θυμοὺς τῶν στρατιωτῶν ἀνηρέθιζεν.
[Ἀνήρετο:] ἀνέλαβεν.
[Ἀνὴρ ἔοικε ναῦς ἱκετεύειν πέτραν:] παροιμία ἐπὶ τῶν ἀναισθήτων, ἀπὸ μεταφορᾶς τῆς ἐποκελλούσης νεώς. πρὸς τῇ πέτρᾳ.
[Ἀνηρείψαντο:] ἀνήρπασαν.
[Ἀνῄρηκεν:] ἀντὶ τοῦ ἐκποδὼν ἐποιήσατο. Δημοσθένης.
[Ἀνῃρημένος:] ἀναλαβὼν, ἑλόμενος, ἀπενεγκάμενος. ὁ δὲ βασιλεὺς τοσαύτην νίκην ἀδάκρυτον καὶ ἀναίμακτον ἀνῃρημένος εἰς τὰς Σάρδεις ὑπέστρεψε. καὶ αὖθις· ὁ δὲ ἀνάρσια ἀνῃρημένος ἐκδίκως.
[Ἀνήῤῥησεν:] ἀνεφθάρη. ὡς μόλις ἀνήῤῥησαν, οὐδέν ἐσμεν οἱ σαπροί. Εὔπολις Πόλεσιν.
[Ἀνῃρῆσθαι:] πεφονεῦσθαι.
[Ἀνήριθμος:] ἐν οὐδενὶ ἀριθμῷ ταττόμενος, ἀλλὰ περιεῤῥιμμένος.
[Ἀνὴρ κόπριος:] ὡς ἀπὸ δήμου. λέγει δὲ τὸν κοπρολόγον· ἢ κηπουρός, παρὰ τὴν κόπρον.
[Ἀνήροτον:] ἀγεώργητον.
[Ἀνηρώτιζεν:] ἀντὶ τοῦ ἀνηρώτα. Τηλεκλείδης.
[Ἀνηρτημένοι:] ἐπηρμένοι. οἱ δὲ ταῖς ψυχαῖς ἀνηρτημένοι κατεφρόνησαν μὲν τῶν κοινῶν τῆς ἱκεσίας νόμων, παρ' οὐδὲν δὲ ἡγήσαντο τὴν τῶν συγγενικῶν ἀφιδρυμάτων θεῶν εὐσέβειαν.
[Ἀνήρτησαν:] ἀνεποίησαν, ἀνεκαίνισαν.
[Ἀνήσει:] καταλείψει.
[Ἄνηστις:] ὁ γεγευσμένος. καὶ [Ἄνηστις,] ἡ νῆστις παρὰ Κρατίνῳ ἐν Διονυσαλεξάνδρῳ. ἰοὺ γὰρ σύ γε πρῶτος ἄκλητος φοιτᾷς ἐπὶ δεῖπνον ἄνηστις.
[Ἄννηττον:] τὸ ἄννησσον διὰ δύο νν καὶ διὰ δύο ττ.
[Ἀνήφθη:] ἐξήφθη, ἐκρεμάσθη. ἢ ἀνεφλέχθη ὑπὸ πυρός.
[Ἀνήχθημεν:] ἀνεπλεύσαμεν.
[Ἀνῆψεν:] ἀνεκρέμασε θεοῖς. Εὐνάπιος.
[Ἀνία:] λύπη. τὸ νι μακρόν. Αἴας γὰρ αὐτοῖς οὐκέτ' ἐστὶν, ἀλλ' ἐμοὶ λιπὼν ἀνίας καὶ γόους διοίχεται.
[Ἀνιαθείς:] λυπηθείς.
[Ἀνιακκάς:]ᾠδῆς ὄνομα. ὁ περιμανὼς καὶ μανέρως. Εὔβουλος Καμπυλίωνι.
[Ἀνιαρόν:] λυπηρόν. καὶ [Ἀνιαρότερον.] λέγεται καὶ [Ἀνιγρόν. Ἀννίβας] ὁ Καρχηδόνιος οὕτως ἐκαλεῖτο. οἱ γὰρ Καρχηδόνιοι στρατηγὸν ἀπέφηναν Ἀσδρούβαν, τὸν τοῦ Βάρκα κηδεστήν. ὁ δὲ Ἀννίβαν τὸν οὐ πολὺ ὕστερον ἀοίδιμον ἐπὶ στρατηγίαις, παῖδά τε ὄντα τοῦ Βάρκα καὶ τῆς γυναικός οἱ γινόμενον ἀδελφὸν ἔχων ἐν Ἰβηρίᾳ νέον ὄντα καὶ φιλοπόλεμον καὶ ἀρέσκοντα τῷ στρατῷ ὑποστράτηγον ἀπέφηνε, καὶ τῆς τε Ἰβηρίας τὰ πολλὰ προσηγάγετο, πιθανὸς ὢν ὁμιλῆσαι, ἔς τε τὰ βίας δεόμενα τῷ μειρακίῳ χρώμενος. φύσει δὲ φιλοπόλεμος ἦν ὁ Ἀννίβας, καὶ οὔ ποτε ἀργίαν ἔφερεν. ὕστερον δὲ ἐπὶ τρυφῆς ἦν οὐ συνήθους, ἐρωμένην τε εἶχεν ἄγριος ἀνήρ· καὶ εὐθὺς αὐτῷ κατ' ὀλίγον ἐτρέπετο πάντα. φησὶ δὲ Πολύβιος, ὡς Ἀννίβας νέος μὲν ἦν, πλήρης δὲ πολεμικῆς ὁρμῆς, ἐπιτυχὴς δὲ ἐν ταῖς ἐπιβολαῖς, πάλαι δὲ παρωρμημένος πρὸς τὴν κατὰ τῶν Ῥωμαίων ἔχθραν. ὅτι Ἀννίβᾳ τῷ Καρχηδονίων στρατηγῷ ἐδηλώθη παρὰ Ἄμμωνος, ὡς ἀποθανὼν γῇ καλυφθήσεται Λιβύσσῃ. καὶ ὁ μὲν ἤλπισεν ἀρχὴν τῶν Ῥωμαίων καθαιρήσειν καὶ ἐν Λιβύῃ τελευτήσειν. Φλαμινίου δὲ τοῦ Ῥωμαίων στρατηγοῦ σπουδὴν ποιουμένου λαβεῖν αὐτὸν ζῶντα, ἀφίκετο παρὰ Προυσίαν ἱκέτης καὶ ἀπωσθεὶς ἀπ' αὐτοῦ ἀνεπήδα τε ἐπὶ τὸν ἵππον καὶ γυμνωθέντος τοῦ ξίφους τιτρώσκεται τὸν δάκτυλον. προελθόντι δὲ οὐ στάδια πολλὰ πυρετὸς ἀπὸ τοῦ τραύματος καὶ ἡ τελευτὴ τοῦ βίου συνέβη. τὸ δὲ χωρίον, ἔνθα συνέβη ἀποθανεῖν, ἐκάλουν οἱ Νικομηδεῖς Λίβυσσαν. καὶ Ἀθηναίοις δὲ μάντευμα ἦλθεν ἐκ Δωδώνης, Σικελίαν οἰκίζειν. καὶ οὐ πόῤῥω τῆσδε λόφος ἐστὶν ἡ Σικελία οὐ μέγας. οἱ δὲ οὐ συμφρονήσαντες τὸ εἰρημένον ἔς τε ὑπερορίους στρατιὰς προήχθησαν καὶ ἐς τὸν Συρακουσίων πόλεμον. ὅτι θαυμαστόν ἐστι καὶ μέγιστον σημεῖον γεγονέναι τῇ φύσει τὸν ἄνδρα τοῦτον ἡγεμονικὸν καὶ πολύ τι διαφέροντα τῶν ἄλλων πρὸς τὸν πραγματικὸν τρόπον· ιζ΄ γὰρ ἔτη μείνας ἐν τοῖς ὑπαίθροις πλεῖστά τε ἔθνη καὶ βάρβαρα διεξελθὼν καὶ πλείστοις ἀνδράσιν ἀλλοφύλοις χρησάμενος συνεργοῖς πρὸς ἀπηλπισμένας καὶ παραδόξους ἐπι βολὰς, ὑπ' οὐδενὸς ἑκουσίως ἐγκατελείφθη τῶν ἅπαξ αὐτῷ κοινωνησάντων καὶ δόντων ἑαυτοὺς εἰς χεῖρας. ὅπερ καὶ τὰ νῦν ἐμπολιτεύεται. ὅτι τὸ μέγεθος τῆς τοῦ Ἀννίβου νίκης τῆς πρὸς Ῥωμαίους καὶ τῆς τῶν ἐναντίων συμφορᾶς ὑπ' ὄψιν ἀγαγεῖν τοῖς Καρχηδονίοις μηχανώμενος, τρεῖς μεδίμνους Ἀττικοὺς πλήρεις χρυσῶν δακτυλίων εἰς τὴν Λιβύην ἀπέπεμψεν, οὓς ἄρα τοὺς ἱππικοὺς καὶ βουλευτικοὺς ἄνδρας σκυλεύσας ἀνῄρητο. ὅτι ἄνδρες τινὲς Καρχηδονίων ἐπὶ κατασκοπῇ τῶν ἐναντίων σταλέντες ὑπὸ Ἀννίβου τοῖς Ῥωμαίοις περιπίπτουσιν. οὓς ἀχθέντας ὡς αὑτὸν ὁ Πόπλιος κακὸν μὲν οὐδὲν εἰργάσατο, περινοστῆσαι δὲ κελεύει τὸ στρατόπεδον καὶ δεῖπνον ἑλομένους ἀποχωρεῖν σώους, ἀπαγγελοῦντας Ἀννίβᾳ τὰ περὶ τὴν στρατιὰν ὡς ἔχει Ῥωμαίοις.
[Ἀνιγρός:] ὁ φαῦλος. λέγεται καὶ [Ἀνιγρὸν], τὸ ἀνιαρόν.
[Ἀνιδιτὶ] καὶ [Ἀνιδρωτί:] χωρὶς ἱδρῶτος. οὐ γὰρ ἀνιδρωτὶ καὶ ἀπεριμερίμνως τάδε παρεστήσαντο τὰ πολίσματα. καὶ αὖθις· ἀνιδρωτὶ πρὸς τὸ ἄριστον οὐκ ἤρχοντο οἱ τοῦ Κύρου στρατιῶται, διὰ τὸ ἡδέως ἐσθίειν καὶ ὑγιαίνειν. καὶ ἄλλα πλεῖστα.
[Ἀνιδρωτί·] ζήτει ἐν τῷ ἀπονητί.
[Ἀνίδρυτοι:] ἀστήρικτοι. Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Ἀριστογείτονος ἀντὶ τοῦ ἀνεξίλαστοι.
[Ἀνιεμένη κόλπον:] ἀνέλκουσα καὶ ἀναχαλῶσα τὸν πέπλον, ἀπογυμνοῦσα τὸ κατὰ τοὺς μαστοὺς κόλπωμα. καὶ αἶγας ἀνιεμένους.
[Ἀνιέντα:] ἐνδόντα.
[Ἀνιέρειος:]ᾧ ἱερεῖα μὴ θύεται. καὶ [Ἀνίερος,] ὁ ἱερῶν μὴ μετέχων.
[Ἀνιερώσαντες:] ἀναθέντες.
[Ἀνίει:] ἠφίει, ἐνεδίδου, ἐχαυνοῦτο. οὐδέν τι πλέον ἀνίει ὁ νεανίας. καὶ αὖθις· ὁ δὲ οὐκ ἀνίει τοῦ δρόμου. καὶ ἀντὶ τοῦ ἔληγεν. ὁ δὲ ἱκετεύων ὑπὲρ πάντων οὐκέτι ἀνίει. καὶ αὖθις· ὁ δὲ ζητῶν οὐκ ἀνίει καὶ λαμβάνων οὐκ ἐνεπίμπλατο. καὶ αὖθις· ὁ δὲ κακούμενος πλέον ἤπερ διατιθεὶς ὅμως οὐκ ἀνίει. καὶ αὖθις· οἱ δὲ τὸ πολὺ τῆς τόλμης παρεληλύθεισαν. οὐ μὴν ἀνίεσάν γε, ἀλλὰ παρακελευόμενοι σφίσιν αὐτοῖς πάσῃ δυνάμει προσέκειντο τῇ πολιορκίᾳ. καὶ αὖθις· μήτε νύκτωρ μήτε μεθ' ἡμέραν ἐπανιέντι τοῦ πλοῦ.
[Ἀνιείς:] ἀφιείς, ἢ παρορμῶν.
[Ἀνιηθέντα:] λυπηθέντα.
[Ἀνιηρέστερος:] λυπηρότερος.
[Ἀνίησι:] καταλιμπάνει.
[Ἀννίκερις,] Κυρηναῖος, φιλόσοφος, ὃς Ἐπικούρειος ἐγένετο, καίτοι ὢν Παραιβάτου γνώριμος, τοῦ Ἀριστίππου ἀκηκοότος. ἦν δὲ τῷ Ἀννικέριδι καὶ ἀδελφὸς Νικοτέλης ὄνομα, φιλόσοφος, μαθητὴς δὲ αὐτοῦ ἐπιφανὴς Ποσειδώνιος. ἐκ τούτου αἵρεσις ἡ καλουμένη Ἀννικέρειος. ἦν δὲ ἐπὶ Ἀλεξάνδρου.
[Ἄνιθι:] ἄνελθε.
[Ἀνιλλομένη:] καθυποκρινομένη. κυρίως δὲ ἀνίλλεσθαι τὸ ἀπαξιοῦν.
[Ἀνιλυσπῶ:] ἀνέβαινες.
[Ἀνιμᾶσθαι:] ἀντλεῖν, ἀρύεσθαι. ἀναφέρειν. καὶ [Ἀνιμώμενος,] ἀντλῶν, ἀνέλκων. ἱμωνιὰ γὰρ τὸ ἀντλητήριον, ἀπὸ τοῦ ἱμάς. καὶ [Ἱμητόν,] τὸ ἀντλητόν. καὶ [Ἀνιμῆσθαι,] διὰ τοῦ η.
[Ἀνίμων τοῖς δόρασιν:] ἀντὶ τοῦ ἀνεῖλκον.
[Ἀνιώμενος:] λυπούμενος.
[Ἀνιῶ σε·] αἰτιατικῇ.
[Ἀνιωχμός:] ἡ μάχη.
[Ἀνιππασία] καὶ [Διϊππασία:] τῶν ἵππων ἅμιλλα. ὥσπερ δὴ διωμοσία καὶ ἀντωμοσία τὸ αὐτὸ ἄμφω δηλοῖ.
[Ἄνιππος:]ἵππων ἐστερημένος. Ἀριστοφάνης Νεφέλαις· ἀλλ' οὐ περιόψεταί με ὁ θεῖος Μεγακλέης ἄνιππον.
[Ἀνίπτοις ποσίν:] ἀντὶ τοῦ ἀνετοίμοις, καὶ χωρίς τινος παρασκευῆς. καὶ παροιμία· [Ἀνίπτοις ποσὶν ἀναβαίνων ἐπὶ τὸ στέγος,] ἐπὶ τῶν ἀμαθῶς ἐπί τινα ἔργα καὶ πράξεις ἀφικνουμένων. καὶ Ὅμηρος· ἀνιπτόποδες, χαμαιεῦναι.
[Ἀνίεισιν:] ἐνδίδωσιν.
[Ἄνισον:] τὸ μὴ ὂν ἴσον. σημαίνει καὶ εἶδος βοτάνης. καὶ [Ἀνισοφυές,] ἀνόμοιον. ἰστέον ὡς ἔνια τῶν ἐναντίων στερήσει θατέρου λέγεται, οἷον ἄνισον ἐναντίον μέν ἐστι τῷ ἴσῳ, στερητικὸν δὲ ὄνομα. οὐ γὰρ οἰκείαν τινὰ φύσιν σημαίνει, ὥσπερ τὸ κακὸν τὸ ἐναντίον τῷ ἀγαθῷ ὄν· ἀλλὰ σημαίνει ἀπόφασιν τοῦ ἐναντίου ἐν τῷ πεφυκότι δέχεσθαι ἀμφότερα. τὸ γὰρ ἄνισον οὐκ ἶσόν ἐστιν ἐν ποσοῖς, ἃ πέφυκε δέχεσθαι καὶ ἰσότητα. ὁμοίως καὶ τὸ ἀνόμοιον οὐχ ὅμοιον ἐν τοῖς ὁμοιότητος δεκτικοῖς. τοιοῦτον δ' ἡ στέρησις· ἀπόφασις γάρ ἐστιν ἐν τοῖς τὴν ἕξιν πεφυκόσι δέχεσθαι. οὐ μὴν ἄντικρυς στέρησις καὶ τὸ ἀνόμοιον· ἀλλ' ἐναντία, τὸ μὲν τῷ ἴσῳ, τὸ δὲ τῷ ὁμοίῳ. διαφορὰ δ' αὐτῶν πρὸς τὰς κυρίως στερήσεις, ὅτι ἀπὸ μὲν τῆς στερήσεως οὐκ ἔστιν ἐπάνοδος πρὸς τὴν ἕξιν· ταῦτα δὲ μεταβάλλειν οἷά τε ἐπὶ τὰ ἀντικείμενα. καὶ γὰρ τὸ ἄνισον ἶσον ἂν γένοιτο, καὶ τὸ ἀνόμοιον ὅμοιον. περὶ τοῦ ἴσου καὶ ἀνίσου ζήτει ἐν τῷ ἀμπλάκημα.
[Ἀνιστάμεναι:] αἰχμαλωτιζόμεναι.
[Ἀνίστη:] ἀντὶ τοῦ ἐφίστη. καὶ [Ἀνίστω,] ἀντὶ τοῦ ἀνίστασο. Ἀμειψίας. καὶ [Ἀνιστῶ·] αἰτιατικῇ.
[Ἀνίσχαδον:] τὴν ἄτοκον καὶ ἀθήλαστον.
[Ἀνίσχων:] ἀνατέλλων. καὶ [Ἀνίσχουσα,] ἀναδύνουσα.
[Ἀνίτω:] ἀναδιδόσθω.
[Ἀνιχνεύω] σε.
[Ἀνθεμίδων·] ἄλσος δ', Ἄρτεμι τοῦτο, καὶ ἂν Χαρίτεσσι θεού σαις εἴη ἐπ᾿ ἀνθεμίδων σύμβολα κοῦφα βαλεῖν. ἀντὶ τοῦ ἀνθέων. καὶ [Ἀνθεμίδης,] πατρωνυμικόν.
[Ἀνθέμιον:] τὸ χρυσίον τὸ ἐκλεκτόν. καὶ [Ἀνθέμιος,] ὄνομα κύριον.
[Ἀνθεκτέον·] γενικῇ.
[Ἀνθεμόεντα:] ἀναθεματικὸν, διηνθισμένον, ποικίλον. καὶ [Ἀνθεμόεις λειμών,] ὁ ἔχων ἄνθη. καὶ [Ἀνθεμοείσιος,] ὄνομα κύριον.
[Ἀνθεμόκριτος,] Ἀθηναῖος μὲν ἦν κήρυξ, ἀπεσφάγη δὲ ὑπὸ Μεγαρέων, ἀπαγορεύων αὐτοῖς τὴν ἱερὰν ὀργάδα μὴ ἐργάζεσθαι.
[Ἀνθεμοῦς:] πόλις ἐστὶ Μακεδονική. καὶ [Ἀνθεμουσία γῆ.] ὁ δὲ Τραϊανὸς ἐξελαύνει ὡς ἐπὶ τὴν Ἀνθεμουσίαν γῆν. ἐπὶ ταύτην γὰρ καὶ Αὔγαρος ὑφηγεῖτο ἰέναι.
[Ἀνθέμων:]ῥόδων. Ἀριστοφάνης· πῶς ἂν ἐμὲ καὶ σέ τις ἔρως ξυναγάγοι λαβὼν, ὥσπερ ὁ γεγραμμένος φησί. καὶ αὖθις· ἔχων στέφανον ἀνθέμων. τουτέστι ῥόδων. Ζεῦξις ὁ ζωγράφος ἐν τῷ ναῷ τῆς Ἀφροδίτης ἔγραψεν Ἔρωτα ὡραιότατον, ἐστεμμένον ῥόδοις.
[Ἀνθεμωνίδης:] πατρωνυμικόν.
[Ἀνθέων:] τὴν γενικὴν ὁμοίως τοῖς Ἴωσιν οἱ Ἀττικοί. Ἕρμιππος Ἀθηνᾶς Γοναῖς· κηροσπάθητον ἀνθέων ὕφασμα καινὸν ὡρῶν. καὶ ἐν τοῖς ἐξῆς· λεπτοὺς διαψαίρουσα πέπλους ἀνθέων γέμοντας. καὶ Ἀρισταγόρας Μαμμακύθῳ. οὕτως δὲ καὶ βελέων καὶ ὀρέων καὶ ἕτερα πλείονα Ξενοφῶν διαιρεῖ.
[Ἀνθέξεται:] ἀντιλήψεται. καὶ ἀνθέξεται κρίματος ἡ χείρ μου.
[Ἀνθερεών:] ὁ ὑπὸ τὸ γένειον τόπος, λάρυγξ.
[Ἀνθέρικες:] αἱ τῶν σταχύων προβολαί. τὰ ἄκρα. Ἡρόδοτος δὲ τοὺς καυλούς φησι τῶν ἀσφοδέλων. εἰσὶ δὲ ἄθραυστοι. ἢ [Ἀνθερίκων,] ἀνθηρῶν ἢ λαμπρῶν.
[Ἀνθ' ἕρματος πολλὰς καταπεπωκὼς δίκας:] ἀντὶ λίθου· ἐπεὶ αἱ γέρανοι πετόμεναι ἐν τῷ στόματι ψήφους φέρουσι στηρίγματος ἕνεκα, πρὸς τὸ μὴ παραφέρεσθαι ἀνέμοις.
[Ἀνθ' Ἑρμίωνος:] ἐπὶ τῶν ὁμοίως ἱερὰ διασῳζόντων. Ἑρμιόνη γὰρ ἐν Πελοποννήσῳ πόλις Κόρης καὶ Δήμητρος ἄσυλος, ὥστε σκέπην παρέχειν τοῖς ἱκετεύουσιν.
[Ἀνθεστηριών:] ὄγδοος μήν ἐστι παρ' Ἀθηναίοις, ἱερὸς Διονύσου. κεκλῆσθαι δὲ αὐτὸν οὕτως, διὰ τὸ πλεῖστα τῶν ἐκ γῆς ἀνθεῖν τότε.
[Ἄνθεια:] πόλις. καὶ ὄνομα ἑταίρας. τινὲς δὲ ἀντὶ τοῦ διὰ τοῦ θῆτα διὰ τοῦ τ Ἄντεια γράφουσιν.
[Ἀνθείλοντο:] προέκριναν.
[Ἀνθεινός:] ὁ ἐξ ἀνθέων· καὶ ὁ καιρός.
[Ἄνθεια:] ἐπίθετον Ἥρας.
[Ἄνθη:] μία τῶν Ἀλκυονίδων. καὶ ζήτει ἐν τῷ Ἀλκυονίδες.
[Ἀνθηδονιάς:] ἀπὸ Ἀνθηδόνος οἶνος.
[Ἀνθήλιος:] ἡ σελήνη· καὶ τὸ ἀποσκίασμα τῆς τοῦ ἡλίου ἀνταυγείας· ἐνίοτε δὲ καὶ τὸ μίμημα ἢ ἀντάλλαγμα, ὡς Θεόπομπος. σημαίνει δὲ καὶ τὰ ἐπισκοτοῦντα τῷ ἡλίῳ νέφη, ἃ καὶ Ἀνθήλια καλεῖται.
[Ἀνθηρά·] Ξενοφῶν· ὥσπερ ἐν τοῖς μουσικοῖς τὰ νέα καὶ τὰ ἀνθηρὰ εὐδοκιμεῖν. τῶν ὀρνέων τὰ μὲν χρήσιμα καὶ ἀνθηρὰ κατὰ τοὺς οἴκους ἀνατρέφομεν, τὰ δὲ μὴ ἀνθηρὰ ἐσθίομεν. Ἀριστοφάνης Ἀχαρνεῦσιν· εἶδες, ὦ πᾶσα πόλι, τὸν φρόνιμον ἄνδρα, τὸν ὑπέρσοφον, οἷον ἔχει σπεισάμενος ἐμπορικὰ χρήματα διεμπολᾶν· ὧν τὰ μὲν ἐν οἰκίᾳ χρήσιμα, τὰ δ' αὖ πρέπει χλιαρὰ κατεσθίειν.
[Ἀνθῃρημένος:] ἀντιλαμβανόμενος. ἢ προκεκριμένος.
[Ἀνθηρός·] σταθερὸς δέ.
[Ἄνθης:] ἀνθήσεως.
[Ἀνθίας:] ὄνομα ἰχθύος.
[Ἀνθίνη:] πόλις· καὶ ἡ ἐπωμίς. καὶ [Ἄνθινον,] ἀνθηρὸν, βαπτόν. καὶ [Ἄνθινος χιτών,] καὶ ἡ τροφή.
[Ἀνθιππασία:] ὁ ἱππικὸς ἀγών.
[Ἀνθίσασθαι μουσικῆς·] καὶ [Ἠνθισμένοι μουσικῆς,] οἱ ἠθροικότες τὰ ἄνθη τῆς μουσικῆς.
[Ἀνθίσταμαι·] δοτικῇ.
[Ἀνθομολογησόμεθα:] ἀντὶ τοῦ εὐχαριστήσομεν. Δαβίδ· ἀνθομολογησόμεθά σοι ὁ θεός. ὑπὲρ τῆς εὐεργεσίας ὁμολογοῦμεν χάριτας καὶ ἀναγράπτους ταύτας ποιήσομεν. καὶ [Ἀνθωμολογεῖτο,] διηγεῖτο. ὁ δὲ ἀνθωμολογεῖτο πρός τινας τῶν ἐν Ῥώμῃ μετὰ ταῦτα μηδὲν ἑωρακέναι φοβερώτερον καὶ δεινότερον φάλαγγος Μακεδονικῆς. καὶ αὖθις· ταῦτα μὲν οὖν ἀνθωμολογήσαντο πρὸς ἀλλήλους. ἀντὶ τοῦ συνέθεντο, συνεφώνησαν. καὶ αὖθις· περὶ Σωκράτους τάδε ἐγράψατο καὶ ἀνθωμολογήσατο Μέλητος.
[Ἀνθοσμίας:] εὐώδης οἶνος. εὔοσμος. ἀπὸ τόπου Ἀνθοσμίου· ἢ ὡς ἀπὸ εἴδους ἀμπέλου, ἢ ἡδὺς καὶ περίοσμος καὶ ἀνθηρός. [Ἀνθοσμίας,] εὐώδης οἶνος, ἐγκειμένου τοῦ ἄνθους καὶ τῆς ὀσμῆς. παραγώγως Ἀνθόσμιος, Ἀνθοσμίας· τὸν δὲ χυδαῖον οἶνον καρηβαρίτην ἔλεγον. Ἀριστοφάνης Βατράχοις· Διόνυσε, πίνεις οἶνον οὐκ ἀνθοσμίαν. ἀντὶ τοῦ μεθύεις, κραιπαλᾷς, σκληρὸν οἶνον πίνων. [Ἄνθος] λέγεται καὶ ἡ λευκὴ θρίξ, ἔνθεν καὶ φάλανθος, ὁ φαλακρός.
[Ἀνθ' ὅτου:] ἀνθ' οὗτινος.
[Ἀνθῶ ἀεί. Ἄνθρακες ὁ θησαυρὸς ἦσαν:] παροιμία ἐπὶ τῶν ἐλπιζόντων μὲν ἀγαθὰ, κακουμένων δὲ ἀφ' ὧν ἦν αὐτοῖς ἡ τῶν ἀγαθῶν ἐλπίς.
[Ἄνθραξι βαίνειν ἐχθρικὴν δηλοῖ βλάβην.]
[Ἀνθρακιά:] πεπυρακτωμένοι ἄνθρακες. Ὅμηρος· ἀνθρακιὴν στορέσας ὀβελοὺς ἐφύπερθε τάνυσσε. καὶ ἐν Ἐπιγράμμασι· τρῖγλαν ἀπ' ἀνθρακιῆς καὶ φυκίδα σοὶ λιμενῆτιν, Ἄρτεμι, δωρεῦμαι. καὶ [Ἀνθρακίδες,] λεπτοὶ ἰχθύες ὀπτοί· καὶ πάντα τὰ ἐπ᾿ ἀνθράκων ὀπτώμενα οὕτω λέγονται. καὶ [Ἀνθράκιον,] βραχὺ τριποδίσκιον παρὰ Ἀλέξιδι.
[Ἀνθρήνη:] εἶδος σφηκὸς ἡ ἀνθρήνη. καταχρῶνται δὲ οἱ ποιηταὶ καὶ ἐπὶ μελισσῶν. καὶ [Ἀνθρήνια·] ἐξελεῖν ἡμῶν πρὸς βίαν τἀνθρήνια. τὰς μελίσσας δηλονότι. τὼ ὀφθαλμὼ κεντούμενος ὥσπερ ὑπ' ἀνθρηνῶν, ὑπὸ τῶν γνωμῶν ἀπολεῖται. συγγενής ἐστι τῇ μελίσσῃ ἡ ἀνθρήνη, σφηκὶ παραπλησία. καὶ τὸ πλάσμα ἀνθρήνιον.
[Ἀνθρωπαρέσκια:] ἡ πρὸς ἀνθρώπους σπουδή.
[Ἀνθρωπεία φύσις. Ἀνθρωπίζω:] τὰ τῶν ἀνθρώπων φρονῶ.
[Ἀνθρώπινον.] δῆθεν διωκομένην ὑπό τινων τὴν ἑταίραν καταφυγεῖν εἰς τὸ οἰκίδιον· τὸν δὲ ἕνεκα τοῦ ἀνθρωπίνου εἰσδέξασθαι αὐτήν. καὶ [Ἀνθρωπινώτερος. Ἀνθρωπίως:] ἀντὶ τοῦ συμμέτρως παρὰ Ἀριστοφάνει ἐν Βατράχοις. καὶ [Ἀνθρωπίνως,] ἀντὶ τοῦ καρτερικῶς, ὑπομονητικῶς. Πολύβιος· συμβέβηκε τὰς μὲν ἐν ταῖς ἐπιτυχίαις ἐξουσίας μὴ δύνασθαι φέρειν ἀνθρωπίνως, ἐν δὲ ταῖς περιπετείαις εὐλαβῶς ἵστα σθαι καὶ νουνεχῶς.
[Ἀνθρωποδαίμονες·] δαίμονες ὄντες ἀνθρώπειόν τε ἠμπέσχοντο σῶμα, καὶ ἀνθρωποδαίμονες γεγενημένοι τῷ τρόπῳ τούτῳ ξύμπασαν κατέσεισαν τὴν οἰκουμένην.
[Ἀνθρωπόλεθρος:] ὁ φονεύς.
[Ἄνθρωπος:] τὸ προσηγορικόν. καὶ [Ἄνθρωπος,] ἴδιον ὄνομα τοῦ ὀλυμπιονίκου πύκτου, οὗ ἐν Ἠθικοῖς Ἀριστοτέλης μνημονεύει. ἀλλ' ἔγωγε, ἔφην, ταύτης μόνης ἐπιδεῖσθαι νομίζω τῆς μαντικῆς τοὺς ἀνθρώπους εἶναι βουλομένους καὶ μὴ δίκην θηρίων ἔξω κεχηνέναι ἐς προνομὰς ἀπεράντους. οὕτω φησὶ Δαμάσκιος ὁ φιλόσοφος.
[Ἄνθρωπος] αὐτὸς ἑαυτοῦ βελτίων γίνεται κατὰ πέντε τρόπους, πρῶτον μὲν ὁμιλίᾳ τῇ πρὸς θεόν· ἀνάγκη γὰρ προσιόντα αὐτῷ κατ' ἐκεῖνο καιροῦ χωρίζεσθαι πάσης κακίας, εἰς δύναμιν ὁμοιοῦντα ἑαυτὸν τῷ θεῷ· δεύτερον ἐν τῷ εὖ ποιεῖν· θεοῦ γὰρ τοῦτο καὶ θείας μιμήσεως· τρίτον ἐν τῷ ἀποθνῄσκειν· εἰ γὰρ κατὰ ποσόν τι ἡ ψυχὴ τοῦ σώματος ἐν τῷ ζῆν τὸ ζῷον χωριζομένη βελτίων γίνεται ἑαυτῆς, ἔν τε τοῖς ὕπνοις κατὰ τοὺς ὀνείρους καὶ ἐν ταῖς ἐκστάσεσι τῶν νόσων μαντικὴ γίνεται, πολλῷ μᾶλλον βελτιοῦται καὶ ὅταν τέλεον χωρισθῇ ἀπὸ τοῦ σώματος.
[Ἄνθρωπος] οὐκ ἔχων εἰπεῖν ὄνομα πάππου, ἀλλ' οὐδὲ πατρὸς πλὴν ὅσον εἰκάσαι, ἀπὸ θυννοσκοπείου ἐπὶ τὴν ἡγεμονικὴν ἀπήνην ἁλάμενος.
[Ἄνθρωπος·] τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος δοκοῦν πανουργότατον εἶναι τῶν ζῴων πολὺν ἔχει λόγον τοῦ φαυλότατον ὑπάρχειν. τὰ μὲν γὰρ ἄλλα ζῷα ταῖς τοῦ σώματος ἐπιθυμίαις αὐταῖς δουλεύοντα διὰ μόνας ταύτας σφάλλεται· τὸ δὲ τῶν ἀνθρώπων γένος καὶ προς δεδοξοποιημένον οὐχ ἧττον διὰ τὴν ἀλογιστίαν ἢ διὰ τὴν φύσιν ἁμαρτάνει.
[Ἄνθρωπος ἀνθρώπου δαιμόνιον:] παροιμία ἐπὶ τῶν ἀπροςδοκήτως ὑπὸ ἀνθρώπου σῳζομένων καὶ δι' αὐτῶν εὐδοκιμούντων. καὶ [Ἄνθρωπος Εὔριπος, Τύχη Εὔριπος, Διάνοια Εὔριπος.] ἐπὶ τῶν ῥᾷστα μεταβαλλομένων καὶ ἀσταθμήτων ἀνθρώπων.
[Ἄνθρωπος λυπησιλόγος:] σημαίνει μὲν ὁ λυπῶν διὰ τὸ λέγειν τοὺς πέλας. Κρατῖνος.
[Ἄνθρωπος πρόδοξος:] ὁ πρὶν ἢ σαφῶς ἐξετάσαι δοξάζων.
[Ἄνθρωπος φιλοπραγματίας:] ἐπὶ πολυπράγμονος.
[Ἄνθροισκα:] ἄγρια λάχανα παραπλήσια ἀνήθοις, οἷα καὶ τὰ μάραθρα.
[Ἀνθυπομοσία:] ἀντὶ τοῦ ὑπειπεῖν τῇ ὑπωμοσίᾳ. οὕτως Δημοσθένης κατὰ Ὀλυμπιοδώρου.
[Ἀνθυπουργῆσαι:] τὸ ἀνταποδοῦναι χάριν. Σοφοκλῆς Κολχίσιν· ἢ φὴς ὑπομνὺς ἀνθυπουργῆσαι χάριν; ὅτι ὁ Ἀριστοτέλης τὴν ἀνθυφαίρεσιν ἀνταναίρεσιν εἴρηκεν.
[Ἀνὰ κράτος ἐλαύνοντα:] Ξενοφῶν, ἀντὶ τοῦ πάνυ ἐλαύνοντα.
[Ἂν μὴ παρῇ κρέα, ταρίχῳ στερκτέον·] παρεγγυᾷ ἡ παροιμία, ὅτι δεῖ τοῖς παροῦσιν ἀρκεῖσθαι.
[Ἀνοδίᾳ:] ἐπίῤῥημα τοπικόν. οἱ δὲ πλείους ἀνοδίᾳ καὶ κατὰ τὰς νήσους διεσπάρησαν.
[Ἄνοδον:] ἀδιέξοδον. Ξενοφῶν· τῇ μὲν γὰρ ἄνοδον, τῇ δὲ εὔοδον εὑρήσομεν τὸ ὄρος.
[Ἀνόδοντον·]Κοριάννοις Φερεκράτης· ἀνὴρ γέρων ἀνόδοντος ἀλήθει.
[Ἀνόητα:] τὰ ἀφροδίσια καὶ ἡ λαγνεία, τουτέστι μωρά. μωραίνειν γὰρ τὸ ἀφροδισιάζειν ἔλεγον. Ἀριστοφάνης· οἴνου τ' ἀπέχῃ καὶ τῶν ἄλλων ἀνοήτων. τουτέστι μωρῶν· ἢ ἀνοήτων, ἀνεπιστημόνων.
[Ἀνόθευτον:] γνήσιον, ἀπαραποίητον· καθαρόν.
[Ἀνόκαιον:] τὸ ὑπερῷον οἴκημα. Ξενοφῶν ἐν Κύρου Ἀναβάσει καὶ τὸν κωμῳδοποιὸν οἱ περὶ Ἀντιφάνην.
[Ἀνομβροῦσαι:] ἀναβλύζουσαι.
[Ἀνομένης:] παυομένης, ἀνυομένης.
[Ἀνομείτω:] παρανομείτω.
[Ἀν' ὅμιλον:] κατὰ τὸ πλῆθος.
[Ἄνομος:] ὁ παράνομος. [Ἄνωμος] δὲ διὰ τοῦ ω μεγάλου, ὁ μὴ ἔχων ὦμον. ἐξ οὗ καὶ ἄνωμοι Πελοπίδαι οὕτω καλούμενοι. καὶ ἀνωμότερος.
[Ἀνόνητα:] ἀνωφελῆ. τὰ γὰρ περιττὰ κἀνόνητα σώματα πίπτει βαρείαις πρὸς θεῶν δυσπραξίαις. οἷον ὁ Αἴας.
[Ἀνονόμαστος:] ὁ μὴ ἔχων ὄνομα.
[Ἄνοντος:] ἀνύοντος.
[Ἀνόπαια:] εἶδος ὄρνιθος.
[Ἀν' ὄπιν:] εἰς πρόσωπον. κατόπιν.
[Ἄνοπτοι:] ἀθέατοι. οἱ δὲ Ἕλληνες ἐπὶ θάτερα τῆς νήσου ὥρμησαν ἄνοπτοι τοῖς πολεμίοις.
[Ἀνοργίας:] ἀμυησίας· ὄργια γὰρ τὰ μυστήρια. καὶ [Ἀνοργιάστοις,] τῶν μυστηρίων ἀπείροις. τὰ τῆς Ἀφροδίτης ἀνοργίαστά σοι ἐστίν. ἀντὶ τοῦ οὐκ ὠργίασας τῇ Ἀφροδίτῃ· ἀτέλεστά σοί ἐστιν.
[Ἄνοργοι:] ἀντὶ τοῦ ἄνευ ὀργῆς. Κρατῖνος.
[Ἀνόρεκτος:] ὁ μὴ ὀρεγόμενός τινος, ὁ πρὸς τὰ προσφερόμενα βρώματα ἀηδῶς διακείμενος.
[Ἀνορθῶ·] αἰτιατικῇ.
[Ἄνορον:] τὸ ὀξύ.
[Ἀνορωρυγμένον,] οὐχὶ ἀνωρυγμένον λέγουσιν. Μένανδρος Ὑδρίᾳ· εὐθὺς καταχρήσεσθαι τὸν ἀνορωρυγμένην ταύτην ἰδόντα.
[Ἀνορταλίζειν·] καὶ [Ἀνωρτάλιζες,] κούφως ὠρχοῦ, ἐπῄρου, καὶ ταχέως ἐπίστευες πρὶν δοκιμάσαι. ὀρταλίζειν δὲ λέγεται ἐπὶ τῶν ἀρχομένων ἀναπτεροῦσθαι ὀρνέων. Ἀριστοφάνης· τούτοις ὁπότε χρήσαιτό τις προοιμίοις, ἀνωρτάλιζες κἀκερουτίας. ἀντὶ τοῦ μετεωρίζου καὶ μέγα ἐφρόνεις. ἀπὸ δὲ τῶν κερατοφορούντων ἡ λέξις.
[Ἀνόσιον:] βέβηλον, ἀνίερον, ἄθυτον. Αἰλιανός· ὁ δὲ τὰ ἄλλα ὢν ἀνόσιος τοῦτο γοῦν πείθεται τῷ θεῷ. καὶ [Ἀνοσιώτατος,] ὁμοίως.
[Ἄννος κρίβανον:] παροιμία ἐπὶ τῶν καινόν τι ἐφευρηκότων. Ἄννος γὰρ Αἰγύπτιος εἰς τὴν τῶν ἄρτων ὄπτησιν ἐπενόησε τὸν κρί βανον.
[Ἀνόστους:] ἀνυποστρέπτους. νόστος γὰρ ἡ εἰς τὰ οἰκεῖα ἐπάνοδος, παρὰ τὸ τῆς πατρίδος ἡδύ. Αἰλιανός· ὁ δὲ τοὺς θεοσύλας ἀπέκτεινε καὶ ἔθηκεν ἀνόστους τοῦτο δὴ τὸ Ὁμηρικόν.
[Ἀνουβείδιον:] τόπος τις. Βενδίδειον δέ.
[Ἀννουμῖνος:] ἀπογραφὴ ὀνομάτων παρὰ Ῥωμαίοις. οἱ δὲ ἀδνούμιόν φασιν.
[Ἀν' οὖς ἔχων:] ἀντὶ τοῦ ἄνω τὸ οὖς ἔχων. καὶ Σοφοκλῆς· τὸν οἴνωπ' ἀνέχουσα κισσόν. ἀντὶ τοῦ ἄνω ἔχουσα.
[Ἀνουτητί:] ἄνευ τρώσεως.
[Ἀνοχή:] ἡ ὑπομονή. [Ἀνακωχὴ] δέ.
[Ἀνοχλίσας:] ἀνακινήσας.
[Ἀνοψία:] σπάνις τῶν ὄψων.
[Ἄνω:] ἀντὶ τοῦ ἀνά. Ὅμηρος· οὐδ' ὅσα Λέσβος ἄνω μακάρων ἕδος ἐντὸς ἐέργει. καὶ τὴν πρόθεσιν κολλητέον τῷ ἐέργει, ἵνα ᾖ ἀνείργει, ἀναστέλλει· ὃ καταστρέφει εἰς τὸ περιορίζει.
[Ἄνω καὶ κάτω:] τὸ πάντα λίθον κινεῖν.
[Ἄνωγε:] παρεκελεύσατο.
[Ἀνώγεων:] οἴκημα. [Ἀνώγειον] δέ. ὅτι Καλλισθένης τὸ δεσμωτήριον ἀνώγεων εἶπεν. [Ἀνάγαιον] καὶ [Κατάγαιον] διὰ διφθόγγου καὶ ο μικροῦ. τὸ δὲ ἀνώγεων καὶ κατώγεων εἰ τάχα καὶ οἱ κανόνες διὰ τοῦ ω μεγάλου καὶ [ε] ψιλοῦ γράφουσιν, ἀλλ' οὖν ὁ τῶν λέξεων θηρατὴς καὶ τῶν τούτων ἀντιστοίχων ἀκριβὴς ὀρθογράφος Καπνογένειος ὁ Μαΐστωρ διὰ τοῦ ε ψιλοῦ καὶ ο μικροῦ ἐξέδοτο ταῦτα γράφεσθαι. τὸ δὲ μεσόγαιον μόνον διὰ διφθόγγου εἴασεν· ἐπειδὴ εὕρηται μεσογεία γῆ καὶ μεσόγειος γῆ.
[Ἀνωγή:] παρακέλευσις.
[Ἀνωδύρετο:] ἐθρήνει, ἔκλαιεν. ὁ δὲ ἀνωδύρετο τὴν συμφορὰν ἐπιδακρύων τῷ πάθει.
[Ἄνωθεν:] ἐκ τόπου ἢ χρόνου. Βάβριος. τί τοὺς ἄνωθεν φρονιμωτάτους οἰωνοὺς ἐσορώμενοι τροφῆς κηδομένους ἀφ' ὧν τε βλαστῶσιν ἀφ' ὧν τ' ὄνησιν εὕρωσι, τάδ' οὐκ ἐπίσης τελοῦμεν; τουτέστιν ἄνωθεν ἐκ φύσεως ἢ τοὺς ἐν τῷ ἀέρι.
[Ἀνωθῆσαν:] ἐπὶ τὰ ἄνω κινῆσαν. ἀνωθῆσαν δὲ ἑαυτὸ τὸ θηρίον καὶ ἔξαλον γενόμενον ἀπεσείσατο ἐς τὴν νῆξιν ἀπολύσαν τὸν ἄνθρωπον.
[Ἀνώϊστος:] ὁ ἀνυπονόητος. καὶ [Ἀνωϊστί,] ἀνυπονοήτως.
[Ἀνώλεθρος.]
[Ἀνῳκισμένος:] ἐν τοῖς ἀνωτάτω γεννηθεὶς, ἢ ἄνω ὤν. καὶ [Ἀνῳκίσθαι. Ἀνωμαλία:] ἡ τραχύτης.
[Ἄνωμος:] ὁ μὴ ἔχων ὦμον. ἐξ οὗ καὶ ἄνωμοι Πελοπίδαι οὕτω καλούμενοι. καὶ [Ἀνωμότερος. Ἀνώμοτος:] χωρὶς ὅρκου. ὁ δὲ ἀνὴρ καὶ ἀνώμοτος πιστεύειν ἄξιος. καὶ αὖθις· ἡ γλῶσσ' ὀμώμοχ', ἡ δὲ φρὴν ἀνώμοτος.
[Ἀνῴμωξεν:] ἐστέναξεν.
[Ἀνωνόμαστος:] ὁ μὴ ἔχων ὄνομα.
[Ἀννώνων μετακομιδή.] [Ἄννωνα], Ῥωμαϊκὴ λέξις.
[Ἄνω ποταμῶν χωροῦσι πηγαί:] παροιμία ἐπὶ τῶν ὑπεναντίως γινομένων ἢ λεγομένων, οἷον ὁ πόρνος τὸν σώφρονα εἰ λέγοιτο πόρνον. ἐπειδὴ οἱ ποταμοὶ ἄνωθεν κάτω ῥέουσι. τουτέστιν ἐπὶ τῶν τὰ ἑαυτοῖς προσόντα ἐλαττώματα ἑτέροις προσανατιθεμένων.
[Ἀνωρθιασμένον:] τὸ ὀρθότατον. καὶ [Ἀνωρθωσάμην. Ἀνωρθρίαζον:] Ἀνδοκίδης. ἀντὶ τοῦ ὄρθριοι βοῶντες ἔλεγον.
[Ἀνώφλιον:] τὸ ὑπέρθυρον.
[Ἄνωχθι:] κέλευσον.
[Ἀντ' ἀγαθῶν ἀγαθίδες:] παροιμία ἐπὶ τῶν εὖ πασχόντων ἀνθ' ὧν εὐεργέτησαν πρότερον.
[Ἀνταγωνίζομαι·] δοτικῇ.
[Ἀνταγωνιστής:] πολέμῳ καὶ μάχῃ ἰσοστάδην. ἀφ' οὗ δὴ καὶ ἀνταγωνιστὴς ἀξιόμαχος ἐπιπολὺ τοῖς Ῥωμαίοις ἐγένετο.
[Ἀντᾴδω·] δοτικῇ.
[Ἀντάλλαγμα:] οἱ κατὰ σάρκα πρόγονοι τοῦ Χριστοῦ, οὓς ἴχνη καὶ ἀντάλλαγμα ἐκάλεσαν οἱ ο΄ ἑρμηνευταί.
[Ἀντάλλαγον] καλοῦσι τὸν ἀντὶ ἑτέρου ἠλλαγμένον, οὐχὶ ἄνταλλον. Μένανδρος Κανηφόρῳ· ἐδεῖτο χρῆσαι τὴν σεαυτῆς θυγατέρα ἀντάλλαγον. Χήρᾳ· ἑκοῦσα ἡ ἀδελφὴ ποιήσει τούτοις οἱ ἀντάλλαγος τέξεις ὁ τούτῳ διδομένην. καὶ ἐν Ἁλιεῖ· ἐκλελάκτικεν ὁ χρηστὸς ἡμῖν μοιχὸς, ἀλλ' ἀντάλλαγος.
[Ἀντ' ἄλλης ἀρχῆς ἐστι τοῦτο δρᾶν:] τουτέστιν ἀντὶ τοῦ ἄρχειν τὸ καινοτομεῖν, τῶν δὲ ἀρχαίων ἀμελεῖν.
[Ἀνταμείρομαι. Ἀντανάκλασιν:] κατὰ ἀνάκλασιν ἀπό τινος μεταγομένη. γίνεται δὲ τοῦτο ἀπὸ φωνῆς, ὅταν ἀντηχῇ, καὶ ἐπὶ φωτὸς ἡλιακοῦ, ὅταν λείῳ τινὶ ἢ λαμπροτάτῳ ὕδατι προσπέσοι.
[Ἀντάμειψιν:] ἀνταπόδοσιν.
[Ἀνταναιρεῖται:] κτείνεται. καὶ [Ἀντανῃρέθη,] ἀντεφονεύθη.
[Ἀντανήγοντο:] ἀντεπαρετάσσοντο, ἀντεφέροντο. ἀντανήγοντο οὖν καὶ οἱ βάρβαροι καὶ τὴν τοῦ Παχύνου παρέπλεον ἀκτὴν κατὰ β΄ στοιχηδὸν ταξάμενοι ναῦς. καὶ αὖθις· οἱ γὰρ ἐνταῦθα ὑπὲρ ἐλευθερίας ἀποθανόντες ἀντανήγοντο τῇ Οἴτῃ.
[Ἀντανίσχομεν:] προβαλλόμεθα. καὶ [Ἀντανίσχοντο], ἀντιπαρετάσσοντο.
[Ἀνταπαιτῆσαι κἀπαιτῆσαι:]Θουκυδίδης γ΄ καὶ δ΄. καὶ [Ἀνταποδοῦναι] καὶ [Ἀνταπολαμβάνειν]Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Λεπτίνου.
[Ἀνταποδιδῶ·] δοτικῇ.
[Ἀντάρης νυκτερὶς ὄψεσι·] φησὶ Σοφοκλῆς.
[Ἀνταυγεῖς κόρας·] στρέψον ἀνταυγεῖς κόρας. ἀντὶ τοῦ τὰς κόρας σου ἀντιπροσώπους μοι στρέψον. καὶ δι' ἀνταύγειαν χιόνος καὶ σκληρότητα τῆς ἀναβαλλομένης ἀνακλάσεως ἐφθείροντο.
[Ἀνταία:] ἡ Ῥέα. καὶ [Ἀνταῖος,] ὄνομα κύριον.
[Ἀνταίρω·] δοτικῇ. φιλονεικῶ.
[Ἀντέας:] ὄνομα κύριον.
[Ἀντεγκλήμασι·] ταύτῃ καὶ τοῖς ἀντεγκλήμασι τοῖς περὶ τῶν δώρων οὐκ ἀπεκρινάμην.
[Ἀντελαμβάνοντο·] ὕπνοι τε αὐτῆς ἀεὶ μακρότατοι ἀντελαμβάνοντο. ἀντὶ τοῦ διεδέχοντο. ἡμερινοὶ μὲν ἄχρι πρώτων νυκτῶν, νυκτερινοὶ δὲ ἄχρις ἡλίου ἀνίσχοντος.
[Ἀντεμήνισεν:] ἀντωργίσθη. ὁ δὲ παθὼν ἀνήκεστα καὶ τῆς πατρῴας ἑστίας διωχθεὶς παρὰ τὴν δίκην, ὅμως οὐκ ἀντεμήνισεν.
[Ἀντεξάγειν:] ἀντιπαρατάσσεσθαι, ἀντεπιέναι.
[Ἀντεμπλήσαντες:] ἀνταποδόντες. Ξενοφῶν· οἱ δὲ θαῤῥεῖν ἐκέλευον, λέγοντες ὅτι οὔτε τέκνων στερήσοιτο τήν τε οἰκίαν αὐτοῦ ἀντεμπλήσαντες τῶν ἐπιτηδείων.
[Ἀντεπῄει:] ἀντεπήρχετο.
[Ἀντεπεξελθεῖν·] δοτικῇ. καὶ [Ἀντεπεξέρχομαι·] δοτικῇ.
[Ἀντεπιτίθησιν:] ἀντὶ τοῦ ἀντεπιστέλλει. Ἰσαῖος.
[Ἀντεπιχειρεῖν·] παρὰ Ἀριστοτέλει ἀντεπιχειρεῖν λέγεται. ἔστι δὲ ἀντεπιχειρεῖν τὸ πρὸς τὰ λεγόμενα μὲν μὴ φέρειν ἔνστασιν, ἐπιχειρεῖν δὲ δι' ἄλλων τινῶν καὶ αὐτὸν πάλιν καὶ συλλογίζεσθαι, ὅτι μὴ ἀληθὲς τὸ δεικνύμενον. ὁ γὰρ πρὸς μὲν τὸ δεικνύναι λόγος, ὅτι ἡ ψυχὴ οὐκ ἀθάνατος, διὰ τὸ εἶδος αὐτὴν ἔνυλον εἶναι, μηδὲν δ' ἔνυλον εἶδος χωριστὸν εἶναι τῆς ὕλης, μὴ ἐνιστάμενος, δεικνύναι δὲ πειρώμενος δι' ἄλλων τινῶν πάλιν αὐτὴν ὅτι ἔστιν ἄφθαρτος, ἤτοι διὰ τοῦ λαμβάνειν, ὅτι αἱ μαθήσεις ἀναμνήσεις, ἢ ὅτι αὐτοκίνητος, ἀντεπιχειρεῖ, οὐκ ἐνίσταται.
[Ἀντερεῖ:] ἀντιλέξει.
[Ἀντερείδει:] ἀντὶ τοῦ οὐχ ὑπείκει.
[Ἐρίζω·] καὶ [ἀντερίζω σοι.]
[Ἀντερώμενος:] ἀντεπιθυμῶν.
[Ἀντέρως,] ὁ καὶ Ἀπολλώνιος, Ἀλεξανδρεὺς, γραμματικὸς, παιδεύσας ἐν Ῥώμῃ ἐπὶ Κλαυδίου, τοῦ μετὰ Γάϊον βασιλεύσαντος, ἐφ' οὗπερ καὶ Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς γέγονεν· ἀκουστὴς δὲ ἦν Ἀπίωνος τοῦ Μόχθου. φέρονται αὐτοῦ βιβλία Περὶ γραμματικῆς β΄. καὶ τοῦτο δὴ τὸ ὑμνούμενον ὄνομα Ἀντέρως ἐν τοῖσδε τοῖς γενναίοις ἐσῴζετο. ἀντὶ τοῦ ἀλλήλους ἠγάπων. Χαρίτων γὰρ καὶ Μελάνιππος εἰς ἔρωτα ἀλλήλοιν συνεπεσέτην. καὶ ὁ μὲν Χαρίτων ἐραστὴς ἦν, Μελάνιππος δὲ τὴν ψυχὴν ὁ ἐρώμενος ἐς τὸν φίλον τὸν ἔνθεον ἀναφλεχθεὶς ἰσότιμον τὸ τοῦ πόθου κέντρον ἀνεδείκνυτο.
[Ἀντέσχε:] γενναίως ἔφερε. καὶ πρότερον ληφθείς τις ἀπὸ τῶν Ἰουδαίων πρὸς πᾶσαν αἰκίαν βασάνων ἀντέσχεν.
[Ἀντετόρησεν:] εἰς τὸ ἐναντίον ἦλθε τιτρώσκων. διεπέρασε· τορῶ γὰρ τὸ τρυπῶ.
[Ἀντ' εὐεργεσίης Ἀγαμέμνονα τῖσαν Ἀχαιοί:] ἡ παροιμία κατὰ τῶν τοὺς εὐεργέτας προπηλακιζόντων ἤγουν ὑβριζόντων.
[Ἀντεύφρασμα:] τὸ ἐναντίον τῇ εὐφροσύνῃ ἀγαθόν.
[Ἀντεφέροντο:] ἠναντιοῦντο.
[Ἀντεφιλοτιμοῦντο:] ἀντὶ τοῦ ἡμιλλῶντο καὶ ἤριζον καὶ ἀντηγωνίζοντο. τοῦτο δὲ τὸ ἀντιφιλοτιμεῖσθαι α΄ ἐστὶ συζυγίας τῶν περισπωμένων, καὶ μόνον. ἔστι δέ τινα ῥήματα, ἃ δύο συζυγιῶν εὑρέθη· οἷον σκηνῶ, σκηνεῖς, σκηνᾷς· καὶ ἀτολμῶ, ἀτολμεῖς καὶ ἀτολμᾷς.
[Ἀντεφοδεύω·] καὶ [Ἀντεφώδευκα,] ἀντὶ τοῦ ἀντεπέτρεχον.
[Ἀντέχει·] δοτικῇ. ἀντὶ τοῦ ἐξαρκεῖ. Δείναρχος δὲ ἀντὶ τοῦ σῴζεται· Δημοσθένης καὶ Ὑπερίδης ἀντὶ τοῦ ἀντιλαμβάνεται. καὶ οἱ ἵπποι αὐτοῖς μηδὲ πρὸς τὸ φεύγειν ὑπὸ τοῦ πηλοῦ ἔτι ἀντέχειν. καὶ αὖθις· ἀμελετήτους ὄντας κρύει ἀντέχειν. ἀντὶ τοῦ ὑπομονητικῶς ἔχειν. καὶ αὖθις· ταῖς ἐπιθυμίαις ἀντέχων. καὶ αὖθις· ἡ σύγκλητος ὑπολαβοῦσα τοὺς Αἰτωλοὺς ἀντέχειν ταῖς κατὰ τὸν Ἀντίοχον ἐλπίσιν, ἀπράκτους ἀπέστειλεν εἰς τὴν Ἑλλάδα. καὶ [Ἀντεχόμενος·] γενικῇ· ἀντιλαμβανόμενος. [Ἀντέχομαι] δὲ τὸ ἀντιλαμβάνομαι, γενικῇ.
[Ἀντεχειροτόνησεν:] ἀντέλεγεν. εἰ δὲ κἀκεῖνα προσέθηκεν, οὐδεὶς ἀντεχειροτόνησεν ἄν.
[Ἄντεια:] ὄνομα κύριον ἑταίρας. τινὲς δὲ Ἄνθεια γράφουσιν.
[Ἀντεῖπεν·] δοτικῇ.
[Ἀντήλιος·] ἐν τῷ η, καὶ [Ἀπηλιώτης] καὶ πάντα τὰ ὅμοια ψιλῶς. καὶ ἡ ἔπηλις ἐστὶ παρὰ Ποσειδίππῳ.
[Ἀντήνωρ:] ὄνομα κύριον· καὶ συστέλλει. καὶ [Ἀντηνορίδης,] ὁ τοῦ Ἀντήνορος παῖς.
[Ἀντήρεις:] ἀντιθέτους, ἀντὶ τοῦ ἴσας τοῖς θρήνοις· μετῆκται δὲ ἀπὸ τῶν ἐρεσσόντων, ὅταν κατ' ἴσον ἐρέσσωσι καὶ μὴ εἰς θάτερον περιωθῆται ἡ ναῦς. ἀντήρεις οὖν ἀντικτυπούσας τοῖς θρήνοις· θρηνοῦσα γὰρ ἔτυπτε τὸ στῆθος πρὸς ἕκαστον Ἠλέκτρα· πολλὰς δ' ἀντή ρεις ᾔσθου στέρνων πλαγὰς αἱμασσομένων. [Ἀντῆρις] δὲ ἀντήριδος, καὶ σημαίνει τὴν θυρίδα.
[Ἀντήρκουν:] ἐξίσχυον, ἠδύναντο. πρὸς τὰς παρατάξεις ἀντήρκουν μόλις.
[Ἀντιάζει:] ἐναντιοῦται.
[Ἀντιάνειραι:] ἴσανδροι. ἐναντιούμεναι τοῖς ἀνδράσιν.
[Ἀντιάσας:] μετασχών. ἐν Ἐπιγράμμασι· δῶρα φέρει τρομεροῦ γήραος ἀντιάσας. καὶ αὖθις Σοφοκλῆς· ἀλλ' ἀντιάζω, πρὶν πανωλέθρους τὸ πᾶν ἡμᾶς τ' ὀλέσθαι κἀξερημῶσαι γένος.
[Ἀντιάτας:] τοὺς ἀπὸ Ἀντίου πόλεως, ἣ ἀπέχει Ῥώμης τ΄ σταδίους.
[Ἀντιβληθέντος:] ἀντὶ τοῦ ὑπαγορευθέντος Δείναρχος λέγει.
[Ἀντιβόλησις] καὶ [Ἀντιβολία:] παράκλησις, ἱκετηρία. Θουκυδίδης· πρὸς γὰρ ἀντιβολίαν καὶ ὀλοφυρμὸν τραπόμενοι, ἐς ἀπορίαν καθιστᾶσιν ἄγειν τε σφᾶς ἀξιοῦντες. καὶ [Ἀντιβολῆσαι,] ἀπαντῆσαι, μετασχεῖν. καὶ [Ἀντιβολῶ,] τὸ ἱκετεύω. πεποίηται δὲ παρὰ τὸ ἄντομαι καὶ βάλλω.
[Ἀντιβολῶ·] δοτικῇ. φωναὶ δὲ παρὰ πάντων οἰκτραὶ ἀντιβολοῦσαι καὶ ἀντηχοῦσαι αὐτοῖς. αἰτιατικῇ δέ· ἡμεῖς δὲ τοὺς νόμους ἔχοντά με πλησίον ἡγεῖσθε παρεστάναι καὶ τὸν ὅρκον ὃν ὀμωμόκατε, τούτους ἀξιοῦντας καὶ ἀντιβολοῦντας ἕκαστον ὑμῶν.
[Ἀντιγενίδης,] Σατύρου, Θηβαῖος, μουσικὸς, αὐλῳδὸς Φιλοξένου. οὗτος ὑποδήμασι Μιλησίοις πρῶτος ἐχρήσατο καὶ κροκωτὸν ἐν τῷ Κωμαστῇ περιεβάλλετο ἱμάτιον. ἔγραψε μέλη.
[Ἀντιγόνη:] ὄνομα κύριον. καὶ [Ἀντιγονίειος.] καὶ [Ἀντιγόνειος κλίνη,] τοῦ Ἀντιγόνου.
[Ἀντίγονος·] οὗτος ἐκλήθη εὐεργέτης καὶ σωτὴρ παρὰ πᾶσι τοῖς Ἕλλησι. νικήσας γὰρ μάχῃ Κλεομένη, τὸν τῶν Λακεδαιμονίων βασιλέα, ἐγκρατὴς ἐγένετο καὶ τῆς Σπάρτης αὐτός τε ὢν κύριος ὃ βούλοιτο χρῆσθαι καὶ τῇ πόλει καὶ τοῖς ἐμπολιτευομένοις, τοσοῦτον ἀπεῖχε τοῦ κακῶς ποιεῖν τοὺς γεγονότας ὑποχειρίους, ὡς ἐκ τῶν ἐναντίων ἀποδοὺς τὸ πατρικὸν πολίτευμα καὶ τὴν ἐλευθερίαν, καὶ τῶν μεγίστων ἀγαθῶν αἴτιος γενόμενος καὶ κοινῇ καὶ κατ' ἰδίαν Λακεδαιμονίοις· καὶ οὐ μόνον ἐκρίθη παρ' αὐτὸν τὸν καιρὸν εὐεργέτης, ἀλλὰ καὶ μεταλλάξας σωτήρ. [Ἀντιγόχνοιαι:] οἱ τροχοὶ τοῦ ἅρματος.
[Ἀντιγραφεύς:] ὅμοιος τῷ γραμματεύς. ὁ καθιστάμενος ἐπὶ τῶν καταβαλλόντων τινὰ τῇ πόλει χρήματα, ὥστε ἀντιγράφεσθαι αὐτά. οὕτως Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Ἀνδροτίωνος, ἀλλὰ καὶ Αἰσχίνης ἐν τῷ κατὰ Κτησιφῶντος. δύο δὲ ἦσαν, ὁ μὲν τῆς διοικήσεως, ὁ δὲ τῆς βουλῆς. ἰδίως μὲν ἐπὶ ταῖς τῶν κλήρων διαδικασίαις, ὅταν τις ὡς ἄπαιδος ὄντος τοῦ τετελευτηκότος ἑαυτῷ φάσκῃ προσήκειν τὸν κλῆρον· ἐπὶ τῶν τοιούτων γὰρ λέγεται ἀντιγραφή. κοινῶς δὲ τὰ ἐν ταῖς δημοσίαις δίκαις τῶν δικαζομένων γράμματα. καὶ λέγεται ὁμοίως τά τε τοῦ διώκοντος καὶ τὰ τοῦ φεύγοντος ἀντιγραφή. λέγεται δὲ οὕτως καὶ τὰ μαρτύρια. Πλάτων μέντοι ἐν τῇ Σωκράτους Ἀπολογίᾳ ἀντωμοσίαν καὶ ἀντιγραφὴν τὸ αὐτὸ λέγει.
[Ἀντιδιαστέλλεται:] ἀντιδιΐστησιν.
[Ἀντίδορον:] τὸ τοῦ δέρματος δέρμα. ἐν Ἐπιγράμμασι· καὶ κάρυον χλωρῆς ἀντίδορον λεπίδος.
[Ἀντίθεσις:] σχῆμα λέξεώς ἐστι, καθ᾿ ἣν ἀντιτιθέασιν ἀλλήλοις τὰ ἐναντία ἢ κατὰ μέρος ἢ ἄθροα. οὕτως Ἰσοκράτης ἐν τῷ Παναθηναϊκῷ.
[Ἀντικάθηται:] ἀντὶ τοῦ ἐναντιοῦται. καὶ [Ἀντικαθίστασθαι] ὁμοίως. οὐ δυνάμενος τῷ πλήθει ἀντικαθίστασθαι.
[Ἀντὶ κακοῦ κυνὸς σῦν ἀπαιτεῖς:] παροιμία ἐπὶ τῶν καλὰ ἀντὶ κακῶν ἀπαιτούντων.
[Ἀντικαταλλαττόμενος:] οὐ μόνον ὅταν σπένδηταί τις ἢ εἰς φιλίαν ἔρχηται πρὸς ὃν γέγονεν αὐτῷ διαφορὰ, τῷ καταλλαττόμενος ἐχρήσαντο οἱ ῥήτορες, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τοῦ ἀμείβοντος χρυσίον ἐν τῷ δήμῳ πολλάκις. Δημοσθένης· ἀλλὰ καὶ ἐδείκνυεν ὑμᾶς τυροπωλῶν, οἰκοδομῶν, βαδιεῖσθαι φάσκων, κἂν μὴ χειροτονῆτε ὑμεῖς, ξυληγῶν, τὸ χρυσίον καταλλαττόμενος ἐπὶ ταῖς τραπέζαις.
[Ἀντικατέστησαν:] ἠναντιώθησαν. Διόδωρος· οἱ δὲ ὑπολειφθέντες ἀλλήλοις ἀντικατέστησαν.
[Ἀντικατηγορεῖσθαι·] τὸ ἴδιον ἀντικατηγορεῖται τοῦ πράγματος καὶ μόνῳ ὑπάρχει· ὡς τῷ ἀνθρώπῳ τὸ γελαστικόν. καὶ τοῦτό ἐστιν ἀντικατηγορεῖσθαι, τὸ μόνῳ καὶ παντὶ ὑπάρχειν.
[Ἀντικείμενα·] τὰ ἀντικείμενα τετραχῶς ἀντίκειται· ἢ γὰρ ὡς κατάφασις καὶ ἀπόφασις ἢ ὡς τὰ ἐναντία ἢ ὡς ἕξις καὶ στέρησις ἢ ὡς τὰ πρός τι. καὶ καθ᾿ ἑκάστην ἀντίθεσιν οἰκεία τις ἀκολουθία, ἀφ' ἧς ἀκολουθίας ὑπογράφει πῶς οἷόν τε ὁρμωμένους κατασκευάζειν τι καὶ ἀνασκευάζειν. ἀλλ' οὐκ ἐπὶ πασῶν τῶν ἀντιθέσεων ἡ ἀκολούθησις ὁμοίως, ἀλλ' ἐπὶ μὲν τῆς ἀντιφάσεως ἀνάπαλιν ἡ γινομένη ἀκολούθησις ἔχει. εἰ γὰρ τὸ κακὸν ἡδὺ, τὸ οὐχ ἡδὺ οὐ καλόν· ἀλλ' οὐχὶ τὸ οὐ καλὸν οὐχ ἡδύ. καὶ τὰ λοιπὰ ἐπὶ τοῖς τόποις.
[Ἀντικλείδης·] οὗτος ἔγραψε περὶ Νόστων. αἰτοῦντος γὰρ τοῦ Πυθίου ἀναθεῖναι τὴν ἄρνα τὴν χρυσῆν καὶ ἕτερα παρέχοντος κειμήλια, εἰπεῖν τὴν Πυθίαν· ὃ βούλομαι, δὸς, μὴ δίδου δ' ὃ μὴ θέλω.
[Ἀντίκρισις:] ἀντὶ τοῦ ἀπόκρισις. οὕτως Ἀναξίλας.
[Ἀντικρύ:] κατέναντι, ἐξ ἐναντίας. [Ἄντικρυς] δὲ διόλου, ἢ παντελῶς, ἢ φανερῶς. δι' ἐναντίας, φανερῶς. ὁ δὲ ποιητὴς ἐκτεταμένως λέγει καὶ δίχα τοῦ ς. ἀντικρὺ δὲ παραὶ λαπάρην διάμησε χιτῶνα. ἢ [Ἄντικρυς,] ἀντὶ τοῦ αὐτίκα, φανερῶς. ὑποβλήτους ἂν εἶπέ τις αὐτοὺς εἶναι καὶ νόθους ἄντικρυς. ἀντὶ τοῦ ἀληθῶς. εἶδον δὲ καὶ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ ἄντικρυς ἀπαγγέλλουσαν τὴν τοῦ ἀνδρὸς ὄψιν, οἷος ἦν τὴν φύσιν. καὶ ὁ κανών· τὰ εἰς υς ἐπιῤῥήματα, εἰ λέγοιτο ἄνευ τοῦ ς, ἰσοχρονεῖν θέλει· μεσσηγὺς, μεσσηγύ. τὸ μέντοι ἀντικρὺ μεταβαλὸν τὸν τόνον, μετέβαλε καὶ τὸν χρόνον.
[Ἄντικρυς:] κατέναντι, ἐξ ἐναντίας. οἱ δὲ γλωσσογράφοι καὶ Ἀπολλόδωρος ὁ Κυρηναῖος καὶ ἕτερά φασι δηλοῦν. καὶ γὰρ διαμπερὲς καὶ ἰθὺς καὶ εὐθὺς καὶ ἐπ᾿ εὐθείας καὶ ἰσχυρῶς καὶ σαφῶς καὶ ἀκριβῶς καὶ ἁπλῶς. οἱ δέ φασιν ἀκριβέστερον οἶμαι λέγοντες, ὅτι μετὰ τοῦ ς λεγόμενον τὰ εἰρημένα δηλοῖ, ἄνευ δὲ τοῦ ς, οἷον ἀντικρύ, τὸ κατέναντι μόνον, καὶ ἐξ ἐναντίας.
[Ἀντίκυρα:] ὄνομα χωρίου τινός.
[Ἀντικυρίας σοι δεῖ:] ἀντὶ τοῦ ἐξουσίας.
[Ἀντιλαμβανόμενοι·] γενικῇ. κρατοῦντες, ἐξεχόμενοι. μεῖναί τε αὐτὸν ἠξίουν καὶ κατέχειν ἀντιλαμβανόμενοι ἐτόλμων.
[Ἀντιλέγειν·] δοτικῇ. ἀντὶ τοῦ ἶσα λέγειν. Πλάτων.
[Ἀντίληψις:] ἀντὶ τοῦ ἐπίληψις. Πλάτων. [Ἀντιλήπτωρ] δὲ ὁ ἀντιλαμβανόμενος.
[Ἀντιλογιῶν·]Θουκυδίδης α΄. καὶ [Ἀντιλογῆσαι·]Νεφέλαις Ἀριστοφάνης.
[Ἀντίμαχος,] Κολοφώνιος, υἱὸς Ὑπάρχου, γραμματικὸς καὶ ποιητής. τινὲς δὲ καὶ οἰκέτην αὐτὸν ἀνέγραψαν Πανυάσιδος τοῦ ποιητοῦ, πάνυ ψευσάμενοι. ἦν γὰρ αὐτοῦ ἀκουστὴς καὶ Στησιμβρότου. γέγονε δὲ πρὸ Πλάτωνος.
[Ἀντίμαχος]ἕτερος, Ἡλιοπολίτης, ἀπ' Αἰγύπτου, ὃς ἔγραψε Κοσμοποιΐαν ἐν ἔπεσιν ἡρωϊκοῖς τρισχιλίοις ἑπτακοσίοις.
[Ἀντίμαχος,] ὁ Ψεκάδος· οὗτος μελῶν ἦν ποιητής. Ψεκὰς δὲ ἐκλήθη, ἐπειδὴ προσέῤῥαινε τοὺς ὁμιλοῦντας διαλεγόμενος. ἦν δέ τις καὶ Ὀλυμπικὸς καλούμενος Ψεκὰς διὰ τοῦτο. ἐδόκει δὲ ὁ Ἀντίμαχος οὗτος ψήφισμα πεποιηκέναι, ὅτι μὴ δεῖ κωμῳδεῖν ἐξ ὀνόματος. καὶ ἐπὶ τούτῳ πολλοὶ τῶν ποιητῶν οὐ προσῆλθον ληψόμενοι τὸν χορόν· καὶ δῆλον ὅτι πολλοὶ τῶν χορευτῶν ἐπείνων. οἱ δὲ λέγουσιν, ὅτι ποιητὴς ὢν καλὸς, ὢν χορηγὸς, μικρολόγως τοῖς χορηγοῖς ἐχρήσατο.
[Ἀντιμάχου καταπυγοσύνης ἀναπλήσει:] ἀντὶ τοῦ ἡ μαλακία. οὗτος εἰς θηλύτητα καὶ εὐμορφίαν κωμῳδεῖται. ἔστι δὲ καὶ ἕτερος ἐπὶ πονηρίᾳ κωμῳδούμενος. καὶ γ΄, ὁ Ψεκάδος λεγόμενος. καὶ δ΄, τραπεζείτης, οὗ μνημονεύει καὶ Εὔπολις ἐν Δήμοις. ε΄ ἱστοριο γράφος.
[Ἀντιμίσιον:] παρὰ Ῥωμαίοις τράπεζα πρὸ τοῦ δικαστηρίου κειμένη.
[Ἀντινομῶ·] δοτικῇ.
[Ἀντί νυ πολλῶν λαῶν ἐστὶν ἀνὴρ, ὅν τε Ζεὺς κῆρι φιλήσει:]ἶσος ἐστὶν ὁ εἷς ἀνὴρ πολλοῖς, ὅταν ᾖ θεοφιλής.
[Ἀντίξοον:] ἐναντίον, πολέμιον. Ἡρόδοτος· καὶ στρατὸν συλλέγειν ἀντίξοον Πέρσῃσι. καὶ [Ἀντίξουν,] ἐναντίον. Ἀγαθίας· ὁ δὲ ἐχώρει, οὐδὲν ἀντίξουν ἔσεσθαι ὑποτοπήσας.
[Ἀντιόπη,] θυγάτηρ Νυκτέως, ἣν ἔφθειρέ τις τῶν πολιτῶν. ὁ δὲ πατὴρ πέμπει αὐτὴν τῷ ἀδελφῷ κολάσαι. ὁ δὲ ἔγκυον αὐτὴν θεασάμενος ᾤκτειρεν. ἡ δὲ γεννᾷ Ζῆθον καὶ Ἀμφίονα, οὓς εἰς ὄρος ἔῤῥιψεν ὁ θεῖος. εἶχε δὲ γυναῖκα, ὀνόματι Δίρκην, ἥτις ὑπονοήσασα τὸν ἑαυτῆς ἄνδρα Λύκιον φιλεῖν τὴν Ἀντιόπην ἀνάγει αὐτὴν εἰς ὄρος καὶ δήσασα αὐτὴν ἀπὸ τραχήλου ταύρου καὶ ἀνάψασα δᾷδας ἀπὸ τῶν αὐτοῦ κεράτων ἔμελλεν αὐτὴν ἀπολλύειν. ἡ δὲ ἐθρήνει καὶ θορύβου γενομένου ἠθροίσθη πλῆθος γεωργῶν, σὺν οἷς καὶ Ζῆθος καὶ Ἀμφίων. καὶ γνωρίσαντες τὴν μητέρα ἐῤῥύσαντο αὐτήν, τὴν δὲ Δίρκην τῇ προ κειμένῃ παρέδωκαν τιμωρίᾳ. Ζῆθος δὲ καὶ Ἀμφίων κτίζουσι Θήβας καὶ βασιλεύουσι, καὶ τούτων οἱ ἀπόγονοι μέχρι Λαΐου καὶ Ἰοκάστου, τοῦ μετακληθέντος Οἰδίποδος.
[Ἀντίος:] ὁ κατέναντι. ἧκε δ' αὐτοῦ ἀντίος.
[Ἀντίου:] πόλις, ἥτις ἀπέχει Ῥώμης τ΄ σταδίους.
[Ἀντιόχεια:] ἡ πόλις. πεποίηται μὲν ὑπὸ Σελεύκου· ὠνόμασται δὲ ἀπὸ τοῦ παιδὸς Ἀντιόχου. καὶ [Ἀντιοχίς,] ὄνομα φυλῆς.
[Ἀντίοχος,] βασιλεύς· οὗτος ἐδόκει κατὰ τὰς ἀρχὰς γεγονέναι μεγαλεπήβολος καὶ τολμηρὸς καὶ τοῦ προτεθέντος ἐξεργαστικός, προβαίνων δὲ κατὰ τὴν ἡλικίαν ἐφάνη πολὺ καταδεέστερος αὑτοῦ καὶ τῆς τῶν ἐκτὸς προσδοκίας. ἐκ γὰρ τῶν παίδων τοῦ Ἀλεξάνδρου τοῦ Μακεδόνος ἐξῆλθε ῥίζα ἁμαρτωλὸς, οὗτος ὁ Ἐπιφανὴς, υἱὸς Σελεύκου τοῦ Φιλοπάτορος, ὃς ὑπάρχων δεινὸς ἀνὴρ καὶ πλεονέκτης καὶ πολλὰς ἁρπαγὰς καὶ λεηλασίας ποιήσας συνῆξε χρήματα πολλὰ καὶ ἐκ πολλῆς ἀκολασίας καὶ οἰστρηλασίας εἰς μίμους ἑαυτὸν καθεὶς ἐν ὄψει πάντων ταῖς γυναιξὶν ἐπεμαίνετο. καὶ καταλαβὼν τὴν Αἴγυπτον ἐν ὄχλῳ βαρεῖ καὶ ἅρμασι καὶ ἐλέφασι καὶ στόλῳ μεγάλῳ ταύτης ἐκράτησεν. ὑποστρέψας δὲ μετὰ ἀπονοίας εἷλε καὶ τὴν Ἱερουσαλὴμ δορυάλωτον καὶ κατέσφαξε μυριάδας ιη΄. κατατολμήσας οὖν καὶ εἰς τὸ ἁγίασμα εἰσελθὼν καὶ στήσας βωμὸν καὶ εἴδωλον βδέλυγμα ἐρημώσεως καὶ τὸν ναὸν μιάνας δι' ἀκαθάρτων θυσιῶν ἱερὸν Διὸς Ὀλυμπίου προσηγό ρευσεν. οὕτω τε ἐφ' ὑψηλοῦ καθίσας καὶ τῶν στρατιωτῶν αὐτοῦ κύκλῳ παρεστηκότων ἐνόπλων ἐκέλευσε τοῖς δορυφόροις ἕνα ἕκαστον Ἑβραῖον ἐπισπάσασθαι καὶ κρεῶν χοιρείων καὶ εἰδωλοθύτων ἀναγκάζειν ἀπογεύεσθαι· εἰ δὲ μὴ θέλοιεν μιαροφαγῆσαι, ἀναιρεῖσθαι τροχισθέντας. πολλῶν οὖν συναρπασθέντων, καὶ Ἐλεάζαρ τις τῶν πρώτων γραμμα τέων, ἤδη προβεβηκὼς τὴν ἡλικίαν, μὴ μιαροφαγήσας, μαστιγωθεὶς ἀναιρεῖται σὺν ἑπτὰ παισὶ μετὰ μητρὸς Σολομωνίδος. περὶ ὧν καὶ ὁ Θεολόγος ἐν τῷ, τί δαὶ οἱ Μακκαβαῖοι, μνημονεύει. ἐκπλαγεὶς δὲ ὁ τύραννος καὶ μᾶλλον ἐκμανεὶς καὶ τὰ ἱερὰ σκεύη πάντα λαβὼν καὶ πᾶσαν τὴν πόλιν λαφυραγωγήσας καὶ τὰ κτήνη κρεουργήσας καὶ φονοκτονίαν ποιήσας καὶ μεγαλορημονήσας ἀνεχώρησεν εἰς Ἀντιόχειαν. καὶ μετὰ δύο ἔτη κατὰ Περσῶν ἐπιστρατεύσας ἀπέστειλεν ἄρχοντα φορολογῆσαι τὰς πόλεις Ἱερουσαλήμ. ὃς παραγενόμενος καὶ λαλήσας εἰρηνικοὺς λόγους πρὸς τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ εἰσελθὼν ἐπάταξεν αὐτὴν πληγῇ μεγάλῃ, καὶ καθελὼν τὰ τείχη πᾶσαν αὐτὴν ἐνέπρησε, καὶ τὸ ἱερὸν μιάνας καὶ πολλοὺς ἀνελὼν καὶ αἰχμαλωτεύσας ἀπῄει, ἄρχοντα καταλιπὼν εἰς τὸ βασανίζειν τοὺς Ἰουδαίους. Ματθίας δέ τις ἱερεὺς, ἔχων υἱοὺς πέντε, ἀφ' ὧν Ἰούδας ὁ Μακκαβαῖος ἐτύγχανε, ζήλου πλησθεὶς καὶ ὁρμήσας κατὰ τοῦ ἄρχοντος ἀνεῖλεν αὐτὸν καὶ σκάπτει τοὺς τῶν Ἑλλήνων βωμούς. ἐπέρχεται οὖν αὐτῷ Ἀντίοχος μετὰ πολλῆς δυνά μεως. ὡς δὲ ἐπέτεινεν ὁ πόλεμος, Ἐλεάζαρ ἀδελφὸς Ἰούδα ἀριστεύσας συντρίβεται ὑπὸ τοῦ ἐλέφαντος. ὑπεισῆλθε γὰρ τὸν ἐλέφαντα καὶ ξίφει τὴν γαστέρα αὐτοῦ ἔτυψεν ἐλπίσας ἐπάνω αὐτοῦ τὸν τύραννον φέρεσθαι. ἐκστρατεύσας οὖν Ἀντίοχος κατὰ Περσῶν ὑπέστρεψεν ἡττημένος καὶ κακῶς τὸν βίον ἀπαλλάττει. ὅτι ὁ αὐτὸς Ἀντίοχος τὸ τῶν Ἰουδαίων ἔθνος στασιάσαν πρὸς τὸν συνήθη φόρον αὖθις κατεδούλωσε· συλήσας τε τὰ τοῦ ἱεροῦ ἀναθήματα καὶ διερευνήσας ἅπαντα εὗρεν ἀγαλμάτιον βιβλίον ἐν ταῖς χερσὶ κατέχον πώγωνά τε ἐπιφερόμενον βαθύν· ᾧ δὴ καὶ λυχνίδιον παρειστήκει διάχρυσον. ταῦτα χοιρείοις αἵμασιν ἀναλαβὼν ἐν τῷ ἱερῷ κατέλιπε· καὶ πολλοῖς ταλάν τοις ζημιώσας πρὸς ὑπαγωγὴν φόρου τοὺς ἐνοικοῦντας Ἰουδαίους ἐπὶ τὰς Συρίας ἐπανῆλθεν.
[Ἀντίοχος ὁ Πραιπόσιτος·] οὗτος διαβληθεὶς Θεοδοσίῳ τῷ μικρῷ καθῃρέθη τῆς τιμῆς καὶ δημοσιευθεὶς ἐν τοῖς ἱερεῦσι κατετάγη, διατάξεως ἐκφωνηθείσης παρὰ τοῦ βασιλέως, εὐνοῦχον ἐν τοῖς πατρικίοις μὴ τελεῖν.
[Ἀντίοχος·] αὐτόμολος, Κίλιξ μὲν ἦν τὸ γένος, ὃς φιλοσοφεῖν κυνηδὸν τὰ πρῶτα ἐπλάττετο καὶ πλεῖστά γε ἐκ τούτου τοὺς στρατιώτας ἐν τῷ πολέμῳ ὠφέλησεν. ἀπαλγοῦντας γὰρ αὐτοὺς ὑπὸ τοῦ πολλοῦ ῥίγους ἐπεῤῥώννυεν, ἔς τε τὴν χιόνα ῥιπτῶν καὶ ἐν αὐτῇ καλινδούμενος· ὅθεν περ καὶ χρημάτων καὶ τιμῶν παρὰ τοῦ Σευήρου καὶ τοῦ Ἀντωνίνου ἔτυχεν. ἐπαρθεὶς δὲ ἐπὶ τούτοις τῷ Τηριδάτῃ συνεξητάσθη, καὶ μετ' αὐτοῦ πρὸς Πάρθους ηὐτομόλησεν.
[Ἀντιώντων:] ἀπαντώντων.
[Ἀντιωρήσας. Ἀντιπάθεια. Ἀντίπαλον:] τρία σημαίνει· τὸ ἐναντίον καὶ τὸ ἰσόπαλον καὶ τὸ ἰσόστροφον. οὐ γὰρ ἐξ ἀντιπάλου τῆς δυνάμεως ὁ ἀγὼν ἔσται.
[Ἀντιπαράκλησις.] εἰς τοιαύτην προθυμίαν παρέστη τὸ πλῆθος, ὥστε παραπλησίαν ἐνθουσιασμῷ τὴν ἀντιπαράκλησιν γίνεσθαι τῶν δυνάμεων.
[Ἀντιπαράτωρα:] ἀντικόσμησις, ἢ ἄλλη εὐπρέπεια. παράτον γὰρ ἡ παρασκευὴ παρὰ Ῥωμαίοις.
[Ἀντιπαρέξειν:] ἀντιτάσσειν.
[Ἀντίπατρος,] Ἰολάου, πόλεως δὲ Παλιούρας τῆς Μακεδονίας, στρατηγὸς Φιλίππου, εἶτα Ἀλεξάνδρου, καὶ διάδοχος βασιλείας· μαθητὴς Ἀριστοτέλους. κατέλιπεν ἐπιστολῶν σύγγραμμα ἐν βιβλίοις β΄, καὶ ἱστορίαν, τὰς Περδίκκου πράξεις Ἰλλυρικάς. καὶ ἐπετρόπευσε μὲν τὸν υἱὸν Ἀλεξάνδρου, τὸν Ἡρακλέα κληθέντα. μόνος δὲ τῶν διαδόχων θεὸν καλέσαι Ἀλέξανδρον οὐχ εἵλετο, ἀσεβὲς τοῦτο κρίνας. ἐβίω δὲ ἔτη οθ΄ καὶ κατέλιπεν υἱὸν καὶ διάδοχον Κάσσανδρον, τὸν τὴν μητέρα Ἀλεξάνδρου ἀνελόντα Ὀλυμπιάδα. ὅτι τῶν Ἀθηναίων τὰς Ἀθήνας Ἀντιπάτρῳ τῷ Μακεδόνι παραδόντων, ἐν δέει ὄντες οἱ δημαγωγοὶ πρὸς τὴν ἐπανάστασιν τοὺς Ἀθηναίους ἐπάραντες, μὴ τὴν αἰτίαν ἐπ᾿ αὐτοὺς ἐνέγκωσιν, ἔφυγον. οἱ δὲ Ἀθηναῖοι θανάτῳ ἐρήμην τούτους κατεδίκασαν, ὧν ἦν Δημοσθένης ὁ ῥήτωρ καὶ Ὑπερίδης καὶ Ἱμεραῖος, τὴν τοῦ θανάτου εἰσήγησιν εἰσενεγκόντος. ἐγεγόνει γὰρ ἐς οὐδὲν μετριώτερος τῇ γνώμῃ· διότι μηδέ ἐστι φύσεως μεταβολὴ κακίᾳ συν ελθούσης· ἡττᾶται δὲ αὐτῆς καὶ νόμου ἐπίταξις μὴ παντελῶς κολάζουσα, καὶ ἰσχὺς αὐτῇ ἀνανταγώνιστος ἐφ' ὅπερ ἂν ῥέψῃ· καὶ οὔτε φόβῳ ἀποτρέπεται τὸ θρασύνεσθαι, οὔτε αἰδὼς ἐξείργουσα παραπεῖσαι ἱκανή ἐστιν ἐς τὸ τῷ νόμῳ ὑπήκοον.
[Ἀντίπατρος·] οὗτος ἐπεὶ διεδέξατο τὴν ἀρχὴν τῶν Μακεδόνων, ἐπολιορκήθη μὲν ἐν Λαμίᾳ τῆς Θεσσαλίας ὑφ᾿ Ἑλλήνων· ἀναχωρησάντων δὲ τῶν Αἰτωλῶν, εἶτα τῶν ἄλλων, ἐσώθη. νικήσας δὲ ᾔτει τοὺς ι΄ ῥήτορας, οὓς ἐξέδοσαν Ἀθηναῖοι, Δημοσθένην, Ὑπερίδην, Λυ κοῦργον, Πολύευκτον, Ἐφιάλτην, Θρασύβουλον, Χάρητα, Χαρίδημον, Διότιμον, Πατροκλέα, Κάσσανδρον.
[Ἀντίπατρος,] Νικολάου τοῦ Δαμασκηνοῦ πατὴρ τοῦ ἱστορικοῦ, ὃς ἔσχε Στρατονίκην γυναῖκα, τὴν μητέρα Νικολάου, οἳ διαφανεῖς ἦσαν ἐν Δαμασκῷ κατά τε σωφροσύνην καὶ ἄλλην λαμπρότητα. πλούτῳ τε γὰρ πολλῷ διαφέροντες ἥκιστα ἐπ᾿ αὐτῷ ἐμεγαλύνοντο, εὐδοξίας τε οὐ τὰ δεύτερα φερόμενοι βραχὺ τοῦτο ἐλογίζοντο. ὁ δὲ δὴ Ἀντίπατρος καὶ λόγου δεινότητι προὔχων ἔβλαψε μὲν οὐδ' ὁντινοῦν, ὤνησε δὲ μυρία τούτῳ οὐ τῶν κοινῶν μόνων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀστῶν συχνούς. δικαιοσύνην γὰρ ἀσκῶν, εἴπερ τις ἕτερος, πλεῖστα μὲν διῄτησε νείκη τοῖς πολίταις πρὸς ἀλλήλους, πλεῖστα δὲ τῇ πατρίδι πρὸς τοὺς ἐν κύκλῳ δυνάστας· καὶ ἐτιμᾶτο ὑπὸ πάντων διὰ τοῦτο. πλείστας δὲ ἐπιστεύθη πρεσβείας καὶ ἐπιτροπὰς ἀρχάς τε πάσας διεξῆλθε τὰς ἐγχωρίους· τελευτῶν τε τὸν βίον οὐκ ἔστιν ὅ τι οὐκ ἐπέσκηψε Νικολάῳ τῷ υἱεῖ καὶ Πτολεμαίῳ τῷ τούτου ἀδελφῷ, ἢ τῷ Διῒ θυμιατήριον, ὅπερ ἔφθη αὐτὸς προϋπεσχημένος τῷ θεῷ, κατασκευάσαι, ἐπειδὰν τελευ τήσῃ· δηλῶν οἶμαι ὅτι τὸ πρὸς θεοὺς ὅσιον δεῖ καὶ τελευτῶντας φυλάττειν καὶ μηδὲν ἔτι ἀπολαύσεσθαι τοῦ βίου μέλλοντας.
[Ἀντίπαις:] ὁ ἐγγὺς ὢν τοῦ ἴουλος γενέσθαι, ὁ τὸν πώγωνα ἐκφύων. ὁ δὲ Ἀριστοφάνης ὁ πρόσηβος καὶ ἀνδρόπαις εἶπεν.
[Ἀντιπελαργεῖν:] παροιμία ἐπὶ τῶν τὰς χάριτας ἀντιδιδόντων. καὶ [Ἀντιπελάργωσις.] φησὶν Ἀριστοτέλης ἀληθῆ εἶναι τὸν περὶ τῶν πελαργῶν λόγον· ὁμοίως δὲ αὐτοῖς ποιεῖν φησι καὶ τοὺς ἀερόποδας. διὸ ἐν τοῖς σκήπτροις ἀνωτέρω μὲν πελαργὸν τυποῦσι, κατωτέρω δὲ ποτάμιον ἵππον δηλοῦντες, ὡς ὑποτέτακται ἡ βία τῇ δικαιοπραγίᾳ. οἱ γὰρ πελαργοὶ δικαιοπραγεῖς ὄντες ἐπὶ τῶν πτερύγων βαστάζουσι τοὺς γεγηρακότας· οἱ δὲ ἱπποπόταμοι ζῷον ἀδικώτατον.
[Ἀντιπεπονθότως:] ἀντικειμένως, ἐναντίως.
[Ἀντιπεποιημένοι·] οἱ δὲ Ῥωμαῖοι ἀντιπεποιημένοι τῆς κατὰ θάλατταν ἐλπίδος διπλασίως ταῖς ὁρμαῖς πρὸς τὸν πόλεμον ἐχρῶντο.
[Ἀντιπέρας:] παροξυτόνως ἀναγνωστέον. ὄνομα γάρ ἐστι θηλυκὸν, γενικῆς πτώσεως, σύνθετον. ὅτι ἀντιπέρας Θάσου μέταλλά ἐστι χρυσοῦ.
[Ἀντιπερίσπασμα:] ἐμπόδιον. ἐξαπέστειλαν στρατηγὸν, βουλόμενοι ἀντιπερίσπασμα ποιεῖν τοῖς Κελτοῖς τοῖς μετὰ Ἀννίβου.
[Ἀντὶ πέρκης σκορπίον:] παροιμία ἐπὶ τῶν τὰ χείρω αἱρουμένων ἀντὶ τῶν βελτιόνων.
[Ἀντιπέτρεια:] ὄνομα πόλεως.
[Ἀντιπέτρου βήματος:] ἀντὶ γὰρ πέτρας χαλκοῦς ἦν. ἢ ἰσοπέτρου βήματος, τοῦ κατ' ἴσον βεβηκότος τῷ πέτρῳ. χαλκοῦς δὲ ἦν ὁ οὐδός. Σοφοκλῆς· μηκέτι τοῦδ' ἀντιπέτρου βήματος ἔξω πόδα κλίνῃς. χαλκὸς αὐτὴ ἡ ὕλη· χαλκοῦς δὲ ἀνδρίας τὸ μετουσιαστικὸν ὡς χρυσὸς καὶ χρυσοῦς.
[Ἀντιπίπτω·] δοτικῇ.
[Ἀντιπολεμῶ·] δοτικῇ. καὶ [Ἀντιπνέω·] δοτικῇ.
[Ἀντιπροκλήσεις:] ἀντιλογίας, ἀντεγκλήματα.
[Ἀντίπροικα:] ὅμοια. ἀντίπροικα ὁ δῆμος ἠγανάκτησε, καὶ θροῦς ὑπεξήφθη.
[Ἀντιποιηθέντα:] φιλονεικήσαντα. δεῖ γὰρ ἀντιποιηθέντας οὐ πρότερον χαρίσασθαι θελήσαντι. καὶ [Ἀντιποιούμενον·] γενικῇ. ἐπιμελῶς διακείμενον. Πολύβιος· ὁ δὲ Ἄρατος κατανοῶν τὸν Ἀντίγονον πρᾶξιν ἔχοντα καὶ σύνεσιν καὶ πίστεως ἀντιποιούμενον· τοὺς δὲ βασιλεῖς φύσει μὲν οὐδένα νομίζοντας οὔτ' ἐχθρὸν οὔτε πολέμιον ἐπεβάλετο λαλεῖν πρὸς τῶν εἰρημένων βασιλέων καὶ συμπλέκειν τὰς χεῖρας. ἀντιποιούμενοι τῆς ἀρχῆς τῷ βασιλεῖ. Ξενοφῶν. καὶ αὖθις· οὐδὲν ἀντιποιησάμενοι τῆς ἐκείνου δεήσεως.
[Ἀντιῤῥητικά.]
[Ἀντίῤῥοπον:] ἰσόῤῥοπον. τῇ τε γὰρ Κράσσου καὶ τῶν ἀμφ' αὐτὸν φθορᾷ ἀντίῤῥοπον γενέσθαι τὴν Πακόρου καὶ τῆς ξὺν αὐτῷ δυνάμεως ἀπώλειαν.
[Ἀντισήκωσις:] ἡ ἀνταπόδοσις.
[Ἀντισθένης,] Ἀθηναῖος, ἀπὸ ῥητόρων φιλόσοφος Σωκρατικός, ὅστις Περιπατητικὸς ἐκλήθη πρῶτον, εἶτα ἐκύνισεν· υἱὸς δὲ ὢν ὁμωνύμου πατρὸς, μητρὸς δὲ τὸ γένος Θρᾴσσης. οὗτος συνέγραψε τόμους δέκα· πρῶτον μαγικόν· ἀφηγεῖται δὲ περὶ Ζωροάστρου τινὸς μάγου, εὑρόντος τὴν σοφίαν· τοῦτο δέ τινες Ἀριστοτέλει, οἱ δὲ Ῥόδωνι ἀνατιθέασιν. οὗτος οὖν καὶ τῆς Κυνικῆς κατήρξατο φιλοσοφίας, ἥτις οὕτως ἐκλήθη διὰ τὸ ἐν Κυνοσάργει τῷ γυμνασίῳ διδάξαι αὐτόν. καὶ Διογένους δὲ καθηγητὴς γέγονε τοῦ Κυνὸς καὶ τῶν λοιπῶν. ὅτι ἀῤῥωστοῦντι Ἀντισθένει μακρὰν καὶ δυσανάκλητον ἀῤῥωστίαν ὁ Διο γένης ξιφίδιον ἐπιδέδωκεν εἰπών· εἰ φίλου χρῄζεις ὑπουργίας. οὕτως ᾤετο ἐκεῖνος οὐδὲν ἀλγεινὸν τὸν θάνατον, ὥστε γίνεσθαι τὴν ἀῤῥωστίαν τρυφὴν αὐτόχρημα. ἀντὶ τοῦ παντελῶς ὅμοιον.
[Ἀντιστηρίζει:] ἀντιλαμβάνεται.
[Ἀντισπᾶν:] ἐναντιοῦσθαι.
[Ἄντισσα:] μία πόλις τῶν ἐν Λέσβῳ.
[Ἀντιστρόφους:] ἀντὶ τοῦ ἰσοστρόφους. καὶ Ἀριστοτέλης τὴν διαλεκτικὴν ἀντίστροφόν φησιν εἶναι τῇ ῥητορικῇ, ἐπειδὴ κἀκείνη περὶ τὰ πιθανὰ, ἃ τῷ ἔνδοξα εἶναι καὶ αὐτά ἐστι τοιαῦτα· τὸ γὰρ ἀντίστροφον ἀντὶ τοῦ ἰσόστροφον καὶ περὶ τὰ αὐτὰ στρεφομένην καὶ καταγινομένην λέγει.
[Ἀντιστοιχοῦντες·] ἔστησαν ὥσπερ μάλιστα χοροὶ ἀντιστοιχοῦντες ἀλλήλοις ἔχοντες γέῤῥα πάντες βοῶν λευκῶν.
[Ἀντισχεῖν:] ὑπομεῖναι. ἀντισχεῖν τῷ δίψει μὴ δυνηθέντες ἐπεκηρυκεύσαντο. καὶ [Ἀντίσχωμαι,] αὐθυπότακτον, ἀντιλάβωμαι.
[Ἀντιτεχνῶμαι·] δοτικῇ.
[Ἀντιτείνω·] δοτικῇ.
[Ἀντιτορήσας:] διατρήσας, τοιχωρυχήσας. ἐπεὶ δ' ἀντιτορήσαντας κατά τι μέρος τὸν λόφον ἑώρων, δέος εἰσῄει σφᾶς.
[Ἀντιτυπῆσαι:] ἀντιπαθῆσαι. καὶ [Ἀντιτυπία,] ἐναντίωσις, σκληρότης. λαμβάνεται δὲ καὶ ἐπὶ ὁμοιότητος. ἐν Ἐπιγράμμασι· καὶ λίθον ἀντιτύπῳ κρούματι πυρσοτόκον. καὶ [Ἀντίτυπον·] πάσης αἰσθήσεως περὶ ἕν τι γένος ἐχούσης ἡ ἀφὴ οὐκ ἔχει περὶ ἓν κοινὸν γένος τῶν ἁπτῶν, φησὶν Ἀριστοτέλης. ὅτι καὶ αὐτὴ καταγίνεται περὶ ἕν τι γένος τῶν ἁπτῶν· ἀλλ' οὐκ ἔστιν εὔδηλον τὸ ἓν γένος τὸ τῇ ἁφῇ ὑποκείμενον· διὰ δὲ τούτου ἐσήμανεν, ὅτι ἐστὶ μὲν, οὐ φανεροῖ δέ. τί οὖν τοῦτό ἐστι; λέγομεν ὅτι τὸ ἀντίτυπον. ἀντίτυπον δὲ λέγω οὐ τὸ ἀντικείμενον τῷ μαλακῷ καὶ μὴ ὑπεῖκον τῇ ἁφῇ, ἀλλὰ πᾶν φυσικὸν σῶμα τὸ προσπίπτον καὶ θιγγάνον τῆς ἁφῆς πρὸς ἀντιδιαστολὴν τῶν μαθηματικῶν σωμάτων, ἃ οὐ θιγγάνει οὐδὲ ἀντιβαίνει τῇ ἁφῇ. τὸ οὖν ὁπωσοῦν ἀντιβαῖνον τῇ ἁφῇ τοῦτό φαμεν ἀντίτυπον, καὶ κοινὸν εἶναι γένος τῶν ἁπτῶν. καὶ [Ἀντιτύπους ἀνθρώπους,] σκληροὺς καὶ ἀνενδότους. μεταφορικῶς ἀπὸ τοῦ ἄκμονος καὶ τῆς σφύρας. καὶ τύπος ἀντίτυπος. φησὶν ὁ χρησμός.
[Ἀντιφάνης,] Ἀθηναῖος, κωμικὸς, νεώτερος τοῦ Παναιτίου. ἔστι δὲ καὶ ἕτερος Ἀντιφάνης, Καρύστιος, τρανὸς, κατὰ Θέσπιν γεγονὼς τοῖς χρόνοις. καὶ [Ἀντιφάνειος κωμῳδία,] τοῦ Ἀντιφάνους.
[Ἀντιφάνης,] Δημοφάνους, οἱ δὲ Στεφάνου καὶ μητρὸς Οἰνόης, Κιανός, ὡς δέ τινες Σμυρναῖος, κατὰ δὲ Διονύσιον Ῥόδιος· κωμικὸς τῆς μέσης κωμῳδίας, ἀπὸ δούλων ὥς τινες. γέγονε δὲ κατὰ τὴν Ϟγ΄ Ὀλυμπιάδα καὶ ἔγραψε κωμῳδίας τξε΄, οἱ δὲ σπ΄· νίκας δὲ εἷλε ιγ΄. παῖδά τε ἔσχε Στέφανον καὶ αὐτὸν κωμικόν. τελευτᾷ δὲ ἐν Κίῳ οδ΄ ἐτῶν ὑπάρχων κατά τινα τύχην ἀπίῳ βληθείς.
[Ἀντιφάτης:] ὄνομα κύριον.
[Ἀντιφερίζεις:] ἐρίζεις. ἐξισοῦσθαι. Θεμιστοκλεῖ ἀντιφερίζεις σύ; ὃς ἐποίησε τὴν πόλιν ἡμῶν μεστὴν, εὑρὼν ἐπιχειλῆ. Ἀριστοφάνης φησίν.
[Ἀντιφέρονται·] δοτικῇ. ἐναντιοῦνται.
[Ἀντιφής:] ἀντὶ τοῦ ἀντιλέγεις.
[Ἀντιφιλοτιμεῖ:] ἀντιθεραπεύει.
[Ἀντιφθέγγομαι·] δοτικῇ.
[Ἀντίφθογγον:] ὅμοιον. ἡ πάρος ἀντίφθογγον ἀποκλάγξασα νομεῦσι πολλάκι καὶ δρυτόμοις, κίσσα, καὶ ἰχθυβόλοις.
[Ἄντιφος:] ὄνομα κύριον.
[Ἀντιφῶν,] Ἀθηναῖος, τερατοσκόπος καὶ ἐποποιὸς καὶ σοφιστής. ἐκαλεῖτο δὲ Λογομάγειρος.
[Ἀντιφῶν,] Σοφίλου, Ἀθηναῖος, τῶν δήμων Ῥαμνούσιος· διδάσκαλος δὲ αὐτοῦ οὐδεὶς προγινώσκεται· ἀλλ' ὅμως ἦρξε τοῦ δικανικοῦ χαρακτῆρος μετὰ Γοργίαν. λέγεται δὲ καὶ Θουκυδίδου γενέσθαι διδάσκαλος. ἐκαλεῖτο δὲ Νέστωρ.
[Ἀντιφῶν,] Ἀθηναῖος, ὀνειροκρίτης. περὶ κρίσεως ὀνείρων ἔγραψεν.
[Ἀντιφωνῶ σοι:] ἐγγυῶμαί σοι. σημαίνει δὲ καὶ τὸ ἀντιλέγω σοι.
[Ἀντιχορδᾶς:] σύμφωνα.
[Ἀντλεῖν ἀμφοτέραις:] λείπει χερσί. παροιμία ἐπὶ τῶν σπουδῇ τι ποιούντων. καὶ [Ἀντλήσατε ὕδωρ·] αἰτιατικῇ. ἀντλῶ σοι δὲ ὕδωρ.
[Ἀντλία:] τὸ τοῦ πλοίου εἰσρέον ὕδωρ. Ἀριστοφάνης· οὐ γὰρ ἔθ' οἷός τ' εἴμ' ὑπερέχειν τῆς ἀντλίας. ἀντὶ τοῦ ἀντέχειν καὶ περιγίνεσθαι τοῦ πράγματος.
[Ἀντλία:] ἡ σκάφη. αὐτὴν ἄρ' οἴσω συλλαβὼν τὴν ἀντλίαν. ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν πλοίων. λέγεται γὰρ ἀντλία καὶ ἡ τοῦ πλοίου ἐκροή. καὶ Πισίδης· ἐκ τῶν ἐχόντων τὰς δυσώδεις ἀντλίας. καὶ [Ἄντλος,] ἡ συγκομιδὴ τῶν ἀσταχύων ἐν τῇ ἅλῳ. σοὶ ταύτας ἔφ' ἅλωος, ἐφ' ᾇ πολὺν ἔβρασεν ἄντλον κριθῶν, καὶ λιπαρὰν εἶδε γεωμορίην.
[Ἀντολίη:] ἡ ἀνατολή.
[Ἀντομένη:] συναντήσασα. καὶ [Ἀντόμενοι,] συμβάλλοντες.
[Ἀντονομάζει:] ὀνόματα ἀντὶ ὀνομάτων τίθησι.
[Ἄν του:] ἄν τινος. οἱ δὲ τοῦ συνεδρίου τὰ μὲν ἀκούσαντες, τὰ δὲ παρακούσαντες ἀπέστειλαν, φήσαντες ἄν του δέωνται, πέμψειν πρὸς αὐτούς.
[Ἀντοφθαλμῶ:] ἀντιβλέπω ἐξ ἐναντίας.
[Ἀντῳδή:] παρὰ τοῖς κωμικοῖς ἡ ἀντιστροφή. καὶ [Ἀντῳδὸν,] κατάλληλον. πολλάκι δὲ κρέξασα πολύθροον, οἷά τις ἠχὼ, κέρτομον ἀντῳδοῖς χείλεσιν ἁρμονίαν, νῦν ἐς γᾶν ἄγλωσσος ἀναύδητός τε πεσοῦσα κεῖμαι, μιμητὰν ζῆλον ἀνηναμένα.
[Ἀντωμοσία:] γραφὴ κατά τινος ἔνορκος, περὶ ὧν ἠδικῆσθαί φησι. διωμοσία δὲ ὁ ἑκατέρωθεν γινόμενος ὅρκος ὑπὸ τῶν δικαζομένων, τοῦ μὲν ὡς πράξαντα διώκειν, τοῦ δὲ ὡς οὐκ ἔπραξεν. ἐξωμοσία δὲ ἄρνησις σὺν ὅρκῳ, ὡς ἀδυνατοῦντος ἢ παρὰ καιρὸν ὄντος αὐτῷ τοῦ λειτουργεῖν. ἀνιππασία καὶ διιππασία τῶν ἵππων ἅμιλλα, ὥσπερ δὲ διωμοσία καὶ ἀντωμοσία τὸ αὐτὸ ἄμφω δηλοῖ.
[Ἀντωμοσία·] γράμματά τινα γραψάντων, περὶ ὧν ἡ δίκη, ὅ τε κατηγορούμενος καὶ ὁ κατηγορῶν, ἀποφέρουσι πρὸς τὴν ἀρχήν. καλεῖται δὲ οὕτως, ἐπειδὴ ἑκάτερος αὐτῶν ἀντώμνυεν, ὁ μὲν τἀληθῆ κατηγορήσειν, ὁ δὲ τἀληθῆ ἀπολογήσασθαι.
[Ἀντωμοσία:] ἡ τοῦ ἀντιδίκου. ὑπωμοσία δὲ, οἷον ὅταν τις σκήπτηται κάμνειν ἤ τι τοιοῦτον. παράστασις δὲ ἡ διδομένη τῷ γράμματι δι' οὗ τὸ ἔγκλημα γέγραπται, ὅπως ἐγγραφῇ εἰς τὰ ἐγκλήματα. πρυτανεῖα δὲ τῷ ταμίᾳ καταβάλλει ἕκαστος, ὅπως εἰσαχθῇ ἡ δίκη.
[Ἀντωνία:] πόλις.
[Ἀντωνῖνος,] βασιλεὺς Ῥωμαίων, ὁ Σεβήρου, πρὸς τοῖς ἄλλοις κακοῖς καὶ ταῖς μιαιφονίαις καὶ οἱ στρατιῶται τοῦ βιάζεσθαι καὶ ἁρπάζειν λαβόντες ἐξουσίαν οὐκέτι κατ' οὐδὲν διεκρίνοντο. τοιαῦτα δὲ πράττων ὑπό τε τῶν ἔργων ἐλαυνόμενος καὶ πρὸς τὴν ἐν πόλει διατριβὴν ἀπεχθῶς ἔχων ἀπεδήμει τῆς Ῥώμης, ὡς δὴ καὶ τὰ στρατόπεδα διοικήσων καὶ τὰ ἔθνη ἐποψόμενος. ἐπεὶ δὲ τὸν Ἴστρον κατέλαβε καὶ τοὺς ἐκεῖσε Γερμανοὺς ἐφιλοποιήσατο, ὡς καὶ συμμάχους παρ' αὐτῶν λαβεῖν καὶ τοῦ σώματος φρουροὺς καὶ ταῖς φορεσίαις αὐτῶν χρῆσθαι. οὕτω τε καὶ ὑπὸ τῶν βαρβάρων καὶ ὑπὸ τῶν στρα τιωτῶν ἠγαπᾶτο, κοινὸς ὢν πρὸς ἅπαντας, ὡς συστρατιώτης μᾶλλον ἢ βασιλεὺς παρ' αὐτῶν λεγόμενος. ἐπειδὴ δὲ καὶ ἐς τὴν Μακεδονίαν ἀφίκετο, Ἀλέξανδρον ἑαυτὸν ὠνόμασεν. ἐκεῖθέν τε ἐς Πέργαμον παραγέγονε καὶ ἐπὶ τὸν Ἀχιλλέως τάφον, καὶ στεφάνοις κοσμήσας καὶ ἄνθεσι τὸν Ἀχιλλέα ἐμιμεῖτο. καὶ διὰ τῆς Ἀσίας καὶ τῶν ἄλλων ἐθνῶν εἰς Ἀντιόχειαν ἀφίκετο καὶ διατρίψας χρόνον τινὰ ἐπὶ τὴν Ἀλεξάνδρειαν ἐστέλλετο, πρόφασιν ποιούμενος ποθεῖν τὴν Ἀλεξάνδρου πόλιν. ὡς δὲ ἐσήλασεν ἐν αὐτῇ σὺν παντὶ τῷ στρατῷ, ὑπεδέχθη παρὰ τῶν Ἀλεξανδρέων ὡς οὔπω τις βασιλέων πρότερον. καὶ ἐλθὼν ἐς τὸ Ἀλεξάνδρου μνῆμα τήν τε χλαμύδα, ἣν ἐφόρει, καὶ τὸν δακτύλιον καὶ τὴν ζώνην καὶ εἴ τι πολυτελὲς περιελόμενος ἐπέθηκε τῇ ἐκείνου σορῷ. ὁ δὲ δῆμος ἔχαιρεν, οὐκ εἰδὼς τὴν τούτου λανθάνουσαν γνώμην. ἔγνω γὰρ, ὅτι πολλὰ ἐς αὐτόν τε καὶ τὴν μητέρα ἀπέσκωψαν. διὰ δὲ προγράμματος τὴν νεολαίαν εἴς τι πεδίον κελεύει συνελθεῖν, φήσας εἰς τὴν Ἀλεξάνδρου τιμὴν φάλαγγα συστήσασθαι. οἱ δὲ συνῆλθον ἀγαθαῖς ἐλπίσι. στιχηδὸν δὲ ἑστῶτας ἰδὼν αὐτὸς μὲν ἐξῆλθεν, ἐπαφῆκε δὲ τοὺς στρατιώτας· καὶ πάντας συνέκοψαν. τοσοῦτος δὲ ἐγένετο φόνος, ὥστε τὸν Νεῖλον φοινιχθῆναι ἅπαντα. ὅτι Σεβῆρος καὶ πάνυ πᾶσι τοῖς ἐς ἀρετὴν τείνουσι καὶ κατὰ τὸ σῶμα καὶ κατὰ ψυχὴν ἤσκησε τὸν Ἀντωνῖνον, ὥστε καὶ αὐτοκράτορα ἤδη ὄντα, καὶ διδασκάλοις συνεῖναι καὶ τὸ πολὺ τῆς ἡμέρας φιλοσοφεῖν. ἐξηραλοίφει τε καὶ ἵππευε καὶ ἐς ν΄ καὶ ψ΄ σταδίους· καὶ προσέτι καὶ νήχεσθαι καὶ ἐν κλύδωνι ἠσκεῖτο. ὁ δὲ ἐκ μὲν τούτων τρόπον τινὰ ἐῤῥώσθη· τῆς δὲ δὴ παιδεύσεως, ὡς οὐδὲ τοὔνομα αὐτῆς πώποτε ἀκηκοὼς ἐπελάθετο. οὐ μέντοι καὶ κακοῤῥήμων ἢ κακογνώμων ἦν· ἀλλὰ καὶ συνίει πολλὰ ὀξύτατα καὶ ἔφραζεν ἑτοιμότατα. τῇ τε γὰρ ἐξουσίᾳ καὶ τῇ προπετείᾳ τῷ πάνθ' ὁμοίως τὰ προϊστάμενά οἱ ἀπερισκέπτως ἐκλαλεῖν, καὶ τῷ μηδενὶ αὐτῶν ἐκφαίνειν αἰσχύνεσθαι, ἐπιτυχίᾳ τινὶ πολλάκις περιέπιπτεν. ὅτι Ἀντωνῖνος ὁ βασιλεὺς ἄριστος ἦν καὶ μάλιστα Νουμᾷ κατὰ τὸ τῆς ἡγεμονίας ὁμοιότροπον ἄξιος παραβάλλεσθαι, καθάπερ δὴ Ῥωμύλῳ Τραϊανὸς ὤφθη παραπλήσιος. τόν τε γὰρ ἰδιώτην ὁ Ἀντωνῖνος ἄριστα καὶ ἐντιμότατα διετέλεσε βίον καὶ κατὰ τὴν ἡγεμονίαν ἀμείνων ἔδοξεν εἶναι καὶ σωφρονέστερος, οὐδενὶ τραχὺς οὐδὲ φορτικὸς, ἀλλὰ πρὸς ἅπαντας χρηστός τε καὶ ἤπιος ὤν. ἔν γε μὴν τοῖς πολεμικοῖς ἀπὸ τοῦ δικαίου μᾶλλον ἢ τοῦ κερδαλέου δόξαν θηρώμενος φυλάττειν σῴους εἴπερ εἰς μέγεθος ἐκφέρειν τοὺς τῆς ἀρχῆς ἐγίνωσκεν ἄνδρας, ὡς ἔνι μάλιστα πλείστην τοῦ δικαίου ποιούμενος ἐπιμέλειαν. ταῖς τῶν δημοσίων ἐφιστὰς διοικήσεσι, τοὺς μὲν ἀγαθοὺς τὴν ἡγεμονίαν ταῖς παρ' αὐτοῦ τιμαῖς ἀμειβόμενος, τούς γε μὴν φαύλους δίχα τινὸς τραχύτητος τῶν κοινῶν ἀπελαύνων πραγμά των. οὐκ οὖν ὑπὸ τῶν οἰκείων μόνων, ἀλλ' ἤδη καὶ πρὸς τῶν ἀλλοφύλων ἐθαυμάζετο, ὡς τῶν προσοίκων τινὰς βαρβάρων τὰ ὅπλα κατατιθεμένους ἐπιτρέποντας τῷ βασιλεῖ τὰς δίκας διαλύεσθαι ταῖς ἐκείνου ψήφοις. αὐτὸς δὲ παρὰ τὸν ἰδιώτην βίον πολύ τι πλῆθος χρημάτων κεκτημένος, ἐπειδὴ παρῆλθεν εἰς τὴν ἡγεμονίαν, τὴν μὲν ἑαυτοῦ περιουσίαν εἰς τε τῶν στρατιωτῶν καὶ τῶν φίλων ἀπανάλωσε δωρεὰς, τῶν δὲ δημοσίων θησαυρῶν πλῆθος παντοδαπῶν ἀπέλιπε χρημάτων, τήν τε τοῦ Εὐσεβοῦς ἐπίκλησιν ἐκ τοῦ ἤθους πρῶτος ἀπηνέγκατο. ὅτι Ἀντώνιος Σατορνῖνος, ἐπίῤῥητος καὶ βδελυρὸς, παρὰ Οὐεσπασιανοῦ ἐς τὴν βουλὴν ἐνεγράφη, Οὐεσπασιανοῦ σοφισα μένου γελοιότατα τοῦτο. ἀξιώσει γὰρ αὐτὸν περιέβαλε κακίᾳ δοὺς ἀκερδὲς μὲν, σεμνὸν δὲ ὅμως τόδε ἆθλον.
[Ἀντώνιος,] Ἀλεξανδρεὺς, ὃς ἐνδεέστερον ἔχων πρὸς τοὺς λόγους οὐ πάνυ τις ἦν ἀκριβής· πρὸς δὲ ἀλήθειαν ἱερώτατος ἐγεγόνει καὶ λίαν ἔῤῥωτο. τὴν ψυχὴν πρὸς θεοῦ θεραπείαν, τήν τε δημοτελῆ τήν τε ἀποῤῥητοτέραν· ὥστε καὶ τὴν Γάζαν ἀπέφηνεν ἱερωτέραν πολλῷ μᾶλλον, ἢ πρότερον ἦν. ἐμβὰς δὲ εἰς πολιτικὰς ὑποθέσεις καὶ δικασάμενος ὑπὲρ τῆς ἀδελφῆς προέστη αὐτῆς ἐκθυμότερον τοῦ μετρίου καὶ ὑπερεδικάσατο κατὰ τὸ καρτερώτατον, οὔτε χρόνου φειδόμενος εἰς οὐδὲν δέον δαπανωμένου οὔτε δόξης ἀμείνονος ἐπιστροφήν τινα ποιησάμενος. ἤκουσε γὰρ κακῶς ὑπὸ τῶν τότε ἀνθρώπων οὐχ ὡς ἀδικῶν, ἀλλ' ὡς φιλοδικῶν. ἀνέβη γὰρ καὶ ἐς τὸ Βυζάντιον ἐπὶ τῇ δίκῃ καὶ σφόδρα φιλόνεικος ἔδοξέ τις εἶναι. περιγενόμενος δὲ τῶν ἀντιδίκων ταύτην μὲν ἐξέδωκεν ἑτέρῳ ἀνδρί, αὐτὸς δὲ ἐν ἡσυχίᾳ καὶ ἀπραγμοσύνῃ τὸ λοιπὸν τοῦ βίου διετέλει, ὀλίγα μὲν ἐν φιλοσοφία, τὰ δὲ πλείω διαιτώμενος ἐν τοῖς ἱεροῖς. ἁπλοῦς δὲ ἦν τὸ ἦθος καὶ ἕτοιμος εἰς εὐεργεσίας, ἄλλως τε καὶ τὰς διὰ τῶν ἱερῶν. ἔγωγε οὖν καὶ αὐτὸς ὁμολογῶ τῷ ἀνδρὶ μεγίστην ἀτεχνῶς τὴν χάριν, ἣν ἀμείψασθαι αὐτὸν εὔχομαι τοὺς θεοὺς ἐν μακάρων νήσοις ἤδη συζῆν ἠξιωμένον. καὶ [Ἀντωνίειος κλίνη,] τοῦ Ἀντωνίου.
[Ἀντωπεῖ·] δοτικῇ. ἀντοφθαλμεῖ. ἐξ οὗ καὶ· ἀντώπησαν οἱ ὀφθαλμοί. καὶ [Ἀντωπόν:] ἀντὶ τοῦ κατὰ πρόσωπον, ἀπέναντι. Ἀγαθίας· ὁ δὲ οὐκ ἀνίει, νῦν μὲν ἀθρόον ἐπιὼν, νῦν δὲ ἀντωπὸς ἠρέμα εἰς τοὐπίσω ὑποχαζόμενος. καὶ αὖθις· οὐδ' ἀπ' ἐμεῖο κληΐζεται ἀντωπὸν Βοσπόριον πέλαγος.
[Ἄντρα νύχια:] σκοτεινὰ σπήλαια.
[Ἀντριάσι:] ταῖς τοῖς ἄντροις φιλοχωροῦσιν. ὄφρ' εἴην λιπαρῶν παίγνιον Ἀντριάδων.
[Ἄντρον:] σπήλαιον. καὶ [Ἀντρώδη,] σπηλαιώδη.
[Ἀντρῶνες:] πόλις ἐν Θετταλίᾳ. καὶ [Ἀντρώνιος ὄνος·] ὡς μεγίστων γινομένων ἐν Ἀντρῶσιν.
[Ἄντυγες:] περιφέρειαι τῶν ἁρμάτων. Ἕκτωρ μὲν, ᾧ δὴ τοῦτ' ἐδωρήθη πάρα, ζωστῆρι πρισθεὶς ἱππικῶν ἐξ ἀντύγων ἐκνάπτετ' αἰὲν, εἶτ' ἀπέψυξε βίον.
[Ἄντυλλος,] ῥήτωρ.
[Ἄνοια:] ἡ ἀναισθησία.
[Ἀνοίγει] καὶ [Ἀνοιγνύει,] διχῶς. [Ἀνοίγω] γὰρ τὸ διαχωρίζω. καὶ [Ἀνοιγομένοις τοῖς κτήνεσιν,] ἀντὶ τοῦ σχιζομένοις. Ἡρόδοτος. ἀνοιγνυμένων δὲ τῶν τάφων ὑφ᾿ ἡλίῳ μάρτυρι καὶ τῶν ὀστῶν ἀτίμως ἐκκομιζομένων ἐς ταφὰς ἰδιώτιδας. δοτικῇ· καὶ μετὰ αἰτιατικῆς ὡς τό· ἄνοιγε σὸν στόμα λόγῳ θεοῦ.
[Ἀνοιδήσας:] ἀναφλεγμήνας, ἀναφυσηθείς. ὁ δὲ ἀνοιδήσας ὀργῇ εἶπε, κακοὺς κακῶς ὑμᾶς διολῶ.
[Ἀνοίκειος:] ἀντὶ τοῦ ἀπρεπής.
[Ἀνοικίσαι τὴν πόλιν:] ἀντὶ τοῦ ἀνακτίσαι.
[Ἀνοίκτως:] σκληρῶς, ἀνελεημόνως.
[Ἀνοιμωτί:] ἀστενάκτως. καὶ [Ἀνοιμώξατε,] ἀλαλάξατε.
[Ἀνοινάριος·] ὡς ἡ κοινὴ συνήθεια. καὶ παροιμία· [Ἂν οἶνον αἰτῇ, κονδύλους αὐτῷ δίδου·] ἐπὶ τῶν ἀγαθὰ αἰτούντων, κακὰ δὲ λαμβανόντων. ἡ ἱστορία ἀπὸ τοῦ Κύκλωπος οἶνον αἰτήσαντος καὶ τυφλωθέντος.
[Ἄνοις:] ἀντὶ τοῦ ἀνύοις. Φρύνιχος.
[Ἀνοῖσαι:] κομίσαι. καὶ [Ἀνοιστέον,] δεῖ κομίζειν. καὶ [Ἀνοίσω σοι βόας,] ἀνενέγκω, φέρω.
[Ἄνοισις:] ἀνακόμισις.
[Ἀνυδρεύσασθαι:] ἀντλῆσαι ὕδωρ. κατάχεον καὐτῆς κἀνύδρευσαι τὸν κάδον. Κοριαννοῖ Φερεκράτης.
[Ἀνύειν:] τελειοῦν, πράττειν.
[Ἀνυμέναιος:] ἡ μὴ ἔχουσα ἄνδρα. [Ἄνυμφος] δὲ ὁ μὴ ἔχων γυναῖκα.
[Ἀνυμνῶ·] αἰτιατικῇ.
[Ἀνύπαρκτον:] τὸ μὴ ὑπάρχον. πρὸς τὸ Πινδαρικόν· τί δέ τις; τί δ' οὔ τις; σκιᾶς ὄναρ ἄνθρωποι. ἀντὶ τοῦ ἀνυπάρκτου ἀνυπαρκτότερον. ἐνταῦθα δέ ἐστιν ὁ λόγος ἐγγυτέρω τῆς ἀληθείας ἤπερ τὸ Πινδαρικόν. ὁ μὲν γὰρ Πίνδαρος ἐν τοῖς ἀσυστάτοις πεποίηται τὴν ὑπερβολήν, ὁ δὲ ἐν τοῖς φαινομένοις καὶ δοκοῦσιν οὐχ ὑπάρχουσι δὲ κατὰ ἀλήθειαν. καὶ Ὅμηρος δι' ἑνὸς αὐτάρκως τοῦτο δεδήλωκεν· οὐδὲν ἀκιδνότερον γαῖα τρέφει ἀνθρώποιο.
[Ἀνυπαίτιος:] ἀναίτιος.
[Ἀνύπεικτον:] τὸ ἀνένδοτον. ἐκ τοῦ εἴκω, τὸ ὑποτάσσομαι.
[Ἀνύπηνος:] ὁ ἀγένειος.
[Ἀνυπόβλητον:] προὖχον.
[Ἀνυπόδητος:] γυμνόπους. ἐν τῷ η λέγεται, οὐχὶ ἀνυπόδετος.
[Ἀνυπόστατον:] ἀντὶ τοῦ ἀφόρητον.
[Ἀνύποιστον:] ἀβάστακτον. ἀνυπομόνητον.
[Ἀνύσασθαί τι:] παρὰ τοῖς ἄρχουσι διαπράξασθαι. καὶ ὁμοίως πάλιν τὸ τοὺς ἄρχοντας προστάξαι τοῖς ὑπηκόοις. καὶ [Ἀνύσαι,] τελειῶσαι.
[Ἀνυσίμως:] ἐνεργῶς, πρακτικῶς, τελείως. καὶ [Ἀνυσιμώτατος. Ἄνυσις] γὰρ ἡ τελείωσις.
[Ἄνυσται:] ἤνυσται. καὶ [Ἀνυστέον,] δεῖ ἀνύειν.
[Ἀνυστικωτέρα:] ἀντὶ τοῦ ἐνεργητικωτάτη. Πολύβιος· μία ψυχὴ τῆς ἁπάσης πολυχειρίας ἐν ἐνίοις καιροῖς ἀνυστικωτέρα. ὡς Ἀρχιμήδης ἐν Συρακούσαις μόνος πολλῶν Ῥωμαίων.
[Ἀνύτειν:] πληροῦν, ἐνεργεῖν. ἐπεὶ δὲ οὐδέν τι πλέον εἶχον ἀνύτειν οἱ βάρβαροι, οὔτε ὡς ἐν πολιορκίᾳ ἐφεδρεύοντες τῷ ἐρύματι, οὔτε πρὸς τειχομαχίαν ἐγκείμενοι, ἔγνωσαν τρόπου ἑτέρου αὐθάδους τε καὶ γενναίου καὶ φιλοκινδύνου ἀποπειραθῆναι. ὁ δὲ Νῖνος ἐν ἀμηχανίᾳ ἦν, μηδὲν δυνάμενος ἀνύτειν. τουτέστι πράττειν.
[Ἀνύειν. Ἀνύτειν] οἱ Ἀττικοὶ, ὅπερ ἡμεῖς ἀνύειν, ἁνύειν δὲ τὸ σπεύδειν, δασεῖα ἡ πρώτη. καὶ [Ἀνύτουσι,] τελοῦσιν, ἀνύουσι. καὶ Ὅμηρος δὲ τὸ ἀνύειν ὡς ἡμεῖς· οὐκ ἀνύω φθονέουσα. καὶ [Αἴνυτο,] ἀφῃρεῖτο, ἐλάμβανε. καὶ [Ἀνύοι,] εὐκτικῶς.
[Ἄνυτος,] Ἀνθεμίωνος, Ἀθηναῖος, ῥήτωρ.
[Ἄξεινος·]ἧχι κονίστραι ἄξεινοι λυθρῷ τε καὶ εἴαρι πεπλήθωσι.
[Ἄξεστος·] Ξενοκλῆς ὁ Καρκίνου ἐκωμῳδεῖτο ὡς ἄξεστος ποιητὴς καὶ ἀλληγορικός.
[Ἀξιάγαστος:] ἀξιοθαύμαστος, ἀξιόχρεως.
[Ἀξία ἡ κύων τοῦ βρώματος:] ἐπὶ τῶν κατ' ἀξίαν τινὸς τυγχανόντων.
[Ἀξιαπηγητότατα:] ἀντὶ τοῦ ἄξια τοῦ ἀφηγεῖσθαι.
[Ἀξιδάρης:] ὄνομα κύριον. Ἀξιδάρην δὲ ὅτι χρὴ Ἀρμενίας οὔ μοι δοκεῖ εἶναί σε ἀμφίλογον.
[Ἀξιεπαίνετος:] ὁ ἄξιος ἐπαίνων.
[Ἀξιέραστον:] ἄξιον ἐρασμοῦ, ἐπέραστον.
[Ἀξινάριον:] ἡ ἀξίνη. καὶ [Ἀξινίδιον] ὑποκοριστικῶς.
[Ἀξιοζήλως:] ἐπαινετῶς. ὁ δὲ ἐν ὀφθαλμοῖς τῶν ἁπάντων ἑαυτὸν διεχρήσατο οὐκ ἀξιοζήλως. καὶ [Ἀξιοζήλωτος,] ὁ ἄξιος ζηλοῦσθαι.
[Ἀξιόλογα βάρη·] ὡς ἂν ἀπὸ τῶν πύργων πέμπωμεν ἑκηβολώτατα ἀξιόλογα λίθων βάρη. καὶ ἀξιολόγοις καταστρώσας λίθοις τὰς ὁδούς. καὶ εἰλήμασιν ἀξιολόγοις τοὺς ὑδροστατουμένους γεφυρώσας. τουτέστιν εὐπρεπέσι, μεγίστοις. καὶ αὖθις· τὸν Μερ μερόην ἡμῖν σημᾶναι, ὡς οὐκ ἔστιν ἀξιόλογος ἡ χώρα, οὐδὲ μὴν περιμάχητος, οὐδὲ βασιλικῆς ἔργον ἐκστρατείας· ἀλλ' ἓν ὑπάρχει τῶν ἐθνῶν τῶν περὶ τὸν Καύκασον.
[Ἀξιόμαχος:] δυνατὸς μάχεσθαι, ἰσοδύναμος. οὔτε ἀνδρῶν πλήθει, οὔτε ἄλλῳ τῶν πάντων οὐδενὶ ἀξιόμαχοι πρὸς ἡμᾶς ὄντες.
[Ἄξιον:] οἱ ῥήτορες ἐπὶ τοῦ εὐλόγου καὶ δικαίου ἐκλαμβάνουσι. Δημοσθένης· διὰ γὰρ τοῦτο μάλιστα ἄξιόν ἐστι σιωπᾶν, ὅτ' οὔτ' ἐστὶν ὁ καταπλήσσων, οὔθ' ὁ κολάσων ὑμᾶς. τάσσουσι δὲ τὸ ἄξιον καὶ ἐπὶ τῶν ὠνίων, ὅταν εὔωνόν τι πιπράσκηται. Λυσίας ἐν τῷ κατὰ τῶν σιτοπωλῶν· ἐροῦσιν ὡς ἐπ᾿ εὐνοίᾳ τῆς πόλεως ὠνοῦνται τὸν σῖτον, ἵν' ὡς ἀξιώτατον ὑμῖν πωλῶσι. καὶ πάλιν· ἐὰν οὖν αὐτῶν καταψηφίσησθε, τά τε δίκαια ποιήσετε καὶ ἀξιώτερον τὸν σῖτον ὠνήσεσθε· εἰ δὲ μὴ, τιμιώτερον.
[Ἄξιος:] τὸ εὔωνος. Φερεκράτης Ἱστῷ· ὁ δὲ στέφους πετεινὸς πυρὸς ἄξιος.
[Ἄξιον:] ἐπὶ τοῦ δικαίου τέτακται. οὕτως Δημοσθένης. καὶ [Ἄξιον ξύλον,] εὖ καὶ καλῶς εἰργασμένον, εὐθὲς, καλόν. Ἀριστοφάνης· κἄν τις σφαλῆτ', ἐξ ἀξίου γοῦν τοῦ ξύλου. παρὰ τὴν παροιμίαν· ἀπὸ καλοῦ ξύλου κἂν ἀπάγξασθαι. θέλει οὖν λέγειν, βέλτιόν ἐστι χρῆσθαι τοῖς γενναίοις στρατηγοῖς καὶ δεδοκιμασμένοις ἢ τοῖς φαύλοις· κἂν γὰρ δέῃ παθεῖν, κρεῖττον ἀπ' ἀγαθοῦ ἢ φαύλου πάσχειν. [Ἄξιον] δὲ παρὰ Ἀττικοῖς τὸ εὔωνον. καυλὸν σιλφίου τὸν ἄξιον. τουτέστι τὸν εὔωνον.
[Ἀξιοπιστία:] ἡ πίστωσις. καὶ [Ἀξιόπιστος] οὐχὶ ὁ κατάπλαστος λέγεται ὑπὸ τῶν παλαιῶν καὶ τερατείᾳ χρώμενος, ἀλλ' ὁ πιστὸς καὶ δόκιμος, ἀξιόχρεως.
[Ἀξιόπιστος:] πιθανός. ἦν δὲ ἀξιόπιστος σφόδρα ὥστε μὴ ἐξὸν ἀνώμοτον μαρτυρεῖν, τούτῳ μόνῳ συνεχώρουν Ἀθηναῖοι.
[Ἀξιός:] ὄνομα κύριον.
[Ἄξιος λαβεῖν ὁ μισθός:] τοῦτο τῶν εἰς κάλλος ἠσκημένων σημαῖνον τοιόνδε τι· ἄξιός ἐστιν ὁ μισθὸς, ὥστε λαβεῖν αὐτόν. ἔστι δὲ παρὰ Κρατίνῳ. Ὅμηρος δὲ πρῶτον ἐχρήσατο τῷ σχήματι τούτῳ· ῥηΐτεροι γὰρ ἔσεσθε· κείνου τεθνεῶτος ἐναιρέμεν. καὶ πάλιν· ἡ δὲ μάλ' ἀργαλέη περάαν· σκόλοπες γὰρ ἐν αὐτῇ. καὶ Σοφοκλῆς· γυνὴ γὰρ ὀξύθυμος, ὡς δ' αὕτως ἀνὴρ, ῥᾴων φυλάσσειν ἢ σιωπηλὸς σοφός. ὁ δὲ νοῦς· ῥᾴον ἄν τις φυλάξαιτο τὸν ὀξύθυμον ἢ τὸν κρύπτοντα διὰ σιγὴν τὴν ὀργήν. καὶ [Ἄξιος τριχός·] ἐπὶ τοῦ εὐτελοῦς καὶ τυχόντος· παρόσον ἡ θρὶξ οὐδενὸς ἀξία ἐστίν. Ἀριστοφάνης· εἴ 'κλεψα τῶν σῶν ἄξιόν τι καὶ τριχός. ἀντὶ τοῦ τὸ τυχόν. καὶ [Ἄξιος οὐδὲ μόνου,] ἀντὶ τοῦ οὐδενός. ἔστι δὲ ἀπὸ τῶν κύβων εἰρημένον. καὶ παροιμία, [Ἄξιος ὀβελίσκου,] καὶ [Ἀπὸ ὀβελίσκου,] παροιμία ἐπὶ τῶν σφόδρα τιμίων. καὶ [Ἄξιος τοῦ παντός.]
[Ἀξιοῦμαι·] γενικῇ.
[Ἀξιουμένου·] τυγχάνοντος ἀνδρὸς τὰ πρῶτα παρ' αὐτοῖς ἀξιουμένου. [Ἀξιοῦσι] δὲ ἀντὶ τοῦ παρακαλοῦσι. Πολύβιος· οἱ δὲ Γεραιοὶ ἀξιοῦσι τὸν βασιλέα μὴ καταλῦσαι τὰ παρὰ τῶν θεῶν αὐτοῖς δεδομένα, τουτέστιν ἀΐδιον εἰρήνην καὶ ἐλευθερίαν. ὁ δὲ ἑρμηνευθείσης οἱ τῆς ἐπιστολῆς, ἔφη συγχωρεῖν τοῖς ἀξιουμένοις.
[Ἀξίοχος·]Αἰσχίνῃ τῷ Σωκρατικῷ διάλογος ἐγράφη Ἀξίοχος καλούμενος. Πλάτωνος ἐνεπιγέγραπται.
[Ἀξιόχρεων·] ἐν τῷ ω μεγάλῳ λέγουσι· καὶ οὐδετέρως ὁμοίως. τὸ δὲ ἀξιόχρεον βάρβαρον. [Ἀξιόχρεως] οὖν ἱκανὸς, ἐχέγγυος, ἀξιόπιστος.
[Ἀξιῶ:] ὑπολαμβάνω. Ἀριστοφάνης· οὐκ ἀξιῶ γ' ἐμαυτὸν ἰσχύειν μέγα. ἀντὶ τοῦ οὐχ ὑπολαμβάνω, οὐκ ἄξιον νομίζω. σημαίνει δὲ καὶ τὸ ἱκετεύω. αἰτιατικῇ· [Ἀξιῶ σε.]
[Ἀξίωμα:] βούλημα. τί δ' ἐστι τἀξίωμ', ἐφ' ᾧ καλεῖς. μὴ διωθεῖσθαι τὴν πατρικὴν ἐπίταξιν, μηδὲ τὸ τοῦ Πλάτωνος ἀξίωμα ἀτιμάζειν. τουτέστι βούλημα. ὁ δὲ Ἀρκεσίλαος ἦν ἀξιωματικώτατος καὶ συνηγμένος.
[Ἀξίωμα:] ἡ ἱκετεία. Δαβίδ· εἰσέλθοι τὸ ἀξίωμά μου ἐνώπιον σοῦ, Κύριε.
[Ἀξίωμα·] τοῦτο ἐκ κατηγορήματος ὀρθοῦ ἢ πλαγίου ἔχει τὴν γένεσιν. ἀξίωμα δέ ἐστιν τουτέστιν ἀληθὲς ἢ ψευδὲς ἢ πρᾶγμα αὐτοτελὲς ἀποφαντὸν ὅσον ἐφ' ἑαυτῷ ἢ καταφαντόν· οἷον, ἡμέρα ἐστί· Δίων περιπατεῖ. ὠνόμασται δὲ ἀξίωμα παρὰ φιλοσόφοις ἀπὸ τοῦ ἀξιοῦσθαι ἢ ἀθετεῖσθαι. ὁ γὰρ λέγων, ἡμέρα ἐστίν, ἀξιοῦν δοκεῖ τὸ ἡμέραν εἶναι. οὔσης μὲν οὖν ἡμέρας, ἀληθὲς γίνεται τὸ προκείμενον ἀξίωμα· μὴ οὔσης δὲ, ψεῦδος. διαφέρει δὲ ἀξίωμα καὶ ἐρώτημα καὶ πύσμα. ἔστι γὰρ προστακτικόν, ὁρκικὸν, ἀρατικὸν, ὑποθετικὸν, προσαγορευτικόν. ἀξίωμα μὲν γάρ ἐστιν, ὃ λέγοντες ἀπο φαινόμεθα, ἢ ἀληθὲς ἢ ψευδές. ἐρώτημα δέ ἐστι πρᾶγμα αὐτοτελὲς μὲν, ὡς καὶ τὸ ἀξίωμα, αἰτητικὸν δὲ ἀποκρίσεως, οἷον, ἆρά γε ἡμέρα ἐστί; τοῦτο δὲ οὔτε ἀληθές ἐστι, οὔτε ψευδές· ὥστε τὸ μὲν, ἡμέρα ἐστὶν, ἀξίωμα· τὸ δὲ, ἆρά γε ἡμέρα; ἐρώτημα. πύσμα δέ ἐστι πρᾶγμα, πρὸς ὃ συμβολικῶς οὐκ ἔστιν ἀποκρίνεσθαι, ὡς ἐπὶ τοῦ ἐρωτήματος, ναί· ἀλλὰ εἰπεῖν, οἰκεῖ ἐν τῷδε τῷ τόπῳ. τὰ δὲ λοιπὰ δῆλα.
[Ἀξιώματα·] οὕτως λέγει Ἀριστοτέλης καὶ τὰς δεομένας ἀποδείξεως προτάσεις, καὶ τὰς ἀναποδείκτους, ὡς ἔθος αὐτῷ.
[Ἀξιῶν:] ἀντὶ τοῦ νομίζων, ὑπολαμβάνων. Λυσίας καὶ Πλάτων. καὶ ἀντὶ τοῦ παρακαλῶν, λιπαρῶν. ἢ καὶ ἀντὶ τοῦ νομίζων.
[Ἀξίωσιν:] τιμήν. αὐτὸν δὲ βασιλέα ὄντα κατ' ἀξίωσιν μὲν τῆς τρίτης μοίρας, μεγέθει τε χώρας καὶ πλήθει τῶν ὑπηκόων. ἀπῆγε δὲ αὐτὴν τῆς δίκης κατάπλαστος σωφροσύνη καὶ ἀξίωσις ὑπέρογκος καὶ ἡ τῶν συναδικούντων παρασκευή. καὶ ἀξιώσει τοῦτον περιέβαλε, κακίᾳ δοὺς ἀκερδὲς μὲν, σεμνὸν δὲ ὅμως τόδε ἆθλον. Αἰλιανός φησιν. ἀντὶ τοῦ τιμῇ.
[Ἀξιώτερος:] εὐωνότερος. καὶ [Ἀξιωτέρας,] ὁμοίως εὐωνοτέρας. οὐ πώποτ' ἀφύας εἶδον ἀξιωτέρας. τῆς ἀξίας τιμῆς. ἄξιον γὰρ παρὰ Ἀττικοῖς τὸ εὔωνον.
[Ἀξιοῖ:] Ἀντιφῶν καὶ Λυσίας ἀντὶ τοῦ νομίζει.
[Ἄξονες:] οὕτως ἐκάλεσαν Ἀθηναῖοι τοὺς Σόλωνος νόμους, διὰ τὸ ἐγγραφῆναι αὐτοὺς ἐν ξυλίνοις ἄξοσιν. ἦσαν δὲ τετράγωνοι τὸ σχῆμα. μέμνηται τῆς λέξεως Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Ἀριστοκράτους. [Ἄξονες] δὲ καὶ κύρβεις διαφέρει. [Ἄξονα] δὲ λέγει Ὅμηρος τὸν τῆς ἁμάξης.
[Ἄξοον:] τὸ ἄτμητον.
[Ἄξω:] καὶ ἐνταῦθα καὶ ἐκεῖσε. [Ἀπάξω] δὲ τὸ ὀπίσω ἄξω.
[Ἀξυλία:] ἡ ἔνδεια τῶν ξύλων. [Ἀξύλῳ] δὲ ὕλῃ, ἀντὶ τοῦ πολυξύλῳ.
[Ἀξύμμετρον:] τὸ ὑπὲρ τὸ μέτρον. οὐκ ἐξικνεῖτο δὲ τὰ βέλη, διὰ τὸ τοῦ ποταμοῦ ῥεῦμα ἀξύμμετρον ὂν αὐτοῖς ἐς τὰς βολάς.
[Ἀξυνεσία·]Θουκυδίδης γ΄.
[Ἄξυνος:] ὁ ἀκοινώνητος.
[Ἀξύστατον:] περὶ Αἰσχύλου λέγει Ἀριστοφάνης. ἀντὶ τοῦ οὐ συνεστῶτα, οὐδὲ πυκνὸν, ἀλλ' ἀραιὸν ἐν τῇ ποιήσει καὶ κομπώδη. ἢ ἀδιάθετον ἢ ἀπιθάνως συντιθέντα.
[Ἄοζοι:] πολύοζοι, πολλὰ ξύλα καίοντες· ἤγουν οἱ μάγειροι.
[Ἀολλεῖ:] ποιεῖ, συνάγει. καὶ [Ἀολλήσασα,] ἀθροίσασα. καὶ [Ἀολλισθῆναι,] ἀθροισθῆναι.
[Ἄοπτα:] Ἀντιφῶν. ἀντὶ τοῦ ἀόρατα καὶ οὐκ ὀφθέντα μὲν, δόξαντα δὲ ὁρᾶσθαι.
[Ἆορ:] τὸ ξίφος. καὶ κλίνεται ἄορος, ἄορι. ὑπαντιάσασα δὲ μήτηρ εἶπε, κατὰ στέρνων ἆορ ἀνασχομένη.
[Ἀόρατον:] τετραχῶς λέγεται. ἢ τὸ καθάπαξ ἀδύνατον ὁραθῆναι, οἷον ὡς καὶ τὰ ὑποκείμενα ἄλλῃ αἰσθήσει· καὶ γὰρ ἡ φωνὴ ἀόρατος καὶ ἡ ὀσμὴ καὶ τὰ ὅμοια. ἢ τὸ πεφυκὸς μὲν ὁρατὸν εἶναι, μὴ ὁρώμενον δέ· ὅπερ ἐστὶ τὸ ἐν στερήσει, ὡς τὸ δυνάμει διαφανὲς, φωτὸς μὴ παρόντος. ἢ τὸ οὕτω λεγόμενον ἀόρατον, ὡς φαύλως ὁρατόν· τοιοῦτον δέ ἐστιν ἢ τὸ δι' ὑπερβολὴν λαμπρότητος φθαρτικὸν τῆς ὄψεως ἢ τὸ ἀμυδρότητα μὴ ποιοῦν εἰς τὴν αἴσθησιν. ἀντιλαμβάνεται τοίνυν τοῦ ἀοράτου ἡ ὄψις, οὐ τοῦ μὴ πεφυκότος ὁρᾶσθαι· ταῦτα γὰρ, ὅτι μὴ ὁρᾶται, ὁ λόγος ἐστὶν ὁ κρίνων δι' ὀργάνου τῆς αἰσθήσεως, οὐ μέντοιγε ἡ αἴσθησις· ἀλλὰ τοῦ κατὰ στέρησιν ὁρατοῦ ἡ αἴσθησίς ἐστιν ἀντιληπτική. κρίνει γὰρ καὶ τὰ ἄλογα ταῖς ὄψεσιν ὅτι σκότος κατὰ συμβεβηκὸς τῷ μὴ πάσχειν ὑπὸ τῶν ὁρατῶν, διὸ καὶ εἰς τοὺς φωλεοὺς ἠρεμεῖ. μήποτε δὲ καὶ τὸ κατὰ στέρησιν ἀόρατον ἡ φαντασία ἐστὶν ἡ κρίνουσα, καὶ οὐχ ἡ ὄψις, εἴγε αἱ μὲν αἰσθήσεις ἐν τοῖς πάσχουσι τὴν κρίσιν ἴσχουσι, μὴ πάσχουσαι δὲ ἐν τῷ σκότῳ ἀνενέργητοί εἰσι. διὸ κατὰ τὴν ἕξιν μόνην θεωροῦνται. μὴ ἐνεργοῦσαι δὲ, πῶς ἂν κρίνοιεν;
[Ἀόργητος:] ὁ μὴ ὀργιζόμενος.
[Ἄορες:] αἱ γυναῖκες.
[Ἀόριστος γῆ:] ἡ μὴ ἔχουσα ὅρους, μηδὲ σπειρομένη. ἡ γὰρ σπειρομένη ὅρους ἔχει, ἅτε οὖσα μεμερισμένη, ἕως οὗ ἐστιν ἑκάστου τὸ δίκαιον τῆς διακρατήσεως.
[Ἄορνος:] πέτρα ἐν τῇ Ἰνδικῇ. Ἀῤῥιανός· μέγα γάρ τι χρῆμα πέτρας ἐν τῇ χώρᾳ ταύτῃ ἐστίν. ἔστι δὲ καὶ λίμνη οὕτω καλουμένη. ταύτην Ἀλέξανδρος εἷλεν, ἣ τῷ Ἡρακλεῖ ἄπορος ἐγένετο ἡ πέτρα.
[Ἀορτήν·] λέγουσιν οἱ πολλοὶ νῦν ἀβερτήν. Μακεδονικὸν δὲ καὶ τὸ σκεῦος καὶ τὸ ὄνομα. ζήτει ὅτι καὶ φλὲψ ἀορτή.
[Ἀορτήρ:] ὁ λῶρος τῆς σπάθης. καὶ [Ἀορτήρεσιν. Ἀοσσητήρ:] ὁ βοηθός.
[Ἀώρησις:] ἡ κρέμασις.
[Ἀωρίαι:] ἀντὶ τοῦ ἀκαίρως καὶ παρὰ τὸν δέοντα καιρόν. ἄωρα γὰρ τὰ παρὰ τὸν καιρὸν τρυγώμενα. Ἀριστοφάνης· οἱ δὲ πρυτάνεις ἥκουσιν, ἀλλ' ἀωρίᾳ. οὐκ ἔξεστι γὰρ Βαβυλωνίοις ἀωρίᾳ τάφον ὑπερβῆναι. σημαίνει δὲ καὶ τὴν σκοτίαν. καὶ Αἰλιανός· ἐπεὶ δὲ ἀωρία ἦν, ὁ μὲν ἐπὶ τὸν φόνον ὑπεθήγετο. καὶ [Ἀωρὶ τῶν νυκτῶν. Ἀωρόλειος:] ὁ παρὰ τὴν ὥραν καὶ τὴν ἡλικίαν λειαινόμενος καὶ φαλακριῶν. τὸ αὐτὸ καὶ ὠμογέρων, ὁ παρ' ἡλικίαν γηράσας.
[Ἄωρον:] ἀπρεπὲς, ἀχαρὲς, ἄκαιρον. ἔνιοι δὲ ἀντὶ τοῦ ἀνοίκειον καὶ ἀσύμφορον. καὶ [Ἄωρος,] ὁ ὠμός. ὁ ἀπέπαντος. καὶ [Ἀωρότερον. Ἀωρῶ:] τὸ ἀλογῶ.
[Ἄωρτο:] ἐκρέματο. ὄρω, ὄρσω, ὦρκα, ὦρμαι, ὦρσο, ὦρτο καὶ ἄωρτο.
[Ἀωτεμεῖν:] ὑφαίνειν.
[Ἄωτον:] ἄνθος, κόσμος, στέφανος. περιβόλαιον ἐξ ἁπαλῶν ἐρίων. καὶ ἀώτῳ, ἡ δοτική. [Ἄωτον] δὲ [ἀγγεῖον,] τὸ μὴ ἔχον ὦτα. καὶ ῥῆμα [Ἀωτῶ,] τὸ ἀπανθίζω.
[Ἄπαγε·] γενικῇ. παῦσαι, μὴ γένοιτο. ἢ [Ἄπαγε,] ἀντὶ τοῦ χρῶ τῇ ἀπαγωγῇ. οὕτως Δημοσθένης. καὶ παροιμία· [Ἄπαγε ξένον ἐν χειμῶνι·] ἐπὶ τῶν ὀχληρῶν.
[Ἄπαγέ με εἰς τὰς λατομίας:] παροιμία ἐπὶ τῶν μὴ ὑποφερόντων τὰ ἀνάξια. φασὶ γὰρ ὅτι Φιλόξενος ὁ διθυραμβοποιὸς Διονυσίῳ τῷ τυράννῳ συνῆν. ἕωλα δὲ αὐτοῦ ποιήματα ἀναγινώσκοντος οὐκ ἐπῄνει. ἐφ' οἷς ὀργισθεὶς ἐκέλευσεν αὐτὸν βληθῆναι εἰς τὰς λατομίας. εἶτα πάλιν μετεκαλέσατο αὐτὸν, ἐλπίζων ἐπαινέσαι αὐτοῦ τὰ ποιήματα. ὁ δὲ μὴ θέλων ἐπαινεῖν ἔλεγε τὸ προκείμενον.
[Ἄπαγε μόθων' ἀπὸ κώπης:] παροιμία ἐπὶ τῶν ὀχληρῶν καὶ παρὰ καιρὸν τοῖς σπουδάζουσιν ἐνοχλούντων.
[Ἀπάγεια:] ἡ μήπω συμπηγεῖσα.
[Ἀπάγειν, ἐφηγεῖσθαι, γράφεσθαι, δικάζεσθαι:] τούτων ἕκαστον ἐπὶ τῶν ἑτέρως κατηγορούντων λέγεται. ἀλλ' ἐὰν μὲν πρὸς διαιτητὴν ἡ διαδικασία γίνηται, καλεῖται δικάζεσθαι. καὶ [Ἀπάγοντες·] αἰτιατικῇ. ἀπωθοῦντες, ἀπελαύνοντες. τὸν ἄνδρα ἀπάγοντες.
[Ἀπαγορεύει·] δοτικῇ. ἀποτρέπεται, ἀρνεῖται. ἀπαγορεύουσι τῷ Φιλίππῳ καὶ τὸν Δέκιον ἀναγορεύουσιν. καὶ αὖθις Εὐνάπιος· πρὸς τὸ ἀφανὲς καὶ ἀόριστον τῆς χώρας ἐκπεσόντες, πρὸς τοὺς φόνους καὶ πρὸς τὴν λείαν ἀπαγορεύοντες. καὶ ἀπαγορεύεις, Σίμων Πέτρε. ἢ [Ἀπαγορεύειν,] ἀντὶ τοῦ κάμνειν καὶ ἀδυνάτως ἔχειν. ἀπαγορεύων τοῖς ἄρχουσι διαῤῥήδην τῆς φιλαργυρίας ἀπέχεσθαι.
[Ἀπαγορεύω·] δοτικῇ. ἐγὼ μὲν ἀπαγορεύω τῷ νόμῳ. ἀλλὰ μόναις ταύταις ἀπαγορεύουσιν οἱ νόμοι ταῖς γυναιξίν. αἰτιατικῇ δέ· ἀπηγόρευσας ἡμᾶς τῆς ἀπωλείας. καὶ, ἀπαγορεύεις, Σίμων Πέτρε, ὅπερ πείσῃ τάχος.
[Ἀπάγου:] ἀντὶ τοῦ πρὸς αὐτὸν ἄπαγε. Εὐριπίδης. καὶ [Ἀπάγω·] αἰτιατικῇ.
[Ἀπαγωγάς:] αἰχμαλωσίας, ἀδυνατίας. καὶ [Ἀπαγωγή,] μήνυσις ἔγγραφος διδομένη τῷ ἄρχοντι περὶ τοῦ δεῖν ἀπαχθῆναι τὸν δεῖνα. ἐνταῦθα ὁ Λικίννιος κατὰ πρόφασιν ἀπαγωγῆς ἀφικόμενος. τὸ οὖν ἀπαγωγὴ δίκης ἐστὶν εἶδος· ὠνόμασται δὲ ἀπὸ τοῦ ἀπάγειν. ἀπήγοντο δὲ οἱ κακοῦργοι πρὸς τοὺς ια΄.
[Ἀπαγχονίσαι:] πνίξαι. ἀγχονῶ δὲ καὶ λιμαγχονῶ.
[Ἀπᾴδει:] ἀπαρέσκει. καὶ [Ἀπᾷδον,] οὐ συνᾷδον, ἀπαρέσκον. τὰς σπονδὰς ἀποπέμπεσθαι ὡς ἀπᾳδούσας τῆς Ῥωμαίων μεγαλειότητος. ἀντὶ τοῦ ἀναξίους οὔσας, ἀπαρεσκούσας. καὶ, Στησίχορος δὲ οὐκ ἀπᾴδει αὐτῶν.
[Ἀπαθέστατα:] ἐκτὸς πάθους. εὐμενῆ δεῖ εἶναι· καὶ ἀνεκτικὸν τῶν ἰδιωτῶν καὶ ἀθεώρητον οἰομένων· πρὸς πάντας εὐάρμοστον, ὥστε κολακείας πάσης προσηνεστέραν εἶναι τὴν ὁμιλίαν, προσηνῆ καὶ αἰδέσιμον πᾶσι· μηδὲ ἔμφασίν ποτε ὀργῆς παρασχεῖν, εὐστοργότατον καὶ εὐφημότατον ἀψοφητί.
[Ἀπαθῆ:] ἄλυπον. ὁ δὲ Ἀντιφῶν ἀπαθῆ πληθυντικῶς, τὰ μὴ ὡς ἀληθῶς γεγονότα πάθη. καὶ [Ἀπαθής.] ἀπαθῆ φασιν εἶναι τὸν σοφὸν διὰ τὸ ἀνέμπτωτον εἶναι. εἶναι δὲ καὶ ἄλλον ἀπαθῆ, τὸν φαῦλον, ἐν ἴσῳ λεγόμενον τῷ σκληρῷ καὶ ἀτέγκτῳ. καὶ
[Ἀπαθής,] ὁ μὴ πείραν κακῶν εἰληφώς. οἱ δὲ κακῶν παντάπασιν ἀπαθεῖς ἔμειναν. καὶ [Ἀπαθές.] τὸ ὑγιαίνειν ἐν τῷ τεθνάναι μᾶλλον ἢ ἐν τῷ ζῆν.
[Ἀπ' ἀκροφυσίων λόγους ἐνδεικνύναι:] οἱονεὶ καινοὺς καὶ νεοποιήτους. Ἀριστοφάνης· ῥήματά τε κομψὰ καὶ παίγνια ἐπιδεικνύναι πάντα ἀπ' ἀκροφυσίων καὶ τῶν ἀπὸ κινναβευμάτων. λέγει γὰρ διὰ μὲν τοῦ ἀπ' ἀκροφυσίων, καινῶς εἰργασμένα καὶ οἷον ἐκ πυρὸς, διὰ δὲ τοῦ ἀπὸ κινναβευμάτων, οἷον καινῶς πεπλασμένα καὶ διάθεσιν ἔχοντα. κίνναβος γὰρ τὸ εἴδωλον, πρὸς ὃ οἱ πλάσται καὶ οἱ ζωγράφοι βλέποντες διατίθενται πλάττοντες καὶ γράφοντες. κέχρηνται πολλοί.
[Ἀπάκτου·] Σοφοκλῆς· ἀλλ' ὡς τάχος τὸν παῖδα τόνδ' ἤδη δέχου, καὶ δῶμ' ἀπάκτου.
[Ἀπάλαμνος:] ἄπειρος.
[Ἀπαλλάξας:] ἀντὶ τοῦ πείσας ἀποστῆναι. Κρατῖνος καὶ Δημοσθένης καὶ ἄλλοι. [Ἀπαλλάξαι.] καὶ [Ἀπαλλάξωμεν,] ἀντὶ τοῦ ἀφανίσωμεν. Ξενοφῶν· τῶν ἄλλων σκευῶν τὰ περισσὰ ἀπαλλάξωμεν. καὶ [Ἀπαλλάξαι,] ἀντὶ τοῦ φυγαδεῦσαι. ἐδεῖτο δὲ τὸ πλῆθος προσωτάτω Ἀρμενίας ἀπαλλάξαι Ἰωτόμην, ὡς οὔποτ' ἂν ἀποσχόμενον τοῦ νεωτερίζειν, εἰ τύχοι ὢν ἔνδημος. καὶ [Ἀπαλλάττω] σε κόπων.
[Ἀπαλλάξειεν:] μετακινήσειεν. Ἀριστοφάνης· πῶς καλῶς αὐτῶν ἀπαλλάξειεν ἂν μετόρχιον. καὶ [Ἀπαλλαξείοντες,] ἐπιθυμίαν ἔχοντες ἀπαλλαγῆναι.
[Ἀπαλγήσαντας:] παρὰ Θουκυδίδῃ ἀντὶ τοῦ παυσαμένους ἀλγεῖν, ὥσπερ τὸ ἀπολοφυράμενοι.
[Ἀπαλγοῦντες:] ἀπογινώσκοντες. Πολύβιος· οἱ δὲ Ἀκαρνανάδες πυνθανόμενοι τὴν τῶν Αἰτωλῶν ἔφοδον ἐπὶ σφᾶς, τὰ μὲν ἀπαλγοῦντες ταῖς ἐλπίσι, τὰ δὲ καὶ θυμομαχοῦντες ἐπί τινα παράστασιν κατήντησαν. καὶ αὖθις· ἀπαλγοῦντας δὲ αὐτοὺς ὑπὸ τοῦ πολλοῦ ῥίγους ἐπεῤῥώννυεν.
[Ἀπαλέξασθαι:] ἀντιτάξασθαι. Σοφοκλῆς· οὐδὲν σθένομεν πρὸς ταῦτ' ἀπαλέξασθαι σοῦ χωρὶς, ἄναξ. καὶ [Ἀπαλεξῆσαι,] κωλῦσαι. καὶ [Ἀπαλέξοντες,] ὁμοίως.
[Ἀπάλλεις:] ἀποπέμπεις.
[Ἀπαληθεύειν:] τὸ τἀληθὲς ἐξευρίσκειν. καὶ [Ἀπαληθεύω,] τὸ τὴν ἀλήθειαν ἐκφαίνω. ὁ δὲ χρόνῳ ὕστερον ἐφωράθη, τῷ πάντα ἐκκαλύπτοντι καὶ ἀπαληθεύοντι. τούτου τὸ δολερὸν ἀναφαίνεται.
[Ἀπαλθήσεσθαι:] θεραπευθήσεσθαι.
[Ἁπαλοὶ θερμολουσίαις, ἁβροὶ μαλθακευνίαις:] ἐπὶ τῶν ὑπὸ τρυφῆς καὶ ἁβρότητος διαῤῥεόντων. [Ἁπαλώτερος τρύχνου·] ζήτει ἐν τῷ τρύχνον.
[Ἀπαμβλύνει:] ἐκκαθαίρει σκότους καὶ ἀλλοιώσεως.
[Ἀπάμεια:] πόλις.
[Ἀπαμείρεται:] ἀποστερεῖ.
[Ἀπαμυνεῖ:] ἀποτρέψει.
[Ἀπαμφιέσαντες:] ἐκδύσαντες. καὶ [Ἀπαμφιεῖ,] ἀποκαλύψει. Μισουμένῳ· ἀπαμφιεῖ γὰρ τὸ κατάπλαστον τοῦτό μου καὶ λανθάνειν βουλόμενον ἡ μέθη ποτέ. καὶ [Ἀπαμφίσκων,] ἀποκαλύπτων.
[Ἅπαν·] οἱ μὲν Ἴωνες συστέλλουσι καὶ ὁ Ποιητής· τῶν δ' ἅπαν ἐπλήσθη πεδίον. καὶ οἱ Ἀττικοὶ ἐκτείνουσι τὴν ὑστέραν. καὶ τὸ παράπαν ὁμοίως, καὶ ἅπαντα τὰ τοιαῦτα.
[Ἀπανάστασις:] ἀποικία, μετάστασις.
[Ἀπαναίνομαι:] ἀρνοῦμαι.
[Ἀπανισταμένους·] γενικῇ.
[Ἀπανθήσαντα:] ξηρανθέντα. μακαριωτάτη ἐγὼ, ἥτις μεμύρωμαι τὴν κεφαλὴν μυρώμασιν ἀγαθοῖσιν. ἐν τῇ κεφαλῇ γὰρ ἐμμένει πολὺν χρόνον. τὰ δ' ἄλλ' ἀπανθήσαντα πάντ' ἀπέπτατο. Ἀριστοφάνης φησίν. [Ἀπανθῶ] γὰρ τὸ ἀποβάλλω. καὶ ὁ Θεολόγος· τῶν ἐκ γένους τοῖς ἀπανθήσασιν. [Ἀπανθίζω] δὲ τὸ τὰ ἄνθη συλλέγω.
[Ἅπανθ' ὅμοια καὶ Ῥοδῶπις ἡ καλή:] σημαίνει, ὅτι ταῖς τύχαις ὁμοίως ὑποπεπτώκασιν οἱ θνητοί. ζήτει περὶ τῆς Ῥοδώπιδος ἐν τῷ Ῥοδώπιδος ἀνάθημα.
[Ἀπανθρακίζομεν:] ἀντὶ τοῦ ἄνθρακας ἐσθίομεν. ἔστι δὲ εἶδος ἰχθύων, ὃ παροπτῶντες ἐσθίουσιν. ἢ ὀπτὰς ἐσθίομεν, ἢ ἄνθρακας ζωπυροῦμεν.
[Ἀπανθρωπία:] ἡ κακία. ὅταν τις μὴ κατὰ ἄνθρωπον ποιῇ, τοῦτο ἀπανθρωπία.
[Ἀπαντᾶν] καὶ [συναντᾶν:] λέγουσιν ἑκατέρως, τὸ παραγίνεσθαι εἴς τινα τόπον. καὶ [Ἀπαντήσαντος,] γενέσθαι φθάσαντος. Αἰλιανός· ἀνεσταύρωτο δὲ ὁ πολιορκῶν· καὶ ἐς τοῦτό οἱ τὸ τοῦ χειμῶνος, τοῦ μὴ καθ᾿ ὥραν ἀπαντήσαντος, τὸ τέλος ὡρμήσατο. καὶ
[Ἀπαντῶσιν,] ἀντὶ τοῦ παραγίνονται. ἅμα τῷ περὶ ὄρθρον εἰς τοὺς τῶν δεσποτῶν οἴκους ἀπαντῶσι. καὶ [Ἀπαντωμένων,] ἀντὶ τοῦ συμβαινόντων, γιγνομένων. οὐ μὴν ἀλλὰ τοιούτων ἀπαντωμένων οὐδὲν ἱκανὸν ἦν πρὸς τὸ κωλύειν τὴν ὁρμὴν τῶν Ῥωμαίων.
[Ἅπαντα γάρ τοι βρωτὰ πολιορκουμένοις:] ἐπὶ τοῦ ἀναγκαίου ὁ λόγος. οἱ γὰρ πολιορκούμενοι πολλάκις καὶ ὧν οὐ δεῖ ἅπτονται.
[Ἅπαντα τόλμης πλέα κἀναισχυντίας:] ἐπὶ τῶν ἰταμῶν καὶ ἀναιδῶν.
[Ἁπανταχοῦ. Ἀπαντῶ] ἐπὶ κριτηρίου· ὑπαντῶ δὲ ἐπὶ τῆς ὁδοῦ.
[Ἅπαξ.] ἐπεὶ δὲ ἅπαξ ἐκ τοῦ φορίου αὐτοὺς ἐκπεπτωκέναι ἔμαθεν, ἀφικνεῖται πρὸς αὐτούς. καὶ Ἰώσηπος· ἅπαξ δὲ καταστάντες ἐς ταραχάς. ἀντὶ τοῦ διόλου, ὁλοσχερῶς.
[Ἁπαξάπαντα:] ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου. καὶ τὰ χρήματα ἁπαξάπαντα λόγῳ οὐδενὶ ληϊζόμενος, τὴν δίκην ὀρθῶς καὶ δικαίως τῆς ἐς τὴν δίκην παρανομίας ἐξέτισε. καὶ [Ἁπαξάπαντες,] ἀντὶ τοῦ ὁμοῦ πάντες. τὸ γὰρ ἁπαξάπαντες ἐπὶ ἐπιτάσεως λαμβάνεται. ὁ δὲ Καῖσαρ νεμεσᾷ καὶ ἀγανακτεῖ, ὅτι ἁπαξάπαντες μὴ ἀνέστησαν. [Ἁπαξάπαντα] οὐδὲν πλέον σημαίνει τὸ ἅπαξ προσκείμενον. καὶ [Ἁπαξαπλῶς,] ἀντὶ τοῦ καὶ ὡς εἰπεῖν.
[Ἅπαξ ἐλάλησεν ὁ θεός:] ἀντὶ τοῦ ἀποφαντικῶς ἢ παντελῶς. τὸ ἅπαξ ἐλάλησεν ὁ θεὸς οὐκ ἐπὶ ἀριθμοῦ, ἀλλ' ἐπὶ τοῦ πάντως ἐσομένου. καὶ παροιμία· [Ἅπαξ πυῤῥὸς καὶ μὴ δέκατον χλωρός:] ἐπὶ τῶν δανειζόντων.
[Ἅπαξ ἀλώπηξ εἰς πάγην:] ὁμοία τῇ· ἀλλ' οὐκ αὖθις ἀλώπηξ. λείπει τὸ εἰς πάγην.
[Ἀπαξιῶν·] αἰτιατικῇ. ἀνάξιον ἡγούμενος. Ἀππιανός· ὁ δὲ δῆμος τὸν Μάρκιον μετιόντα τὴν ὑπατείαν οὐκ ἐχειροτόνησεν οὐ τὸν ἄνδρα ἀπαξιῶν, ἀλλὰ τὸ φρόνημα δεδιὼς αὐτοῦ.
[Ἀπαξίωσις.] Πολύβιος· ὁ δὲ Φίλιππος ἐδυσχέραινεν ἐπὶ τῇ τῶν Κερκυραίων ἀπαξιώσει. τουτέστι καταφρονήσει.
[Ἀπάξω:] ἐκεῖθεν ἄξω.
[Ἀππαπαί:] συγκαταθετικὸν ἐπίῤῥημα. εἰρηκότος γὰρ τοῦ Ἡρακλέους· ἀνδρὸς ἠράσθης; τοῦτο ἐπεφθέγξατο.
[Ἀπαράβλητος:] ἀσύγκριτος, ἀνόμοιος.
[Ἀπαραγγέλτως:] ἀκελεύστως. Πολύβιος· καὶ πανταχόθεν ἀπαραγγέλτως ἠθροίζοντο.
[Ἀπαραπόδιστα:] ἀπλανῆ.
[Ἀπαράκλητοι:] αὐτόματοι. Θουκυδίδης· τῶν αὐτονόμων Θρᾳκῶν ἀπαράκλητοι ἐφ' ἁρπαγὴν ἠκολούθουν.
[Ἀπαράκλητος:] ἀσύγκριτος, ἀνόμοιος.
[Ἀπαράξειεν:] ἀποσπάσειεν, ἀποχωρίσειεν. ὡς εἰ τούτους ἀπαράξειε τοῦ λόφου καὶ γένοιτο τῶν ἄκρων ἐγκρατὴς θᾶττον κατεργασόμενος τοὺς ἐν τῷ πεδίῳ.
[Ἀπαραποίητον:] ἄπλαστον.
[Ἀπαράτιλτος:] ἀντὶ τοῦ δασὺς καὶ ἄκοσμος τὰς τρίχας. ἓξ ἐτῶν ἄλουτος.
[Ἀπαργμάτων ὡρίων καιριώτερον·] φησὶν ὁ Θεολόγος ἐν τῷ, χθὲς τῇ λαμπρᾷ τῶν φωτῶν ἡμέρᾳ. ἀντὶ τοῦ ἐναγισμάτων, ἃ εἰς τοὺς τάφους ἔβαλλον. τὸ δὲ καιριώτερον, ἀναγκαιότερον.
[Ἀπαραιτήτως:] ἀσυγχωρήτως. πάντας δὲ τοὺς περιτυγχάνοντας ἀπαραιτήτως ἀπέκτεινον διὰ τὴν ὀργήν.
[Ἀπαριθμησόμενος:] ἀποδώσων, καταβαλούμενος. ὁ δὲ Γέτης ἀφίκετο ὡς ἀπαριθμησόμενός τι τῶν ἐνιαυσιαίων χρημάτων πρὸς τὸν στρατηγὸν τῶν Ῥωμαίων. καὶ [Ἀπαριθμῶν,] ἀντὶ τοῦ ἀποπληρῶν ἀπαριθμόν. Ἰσοκράτης. καὶ [Ἀπαριθμῶ] σε, αἰτιατικῇ.
[Ἄπαρνος:] ὁ ἀρνούμενος καθόλου. καὶ [Ἀπαρνοῦμαι·] αἰτιατικῇ.
[Ἀπαροῦντα:] ἀποχωρήσοντα. οἱ δὲ Καρχηδόνιοι προσεδόκων ἀν' ἑκάστην ἡμέραν ἀπαροῦντα τὸν στόλον εἰς τὴν οἰκείαν.
[Ἀπάρσεως:] ἀναχωρήσεως. τῆς δὲ ἀλόγου ταύτης ἀπάρσεως ἢ φυγῆς τὸ πρὸς τὸν ἡγεμόνα ἐκ τοῦ δήμου μῖσος αἴτιον ἦν.
[Ἀπαρτῆσαι:] τὸ κρεμάσαι. [Ἀπαρτίσαι] δὲ τὸ τελειῶσαι.
[Ἀπαρτί:] ἐπίῤῥημά ἐστιν ὡς ἀμογητί, παρὰ τὸ ἀπηρτισμένον καὶ πλῆρες. Ἡρόδοτος· ἀπὸ τούτου εἰσὶ στάδιοι ο΄ ἀπαρτί. καὶ Φερεκράτης ἐν Κραπατάλλοις· φράσον μοι ἀπαρτὶ δήπου προλαβεῖν. καὶ Ἀριστοφάνης Πλούτῳ· τοὺς δεξιοὺς καὶ τοὺς σώφρονας ἀπαρτὶ πλουτῆσαι ποιήσω.
[Ἀπαρτίαν:] ἀποσκευὴν, τέλος ἀπαρτισμοῦ. καὶ [Ἀπαρτιζόντως,] τὸ μήτε ὑπερβάλλειν μήτε ἐνδεῖν. ὅρος γάρ ἐστι λόγος κατ' ἀνάλυσιν ἀπαρτιζόντως ἐκφερόμενος. καὶ [Ἀπαρτιλογία,] ἀπηρτιςμένος καὶ πλήρης ἀριθμὸς καὶ λόγος. οὕτως Λυσίας. Ἡρόδοτος δὲ ζ΄. λέγει δὲ Ξέρξης πρὸς Πύθιον τὸν Λυδόν· ἵνα μή τοι ἐπιδεεῖς ὦσιν αἱ τετρακόσιαι μυριάδες ἑπτὰ χιλιάδων.
[Ἀπαρυστέον:] ἀφαιρετέον. ἀπὸ τοῦ ἀρύω.
[Ἀπάρχεσθαι·] γενικῇ. τὸ τοῖς ἀγύρταις ἀργύριον ἐμβάλλειν. καὶ [Ἀπάρχου,] ἀρχὴν βάλλε ἢ ἀπαρχὰς πρόσφερε. καὶ [Ἀπαρξόμεθα] ἀντὶ τοῦ ἀπαρχὰς προσοίσομεν. εἰ μὴ δ' ἐξ ὀλίγων ὀλίγη χάρις· εἰ δὲ διδοίης πλείονα, καὶ πολλῶν, δαῖμον, ἀπαρξόμεθα.
[Ἅπασαν τὴν οὐσίαν ἠμφίασται:] ἐπὶ τῶν μηδ' ὁτιοῦν ἄλλο κεκτημένων ἢ ὅπερ ἀμπίσχεται.
[Ἅπας ἐχῖνος τραχύς:] ἐπὶ τῶν δυσκόλων καὶ δυστρόπων.
[Ἀπασκαρίζειν·] Ἀριστοφάνης Ταγηνισταῖς· ἀπασκαρίζειν ὡσπερεὶ πέρκην χαμαί. Μένανδρος· ἀπασκαριῶ σ' ἐγὼ γέλωτι τήμερον.
[Ἀπαστία:] ἀτροφία. νηστεία· παρὰ τὸ πάσασθαι. καὶ [Ἄπαστος,] ἄγευστος· οἷον ἄμαστος, ἀμάσητος.
[Ἀπαταγί:] ἄνευ ψόφου.
[Ἀπατεῶνος:] ψεύστου.
[Ἀπατηλός:] ἀπατητικός.
[Ἀπατήσει·] αἰτιατικῇ. ἀντὶ τοῦ παραλογιεῖται. Τηλεκλείδης.
[Ἀπατούρια:] ἑορτὴ δημοτελής. ἤγετο δὲ παρ' Ἀθηναίοις ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας· ἐν ᾗ ἐγράφη ἐν τῇ πολιτείᾳ ὁ υἱὸς Σιτάλκου, τοῦ Θρᾳκῶν βασιλέως. καλοῦσι δὲ τὴν μὲν πρώτην Δόρπειαν, ἐπειδὴ φράτορες ὀψίας συνελθόντες εὐωχοῦντο· τὴν δὲ δευτέραν Ἀνάῤῥυσιν, ἀπὸ τοῦ θύειν· ἔθυον δὲ Διῒ Φρατρίῳ καὶ Ἀθηνᾷ· τὴν δὲ τρίτην Κουρεῶτιν, ἀπὸ τοῦ τοὺς κούρους καὶ τὰς κόρας ἐγγράφειν εἰς τὰς φρατρίας. ἡ δὲ αἰτία· πόλεμος ἦν Ἀθηναίοις πρὸς Βοιωτοὺς περὶ Κελαινῶν, ὃ ἦν χωρίον ἐν μεθορίοις. Ξάνθιος δὲ Βοιωτὸς προεκαλέσατο τὸν Ἀθηναίων βασιλέα Θυμοίτην. οὐ δεξαμένου δὲ, Μέλανθος ἐπι δημῶν Μεσσήνιος, γένος ἀπὸ Περικλυμένου τοῦ Νηλέως, ὑπέστη ἐπὶ τῇ βασιλείᾳ. μονομαχούντων δὲ ἐφάνη τῷ Μελάνθῳ τις ὄπισθεν τοῦ Ξανθίου τραγῆν αἴγιδα ἐνημμένος μέλαιναν. ἔφη οὖν ἀδικεῖν αὐτὸν δεύτερον ἥκοντα. ὁ δὲ ἐπεστράφη. ὁ δὲ παίσας ἀποκτείνει αὐτόν. ἐκ δὲ τούτου ἥ τε ἑορτὴ Ἀπατούρια, καὶ Διονύσου Μελαναιγίδος ἐδομήσαντο. οἱ δέ φασιν, ὅτι τῶν πατέρων ὁμοῦ συνερχομένων διὰ τὰς τῶν παίδων ἐγγραφὰς οἷον ὁμοπατόρια λέγεσθαι τὴν ἑορτήν· ὁποίῳ τρόπῳ λέγομεν ἄλοχον τὴν ὁμόκοιτον καὶ ἄκοιτιν, οὕτω καὶ ὁμοπατόρια, Ἀπατόρια. καὶ Ἀριστοφάνης· ἤρα φαγεῖν ἀλλᾶντας ἐξ Ἀπατουρίων.
[Ἀπαύγασμα,] καὶ [Ἀπαυγάζω,] καὶ [Ἀπαυγή,] ἡ ἔκλαμψις.
[Ἀπαυδῶ:] ἀπαγορεύω, ἀπολέγομαι. Ἀριστοφάνης· τούτοις ἀπαυδῶ, κ' αὖθις ἀπαυδῶ, καὶ αὖθις τὸ τριτὸν μάλ' ἀπαυδῶ.
[Ἀπαυθαδιάζοντας:] μεγαλοφρονοῦντας.
[Ἀπαυθαδίζω·] γενικῇ. [Ἀπαυθαδίζω] δὲ τὸ ἀποβάλλω, αἰτιατικῇ. ὡς τὸ, ἀπηυθαδίσατο τὸν τοῦ Σωκράτους νόμον.
[Ἀπαυθημερίζειν:] αὐθημερὸν ἐπανέρχεσθαι. Ξενοφῶν· ἐπεὶ δὲ τὰ ἐπιτήδεια οὐκ ἦν λαμβάνειν ὥστε ἀπαυθημερίζειν ἐπὶ τὸ στράτευμα.
[Ἀπαυστί:] ἀκαταπαύστως.
[Ἀπαυτοματισθεῖσα:] οὐκ ἀφ' ἑαυτῆς τελειωθεῖσα.
[Ἀπαυτομολῆσαι:] ἀναχωρῆσαι· φεύξασθαι. ἔφερον δὲ τὰ σφέτερα αὐτῶν σιτία, οἱ μὲν ἀπορίᾳ ἀκολούθων, οἱ δὲ ἀπιστίᾳ. ἀπηυτομολήκεισαν γὰρ οἱ πλεῖστοι.
[Ἀπαφίσκω:] ἀπατῶ.
[Ἀπαυχενίζειν:] ἀφηνιᾶν, ἀτακτεῖν, ἢ τὸν αὐχένα συντρίβειν.
[Ἀπαχθῆναι:] ἀπενεχθῆναι, ἀναιρεθῆναι.
[Ἀπ' αἰγείρου θέα καὶ ἐπ᾿ αἴγειρον:] ἡ ἀπὸ τῶν ἐσχάτων. αἴγειρος γὰρ ἐπάνω ἦν τοῦ θεάτρου, ἀφ' ἧς οἱ μὴ ἔχοντες τόπον ἐθεώρουν.
[Ἀπ' αἰγίλιπος πέτρης:] ἀπὸ ὑψηλῆς πέτρας.
[Ἀπαίδευτοι:] ἀνόητοι. ἄτακτοι. καὶ [Ἀπαιδευτότερος Φιλωνίδου τοῦ Μελιτέως.] οὗτος ὁ Φιλωνίδης οὐ μόνον μέγας ἦν, ἀλλὰ καὶ ἀμαθὴς καὶ ὑώδης. κωμῳδεῖ δὲ αὐτὸν Ἀριστοφάνης ὡς παρασίτους ἔχοντα καὶ διὰ τὸν Λαΐδος ἔρωτα ἐν Κορίνθῳ διάγοντα. κωμῳδεῖται δὲ καὶ ὡς συώδης σὺν τοῖς ἑταίροις αὐτοῦ, οὓς κάπρους εἶπε· τὴν δὲ Λαΐδα Κίρκην, ἐπεὶ τοὺς ἐραστὰς ἐφαρμάκευεν.
[Ἀπαιδία:] ἡλικία ἐλάσσονι χρόνῳ τοῦ συμπληροῦντος τὸν παῖδα. ἢ ἀγονία. καὶ [Ἄπαιδος] ὁμοίως τοῦ μὴ ἔχοντος παῖδα.
[Ἀπαιδοτρίβητοι:] ἀγύμναστοι· ἀπαίδευτοι.
[Ἀπαιθριάζει:] ἀντὶ τοῦ εὐδίαν ἄγει. συννεφεῖ δὲ συνάγει τὰ νέφη. Ἀριστοφάνης· τὶ γὰρ ὁ Ζεὺς ποιεῖ; ἀπαιθριάζει τὰς νεφέλας ἢ ξυννεφεῖ;
[Ἀπαινύμενον:] ἀφαιρούμενον.
[Ἀπαιόλημα:] ἀπάτημα.
[Ἀπαιωρούμενον:] κρεμάμενον.
[Ἄπαιρε:] ὃ οἱ πολλοὶ ἆρον λέγουσιν. καὶ [Ἀπαίρειν,] ἀντὶ τοῦ παραγενέσθαι. Ἀριστοφάνης. καὶ [Ἀπαίροντες,] μεθιστάμενοι.
[Ἀπαίσιον:] ἀπρεπές. βλάσφημον, ἀσύμβολον. ἀσινὲς ἢ δυσοιώνιστον. ἀνεφάνησαν δὲ τοῦ αὐτοῦ φύλου τῶν Τούρκων, οὓς ἔφασαν τῶν ἀπαισίων ἐλατῆρας εἶναι.
[Ἀπαισός:] ὄνομα πόλεως.
[Ἀπαιτοῦμαι·] αἰτιατικῇ.
[Ἀπαιτητέα·] καὶ [Ἀπαιτητέον,] ἀντὶ τοῦ δεῖ ἀπαιτεῖν.
[Ἀπαιτέων·] ἀπαιτῶν. Φωκυλίδης· χρήστας κακοὺς ἔμμεναι ἀνδρὸς φεύγειν μή γε ἀνιήσειε διδοὺς, παρὰ καιρὸν ἀπαιτέων.
[Ἀπέβη:] ἀπέθανε. καὶ [Ἀπεβίω,] ὁμοίως.
[Ἀπέβλισεν:] ἀφείλετο. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν κηρίων ἢ ἀπὸ τῶν τὸ γάλα ἀμελγόντων. Ἀριστοφάνης Ὄρνισι· λωποδύτης παίει ῥοπάλῳ με τὸ νῶτον, κἀγὼ πίπτω μέλλω τε βοᾶν· ὁ δ' ἀπέβλισε θοιμάτιόν μου. ἀντὶ τοῦ ἐξέρασεν.
[Ἀπέβριξεν:] ἀφύπνωσεν.
[Ἀπεγένετο:] ἀντὶ τοῦ ἀπέθανεν. οὕτως Ἀντιφῶν καὶ Θουκυδίδης.
[Ἀπεγνωκώς·] γενικῇ. ἀντὶ τοῦ ἀποδοκιμάσας. Δημοσθένης. καὶ [Ἀπέγνωσαν,] τὸ ἐναντίον τῷ κατέγνωσαν.
[Ἄπεδα:] τὰ ἰσόπεδα. Κλείδημος· καὶ ἠπέδιζον τὴν ἀκρόπολιν, περιέβαλλον δὲ ἐννεάπυλον τὸ Πελασγικόν.
[Ἀπέδει:] ἐνέλειπεν. ὁ δὲ Φιλοποίμην ὁ Ἀρκὰς μέγεθος μὲν δὴ καὶ σώματος ῥώμην ἀπέδει Πελοποννησίων οὐδενός, τὸ δὲ εἶδος ἦν τοῦ προσώπου κακός.
[Ἀπεδειλία:] ἐδεδίει. Πολύβιος· ὁ δὲ Περσεὺς μίαν ἔχων πρόληψιν ἢ νικᾶν ἢ θνῄσκειν (ἀντὶ τοῦ ἔννοιαν) τότε οὐχ ὑπέμεινε τῇ ψυχῇ, ἀλλ' ἀπεδειλία, καθάπερ οἱ προόπται τῶν ἱππέων.
[Ἀπέδειξεν:] ἀντὶ τοῦ παρέδωκε. Ξενοφῶν.
[Ἀπεδήδοκε:] κατέφαγεν.
[Ἀπεδημηκότες:] ἀντὶ τοῦ ἀποδεδημηκότες. Ἕρμιππος Φορμοφόροις.
[Ἀπεδοκίμαζεν:] ἀτίμως ὕβριζεν, ἐξεφαύλιζε. καὶ καθόλου τοὺς μὲν κοσμίους τοῖς ἤθεσι καὶ τῶν ἰδίων βίων ἐπιμελουμένους ἀπεδοκίμαζε, τοὺς δὲ πολυτελεῖς καὶ ζῶντας ἐν μέθαις καὶ κύβοις ἐτίμα καὶ προῆγεν.
[Ἄπεδον:] τὸ ἰσόπεδον καὶ τὸ ὁμαλόν. Θουκυδίδης. οἱ δὲ Ἀθηναῖοι κατέβησαν εἰς χωρίον ἄπεδόν τι καὶ ἐστρατοπεδεύσαντο βουλόμενοι ἐκ τῶν οἰκείων λαβεῖν τι ἐδώδιμον. ἀνώμαλον ἢ ἰσόπεδον.
[Ἀπέδοντο·] γενικῇ.
[Ἀπέδοξεν:] ἀντὶ τοῦ πῶς οὐκ ἔδοξεν.
[Ἀπέδοσθε:] ἀπημπολήσατε. καὶ [Ἀπέδοτο,] ἐκδέδωκε, παρέδωκεν.
[Ἀπέδραν·] καὶ τὸ πρῶτον πρόσωπον ἀπέδραν. ἀντὶ τοῦ ἐπανεχώρησαν δεῦρο κἀπέδραν. Φερεκράτης Ἰπνῷ. Μένανδρος Θετταλεῦσιν· εἶτ' ἀπέδραν μόνος.
[Ἀπέθανεν:] ἀπῆλθεν ὅθεν ἦν. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἀποθανεῖν.
[Ἀπέθρισεν:] ἀπέκειρεν, ἀπέκοψε. σὴν κεφαλὴν αἴλουρος ἀπέθρισεν, ἄλλα τε πάντα ἥρπασε, καὶ φθονερὴν οὐκ ἐκόρεσσε γένυν. καὶ [Ἀπέθερσε] τὸ αὐτό.
[Ἀπεκάθητο:] ἐκαθέζετο. ὁ δὲ Σκιπίων ἀπεκάθητο πρός τινι πυραμίδι θεωρῶν τοὺς αὐτομόλους καὶ τὴν τούτων ἀπόνοιαν.
[Ἀπεκάλει:] ἀντὶ τοῦ ἐνεκάλει, μετεπέμπετο. Ξενοφῶν.
[Ἀπεκαρτέρησεν:] ἑαυτὸν διεχρήσατο. ὁ δὲ Λυκοῦργος ἐλθὼν εἰς Κρήτην ἀπεκαρτέρησεν, ἵνα μὴ λύσῃ τοὺς νόμους, οὓς ἔθηκεν.
[Ἀπεκαύθησαν·] πολλοὶ δὲ ὑπὸ κρύους ἀπεκαύθησαν χεῖρας καὶ πόδας.
[Ἀπεκαίνυτο:] ἐνίκα.
[Ἀπέκειντο:] ἐταμιεύοντο. αἱ δὲ βάλανοι τῶν φοινίκων, οἵας μὲν ἐν τοῖς Ἕλλησίν ἐστιν ἰδεῖν, τοῖς οἰκέταις ἀπέκειντο. αἱ δὲ τοῖς δεσπόταις ἀποκείμεναι ἦσαν ἀπόλεκτοι.
[Ἀπέκνισε ξύλον:] ἀπέκοψεν.
[Ἀπεκομίσθη:] ἀπηνέχθη.
[Ἀπεκόμπασεν·] ἐν Ἐπιγράμμασι· βρόγχον τετριγυῖα λύρας ἀπεκόμπασε χορδά.
[Ἀπεκόπησαν:] ἀντὶ τοῦ ἀνεβλήθησαν. Ξενοφῶν.
[Ἀπεκορύφου:] προφανῶς ἔλεγεν. Ἡρόδοτος· Ἀρταφέρνης, ὁ Ὑστάσπεος, Σαρδίων ὕπαρχος, ἀπεκορύφου σφι τάδε· εἰ μὲν διδοῦσι βασιλεῖ Δαρείῳ Ἀθηναῖοι γῆν τε καὶ ὕδωρ, ὁ δὲ συμμαχίην σφι συνετίθετο· εἰ δὲ μὴ διδοῦσιν, ἀπαλλάσσεσθαι αὐτοὺς ἐκέλευεν.
[Ἀπεκράνιξε:] τῆς κάρας ἀπεχώρισεν, ἀπέκοψεν. ὁ δὲ ῥοπάλῳ γυρὸν ἀπεκράνιξε βοὸς κέρας.
[Ἀπεκρίθη:] ἀφωρίσθη.
[Ἀπεκτήτου:] ἀκτενίστου. ἐν Ἐπιγράμμασι· οὐδὲ κομίζει χρυσὸς ἀπεκτήτου σῆς τριχὸς ἀγλαΐην.
[Ἀπεκτάγκασι], καὶ [Ἀπεκτόνασι·] μισοῦσι μὲν, ὦ πάτερ, Θράσωνα, ἀπεκτάγκασι δ' οὔ.
[Ἀπέλα:] ἀντὶ τοῦ ἀπέλαυνεν. ἀπέλαυσε καὶ παραπέλαυσεν.
[Ἀπελάκτισεν ὁ ἠγαπημένος·] ἀντὶ τοῦ ἀπεσκίρτησεν.
[Ἀπελαύνομαι·] γενικῇ, αἰτιατικῇ δέ· ὡς οἱ τὸ ἀκάθαρτον καὶ ὑλικὸν πνεῦμα τῶν ψυχῶν ἀπελάσαντες.
[Ἀπελλαῖος:] ὁ Δεκέμβριος μήν. παρὰ Μακεδόσιν.
[Ἀπέλεθρον:] πολλὴν, ἀμέτρητον.
[Ἀπελεύθερος:] ὁ ἐλευθερωθείς.
[Ἀπεληλαμένος:] ἀποφεύγων.
[Ἀπελλῆς,] Κολοφώνιος, θέσει δὲ Ἐφέσιος, ζωγράφος, μαθητὴς Παμφίλου τοῦ Ἀμφιπολίτου, πρότερον δὲ Ἐφόρου τοῦ Ἐφεσίου, υἱὸς Πυθέου, ἀδελφὸς Κτησιόχου, καὶ αὐτοῦ ζωγράφου.
[Ἀπελλικῶν·] καὶ τὴν Ἀπελλικῶντος τοῦ Τηΐου καταλαβὼν ὁ Σύλλας βιβλιοθήκην. σημαίνει δὲ ὄνομα κύριον.
[Ἀπελείπετο·] ἀεὶ διὰ διφθόγγου. [Ἀπέλιπε] δὲ ἀντὶ τοῦ ἀπέλειψεν, ὡς μέλλοντα σημαῖνον, διὰ τοῦ ι. [Ἀπέλειπε] δὲ ἀντὶ τοῦ ἀπελίμπανε διὰ διφθόγγου ὡς παρῳχημένος.
[Ἀπέλιπε·] μεγίστην παρὰ τοῖς βαρβάροις δικαιοσύνης ἀπέλιπε δόξαν.
[Ἀπέλθῃ:] ἀντὶ τοῦ ἐπανέλθῃ. Θουκυδίδης. Δημοσθένης δὲ ἀντὶ τοῦ ἀποδρᾶναι.
[Ἀπελογίζετο:] ἀπηριθμεῖτο. ὁ δὲ εἰσελθὼν ἀπελογίζετο τὰς αἰτίας, δι' ἃς ὁ πεφευγὼς εἴη τὸν Φίλιππον.
[Ἄπελος:] τὸ ἕλκος· διὰ τὸ μὴ πελάζειν, ἀλλὰ διΐστασθαι.
[Ἀπελπίζω·] αἰτιατικῇ.
[Ἀπελωβήθη:] ἐφύβριστα εἴργασται· ἢ οὕτως, ἐνυβρίσθη καὶ λωβητὸς γέγονε. Σοφοκλῆς· μανίᾳ γὰρ ἁλοὺς ἡμῖν ὁ κλεινὸς νύκτερος Αἴας ἀπελωβήθη.
[Ἀπελυμαίνοντο:] ἀπεκαθαίροντο.
[Ἀπέλυσεν:] ἐλυτρώσατο. Πολύβιος· ἣ καὶ τὸν Ἡρακλείδην ἀπέλυσε τῆς ὑποψίας.
[Ἀπεμορξάμην:] ἀπεψησάμην, ἐδάκρυσα. ὥστ' ἐγὼ μὲν ἠλέησα, κἀπεμορξάμην, ἰδὼν ἄνδρα πρεσβύτην ὑπ' ἀνδρὸς τοξότου κυκώμενον. ἀπὸ τοῦ παρακολουθοῦντος. παρέπεται γὰρ τοῖς δακρύουσιν ἀπομάττεσθαι. ἢ [Ἀπεμόρξατο,] ἐξωμοιώσατο. ὑετὸν ἄρτι κόμης ἀπεμόρξατο, τοῦ δὲ κατ' ἴχνος βουφάγος εἰς κοίλην ἀτραπὸν ἷκτο λέων. καὶ [Ἀπεμόρξατο,] ἀπεβάλετο, ἀπεσμήξατο.
[Ἀπεμπολή:] ἀπόστασις, ἡ μετὰ ἀπάτης πρᾶσις καὶ ἐμπορία. καὶ [Ἀπεμπολήσας,] πεπρακὼς, ἀποκτησάμενος.
[Ἀπεμυθήσω:] ἀντὶ τοῦ ἀπελογήσω. Στράττις.
[Ἀπεμφαίνει:] ἀπείρηκεν.
[Ἀπεναντίας·] γενικῇ.
[Ἀπενεγκάμενος:] κτησάμενος.
[Ἀπενιαυτίσαι:] ἐνιαυτῷ φυγεῖν τὴν πατρίδα ἐπί τισιν ἀδικήμασιν. Ἀπολλώνιόν φασι τὸν Τυανέα ἀπενιαυτίσαι εἰς τὸ Σκυθῶν ἔθνος, διαμαρτίᾳ ἐρωτικῇ χρησάμενον. καὶ αὖθις περὶ Ἡρακλέους· ἀπενιαυτίσαντα, ὡς νόμος, ἔξω καὶ καθηράμενον, ἐπανελθεῖν εἰς Ἀθήνας.
[Ἀπέννινα:] ὄρη.
[Ἀπεξεσμένον:] ἠκριβωμένον.
[Ἀπεώσατο:] ἀπετινάξατο. καὶ [Ἀπεωσμένον,] καὶ [Ἀπωσμένον] ὁμοίως. [Ἀπέωστο] δὲ ἐπορθεῖτο.
[Ἀπέπαρδε·] καὶ [Ἀποπαρδεῖν. Ἐπράδειν] δὲ, προτεταγμένου τοῦ ρ.
[Ἀπεπίστευον:] ἤλπιζον. οἱ γὰρ Ῥωμαῖοι πρὸς τοὺς ὑλώδεις τόπους ὑπόπτως εἶχον πρὸς ἐνέδρας, ἐν δὲ τοῖς ἐπιπέδοις καὶ ψιλοῖς ἀπεπίστευον.
[Ἀπεπλίξατο·] Ἀριστοφάνης Ἀχαρνεῦσιν· οὐκ ἂν ἐλαφρῶς ἀπεπλίξατο. ἀντὶ τοῦ εὐχερῶς καὶ μετὰ ῥᾳστώνης ἀπεσείσατο καὶ ἀπέφυγε. πλὶξ γὰρ τὸ βῆμα· καὶ πλίγματα, τὰ πηδήματα. ἔνθεν καὶ τὸ περιβάδην ἀμφιπλὶξ παρὰ Σοφοκλεῖ ἐν Τριπτολέμῳ. καὶ Ὅμηρος· αἱ δ' εὖ μὲν τρώχων, εὖ δὲ πλίσσοντο πόδεσιν. ἔλεγον δὲ πλίξαν καὶ τὸ ἀπὸ τοῦ ἀντίχειρος εἰς τὸν λιχανὸν δάκτυλον διάστημα. καὶ τὸ μεταξὺ τῶν μηρῶν ὀστοῦν.
[Ἀπεπόνουν:] τοῦ πόνου ἔληγον. ἀλλ' ὅτε Ῥωμαῖοι ἀπεπόνουν ἐρεβοδιφοῦντες τὰ ὑποχθόνια, στρατοπεδεύουσιν ἀμφὶ τὸ φρούριον τὸ Χλομάρων.
[Ἀπεπυδάρισα](Ἀριστοφάνης) [μόθωνα περιεκόκκυσα:] ἀντὶ τοῦ ἀπέπαρδον. μόθων δὲ εἶδος ὀρχήσεως φορτικῆς. περιεκόκκυσα οὖν κόρδακα ὠρχησάμην.
[Ἀπεῤῥάπισεν:] ἀπεφίμωσεν, ἐπεστόμισεν.
[Ἀπέρατον:] ἄπειρον, μέγα, οὗ πέρας οὐκ ἔστιν. οἱ δὲ μετὰ τοῦ ν γράφοντες ἁμαρτάνουσιν. Ἀριστοφάνης Νεφέλαις· τὸ χρῆμα τῶν νυκτῶν ὅσον ἀπέρατον. καὶ αὖθις· ὁ δὲ Χοσρόης τὴν ἀπέραντον καλουμένην εἰρήνην λαμπρῶς παρέλυσεν.
[Ἀπεργασάμενος:] ἀντὶ τοῦ ἀποδοὺς, ἐξ ὧν εἰργάσατο. οὕτως Ἰσαῖος ἐν τῷ πρὸς Ἀπολλόδωρον. καὶ [Ἀπεργάσασθαι,] ἀντὶ τοῦ ἀποπληρῶσαι. Ἀριστοφάνης.
[Ἄπεῤῥε:] ἀντὶ τοῦ φθείρου, πορεύου μετὰ φθορᾶς. Ἀριστοφάνης Νεφέλαις· ὑθλεῖς, ἄπεῤῥε. [Ἄπεῤῥε] οὖν ἀποφθάρηθι. καὶ [Ἔῤῥων,] φθειρόμενος. ζητῶ περιέῤῥων αὐτὸν ἐξ ἑωθινοῦ. Κραπατάλλοις Φερεκράτης.
[Ἀπερεύγομαι·] αἰτιατικῇ.
[Ἀπερείδομαι τὸν πόκον:] ἀντὶ τοῦ ἀποτίθημι, ἀκουμβίζω. καὶ [Ἀπερείσασθαι,] ἐκβαλεῖν, ἐκκενῶσαι. ὥσπερ εἰς ἐκείνους βουλόμενοι ἀπερείσασθαι τὸν θυμόν. καὶ Ἰώσηπος· πρὸς τὸν αἴτιον ἀπερείδεσθαι ἔλεγε τὴν ὀργήν. [Ἀπερείσασθαι] οὖν ἐκκενῶσαι, καταθαῤῥῆσαι, ἐπιβῆναι. πρὸς ἕνα καιρὸν ἀπερείσασθαι τὰς ἐλπίδας οὐδαμῶς ἔκρινε συμφέρειν.
[Ἀπερείσια:] ἄπειρα δῶρα. Ὅμηρος· ἀπερείσι' ἄποινα. καὶ [Ἀπερείσιος,] ἄπειρος, πολύς.
[Ἀπερίβλεπτον:] ἀνυπονόητον.
[Ἀπερίγραπτον:] ἀπεριόριστον. ὅτι τὸ ἀπερίγραπτον τριττόν· τόπῳ, χρόνῳ, καταλήψει. ὁ μὲν θεὸς κατὰ πᾶν εἶδος ἀπερίγραπτος· τὰ δὲ αἰσθήσει καταληπτὰ καὶ περιγραπτά. καὶ [Ἀπερίγραπτοι,] ἀπερίσκοποι.
[Ἀπερικτύπητον:] ἀτάραχον, ἀνενόχλητον.
[Ἀπεριλάλητον:] ἤτοι οὐκ εἰδότα λαλεῖν ἢ οἷον οὐκ ἄν τις παραλαλήσαι.
[Ἀπερισάλπιγκτοι:] ἀπεριήχητοι, ἀκατήχητοι.
[Ἀπερίτροπος:] ἀνεπίστροφος. οὔτε γὰρ Ἀγαμεμνονίδης παῖς ἀνεπίτροπος, οὔθ' ὁ παρὰ τὸν Ἀχέροντα θεὸς ἀνάσσων. ἀπὸ κοινοῦ τὸ ἀνεπίστροφος τοῦ τοὺς ἐχθροὺς μετελθεῖν, ἀλλ' ἔχει ἐπιστροφὴν καὶ ἐπιμέλειαν ποιεῖται. ἢ ἀνεπέλευστος. ἔνθεν καὶ τὸ, περιτροπέων ἐνιαυτός.
[Ἀπεῤῥίφη:] ἐξεβλήθη. γενικῇ. [Ἀποῤῥίπτω] δὲ αἰτιατικῇ
[Ἀπέῤῥιψεν·] ὁ δὲ ἐπιτηρήσας τῷ δοκεῖν ὑπὲρ τούτων ἀπέῤῥιψε λόγους. τουτέστι παρενέβαλεν. ἢ [Ἀπέῤῥιψεν,] ἐφλυάρησεν. ὁ δὲ στωμύλος τε ὢν καὶ ὑψαγόρας ἀπέῤῥιψε ῥήματα ὑπερήφανά πως καὶ θρασύτερα.
[Ἀπεροῦντα:] κωλύοντα, ἀποτρέποντα. στέλλεται ἐκ βασιλέως γράμματα, ἀπεροῦντα τὴν τῶν βαρβάρων ἐπίθεσιν. καὶ [Ἀπεροῦσιν,] ἀπαγορεύουσι, καὶ παύσονται τοῦ πολέμου. ἀμέλει ταχέως πάνυ ἀπεροῦσιν.
[Ἀπέῤῥωγεν,] οὐκ ἀπέῤῥηκται. καὶ [Ἀπεῤῥώγη,] καὶ σὺν τῷ ν [Ἀπεῤῥώγην,] τὸ γ΄ πρόσωπον. κᾆτ' ἀπεῤῥώγην ὁ πούς. καὶ [Ἀπεῤῥωγότες,] κατεσχισμένοι, ἢ ἀπεσχισμένοι. τῆς φίλης ἀπεῤῥωγὼς συζυγίας.
[Ἀπερωεύς:] κωλυτής. Ὅμηρος· ἐμῶν μενέων ἀπερωεύς.
[Ἅπερ σύ:] ἀντὶ τοῦ ὥσπερ σύ.
[Ἀπερυθριάσαι:] ἀπαναισχυντῆσαι. Ἀριστοφάνης· κρεῖττον ἦν τότ' εὐθὺς ἀπερυθριάσαι, ἢ χρήσαντα μὴ σχεῖν πράγματα. τὸ πράγματα οὐκ ἐπὶ κακοῦ χρῶνται. ὁ δὲ λόγος εἴρηται ἐπὶ τῶν δανειζόντων. καὶ αὖθις· ἅπαξ πυῤῥὸς καὶ μὴ δέκατον χλωρός.
[Ἀπερύκοι:] ἀπεκωλύθη.
[Ἀπέσβη:] ἐσβέσθη, ἢ ἐπαύσατο, τέθνηκεν.
[Ἀπέσβηκε·] λέγουσι τὸ ἀποσβέσαι οἵ τε ἄλλοι καὶ Πλάτων Πολιτικῷ.
[Ἀπεσείσατο:] ἀπέβαλεν.
[Ἀπεσκέδασε:] διεσκόρπισεν.
[Ἀπεσκευάζετο:] τὴν στολὴν ἀπετίθει. καὶ [Ἀπεσκευασάμεθα,] ἀπεβάλομεν. κυρίως δὲ ἀποσκευάσασθαί ἐστι τὸ ἀποῤῥίψαι τὰ σκεύη καὶ τοῖς πολεμίοις ἀκολουθεῖν. τὰ δὲ πολλοῦ ἄξια μετὰ πλείστων ἀνθρώπων ἐκεῖσε ἀπεσκευάσατο. ἀντὶ τοῦ ἀπέθηκεν.
[Ἀπεσκληκώς:] ἀναισθήτως ἔχων, καὶ [Ἀπεσκληρυμμένως,] ἐξηραμμένως.
[Ἀπεσκοτωμένα:] ἐσκιαγραφημένα, κεχρωσμένα. τὰς γὰρ χρίσεις σκότη καλοῦσιν ζωγράφοι. οὕτως Ἀριστοφάνης.
[Ἀπεσκύθιζον:] κυρίως τὸ ἀποτεμεῖν τὸ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς δέρμα σὺν θριξί, καταχρηστικῶς δὲ τὸ ἀποκεῖραι.
[Ἀπέσομαι:] ἀπέρχομαι, ἀναχωρῶ. παρὰ Ἀριστοφάνει ἐν Νεφέλαις.
[Ἀπέσπασε:] μετὰ βίας ἐξείλετο. οἱ δὲ Σπαρτιᾶται ἐκάθηντο τοῦ θεοῦ ἱκέται ἐς Ταίναρον καὶ ᾔτουν σωτηρίαν. οἱ δὲ ἀπέσπασαν ἀφειδῶς καὶ μάλα ἀπέκτειναν αὐτούς. [Ἀπεσπούδαζεν:] ἠμέλει, κατεφρόνει. οὐδὲ τῶν Ἐπικούρου λόγων ἀπεσπούδαζεν ὁ Ἀπολλώνιος.
[Ἀπεστάτει:] ἀπεῖχεν, ἀπεχωρίζετο. Εὐνάπιος· καὶ γὰρ οὐκ ἀπεστάτει τῆς τοῦ Λέοντος ἐπωνυμίας. οὕτω γὰρ καὶ τὸ ζῷον ποιεῖν εἴωθεν. [Οὐκ ἀπεστάτει,] οὐ παρήλλαττε. Σοφοκλῆς· μέγας, χηράζων ἄρτι λευκανθὲς κάρα, μορφῆς δὲ τῆς σῆς οὐκ ἀπεστάτει πολύ. περὶ Λαΐου φησὶν Ἰοκάστη.
[Ἀπεσταύρουν:] σταυροῖς ἔφραττον. Θουκυδίδης· λίθοις δὲ καὶ πλίνθοις χρώμενοι καὶ κόπτοντες δένδρα καὶ ὕλην ἀπεσταύρουν εἴ πη δέοιτό τι.
[Ἀπέστησεν:] ἐκώλυσεν, ἐπέσχε. Πολύβιος· ἐκεῖνον γὰρ οὔτε σκότος οὔτε χειμῶνος μέγεθος ἀπέστησεν οὐδέποτε τῆς προθέσεως· ἀλλὰ καὶ ταῦτα διωθούμενος καὶ τὰς ἀῤῥωστίας ἐκπονῶν καθῆστο καὶ διευτυχήκει πάντα τὸν χρόνον. καὶ αὖθις Πολύβιος· ἀποσχόντες τῆς ἰδίας παρατάξεως ἐφ' ἱκανόν τινα τόπον, οἱ μὲν πλείους ἀπέστησαν, δύο δὲ ἐπιπολὺ προῆλθον. ἀντὶ τοῦ ἐπέσχον τὸν δρόμον.
[Ἄπεστιν:] ἀντὶ τοῦ ἀφέστηκεν· Ἀριστοφάνης· ἄπεστιν ἐπὶ Θρᾴκης φυλάττων Εὐκράτη. οὗτος ἦν στρατηγὸς Ἀθηναίων, ὁ καλούμενος Στύγαξ, δωροδόκος καὶ προδότης, ὃς ἀπώλετο ὑπὸ τῶν λ΄. οἱ δὲ ὡς πιὼν κώνειον. ἀκόνιτον δέ.
[Ἀπεστομάτισαν:] ἀπεφθέγξαντο.
[Ἀπεστώ·] ὥσπερ Σαπφώ. παρὰ Καλλιμάχῳ ἡ ἀποδημία.
[Ἀπέστω:] οἰχέσθω, διωκέσθω. ὕπνος δ' ἀπέστω γλυκύθυμος ὀμμάτων. ἐπὶ τῶν βουλομένων φιλοσοφεῖν ὁ Σωκράτης φησίν.
[Ἀπεστυφέλιξεν:] ἐκίνησεν, ἔσεισεν.
[Ἀπέσσυτο:] ἐξέλιπε. σεύω τὸ ὁρμῶ, καὶ σύω, ἀφ' οὗ τὸ σῦμι, ἔνθεν τὸ ἔσσυτο καὶ ἀπέσσυτο, καὶ ἀπόσσυτος.
[Ἀπεσφακέλισεν:] οἱ μὲν γραμματικοὶ ἐσάπη, ἀπεσφενδόνησε. σημαίνει δὲ καὶ τὸ ἀπεκάκησεν· ἔτι τὸ ἐξαίφνης ἀπέθανεν. ὁ δὲ Ἀριστοφάνης ἀντὶ τοῦ ἀπεσπάσθη.
[Ἀπέσφηλεν:] ἀποτυχεῖν ἐποίησεν.
[Ἀπέσχαζε·] Πλάτων Πρέσβεσι. καὶ σχᾶν, τὸ σχάζειν.
[Ἀπεσχεδιάζετο:] ἡτοιμάζετο.
[Ἀπεσχοίνισεν:] ἀπεχώρισεν. καὶ [Ἀπεσχοινισμένος,] ἀπεστερημένος. Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Ἀριστογείτονος ἀντὶ τοῦ ἀποκεκλειμένος.
[Ἀπετάφρευον·]Μένανδρος· οἱ Ῥωμαῖοι γὰρ οὐκ ἀπετάφρευον τὸ πρότερον οὔτε μὴν ἐν ἐπιστήμῃ πάμπαν τὸ τοιόνδε εἶχον πρότερον, ἢ Μαυρίκιον τὸν Παύλου ἡγήσασθαι τοῦ ἑῴου πολέμου. ἐπειδὴ δὲ, ὅτε τὴν στρατηγίαν εἶχεν, ἡγεμονεύουσαν αὐτῷ τῆς ἐπὶ τὴν βασι λείαν ἀτραποῦ, τὸ τοιόνδε ῥᾳθυμίᾳ παροφθὲν ἐς τὸ δέον ἐπανήγαγε. Ῥωμαίοις γὰρ μὴ βουλομένοις ἦν τὸ χρῆμα καὶ εἰς λήθην κατώλισθε. πόνος γὰρ ὄκνῳ πολέμιος.
[Ἀπετέμετο:] περιέκοψε, διεχώρισε. κατανύσας ἐπὶ τὸν ἰσθμὸν τῶν Σινωπέων ἀπετέμετο τοὺς ἐν τῇ χώρᾳ πάντας.
[Ἀπετείχιζον:] ἀπεχώριζον, ἀπεκώλυον.
[Ἀπετιμήσατο:] ἀντὶ τοῦ ἀποτίμημα ἔλαβεν. οὕτως Δημοσθένης. καὶ [Ἀποτίμησις,] τὸ ἀποτίμημα.
[Ἀπετίννυον:] ἀπεδίδουν.
[Ἀπέτισεν:] ἀπέδωκεν. μοσχείῳ δ' ἀπέτισεν ὁ θὴρ ἀνθ' αἵματος αἷμα βληθείς.
[Ἀπέτηλον·] ἐν Ἐπιγράμμασι· καὶ ταύτην ἀπέτηλον ἁλινήκτειραν ἐλαίην.
[Ἀπετμήθη:] ἀπεκόπη.
[Ἀπετρίψαντο:] ἀπελογήσαντο. οἱ δὲ πρὸς ἕκαστον τῶν ἐγκαλουμένων οὐ μόνον ἀπετρίψαντο τὰς διαβολάς, ἀλλὰ καὶ τιμηθέντες ἐπανῆλθον εἰς τὴν οἰκείαν.
[Ἀπετρύετο·] καὶ παρὰ τὰς τῶν δείπνων παρασκευὰς τὸ πολὺ τῶν δημοσίων ἀπετρύετο. κατεδαπανᾶτο. καὶ αὖθις· εἰ τοῦτον τὸν ἆθλον προὔτεινεν Εὐρυσθεὺς Ἡρακλεῖ, σφόδρα ἂν αὐτὸν ἀπέτρυσεν.
[Ἀπεοικός:] ἀπρεπές.
[Ἀπευήκασιν:] ἀπεξηραμέναι εἰσίν.
[Ἀπευθέες:] ἄπειροι, ἀπαίδευτοι. καὶ [Ἀπευθής,] ἄφημος.
[Ἀπευθύνει:] κολάζει. καὶ [Ἀπευθύνοντα,] τιμωρίαν ἀπαιτοῦντα. Σοφοκλῆς· δεσμοῖς ἀπευθύνοντα.
[Ἀπεύχομαι·] αἰτιατικῇ.
[Ἀπευκταῖον,] καὶ εὐκταῖον διὰ διφθόγγου. [Ἀπευκτὸν] δὲ μισητόν.
[Ἀπέφησεν:] ἀντὶ τοῦ ἀντεῖπε. Μένανδρος.
[Ἀπέφθου χρυσίου:] τουτέστι τοῦ πολλάκις ἑψηθέντος, ὥστε γενέσθαι ὄβρυζον. χρυσίαις ἄπεφθα τοῖς Παταικοῖς ἐμφερῆ.
[Ἀπεφλαύριζεν:] ἐκάκιζεν. ὁ δὲ τούτοις ἀντέπραττε καὶ ἀπεφλαύριζε τὰ λεγόμενα. καὶ αὖθις· περιεφρόνησε δὲ ὅμως αὐτὸν καὶ ἀπεφλαύριζεν.
[Ἀπέφρησαν:] ἀφεῖσαν.
[Ἀπεφρύγοντο·] οἱ δὲ ὑφ᾿ ἡδονῆς ἀπεφρύγοντο πρός τε τὸ μέλος καὶ τὴν συνθήκην κακῶς ἑαυτοὺς ἐπιτρίβοντες. φληνάφους διαπλέκοντες καὶ ἀποπεραίνοντες ὑφ᾿ ἡδονῆς ἀπεφρύγοντο.
[Ἀπεχειρίσθη:] τὴν χεῖρα ἀφῃρέθη. ὃς μετὰ πολλὰς αἰκίας καὶ στρεβλώσεις ἀπεχειρίσθη τὴν δεξιάν.
[Ἀπεχθάνομαί σοι.] καὶ [Ἀπεχθάνοντο,] ἐμισοῦντο. καὶ [Ἀπέχθεσθαι·] λέγουσι δέ ποτε καὶ ἀπεχθάνεσθαι.
[Ἀπέχθεια:] μῖσος. καὶ [Ἀπεχθής,] ἐχθρὸς, μισητός. καὶ [Ἀπεχθησόμενος,] ἀντὶ τοῦ ἐχθρὸς γενησόμενος. ᾔδει γὰρ ὁ Ἀντήνωρ ἀπεχθησόμενος τῷ τοῦ βασιλέως υἱεῖ. καὶ [Ἀπεχθήρω,] μισήσω.
[Ἀπ' ἐχθρῶν πολλὰ μανθάνουσιν οἱ σοφοί.] ἡ γὰρ εὐλάβεια σῴζει πάντα. παρὰ μὲν οὖν φίλου οὐ μάθοις ἂν τοῦθ', ὁ δ' ἐχθρὸς αὐτὸς ἐξηνάγκασε. καὶ Μένανδρος· οὐχ ὅθεν ἀπολόμεσθα σωθείημεν ἄν; παρὰ τῶν ἐχθρῶν. φοβούμενοι γὰρ τοὺς ἐχθροὺς ὠφελούμεθα παρ' αὐτῶν· ἔκ τε τῶν ἐχθρῶν πολλὰ χρήσιμα διδασκόμεθα πρὸς φυλακὴν καὶ πρόνοιαν. αὐτίχ' αἱ πόλεις παρ' ἀνδρῶν ἔμαθον ἐχθρῶν κοὐ φίλων ἐκπονεῖν θ' ὑψηλὰ τείχη ναῦς τε κεκτῆσθαι μακράς. τὸ δὲ μάθημα τοῦτο σῴζει παῖδας, οἶκον, χρήματα.
[Ἀπέχω·] αἰτιατικῇ. ἀντὶ τοῦ ἀπέλαβον. ὡς ἀπέχομέν γε τὴν χάριν, εἰ δή τις ὀφείλεται καὶ νεωτέρῳ παρὰ ἀδελφοῦ πρεσβυτέρου τοῦ πείθεσθαι χάρις. καὶ αὖθις ἐν Ἐπιγράμμασι· τὸ χρέος ἀπέχεις, Ἀσκληπιὲ, τὸ πρὸς γυναικὸς Δημοδίκης. καί, ἀπέχω τὰ τροφεῖα.
[Ἀπέχομαι] δὲ γενικῇ. εἰ γὰρ ὁ Ἀδὰμ ἀπέσχετο τοῦ ξύλου τῆς γνώσεως.
[Ἀπεχώρησεν·] ὁ δὲ παρὰ Μάννον ἀπεχώρησε δεξιάς τε παραβὰς, ἃς βασιλεῖ ἔδωκε, καὶ ὅρκους πατήσας, οὓς ὤμοσεν.
[Ἀπεχρᾶτο:] Ἡρόδοτος μὲν ἀντὶ τοῦ ἀρκεῖν ἡγεῖτο. Θουκυδίδης δὲ ἀπεχρῶντο ἀντὶ τοῦ ἀνῄρουν.
[Ἀπέχρη:] ἤρκει.
[Ἀπεχρήσατο·] αἰτιατικῇ. ἀπέκτεινε. καὶ [Ἀπεχρήσαντο,] διεχρήσαντο, ἀπέκτειναν. Λημνίαις Ἀριστοφάνης· τοὺς ἄνδρας ἀπεχρήσαντο τοὺς παιδοσπόρους. [Ἀπέχρησε] δὲ ἐχρησμοδότησε. καὶ τρὶς οὐχ ἅπαξ ἀπέχρησέν οἱ, Τυρίοις εἰπεῖν ἀποστῆναι τῶν ἀμφὶ Δα ρεῖον. εἶτα οὐκ ἀπέχρησέν οἱ κρατῆσαι τῶν ἐχθρῶν, ἀλλὰ καὶ τὸν νεὼν τοῦ Ἀπόλλωνος ἐσύλησε. καὶ αὖθις· ἀπέχρησε μὲν οὖν καὶ ταῦτα κάκιστα ἀνθρώπων ἀπολέσαι αὐτόν. σημαίνει δὲ τὸ ἀπέχρησε καὶ τὸ ἐξήρκεσεν.
[Ἀπεψησάμην:] κατεμαξάμην. ἀποψᾶν γὰρ λέγουσι τὸ ἐκμάςσειν. καὶ [Ἀπέψησαν,] ἀπετίναξαν. εἰ δέ που πέσοιεν εἰς τὸν ὦμον ἐν μάχῃ τινὶ, τοῦτ' ἀπεψήσαντ' ἄν. τοῦτο ψευδόπτωμα λέγεται, ὅταν οἱ πεσόντες ἐξαναστάντες ἀποψῶσι τὴν κόνιν, ἵνα μὴ ἔλεγχον τοῦ πτώματος ἔχοιεν. καὶ ἐν Πλούτῳ· ἀποψώμεθα δ' οὐ λίθοις ἔτι. καὶ [Ἀπεψήσας,] ἑφθὸν ποιήσας. ἢ ἀντὶ τοῦ καινουργήσας. Ἀριστοφάνης· τὸν δῆμον ἀπεψήσας ὑμῖν καλὸν ἐξ αἰσχροῦ πεποίηκα. ἀντὶ τοῦ ἐκαινούργησα. ὥσπερ ἡ Μήδεια λέγεται τὰς τροφοὺς τοῦ Διονύσου ἀπεψήσασα ἀνανεάσαι ποιῆσαι.
[Ἀπεψηφίσατο:] τουτέστι κατεδίκασεν. ἡ δὲ βουλὴ τὴν διάγνωσιν ποιουμένη τῶν πεπραγμένων ἀπεψηφίσατο τοῦ ἀνθρώπου, ἐπεὶ αὐτοῦ οὐκ ἐπελθόντος ἀλλ' ἀμυνομένου τὸ μίασμα γέγονε. καὶ αὖθις· τῶν δὲ στρατηγῶν δύο μὲν ἔφυγον πρὸ κρίσεως, Κόνωνος δὲ ἀπεψηφίσαντο. ἀντὶ τοῦ ἀπεδοκίμασαν. καὶ [Ἀπεψηφισμένοι·] ἐπὶ τοῖς δήμοις ἀποψηφίσεις ἐγίνοντο τῶν γεγραμμένων μὲν εἰς τὸ ληξιαρχικὸν γραμματεῖον, οὐκ ὄντων δὲ ἀστῶν, ἀλλὰ παρεγγεγραμμένων εἰς τὴν πολιτείαν· καὶ οὗτοι ἐλέγοντο ἀπεψηφισμένοι, ἐπειδὴ ψήφου περὶ αὐτοῖς ἐπαχθείσης οὐκέτι μετεῖχον τῆς πολιτείας. Ὑπερί δης ἐν τῷ πρὸς Ἀριστογείτονα· ὅπως πρῶτον μὲν μυριάδας πλείους ἢ ιε΄, τοὺς ἐκ τῶν ἔργων τῶν ἀργυρείων καὶ τοὺς κατὰ τὴν ἄλλην χώραν· ἔπειτα τοὺς ὀφείλοντας τῷ δημοσίῳ καὶ τοὺς ἀτίμους καὶ τοὺς ἀπεψηφισμένους καὶ τοὺς ἀποίκους.
[Ἀπέψον:] τὸ ἔψιον, διὰ τοῦ ο μικροῦ. [Ἀπέψων] δὲ τὸ ἀπεσπόγγιζον, διὰ τοῦ ω μεγάλου.
[Ἀπεψωλημένοι·] Ἀριστοφάνης Πλούτῳ· ἀπεψωλημένοι· ἀκρατιεῖσθε. ἀντὶ τοῦ, ὡς τράγοι ἀκρατῆ πράξετε. καὶ ζήτει ἐν τῷ ἀκρατιεῖσθε.
[Ἄπει:] ἀντὶ τοῦ ἀπελεύσῃ. Σοφοκλῆς.
[Ἀπεῖδεν·] ὁ δὲ στρατηγὸς, ἐπεὶ ἀπεῖδεν εἰς αὐτὸν ὀργῇ διακεκαυμένος, θανάτῳ τὸν Γέτην ἐκόλασεν. ἀντὶ τοῦ μετὰ δριμύτητος ἐθεάσατο.
[Ἀπειθεῖν·] δοτικῇ. ἀπιστεῖν. καὶ [Ἀπειθὴς] οὐ μόνον ἐπὶ τοῦ δυσπειθοῦς ἀνθρώπου, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τόπου. Αἰλιανός· οἱ γὰρ Ῥωμαῖοι, ἔνθα ἂν τοῖς ἐχθροῖς ἐνέτυχον, ἐνταῦθα δήπου καὶ ἠγωνίζοντο, εἴτε εἶεν ἀπειθεῖς οἱ τόποι καὶ τραχεῖς, εἴτε καὶ εὐφυεῖς δέξα σθαι ὁπλίτας καὶ εὐήλατοι.
[Ἀπειθῶ·] δοτικῇ. διὰ δίφθογγον. [Ἀπιθῶ] δὲ περισπωμένως, ὡς τό· ᾧ δρύες οὐκ ἀπίθησαν, ὅτῳ συνάμ' ἕσπετο πέτρη ἄψυχος.
[Ἀπεικάζω·] δοτικῇ.
[Ἀπείκασμα:] ὁμοίωμα.
[Ἀπεικός:] ἄτοπον, ἀπρεπές. [Ἀπεικότως] δέ.
[Ἀπειλή:] ἡ ὀργή.
[Ἀπειλημμένος:] κεκρατημένος.
[Ἀπειλητῆρες:] καυχησταί. καὶ [Ἀπειλῶν·] δοτικῇ. καυχώμενος.
[Ἀπείπατο:] ἀπηρνήσατο. ὁ δὲ τὴν πατρίδα ἀπείπατο καὶ Θούριος ἀνεῤῥήθη. καὶ [Ἀπεῖπεν,] ἀπηγόρευσεν. ἀπεφήνατο. ὁ δὲ ἀπεῖπεν ἅπασι μήτε ἄριστον αἱρεῖσθαι μήτε ἀποδαρθεῖν μήτε ἀποθωρακίσασθαι τῶν πάντων οὐδένα. καὶ [Ἀπειπεῖν,] ἀντὶ τοῦ κελεῦσαι μὴ πράττειν. Λυσίας ἐν τῷ κατὰ Κτησιφῶντος· καὶ τοὺς μὲν τῶν ἄλλων Ἀθηναίων παῖδας, ὧν οἱ πατέρες βοηθήσαντες ὑμῖν ἔτι ζῶσιν, ἀπειπεῖν ἐν τοῖς νόμοις μήτε ἄδικον μήτε δίκαιον λέγειν. καὶ [Ἀπειπεῖν,] ἀντὶ τοῦ ἀποκαμεῖν καὶ ἀδυνατῆσαι. ἢ [Ἀπειπεῖν,] ἀπαρνήσασθαι. ἀποποιήσασθαι φιλίαν. καὶ ἀπειπάμενοι τὴν χάριν καὶ τὴν δωρεὰν διὰ τὸ γεγονὸς παρασπόνδημα.
[Ἀπειπών:] ἐντειλάμενος. ἀπειπὼν μηδενὶ φράζειν τὸ γεγονός. καὶ Αἰλιανός· ὀλίγοι μὲν ἀπεῖπον πεμφθῆναί οἱ τὸν θρίαμβον. ἢ [Ἀπειπών,] ἀποκαμὼν, ἀπαγορεύσας. ὀῤῥωδοῦντες, μή τις αὐτῶν ἀπειπὼν τοῖς παροῦσι, κίνδυνον ἀναῤῥίψας ὑπαναφῆναι δυ νηθῇ τρίτος, ὅσπερ ἔμελλε δικαιώσειν αὐτούς.
[Ἀπειπών:] ἀπαρνησάμενος, παραιτησάμενος. οὐκ ἂν ἔφησεν ἅψασθαι τροφῆς, εἰ μὴ τὸν φόνον τὸν βαρβαρικὸν ἱστορήσειεν. ὁ δὲ ἀπειπὼν τὴν εὐωχίαν συνηπείγετο πρὸς τὴν θέαν.
[Ἀπείραστον.]
[Ἀπείρατον:] ἀδοκίμαστον. οὐκ ἀπείρατον αὐτῷ ἔδοξεν ἐκλιπεῖν, εἴ πη Ὀσρόης γνωσιμαχήσας ἀποδύσεται τοῖς ἐκ Ῥωμαίων τε καὶ ἑαυτοῦ ξὺν δίκῃ ἀξιουμένοις.
[Ἀπειργάσθαι:] ἀντὶ τοῦ ἀποδεδεῖχθαι. Ξενοφῶν.
[Ἀπειραίη:] ἡ ἄποθεν παροῦσα, ἠπειρωτική.
[Ἀπειρέσια:] ἄπειρα τῷ πλήθει.
[Ἀπείρηκα·] δοτικῇ. κέκμηκα. ὁ δὲ ἀμφὶ τὴν ἐσχάτην πορείαν τοῦ βίου ὢν ἐγεγηράκει καὶ ἀπειρηκέναι τοῖς πόνοις ἐδόκει. καὶ αὖθις· διά τοι τοῦτο ἀπειρήκασι Μῆδοι τῶν εἰρηναίων σπονδῶν, καὶ πάλιν αὐτοῖς ἀναζωπυροῦται τὸ φιλοπόλεμον. καὶ [Ἀπειρήκει,] ἀπειρήκειν, ἀπηγορεύειν· ἔστι γὰρ καὶ α΄ πρόσωπον. καὶ [Ἀπειρηκυῖα,] ἀπαγορεύσασα, καὶ [Ἀπειρήκεσαν. Ἀπείρητος:] ὁ ἀπείραστος, ὁ ἄπειρος. [Ἀπείριτος] δὲ ἡ ἄπειρος καὶ πολλή.
[Ἀπεῖρξεν:] ἐκώλυσεν.
[Ἀπειροκαλία:] ἀμετρία τοῦ καλοῦ. οἱ δὲ Ῥωμαῖοι ἤδη κεκρατηκότες ἐπηρμένοι ἦσαν εἰς ἀπειροκαλίαν, καὶ τὰς σφῶν αὐτῶν ἐξέτεινε δυνάμεις ἀνὰ τὴν ἐκείνου Λιβύην. καὶ αὖθις· ἀλλ' εἰ μὴ λίαν ἀπειρόκαλος, ὡς διαβεβοημένα ἐπιδιηγούμενος.
[Ἄπειρος:] ὁ ἀμαθής. ἢ ὁ ἀθαλάττωτος, ἀσαλαμίνιος. Ἀριστοφάνης. διὰ τὴν περὶ Σαλαμῖνα ναυμαχίαν. ἢ ὅτι ἡ ἑτέρα τῶν ὑπηρετίδων νεῶν ἐκαλεῖτο Σαλαμινία, ἡ δὲ ἑτέρα Πάραλος.
[Ἄπειροι γῦπες:] ἐπὶ τῶν διὰ κληρονομίαν ἢ διὰ κέρδος προςεδρευόντων τινί· παρόσον οἱ γῦπες τοῖς θνησιμαίοις παρεδρεύουσιν.
[Ἄπεισιν:] ἀπέρχεται.
[Ἀπείσομαι:] ἀντὶ τοῦ ἄπειμι. [Ἀπεῖχε:] πόῤῥω ἦν. ὅσον δὴ ἀπεῖχε τοῦ ἐκπεπλῆχθαι βασιλέα τε καὶ ὄγκον, ἐδήλου τῷ μηδὲ ὀφθαλμῶν ἄξια ἡγεῖσθαι τὰ τοιαῦτα.
[Ἀπηγγέλη:] ἐμηνύθη.
[Ἀπῆγεν:] ἐκώλυεν, ἀπέτρεπεν. Δαμάσκιος· ὁ δὲ Σαλούστιος ἀπῆγε τοὺς νέους τῆς φιλοσοφίας, δυοῖν τὰ ἕτερα πεπονθώς, ἢ προςκρούσων τοῖς καθηγουμένοις, ἔχθρᾳ τῇ πρὸς ἐκείνους ἐπιβουλεύων ταῖς φιλοσόφοις διατριβαῖς, ἢ τὸ μέγεθος τοῦ ἐπιτηδεύματος ἐκλογιζό μενος, οἴεσθαι πάντας ἀνθρώπους ἀναξίους εἶναι αὐτοῦ.
[Ἀπηγμένους:] ἀπαγομένους.
[Ἀπήγξατο:] βρόχον ἧψεν.
[Ἀπηγόρευον:] ἀπέκαμνον, ἐταλαιπώρουν. ἡνίκα γὰρ ἀπηγόρευον τῷ πόνῳ. πάλιν ἑαυτοὺς ἀνελάμβανον.
[Ἀπηγορήσομαι:] ἀντὶ τοῦ ἀπολογήσομαι.
[Ἀπῄεσαν:] ἀπήρχοντο. καὶ [Ἀπῄει,] ἀπήρχετο, ἀνεχώρει. εἴω, τὸ πορεύομαι, διαλύσει ἐΐω, ἤϊον, ἤϊες, ἤϊκα, ἤϊα, ἠΐειν, καὶ ἐν συνθέσει ἀπηΐειν, καὶ ἐν συναιρέσει ἀπῄειν.
[Ἀπῆκτο:] ἀπῆλθε. καὶ [Ἀπηκτός,] ὁ πορευόμενος.
[Ἀπηλλάγησαν:] ἐτελεύτησαν. ἤ τινος ἐστερήθησαν. ἀπηλλάγημεν πολυχέσου νοσήματος.
[Ἀπήλαυσε:] μετέσχεν. οὔτε Κλέων οὔτε Βρασίδας, ὁ τῆς συμφορᾶς αἴτιος, ἀπήλαυσε λοιδορίας, ὡς ἂν τοῦ συγγραφέως ὀργιζομένου. Μαρκελλῖνός φησι περὶ Θουκυδίδου.
[Ἀπήλγησαν·] ὁ δὲ δῆμος ἅπας ἀπήλγησαν τὸ πάθος εὐθὺς καὶ ξὺν οἰμωγῇ ἀνέκραγον οὐράνιον ὅσον. ἀντὶ τοῦ ᾠκτίσαντο.
[Ἀπηλεγής:] ὁ ἀπότομος. καὶ [Ἀπηλεγέως,] σκληρῶς.
[Ἀπηλιανός:] ὄνομα κύριον.
[Ἀπηλιαστής:] μισόδικος. παρὰ Ἀριστοφάνει.
[Ἀπηλιώτης:] ὁ ἄνεμος. ἐν τῷ η. καὶ ἀντήλιος καὶ πάντα τὰ ὅμοια ψιλῶς. καὶ ἡ ἔπηλίς ἐστι παρὰ Ποσειδίππῳ.
[Ἀπηλοημένος:] ὁ ἀπὸ τῆς ἅλω συγκεκομισμένος μετὰ τὸ ἀλοηθῆναι, ὅ ἐστι πατηθῆναι. οὕτως Δημοσθένης ἐν τῷ πρὸς Φαίνιππον.
[Ἀπηλοίησεν:] ἀπέκοψεν· [Ἀπηλλοίωσε] δὲ ἀλλοῖον ἐποίησεν.
[Ἀπήμαντον:] ἀβλαβές.
[Ἀπήμαρτεν:] ἀπέτυχεν.
[Ἀπημείφθη:] ἀντὶ τοῦ ἀπεκρίνατο.
[Ἀπήμονα:] ἀβλαβῆ. Ὅμηρος· τοὺς δ' εὗρ' οὐκέτι πάμπαν ἀπήμονας, οὐδ' ἀνολέθρους. συλληπτικῶς πέφρακεν, ἀντὶ τοῦ τοὺς μὲν μὴ ἀπήμονας, τοὺς τετρωμένους, τοὺς δὲ μὴ ἀνολέθρους, τοὺς ἀνῃρημένους. πῆμα δὲ ἡ βλάβη, παρὰ τὸ πήθω τὸ πανθάνω. τὰ δὲ εἰς α λήγοντα οὐδέτερα τετραχῶς συντίθεται. ἢ γὰρ φυλάσσουσι τὸ αὐτὸ τέλος, ὡς τὸ δῆμα, διάδημα· ἢ ἀπὸ γενικῆς παράγονται, ὡς γράμμα, γράμματος, ἐγγράμματος· ἢ τρέπουσι τὸ τέλος εἰς ος, ὡς στόμα, χρυσόστομος· ἢ τρέπουσι τὸ τέλος εἰς ων, ὡς τὸ εἷμα, λευχείμων, καὶ πῆμα, ἀπήμων.
[Ἀπηνέμους:] μὴ ἔχοντας ἀνέμους.
[Ἀπηνεώθη:] ὠμὸς ἐγεγόνει.
[Ἀπηνέστερον:] ἀποτομώτερον. οὐκ ἔστιν ἀπηνὲς οὐδὲ μὴν σφαλερὸν ἐφ' ἑαυτοῦ τὸ πήδημα. καὶ ἔδρασεν ὅπερ εἶπεν.
[Ἀπήνεια:] ἡ ἀπανθρωπία.
[Ἀπήνη:] ἡ ἅμαξα.
[Ἀπήνη·] χωρὶς γὰρ τοῦ περὶ τὸ σῶμα καὶ τὴν ἀπήνην κόσμου καὶ τὰ κανᾶ καὶ τὰ ποτήρια καὶ τἄλλα τὰ πρὸς θυσίαν ἀργυρᾶ πάντα καὶ χρυσᾶ συνεξηκολούθει κατὰ τὰς ἐπιφανεῖς ἐξόδους Αἰμιλίᾳ, τῇ τοῦ Σκιπίωνος γαμετῇ.
[Ἀπηνήνατο:] ἀπηρνήσατο. παρῃτήσατο. οὐκ ἠθέλησεν.
[Ἀπηνθηκώς·] τῶν Ἑλλήνων ἀπηνθηκότων, τὰ τῶν Χριστιανῶν προέκοπτεν.
[Ἀπηνής:] ὁ σκληρός. λέγεται δὲ καὶ ὁ ἄποθεν τοῦ αἰνεῖσθαι.
[Ἀπηνθράκιζεν:]ὤπτα. τὰ γὰρ ἐξ ἀνθράκων γινόμενα, καλὰ γίνεται. Ἀριστοφάνης· βοῦν ἀπηνθράκ